Vechten doe je fel. Wonden hechten snel. Littekens vergeten niet. Vergeven doe je in de tijd, dat je gevoel voor vrienden rijpt. "Houden van" is met je ziel en zaligheid. Je compliceert met trots je moeilijke gevoel. Reageert boos op luchtig spel. Vaak begrijpen ze je wel.
De lente is in Veurne de krokussen staan in bloei.
"Een vriend is iemand die je verleden begrijpt, in je toekomst gelooft en je vandaag aanvaardt, gewoon zoals je bent."
Elke tekst die ik schrijf is een stuk levensverhaal.
Een verhaal dat nooit af is.
Je moet de mooiste dingen en het leven willen zien.
Toch heb je van die momenten dat je alleen wilt zijn.
Dat je wilt nadenken ergens stil in de natuur, alleen met het geluid van je stappen
En met het lied van de wind in de bomen.
Maar weet dat er ook vriendschap bestaat.
Vriendschap is een kostbaar iets.
Soms heb je dat je echt bij iemand wilt zijn.
Dat je wil praten.
Soms voel je jou klein, voel je de onmacht.
Maar weet dat er altijd iemand is die om je geeft.
Vriendschap is een wonderlijk woord misschien wel het mooiste op aarde. Vriendschap is een machtig iets een gift van onschatbare waarde!
José
Geluk.
Als zich heel diep in ons iets omkeert op een dag. Wanneer de mensheid ziet wat zij nooit eerder zag. Als afgunst en geweld veranderen in iets moois, dan is vanf diezelfde dag geluk iets heel gewoons.
Zonnestraaltje
Wees een zonnestraaltje
voor elk die je ontmoet
Dan geef je andere vreugde
en heb je het zelf ook goed
Tussen vriendschap en een roosje is een heel groot onderscheid rozen bloeien slechts een poosje maar vriendschap duurt een eeuwigheid.
De mens wordt bepaald door zijn innerlijke waarde al het andere is uiterlijke franje.
Diep in mijn hart, knaagt het, diep in mijn hart vraagt het? Waarom ben ik zo alleen, waarom heb ik geen zachte armen om me heen. Is dit alles wat overblijft, is dit iets wat ooit nog slijt. Alleen zijn doet me veel verdriet, waarom vind ik de ware niet. Voor anderen loop ik rond met een lach, maar intussen verlies ik mijn kracht. Als ik alleen ben huil ik, heel veel tranen van verdriet. Waarom........vind ik de liefde niet.
De pagina's van het afgelopen jaar, ritselend glijden ze van elkaar . Je twijfelt en bent nu en dan toch wel verbaasd, over alles wat er soms langs je heen is geraasd . Bedroefd, en soms met een traan bevlekt , of met gelach gevuld , of met veel geluk bedekt.
Elke pagina vertelt zijn verhaal, over alleen verdriet, of het geluk met allemaal.
Soms is een pagina kort en met doffe kracht: iemand is onverwachts heengegaan, een relatie is gestopt, ziekte, medeleven, mededogen ...
kleine zorgen, grote zorgen ... Soms oneindig lang, poëtisch en boeiend en over diepe liefde .
Soms zie je een bladzijde met grote schrik: Was dat tóen? Was dat ík? Die keer toen je niks gaf, of teveel greep . Soms niets zag of niets begreep. Zo vertelt elk hoofdstuk klein of groot, hoe je toen afzag of ... hoe je toen genoot .
Is het boek uit, en ben jij aan het denken gebracht ... Mijmer niet te lang, er is een nieuw dat op je wacht! Vol verwachting, bladzijden nog even onbeschreven ... Met gul genieten en rijk van leven? Veel energie en dynamiek? Stralend lief en romantiek? Geleden pijn en verdwaalde zorgen? Is het een afscheid van gisteren
en een welkom van morgen?
