Eensgezind tegen de islamitische staat en voor de vrede in Syrië?

De westerse coalitie heeft met haar 68 leden in Washington vergaderd op 22 en 23 maart 2017 om de strijd tegen de islamitische staat te coördineren. Als buitenstander zou je denken dat het met zulk een militaire overmacht slechts een koud kunstje is om voor goed af te rekenen met IS. Over het zogenaamde doel zelf blijkt echter alles behalve eensgezindheid te zijn. De Amerikaanse staatsecretaris, Rex Tillerson herinnerde de vergadering er aan dat het de bedoeling van president D. Trump is om IS te vernietigen (en dus niet te “verminderen” zoals Obama wilde). Bovendien erkent hij plots dat de Syrische president door het Syrische volk zelf moet gekozen worden, een democratische uitschuiver die bij de Fransen en de Britten in het verkeerde keelgat schiet. IS bestrijden in Mossoul, Irak zal moeilijk zijn omdat daar vele families met IS verbonden zijn. Wat dat betreft is het in Raqqa, Syrië eenvoudiger. Alle terroristen zijn daar buitenlanders. Om echter het Amerikaanse leger hiertegen officieel te kunnen inzetten moet er eerst een akkoord zijn van het Amerikaanse congres en dat is er (nog) niet. Hoe kunnen de VS (+ NAVO en vrienden van de Golfstaten) het lievelingskind dat ze zelf opgevoed en gekoesterd hebben, nu zomaar vernietigen? (Pepe Escobar, Daesh, Creature of the West, Sputnik international, 24 maart 2017).  En vervolgens moet Damascus zijn toestemming geven voor een openlijke militaire actie van de VS. Maar nog grotere moeilijkheden komen van Europa, vooral van Frankrijk en Engeland. Zij blijven hun leugen trouw dat het Syrische leger en de Syrische regering erger zijn dan IS. Hierdoor hebben ze een voorwendsel om een eventueel bevrijd Raqqa niet terug aan Syrië te geven. Ze willen beletten dat Raqqa werkelijk bevrijd wordt zoals Aleppo uiteindelijk bevrijd werd. Wat zal er als “compromis” uit de bus komen? Zal de IS “verplaatst” worden, helemaal naar het noorden van Syrië of naar Turkije zelf? En zo kan de oorlog eindeloos voortgezet worden.

Een beetje licht komt er in de dubbelzinnige rol van Turkije. Op 24 augustus begon Turkije zijn operatie “Eufraat schild” in Noord Syrië om te beletten dat de Koerden daar een onafhankelijke staat zouden maken. Officieel vocht Turkije tegen Daesh en tegen de Koerden. In feite wilde Turkije zijn (onwettige) militaire aanwezigheid en bezetting van Syrië vergroten. Uiteraard is een eenzijdig uitgeroepen onafhankelijke staat voor Damascus onaanvaardbaar. De grote vechtjassen van de VS zagen hierin dan weer een kans om toch de eenheid van Syrië nog te breken en het land te kunnen verdelen. Nu blijkt Washington van deze houding afstand te nemen en voor Turkije is het een reden om met zijn operatie te stoppen, aldus de Russische analist en voormalige diplomaat Vyacheslav Matuzov. Ook de Turkse legerleiding bevestigde dat ze na meer dan een half jaar hun operatie beëindigen.

Woensdag 29 maart 2017 werd in Aman, Jordanië, de 28^e topontmoeting gehouden  van de  Arabische Liga die de staatshoofden samenbracht van Yemen, Djibouti, Qatar, Koeweit, Jordanië, Saoedi-Arabië, Bachrein, Soedan, Egypte, Mauritanië en de Palestijnse president. Zij stellen dat er voor Syrië geen militaire oplossing is maar dat er moet gestreefd worden naar een politieke oplossing met behoud van de integriteit van het land. Prachtige verklaring. Jammer, dat de Arabisch Liga nog nooit een concreet resultaat heeft opgeleverd en dat sommige van de deelnemende landen met hun terroristen Syrië blijven ontwrichten. De Arabisch Liga gaf overigens nog een andere plechtige verklaring uit zonder enig gevolg: Palestina moet een onafhankelijke staat worden en het Israëlisch leger moet zich terugtrekken uit alle Arabische gebieden die het sinds 1976 onwettig bezet. Zij dronken een glas, deden een plas en lieten alles zoals het was.

