Zelfbeheersing

Er was eens een jongen met zeer weinig zelfbeheersing .

Zijn vader gaf hem een zak spijkers en zei tegen hem dat elke keer

als hij zijn zelfbeheersing verloor, hij een spijker in de achterkant van de schutting moest slaan .

 De eerste dag sloeg de jongen 37 spijkers in de schutting .

 Over de volgende paar weken, toen hij leerde om zijn kwaadheid onder controle te krijgen, werd het aantal spijkers dat hij in de schutting sloeg geleidelijk aan minder.

Hij zag in dat het gemakkelijker was om zijn zelfbeheersing niet te verliezen, dan al die spijkers in de schutting te slaan.......

Uiteindelijk, kwam de dag dat de jongen zijn zelfbeheersing niet meer verloor .

Hij vertelde dit aan zijn vader en zijn vader stelde voor dat de jongen nu voor elke dag dat hij zijn zelfbeheersing behield hij een spijker uit de schutting haalde .

De dagen gingen voorbij en de jonge man was eindelijk zover dat hij zijn vader kon vertellen dat alle spijkers waren verdwenen .

De vader nam de jongen bij de hand en ging met hem naar de schutting.

Hij zei: "Je hebt het goed gedaan, mijn zoon, maar kijk nu eens naar al die gaten in de schutting.

De schutting zal nooit meer hetzelfde zijn. Als je dingen zegt in woede, dan laten ze een litteken achter net als deze gaten .

Je kunt iemand met een mes steken en het mes er weer uit trekken.

Het maakt niet uit hoe vaak je zegt dat het je spijt, de wond zal er blijven."

Een verbale wond is even erg als een fysieke wond.

De vlieg die in aanmerking komt met honing
kan zijn vleugels niet gebruiken ;
zo ook vernietigt de ziel die zich vastklampt
aan spirituele zoetheid haar vrijheid en
belemmert zij de contemplatie .

Ik drink op de mensen

Ik drink op de mensen
Die bergen verzetten
Die door blijven gaan met hun kop in de wind
Ik drink op de mensen
Die met vallen en opstaan
Blijven geloven
Met het geloof van een kind.

Ik drink op de mensen
Die dingen beginnen
Waar niemand van weet wat de afloop zal zijn
Ik drink op de mensen
Van wagen en winnen
Die niet willen weten van water in wijn.

Ik drink op de mensen
Die blijven vertrouwen
Die van te voren niet vragen
'Voor hoeveel' en 'waarom'
Ik drink op de mensen
Die dóór blijven douwen
Van doe het maar wél
En kijk maar niet om.

Ik drink op de mensen
Die alles verloren
Die weg zijn gezakt
En zijn ondergegaan.
Ik drink op de mensen
Die terug bleven vechten
En daarna herboren
Weer op zijn gestaan.

Ik drink op het béste
Van vandaag en van morgen
Ik drink op het mooíste waar ik van hou
Ik drink op het maximum
Wat er nog in zit
In vandaag en in morgen
In mij en in jou!!

     Plinke planke pluizen .

Twee oude muizen

             Zitten samen , wang aan wang ,

           Achter het behang .

Hun dochter is vandaag getrouwd ,

Beneden , in de havermout .

Zij heeft een flinke echtgenoot

En woont nu bij de tafelpoot .

En moeder muis zegt aangedaan :

’t Is allemaal erg goed gegaan .

Ze zag er o zo snoezig uit .

Ze was een allerliefste bruid .

En vader zegt , erg bedroefd :

Ik heb eens van ’t spek geproefd ,

Ik moest zo huilen van verdriet

En als ik huil dan eet ik niet .

Jazeker , ik was erg ontroerd ,

Maar geef mij nu dat stukje zwoerd…

Het gaat per slot om hun geluk …

Nee, niet dat aangebeten stuk .

En, lieve vrouw , zo is het toch :

Wij hebben nu elkander nog .

Plinke planke pluizen

Twee oude muizen

Zitten samen urenlang

Achter het behang .

De  verliefde  asperge 

 

Ik lag met jou in het zelfde bed  ,

We  sliepen wel rechtop .

Jij stak er net wat boven uit :

Vandaar jouw blauwe kop .

Ik was stapel op jouw lange lijf  ,

Dat mag je nu best weten .

Ik vond jou echt een reuze wijf :

Gewoon om op te vreten .

Laatst droomde ik de hele nacht

Aan een stuk over jou .

Jij werd mijn bruid in het wit  ,

Omdat ik van sleepasperges hou .

Plots werd mijn droom bruut verstoord :

Ik bloedde aan mijn kuiten .

We werden allebei vermoord

Door zo’n boer op het land buiten .

We werden in een kist gelegd

En spoedig daarna gewassen .

Mijn rug was krom de jouwe recht ,

Jij werd dus eerste klasse  .

Wat wreed toch van zo’n boer ,

Om ons zo uiteen te rukken .

Ik heb jou daarna nooit meer gezien ,

Want ik lag bij de stukken .

Weet je wat ik het gekke vind ?

Het is eigenlijk heel stom :

Terwijl ons leven in de grond begint ,

Is het bij de mens net andersom .