Met dit warme weer kom je niet zoveel buiten, oudere en zieke mensen doen liefst geen krachtinspanningen, je blijft dan maar best binnen met gesloten rolluiken om de warmte zoveel mogelijk buiten te houden. Helaas zijn de Tour en Wimbledon voorbij, het gebruik van de PC is ook al tot een minimum herleid, de boodschappen worden goed gepland en het koken in de keuken wordt zoveel mogelijk vermeden. 's Avonds genieten we tot bij avondschemering ten volle van de tuin. Op de bank aan de vijver is het zalig onder de Taxusboom, in de lente hebben we hem zodanig gesnoeid dat hij dienst doet als parasol. De vissen appreciëren onze aanwezigheid, ze wentelen zich in alle richtingen en happen af en toe naar een mugje. Naargelang de avond vordert trekken we ons terug op het terras onder de zonnetent en genieten bij een koel drankje van de bloemen. De vogels zijn stil, ze hebben waarschijnlijk ook last van de warmte, behalve dan de groene parkieten die al kwetterend in grote getale overvliegen om te overnachten in het park van Woluwe. Deze vogels zijn een ramp voor de fruitbomen en de jonge blaadjes en takken, resultaat: de bomen zijn kaal gevreten en sterven af. Maar dan komt onze vriend de egel aangestormd. De hond van de buren begint lastig te doen en te blaffen, het diertje trekt er zich niks van aan, en de hond blaft voort, tot vervelens toe. Onze egel inspecteert gans de tuin en verlost ons (hopelijk) van slakken, wormen en ander ongedierte. Met zijn fijn neusje zoekt hij in het half-verdorde gazon en met succes peutert hij er wel iets eetbaars naar boven. Onder de droge bladeren begint hij weer te woelen, van dit alles heeft hij wellicht dorst gekregen: zijn volgende stop is de vijver. In de nacht inspecteert hij alles verder rond het huis, gelukkig dat de honden binnen zijn. Liever het geritsel van een egeltje onder het openstaande raam dan het geblaf van een nerveuze hond. Het begint meer om meer te schemeren en het is stil geworden, een buurman geniet ook van zijn terras en heeft een sigaar opgestoken, om de muggen uit de buurt te houden? Onze muggenverschrikker is een citroengeranium, kado gekregen van Pol. Zo later de avond, zo heerlijker de geur - en de muggen die vallen ons inderdaad niet meer lastig. Twee rondfladderende vleermuisjes wijzen er ons op dat het stilaan bedtijd is geworden. Maar we blijven lekker zitten en halen er nog een drankje bij, morgen komt er toch een nieuwe dag met een aangename avond.
Ons egeltje is ondertussen een beetje meer vertrouwd met de tuin, hij doet zijn dutje in het gras in de schaduw en heb er van geprofiteerd het beestje te fotograferen van kort bij, een paar weken nadien op zondag 13 augustus.
