Eensgezind tegen de islamitische staat en voor de vrede in Syrië?
Eensgezind tegen de islamitische staat en voor de vrede in Syrië?
De westerse coalitie heeft met haar 68 leden in Washington vergaderd op 22 en 23 maart 2017 om de strijd tegen de islamitische staat te coördineren. Als buitenstander zou je denken dat het met zulk een militaire overmacht slechts een koud kunstje is om voor goed af te rekenen met IS. Over het zogenaamde doel zelf blijkt echter alles behalve eensgezindheid te zijn. De Amerikaanse staatsecretaris, Rex Tillerson herinnerde de vergadering er aan dat het de bedoeling van president D. Trump is om IS te vernietigen (en dus niet te “verminderen” zoals Obama wilde). Bovendien erkent hij plots dat de Syrische president door het Syrische volk zelf moet gekozen worden, een democratische uitschuiver die bij de Fransen en de Britten in het verkeerde keelgat schiet. IS bestrijden in Mossoul, Irak zal moeilijk zijn omdat daar vele families met IS verbonden zijn. Wat dat betreft is het in Raqqa, Syrië eenvoudiger. Alle terroristen zijn daar buitenlanders. Om echter het Amerikaanse leger hiertegen officieel te kunnen inzetten moet er eerst een akkoord zijn van het Amerikaanse congres en dat is er (nog) niet. Hoe kunnen de VS (+ NAVO en vrienden van de Golfstaten) het lievelingskind dat ze zelf opgevoed en gekoesterd hebben, nu zomaar vernietigen? (Pepe Escobar, Daesh, Creature of the West, Sputnik international, 24 maart 2017). En vervolgens moet Damascus zijn toestemming geven voor een openlijke militaire actie van de VS. Maar nog grotere moeilijkheden komen van Europa, vooral van Frankrijk en Engeland. Zij blijven hun leugen trouw dat het Syrische leger en de Syrische regering erger zijn dan IS. Hierdoor hebben ze een voorwendsel om een eventueel bevrijd Raqqa niet terug aan Syrië te geven. Ze willen beletten dat Raqqa werkelijk bevrijd wordt zoals Aleppo uiteindelijk bevrijd werd. Wat zal er als “compromis” uit de bus komen? Zal de IS “verplaatst” worden, helemaal naar het noorden van Syrië of naar Turkije zelf? En zo kan de oorlog eindeloos voortgezet worden.
Een beetje licht komt er in de dubbelzinnige rol van Turkije. Op 24 augustus begon Turkije zijn operatie “Eufraat schild” in Noord Syrië om te beletten dat de Koerden daar een onafhankelijke staat zouden maken. Officieel vocht Turkije tegen Daesh en tegen de Koerden. In feite wilde Turkije zijn (onwettige) militaire aanwezigheid en bezetting van Syrië vergroten. Uiteraard is een eenzijdig uitgeroepen onafhankelijke staat voor Damascus onaanvaardbaar. De grote vechtjassen van de VS zagen hierin dan weer een kans om toch de eenheid van Syrië nog te breken en het land te kunnen verdelen. Nu blijkt Washington van deze houding afstand te nemen en voor Turkije is het een reden om met zijn operatie te stoppen, aldus de Russische analist en voormalige diplomaat Vyacheslav Matuzov. Ook de Turkse legerleiding bevestigde dat ze na meer dan een half jaar hun operatie beëindigen.
Woensdag 29 maart 2017 werd in Aman, Jordanië, de 28e topontmoeting gehouden van de Arabische Liga die de staatshoofden samenbracht van Yemen, Djibouti, Qatar, Koeweit, Jordanië, Saoedi-Arabië, Bachrein, Soedan, Egypte, Mauritanië en de Palestijnse president. Zij stellen dat er voor Syrië geen militaire oplossing is maar dat er moet gestreefd worden naar een politieke oplossing met behoud van de integriteit van het land. Prachtige verklaring. Jammer, dat de Arabisch Liga nog nooit een concreet resultaat heeft opgeleverd en dat sommige van de deelnemende landen met hun terroristen Syrië blijven ontwrichten. De Arabisch Liga gaf overigens nog een andere plechtige verklaring uit zonder enig gevolg: Palestina moet een onafhankelijke staat worden en het Israëlisch leger moet zich terugtrekken uit alle Arabische gebieden die het sinds 1976 onwettig bezet. Zij dronken een glas, deden een plas en lieten alles zoals het was.
Ondertussen zegt Gennady Gatilov, de afgevaardigde van het Russisch ministerie van buitenlandse zaken na de vijfde ronde van de vredesonderhandelingen in Geneve woensdag vastberaden dat de gesprekken zullen doorgaan totdat het doel bereikt is, nl. de onafhankelijkheid en de volledige territoriale integriteit van Syrië.
Ondergang van Europa. Opstanding dank zij Hongarije?
Het gaat niet goed in ons land en in de andere Europese landen. Het gaat niet goed met de Europese Unie en met heel Europa. Frankrijk en België zijn bezig aan een langzame, gematigde, democratische zelfvernietiging. Om de toestand te kunnen verbeteren moeten we een goede kijk hebben op de situatie en een duidelijke analyse maken. Daarvoor zijn er studiebureaus, instellingen en bollebozen genoeg. Ik wil slechts enkele elementen aanduiden die iedereen kan waarnemen.
Europa kiest de verkeerde vrienden en vijanden. De golfstaten die hun fascistisch islamisme aan de hele mensheid willen opleggen en daarvoor miljarden uitgeven aan terroristen, worden met open armen als vrienden onthaald. Immers, zij zijn de vrienden van de VS. Zij mogen ook in Europa investeren in megaprojecten om islamitische centra op te richten. Moskees alom, terwijl er bij hen zelfs geen sprake is van godsdienstvrijheid voor christenen. Het is een fatale vergissing. N. Sarkozy verkocht half Frankrijk aan Qatar en Fr. Hollande verkocht de andere helft aan Saoedi-Arabië en nu maar wachten op het moment dat in Frankrijk officieel de sharia wordt ingevoerd. Als het in Parijs regent druppelt het al in Brussel. Bovendien heeft de Europese Unie vanaf het begin geflirt met Turkije, dat precies het tegendeel is van de authentieke Europese waarden. Met een opgewarmde veroveringsgeest van het Ottomaans Rijk wilde men blijkbaar de christelijke wortels van Europa neutraliseren. En de vijanden? Dat zijn de Russen! Het meest negatieve uit de geschiedenis van de Sovjetunie wordt boven gehaald om een ware hysterie tegen Rusland te kweken en sancties af te kondigen. Waanbeelden van een Rusland dat klaar staat om Europa binnen te vallen, dienen om een waanzinnige oorlogsopbouw te beginnen, mét kernwapens. Alle landen van het voormalige Warschaupact alsook een aantal voormalige Sovjetlanden worden in versneld tempo in de NAVO ingelijfd. Waar is het nuchtere besef van het Europa van Lissabon tot Vladivostok, het Europa van de heilige Benedictus en van de heilige Vladimir, prins van Kiev die in de 9e eeuw op de Krim werd gedoopt, het begin van het christelijke Rusland?
En dan de verhouding van de Arabische wereld tot Europa! Het is een echte liefde-haat verhouding, een relatie van bewondering en verwerping. Ze zijn gefascineerd door de wetenschappelijke en technische bijdragen van het westen, waartoe zij met hun achterstand totaal niet in staat zijn. Tegelijk is er een radicale verwerping. Zij willen zich in niets aanpassen aan het volk of het land waarin zij zich vestigen. Zij willen wel het geld, hun werklozensteun, de sociale zekerheid, hun uitkering met behoud van hun eigen leven, maar ze willen geen Fransman, geen Belg zijn… En hoe reageren wij? Met een links liberale dodelijke ideologie. Wie op deze onredelijkheid wijst, wordt als racist of islamofoob uitgescholden. We verloochenen onze eigenheid om alle ruimte te geven aan hun ontkenning van onze cultuur. Alle christelijke en menselijke waarden van respect voor het leven, voor de eigenheid van huwelijk en gezin, de eigenheid van man en vrouw en onze christelijke wortels worden ontmanteld. En terwijl wij van binnenuit onze eigenheid afbreken is er nog de georganiseerde afbraak van buiten uit, vanuit de mondialisatie, die het christelijk Europa wil vervangen door een islamitische cultuur. Daarvoor dient een massale immigratie van moslims. In plaats van de landen in het Midden Oosten met rust te laten zodat de mensen er kunnen blijven wonen, worden ze ontwricht om een vluchtelingenstroom op gang te brengen en dan de Europese landen tot edelmoedige opvang aan te sporen. Nadat we ons van het communisme en nazisme hebben bevrijd, worden we nu aangemoedigd om een fascistische islam te omhelzen.
Als er bij de volgende Franse verkiezingen geen grondige veranderingen komen, zo stelt pater Henri Boulad, gaan we naar een burgeroorlog. Deze 86-jarige jezuïet stamt uit een christelijke familie van Damascus, werd geboren in Alexandrië, Egypte, studeerde in Frankrijk, werd priester gewijd in Libanon, behaalde een doctoraat in de psychologie aan de universiteit van Chicago en doceert theologie in Caïro. Hij wil dat Europa zich ontdoet van een fascistische islam, ook in het voordeel van de moslims zelf. Hij ziet wel een belangrijk lichtpunt in de houding van Hongarije en zijn moedige eerste minister Victor Orban, die door Europese politici ten onrechte wordt verguisd. Het christelijke Hongarije sluit zijn grenzen voor de stroom van moslims en koestert zijn christelijke waarden en eigenheid. “Het kleine land Hongarije is in staat een omwenteling te bewerken in Europa en ik ben van plan me hiervoor in te zetten” aldus p. Henri Boulad. Toen hij deze maand Hongarije bezocht, ontmoette hij de eerste minister Victor Orban en ontving de Hongaarse nationaliteit.
Uitgerekend vandaag krijgen we bezoek van twee Hongaren, die volmondig beamen wat we hierboven schreven. Zij zijn ridders van de orde van Malta en de Hongaarse verantwoordelijken van deze katholieke Caritas organisatie. Zij zijn ook door hun regering erkend als officiële partners voor humanitaire hulp. Zij willen nu in Syrië helpen en kunnen het ook, maar zij zoeken betrouwbare partners. Daarom willen ze moeder Agnes-Mariam contacteren en ook naar Aleppo reizen om er onze megakeuken te zien. Zij vertelden dat de Hongaarse regering weigert de verplichte bijdrage voor de vluchtelingen te betalen aan de UNO en aan de EU. In de plaats daarvan geven zij rechtstreeks het geld aan de christelijke kerken. Dat noemen we moedige solidariteit aan de bedreigde christenen, die overigens zelf zonder onderscheid mensen in nood helpen. Proficiat Victor Orban, volhouden!
Voor een Cultuur van het Leven
Een Europese waarde?
In een voltallige vergadering van dinsdag 21 maart 2017 heeft het Europees parlement in Straatsburg abortus verheven tot een van zijn belangrijke waarden. Het is “bezorgd” om de “negatieve effecten” op de “ontwikkeling” van de volken wegens de beslissing van president D. Trump om geen geld meer te geven aan organisaties die abortus bevorderen. Het Europees parlement wil nu opkomen voor “de gezondheid”, “de veiligheid” en zelfs “de bescherming van het kind” (!) door abortus met alle mogelijke middelen te steunen. Het wil zogenaamd de Europese waarden verdedigen! Jawel, enkele vertegenwoordigers (uit Slovakije, Duitsland, Polen…) bleken nog voldoende gezond verstand, menselijkheid en geweten te hebben. Zij stelden dat abortus moord is en dat dit thema overigens niet onder de bevoegdheid van het Europees parlement valt. Het kon evenwel allemaal niet baten. Er werd een overweldigend pleidooi gehouden om abortus en de dokters “die het leven redden” (!) te steunen. Kortom, deze vergadering toont aan dat de meerderheid van onze Europese parlementariërs, wat dit betreft, volkomen gek geworden is. Ze hebben alle gevoel voor de bescherming van de zwaksten in de samenleving – het waarmerk van iedere democratie en van iedere beschaving! – verloren. Het is een rechtstreekse bijdrage aan de geestelijke en materiele zelfvernietiging van Europa. Het Amerikaans congres heeft inmiddels de financiering stop gezet van klinieken van Family Planning die abortus uitvoeren. Hoe meer de VS het ongeboren leven beschermen, hoe meer Europa de cultuur van de dood wil aanmoedigen.
Met verschillende Europese landen werd ondertussen een initiatief genomen om te verhinderen dat het Europees parlement nog meer afbraakpogingen zou ondernemen tegen de menselijke waardigheid, tegen de rechten van het kind, tegen huwelijk en gezin. Ze hebben al 700.000 handtekeningen gekregen. Je kunt nog tekenen tot 3 april: http://www.mumdadandkids.eu/nl
Mars voor het leven
Tot algemene tevredenheid hebben zondag 26 maart 2017 te Brussel een 3000 mensen deelgenomen aan de mars voor het leven onder het motto: De zwaksten beschermen voor een meer menselijke maatschappij. Een bijzondere gast dit jaar was prof. Stephane Mercier, door de UCL (Université Catholique de Louvain) tot nader orde geschorst omwille van zijn openlijke afkeuring van abortus. Hij krijgt blijkbaar wel de steun van kardinaal J. de Kesel en de betrokken bisschoppen. Eerbied voor het leven en verwerping van abortus behoren tot het onvervreemdbaar menselijk, christelijk en katholiek erfgoed. De volgende mars voor het leven is voorzien op zondag 22 april 2018. Sta op! Kom met een miljoen naar Brussel! De ontworteling van Europa en ons land is zo dramatisch dat we alleen massaal de cultuur van de dood kunnen stoppen.
Martelaar van het leven en de waarheid
Tijden kunnen grondig veranderen. Een foto van de bisschoppen die aanwezig waren op het Tweede Vaticaans concilie (1962-1965) is nagenoeg vlekkeloos wit. Ook de leer was bijna zuiver westers. Wanneer verschillende westerse kerkleiders en hun gezaghebbende theologen de fatale vergissing van hun oordeel over contraceptie openlijk verkondigden, maakten de heftige protesten van bisschoppen uit de ontwikkelingslanden (zoals van Dom Helder Camara van Brazilië, V. D’Souza van India, Sinn van de Filippijnen…) hierop geen enkele indruk. Tijdens de gezinssynode van 2014 en 2015 zijn de rollen precies omgekeerd. Sommige westerse bisschoppen beleggen bijna geheime vergaderingen over hun plannen om het evangelie aan de moderne modetrends aan te passen, terwijl bisschoppen uit de derdewereld onbevangen het licht van het Evangelie en de rijkdom van de authentieke kerkelijke leer laten schijnen. De huidige slappe houding van sommige westerse prelaten is niet opgewassen tegen de heldere visie van een aantal “zwarte” bisschoppen.
