Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
deinend op de wind
03-08-2012
handen
oude, verweerde handen hebben ons naar ons doel geleid handen steeds in de weer een ruwe mannenhand stond steeds bij ze leerden ons wat werken was maar ook wat liefkozen was ...
die handen gaven ons het leven mee en vaak streel ik die verweerde handen die handen die ons hebben gemaakt ik streel dan licht die vingertoppen dat gevoel dat ik altijd bewaren zal nu strek ik mijn handen uit en streel een verwarde krullekop en hopend dat later ook zij mijn handen strelen zullen ...
luide stemmen groffe taal tegen elkaar luidruchtig gedoe om toch maar op te vallen ... dat is niet aan mij besteed ik negeer dat eenvoudig weg vanmorgen terug zo'n geval op de stoep ! voornaam zijn zonder op te vallen gewoon je zelf zijn dat heb ik vroeger geleerd
je hoeft je niet beter voor te doen ik probeer met iedereen een praatje te doen een blijde glimlach doet toch zo'n deugd ... en je krijgt er een brede grijns terug dat zouden ze terug beter aanleren op school iets strenger mag van mij gerust je gedrag heb je voor het leven vroeger werd dat ingeprent nu lukt het niet meer sociaal gedrag zou meer aandacht moeten hebben tenslotte is iedereen blij met een welopgevoede dochter of zoon iemand waar men trots op is !
vrijheid leven in vrijheid tijdloos ... samen of alleen geen dwang en leven op gevoel het wordt schaarser
mijn hart wordt er warm van als ik gelukkige dieren in vrijheid zie ...
woorden zijn overbodig hier voel je je heel klein hier hoef je niets te zeggen enkel de natuur te volgen hier kom je tot rust maar huiver je als je denkt dat de tijd komt dat ook de mens het hier voor het zeggen heeft !
ik hou van het leven van alledaagse dingen dingen die mij ontroeren en mij gelukkig maken ik hou van hem en hen die mij dierbaar zijn ik hou van elke dag dat mij geschonken wordt
gelukkig zijn is geen begrip maar weten dat je het voelt en kunt meegeven aan iedereen speel niet met je geluk het is zo voorbij een ragfijne draad dat zo doormidden breekt ... wees zuinig met je geluk en leer te genieten elke dag telkens weer !
ik ben altijd blij als ik bloemen om mij heen heb ze geven een goed gevoel en vult je huis met kleur en geur ...
indien niet nodig, pluk ze niet je kan er zoveel langer van genieten je ziet hun leven van knop tot prachtige bloem elke dag kan je ze bewonderen en zien dat ze werkelijk leven ... een natuur apart
opeens zie je verschillende scheuten en vormen terug een nieuwe bloem mensen die niet van bloemen houden houden niet van de natuur, houden niet van mensen want in elk van ons schuilt een bloem sommigen komen later in bloei maar schitteren dan in het morgenlicht ! een duurzaam geluk van komen en gaan
nu de warmte uit het huis is lopen we er fris bij na een goede douche je besprenkelen met een een frisse geur ...
je voelt je stukken beter je longen vullen zich met verse lucht nieuwe, frisse ideeën vullen je hoofd en je loopt weer dartel en blij als een lammetje in de wei ...
en een piepklein zonnetje is terug van de partij en wenst ons allen een heel mooie zondag toe !
onder felle regenbuien is het stof en de hitte weggespoeld zelfs mijn hoofd is helder nu alles fris en opgeblonken
nieuwe zuurstof in de lucht de vogels schudden hun pluimen droog de wereld is terug nieuw klaar om een verse start te nemen en weldra komt een milde zon tevoorschijn zodat alles rustig terug zijn gang kan gaan
wij beseffen het niet maar wij baden in luxe water en electriciteit voor velen is dit normaal een frisse douche nemen ...
het huis baadt volop in licht geen donkere plaatsen meer ... als de electriciteit uitslaat komt met direkt op straat en vraagt aan de buren of het ook zo bij hen is ... komt jou dat ook bekend voor ?
