Een paar bedenkingen aan het zwembad in ons hotel op Lanzarote aan de hand van een paar kribbels opgetekend, met een potloodje in een oud vergeeld boekje. Niettegenstaande dat water eerder schaars en duur is, wordt elke morgen de vloer rond de zwembaden proper gespoten. De zware houten ligbanken worden netjes in de rij gezet naast de grote parasols en de ligkussens worden met precisie op de banken neergegooid. Het viel ons op dat er in dit hotel niet aan preservatie werd gedaan, zoals de meeste Duitsers plegen te doen, ik heb immers maar weinig Duitsers gehoord, op een paar Oostenrijkers na. Na een rijkelijk ontbijtbuffet, het was eerder een ontbijtbrunch trekt iederen naar het zwembad. Julien vreebos, onze Brusselse Ket, gaat soms op een terraske zitten in "zaan" Brussel en houdt op zijn eentje de passage in het oog, net als een kleine voyeur. Vandaag speel ik ook maar eens voor voyeur van op mijn ligzetel. De gasten van het hotel komen van overal uit Europa, zelfs Russen en Polen hebben het Westers massatoerisme al ontdekt want af en toe hoorde ik "da en dobre". Voor ons liggen drie koppels, ze spreken een raar taaltje, ik probeer uit de titel van een boek af te leiden van waar ze afkomstig zouden zijn. Het merk van de sigaretten maakt me niet wijzer. En dan ineens, een dame staat recht en zet een zonnepetje op met een reclame voor Carlsberg, het zouden dus waarschijnlijk Denen kunnen geweest zijn. Verderop ligt er een corpulente Engelse dame met een roodverbrande rug, ze zou kunnen opgenomen worden in een brandwondencentrum. Ze houdt het vol en vraagt haar vriendin om haar rug nog maar eens in te smeren; terwijl het ontvellinsproces zich verder zet. Dit zijn mijn eerste ontcijferingen van mijn kribbels.
Wordt vervolgd in de hoop dat ik mijn blaadjes niet kwijt raak.
