Bij zuster Augustine

 xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Vele jaren zijn vervlogen, zoals bij de kikker en de ooievaar, dat ik in de kleuterklas zat ik in de “meisjesschool” van Strombeek.

Drie jaren heb ik er doorgebracht in dezelfde klas, bij zuster Augustine in de hoogste klas. Niet dat ik superverstandig was, maar als klein broekventje mocht ik met mijn twee jaar oudere nicht, naar de bewaarschool; om een beetje vlugger te wennen, minder te wenen en de overgang van het West-Vlaams waarin ik ben grootgebracht naar de lokale taal te vergemakkelijken zat ik dus drie jaar lang onder de vleugels van hetzelfde nonneke. Ze was inderdaad eerder klein van gestalte en ze was meestal goed gehumeurd.

In de klas hielden we ons bezig met prikken van allerhande figuurtjes in een stukje karton, met een naald, vlechten met papieren reepjes en kleine lapjes stof uitrafelen in draadjes, deze draadjes dienden om nadien speldenkussens op te vullen. Vooral de laatste vorm van bezigheidstherapie zou nu niet meer geoorloofd zijn in een kleuterklas. 

Mijn zuster Augustine is al jaren geleden overleden en misschien zou het wel eens kunnen lukken dat ik haar even goedendag ga zeggen op het kerkhof en haar vertel over de tong van Sinterklaas in de schouw, over de exposities in de klas op het einde van het schooljaar, over de momenten dat we met moesten rusten met ons hoofd met gekruiste armen op de bank en over de bezoekjes bij mijn ouders thuis. Samen met een andere non, kwam ze koffie drinken want in het klooster kregen ze geen koffie maar malt te drinken. Met Nieuwjaar kreeg ze als extra een groot pak chocolade Côte d’Or, dat ze dan meenam in een zwarte filet naar haar chambrette.

Mocht er zich iemand herkennen op de foto, stuur me gerust een mailtje