Een van de Afrikaanse bisschoppen met een sterke boodschap voor onze tijd is kardinaal Robert Sarah (° 1945, Guinea), nu prefect van de congregatie voor de liturgie en de sacramenten. Als felle tegenstander van de westerse ontwrichtingen inzake huwelijk en seksualiteit, verkondigt hij zijn mening onverbloemd en wereldwijd. Hij schreef al enkele opmerkelijke boeken (God or nothing. A conversation on faith, Ignatius Press, 2015; La force du silence, Fayard, 2016). Op zaterdag 25 maart 2017 hield hij in Parijs een conferentie naar aanleiding van de verjaardag van het sterven van de vermaarde Franse geneticus, professor Jérôme Lejeune (3 april 1994) die de oorzaak van het zogenaamde mongolisme ontdekte. In zijn eerbetoon noemde kardinaal Sarah hem “een martelaar van het leven en van de waarheid”. J. Lejeune was als overtuigde katholiek en als groot wetenschapper een onvermoeibare verdediger van de waardigheid van het menselijk leven vanaf de ontvangenis tot aan de natuurlijke dood. Wereldwijd getuigde hij van de onmiskenbare menselijke waardigheid van de zwaksten. Zijn uitgesproken verdediging van de kerkelijke leer werd in wetenschappelijke en zelfs in kerkelijke middens niet altijd gewaardeerd. Hoewel hij ruimschoots een Nobelprijs voor geneeskunde verdiende, heeft hij die nooit gekregen. Ziehier enkele bemoedigbende gedachten uit het treffende huldebetoog van kardinaal Robert Sarah (http://belgicatho.hautetfort.com/archive/2017/03/27/le-bel-hommage-du-cardinal-sarah-a-la-memoire-du-professeur-5926170.html).
Alleen het christelijk geloof – zo stelde J. Lejeune – heeft een Kind als model, nl. het Kind van Bethlehem. Indien dit Kind geminacht wordt is er geen sprake meer van christelijk geloof. Hij had een oneindig respect voor de wetten die de Schepper in het leven van ieder mens geschreven heeft en was vooral een vriend van de zieke kinderen. Zijn wetenschap én zijn liefdevol geloof gaven hem zijn bekende stralende glimlach. Alleen gewapend met waarheid en liefde heeft hij de eindstrijd ingezet die in het laatste Bijbelboek, de Apocalyps, beschreven wordt en die gevoerd wordt tussen God en Satan. Het grote gevaar komt niet meer van de barbaren van Attila of van de Hunnen en ook niet meer van de verschillende vormen van totalitarisme waartegen de pausen van Pius XI tot Johannes Paulus II gestreden hebben. Het zijn nu de theorieën die kiemvrij in laboratoria worden uitgewerkt en uiterst efficiënt door de media in de openbare opinie worden gebeiteld en door financiële en juridische machten langs wetten worden opgelegd om het leven te vernietigen. Als de jonge David heeft J. Lejeune met het steentje van het Evangelie en het Woord Gods deze arrogantie van Goliath in het voorhoofd getroffen. Op paasmaandag, daags na zijn sterven, schreef zijn grote vriend paus Johannes Paulus II aan kardinaal Jean-Marie Lustiger van Parijs: “Wij maken het sterven mee van een grote christen van de 20e eeuw, een man voor wie de verdediging van het leven zijn apostolaat geworden is en wij willen dank brengen aan God, de Schepper van het leven voor alles wat professor Lejeune was en voor alles wat hij gedaan heeft om de waardigheid van het menselijk leven te verdedigen en te bevorderen”.
(“Ik heb niet het voorecht gehad, zo zei Kardinaal R. Sarah, prof. J. Lejeune gekend te hebben maar ik heb wel zijn weduwe ontmoet.” Zelf heb ik dit voorrecht wel gehad omdat ik hem uitgenodigd heb in de jaren ’80 in Vlaanderen een voordracht te houden. Hij wilde gans de dag blijven en zo vernam ik van hem verschillende merkwaardige uitspraken. Hierover schreef ik in een boek dat volgende maand verschijnt en dat ik over twee weken zal voorstellen.)
De goedheid van de Vader, de vergeving van de Zoon en de kracht van de heilige Geest kome over u allen.
Op 14 maart ontvangt Donald Trump in Washington Mohammad ben Salmane, de kroonprins van Saoedi-Arabië. De volgende dag zijn er twee moordende aanslagen in Damascus (in het justitiepaleis en in een populair hotel). Algemene onverschilligheid hierover in de westerse pers. Ondertussen hebben de leiders van de zogenaamde Syrische oppositie de gesprekken in Astana geboycot. Zij zijn niet geïnteresseerd in een vrede in Syrië, integendeel, zij willen alleen tijd winnen om zich te herbewapenen. Op 17 maart is Israël met vier gevechtsvliegtuigen komen bombarderen in de buurt van al Raqqa. Het Syrische leger heeft een vliegtuig neergehaald. Israël ontkent, maar reageert wel razend op de zelfverdediging van Syrië. De zionisten zullen alles doen om de oorlog in Syrië te laten voortduren en om uiteindelijk de bezette Golan definitief te kunnen inlijven. Op 18 maart bombarderen de VS (nog eens per ongeluk?) de moskee van Al-Jana (provincie Aleppo) met biddende moslims: 40 doden en meer dan 120 gewonden En woensdag 22 maart bombardeerde de internationale coalitie de al Baduyah Addakheliya school (al-Raqqa) die 30 kinderen en moeders doodde en tientallen verwondde (dat had Rusland eens moeten doen!?). Syrië vraagt aan de UNO Veiligheidsraad dat ze eindelijk hun verantwoordelijkheid zouden opnemen en de massaslachtingen door de internationale coalitie in Syrië zouden stoppen.
De buitenlandse politiek van de VS zit vol tegenstrijdigheden. Het ene deel van de regering weet niet wat het andere doet. Wat wil je met een CIA die een jaarlijks budget van 50 miljard dollar krijgt en ruimschoots de middelen heeft om een regering buiten de regering op poten te zetten. De tegenkrachten tegen Donald Trump zijn zeer sterk. Hij zoekt andere bondgenoten. Het zal ook nodig zijn wil hij echt de IS bestrijden, afzien van alle militaire interventie in andere landen en steun aan terroristen wil opgeven. Wie echt IS wil bestrijden kan nu niet anders dan meewerken met hen die het nu doen: Syrië, Rusland. President Trump wil met de Chinese president Xi Jinping afspraken maken en China wil de zijderoute herstellen, die langs Damascus loopt. Er is al een akkoord met de Syrische president waardoor China op alle terreinen aan de heropbouw van Syrië kan meewerken. Als Trump het klaar krijgt om eveneens mee te werken aan de Chinese zijderoute, wordt het in feite onmogelijk voor UK, Saoedi-Arabië, Turkije, Duitsland, Frankrijk om hun oorlog tegen Irak, Syrië en in Oekraïne verder te zetten. Ondertussen blijft het Syrische leger op vele plaatsen overwinningen behalen. De eenheid en weerstand van het Syrische volk blijven toenemen. En de Syrische president zou in deze omstandigheden onmogelijk kunnen overleven als hij niet het grootste deel van de bevolking achter zich had. Is de “internationale gemeenschap” met haar oorlog tegen Syrië aan haar stuiptrekkingen bezig of bereidt ze een nieuwe vernietigende fase voor?
Een ongemakkelijke waarheid
Van nature verlangen we een samenleving waarin een zekere harmonie heerst en waarbij het officiële gezag – zij het op onvolmaakte wijze – aan iedereen tracht te geven wat hij of zij nodig heeft. Daarbij verlangen we dat het nieuws dat ons wordt voorgehouden – zij het ook onvolmaakt of onvolledig – ons iets van de waarheid en de werkelijkheid tracht mee te delen. De meesten blijven dit standpunt vasthouden al is het onhoudbaar. Wie even nadenkt, tuimelt van de ene ontgoocheling in de andere. Het begon met de alom geprezen: “Arabische Lente” en de “spontane volksopstand” van mensen die in vrede protesteerden tegen een dictatuur. Met eigen ogen zagen we het tegendeel en een steeds efficiënter georganiseerde gruwel van vreemden, van buiten af, om een land en volk uit te moorden en te ontwrichten. Voor de politieke en economische belangen van een wereldelite? Eensgezind verspreiden de media goed uit gedachte leugens. Lees het verpletterend getuigenis van Udo Ulfkotte van de Frankfurter Allgemeine Zeitung (waarvan de vertaling “Gekochte journalisten” kortelings bij de Blauwe Tijger zal verschijnen).
“We hebben te maken met een criminele onderneming op wereldvlak... de globale oorlog tegen het terrorisme is een verzinsel, gebouwd op valse veronderstellingen. We leren dat Amerika en het westen tegen een ingebeelde vijand vechten, nl. de islamitische staat, omdat deze islamitische staat in feite volop gesteund en gefinancierd wordt door een westerse militaire alliantie en de bondgenoten van de Golfstaten. Het leert dat moslims terroristen zijn terwijl de terroristen in werkelijkheid het waarmerk “made in Amerika” dragen...” Dr. Michel Chossudovky (http://www.collective-evolution.com/2017/03/06/declassified-cia-report-exposes-25-years-of-u-s-plans-to-destabilize-syria/)
De oorlog tegen Syrië wordt mede in stand gehouden door de macht van de media en de massa mensen die dagelijks “het nieuws op de voet volgen”. Toch geloven steeds meer mensen niet meer in de MSM of mainstream media. De meeste Amerikanen weten nu dat de aanslag op de Twin torens in New York een voorwendsel was om zeven landen aan te vallen (zoals de vier sterren generaal Wesley Clarck ook zei): Irak, Libië, Syrië, Libanon, Somalië, Soedan en Iran. Saoedi-Arabië, waar de terroristen vandaan kwamen, werd de grote bondgenoot van Amerika! Vele mensen weten nu dat de massavernietigingswapens van Irak, de moorden van Kadhaffi op zijn eigen volk, de gruwelijke dictatuur van de Syrische president... verzinsels zijn, maar hun landen zijn ondertussen wel verwoest. Leugens in de media én oorlog in de landen gaan nog onverminderd verder. Geen wapens om oorlog te voeren maar oorlog voeren voor de wapenindustrie. De wapenindustrie groeit als nooit voorheen. En daarom worden mannen zoals Edward Snowden en Julian Assange die af en toe een gordijn neerhalen om de criminele werkelijkheid te tonen, zwaar vervolgd.
Geestelijke verdoving
Iemand die dagelijks de kranten leest of doorneemt en dagelijks het tv-nieuws volgt, is niet meer in staat om te begrijpen in welke wereld hij leeft. Hij zal zich perfect aanpassen aan de oorlogspropaganda, door een gewetenloze elite geleid, om het ene land na het andere te ontwrichten, “regeringswissels” te rechtvaardigen en militaire interventies goed te keuren in dienst van een Nieuwe Wereldorde. Hij zal ook precies vertellen wat er in de verschillende landen eigenlijk mis is en hoe de internationale gemeenschap daar welvaart en democratie zal brengen zonder ge merken dat er chaos gebracht wordt. En daardoor blijft hij volkomen blind voor de werkelijke motieven.
Vele mensen voelen zich veilig onder de paraplu van wat in de algemene opinie aanvaard wordt en volgen dus wat door de openbare opinie wordt opgelegd. Ze zijn geërgerd wanneer ze iemand ontmoeten die van deze algemene opvatting afwijkt. Er zijn vrome mensen en gemeenschappen (niet alle!) van ijverige religieuzen die daardoor niet meer in staat zijn “de tekenen van de tijd” te onderscheiden. Zij hebben niet voldoende innerlijkheid om een weerstand op te bouwen. Ze zijn geestelijk verlamd. Dit lijkt mij een van de grote problemen van onze tijd, helaas ook onder gelovigen. Ziehier tot hoever deze geestelijke verdoving kan leiden.
Vorige dinsdag 21 maart 2017, deelde M. Stéphane Mercier, een jonge professor filosofie aan de Université Catholique de Louvain nota’s uit waarin abortus bestempeld wordt als moord en erger dan verkrachting. Hierop lanceerde een groep anti-katholieken een genadeloze aanval tegen hem. En dit is niet alles. In een communiqué reageerde de UCL dat het “recht op abortus” tot het “Belgisch recht” behoort en dat het verspreiden in het kader van de lessen van nota’s, die hieraan tegengesteld zijn, onaanvaardbaar is omdat ze ingaan tegen de waarden die de universiteit verdedigt, nl. het Belgisch recht. Dat deze universiteit in 1425 als kerkelijke instelling is opgericht en juist dank zij het christelijk geloof zulk een geestelijke en wetenschappelijke hoogte kon bereiken als “gist” in het “deeg” van de maatschappij, komt niet meer aan de orde. Bovendien wordt deze jonge professor veroordeeld met een praktijk uit de middeleeuwen, nl. voordat hij zelf gehoord is. Enkele jaren geleden werd een debat geopend over de vraag of de C in de UCL moest bewaard blijven en men koos voor het behoud van de C. Haar huidige reactie toont dat zij niet alleen de meest katholieke maar ook de meest menselijke principes verloochent, nl. het recht op leven voor iedereen.
Zo beschrijft dr. Nabil Antaki de huidige toestand in Aleppo (Lettre d’Alep nr 29, mondialisation.ca, 16 maart 2017). Op 23 december 2016 eindigde daar de nachtmerrie die meer dan vier jaar heeft geduurd. Rebellen en terroristen vertrokken onder neutrale begeleiding naar Idlib, vanwaar ze nog af en toe aanslagen plegen. ‘n 15.000 personen, familie en sympatizanten verlieten met hen de stad. De meer dan 100.000 bleven en waren gek van vreugde. Samen met de 1,5 miljoen inwoners van W Aleppo was de stad weer een. Maar... het opbouwwerk is immens, materieel en geestelijk. Hoe de wonden helen en weer een leefbaar leven realiseren voor klein en groot?
Om het leven te bemoeilijken gaan de leugens in de media verder. De onafhankelijke Canadese journaliste Eva Barlett die tijdens de bevrijding van Aleppo de grote nieuwsankers op 2 minuten tijd in hun hemd zette, wordt nu zwaar aangevallen door de eigen Canadese media. Zij gaat evenwel onverminderd verder en getuigt met gedetailleerde bewijzen dat IS en Al Qaida gesteund worden door de VS, de NAVO, Saoedi-Arabië en Israël, die van Syrië een terroristenstaat willen maken. Onze VRT maakt het nog groffer met zijn artikel: “Syrië is in zes jaar burgeroorlog “folterkamer” geworden”. Na zes jaar kan de VRT nog steeds niets anders dan alle monsterleugens als een papegaai herhalen. Deze grootste humanitaire ramp zou dan de schuld zijn van de president, het leger en het volk zelf. Dat alle mensen van goede wil nu meehelpen om land en volk helemaal van de kaart te vagen en er een rijk voor terroristen van te maken dan kan het westen met zijn vrienden uit de Golfstaten de bodemrijkdommen redden!
Nu de overwinning van Syrië onafwendbaar is en uiteindelijk de vrede toch in zicht komt, worden terroristische aanslagen als wanhopige pogingen opgevoerd. Een zelfmoord-aanslag woensdag in het justitiepaleis van Damascus heeft 31mensen gedood en 60 verwond. Volgens Najm al-Ahmad, minister van justitie was het de bedoeling om de bewijzen van de misdaden van IS in Syrië te vernietigen. Later was er een tweede aanslag in een hotel met nogmaals 20 gewonden. En vorige zaterdag was er al een dubbele zelfmoordaanslag geweest bij Bab al-Saghir in Damascus met 40 doden en 120 gewonden. Deze aanslagen samen met het aanhouden van de sancties willen beletten dat de oorlog tegen Syrië zou beëindigd worden.
