Ik ben Miena, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Min.
Ik ben een vrouw en woon in de kempen (Belgie) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 26/07/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: handwerken, computeren, kleinkids, tuin en bloemschikken.
click op 't plaatjeVoor deze beestjes waren ze hier achter de tuin een grotere stal aan het bouwen, en een schaap o zo nieuwsgierig als ze zijn. Ze kwamen waarschijnlijk kijken wat hier allemaal te doen was. Waarschijnlijk snappen ze wel niet, dat het de bedoeling is hun lammetjes daar te krijgen in het voorjaar.
Niet wit, maar toch wel winter. Is het mischien omdat het wel al een tijd geleden is ? Maar 'k vind het wel echt winter nu. 'k Kan echt niet goed meer die koude trotseren . Mischien zijn het ook wel de jaartjes die tellen ? ? ?
Verschilende jaren tooide ik de kerstboom in creme kleuren, 't was ook wel mooi, maar 'k wilde het eens terug anders. Zo ben ik naar dat aloude klassieke terug gegaan, dus alles nu rood en groen.
Het dagje Antwerpen is niets van gekomen, namelijk staking bij de spoorwegen. Dus dat dagje Kerstsnuiven is in 't water gevallen, of beter in de kou. Is toch weer een toeval dat het nu juist was, nu ik juist treintje ging rijden, en alle moed had bijeen geraapt om de koude te trotseren. 't Zal voor een andere keer wezen denk.
Morgen ga ik een dagje naar Antwerpen. 't Is één van m'n vriendinnen uit m'n jeugd die me het vroeg om dit eens samen te doen. 'k Zie er wat tegenaan, om de reden dat ik een huismus ben. Maar 'k zeg dan maar tegen mezelf, toch maar doen. Je ziet anders toch nog maar alleen je huis en z'n omtrek. 'k Ga er naartoe met de trein, die stopt hier niet zover vandaan, dus wel gemakkelijk. Ik reis namelijk o zo graag met de trein, en omdat manlief daar helemaal niet van houd gebeurd dat ook maar zelden. 'k Vind het altijd zoals een klein beetje reizen. Man zegt terwijl hij lacht "alle kindjes rijden graag met de trein". Zo, komt m'n vriendin me opwachten in het centraal station, eens wat anders he. En dan gaan we samen een beetje Kerstsfeer opsnuiven. En, dan waarschijnlijk doodmoe, maar toch gelukkig de koekenstad nog eens gezien te hebben, blij weer thuis te zijn.
De Kerstboom staat in al z'n glorie te pronken, een hele klus, maar brengt toch o zoveel gezelligheid en sfeer in huis. Dit jaar heb ik voor de 2de maal weer helemaal gewerkt met rood en groen. Het aloude klassieke heeft toch nog altijd wel iets.
Een buschaufeur is onderweg van de Kerstmarkt, zijn bus volgeladen met seniors. Een eindje onderweg tikt er een klein oud vrouwke op zijn schouder, en presenteert hem wat nootjes. De buschaufeur eet ze smakelijk op. Een tijdje nadien komt het dametje terug, tikt hem weer op zijn schouder, en houd hem weer een handvol nootjes voor. Zo doet zij dat tot 5 maal toe. De 6 de keer dat zij komt tracteren zegt de chaufeur, "maar madammeke waarom eet je die lekkere nootjes niet zelf op" antwoord het vrouwke "wij hebben geen tanden en kunnen ze niet kouwen". Vraagt de chaufeur " maar waarom koop je ze dan"? Zegt het dametje, "we vinden de chocolade erond toch zo lekker"
Dus oppassen met oude dametjes die je nootjes tracteren.
