Op onze tocht verder...hier in deze toch wel speciale omgeving arriveren we op amper enkele tientallen kilometers van de Algerijnse grens, om de voor de Tunesiër belangrijke stad Tozeur te bezoeken.
Onze reis gaat verder dwars door het grootste zoutmeer van het land.Een 90km lange asfaltweg is dwars door dit meer aangelegd. Chod el Cherid is het Arabische woord voor "zoutmeer", Dit meer ligt onder dezeespiegel en ligt meestal droog,en er wordt natuurlijk aan zoutwinning gedaan...bij een korte en zeldzame stortregen en gelijktijdig een grote hitte wordt dit meer door het zoutgehalte een blinkende spiegel...met een prachtige weerspiegeling van lucht en wolken...
Men onderscheid twee soorten kamelen....de baktische met 2bulten, en de typische Tunesische dromodaris met één bult.... Wordt ongeveer 25jaar en drinken in één keer 130 l iter water. De vrouwtjes geven per dag 20 liter melk,men beweerd dat haar vlees zeer smakelijk is,....maar mag in Tunesië in geen enkel hotel gecomsumeerd worden.De kameel wordt in de Arabische wereld uiteraard erg gewaardeerd,zoals de koe in Indië.
Een rit door de woestijn maken op de rug van een kameel is niet zo eenvoudig...u moet op dat "schommelend "dier uw evenwicht houden..;en om dat dier goed te berijden moet je normaal een "kleermakerszit"aannemen..dat wil zeggen... je benen en voeten in de "nek" van de kameel zetten...maar als je dat doet zit u volledig "los".. en wees gerust..enkele tientallen meters verder tuimel je er af !!!! dus wij westerlingen berijden het voor alle veiligheid als een paard !!!!. niet zo elegant..maar gelachen wordt er wel...!!!!!
Liever met paard en koetsje de woestijn intrekken zegde de vrouw ,als op de rug van een kameel ,want opsteigen op de rug van zulk dier is geen lachertje als je het niet kent....ik had het ervaren..;aha..aha.;
Hier in het begin van de Sahara-woestijn waar nog nomaden regelmatig de markt bezoeken om hun koopwaar, ook hun kamelen worden aangeboden om te kopen. In Douz vindt ook jaarlijks in december de grote kamelenraces plaats tijdens het voor hun overbekend Sahara-festival.
Na de regio van de berbers bezocht te hebben,verder naar Douz...de "poort van de sahara" genoemd,en onderweg enkele foto's van typische dorpjes genomen.
In welk land men ook komt.... hoe verlaten en afgelegen het voor een westerling ook maar schijnt te zijn.....toch is het opmerkelijk dat de plaatselijke bevolking telkens vlug klaar staat om de "bezoekers-toeristen" iets aan te bieden waar ze zeker gebruik van zullen maken,en dat hen een belangrijk inkomen bezorgd. Zo bieden deze jonge berbers in de berg-omgeving een squat-autorit aan hetwelk facinerend om niet te vergeten is.