De derde ronde van de voorbereidende gesprekken in Astana werden op 14 en 15 maart gehouden tussen Syrië, Rusland en Iran. Amerika en grote bondgenoten UK en Frankrijk zijn er merkwaardigerwijze niet bij. En de “oppositie” wilde niet komen. De vragen waren: Hoe kunnen we de vijandelijkheden stoppen? Hoe kunnen we het terrorisme bestrijden? Hoe kunnen we de gewapende groepen scheiden van IS en Al-Nusra? De minister van buitenlandse zaken van Kazakhstan, Akylbek Kamaldinov zei dat deze gesprekken ondanks alles een integraal deel zijn van de gesprekken in Genève.
Waar de VS verwoesten, bouwt Rusland op
De Russen worden als de wrede indringers en agressors voorgesteld. Zij moeten weg om aan de VS, de NAVO en vrienden van de Golfstaten de vrijheid te geven hun vredesmissie te voltooien door een andere leider aan te stellen in Syrië. Wanneer je eenmaal weet dat het de CIA is die rechstreeks de westerse media beheerst en manipuleert om de Amerikaanse belangen wereldwijd te doen gelden, begin je achter de berichtgeving de werkelijkheid te ontwaren. Ook voor de houding van de hoge hakkenmadame van het Europees buitenlands beleid, Frederica Mogherini, kunnen we geen eerbied opbrengen. Zij wil dat de E U een grotere rol speelt om vrede te brengen in Syrië. Spontaan denk je dan, dat zal wel goed komen. De helft van de mensen die Syrië ontvluchten, doen dit uit vrees voor het terrorisme, maar de andere helft doet het omdat hun leven wegens de sancties geen toekomst meer heeft. Gaat Frederica nu helpen om die sancties op te heffen? Helemaal niet. Ze wil meer inspraak in de zogenaamde nieuwe grondwet om tot het laatste moment toe, in plaats van het Syrische volk te kunnen beslissen hoe de westerse belangen opgelegd kunnen worden aan een bevolking en een land dat ze heeft helpen uitmoorden en verwoesten. Wat een huichelarij.
En wat komen de VS eigenlijk doen in de landen van het Midden-Oosten? Het ligt aan de andere kant van de Atlantische Oceaan, terwijl het voor Rusland buurlanden zijn. En hoe zijn de VS en Rusland in feite in Syrië geraakt? De Amerikaanse politieke commentator Randy Martin (die schrijft voor worldburning.com) zegt het zo: ”De VS zijn en waren altijd alleen maar in het Midden-Oosten betrokken om de uitbuiting van zijn grote oliebronnen... De enige manier waarop Amerika zijn aanwezigheid in het Midden-Oosten kan handhaven is door met militaire macht over anderen te heersen. Met andere woorden, door op te treden als een agressor, zij het onder de cynische schijn van een beschermer”. En het contrast tussen de twee landen is het duidelijkst in Syrië. “Het is Rusland dat onder Poetin geloofwaardig een uitweg zoekt voor de oorlog. Ondertussen zijn de VS en hun bondgenoten verantwoordelijk voor de uitbuiting en verwoesting van het land met hun criminele oorlogen en hun complot van regeringswissel”. Generaal Wesley Clark liet zich ontvallen dat de VS na 2001 van plan waren om 7 landen om te vormen: Irak, Syrië, Libië, Libanon, Somalië, Soedan en Iran. Allemaal om de bodemrijkdommen te plunderen. Tegelijk speelt hierbij het uitschakelen van Rusland en Iran mee. En daarom willen de VS en hun vazallen met militaire overmacht aanwezig blijven.
Rusland heeft een defensieve militaire macht, de VS en hun partners zijn agressors maar doen alle moeite om het omgekeerde beeld in de openbare opinie te prenten. Rusland is nu duidelijk de voornaamste speler in het Midden Oosten omwille van zijn integer politiek beleid. Moskou wil een multipolaire wereld en een regio van vrede waar de soevereiniteit van de landen gerespecteerd wordt alsook het UNO handvest. Precies het tegendeel van wat Washington en Europa nastreven. Rusland handelt volkomen volgens internationaal recht in Syrië. Washington en hun lakeien respecteren hier geen enkel internationaal recht.(Finian Cunningham, Russia Builds Where US Destroyed, Sputnik International, 13 maart 2017). Ondertussen moeten de 180 Amerikaanse kernbommen (B-61), geïnstalleerd in Italië, Duitsland, België, Nederland en Turkije vervangen worden door een nog grotere vernietigingsmacht: B61-12. Laten we hier toch iets goede bijvoegen van de huidige Amerikaanse president. Trump blijft weigeren abortus te promoten en te betalen uit respect voor het menselijk leven. En hij heeft beslist de helft van de Amerikaanse bijdrage aan de UNO te schrappen. Dit kan helpen om de UNO te dwingen hun werkwijze te herzien. Nu worden onrechtvaardige oorlogen zoals tegen Syrië en Donbass juist vanuit de UNO gesteund. De UNO zou daarentegen een garantie moeten zijn voor respect voor de soevereiniteit van de landen.
Sta op en getuig!
Onze moderne democratieën zonder grenzen en waarden zijn op weg naar een dodend totalitarisme. Een onbeperkte verheerlijking van de zelfontplooiing en zelfbeschikking leidt tot een absoluut relativisme, waarbij het recht van de ander wordt ontkend. Alles wordt geregeld met onderlinge overeenkomst of consensus, die geen rekening houdt met de werkelijkheid of waardigheid van de mens. Hier geldt alleen de macht van de sterkste. Ideologieën worden onder dwang opgelegd en het openbaar gezag vertegenwoordigt de terreur van een tirannieke staat. Het zijn waarschuwingen van de heilige paus Johannes II, al bijna een kwart eeuw geleden (Veritatis splendor, 1993, o.a. nrs 99 en 101; Evangelium vitae, 1995, o.a. nrs 20 en 96). Hij reageerde hiermee o.m. tegen de abortuswetgeving in de huidige democratieën. De ideologie van “baas in eigen buik” wordt als recht en zelfs plicht opgelegd om het meest kwetsbare menselijk leven te vermoorden. Hiertegen is dan zelfs geen gewetensbezwaar mogelijk. Zwangerschap wordt beschouwd als een ziekte die “behandeld” moet worden door moord en deze “zorgverlening” mag niet geweigerd worden. Of hoe democratie tot waanzin verwordt. Je kunt hiertegen ook reageren door deze petitie te tekenen: http://petit.io/petition/droit-de-naitre/defendons-la-liberte-de-conscience-des-medecins
Er zijn concrete acties mogelijk om een Cultuur van het Leven te herstellen. Rose DELATTRE, Pardon les enfants, Salvator, 2016 biedt ons een schitterend voorbeeld. Het lijkt een roman maar het is de authentieke ervaring van een vrouw. In haar chaotisch leven zocht ze naar geluk, maakte de verkeerde keuzes, werd verkracht en koos voor abortus. Sindsdien verloor ze de zin van haar leven, had schuldgevoelens en werd depressief. Haar abortus bleef zij als een knagende pijn meedragen. In deze ellende kwam ze tot een grondige bekering. Ze ontdekte de barmhartigheid van de Vader en een levende ontmoeting met Christus wekte in haar nieuw leven. Vanuit eigen ervaring getuigt ze nu dat er genezing mogelijk is op drie voorwaarden: berouw hebben, biechten en getuigen. Ontelbare vrouwen en meisjes blijven hun abortus als de grootste verscheurdheid in hun leven meedragen, uur na uur, dag na dag, jaar na jaar. Ze durven er niet van getuigen omdat de openbare opinie deze diepe pijn radicaal ontkent en voorhoudt dat er na abortus alleen maar bevrijding is. Ontelbare vrouwen die kozen voor abortus betreuren ten diepste deze keuze en geen enkele vrouw die er uiteindelijk voor koos om haar kindje te houden heeft er spijt van. Dikwijls werden de laatsten afgeschrikt door de voorspelling dat het kind gehandicapt zal zijn. Talrijk zijn de getuigenissen van hen die zeggen dat hun kindje toch als normaal geboren werd. Volgens Rose Delattre kan de grote menigte van al deze vrouwen de dodelijke kanker van de abortuswetgeving in onze samenleving wegnemen door hun weerstand te overwinnen en openlijk te spreken over wat ze beleven. Voor deze massa getuigenissen zullen alle valse voorstellingen van abortus in het niet verdwijnen. Sta op en getuig! Tot eer van God, de barmhartige Vader, van Jezus Christus onze enige Redder, van de heilige Geest, die leven (her)geeft.
P.S. Weer ontvingen we het vorig bericht, mooi geïllustreerd met video’s (over de Akathist hymne, het leven van Efraem de Syrier, een CIA rapport over de geplande ontwrichting van Syrië, de echte reden van de oorlog: een pijplijn, de bevrijding van Palmyra, het voor de VS vernietigend getuigenis van Robert Kennedy jr. enz...) http://www.golfbrekers.be/een-verslag-uit-syrie-zonder-poco-bril-19/
Op 23 februari werd in Genève de vierde gespreksronde besloten van de delegatie van de Syrische Arabische Republiek met de vertegenwoordigers van de oppositiegroepen. Wie als nuchtere buitenstaander (en slachtoffer) kijkt naar deze gesprekken in Astana en Genève, die handelen over het staken van de vijandelijkheden in Syrië, het staken van het bloedvergieten en het herstel van de vrede, ontdekt dat het een vreemde bedoening is. Immers, grote aanslagen en verwoestingen schijnen gewoon door te gaan. De algemene visie die de westerse media over de situatie brengen luidt als volgt. Syrië is een dictatuur waarbij de verschillende volks- en geloofsgroepen in een bittere burgeroorlog met elkaar zijn verwikkeld: soennieten, sjiieten, druzen, alawieten, christenen... Ze kunnen er zelf niet uit komen en daarom moet de internationale gemeenschap langs de UNO hen helpen om bevrijd te worden van deze spiraal van onderling geweld door een overeenkomst over een goede constitutie, een regering van nationale eenheid en een aanvaardbare president. Dit lijkt een eenvoudige beschrijving van de situatie te zijn, maar komt totaal niet overeen met de werkelijkheid. Syrië heeft al vanaf 2012 een nieuwe constitutie met een democratisch meer-partijen-stelsel en een president die eveneens democratisch gekozen is en door de grote meerderheid van alle bevolkingslagen aanvaard. Daarom zie je op vlaggen, winkels en auto’s de foto van de president. Er heerst geen onderlinge burgeroorlog. Syrië was en is een model van echte lekenstaat, waar het fanatieke islamisme niet wordt geduld en waar alle geloofs- en volksgroepen in harmonie samenleven. Vanaf het allereerste begin van de oorlog tegen Syrië, is het volk eensgezind blijven protesteren tegen het terrorisme dat vanuit het buitenland wordt gevoed. De overgrote meerderheid van het volk wil geen islamitisch fanatisme maar de harmonieuze lekenstaat. Een CIA rapport uit 1980, bedoeld om Syrië te destabiliseren vermelde toen al de voor hen grote moeilijkheid dat de president “een stabiliteit in Syrië heeft gebracht zoals nooit voorheen”.
En hierover gaat de grote strijd. Op 12 november 2012 werd in Riyad al een zogenaamde “Syrische oppositie” samengesteld onder de naam “Nationale Constitutie”. De huidige leider is Nasr-al-Hariri die in feite de Saoedische koninklijke familie vertegenwoordigt die hun wahabisme willen verspreiden. Daarom heeft hij nogmaals herhaald dat Bachar al Assad weg moet. Na de voorbereidende gesprekken in Astana werd op 24 januari 2017 nochtans een gezamenlijke verklaring uitgegeven van Iran, Rusland en (schoorvoetend) Turkijke waarin herbevestigd worden: “... de soevereiniteit, onafhankelijkheid en territoriale integriteit van de Syrisch Arabische Republiek als multi-etnische, multi-religieuze, niet-confessionele en democratische staat, zoals door de UNO Veiligheidsraad werd erkend” En dit blijft voor de westerse machthebbers en hun bondgenoten van de golfstaten onaanvaardbaar. Syrië moet in een islamitische chaos en dictatuur veranderd worden opdat het westen en zijn vrienden vrij zouden kunnen beschikken over het land en zijn grondstoffen en om eindelijk zijn pijplijn voor Saoedi-Arabië en Qatar te kunnen aanleggen tegen Rusland en Iran. Robert F. Kennedy Jr. spreekt daarom van “een andere oorlog om de pijplijn in Syrië”.
Ziedaar in grove lijnen de samenstelling van het internationale poppenspel in Genève. De VS, Israël, de golfstaten, de NAVO en Europa zijn de acteurs en aanvallers van Syrië op het terrein. De afgevaardigden van de oppositiegroepen in Genève zijn hun marionetten. Syrië, Rusland, Iran en de Hezbollah zijn de verdedigers op het terrein en in Genève. De half miljoen doden, de grootste vluchtelingenstroom sinds W O II en een prachtig land dat nu verwoest is, dat zijn niet de zorgen van de acteurs-aanvallers in dit poppenspel.
Het einde van de poppenkastvoorstelling is nog niet duidelijk. Bepaalde actoren zijn zelf nog in volle evolutie. Tot en met Obama, overheerste in de VS de steun aan de “Arabische Lente”, aan de djihadisten, de moslimbroeders, een willekleurige militaire tussenkomst in elk land dat nog onafhankelijk wil blijven. Dat alles onder de vlag van een “nieuwe wereldorde”, een wereld zonder grenzen, een neoliberalisme, een globalisatie, geleid door de wapenindustrie en de banken. In zijn verkiezingscampagne heeft D. Trump als een olifant in een porseleinenwinkel enkele pronkstukken tegen de grond gegooid, zoals de onaantastbare waarheid van de gevestigde media, de diabolisering van Rusland, de heilige alliantie met de NAVO, de steun aan de terroristen... Sinds hij president is heeft de Amerikaanse onderwereld efficient een aantal onderwerpen terug in de uitstalraam kunnen zetten, maar de strijd tussen D. Trump en de gevestigde machten gaat door en is nog lang niet beslecht. Hopen maar dat hij uiteindelijk toch een radicale ommekeer kan en wil bewerken.
Europa met de NAVO volgde tot heden trouw Big Brother in al zijn wensen en bevelen tot en met de actieve medewerking aan de verwoesting van o.a. Libië en Syrië, alsook de waanzinnige oorlogsopbouw tegen Rusland. Europa komt echter steeds meer voor een beslissende keuze. Ofwel werkt het gewoon verder aan zijn zelfvernietiging met zijn landen zonder grenzen, zonder waarden en zonder identiteit, zijn multiculturalisme, zijn steun aan de nieuwe wereldorde, zijn morele decadentie en doodscultuur zonder grenzen. Ofwel gaat het de moeizame weg van de terugkeer naar zijn christelijke wortels en de herwaardering van het gezin met de eigenheid en rijkdom van de afzonderlijke landen. Dan zal het aanleunen bij de heropstanding van Rusland en daadwerkelijk meehelpen om de christenen in het Midden-Oosten te steunen en van uitroeiing te behoeden. Europa quo vadis?
De volgende voorbereidende voorstelling van de poppenkast gaat door in Astana, hoofdstad van Kazakhstan op 14-15 maart 2017.
