Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
deinend op de wind
11-03-2015
zoals jij leeft ...
je leeft zoals jij wil op het randje gevaar deert je niet diepe afgrond of torenhoge bergen angst ken je niet je voelt je vrij vaak onbezonnen tart het leven kijkt niet naar morgen je leeft vandaag wil alles beleven je dag is te kort maar mijn verdriet te groot zoals jij leeft op het randje ...
wie zegt dat het leven niet mooi kan zijn ? donzig wit tussen pril groen nieuw ontluikend leven voel me er goed bij omarm elke dag vraag geen wonderen het wonder dat ben jij zolang je dat maar weet vraag niet hoe en waarom dat kan ik je niet zeggen begin elke dag met een knipoog een vriendelijk woord misschien voel je ook die warmte in je hart zoals ik die vandaag voel ...
wie is er nu niet blij die vrolijk witte bloemkopjes speels uit het groen te zien piepen zware donkere winterdagen maken plaats voor veel groen en licht je kan weer ademen zuigt de zoete lentelucht in alsof het je eerste adem was mijn hart maakt een sprongetje alles nieuw en mooi lentefris voorzichtig loop ik door het gras bedwelmend intens geluk ...
éénmaal per jaar hoop je er stilletjes op gewoon een kaartje niet zo'n onbenulletje op het scherm je weet wel zo'n vlug 'hbd' met een tekentje ik zeg daar een 'vluggertje' tegen ... geen tijd of zin om iets neer te schrijven iets recht uit het hart er komen niet veel kaartjes vinden het een heel gedoe misschien reeds voorbij gestreefd maar schrijf nog zelf heel graag kaartjes met een persoonlijke noot tja dan maar ik ben nog heerlijk ouderwets !
mooi oud worden is een kunst durven kleuren dragen ongeremd genieten niet bang voor morgen met beide handen grijpen alles wat op je weg komt dankbaar en tevreden geen angst voor rimpel of grijze haren heb je heuvels beklommen diepe dalen gekend ? dat is het leven aan ons gegeven waardig oud worden dat is een schat !
je bent als dat eerste bloempje dat onluikt teer en fris ongeschonden reikend naar de zon nog alleen straks zal je verzwinden in een prachtige bloementooi maar zal je steeds herkennen je bent dat eerste bloempje dat mij vriendelijk goeiemorgen wenst ...
buiteling omgekeerd even de wereld zien joelend door het gras laat de wereld maar draaien ga niet mee snak naar bloemen eerste lentelied voel me vrij zelfs de hond dolt mee pluk nog geen bloem ze zijn nog te teer kostbaar voor mij ...
wachten op een brief weet dat heel ver mijn kleinste krullekopje ijverig aan het pennen is maar het duurt zo lang wat is een jaar voor mij een eeuwigheid niets tastbaar meer ... vandaag krijg ik post dan hoor je mij niet meer verslind alle woorden ontleed alle zinnen en als toetje krijg ik een pak foto's die kan ik voelen ruiken telkens weer betasten zijn ze terug een stukje dichterbij ...
voel me onrustig wil vliegen ver weg heel hoog woeste golven onder mij donkere wolken jagen mij voort dein op en neer kadans van het leven wiekende vleugels mijn eigen geluid schreeuw het uit niemand die het hoort enkel de wind beantwoordt mijn vraag dat is voldoende zo moet het zijn ...
alles fris en onbezonnen vrij van zorgen hopeloos verloren in elkaar niet wetend wat tijd en ruimte is vingertoppen bijeen zachte handdruk tijdloos pril geluk van weleer zachtjes fluister ik een naam geruisloos laat ik een traan ...
vind het ergens wel mooi sommige zijn juweeltjes klein en fijn enkelen weten de betekenis ... alhoewel sommigen lopen met hun tuin op de rug of een vuurspuwende draak kijkt vanuit je bloes armen en benen tonen je een ganse geschiedenis of is het de familieboom ? nu ja ... ieder zijn ding voor mij mag het maar naast zo'n kerel liggen waar leeuwen en goden op zijn torso staan met onderaan naakte vrouwen die je begluren terwijl je zachtjes het bed uitgaat ... nee voor mij is dat ietsje te ver
vanmorgen hier een gefoefel van jewelste pc had kuren niet zo maar traag maar geraakte nergens in haren in de lucht zenuwen op volle toeren totdat nichtje binnenkwam ... als het éne stuk is kan je dan geen andere er op plaatsen ? het kind kreeg prompt een dikke kus geen internet explorer dan maar google chrome ... tja hier zit ik nu te tokkelen hopelijk heb ik niet te vroeg gejuichd ...
loslaten is iets van jezelf meegeven vrijheid schenken ultiem gebaar van liefde je vraagt niets je geeft weg het gebeurt in een flits vaak moeilijk en hard onomkeerbaar maar je weet dat dit zo moet zo is het leven durven loslaten dankbaar zijn om wat is geweest ...
wil niet landen blijf hoog in de lucht hier ben ik vrij ver van zorgen en pijn het geluid van mijn vleugels mijn enkele kreet hier ben ik niet alleen ... zie de wereld onder mij grauwe mensenmassa wirwar van stinkende geluiden
hier is de wind van mij de zee mijn veilige haven hier kan ik leven ben ik gelukkige en vrij
dankbaar om wat zon aarzelend stralend huiverend om wat komen zal heel voorzichtig kom ik buiten eventjes genieten voel nog geen warmte maar de kleur van de zon bekoort mij doet mij verlangen naar meer ...
wij hebben geen nood aan een groot boeket delen samen één bloem ... wij hebben geen nood aan veel woorden één blik volstaat ... wij hebben geen nood aan luide muziek stilte verbindt ons ... wij hebben geen nood aan luxe en praal ons huis is klein en warm ... wij hebben geen nood aan het heelal want we delen de zon en de maan de sterren verlichten ons hart !
kinderen en bloemen ze maken je wereld mooi fris en spontaan stil en ingenomen aaien bloemblaadjes dartelen in het frisse groen plukken heel eenvoudig klein boeketje kleine handen steken ze je toe teder gebaar kleine bloempjes uit een groot hart ...
is liefde wel zo mooi grenzeloos rijk gevoel van opperste geluk zeldzame woorden alleen voor jou samen in harmonie concert voor twee voor velen vaak ongrijpbaar in een lichtflits voorbij liefde doet pijn doet je wankelen toch geloof ik in liefde liefde is dichten alleen voor jou ...
