Ik heb thuis een potje
Op het potje staat 'verdriet'.
Ik doe er vaak verdrietjes in,
want als ze klein zijn ...
huil ik niet.

Steeds als er iets tegenzit
Er iets gebeurd wat ik niet wil
Open ik het potje,
Gooi het erin heel stil.

Maar gisteren was de laatste
Druppel iets te veel
Van al die stukjes klein verdriet
Kreeg ik een brok in mijn keel.

Mijn hand begon te trillen
Verdriet vloog golvend  uit de pot 
Een traan begon te rollen,
Ik voelde mij erg rot.

Een onbedaarlijk snikken
deed me trillen overal,
Ik zat echt tot mijn haren
In het diepste diepe dal

Het was met rood omrande ogen
Toen ik mijzelf weer rustig kreeg,
Opgelucht keek ik naar mijn potje
En het potje?    Dat was leeg.

Dus zie je iemand lopen,
Rode ogen en heel bedeesd
Dan vraag je best niets meer,
Dan weet je:
haar potje is pas vol geweest