Bruggen bouwen

“U heeft een mooi beroep”, zei het kind tegen de oude bruggenbouwer ,

“Het moet wel zwaar zijn , bruggen te bouwen “.

“Als men het geleerd heeft , is het niet lastig “, zei de bruggenbouwer .

“ Bruggen van beton en staal is makkelijk , maar die ik in mijn dromen bouw ,

Die zijn veel moeilijker “.

“welke andere bruggen ?’, vroeg het kind  .

De oude bruggenbouwer keek het kind nadenkend aan .

Hij wist niet of kind het begrijpen  zou .

Toen zei hij : “Ik wil een brug bouwen van nu naar de toekomst .

Ik wil een brug bouwen van de ene naar de andere mens ,

Van het donker naar het licht , van verdriet naar vreugde .

Ik wil een brug bouwen van nu naar de eeuwigheid

 over al het ver-gankelijke heen “.

Het kind had opmerkzaam geluisterd .

Het had niet alles begrepen ,

Maar merkte dat de oude man verdrietig  was .

Om hem weer op te vrolijken zei het kind :

“Ik geef u mijn brug “!

En het kind schilderde voor de bruggenbouwer :

EEN KLEURRIJKE REGENBOOG .

Indien ik je dragen kon

over de diepe grachten

van je gesukkel en je angsten heen,

dan droeg ik je

uren en dagen lang.

Indien ik de woorden kende

om antwoord te geven op je duizend vragen

over leven, over jezelf,

over liefhebben en gelukkig worden,

dan praatte ik met je,

uren en dagen lang.

Indien ik vrede in je hart kon planten

door geduldig te wachten en te hopen

tot het zaad van vrede in je openbrak,

dan wachtte ik, uren en dagen lang.

Indien ik genezen kon wat omgaat in je hart

aan onmacht, ontevredenheid

en onverwerkt verdriet

dan bleef ik naast je staan,

uren en dagen lang.

Maar ik ben niet groter,

niet sterker dan jij

en ik weet niet alles

en ik kan niet zoveel...

Ik ben maar een vriend op je weg,

al uren en dagen lang.

En ik kan alleen maar hopen

dat je dit weet:

je hoeft nooit alleen te vechten

of te huilen

als je een vriend hebt

voor uren en dagen lang.

Marcel Weemaes

Het venster

Een jonggehuwd paar is pas komen wonen in hun nieuwe huis

De volgende ochtend, op het moment dat het jonge koppel aan het ontbijten is, ziet de vrouw de buurvrouw de was ophangen aan de wasdraad.

Wat een vuile was! zei ze. Goed wassen kan ze niet.

Misschien heeft ze een nieuw wasprodukt nodig.

Haar man bekeek het hele gebeuren maar bleef stil.

En telkens als de buurvrouw haar was te drogen hing gaf de  vrouw  hetzelfde commentaar.....

Een maand later is de vrouw zeer verrast om een propere en schone was te zien bij de buurvrouw en ze zegt tot haar man:

Kijk! Ze heeft leren wassen.     

Wie zou haar dat geleerd hebben?

De man antwoordde:

Neen... Ik ben deze morgen wat vroeger opgestaan en heb de ramen van ons venster gepoetst en gezeemd! 
Zo is ook het leven!!
                                                                       

Al wat we zien bij anderen is afhankelijk van de zuiverheid van het venster waardoor men kijkt.

Voordat men kritiek geeft, is het misschien goed om de kwaliteit van ons kijken eens na te gaan.

Zo zullen we dan ook, met een helder zicht,               

de goedheid in het hart van anderen zien.

Och ja! Ik zou het bijna vergeten....

Vandaag zie ik je veel beter dan gisteren.

En jij?

                                                                                          bron onbekend

                       Met liefde en geduld

                 is niets onmogelijk .

    Vertel me en ik vergeet ;

                      Toon me en ik zal me mogelijk herinneren ;

                       Betrek me erbij en ik zal begrijpen .

               Geef me vandaag ,

               dan mag je morgen houden .

           Zelfbeheersing

Er was eens een jongen met zeer weinig zelfbeheersing .

Zijn vader gaf hem een zak spijkers en zei tegen hem dat elke keer

als hij zijn zelfbeheersing verloor, hij een spijker in de achterkant van de schutting moest slaan .

 De eerste dag sloeg de jongen 37 spijkers in de schutting .

 Over de volgende paar weken, toen hij leerde om zijn kwaadheid onder controle te krijgen, werd het aantal spijkers dat hij in de schutting sloeg geleidelijk aan minder.

Hij zag in dat het gemakkelijker was om zijn zelfbeheersing niet te verliezen, dan al die spijkers in de schutting te slaan.......

Uiteindelijk, kwam de dag dat de jongen zijn zelfbeheersing niet meer verloor .

Hij vertelde dit aan zijn vader en zijn vader stelde voor dat de jongen nu voor elke dag dat hij zijn zelfbeheersing behield hij een spijker uit de schutting haalde .

De dagen gingen voorbij en de jonge man was eindelijk zover dat hij zijn vader kon vertellen dat alle spijkers waren verdwenen .

De vader nam de jongen bij de hand en ging met hem naar de schutting.

Hij zei: "Je hebt het goed gedaan, mijn zoon, maar kijk nu eens naar al die gaten in de schutting.

De schutting zal nooit meer hetzelfde zijn. Als je dingen zegt in woede, dan laten ze een litteken achter net als deze gaten .

Je kunt iemand met een mes steken en het mes er weer uit trekken.

Het maakt niet uit hoe vaak je zegt dat het je spijt, de wond zal er blijven."

Een verbale wond is even erg als een fysieke wond.