Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
deinend op de wind
07-10-2014
let op hen ...
vaak zie je het niet tranen hangende schouders verdachte rode vlek boekentas weg bril kapot stevig houden ze de lippen op elkaar niet toegeven almaar ondergaan bang van henzelf en van de wereld hoe moet het nu ze staan alleen durven niets meer enkel wenen ... binnenin hun wereld raakt aan flarden zoeken een uitweg let op hen voor het te laat is ...
was ik maar zo wijs stil geduldig wachtend eenvoudig kijken naar wat voorbij komt heerlijk rustig in de oude boom ... maar ik ben nu eenmaal een mens altijd hollend van hier naar daar onrustig almaar verder almaar door ... oude wijze uil kan veel van jou leren zal proberen wat stilte zal me goed doen eens kijken hoe anderen hollen en draven vandaag hou ik me rustig kijk toe hoe de wereld tekeer gaat ditmaal zonder mij ...
sierlijk en trots glanzend mooi koning van het bos zachtaardig doen niemand kwaad leven stil mooi hert je huppelt door het gras kleintjes dartelen mee wat een mooi schouwspel moeder natuur is hier op haar mooist ik durf niet ademenen wil de stilte en schoonheid niet verstoren plots hoor ik een schot ... het kan niet waar zijn menslief waarom maak jij nu alles kapot ? jaag op alles maar laat hen met rust !
herfst niet donker en grijs heel veel licht dankbare kleuren gezelligheid ik laat niet toe dat de deur dicht blijft kom binnen geniet van een glas wijn bij zachte muziek breng vrienden mee je hoeft niet alleen te zijn wij ontsteken een kaars babbelen en grappen wij durven leven aanvaarden zoals het is met een knipoog ...
vrienden ze maken je dag mooi brengen licht in je leven tonen je wat warmte is vaak zonder woorden zomaar ... hier ook elke dag opstaan een goeiemorgen zien op je scherm ! vertrouwde tekst tracht dit ook te beantwoorden ijverig neerpennen naar iedereen niet iedereen antwoordt ... jammer een regeltje is vlug geplaatst het doet zo'n deugd maar gelukkig weet ik wel wie mijn blogvrienden zijn ...
blijf jong mijn kind hou het bij bloemen zachte zonnestraal op je teder gezicht guitige oogjes gericht op die laatste zachte vlinder ... denk niet aan later voel nu de grassprietjes neem een grote bloemenruiker huppel rond als een dartel lam in een zee van groen ik wil je beschermen voor angst en verdriet maar dit ken je nog niet dus mijn kind hou het bij bloemen zing voluit je mooiste lied ...
zachte trouwe ogen licht gesnuif zwartblauwe manen dampende adem heel dicht staan ze samen samen één wervelende brok van energie straks stampend door bos hijgend en jagend tussen bonte herfstkleuren ik dacht niet dat het zien van die foto van dat moment mij nog zo'n pijn kon doen ...
neem je tijd ga er even onderuit knetterend licht zacht haardvuur donzig dekentje geen muziek glaasje wijn languit rekkend neem je een stukje kaas geniet alleen of met zijn twee meer hoeft dat niet te zijn dit is gelukkig zijn ...
stilte in het bos her en der licht gekraak dauw op prachtig bladertapijt vochtig zacht herfst ontroert mij doet mij zinderen teer en zacht vallen de bladeren kleine rode kunstwerkjes je ziet ze amper zijn dit de huisjes van kabouters en toverfeeën ? sprookjes van weleer zou terug kind willen zijn vol aandacht urenlang lezen in dikke sprookjesverhalen heel eenvoudig lief en mooi dromend van een huisje zoals dit jij was die lieve boskabouter was ik de prinses ? spijtig dat sprookjes niet bestaan ...
hou het simpel doe gewoon zoek niet te ver herken je geluk kijk niet naar anderen begin bij jezelf je zal zien jij mooi mens bent het waard ja jij je bent heerlijk om mee samen te zijn ...