tja, wij denken dat dit altijd zo moet zijn ... geloof me dat is niet zo maar we beseffen het eenvoudig niet ...
vanmorgen heel vroeg was ik al op stap de duinen in op weg naar de zee
alles stil nu enkel een eenzame wandelaar die geniet van de stilte en rust een frisse bries door het haar en de zeelucht snuivend stap ik verder er zijn maar kleine golfjes rustig kabbelend wat een wondere wereld hier straks wordt alles overspoeld mensen die de warmte vluchten ook hun vleugels uitspreiden willen en een keer niet aan huis moeten denken het is maar één keer zomer komen jullie maar af en genieten jullie mee de zee is van iedereen !
hier is zelfs één plaatsje waar je werkelijk aan niets moet denken ...
ik wou dat ik kon piano spelen in een stille hoek noot voor noot totdat een melodie tevoorschijn komt hemelse muziek dat je ver weg drijft je vlecht je gevoelens er door en jouw tonen verwarmen elk koud hart ...
geen groot publiek, geen grote zaal maar intens een paar mensen er bij zodat ik mij uitleven kan en woorden spelen dat ik anders niet uiten kan !
ik fluister jouw naam maar ik hoor je niet de zachte wind neemt mijn woorden met zich mee
je bent niet ver je bent in mijn hart maar voelen kan ik je niet en je wilde haren kan ik niet strelen
en ik zoek maar verder eindeloos maar opeens zie ik iets dat mij aan jou herinnert
en zie de wereld gaat voor mij open jouw gezicht en je diepe stem komen weer tevoorschijn ik zou dit willen vasthouden maar nu weet ik dat jij toch voor altijd bij mij blijven zal ...
kust en meeuwen dat hoort bij elkaar maar nu zie je ze meer en meer
men mag ze niet meer voederen en dan zoeken ze maar zelf mensen laten bergen afval achter en ik kan je verzekeren de meeuw is een pienter en vlugge vogel razendsnel en maakt lawaai ... soms oorverdovend ! maar wie laat er nu zijn kleintje lopen bij de vistrap met een boterham of een ijsje ? dat vraagt om moeilijkheden ... het gaat tenslotte om dieren
ik kan uren kijken naar het spel van de meeuwen rustig genieten op een bankje op de dijk en ik ben nog nooit aangevallen geweest ! laat de vogels gewoon met rust en zij aanvaarden je en bekijken je met nieuwsgierige oogjes aan want nieuwsgierig zijn ze wel ... en eten hebben ze genoeg bij eb vindt je ze allemaal op de waterlijn of de golfbrekers
wij, kustbewoners houden van de meeuw het maakt deel uit van ons leven van mijn leven ... kust en meeuw horen tesamen !
monumenten van wit kristal stil en dreigend majestueus voor een derde zichtbaar meestal verlaten een brok natuur om eerbied voor te hebben ...
je staat er sprakeloos bij welke schepper heeft zoiets moois laten ontstaan ?
toch is het er leefbaar hier vindt je ook leven hier is het leven om te overleven
laat hier niet veel mensen toe laat dit gebied met rust dat mooie stuk pure kunst ... natuur waar leven nog eenvoudig is vaak nog ongerept maar voor hoe lang nog ?
het is niet enkel de mens die zijn gevoelens heeft als men even verder kijkt dan zou men verwonderd zijn hoe innig en intiem of hoe fel en krachtig dieren met elkaar omgaan ...
verwonderd en vaak verbijsterd van zoveel gevoel of noem je dat instinct ?
nee ... als je een foto goed bekijkt dan moet men inzien dat wat er tussen hen gebeurt niet enkel 'dierlijk' is je voelt de echtheid en het puur beleven zonder bijbedoeling menslief hier kun je veel van leren ! puur natuur, zonder scrupules eenvoudig maar waar ...
