Marianneke Koekepanneke,xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Liep met haar korte rokje,

Welgezind en vol jolijt

In het Krakelingenbos,

De wandelaars keken telkens weer naar haar om,

Maar niemand begreep waarom ze zo’n leute had.

Tot een oudere man halt hield,

Waarom heb je zo’n plezier meisje?

“Ik ben een versje aan ’t verzinnen

Voor Wim Helsen’s vrienden van poëziekes.”