Ondertussen zegt Gennady Gatilov, de afgevaardigde van het Russisch ministerie van buitenlandse zaken na de vijfde ronde van de vredesonderhandelingen in Geneve woensdag vastberaden dat de gesprekken zullen doorgaan totdat het doel bereikt is, nl. de onafhankelijkheid en de volledige territoriale integriteit van Syrië.

Ondergang van Europa. Opstanding dank zij Hongarije?

Het gaat niet goed in ons land en in de andere Europese landen. Het gaat niet goed met de Europese Unie en met heel Europa. Frankrijk en België zijn bezig aan een langzame, gematigde, democratische zelfvernietiging. Om de toestand te kunnen verbeteren moeten we een goede kijk hebben op de situatie en een duidelijke analyse maken. Daarvoor zijn er studiebureaus, instellingen en bollebozen genoeg. Ik wil slechts enkele elementen aanduiden die iedereen kan waarnemen.

Europa kiest de verkeerde vrienden en vijanden. De golfstaten die hun fascistisch islamisme aan de hele mensheid willen opleggen en daarvoor miljarden uitgeven aan terroristen, worden met open armen als vrienden onthaald. Immers, zij zijn de vrienden van de VS. Zij mogen ook in Europa investeren in megaprojecten om islamitische centra op te richten. Moskees alom, terwijl er bij hen zelfs geen sprake is van godsdienstvrijheid voor christenen. Het is een fatale vergissing. N. Sarkozy verkocht half Frankrijk aan Qatar en Fr. Hollande verkocht de andere helft aan Saoedi-Arabië en nu maar wachten op het moment dat in Frankrijk officieel de sharia wordt ingevoerd.  Als het in Parijs regent druppelt het al in Brussel. Bovendien heeft de Europese Unie vanaf het begin geflirt met Turkije, dat precies het tegendeel is van de authentieke Europese waarden. Met een opgewarmde veroveringsgeest van het Ottomaans Rijk wilde men blijkbaar de christelijke wortels van Europa neutraliseren. En de vijanden? Dat zijn de Russen! Het meest negatieve uit de geschiedenis van de Sovjetunie wordt boven gehaald om een ware hysterie tegen Rusland te kweken en sancties af te kondigen. Waanbeelden van een Rusland dat klaar staat om Europa binnen te vallen, dienen om een waanzinnige oorlogsopbouw te beginnen, mét kernwapens. Alle landen van het voormalige Warschaupact alsook een aantal voormalige Sovjetlanden worden in versneld tempo in de NAVO ingelijfd. Waar is het nuchtere besef van het Europa van Lissabon tot Vladivostok, het Europa van de heilige Benedictus en van de heilige Vladimir, prins van Kiev die in de 9^e eeuw op de Krim werd gedoopt, het begin van het christelijke Rusland?