Palmyra weer bevrijd
In mei 2015 werd Palmyra met zijn kostbaar werelderfgoed door IS ingenomen. Tien maanden lang zorgden ze voor barbarij en verwoestingen. Op 27 maart 2016 werd Palmyra bevrijd en de Russen organiseerden er een historische concertuitvoering. Helaas, met hulp van de “internationale coalitie” kon IS Palmyra op 11 december 2016 weer veroveren door een verrassingsaanval op het ogenblik dat Syrië en Rusland hun krachten wijdden aan de bevrijding van Aleppo. Hierdoor werden weer andere kostbaarheden verwoest zoals een deel van het Romeins theater dat helaas gebruikt werd voor gruwelijke massaslachtingen. Sindsdien werd de herovering nauwkeurig voorbereid met behulp van de ervaringen van vorige keer. Kolonel Generaal Andrei Kartapalov, opperbevelhebber van de Russische troepen in Syrië gaf vorige zondag meer uitleg over de goede samenwerking tussen de Russische luchtmacht en de Syrische landmacht. Hij prees de Syrische soldaten om hun inzet en moed. Nu IS hier verdreven is, zal de strijd verder gaan tegen de Koerden en Turkije, die hier beiden hun eigen droom willen verwezenlijken.
“Mary’s Meals” in Aleppo
In zijn pastorale brief “Een vasten van tranen” schetst de Maronitische aartsbisschop van Damascus, Mgr. Samir Nassar een erg somber beeld van de toestand in Syrië. Hij spreekt van een Apocalyps met ruines alom, ingestorte gebouwen, uitgebrande huizen, spookwijken en dorpen die met de grond gelijk gemaakt zijn. Weinige families zijn nog ongeschonden en 3 miljoen kinderen kunnen niet naar school. Voor deze laatsten heeft “Mary’s Meals” een nieuw initiatief genomen. De organisatie “Mary’s Meals” is werkzaam in 14 landen (o.a. Malawi, Liberia, Zambia, Kenia, Haïti, Indië en Zuid-Soedan). Het doel is de honger van kinderen bestrijden en helpen bij de opbouw van hun leven in landen die door oorlog worden verwoest. Ze geeft schoolmaaltijden, waardoor kinderen aangemoedigd worden terug naar school te gaan. Vorig jaar werden deze maaltijden uitgebreid tot Libanon, waar nu ongeveer 1,5 miljoen Syrische vluchtelingen hun toevlucht hebben gezocht. Dagelijks kregen kinderen van Syrische vluchtelingen samen met hun Libanese klasgenootjes een maaltijd in een school vlakbij de hoofdstad Beiroet. De Stichter en directeur Magnus MacFarlane-Barrow heeft nu besloten deze maaltijden, samen met de regionale partner Dorcas ook in Aleppo te verstrekken. Hierdoor krijgen ongeveer 1500 kinderen in zes scholen over de stad verspreid iedere dag een maaltijd. De gemiddelde kostprijs om een kind gedurende een volledig jaar via Mary’s Meals een maaltijd te bezorgen op school, bedraagt momenteel slechts €15,60. De Vlaamse afdeling is nog verbonden met Nederland (www.marysmeals.nl), vandaar het Nederlands rekeningnummer voor wie wil helpen: Nl 123 Rabo 0166 2733 41 (Rabonl2u) op naam van Mary’s Meals Nederland, Melkerstraat 2 Nl 5469 SL ERP (Veghel).
Ondertussen trachten ook wij de mega-keuken in Aleppo nog een tijd te kunnen volhouden door 25.000 warme maaltijden te bezorgen, 5 dagen op de week. Ook dit kan gesteund worden:IBAN BE 32-068-2083244-02 BIC GKCCBEBB, Abdijlaan 16 B-2400 MOL-POSTEL, Befius, Pachecoln 44, Brussel.
v De vorige week reeds vermelde Duitse TV-uitzending over de westerse berichtgeving als de grootste leugen van deze tijd, nu in het Nederlands vertaald: www.kla.tv/10103
Turkije trekt zich plots terug uit Syrië met de mededeling dat het zijn doel bereikt heeft. Dit laatste is duidelijk niet het geval. Zij stelden dat ze in Manbij zouden geraken en Raqqa bevrijden. Noch het een noch het ander heeft het verwezenlijkt. Duidelijk is wel dat Ankara zowel met Washington als met Moskou overhoop ligt. De Amerikanen blijven de Koerden steunen in hun strijd tegen de IS, tot grote woede van Ankara. Moskou eist van de Turken dat ze samenwerken om IS te bestrijden en dus ook het gezag van Syrië erkennen. Waarom stopt Turkije er mee? Is het in feite om nu achter de schermen volop Al Nousra en het zogenaamde Vrije Syrische leger te steunen in hun strijd tegen Syrië en tegen het Syrische leger? Op deze wijze heeft Turkije de handen vrij om zich niets aan te trekken van de onderhandelingen in Genève en toch de ontwrichting van Syrië ongehinderd te kunnen verder zetten.
Dit laatste schijnt overigens ook het doel te blijven van de oppositie zoals Bachar al-Jaafari in zijn laatste persmededeling na Genève 5 stelde. De oppositie, die in feite het Saoedisch koningshuis vertegenwoordigt, blijft maar één illusie nastreven, zo zei deze leider van de delegatie van de Syrische Arabische Republiek in Genève, dat wij hen de sleutels van Syrië zouden overhandigen en hen alle macht zouden geven over het land en het volk. Zij zijn niet geïnteresseerd in de strijd tegen het terrorisme. In naam van hun broodheren trachten zij deze onderhandelingen te boycotten en ondertussen de terroristen te steunen. Syrië zal met Rusland en Iran hoopvol blijven verder gaan naar Genève 6.
Voor de vrede in Syrië
Nagenoeg iedereen wil vrede en een politieke oplossing voor Syrië. Hoe komt het dan dat de oorlog tegen Syrië blijft voortduren? Omdat sommigen hún politieke oplossing willen en hún vrede en niet de vrede van Syrië zelf. Saoedi-Arabië heeft al miljarden uitgegeven en verspild om de vrede van zijn wahabisme aan Syrië te kunnen opleggen. Zoals de “pax Romana” niet de “pax Christi” was, zo is ook de “pax Americana” niet de vrede van het Evangelie, zoals John Dower overduidelijk aantoont in zijn recent boek: The Violent American Century. War and Terror since World War II. Schijver is professor emeritus van geschiedenis aan het M.I.T en winnaar van verschillende prijzen (o.a. Pulitzer Prize). In dit boek beschrijft hij de Amerikaanse eeuw van massaslachtingen en wijst er op dat een religieuze overtuiging hieraan ten grondslag ligt, die vooral door de presbyteriaanse missionaris Henry Luce succesvol gepredikt werd. Zo ontstond na WO II de overtuiging dat Amerika een “speciaal” en “superieur” land is dat met zijn rijke technische en wetenschappelijke mogelijkheden geroepen is om aan heel de wereld zijn vrijheid en democratie, zijn welvaart en waarden op te leggen. En Amerika werd een militaire supermacht met een “full spectrum dominance” over de hele aardbol. Het werd een overheersing te land, op zee, in de lucht, in de ruimte én in de berichtgeving. In zijn State of the Union (januari 2016) riep Obama nog vol trots uit: “De VS zijn de machtigste natie op aarde… Wij besteden meer aan onze militaire opbouw dan de acht volgende naties samen”. Volgens de UNO waren er in 1996 37,3 miljoen vluchtelingen en in 2015 65,3 miljoen. Al is het moeilijk dood en ellende in juiste cijfers weer te geven, deze wereldoverheersing “voor de vrede” kost veel te veel mensen het leven en veroorzaakt veel te veel lijden en armoede. Enkele dagen geleden was er grote hoop op een toenadering tussen de VS, Rusland en Syrië. Duistere machten zijn er weer in geslaagd om hierin ene totale ommekeer te bewerken zodat de vrede in Syrië weer verder af is.
Nogmaals Hongarije
De Hongaarse regering o.l.v. Viktor Orban heeft maatregelen genomen tegen de privé universiteit CEU (Central European University), gesticht door de van oorsprong Hongaarse miljardair Georges Soros met Amerikaans kapitaal. Met zijn ”Open Society Foundation” wil hij massale moslimimmigratie promoten, de landsgrenzen uitwissen, het traditionele gezin afschaffen, een radicaal cultuurrelativisme bevorderen en een onbeperkte “seksuele diversiteit”. Zoals hij Poetin wil ten val brengen, wil hij ook de Hongaarse regering omverwerpen. De CEU zal nu in Hongarije moeten sluiten. Proficiat Viktor Orban.
De ellende in Syrië blijft voorlopig nog voortduren. Regelmatig zijn er zware aanslagen, die niet veroorzaakt worden door enkele onschuldige “gematigde” rebellen die alleen maar wat “kunnen prutsen aan de keukentafel” (zoals onze VRT het destijds voorstelde). Het zijn uiterst gesofistikeerde misdaden, mede gesteund door de geheime diensten van westerse mogendheden, waardoor miljoenen Syriërs plots zonder water, zonder elektriciteit of zonder gas gezet worden. De Amerikaanse senator John McCain komt niet voor niets illegaal naar Syrië (John McCain à nouveau en Syrie, Réseau voltaire, 25 februari 2017). Ondertussen doen deze westerse mogendheden zich op het wereldtoneel voor als de grote weldoeners van de mensheid.
In plaats van de huidige sancties op te heffen en het Syrische volk te helpen zijn leven weer op te bouwen hebben de VS, Engeland en Frankrijk nu een resolutie ingediend bij de UNO veiligheidsraad om nieuwe sancties op te leggen aan Syrië, zogenaamd als straf voor de chemische aanvallen. De grote gifgasaanval in Ghouta, door terroristen in augustus 2013 gepleegd, werd mede door de indieners van de huidige resolutie gepland en gesteund. Ze waren wel in staat om onmiddellijk de schuld te geven aan de Syrische president en zijn leger maar ondanks jarenlange pogingen zijn ze er echter niet in geslaagd enig bewijs van betrokkenheid te leveren. Ondertussen zorgden ze dat terroristen volop chemische aanvallen pleegden waardoor ze rapporten konden maken om hun leugens levendig te houden. Met een schijn van objectiviteit werd dan telkens vermeld dat het gebeurde “wellichtdoor rebellen zowel als door het Syrische leger” terwijl er nooit één bewijs voor het laatste kon gegeven worden. Trouwens, al die gevaarlijke rommel was al deskundig opgeruimd. En nu maar jammeren omdat Rusland en China hun veto gesteld hebben tegen deze nieuwe sancties. Syrië helemaal trachten kapot te maken, dat verkoopt het westen aan de openbare opinie als de “bevrijding” van Syrië. En een grote menigte blijft dat helaas nog geloven ook. Uiteraard delen allen die Syrië echt willen helpen in dezelfde lastercampagne. Als er iets slechts kan gezegd worden over Rusland, Iran of de Hezbollah komt het in het nieuws. Rusland zou de verkiezingen in Amerika beïnvloed hebben. Duitsland wilde eens met hun gekende “grundsetzlichkeit” Rusland uitborstelen en aantonen hoe zij ook de Duitse politiek beïnvloeden. Een grondig onpartijdig onderzoek wees echter uit dat er geen enkele beïnvloeding kon aangetoond worden. De media repten over dit resultaat geen woord en Angela Merkel wilde onmiddellijk een nieuw onderzoek (Ray McGovern, Interférence, mondialisation.ca, 24 februari 2017). Ondertussen is D. Trump in een gevaarlijke strijd verwikkeld met de duistere machten van de Amerikaanse onderwereld, die kost wat kost het Amerikaanse imperialisme van militaire wereldheerser overeind willen houden. We hopen dat er toch nog iets van zijn eerste inzichten overblijft (Voor wie meer tijd, geduld en interesse heeft dan ik: Dr. Paul Craig Roberts, L’Enjeu pour Trump et nous tous, mondialisation.ca 27 februari 2017; Thierry Meyssan, Le dispositif Clinton pour discréditer D. Trump, Réseau voltaire, 28 februari 2017; Patrick Martin, L’adulation de McMaster et l’effondrement de la démocratie américaine, mondialisation.ca 25 febreuari 2017; Elena Freeland, Confinement planétaire, géoingénierie et “Etat profond”, mondialisation.ca 24 februari 2017).
Ondertussen blijven in Syrië de oppositiegroepen, gesteund door de golfstaten en het westen alle moeite doen om de vredesonderhandelingen tegen te werken. Vooreerst dringen ze voortdurend aan op een uitstellen van de onderhandelingen. Vervolgens willen ze alleen maar praten over de zogenaamde dringende noodzaak van een overgangsregering alsof dit moet beslist worden in Washington, Brussel, Doha en Ryaad. Ondertussen hebben Syrië en Rusland al hun diplomatie nodig om het wezenlijke op tafel te houden: over de efficiënte bestrijding van het terrorisme in Syrië, maar daaraan is het westen niet geïnteresseerd, integendeel (Gatilov: Western draf resolution on imposing sanctions on Syria under pretext of chemical weapons use unacceptable, Sputnik International 27 februari 2017; Maxime Perrotin, Manipulations médiatique: La Serbie hier, La Syrie aujourd’hui, mondialisation.ca, 9 januari 2017). Hoelang gaat deze walgelijke huichelarij nog duren?
Waarom reageren christenen niet?
Wat wij het westen noemen is ontstaan uit de joods-christelijke en romeins-griekse beschaving. Hierbij heeft de Kerk alle landen zien geboren worden en zal ze wellicht ook zien sterven. Alle grote universiteiten zijn als kerkelijke instelling ontstaan. Deze christelijke overtuiging is inmiddels grotendeels verdwenen. Groepen moslims zijn in onze landen binnen gekomen, zijn in alle lagen en instellingen binnen gedrongen, meestal zonder zich aan te passen en zijn nu al op verschillende plaatsen klaar om de dictatuur van de sharia feitelijk te doen heersen. Een strategie in drie stadia: migratie, infiltratie, installatie. En waar dit nog niet het geval is, worden heel behoedzaam de nodige voorbereidingen getroffen. Het islamisme is bescheiden en onderworpen totdat het de macht kan grijpen. Het probleem hierbij zijn niet de moslims maar de islam als een wereldwijde oorlogs- en veroveringsorganisatie. De golfstaten en grote islamitische organisaties besteden miljarden aan de propaganda om hun islam wereldwijd te doen heersen. Heel de wereldbevolking moet onder een islamitisch kalifaat komen. De volken die nu al onder de islam leven, worden ”de wereld van de vrede” genoemd, de anderen leven nog in “de wereld van de oorlog”. De islam kan niet aangepast worden, het leven van alle volkeren moet aangepast worden aan de islam. Moslims kennen vrede, de islam kent geen vrede. De islam kent alleen oorlog en onderwerping. En deze sterke islamisatie wordt bevorderd door onze “democratische” wetten, ons multiculturalisme, onze ‘ruimdenkendheid’, een opgeblazen angst voor islamopfobie en anti-racisme. “Verlichte geesten” sporen ons aan om de niet bestaande arabisch-islamitische wortels van Europa te ontdekken en de apostelen van de islam spiegelen ons een gematigde, aan het westen aangepaste islamitische beschaving voor. Inmiddels verdwijnen steeds meer christelijke symbolen, feesten en gebruiken uit het openbare leven om plaats te maken voor een dwingende islamitische cultuur met hun feesten, halalvoeding, ramadanpraktijken enz. Klokkentorens zwijgen en verdwijnen, het aantal minaretten groeit. Wie denkt dat het zo’n vaart niet zal lopen kan de verpletterende realiteit vinden in het boek dat we al eerder vermeld hebben: Philippe de Villiers, Les cloches sonneront-elles encore demain? Albin Michel, 2016. Onze geestelijke leegte wordt nu in versneld tempo ingevuld door de veroveringsstrategie van de islam. Als wij al zouden beginnen met de meest elementaire regels van gelijkheid en anti-racisme toe te passen, zou er al heel veel opgelost zijn. Moslims uit landen waar christenen hun geloof niet mogen beleven, mogen dat hier ook niet. Moslimlanden die de bouw van kerken niet toestaan mogen ook hier geen moskee’s bouwen. Dit komt helaas niet eens ter sprake. Het is door onze “democratische” wetten zelf dat wij in eigen land door de islam worden gekoloniseerd.