je hoort het hier en daar maken ze je bang ? alle scenario's komen op je af stroompanne ... je houdt het niet voor mogelijk wij zijn het zo gewoon overal licht alles werkt nu praten we gezellig 's avond bij kaarslicht lekker etentje in de oven ondertussen fijn werken aan de computer telefoon bij de hand rolluiken zoeven zacht naar omlaag straks kijken naar tv hopelijk wordt niet alles donker en snellen we terug van kaars naar kaars ...
alles dicht witte nevel sluimerende wolken laag allesomvattend stilte geen ochtendgloren alles grijs eentonig eenzaam mist verkilt het hart silhouet verschijnt langzaam ook zij zijn stil wachten af geduldig op het eerste straaltje zon ...
iedereen heeft het eens nodig dat ene opkikkertje ... je voelt je zwaar en loom laat alles aan je voorbijgaan dagen volgen elkaar op even zie je de zon niet meer kom je de zetel niet meer uit heb je medelijden met jezelf zou willen huilen maar kan het niet hoog tijd voor een stevige knuffel warme groet daverende opkikker die je terug leven geeft kijk even om je heen je staat versteld hoevelen er rondstrompelen hoofd naar beneden weg met de glimlach tover terug die glans in andermans ogen wees jij nu eens die opkikker je hart zal terug openbloeien !
eventjes stil vroege morgen wazig licht nog geen geluid sta versteld mooie zuivere wereld huiverig bij zoveel schoonheid puur en rein sta alleen vol bewondering raak de bloemen aan adem verse frisse septemberlucht ...
het begint bij het ochtendgloren niet draaien en keren geen gepieker van ik moet en zal ... nee opstaan armen strekken venster open je dag begint ! stevig ontbijt vergezeld met ochtenkrant dampende koffie je kan er tegen aan na een verkwikkende nacht doe het langzaam aan geen getrek en geduw een dag duurt lang geniet er van het is jouw dag het is jij die leven moet jij beslist of het een goeie wordt laat de wereld maar draaien !
ik wil ze vasthouden opstaan en slapen gaan met zon, bloemen en vlinders laat nog niet los hou nog even vast lieve lome zomer je loopt op laatste benen schuchter verwarm je mijn gezicht laat me verder leven nog even geen donkere wolken koude gure wind nee zachte ochtenbries laat mij ontwaken denken aan het goede maar ook ik moet buigen voor de wetten van de natuur maar geef mij nog even nog even tijd straks wordt alles anders wie weet hoe ziet de morgen dan weer uit ?
je voelt het komen nu nog boterzacht kleurenpracht alom zinderende warmte is voorbij mysterieuze nevels in de morgen dampende paden in het bos lichtruisende golven enkeling op het strand vakantie is voorbij we wachten af wat morgen brengen zal stille herfst of bulderende stormen met striemende regen ... ik geniet van vandaag denk niet aan morgen knipoog naar het jonge dier dat mij lieflijk aankijkt stil, heel stil
had niet meer aan jou gedacht zo lang geleden vage herinnering van hechte vriendschap voor het leven ... in een waas stond je daar plots en onverwacht herkende je direkt die staalblauwe ogen kuiltje in de kin hebben een lange weg afgelegd met vallen en opstaan karrenvracht bagage maar toch die eerste blik herkenbaar o zo zacht ben blij dat ik jou zie wetend die vriendschap bleef bestaan mijn vriend is terug wat volgt niemand die het weet maar ik huiver van blijdschap jij bent terug in mijn leven !
lachsalvo komt diep van binnen ongekunsteld eerlijke lach het is echt zij is echt niet echt mooi alledaags tranen biggelen langs wangen ogen dichtgeknepen lachrimpeltjes alom wie maalt daarom zij is gelukkig is blij met wie ze is alledaagse vrouw zij is rijk rijk van binnen want zij weet nog hoe je lachen moet ...
september stille maand vallende bladeren licht geritsel dampende geuren ... ik herleef beleef al dat moois alleen in bossen en velden gewapend met mijn kleine doosje neem ik de mooiste foto's ben geen kunstenaar maar doe gewoon mijn ding al is het niet perfect het zijn mijn kleine wonderen dat ik later telkens bekijken zal nu ga ik stil verder wacht op die eerste schuchtere ree leg mij neer in het zachte mos geniet en wacht ...