En dan de verhouding van de Arabische wereld tot Europa! Het is een echte liefde-haat verhouding, een relatie van bewondering en verwerping. Ze zijn gefascineerd door de wetenschappelijke en technische bijdragen van het westen, waartoe zij met hun achterstand totaal niet in staat zijn. Tegelijk is er een radicale verwerping. Zij willen zich in niets aanpassen aan het volk of het land waarin zij zich vestigen. Zij willen wel het geld, hun werklozensteun, de sociale zekerheid, hun uitkering met behoud van hun eigen leven, maar ze willen geen Fransman, geen Belg zijn… En hoe reageren wij? Met een links liberale dodelijke ideologie. Wie op deze onredelijkheid wijst, wordt als racist of islamofoob uitgescholden. We verloochenen onze eigenheid om alle ruimte te geven aan hun ontkenning van onze cultuur. Alle christelijke en menselijke waarden van respect voor het leven, voor de eigenheid van huwelijk en gezin, de eigenheid van man en vrouw en onze christelijke wortels worden ontmanteld. En terwijl wij van binnenuit onze eigenheid afbreken is er nog de georganiseerde afbraak van buiten uit, vanuit de mondialisatie, die het christelijk Europa wil vervangen door een islamitische cultuur. Daarvoor dient een massale immigratie van moslims. In plaats van de landen in het Midden Oosten met rust te laten zodat de mensen er kunnen blijven wonen, worden ze ontwricht om een vluchtelingenstroom op gang te brengen en dan de Europese landen tot edelmoedige opvang aan te sporen. Nadat we ons van het communisme en nazisme hebben bevrijd, worden we nu aangemoedigd om een fascistische islam te omhelzen.

Als er bij de volgende Franse verkiezingen geen grondige veranderingen komen, zo stelt pater Henri Boulad, gaan we naar een burgeroorlog. Deze 86-jarige jezuïet stamt uit een christelijke familie van Damascus, werd geboren in Alexandrië, Egypte, studeerde in Frankrijk, werd priester gewijd in Libanon, behaalde een doctoraat in de psychologie aan de universiteit van Chicago en doceert theologie in Caïro. Hij wil dat Europa zich ontdoet van een fascistische islam, ook in het voordeel van de moslims zelf. Hij ziet wel een belangrijk lichtpunt in de houding van Hongarije en zijn moedige eerste minister Victor Orban, die door Europese politici ten onrechte wordt verguisd. Het christelijke Hongarije sluit zijn grenzen voor de stroom van moslims en koestert zijn christelijke waarden en eigenheid. “Het kleine land Hongarije is in staat een omwenteling te bewerken in Europa en ik ben van plan me hiervoor in te zetten” aldus p. Henri Boulad. Toen hij deze maand Hongarije bezocht, ontmoette hij de eerste minister Victor Orban en ontving de Hongaarse nationaliteit.

Uitgerekend vandaag krijgen we bezoek van twee Hongaren, die volmondig beamen wat we hierboven schreven. Zij zijn ridders van de orde van Malta en de Hongaarse verantwoordelijken van deze katholieke Caritas organisatie. Zij zijn ook door hun regering erkend als officiële partners voor humanitaire hulp. Zij willen nu in Syrië helpen en kunnen het ook, maar zij zoeken betrouwbare partners. Daarom willen ze moeder Agnes-Mariam contacteren en ook naar Aleppo reizen om er onze megakeuken te zien. Zij vertelden dat de Hongaarse regering weigert de verplichte bijdrage voor de vluchtelingen te betalen aan de UNO en aan de EU. In de plaats daarvan geven zij rechtstreeks het geld aan de christelijke kerken. Dat noemen we moedige solidariteit aan de bedreigde christenen, die overigens zelf zonder onderscheid mensen in nood helpen. Proficiat Victor Orban, volhouden!

Voor een Cultuur van het Leven

Een Europese waarde?