Het eigenlijke probleem is dat wij onze christelijke wortels en beschaving verloochenen. Welnu, de vasten is een goede gelegenheid om een tegenbeweging op gang te brengen. Laten we eens kijken wat wij niet alleen persoonlijk maar ook als christelijke gemeenschap kunnen doen. Het mag gerust beginnen met een kleine groep overtuigde christenen. Beginnen we met ons eigen Vlaamse land, dat eens doordrongen was van het christelijk geloof en leven. Daardoor is Vlaanderen groot geworden. Trouwens, onze zo hoog geprezen sociale zekerheid is uit niets anders ontstaan dan uit een diepe christelijke overtuiging van enkele moedigen (jawel, pastoors, zusters, leken) die een kas hielden voor de meest behoeftigen of onderwijs en verzorging gaven aan hen die in de maatschapij toen verwaarloosd werden. We moeten een gezonde christelijke fierheid herwinnen. Op verschilllende plaatsen in onze steden en dorpen staat er nog een Calvarie: een groot kruis met Maria en Johannes. Laten we ze onderhouden en er af en toe een gebed bidden, een wake houden of een kruisweg. Er zijn zovele mooie kapellen die opgefrist kunnen worden om plaatsen te worden van eenvoudig gebed en zegening in het maatschappelijk leven. Wat Clem de Ridder (+2013) dichtte en door Emiel Hullebroeck (+1965) op muziek werd gezet, zongen Vlamingen decennia lang uit volle borst: “Hoge Vrouwe in de hemel... Zo was Vlaandr’en: hoofs, eenvoudig en devoot. Kersten van geloof en zeden bleef het in zijn hoogste nood. ’t Bouwd’ u tempels en kapellen van de zee tot in de hei, ’t Schilderd’ u in pracht van kleuren, ’t zong u lied’ren in de mei”. Waarom zouden we deze rijke traditie niet verder zetten op onze eigen wijze? ’s Middags luidde het klokje voor de “angelus”, het werk werd onderbroken en het leven viel even stil voor het bidden van “de Engel des Heren”. En hoe heeft kardinaal Cardijn zich niet ingespannen om de “kajotters” aan te moedigen op Goede Vrijdag in de fabriek om drie uur enkele minuten stilte te houden als een gebed en zegen over het werk? Op Sacramentsdag waren er de kleurrijke en levendige processies. We hebben onze diep christelijke dichters en schrijvers zoals Guido Gezelle en Felix Timmermans, onze voorbeelden van sociale inzet zoals priester Wardje Poppe en priester Daens. We hoeven onze idolen niet te zoeken in de goden van de voetbal of bedenkelijke acteurs uit Hollywood of uit een tv-serie, die heel even populair zijn. Of wachten we totdat onze Maria-kapellen en Calvaries bij wet uit het straatbeeld verwijderd worden omdat het (onszelf? en) de moslims stoort die op openbare pleinen op hun matje willen zitten?
Wij christenen moeten aangemoedigd worden om de diepe rijkdom van het christelijk geloof te ontdekken en te beleven. Moslims moeten geholpen worden om bevrijd te worden van de mens- en God-onwaardige elementen van de islam. Het is de taak van de christenen om het christelijk geloof te verkondigen aan de moslims en de beweging “Jezus voor moslims” ter harte te nemen.
Voor een cultuur van het leven
Er is nog een andere strijd waarvoor onze inzet dringend vereist is. Het is een strijd die letterlijk op leven en dood gevoerd wordt. Wereldwijd zijn er sterke krachten die abortus als gewone vrijblijvende praktijk willen aanvaardbaar maken, terwijl het moord is op een weerloos ongeboren kind en bovendien een geestelijke verwoesting bewerkt bij allen die er bij betrokken zijn.
Het begon allemaal met de invoering van de contraceptie. In Frankrijk gebeurde dit door minister Lucien Neuwirth op de dag gewijd aan de moord op de onschuldige kinderen in Bethlehem: 28 december 1967, onder impuls van de grootmeester van de Loge, Pierre Simon en Amerikaanse organisaties zoals Fondation Rockefeller en Population Council. In België werd de pil wettelijk op 9 juli 1973 met de bedoeling abortus te voorkomen. De werkelijkheid is echter precies het omgekeerde: meer contraceptie veroorzaakt meer abortussen. Inmiddels had het Hoogste Gerechtshof in Amerika het trieste vonnis geveld in de beroemde rechtszaak “Roe tegen Wade” op 23 januari 1973, waardoor abortus “een recht” werd. Jane Roe, in werkelijkheid Norma McCorvey, werd de icoon van abortus. Op 14 februari 2017 heeft het Europees parlement een resolutie aangenomen die de landen oproept beduidend meer financies te geven voor abortus omdat D. Trump beslist heeft dat de internationale organisaties geen geld meer mogen krijgen voor abortus. En nu op 2 maart 2017 hebben de Nederlandse en Belgische minister van ontwikkelingssamenwerking in Brussel een conferentie gehouden om geld in te zamelen en de doodscultuur nieuw leven in te blazen (waartegen al geprotesteerd werd: http://belgicatho.hautetfort.com/archive/2017/03/01/citizengo-mobilise-contre-la-conference-internationale-des-d-5916344.html). Het Nederlandse abortusschip “Women on waves” is gisteren in de haven van Guatemala toegekomen om abortussen uit te voeren die daar verboden zijn.Tenslotte is het afraden van abortus op internet in Frankrijk al strafbaar: 2 jaar gevangenis en 30.000 € boete!
Toch groeit er ook een sterke weerstand, waarover we ons verheugen en die we met al onze mogelijkheden willen steunen. Obianuju Ekeocha, voorzitster van de “Cultuur van het leven in Afrika” spreekt van de “dictatuur van de rijke schenkers”. Westerse landen (Nederland, België, Canada, Denemarken, Zweden...) willen abortus promoten in Afrika. Hun geld gaat niet naar voedselhulp, watervoorziening of Afrikaanse fondsen. Ze vragen zelfs niet wat de Afrikanen zelf verlangen. Welnu, de Afrikanen vragen hulp voor meer veilige bevallingen! En Rusland herleeft. In volle sovjetperiode werd al in 1920 abortus gelegaliseerd en massaal toegepast. Helaas zit deze prakijk nog diep ingeworteld maar er is een ommekeer bezig. In de geest van “oecumene en solidariteit” hebben de orthodoxe en katholieke Kerk besloten samen te werken tegen abortus en voor de verdediging van het leven. Hierover heeft het Patriarchaat van Moscou eind januari een internationaal seminarie gehouden en Kerk in Nood steunt dit gezamenlijk initiatief. Ook de regering doet haar best. Minister van volksgezondheid, Veronika Skvortsona heeft allerlei maatregelen genomen om abortus af te raden en prijst zich gelukkig dat abortus in 2016 reeds met 13% gedaald is. Verheugend is ook het hele verhaal te vernemen van Norma McCorvey, de fameuze Jane Roe van het bekende hoger vermelde proces. In haar boek “Won by love” onthult ze hoe heel het proces één manipulatie was vanwege haar advocaten die carrière wilden maken en verder hoe zij zich tot het katholicisme bekeerde en een fervente verdedigster werd van het leven tegen abortus. Zo werd ze in feite een icoon van de pro-vita-beweging. Ze stierf op 18 februari 2017 op 70-jarige leeftijd. Moge de Heer van alle leven haar opnemen in Zijn Licht en moge zij voorspreekster zijn voor ons. Endan de “40 Days for life”, (https://40daysforlife.com/) een boeiende vastenactie! Gedurende de vasten, nl van 1 maart tot 9 april (Palmzondag) worden in 340 steden in de VS en 30 elders, dag en nacht gebedswaken gehouden voor abortuscentra. Is het niet de moeite om dit op een of andere wijze ook in ons land na te volgen?
Tenslotte nog een aansporing voor hulpbisschoppen en priesters, waarvoor ik op dit ogenblik alleen uit mijn geheugen kan putten. Lang geleden mocht ik in Den Haag een priesterretraite leiden. Op de laatste dag was de hulpbisschop van New York, Mgr Vaughan in het land. Vrienden vroegen hem of hij geen getuigenis wilde geven voor de priesters en voorgaan in de slotviering. En zo gebeurde het. Hij bracht een ernstige én grappige boodschap. Als professor theologie was hij voorheen eerder een afstandelijke intellectueel, maar vrouwen van de ”Rescue”-beweging hadden hem over de brug geduwd, zo zei hij. En hij deed mee met het bidden voor een abortuscentrum. Samen met de anderen werd hij door de politie opgepakt en moest zich voor de rechter verantwoorden. Deze vroeg hem of hij zich dan niet bewust was van zijn bijzondere verantwoordelijkheid als bisschop. Hij antwoordde dat hij van zijn voorganger een ring gekregen had waarop drie personen stonden die alle drie veroordeeld en gedood werden, niet door een terroristengroep maar door het wettelijk gezag, terwijl ze niets anders deden dan getuigen van de waarheid: Jezus, Petrus en Paulus. Tot ons priesters zei hij dat wij eigenlijk nog best van al in de gevangenis kunnen zitten omdat we geen directe verantwoordelijkheid hebben voor een gezin met vrouw en kinderen. En een hulpbisschop heeft niet de eindverantwoordelijkheid van een bisdom en is dus vrijer dan de bisschop-ordinarius zelf. Lakoniek voegde hij er aan toe: ondertussen gaat ons werk wel even door... en onze wedde trouwens ook!
Reeds in de achtste eeuw vóór onze tijdrekening zei de profeet Jesaja al duidelijk namens God wat een authentieke vasten is en wat een waarachtige religieuze weerstand voor christenen betekent: “Is dit niet het vasten zoals Ik het verkies: boosaardige boeien staken, de strengen van het juk losmaken, de geknechte de vrijheid hergeven en alle jukken door te breken. Is vasten niet dit: uw brood delen met wie honger heeft; arme zwervers opnemen in uw huis; een naakte kleden die ge ziet en u niet onttrekken aan de zorg voor uw broeder?” (Jesaja 58, 6-7).
Heer Jezus, geef ons een grote creativiteit en moed om U na te volgen, op een wijze die onze tijd nodig heeft en die deze doodscultuur verandert in een cultuur van het leven, tot uw glorie en tot ons heil.
Deze link naar een Duitse TV geeft een hele reeks getuigenissen over de schandelijke manipulatie van het nieuws over Syrië, eindigend met een getuigenis van mijnentwege: https://www.kla.tv/9981
De grote schande van de Amerikaanse (en westerse) pers
De grote schande van de Amerikaanse (en westerse) pers
Volgens Stephen Kinzer zal de berichtgeving over de oorlog in Syrië de geschiedenis ingaan als “een van de meest beschamende episodes in de geschiedenis van de Amerikaanse pers”, aldus het opinie-artikel The media are misleading the public on Syria in de krant Boston Globe, 18 februari 2017. Neen, deze man is geen voorvechter van een anti-Amerikaanse beweging en geen vertegenwoordiger van een alternatieve pers, maar een sterreporter van The New York Times. Hij doceert journalistiek en buitenlands beleid aan de Northwestern University van Chicago. Hij is een voorbeeld van een gewone, goede kritische journalist. De selectieve manier waarop de Amerikaanse en westerse pers berichten, vindt hij veronrtustend. “De media misleiden het publiek over Syrië”. Vooral de nieuwsberichten over Aleppo neemt hij op de korrel. “Gematigde rebellen” die Aleppo hadden “bevrijd” blijken in werkelijkheid wreedaards te zijn, die de bevolking terroriseerden, op brutale en niets ontziende manier zodat de bevolking het Syrische leger als echte bevrijders verwelkomde. De meeste Amerikaanse (en westerse) media berichten precies het omgekeerde van wat er echt aan het gebeuren is. Van de mensen wordt verwacht dat zij hopen op een overwinning van een oprechte coalitie van Amerika, Saoedi’s, Turken, Koerden en de ‘gematigde oppositie’. Dit vindt hij onzin. Hij is mild voor het Amerikaanse volk, dat niet beter weet. De schuld van deze leugens ligt bij de media. De berichten worden geschreven in de redactielokalen in Washington en journalisten gaan hun informatie halen bij het Pentagon, het ministerie van buitenlandse zaken, het Witte Huis en de “experts” van denktanken. Van al Noesra wordt gezegd dat het rebellen en “gematigden” zijn maar niet dat het al Qaida is. Saoedie-Arabië zou “vrijheidstrijders” steunen terwijl het in werkelijkheid de hoofdsponsor is van IS. Ondertussen wordt al wat Rusland, Iran of Syrië doen, als negatief beschreven. En het is deze leugenachtige, officiële berichtgeving die de situatie in het Midden-Oosten verergert. De onwetendheid van het Amerikaanse volk is niet groter dan die van andere volken maar wel veel gevaarlijker, want ze heeft gevolgen voor een interventie. Wanneer een man met zulk gezag op deze wijze schrijft, mogen we aannemen dat de kloof tussen de waarheid en de berichtgeving over Syrië in de mainstream-pers zo groot geworden is het ze hopelijk onhoudbaar wordt. De erkenning van de waarheid zal Syrië helpen op zijn weg naar vrede.
Misleidende gevoeligheden
In het westerse “correcte” denken op maatschappelijk en politiek gebied blijven enkele grote gevoeligheden leven. Een daarvan betreft de Syrische president en het Syrische leger. Je moet vooral ieder positief woord in hun richting vermijden. Zelfs journalisten die nu stilaan de gruwelen van de terroristen schoorvoetend erkennen, voelen zich nog altijd verplicht er bij te voegen dat “het Syrische regime” een vreselijke dictatuur is. Als ze dat niet doen, komt heel hun artikel ongeloofwaardig over, want “iedereen weet dat” (behalve de Syrische bevolking zelf!). De media zijn er in geslaagd om de Syrische president als de echte zondebok af te schilderen, zonder dat daarover kritisch wordt nagedacht. Een zondebok is iemand die door iedereen wordt verafschuwd en waar niemand persoonlijk contact mee heeft. Om dat levendig te houden krijgen we op cruciale momenten van die nep-rapporten zoals onlangs van Amnesty International over de gevangenis hier in de buurt. En voor een journalist lijkt het heerlijk te zijn iemand te kunnen afschilderen als een bewonderaar van de Syrische president. Die man is dan voor goed afgebrand. Daar is geen verdere commentaar meer bij nodig.
