Dit 4-sterren hotel was oprecht een rustgevende en mooie plaats om na een drukke rondtrekkende dag te kunnen genieten van een lekker avondmaal met een super glaasje wijn.....om daarna een heerlijke nacht te hebben die veel te kort was,want s'morgens moesten we weeral vroeg uit de veren om verder te trekken.....
Op weg naar Tozeur over de lange asfaltverbinding via Kibili dwars door de 100-km. lange zoutvlakte...je ziet nog een paar hoopjes gewonnen zout liggen.
Rustplaats midden in het bekende zoutmeer bij
het énige souvenier-winkeltje op deze praktisch
100-km.lange verbinding tussen Kibili en Tozeur.
Let op de bruine zoutblokken die opgegraven worden
uit de zout-zandige bodem van het meer...en aangeboden
worden als souvenier...
Ook op de achtergrond is er zelfs een speciaal gebouwtje
voorzien voor de bezoekers..!!!!!
Een stopplaats om niet te vergeten tussen Kibili en Tozeur in centraal Tunesië midden in het grootste zoutmeer van dit land op een totaal verlaten plaats...waar ze hebben gezorgd , na hun normen ,voor een modern toilet...;!!!!aha..;aha...ongelooflijk pittoresk en met grote verbazing énig om te ontdekken....alhoewel ze er echt fier op waren in dit godsverlaten oord!!!!
Halfweg Kibili en Tozeur midden in het zoutmeer is er de énige stopplaats om even de "benen" te strekken om een "behoefte" te doen..;maar..!!!! deze gekende plaats is best niet te gebruiken en absoluut niet confortabel... daarom wordt er zelden gebruik van gemaakt...maar wel de moeite om even een klein oponthoud te maken ,en in je reis eens éénmaal een speciaal toilet te zien hetwelk je zelden of nooit tegenkomt.....enig.;!!!en de moeite om te fotograferen nietwaar???
Op onze tocht verder...hier in deze toch wel speciale omgeving arriveren we op amper enkele tientallen kilometers van de Algerijnse grens, om de voor de Tunesiër belangrijke stad Tozeur te bezoeken.
Onze reis gaat verder dwars door het grootste zoutmeer van het land.Een 90km lange asfaltweg is dwars door dit meer aangelegd. Chod el Cherid is het Arabische woord voor "zoutmeer", Dit meer ligt onder dezeespiegel en ligt meestal droog,en er wordt natuurlijk aan zoutwinning gedaan...bij een korte en zeldzame stortregen en gelijktijdig een grote hitte wordt dit meer door het zoutgehalte een blinkende spiegel...met een prachtige weerspiegeling van lucht en wolken...
Men onderscheid twee soorten kamelen....de baktische met 2bulten, en de typische Tunesische dromodaris met één bult.... Wordt ongeveer 25jaar en drinken in één keer 130 l iter water. De vrouwtjes geven per dag 20 liter melk,men beweerd dat haar vlees zeer smakelijk is,....maar mag in Tunesië in geen enkel hotel gecomsumeerd worden.De kameel wordt in de Arabische wereld uiteraard erg gewaardeerd,zoals de koe in Indië.
Een rit door de woestijn maken op de rug van een kameel is niet zo eenvoudig...u moet op dat "schommelend "dier uw evenwicht houden..;en om dat dier goed te berijden moet je normaal een "kleermakerszit"aannemen..dat wil zeggen... je benen en voeten in de "nek" van de kameel zetten...maar als je dat doet zit u volledig "los".. en wees gerust..enkele tientallen meters verder tuimel je er af !!!! dus wij westerlingen berijden het voor alle veiligheid als een paard !!!!. niet zo elegant..maar gelachen wordt er wel...!!!!!
Liever met paard en koetsje de woestijn intrekken zegde de vrouw ,als op de rug van een kameel ,want opsteigen op de rug van zulk dier is geen lachertje als je het niet kent....ik had het ervaren..;aha..aha.;
Hier in het begin van de Sahara-woestijn waar nog nomaden regelmatig de markt bezoeken om hun koopwaar, ook hun kamelen worden aangeboden om te kopen. In Douz vindt ook jaarlijks in december de grote kamelenraces plaats tijdens het voor hun overbekend Sahara-festival.
Na de regio van de berbers bezocht te hebben,verder naar Douz...de "poort van de sahara" genoemd,en onderweg enkele foto's van typische dorpjes genomen.
In welk land men ook komt.... hoe verlaten en afgelegen het voor een westerling ook maar schijnt te zijn.....toch is het opmerkelijk dat de plaatselijke bevolking telkens vlug klaar staat om de "bezoekers-toeristen" iets aan te bieden waar ze zeker gebruik van zullen maken,en dat hen een belangrijk inkomen bezorgd. Zo bieden deze jonge berbers in de berg-omgeving een squat-autorit aan hetwelk facinerend om niet te vergeten is.
