In het plat West-vlaems

In den tid van vroegere speelden de knechttjoenges me de marbels eup de platse.

Ze schuffelden os ze noa ’t schole gingn. In de winter schaverdinde ze kilometers verre over de broeken die er bevrozen bi lagen.

De meisjoenges woaren preus met eulder sjetten boij, mo ze kosten vantidden treunten voj ne nieten.

Noast de lattestoor wos er een gerre in de meur.

A vrommens vanut Vladsjele was in slunzen gekled en twijste de boane.

Os de zûene snavonds nog schint dânschen de meizen in ’t oveje boven’t ges.

Een kort verhaaltje in het Westvlaams

Vroeger speelden de jongens met de knikkers op het dorpsplein
In de winter schaatsten ze kilometers ver over de bevroren ondergelopen weiden.
De meisjes waren fier met hun wollen trui, maar deden bij het minste flauw.
Naast het rolluik was er een scheur in de muur.
Een vrouw uit Vladslo was in lompen gekleed en stak de straat over.
Als de zon ’s avonds nog schijnt dansen de muggen boven het gras in de tuin.