Bij het bezoek van onze Belgische delegatie met parlementariërs en journalisten aan Syrië hebben ze ook ons klooster bezocht, zoals we eerder vermeld hebben. Het was toevallig een zonovergoten morgen. De journalist van onze VRT wilde een interview. En wat was de eerste vraag? Luister: Jij bent een fan van Assad? En ziehier ongeveer hetgeen ik heb gezegd, aangevuld met wat ik wilde zeggen: Als ik openlijk zeg dat ik er tegen ben dat onze Belgische premier Michel door terroristen wordt vermoord, ben ik dan een fan van Michel of een geheim agent van het “Belgische regime”? Ik ben een christen en christenen behoorden altijd tot de meest loyale burgers in de maatschappij, zelfs in het Romeinse Rijk, maar ze werden daarvoor niet beloond. Zij kregen de schuld van al wat er misliep, omdat ze met de afgodenverering niet wilden meedoen. Welnu, de Syrische regering is een volkomen wettig gekozen regering en de president wordt door alle lagen van de bevolking meer dan ruimschoots gedragen. Wat is het probleem als men het wettig gezag erkent en verdedigt, ook al heeft het zijn eigen gebreken en onvolmaaktheden? De tweede vraag ging dan over de Syrische burgeroorlog, waarbij ik nog eens probeerde uit te leggen dat er nooit een burgeroorlog van binnenuit geweest is en ook niet zal komen. Van buitenaf wordt geprobeerd een zogenaamde burgeroorlog uit te lokken. Kortom, voor de VRT wellicht een “onbruikbaar” interview. Het is, meen ik ook (nog) niet uitgezonden.
Een tweede gevoeligheid betref Rusland en zijn president. Ook in hun richting laat je best openblijk geen enkele waardering merken of al wat je zegt wordt als “gekleurd” en “eenzijdig” afgewezen. Je moet het huidige Rusland zien met alle misdaden van het verleden, dan pas kom je objectief over. Dan kun je ook de huidige “politiek correcte” mening steunen: Rusland is de grootste bedreiging, staat klaar om de Baltische staten binnen te vallen, is de schuld van de ellende in Oekraïne en heeft brutaal de Krim geannexeerd... Dat de NAVO tegen zijn belofte in alle landen van het voormalige Warschau-pakt heeft “ge-annexeerd” alsook enkele voormalige Sovjetrepublieken en delen van Joegoslavië, wordt niet gezegd. Dat ze een staatsgreep gepleegd hebben in Oekraïne wordt ook verzwegen. En dat de prins van Kiev, Vladimir in de 10e eeuw op de Krim werd gedoopt wat het begin werd van het christelijk Rusland is al lang vergeten. Als de NAVO zich nu agressief op de stoep van de voordeur van Rusland wil neerzetten is het nogal logisch dat Rusland reageert!
Misschien heeft de “officiële” westerse afkeer van Rusland of de russofobie, een diepere grond dan het verlangen naar een militaire overheersing, nl. een diep ingewortelde jaloezie die uiteindelijk tot geweld leidt (met een knipoog naar René Girard, in Frankrijk gedurende heel zijn leven afgewezen en nu, na zijn dood geprezen als de “meest originele denker van de laatste honderd jaar”!). Het sterke Rusland met zijn gigantische energiebronnen en zijn top-technologie, herrezen uit het puin (en het ongekende goede) van de Sovjet-Unie, wordt voor het zwakke westen ondraaglijk. Bovendien respecteert Rusland, in tegenstelling tot het hele westen, in de Syrische oorlog het internationaal recht en het charter van de UNO. In de geopolitiek heeft het nu de leiding, die het ruimschoots verdient. Rusland lijkt ook de enige grootmacht die zelf trouw blijft aan zijn christelijke waarden en de christenen daadwerkelijk beschermt. Ongeveer 200 gebouwen, die tijdens het communisme staatseigendom geworden zijn, werden al terug overgedragen aan het Russisch orthodox patriarchaat en vele honderden gebouwen zullen nog volgen. Het voormalige “museum van het atheisme” in St Peterburg dat vanaf 1937 het “museum van geschiedenis en kunst” werd, wordt nu teruggegeven aan de orthodoxe kerk en in zijn oorspronkelijke waardigheid hersteld, nl. als indrukwekkende kathedraal van St Jakob, de derde grootste van Europa (na St. Pieter in Rome en St. Paul in Londen). Het is precies het omgekeerde van wat er in heel het westen gaande is.
Het wordt tijd dat het westen zich bevrijd van zijn dodelijke fantasieën (o.a. over Syrië) en zijn even verwoestende ideologieën los van de werkelijkheid (globalisatie, nieuwe wereldorde, multiculturalisme, landen zonder grenzen en mensen zonder identiteit). Ideologieën sterven, de werkelijkheid blijft. Terwijl in onze landen de opening gevierd wordt van een nieuwe mega-dancing of een mega-winkelcentrum, wordt in Rusland een nieuwe kathedraal ingewijd of de iconostase van een nieuwe kerk. In plaats van een agressieve jalouzie te voeden, zouden we eerder beschaamd moeten zijn. Ja, van het goede in Syrië en in Rusland kunnen we nog heel veel leren, tot spijt van wie het benijdt.
De kapitulatie van Trump?
De verkiezigsoverwinning van Donald Trump gaf ons grote hoop terwijl anderen zich blauw ergerden. Doorheen zijn impulsieve en soms botte uitspraken konden we merken dat hij de vernietigende nieuwe wereldorde niet wilde dienen, dat hij de unipolaire wereld waarbij Amerika tegen alle internationaal recht in willekeurig landen kon ontwrichten voor eigen politieke belangen, niet genegen was. Hij bleek naar samenwerking met andere grootmachten te willen streven in plaats van provocatie en de agressie steeds meer op te drijven. De NAVO noemde hij bij haar naam: een verouderde instelling. Zij had al een kwart eeuw moeten opgedoekt zijn, nl. toen het Warschaupakt ontbonden werd. Juist toen zijn de VS begonnen hiervan een oorlogsmachine te maken. Hij juichte de Brexit toe. Hij schold de grote nieuwsankers uit voor leugenaars. Hij zou het menselijk leven verdedigen vanaf de ontvangenis. En dit laatste heeft hij ook gedaan, zoals we al vermeld hebben. Geen geld meer om abortus te promoten. Prima. Al de rest schijnt nu plots op losse schoeven te komen. Wij hadden gehoopt dat de opbouw van de “nieuwe wereldorde” als een soort “Vierde Rijk van het ultra liberale fascisme” (Jean-Yves Jézéquel, Bilan de la situation en Europe, mondialisation.ca, 23 februari 2017) met Trump zou stilvallen om plaats te maken voor een meer rechtvaardige wereld. Van deze nieuwe politiek zou Michael Flynn, adviseur voor de nationale veiligheid de centrale figuur zijn. Hij moest echter al op13 februari ontslag nemen. In de overgansperiode, vlak voor dat de nieuwe president aantrad had hij blijkbaar een vrienschappelijk telefoongesprek met de Russische aambassadeur Sergey Ivanovich Kisleya over het eventueel opheffen van de sancties. De CIA maakte er een soort misdaad van staatsspionage van. En Trump aanvaardde het ontslag. Daarna gaven toppolitici van de administratie Trump allerlei verklaringen, tegegesteld aan de vroegere uitspraken van Trump. De VS zouden een trouwe bondgenoot blijven van de NAVO, Rusland wordt verantwoordelijk geacht voor de onrust in Oekraïne, moet de Krim teruggeven en van samenwerking lijkt er geen sprake meer te zijn. Ondertussen is de NAVO een waanzinnige oorlogsvoorbereiding tegen Rusland aan het opbouwen, ook met kernwapens, zoals nooit voorheen (Manlio Dinucci over de “gewapende vredesduiven” van Europa: https://ilmanifesto.it/le-colombe-armate-delleuropa/). En zo kan senator John McCain, de uitgesproken verdediger van de IS én van een oorlog tegen Rusland, illegaal zijn vrienden komen bezoeken in Syrië en Irak. We zijn geen politiek analyst en willen er ons niet in verdiepen (zie volgende paragraaf). We stellen ons slechts een aantal vragen. Zijn er in het Pentagon en de inlichtingendiensten zulke grote krachten dat zij de imperialistische overheersingspolitiek kunnen verderzetten? Is Trump onbekwaam of onwillig om zijn beloften na te komen of speelt ook hij het spel van de “nieuwe wereldorde” gewoon mee, met zijn eigen nuances?... We hopen dat er teminste iets mag overblijven van de oorspronkelijke verwachtingen. Als zijn verkiezing een protest was van een groot deel van het Amerikaanse volk dat de corruptie en huichelarij van een elite beu is, dan mogen we hopen dat dit protest niet zal verdwijnen met een eventueel verraad van D. Trump.
Inzicht, hart en ruggengraat
Een halve eeuw geleden schreef paus Paulus VI zijn encycliek Populorum progressio (26 maart 1967). In volle euforie van de “golden sixties” gaf hij flinke kritiek op de consumptiemaatschappij en het liberale kapitalisme, stelde dat de universele bestemming van de aardse goederen vóór het privaat bezit gaat en dat er in plaats van rivaliteit een samenwerking moet komen, als in een gemeenschap van volkeren. Als nieuwe naam voor vrede noemde hij de ontwikkeling. Kortom, hij wees er op dat het gaat om het heil van de mens, van iedere mens, van heel de mens en van alle mensen. Om het gouden jubileum van deze encycliek te vieren hebben de Belgische bisschoppen reeds deze verklaring uitgegeven: Populorum communio, 26 maart 2017. Zij hernemen de inspiratie van de encycliek en vullen deze aan met de tekenen van deze tijd en het huidige kerkelijke leergezag. Zij willen christenen aansporen als verantwoorde burgers te reageren, solidariteit te betonen en de armen te integreren. Zij beseffen dat er achter de façade van democratie dikwijls dictaturen schuilen, geleid door een elite die het belang van enkelen dienen. Een politiek van oorlog en geweld leidt naar een wereldanarchie, terwijl we een gemeenschap van volkeren moeten zijn waarbij respect heerst voor ieder. Dit vraagt een weg van grondige verandering. De moeilijkheid bij deze soms rijke kerkelijke teksten is dat de band met de werkelijkheid niet wordt opgemerkt.
Toen ik eens met verlof was in België kwam een groepje vrome gelovigen na de eucharistieviering naar me toe en een van hen zei: “Het is toch wel erg hé, die houdingvan de Russen!” Ik voelde het aan alsof ik door de grond zakte. Rusland had juist weer zijn veto gesteld tegen een militaire invasie in Syrië en deze vrome mensen begrepen niet dat het daardoor Syrië van de vernietiging gered had.
Het is niet onze bedoeling om zonder meer commentaar te geven op wat er in de maatschappij gebeurt. We willen bijdragen tot een verantwoordelijkheidszin en tot de opbouw van een samenleving die op gezonde fundamenten gebouwd is. Als christen en als priester richt ik mij uiteraard vooral tot christenen. Ik ben ook fier op het christelijke geloof, het mooiste en rijkste goed op aarde, omwille van Jezus Christus, de Messias van Israël, de Zoon van God en de enige Redder van alle mensen. Ik waardeer evenwel ook verschillende “anders-gelovigen” die zich inzetten voor de waarheid en die de waardigheid van de mensen verdedigen. We trachten “de tekenen van de tijd” te zien en te begrijpen. Een nauwkeurige ontleding van de politiek en geopolitiek laten we aan anderen over. We willen een goed globaal inzicht verwerven om tot enig wijs inzicht en overzicht te komen. Een opstapeling van weetjes leidt nog niet tot wijsheid. Hetgeen gebeurt beoordelen we vervolgens in het licht van het Evangelie en van de menselijke waardigheid. Wanneer God in de samenleving niet wordt erkend, wordt ook de mens niet in zijn diepe waardigheid erkend. Tenslotte willen we ook aansporen opdat ieder vanuit zijn/haar mogelijkheden zich hiervoor zou inzetten: blijf trouw aan de waarheid, plaats u aan de kant van de verdrukten en onschuldige slachtoffers, huil niet mee met de wolven in het bos om een wereldwijde vernietigende oorlogsmachine te dienen. Mogen er steeds meer mensen komen met een gezond inzicht, een goed hart en een stevige ruggengraat. Zij kunnen zorgen voor de weg van de verandering, waar de Belgische bisschoppen in hun huidige verklaring naar verlangen. Mogen wij actieve bouwers worden van het Rijk Gods op aarde, tot Zijn glorie en tot heil van de mensen.
P.S. 1. Ik wil hier hulde brengen aan de Russische ambassadeur bij de UNO, die deze week geheel onverwachts overleed. Door zijn zesmaal opgeheven arm (vijfmaal gesteund door China) heeft hij verhinderd dat Syrië het lot van Libië zou ondergaan. Heer, neem hem op in uw blijvende Vreugde, waar geen veto geldt voor het eeuwig geluk.
2. Wij hopen dat de Belgische bisschoppen volgend jaar eveneens een sterke verklaring zullen uitgeven om het gouden jubileum te vieren van de encycliek Humanae vitae, eveneens van Paulus VI, 25 juli 1968. Hiermee zou de dubbelzinnige verklaring met theologische acrobatie van de Belgische bisschoppen (- 1) van 30 augustus 1968 hersteld kunnen worden.
De voorbije jaren bleek de NAVO meester te zijn in het voeren van oorlogspropaganda. Op dit ogenblik is de NAVO de russofobie zo aan het opdrijven dat het een verantwoording wordt om hun waanzinnige oorlogsmachine aan de grens met Rusland zo maximaal mogelijk te ontplooien. Het gevaar dat Rusland nu de Balkan gaat binnenvallen is een hersenspinsel in de kopstukken van de NAVO. Het laat hen toe de oorlogsvoorbereiding op volle toeren te laten draaien. Donald Trump neemt duidelijk afstand van deze hysterie. Ondertussen dient de ongegronde aanklacht van The Russian connection in de VS zelf om hem zoveel mogelijk te kunnen aanvallen. Overigens verklaarde Ted Malloch, zijn ambassadeur bij de EU zondag 5 februari 2017 op BBC dat zijn president “...niet houdt van een supranationale organisatie die niet gekozen is en waar technocraten zich kunnen uitleven en die, eerlijk gezegd, ook geen democratie is”. Een doordenkertje.