In een voltallige vergadering van dinsdag 21 maart 2017 heeft het Europees parlement in Straatsburg abortus verheven tot een van zijn belangrijke waarden. Het is “bezorgd” om de “negatieve effecten” op de “ontwikkeling” van de volken wegens de beslissing van president D. Trump om geen geld meer te geven aan organisaties die abortus bevorderen. Het Europees parlement wil nu opkomen voor “de gezondheid”, “de veiligheid” en zelfs “de bescherming van het kind” (!) door abortus met alle mogelijke middelen te steunen. Het wil zogenaamd de Europese waarden verdedigen! Jawel, enkele vertegenwoordigers (uit Slovakije, Duitsland, Polen…) bleken nog voldoende gezond verstand, menselijkheid en geweten te hebben. Zij stelden dat abortus moord is en dat dit thema overigens niet onder de bevoegdheid van het Europees parlement valt. Het kon evenwel allemaal niet baten. Er werd een overweldigend pleidooi gehouden om abortus en de dokters “die het leven redden” (!) te steunen. Kortom, deze vergadering toont aan dat de meerderheid van onze Europese parlementariërs, wat dit betreft, volkomen gek geworden is. Ze hebben alle gevoel voor de bescherming van de zwaksten in de samenleving – het waarmerk van iedere democratie en van iedere beschaving! – verloren. Het is een rechtstreekse bijdrage aan de geestelijke en materiele zelfvernietiging van Europa. Het Amerikaans congres heeft inmiddels de financiering stop gezet van klinieken van Family Planning die abortus uitvoeren. Hoe meer de VS het ongeboren leven beschermen, hoe meer Europa de cultuur van de dood wil aanmoedigen.

Met verschillende Europese landen werd ondertussen een initiatief genomen om te verhinderen dat het Europees parlement nog meer afbraakpogingen zou ondernemen tegen de menselijke waardigheid, tegen de rechten van het kind, tegen huwelijk en gezin. Ze hebben al 700.000 handtekeningen gekregen. Je kunt nog tekenen tot 3 april: http://www.mumdadandkids.eu/nl

Mars voor het leven

Tot algemene tevredenheid hebben zondag 26 maart 2017 te Brussel een 3000 mensen deelgenomen aan de mars voor het leven onder het motto: De zwaksten beschermen voor een meer menselijke maatschappij. Een bijzondere gast dit jaar was prof. Stephane Mercier, door de UCL (Université Catholique de Louvain) tot nader orde geschorst omwille van zijn openlijke afkeuring van abortus. Hij krijgt blijkbaar wel de steun van kardinaal J. de Kesel en de betrokken bisschoppen. Eerbied voor het leven en verwerping van abortus behoren tot het onvervreemdbaar menselijk, christelijk en katholiek erfgoed. De volgende mars voor het leven is voorzien op zondag 22 april 2018. Sta op! Kom met een miljoen naar Brussel! De ontworteling van Europa en ons land is zo dramatisch dat we alleen massaal de cultuur van de dood kunnen stoppen.

Martelaar van het leven en de waarheid

Tijden kunnen grondig veranderen. Een foto van de bisschoppen die aanwezig waren op het Tweede Vaticaans concilie (1962-1965) is nagenoeg vlekkeloos wit. Ook de leer was bijna zuiver westers. Wanneer verschillende westerse kerkleiders en hun gezaghebbende theologen de fatale vergissing van hun oordeel over contraceptie openlijk verkondigden, maakten de heftige protesten van bisschoppen uit de ontwikkelingslanden (zoals van Dom Helder Camara van Brazilië, V. D’Souza van India, Sinn van de Filippijnen…) hierop geen enkele indruk. Tijdens de gezinssynode van 2014 en 2015 zijn de rollen precies omgekeerd. Sommige westerse bisschoppen beleggen bijna geheime vergaderingen over hun plannen om het evangelie aan de moderne modetrends aan te passen, terwijl bisschoppen uit de derdewereld onbevangen het licht van het Evangelie en de rijkdom van de authentieke kerkelijke leer laten schijnen. De huidige slappe houding van sommige westerse prelaten is niet opgewassen tegen de heldere visie van een aantal “zwarte” bisschoppen.

