Laat deze mens lopen, door het op je eigen site te zetten.
Mathilda`s hoekje
19-02-2006
Harlekijneend
Orde : Anseriformes - familie : Anatidae - geslacht : Histrionicus en soort : Histrionicus histrionicus. In de voedselrijke kustwateren van het poolgebied leven verschillende eendensoorten, waaronder vier soorten eidereenden, drie soorten zee-eenden en de ijseend. De harlekijneend houdt van ruige, door stormen geteisterde zeeën en bergbeken, en mijdt de kalme wateren waar de meeste andere watervogels op afkomen. Dapper vecht hij tegen krachtige stromingen. Wanneer in het binnenland in de lente het ijs smelt, volgt deze eend de rivieren stroomopwaarts om te broeden. Aan het einde van de zomer keert hij terug naar de kust. In de herfst verzamelen harlekijneenden zich bij rotsige kapen en onder steile kliffen. Ze begeven zich zelden verder dan driehonderd meter buiten de kust. In de Atlantische Oceaan telt een groep niet meer dan vijftig exemplaren, in de Grote Oceaan komen honderden vogels bij elkaar. Bij de trek naar hun nestelgebieden nemen harlekijneenden zelden de korte vliegroute over land. Ze volgen de rivieren en passeren bruggen eerder onder- dan bovenlangs. Harlekijnen houden van afgelegen gebieden, ver van menselijke invloeden. De eenden komen veel en op veel verschillende plaatsen voor. De grootste populatie bevindt zich bij de Aleoeten in de ijzige Beringzee, tussen Alaska en Siberië. Aan het einde van het broedseizoen, verzamelen zich tot wel een miljoen harlekijnen langs de kust. Toch worden de vogels soms door mensen bedreigd. In 1989 bijvoorbeeld stierven duizenden harlekijnen bij de ramp met de tanker Exxon Valdez in Alaska, waarbij enorme hoeveelheden ruwe olie in zee spoelden.
Van Gogh wordt tegenwoordig gezien als een van de grootste schilders die ooit heeft geleefd. Deze erkenning kwam echter pas laat. Zo werd gedurende zijn leven slechts één schilderij verkocht: La vigne rouge (tegenwoordig in het Pushkin Museum in Moskou). Het werd gekocht door Anna Boch, een Belgische kunstenares en zus van zijn vriend Eugène Boch. Ze kocht het voor 400 toenmalige frank, op de expositie van de Brusselse Les XX, in 1890, slechts een paar maanden voor zijn dood.
Er verliepen maar drie jaar tussen zijn zwaarmoedige De Aardappeleters (1885) en de kleurenexplosie in het zuidelijke Arles (1888). Van Gogh produceerde al zijn werk gedurende een periode van slechts tien jaar, voordat hij zich overgaf aan een zenuwziekte en zelfmoord pleegde. Zijn roem groeide snel na zijn dood.
Men denkt vaak ten onrechte dat de hele klokkentoren van het complex, die Clock Tower heet, de naam Big Ben heeft.
De klok is een van de zwaarste ter wereld. Hij heeft een middellijn van ruim 2,7 m en weegt 13.195 kg.
Big Ben is genoemd naar de politicus Sir Benjamin Hall (1802-1867) die vanwege zijn rijzige gestalte Big Ben werd genoemd. Sir Benjamin gaf de aanzet tot de bouw van de toren, die ongeveer 96 m hoog is. De grote klok werd geïnstalleerd in 1858. Hij slaat alleen de volle uren. De kwartieren worden geluid door vier kleinere klokken. Zowel de toren als het geluid van de klokken hebben wereldwijde bekendheid verworven.
De Westertoren (voltooid in 1638) is 85 meter hoog en is daarmee de hoogste toren van de stad. De toren is eigenlijk buitensporig hoog vergeleken met de bijbehorende Westerkerk. De toren was dan ook méér dan een kerktoren. Hij is niet zoals de kerk eigendom van de kerkgemeente maar van de stedelijke overheid. Dit gold trouwens voor alle 17de eeuwse torens: de torens waren niet alleen de horloges van de stad, maar dienden ook als uitkijkpost (brandwacht.