Je kunt kwaad worden omwille van dergelijke frontale aanvallen op de EU en de NAVO maar je moet toch toegeven dat de regeringen van de Europese landen steeds meer evolueren naar een bepaalde vorm van dictatuur die door het volk niet gewild is. Bij iedere aanslag worden nieuwe dictatoriale wetten opgelegd. Over de hoofden van het volk heen wordt er bestuurd, maar “besturen” wordt steeds meer gereduceerd tot oorlog voeren. Ja, oorlog voeren blijkt de voornaamste vorm van regeren te worden. Capitaine Martin geeft een onthusend beeld van de oorlogen die Frankrijk de laatste jaren gevoerd heeft in Libië, Côte d’Ivoire, Mali, de Centraal Afrikaanse Republiek... om het Midden-Oosten nog even terzijde te laten (La guerre est devenu un moyen de gouverner, mondialisation.ca, 13 februari 2017). Wat al middelen worden hierdoor niet onttrokken aan een mogelijke welvaart van het Franse volk. Anderzijds is het resultaat in de landen waar het leger militair ingrijpt niet veel anders dan ellende: miljoenen doden, gewonden, vluchtelingen, armoede. Het is een brutaal neokolonialisme in de oude kolonies. En inderdaad, kolonialisme is een misdaad, zoals de Franse presidentskandidaat Emmanuel Macron zegt. Een niet minder angstwekkend beeld geeft de Europarlementarier Manlio Dinucci over zijn land Italië. Hij legt uit hoe in het zogenaamde “Witboek” verschillende artikels van de constitutie zo aangepast zijn dat het leger kan ingezet worden om zogezegd bij te dragen aan de vrede, rechtvaardigheid, stabiliteit in de wereld. Eigenlijk wordt hierdoor een vrijgeleide gegeven om overal en altijd voor eigen belang oorlog te kunnen voeren: “Het Witboek vernietigt zo de constitutionele peilers van de Italiaanse republiek, die omgevormd wordt tot een macht die zich het recht toeëigent om militair tussenbeide te komen in de Middellanse zee, Noord Afrika, het Midden-Oosten, de Balkan omwille van eigen economische en strategische belangen en, buiten deze gebieden, overal in de wereld waar de belangen van het westen vertegenwoordigd worden door de NAVO onder het bevel van de VS”. (https://ilmanifesto.it/il-libro-del-golpe-bianco/).De vergadering van de NAVO-ministers te Brussel op 15 februari 2017 heeft blijkbaar goed en slecht nieuws opgeleverd. Er werd besloten de spionagevluchten van de NAVO boven Syrië stop te zetten. Hierdoor werd immers aan de terroristen de nodige informatie verstrekt. Het slechte nieuws is dat het anti-Russische oostfront en de zuidelijke pool (om Afrika en het Midden-Oosten te controleren), nog versterkt worden waardoor de oorlogsmachine blijft draaien, ondanks de verklaringen van D. Trump. En op deze ontmoeting was de nieuwe Amerikaanse staatsecretaris James Mattis aanwezig.
Voor een klein land zoals België zal het wellicht zulk een vaart niet lopen. Toch doet ons land ook gewoon mee met de illegale westerse oorlogsvoering zoals bij de verwoesting van Libië en nu van Syrië, onder het voorwendsel van de strijd tegen het terrorisme. Het is de moeite om eens na te gaan in hoeverre ook het Belgisch bestuur bepaald wordt door het mee oorlog voeren.
In de VS en de rest van de wereld is er een strijd bezig op leven en dood. De huidige president van de VS wil de alom heersende economie van de oorlog omvormen tot een economie van de vrede. Zo heeft hij zich voorgesteld. Hij wil samenwerking met Rusland en China in plaats van confrontatie en hierdoor zijn oorlogen zoals in Oekraïne en Syrië niet meer nodig. Of hij opgewasen is tegen de machtige stromingen die de vernietigende oude/nieuwe wereldorde willen redden en of hij zelf trouw wil en kan blijven aan zijn beloften, zal moeten blijken. Het gaat wel hard tegen hard, waarbij de oude machthebbers in staat zijn niet alleen de media maar ook het gerecht in te schakelen. En Trump zal steeds meer ondernemers en mensen uit de business moeten inschakelen als hij niet genoeg bekwame politici vindt om hem te steunen. Vergeten we bovenal niet dat de VS veel te veel wapens, oorlogsmateriaal en militaire bases hebben en veel te weinig wijsheid of diplomatie om er verstandig mee om te gaan.
Mogen eens zwaarden omgevormd worden tot ploegijzers zoals de profeet Jesaia al vroeg.
De katholieke religieuze Maria Guadalupe Rodrigo getuigt hoe zij vanaf het bisschopshuis in Aleppo de opstand heeft zien geboren worden, precies zoals wij het hier in Qara zagen, zoals de vermoorde pater Frans Van der Lugt het in Homs zag en zovele anderen elders. Gewapende groepen van buiten Syrië zaaiden terreur, sneden christenen in stukjes om in een plastiekzak te dumpen. De westerse media en politici verwelkomden dit als de “bevrijding” van Aleppo van een verschrikkelijke dictatuur. Een terroristenleider als zogenaamde “burgemeester” van Aleppo werd naar Frankrijk gestuurd om te vragen dat de “bevrijders” nog meer internationale steun zouden krijgen. Grote volksmenigten kwamen op straat om te protesteren tegen deze van buiten af georganiseerde terreur. Ze betuigden openlijk hun steun aan de Syrische president en de regering. De westerse media namen de beelden van deze massabetogingen gretig over, elimineerden de foto’s van de president, vertelden dat het volk in opstand kwam tegen een gruwelijke dictator en vertwijfeld om democratie schreeuwde. Precies het tegendeel van de waarheid. Deze westerse leugens zijn het diepe lijden van het Syrische volk. Zo rechtvaardigde immers het westen voor zichzelf het verder uitmoorden en verwoesten van land en volk. Overigens leefde de bevolking van Aleppo voorheen in een behoorlijke welvaart, vrede en harmonie. Het heeft de pseudo-democratie van het westen niet nodig. Christenen hadden voldoende vrijheid, ook in het bestuur van het land, al waren er beperkingen aan de persoonlijke politieke vrijheden. Sommigen die voor hun veiligheid naar Europa gevlucht zijn, vertellen dat ze nu veel minder vrijheid en welvaart hebben dan in Aleppo vóór de “Arabische lente”. (Une religieuse catholique de retour d’Alep : les media occidentaux mentent… file:///C:/Users/USER/Downloads/1-2-17Alep%20Les%20médias%20occidentaux%20mentent%20…%20_%20Réseau%20International%20(1).html). Vorige maand bezocht de Franse afgevaardigde van ”Les Républicains”, Nicolas Dhuicq Aleppo en getuigt nu eveneens dat de traditionele media flink gelogen hebben. En in het interview van de Belgische delegatie met president al-Assad vroegen onze landgenoten of hij niet dankbaar was voor de bijdrage van België aan de strijd tegen IS in Syrië. De president antwoordde dat er geen enkele reden is om te danken omdat hun actie zonder toestemming van de wettige regering volkomen illegaal is, omdat IS alleen maar groter en sterker geworden is en omdat ook de Belgen geenszins geholpen hebben om het uitmoorden van het volk te beletten. Een schot in de roos. Onze media en politici kunnen dit antwoord niet begrijpen noch aanvaarden. Ze zien nog niet in dat het diaboliseren van Syrië berust op hersenspinsels van de CIA, die dwingend worden opgelegd. En zo kan ook onze eigen Belgische eerste minister wat uit zijn nek slaan over de schande van een gesprek met een gruwelijke “massa-seriemoordenaar”, onder applaus van het parlement. Wordt toch eens wakker, politici en journalisten en gedraag u niet als gedrogeerde zombies van de oude CIA!
Blijvende en nieuwe gevaren
“Moslims en christenen creëren ‘cultuur van vrijheid’ als “blauwdruk voor een toekomstig democratisch Syrië”. Het gaat over een zogenaamd “democratisch zelfbestuur” van Koerden, Syriac-Assyrische christenen en Arabieren in Noord-Syrië, die internationale steun vragen om zo het vluchtelingenprobleem op te lossen. Een vriend stuurde me hierover een artikel en had er zelf zijn vragen bij. Ziehier mijn bedenkingen.
Het artikel doet euforisch over de harmonieuze samenleving van christenen met moslims alsof het een nieuwe evolutie is. Spanningen tussen bevolkingsgroepen, bijzonder tussen mensen van verschillende afkomst en godsdienst zijn er altijd geweest en zullen er altijd en overal blijven. Toch is het steeds een bijzonder kenmerk geweest van de Syrische bevolking dat ze in een echte lekenstaat leefde en nooit fanatieke religieuze spanningen heeft toegelaten. Christenen en moslims, mannen en vrouwen leefden samen, werkten samen en hadden op alle niveau’s verantwoordelijkheden. Op dat gebied was Syrië een model van harmonieuze samenleving. Vanaf het begin van de georganiseerde opstanden hebben Syriërs ook als één familie geprotesteerd tegen het terrorisme, door het westen gesteund. Imams, bisschoppen, moslims, Druzen, christenen, orthodoxen en katholieken protesteerden samen en blijven dit doen tot nu toe. Er is hier van binnenuit geen sprake van een burgeroorlog. Ook nu leven wij zelf dagelijks in de grootste vrede samen met moslims en christenen.
Vervolgens is dit zogenaamd nieuw initiatief niet de geschikte weg om het probleem van de vluchtelingen op te lossen. Er moeten geen speciale en onafhankelijke veilige zones gemaakt worden voor vluchtelingen. Er moet een akkoord komen van landen die terroristen sturen om daadwekelijk alle terroristen terug te trekken, zodat regering en leger heel het land kunnen beveiligen. Dan kunnen de mensen overal terugkeren naar hun eigen streek en huis. Zo hoeven er geen vluchtelingen te zijn. Er is wel hulp nodig voor de heropbouw van het land en het heroprichten van bedrijven zodat de mensen hun eigen kost kunnen verdienen. Als de internationale gemeenschap ook maar enig meeleven met de Syrische bevolking zou betonen, had ze al lang gezorgd dat de verstikkende sancties opgeheven waren zodat het economische leven weer kan opbloeien.
Of het land al dan niet in afzonderlijke zones moet verdeeld worden en zo in onafhankelijke federale staten, is een beslissing die niet van buiten af of door één enkele groep mag opgedrongen worden. Als een land tot een federale staat zou willen overgaan moet dit democratisch door het volk en de wettige regering beslist worden. Niemand heeft het recht om een land te gaan verdelen voor eigen politiek belang en zo de soevereiniteit en de territoriale integriteit te breken. Verdeel en heers is helaas al te dikwijls tot nu toe het recht van de sterksten hoewel het tegen het internationaal recht is en tegen het charter van de UNO.
Het opgewarmde Amerikaanse plan B
Donald Trump heeft van mij al vele goede punten gekregen, maar indien hij werkelijk het plan B van zijn voorganger wil opwarmen, zoals hij gesuggereerd heeft, ziet het er triestig uit. Het bestaat in het scheppen van veiligheidszones onder het voorwendsel de mensen te beschermen en het probleem van de vluchtelingen op te lossen. Het voorziet vier zogenaamde autonome gebieden. Een eerste in het N-O van Hasaka tot de Eufraat, toevertrouwd aan de FDS (zogenaamde Democratische krachten van Syrië, verbonden met de VS). Het is voor de Koerden hun gedroomd autonoom gebied. Een tweede gebied rond Aleppo vanaf de Turkse grens tot aan Al-Bab zou aan Turkije gegeven worden. Een derde gebied vanaf de Golan tot Daraa en Sweida zou gegeven worden aan Jordanië en Israël. En aan de westkust zou tenslotte een gebied tot aan Homs toevertrouwd worden aan Rusland. Dit is een zionistisch plan om tenslotte het door Israël onwettig bezette gebied van Syrië definitief in handen te krijgen en later zelfs door een resolutie van de VN Veiligheidsraad internationaal te doen erkennen.
Alle bezwaren die we hoger vermeld hebben, gelden uiteraard ook voor dit sluw en gemeen opzet om de soevereiniteit van Syrië te breken en het land totaal te ontwrichten. Toch is er hoop. Wanneer Syrië tot heden in staat bleek stand te houden tegen de vernietigende oorlogsmacht van zowat de helft van de internationale gemeenschap, dan zal het ook tegen deze nieuwe en hopelijk stilaan laatste aanval zichzelf kunnen verdedigen, met behulp van zijn bondgenoten. (Amin HOTEIT, Les “zones sécurisées” de Trump ou le nouveau plan de partition de la Syrie, mondialisation.ca, februari 2017).
En plots worden er 13.000 gevangenen opgehangen
De grote nieuwsmedia in Nederland en België pakken nu uit met de spectaculaire gruwel dat er tussen 2011 en 2015 hier in de gevangenis van Seydnaya 13.000 gevangenen door “het regime” gemarteld en opgehangen zijn. Met verontwaardiging wordt nogmaals gewezen naar “die gruwelijke Syrische dictator”. Ziehier enkele zinvolle vragen.
Dit nieuws komt van één enkele organisatie, Amnesty International, die vroeger al getoond heeft niet vies te zijn van een leugen om de oorlogspropaganda tegen Syrië, zijn wettige regering en president aan te moedigen in een geheel “politiek correcte” geest. Feiten en gebeurtenissen van enige omvang worden normaal door meerdere bronnen bevestigd en dan pas de wereld in gestuurd. Dit is ook de kritiek van Konstantin Kosachev, voorzitter van een internationale commissie van de Russische Raad van het opperste parlement. Suliman Mulhem heeft het rapport van 43 blz goed bestudeerd en besluit dat het berust op gissingen en extrapolatie van gegevens uit de media. Het zijn berekeningen in deze zin: indien er 7-20 werden geëxecuteerd om de veertien dagen dan zijn het er zoveel gedurende zoveel maanden enz.
Vreemd is ook dat van de gruwelen in die periode in heel het land gepleegd door allerlei gewapende groepen, van half zachte, gematigde, harde tot extremistische bendes, door het westen gesteund, geen melding wordt gemaakt. Gedurende de ganse oorlog heeft de Atlantische pers hieraan geen aandacht besteed. De schuld werd altijd gegeven aan de Syrische president, het Syrische leger en later de Russen. Zij zouden schuldig zijn aan oorlogsmisdaden. Nochtans kunnen de dagelijkse gruwelen van djihadisten in heel het land nauwkeurig vastgesteld en gecontroleerd worden. Zo stierven meer dan 400.000 mensen. Christelijke vrouwen werden gekidnapt, volgens de moslimwet met een terrorist in het huwelijk verbonden, die haar op beestachtige wijze behandelde, daarna kruisigde en in een plastiekzak terug bezorgde. Ongeveer een derde van de slachtoffers zijn soldaten en veiligheidsmensen. Zij kregen van terroristen een extra behandeling omdat ze volgens de rebellen aan de verkeerde kant stonden: eerst werden armen en benen afgehakt om hen zoveel mogelijk te laten lijden en dan pas geëxecuteerd. Voor de massale gifgasaanval van augustus 2013 werden eerst in Lattakia een massa kinderen ontvoerd om hen dan in Ghouta een gruwelijke dood te laten sterven. Allemaal mede georganiseerd door de geheime diensten van buitenlandse mogendheden om onmiddellijk de schuld te kunnen geven aan die verschrikkelijke dictator en een militaire interventie te rechtvaardigen. Is dit niet de zoveelste campagne van de westerse obessie tegen Syrië, nu gelanceerd naar aanleiding van de hoopvolle vredesgesprekken in Astana?
Het zou uiteraard goed zijn dat de Syrische regering zelf met een rapport komt over hetgeen er wel en niet in Seydnaya gebeurd is, al blijft het een vraag of het iets uithaalt. Toen bleek dat de “massavernietigingswapens” van Irak een verzinsel waren om het land te vernietigen, heeft dat de houding van het westen iets veranderd? Of toen bleek dat de massa-executies van Kadhaffi leugen waren?
