Welk steegje men ook inslaat,overal treft men ezels aan....de eerste foto toond 2 ezels in rust.;één met een rood vestje..;de andere met zijn rugdekentje...aha..aha..,aha..;!!! de andere foto toond een andere ezel geladen met stenen,klaar om te vertrekken....
Het vervoer van diverse materialen en al wat je maar denken kunt door de smalle "steegjes", gebeurt praktisch alleen door ezels. Zij zijn voor marokko zeer belangrijk en er lopen er in dit land duizenden ...
In één van de smalle "steegjes"stond een deurtje open,en tot mijn verbazing zag ik een lieve groep kinderen op bankjes zitten..;het was een schooltje en de "juf" nodigde me vriendelijk uit even binnen te komen...maar ik was mijn vrouw uit het oog verloren en had spijtig genoeg geen tijd...toch vlug een fotootje genomen...
Om uit te rusten even diverse tapijten bewonderen is vlug "meegenomen",maar als je daarna dan ziet hoe primitief ze tot stand gekomen zijn is men toch verbaasd...
Een bezoekje aan een privé-bedrijfje...waar op een primitieve manier tot onze verbazing nog tapijten werden gemaakt op weefgetouwen uit de tijd van de 18-eeuw. Uitsluitend enkele familieleden waren hier tewerkgesteld naar we vernamen aan een zeer schamel loon...maar bij gebrek aan andere mogelijkheden toch met een tevreden gevoel.
Om s'avonds van een dineetje en een optreden te genieten,moesten we wel eerst een klein doolhof van gangen passeren om er binnen te geraken ,maar het was er toch leuk...
