Mijn eerste lange broek

Neen, het gaat niet over “mijn” eerste lange broek. Ik heb trouwens geen flauw idee wanneer ik mijn eerste lange broek heb gedragen. Als kleine baby zal ik er wel eentje gehad hebben, de tijd van de kruippakjes bestond toen alvast nog niet.

Maar deze keer gaat het over een herinnering aan mijn schooljaren in het Koninklijk Atheneum van Koekelberg, kortweg KAK genoemd, maar onze koning van toen hoorde dat waarschijnlijk niet zo graag, desondanks dit heeft het Atheneum nog altijd dezelfde naam en heeft sinds jaren de Omer Lepreuxstraat in Koekelberg verlaten is nu gevestigd een eindje verderop in moderne gebouwen in Sint-Agatha-Berchem en werd mijn oud KAK ingepalmd door de Franstaligen.

Nu, mijn verhaal speelt zich af in de jaren zestig. ’s Middags na het verlaten van de schoolrefter, dat was altijd vóór 12.20h, (de Franstaligen maakten ook gebruik van de Vlaamse refter en in ruil mochten de Vlamingen een paar lokalen gebruiken in hun modernere vleugel) werden we opgevangen in de “studie” in het grote lokaal van tekenen, onder de begeleiding van studiemeesters of studiemeesteressen.

Af en toe ging het er soms rumoerig aan toe, er werd duchtig van plaats verwisseld, de ene wou naast een meisje zitten of spelletjes spelen zoals galgje, OXO enz. Eéntje van de jonge meiden had er plezier in om de jongens hun edele delen eens goed vast te pakken, zonder dat ze het zagen aankomen, het volgend schooljaar hebben we haar niet meer terug gezien in de school.

Van studeren en huistaken voorbereiden kwam er niet veel in huis. De ene had al wat meer gezag dan de andere en af en toe werd er straf uitgereikt.

Op een middag kon “de Vereecke” niet meer over het tumult en deelde zijn originele straf uit: “Voor morgen, 4 bladzijden over mijn eerste lange broek, en geen grote letters!” Het werd dan kalmer en een beetje later mochten we op de speelplaats, de Franstaligen hadden immers de refter mogen verlaten. Een paar keren was de timing misgelopen en werden er een paar meppen uitgewisseld bij een belaging van weerszijden.

Hier werd wel ingegrepen en werd de “Splitsing” een paar jaartjes nadien doorgevoerd.

Het opstel over mijn eerste lange broek heb ik nooit moeten schrijven, maar nu, een goede veertig jaar later, kon ik het niet nalaten er toch iets over te schrijven.