Vandaag, 24 november, zou mijn vader honderd geworden zijn.

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Hij heeft het maar kunnen volhouden tot in 1978 op deze wereld.

Hij is gestorven aan een hartkwaal, te vroeg natuurlijk.

Toen bestonden er waarschijnlijk geen medicijnen om de cholesterolspiegel op het juiste peil te houden zoals nu. De hartchirurgie stond toen nog in zijn kinderschoenen en er was er nog geen sprake van de hometrainer en al die zaken.

Hij is geboren in Werken, een rustig dorpje waar hij tot rond zijn dertigste verbleven heeft. In 1937 is hij met mijn moeder getrouwd in Schaarbeek. Tien jaar later ben ik er nog bijgekomen.

Hij heeft als kind de eerste wereldoorlog meegemaakt en kon er eindeloos over vertellen: de 22 Duitse soldaten die bij hun thuis ingekwartierd waren, de kerk die verschillende keren in brand stond en hoe ze zijn weggevlucht naar Oosterzele in Oost-Vlaanderen, allemaal te voet, je kunt het je niet voorstellen.

Hij was een strenge vader en ik heb vele “taffelingen” gekregen, maar heeft als kind zelf veel kattenkwaad uitgehaald, ze gingen zwemmen in de Handzaamse vaart en paling peuren, in de winter waren de broeken bevroren en konden ze kilometersver “schaverdijnen tot aan de kust. Hij had willen studeren voor onderwijzer in Torhout, maar met alle ellende van die tijd is zijn droom niet uitgekomen. Hij heeft dan maar de kleermakerstiel geleerd en er zijn beroep van gemaakt tot zijn 65^ste in Brussel.

Toen hij nog vrijgezel was, is hij zonder het weten van zijn vader, naar Parijs geweest op bezoek bij zijn neven en nichten die in de Parijse banlieu woonden.

Het reizen zat hem in het bloed. Gans Europa is hij rondgereisd. In zijn eentje heeft hij Italië bezocht, alles met de trein.

Wij woonden in Strombeek, waar hij overleden is, hij kende iedereen om zo te zeggen en is altijd zijn West-Vlaams blijven spreken en heeft aan de verbrabantsing kunnen weerstaan.

Gelukkige Verjaardag Pa !