Een van de Afrikaanse bisschoppen met een sterke boodschap voor onze tijd is kardinaal Robert Sarah (° 1945, Guinea), nu prefect van de congregatie voor de liturgie en de sacramenten. Als felle tegenstander van de westerse ontwrichtingen inzake huwelijk en seksualiteit, verkondigt hij zijn mening onverbloemd en wereldwijd. Hij schreef al enkele opmerkelijke boeken (God or nothing. A conversation on faith, Ignatius Press, 2015; La force du silence, Fayard, 2016).  Op zaterdag 25 maart 2017 hield hij in Parijs een conferentie naar aanleiding van de verjaardag van het sterven van de vermaarde Franse geneticus, professor Jérôme Lejeune (3 april 1994) die de oorzaak van het zogenaamde mongolisme ontdekte. In zijn eerbetoon noemde kardinaal Sarah hem “een martelaar van het leven en van de waarheid”. J. Lejeune was als overtuigde katholiek en als groot wetenschapper een onvermoeibare verdediger van de waardigheid van het menselijk leven vanaf de ontvangenis tot aan de natuurlijke dood. Wereldwijd getuigde hij van de onmiskenbare menselijke waardigheid van de zwaksten. Zijn uitgesproken verdediging van de kerkelijke leer werd in wetenschappelijke en zelfs in kerkelijke middens niet altijd gewaardeerd. Hoewel hij ruimschoots een Nobelprijs voor geneeskunde verdiende, heeft hij die nooit gekregen. Ziehier enkele bemoedigbende gedachten uit het treffende huldebetoog van kardinaal Robert Sarah (http://belgicatho.hautetfort.com/archive/2017/03/27/le-bel-hommage-du-cardinal-sarah-a-la-memoire-du-professeur-5926170.html).

Alleen het christelijk geloof – zo stelde J. Lejeune – heeft een Kind als model, nl. het Kind van Bethlehem. Indien dit Kind geminacht wordt is er geen sprake meer van christelijk geloof. Hij had een oneindig respect voor de wetten die de Schepper in het leven van ieder mens geschreven heeft en was vooral een vriend van de zieke kinderen. Zijn wetenschap én zijn liefdevol geloof gaven hem zijn bekende stralende glimlach. Alleen gewapend met waarheid en liefde heeft hij de eindstrijd ingezet die in het laatste Bijbelboek, de Apocalyps, beschreven wordt en die gevoerd wordt tussen God en Satan. Het grote gevaar komt niet meer van de barbaren van Attila of van de Hunnen en ook niet meer van de verschillende vormen van totalitarisme waartegen de pausen van Pius XI tot Johannes Paulus II gestreden hebben. Het zijn nu de theorieën die kiemvrij in laboratoria worden uitgewerkt en uiterst efficiënt door de media in de openbare opinie worden gebeiteld en door financiële en juridische machten langs wetten worden opgelegd om het leven te vernietigen. Als de jonge David heeft J. Lejeune met het steentje van het Evangelie en het Woord Gods deze arrogantie van Goliath in het voorhoofd getroffen. Op paasmaandag, daags na zijn sterven, schreef zijn grote vriend paus Johannes Paulus II aan kardinaal Jean-Marie Lustiger van Parijs: “Wij maken het sterven mee van een grote christen van de 20^e eeuw, een man voor wie de verdediging van het leven zijn apostolaat geworden is en wij willen dank brengen aan God, de Schepper van het leven voor alles wat professor Lejeune was en voor alles wat hij gedaan heeft om de waardigheid van het menselijk leven te verdedigen en te bevorderen”.

(“Ik heb niet het voorecht gehad, zo zei Kardinaal R. Sarah, prof. J. Lejeune gekend te hebben maar ik heb wel zijn weduwe ontmoet.” Zelf heb ik dit voorrecht wel gehad omdat ik hem uitgenodigd heb in de jaren ’80 in Vlaanderen een voordracht te houden. Hij wilde gans de dag blijven en zo vernam ik van hem verschillende merkwaardige uitspraken. Hierover schreef ik in een boek dat volgende maand verschijnt en dat ik over twee weken zal voorstellen.)

De goedheid van de Vader, de vergeving van de Zoon en de kracht van de heilige Geest kome over u allen.

P. Daniel