Mijn eerste vakantie aan zee

“Aan het strand van Oostende” van Louis Neefs werd pas jaren later op vinyl gezet, maar als klein ventje van een jaar had ik het geluk met mijn ouders naar Oostende op vakantie te mogen gaan. Mijn vader had een volle nicht, Palmire, een vrouwelijke voornaam vooral populair rond de jaren 1900, die in Oostende woonde, in de wijk “Le petit Paris”. We hebben er meerdere malen kunnen logeren trouwens. De reis ging toen nog met de stoomtrein, waarschijnlijk van het oude Noordstation, via Denderleeuw en Gent naar Oostende, want de Noord-Zuid verbinding bestond toen nog niet.

Met mama’s zonnebril op het neusje en een zakdoek op het hoofd en ingesmeerd met Nivea crème uit het blauwe doosje zat ik op vaders schoot. Dit werd gelukkig vastgelegd op pelicule door mijn moeder met een Kodak fototoestel. Het fototoestel heb ik nog steeds in mijn bezit, een platte doos die open geplooid wordt met een harmonicasysteem, op de zijkant van de lens bevond er zich een klein prismaatje waarin je met enig oefenwerk het te fotograferen object of landschap kon zien. Het filmspoeltje moest je met enige behendigheid achteraan aanbrengen in het kastje. In de fotograafwinkel kreeg ik soms een paar van de gebruikte spoeltjes, die dienden dan als alternatief speelgoed.

De dijk van Oostende van rond de jaren 50 zag er helemaal anders uit dan nu. In een paar badsteden aan onze kust ziet men soms nog een oud gebouw, dat geprangd staat tussen twee moderne appartementsgebouwen, maar binnen een paar jaren zullen ze helaas ook sneuvelen door de slopershamers.