De heeluursklok is de zwaarste klok van Amsterdam: 7509 kg. Ze is gegoten door Assuerus Koster in 1636. De halfuursklok hangt bovenin de toren en weegt ongeveer 3700 kg. De luiklokken en de speelklokken dateren uit 1658 en zijn gemaakt door de beroemde François Hemony. Het klokkenspel is in 1959 gerestaureerd en telt sindsdien 47 klokken.
In 1620, het jaar waarin de bouw van de Westerkerk begon, was er nog discussie over de plaats van de toren. Op 6 mei werd besloten om de toren niet aan de kant van de Keizersgracht, maar aan die van de Prinsengracht te plaatsen. De toren staat recht voor de middenbeuk aan de Prinsengracht. De toren is anders uitgevoerd dan Hendrick de Keyser ontworpen had. De twee bovengeledingen zijn niet achthoekig (zoals bij de Zuidertoren), maar in grootte afnemende vierkanten, waardoor de toren een meer classicistischer karakter kreeg dan het renaissance-ontwerp van Hendrick de Keyser. De balustraden, zuilen, vazen en bollen hebben een strenger karakter dan de speelse renaissance van de kerk.
Wat wel bleef, was de keizerskroon op de top van de toren. De Westertoren was de hoogste van de stad en het is dan ook geen toeval dat juist deze toren de kroon te dragen kreeg die door Maximiliaan van Oostenrijk in 1489 op het stadwapen was geschonken. De keizerskroon bovenop de toren geeft de hoge toren een extra accent, vooral sinds zij tegenwoordig in felle kleuren (geel, rood en blauw) wordt geschilderd.
Over de keizerskroon bestaat een controverse, omdat Maximiliaan in 1489 nog niet keizer was, maar Rooms Koning van het Duitse Rijk. Amsterdam zou dus niet het recht hebben verworven de keizerskroon op het stadswapen te dragen, maar de Roomskoningskroon. Echter, toen Maximiliaan zijn vader was opgevolgd als Duits keizer werd de Roomskoningskroon in Amsterdam vervangen door de keizerskroon. Op de Westertoren is overigens niet de oorspronkelijke keizerskroon van Maximiliaan uitgebeeld, maar een latere versie.
Herkomst Britse Korthaar katten werden rond 1870 in Groot-Brittannië gefokt uit mooie huiskatten, waarna het inkruisen van Perzen heeft gezorgd voor de massieve, gedrongen vorm en het bolle hoofd. Zoals de naam al doet vermoeden, is dit een ras met een korte vacht. Britse Korthaar katten moeten onderscheiden worden van (vooral in Scandinavië voorkomende) Europese Korthaar katten, die een gladdere vacht, langere poten, een langere snuit en grotere oren hebben. Dan bestaan er ook nog American Shorthair katten. Verder is er een verwantschap met de Exotic Shorthair, maar daarbij is de vachttextuur die van Perzen. Helaas worden blauwe Britse Korthaar katten, ten onrechte, nogal eens verward met Karthuizers (Chartreux), maar deze zijn oorspronkelijk afkomstig uit Frankrijk en hebben een meer trapeziumvormig hoofd, amandelvormige ogen en hoog op het hoofd geplaatste oren.
Wat een prachtige vogel is dit toch. De kerkuil (Tyto alba) komt wereldwijd voor maar ontbreekt in het Noorden en Oosten van Europa. Ook in het grootste deel van Azië komt de uil niet voor. De kerkuil leeft voornamelijk in rijk gestructureerde en open cultuurlandschappen met oude gebouwen. Hier dankt deze uil zijn naam ook aan. Men zal de kerkuil vaak vinden in schuren, stallen, kerken en ruines.
Camellia staat al heel lang in de belangstelling. In China, waar de meeste soorten van nature groeien, worden nog steeds soorten van het geslacht ontdekt. Inmiddels zijn er meer dan driehonderd soorten bekend, waarvan maar enkele een rol in de cultuur spelen. Van de belangrijkste soort Camellia japonica zijn honderden variëteiten en nakomelingen in cultuur.