Geen abortusfonds in onze naam
Vorige week hebben we het moedige besluit al vermeld van Donald Trump om de internationale ngo’s te verbieden abortus te financieren. Nederland en België hebben meteen al het laaghartige plan opgevat om daarom een nieuw internationaal fonds op te richten om abortus te promoten, waar een aantal landen en organisaties zich nu bij aansluiten. Hiertegen is al een protestactie gestart. Laten wij, allen overlevenden van abortus, massaal protesteren. In Amerika heeft de pro life beweging de wind in de zeilen, dank zij de president. Laten ook wij hiervan profiteren en de doodscultuur veranderen in een cultuur voor het leven. Ziehier verdere uitleg en de mogelijkheid om deze petitie te steunen:
Heer God, Vader en Schepper van alle leven, help ons om het kostbaarste goed dat Gij ons hebt toevertrouwd, te koesteren en te beschermen. Heer Jezus, zend ons uw Geest die leven geeft. Heilige Maria spreidt uw mantel van barmhartigheid over ons uit.
Al zes jaar lang vertellen de media dat er in Syrië een verschrikkelijke dictatuur heerst, die een militaire tussenkomst van de internationale gemeenschap vereist. Hiermee rechtvaardigt het westen voor zichzelf de vernietiging van een harmonische samenleving in een prachtig land. Het overbekende verhaal van de mainstream pers over de ongewapende spontane volksopstand die tot een burgeroorlog in Syrië uitgroeide, vertoont steeds meer barsten. Het Amerikaanse congreslid Tulsi Gabbard heeft vorige maand Syrië bezocht. Ze sprak met de president en regeringsleden, met het gewone volk en soldaten, met opposanten en families. Ze heeft goed begrepen dat er helemaal geen “gematigde” rebellen zijn en dat de hulp van de VS in feite naar terroristen gaat om een “regeringswissel” te bewerken voor eigen politieke doeleinden. Ze maakt nu duidelijk dat de werkelijkheid die ze ontmoette totaal verschillend is van wat de westerse media berichten en dat het westen moet ophouden daar oorlog te voeren. ( Rep Tulsi Gabbard, Le peuple syrien veut désespérément la paix, mondialisation.ca, 27 januari 2017).
Roland Dumas, minister van buitenlandse zaken onder Mitterand (1984-6 en 1988-1993) en voorzitter van de Franse “conseil présidentiel” (1995-2000) komt nu met nog meer onthutsende onthullingen. Twee jaar voor de onlusten van 2011 in Syrië vernam hij van regeringskringen in Engeland dat ze een militaire invasie in Syrië aan het voorbereiden waren, naar de wens van Israël. Daarover werd met hem openlijk gesproken en hem gevraagd of Frankrijk eventueel zou meedoen. En onze pers maar schrijven over een spontane volksopstand!
De grote mogendheden zijn hun politiek stilaan aan het aanpassen. Londen en Berlijn volgen Washington. Boris Johnsson (UK) heeft nu het grote licht gezien en verkondigt
dat Bashar al-Assad aan de macht mag blijven, alsof hij in plaats van het Syrische volk daarover moet beslissen. In Duitsland is Sigmar Gabriel, tot heden minister van economie een van de meest fele tegenstanders van de Amerikaanse imperialistische politiek in Oekraïne, de Krim, Midden-Oosten... Hij veroordeelt openlijk de financiering van de terroristen in Syrië. De Duitse kanselier Angela Merkel heeft deze man nu verplaatst van het ministerie van economische zaken naar het ministerie van buitenlandse zaken. Er is dus hoop dat er ook bij buitenlandse zaken in de Lage Landen ooit iets gaat druppelen.
Al jaren lang verkondigen de politieke wereldluidsprekers eensgezind dat de Syrische president zulk een onmens, gruwelijke dictator en “slachter” van zijn eigen volk is, dat hij “spoedig” ten val gebracht zal worden. Dat schreewden deze wereldheersers uit: Obama, Hillary Clinton, Cameron, Sarkozy, Hollande en hun ministers. Ondertussen zijn deze profeten zelf van hun voetstuk gevallen, terwijl het Syrische volk fier de foto van zijn president in heel het land aanbrengt. Wie een kuil graaft voor een ander, zo luidt het Vlaamse spreekwoord, valt er zelf in.
Heeft Amerika weer een president?
Wat we met enige zekerheid over president Trump kunnen voorspellen is dat hij voor een flink deel onvoorspelbaar is. Zijn hoofdbekommernis blijkt te zijn de macht terug aan het volk geven en de gewone werkende Amerikaan wat welvarender te maken, in plaats van zich te mengen in tientallen landen over de hele wereldbol verspreid. Het zit hem dwars dat na de aanslagen van 9/11 nagenoeg niets meer wettelijk is in Amerika. De president is gezakt tot een marionet van Wall Street, de militaire industrie en de wapenbazen, gemanipuleerd door de massamedia. Hillary Clinton of John McCain en anderen zouden hieraan perfekt kunnen beantwoorden. De CIA die tot heden het wapen was om geheime acties uit te voeren, heeft Trump al teruggebracht tot een agentschap dat informatie moet verstrekken. Hiermee wordt het imperialisme van de VS over de rest van de wereld al flink verminderd. In 2015 zouden er door de CIA politieke moorden gepleegd zijn in niet minder dan 35 landen! (Thierry Meyssan, Donald Trump dissout l’organisation de l’impérialisme états-uniens, réseau voltaire, 30 januari 2017). Uiteraard hebben oud-directeurs van de CIA en anderen al fel geprotesteerd. De gezaghebbende Amerikaanse historicus en journalist Webster Tarpley (www.tarpley.net) beweert dat de VS sinds J. Kennedy (die daaraan iets wilde doen en vermoord werd) geen president meer hebben gehad en dat Obama, waarover hij een grondige (“niet ge-autoriseerde!) biografie heeft geschreven, hierbij uitmunt omdat hij “een veel betere leugenaar enacteur” was dan zijn voorgangers. Daarom konden ze hem ook zonder moeite meteen de Nobelprijs voor de vrede geven, terwijl hij de vernietiging van Irak, Libië en Syrië aan het voorbereiden was en de nucleaire dreiging aan het vergroten. Trump beweert dat hij zijn energie niet wil steken in het omverwerpen van regeringen, ook niet die van Syrië en dat hij IS werkelijk wil uitroeien van de aardbodem. Aan de hysterie van de russofobie doet hij niet mee. Van de NAVO heeft hij begrepen dat het een geldverslindende oorlogsmachine is, die helemaal door de VS wordt geleid en die eigenlijk al een kwart eeuw over datum is. De grote nieuwsankers noemt hij openlijk bij hun naam: leugenaars! Hij wil er ook voor zorgen dat het TPP (Trans Pacific Partnertship), het sluitstuk van de ‘Nieuwe Wereld(wan)orde)’, gerealiseerd o.a. door Obama, Hillary Clinton en de valse billionair George Soros niet doorgaat. Het TPP moest de bekroning worden van het neoliberalisme, ten voordele van de oligarchen. De milieubewegingen en de draconische maatregelen in verband met de klimaatveranderingen zal hij niet steunen. Hij omringt zich met mensen (zoals Myron Ebell) die beweren dat gelijkaardige klimaatveranderingen op andere planeten aantonen dat de zon deze bewerkt en niet de activiteit van de mens. Hij beschouwt de milieubeweging als een bedreiging voor de vrijheid en de vooruitgang van de mensen. Tegen de heersende stroming in wil hij het gezin als basiscel van de maatschappij steunen. En zo mogen we misschien verwachten dat Amerika weer een president zal hebben... hoewel ook dit uiteindelijk onvoorspelbaar is. Het ziet er naar uit dat het Pentagon deze belangrijke machtsverschuivingen niet zonder slag of stoot zal laten gebeuren.
Naar een cultuur van het leven
Aan tenminste één van zijn verkiezingsbeloften is Trump alvast meteen trouw geweest. Hij heeft een decreet getekend waardoor het aan internationale organisaties verboden wordt abortus te bevorderen en het geld zal in de plaats daarvan naar de vrouwen zelf gaan. Voor kardinaal Timothy Dolan van New York was dit voldoende om op 23 januari een plechtige verklaring uit te geven waarin hij deze beslissing openlijk verwelkomt. Verder was er vorige vrijdag 27 januari voor de 44e keer de jaarlijkse mars voor het leven in Washington en de president vroeg zijn vice-president Mike Pence deel te nemen en het woord te voeren. Het werd een historisch gebeuren. Mike herinnerde er aan dat de stichters van het land 240 jaar geleden het onvervreemdbaar recht op leven in de constitutie beitelden en 44 jaar geleden werd deze peiler van de maatschappij door het Hooggerechtshof met voeten getreden (door de uitspraak van 1973 in het proces Roe v. Wade, die vrouwen het “recht” gaf op abortus!). Mike wil namens de regering alles doen om de cultuur van het leven in de VS te herstellen, geheel in de geest van de grote (overleden) rechter Antonin Scalia. D. Trump heeft trouwens net de christen Neil Gorsuch in zijn plaats als nieuwe opperrechter benoemd. In dit Amerikaanse Hooggerechtsof zijn nu 5 (‘conservatieve’?) rechters door een Republikein en 4 (‘losbollen’?) door een democraat benoemd. Neil Gorsuch is resoluut tegen abortus, euthanasie en het terugbetalen van condooms en contraceptie.
Hierdoor kan een flinke slag toegebracht worden aan de cultuur van de dood. Toch is deze nog lang niet overwonnen. De Nederlandse minister Lilianne Ploumen doet nu een pathetische en huichelachtige oproep. Ze heeft als reactie op de beslissing van Trump het platform “Zij beslist” (She decides) aangekondigd. En België sluit zich hierbij onmiddellijk aan. Alexander De Croo, minister van “ontwikkelingssamenwerking” (!) wil in Brussel in het voorjaar een conferentie organiseren om te zien hoe ze de doodscultuur toch kunnen blijven versterken. Immers, contraceptie, condooms, sterilisatie, in vitro, abortus... zijn al lang “very big business”, ook onder de vorm van “ontwikkelingshulp” gepresenteerd. Onder misleidende slogans van vrijheid willen ze deze economie verder laten draaien. “Meisjes en vrouwen moeten zelf kunnen beslissen wanneer en hoeveel kinderen zij willen. Dat is een mensenrecht”, aldus onze minister Alexander De Croo. Groot gelijk, man. Maar mag hiervoor het meest weerloze mensenleven vermoord worden? Als gij in een zaal vrij moogt gaan zitten op de stoel die je zelf kiest, mag je dan een zwak kind vermoorden omdat jij op die stoel wilt zitten? Meneer Alexander, zo voer je het land terug naar een barbaarse oertijd (die misschien niet eens zo wreed was als de onze nu!). Rechten zijn altijd verbonden met plichten. Het recht op leven is verbonden met de plicht voor anderen dit te respecteeren, anders worden mensenrechten herleid tot de individuele grillen van de sterksten die de zwaksten uitroeien. Bovendien, in onze moderne tijd zijn er wetenschappelijke methoden, die echtparen de volle vrijheid geven zelf over hun vruchtbaarheid te beschikken. Dat noemen we volwassen, moderne vruchtbaarheidsbeheersing. Natuurlijk wordt dit in de openbare opinie niet aangeprezen (of belachelijk gemaakt) want het bevordert niet het financiëel succes van contraceptie, condooms, sterilisatie, in vitro, abortus... Dat echtparen zelf hun vruchtbaarheid kunnen beheersen, brengt economisch niet direct iets op, maar deze echtparen genieten wel in vrijheid van de grootste gave van hun huwelijk, zonder slaven te zijn aan dokters en apotekers (b.v. met behulp van “sensiplan” in België en Nederland). En zijn gelukkige echtparen uiteindelijk niet de grootste bijdrage, ook economisch, aan de maatschappij? In ieder geval, meneer Alexander, het primitief vermoorden van de zwaksten in onze samenleving is onaanvaardbaar en stelt u aan de kant van de moordenaars. Daarmee wordt ook de voornaamste peiler van iedere democratie vernietigd. Lees maar eens de toespraak van de hoger vermelde Amerikaanse vice-president Mike Pence tijdens de recente 44e mars voor het leven in Washington.
Iedereen kan op zijn of haar wijze meehelpen om de terugkeer naar de cultuur van het leven te steunen om de doodscultuur te verminderen. In Frankrijk is er de sterke beweging van Manif pour tous, een zeer ruime stroming die we ook in ons land zouden kunnen gebruiken. Op 10 december 2016 hebben een tiental leiders in Cape Town (Zuid-Afrika) de International Organisation for the Family gelanceerd (capetowndeclaration.com). Zij zetten zich in voor het behoud en de bescherming van wat zij als de meest wezenlijke elementen van iedere beschaving beschouwen, nl. als het gemeenschappelijk erfgoed van heel de mensheid, het hart van iedere sociale rechtvaardigheid. Het gaat hierbij gewoon om het respect voor de waardigheid van het leven, huwelijk en gezin. Concreet dient de huwelijkstrouw aangemoedigd te worden terwijl pornografie, overspel, echtscheiding, allerlei vormen van losse samenleving enz. ontmoedigd moeten worden. Het is een strijd tegen een ideologische overheersing, een soort culturele kolonisatie, die onze maatschappij grondig wil ontwrichten. Wij geloven dat de uiteindelijke strijd tussen goed en kwaad in onze wereld zal worden uitgevochten op het terrein van huwelijk en gezin en de waarden die hiermee verbonden zijn. Laten we allen – wij, de overlevenden van abortus - moedig weerstand bieden. Jeanne Mancini, voorzitster van de hoger genoemde March for Life zegt dat het belangrijk is een cultuur te scheppen waarin abortus ondenkbaar is. De verandering van de harten zal uiteindelijk de noodzakelijke verandering van de wetten meebrengen. In ons land, zegt ze, zijn er ieder jaar ongeveer één miljoen abortussen! De beweging pro life is een beweging voor de vrouw (pro Woman). Wanneer de ministers van onze (moreel) Lage Landen oproepen om de doodscultuur overeind te houden, roepen wij op om integendeel met alle mogelijke middelen te ijveren voor een cultuur van het leven, waar iedereen beter van wordt.
Sarah Winter
Hierbij nog een aanmoediging voor hen die de hymne van het leven in onze wereld willen laten weerklinken. Sarah Fernanda Giromini, alias Sarah Winter is bekend geworden door haar foto, samen met een andere half naakte femen in de kerk van Onze Lieve Vrouw de la Candelaria in Rio de Janeiro in januari 2014. Zij heeft in 2012 Femen Brazilië gesticht. Zij werd een felle militante voor abortus, homoseksualiteit, biseks en de hele business hiermee verbonden. Haar eerste kindje liet ze aborteren. Haar tweede kindje heeft ze met zoveel vreugde ontvangern dat haar houding radicaal veranderde. Openlijk vraagt ze nu vergiffenis voor haar abortus, voor de belediging van de christelijke plaatsen en vooral van de christenen. Ze is nu een fervente militante pro vita en haalt scherp uit naar Femen, waarvan ze in haar levensgetuigenis o.m. schrijft dat deze “een sekte vormt die de afbraak nastreeft van de traditionele familie en van alle morele waarden van de samenleving”. P.S. Kan iemand aan onze minister Alexander van ”ontwikkelingssamenwerking” eens voorstellen om in hun debatten ook de meest vergeten groep aan het woord te laten, nl. de grote menigte van vrouwen die abortus ondergingen en er achteraf heel veel spijt van hadden?
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://blog.SeniorenNet.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://blog.SeniorenNet.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://blog.SeniorenNet.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het SeniorenNet-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