Maar wat dan ook in je boek wordt getekend
of geschreven ... Geniet van het nu en wat straks je zal geven ... En moge de hoofdstukken van jouw komend jaar, een boek vol geluk vormen zonnig en klaar met:
Het sprookje van het verdrietige Verdriet Er was eens een kleine vrouw die langs een stoffige veldweg kwam. Ze was wel al tamelijk oud maar haar loop was licht en haar lachen, had de frisse glans van een onbezorgd meisje. Bij een inééngekrompen gedaante bleef ze staan en keek naar beneden . Ze kon niet veel herkennen. Het wezen dat daar in het stof op de weg zat leek bijna figuurloos. Het deed haar denken aan een grauwe flanellen deken met menselijke vormen. Ze bukte zich en vroeg "Wie ben jij?" Twee bijna levenloze ogen keken moe ophoog. "Ik? Ik ben het Verdriet." Fluisterende een stem stamelend en zo zacht dat ze het bijna niet kon horen. "Och, het Verdriet! ", riep de kleine vrouw blij alsof ze een oude bekende begroette. "Je kent mij?" vroeg het Verdriet wantrouwend. "Natuurlijk ken ik jou. Steeds weer heb je mij een stuk weg begeleid". "Ja maar, stotterde het Verdriet, Waarom vluchtje dan niet voor mij?" "Waarom zou ik voor je vluchten, mijn liefje? Je weet toch zelf maar al te goed dat je elke vluchteling inhaalt. Maar wat ik je wilde vragen, waarom zie je er zo moedeloos uit?' "Ik...Ik ben verdrietig" antwoordde de grauwe gedaante met gebroken stem. De kleine oude vrouw ging naast haar zitten. "Je bent dus verdrietig" zei ze en knikte vol begrip met haar hoofd. "Vertel me eens wat jou zo bedrukt." Het Verdriet zuchtte diep. Zou dit keer echt iemand luisteren? Dat had ze zich al zo vaak gewenst. "Ach, weet je, begon ze voorzichtig, het is zo. Niemand mag mij. Het is nu eenmaal mijn bestemming om onder de mensen te gaan en een tijdje bij ze te blijven. Maar als ik kom schrikken ze terug. Ze zijn bang voor mij en mijden me als de pest.". Het Verdriet slikte hard. "Ze hebben spreekwoorden uitgevonden met welke ze me willen verbannen. Ze zeggen "Ach, het leven is een groot feest". En hun valse lachen leidt tot maagkrampen en ademnood. Ze zeggen "Geërgerd is datgene wat hard maakt". En dan krijgen ze hartpijnen. Ze zeggen "Je moet je maar bij elkaar houden" En ze voelen het getrek in de schouders en de rug. Ze zeggen dat alleen zwakkelingen huilen. En de opgekropte tranen doen hun hoofd bijna uit elkaar springen. Of ze verdoven zich met alcohol of drugs opdat ze mij maar niet hoeven voelen." "Och ja, bevestigde de vrouw, zulke mensen ben ik al vaker tegen gekomen.'! Het Verdriet zakte nog verder in elkaar. "En dat terwijl ik alleen maar de mensen wil helpen. Als ik heel dicht bij ze ben kunnen ze zich zelf ontmoeten. Ik help hen een nest te bouwen waar ze hun wonden in kunnen verzorgen. Wie verdrietig is heeft een erg dunne huid. Het leed breekt weer op als een slecht genezen wond en dat doet pijn. Maar alleen wie het Verdriet toe laat en alle ongehuilde tranen huilt, kan zijn wonden werkelijk genezen. Maar de mensen willen helemaal niet dat ik ze help. In plaats daarvan schminken ze een schelle lach over hun littekens. Of ze leggen een dik pantser over hun bitterheid heen." Het Verdriet zweeg. Haar huilen was eerst zwak ,toen sterker en tenslotte erg vertwijfeld. De kleine, oude vrouw nam de in elkaar gedoken gedaante troostend in haar armen. Wat voelt ze warm en zacht aan, dacht ze en streelde zachtjes het bevende hoopje. "Huil maar, "Verdriet" fluisterde ze liefdevol. "Rust maar uit zodat je weer nieuwe krachten krijgt. Vanaf nu zal je niet meer alleen zijn. Ik zal je begeleiden zodat de moedeloosheid niet meer aan de macht is." Het Verdriet stopte met huilen. Ze ging rechtop zitten en bekeek haar nieuwe met gezellin verbaasd aan. "Maar .. ...maar.. wie ben jij eigenlijk?" "Ik?", vroeg de kleine oude vrouw grijzend, maar daarna lachte ze weer onbezorgd als een jong meisje, "Ik ,ik ben de Hoop."
Van alle mensen op de wereld, ben jij degene die mij het best begrijpt. Samen met mij deel je de tranen daarom wil ik je absoluut niet kwijt.
Van alle mensen op de wereld, ben jij degene die er altijd is. Je staat altijd klaar voor een ander er is absoluut niets wat ik bij je mis. Van alle mensen op de wereld, ben jij degene waarvan ik het meest leer. Hoe ik af en toe ook de fout in ga jij bent er altijd voor mij, telkens weer. Van alle mensen op de wereld, even jij degene die ik het meest wil geven, omdat jij mij geleerd hebt te genieten van het leven. Van alle mensen op de wereld, ben jij degene die ik het meest vertrouw. Lieve vriend, ik hou ontzettend veel van jou!
vragen veel mensen zich af. Mensen die oorlog voeren zijn niet goed bezig,
ik vind ze gewoon laf. De slachtoffers kunnen niets terug doen. Alles wat ze hebben word afgepakt zelfs al is het hun laatste schoen.
Al dat geweld moet gewoon stoppen,
wat heeft het nou voor nut. De slachtoffers zitten erna echt in de put. Je wint er niets mee, waar doen ze het voor. het is iets waar ik me heel erg aan stoor. Maar dan begin ik bij me eigen. En streef ik om een beter leven te krijgen,
niet voor mezelf maar voor deze mensen die geraakt zijn. Door verdriet en door pijn. Ik zal proberen iets te gaan veranderen,
Eerst wil ik jullie allen een heel Gelukkig Nieuwjaar wensen.
Na een stroompanne in heel Veurne op 30/12/2005. Hadden alleen wij geen internet en geen telefoon meer. Dus niet meer bloggen geen mails meer ontvangen of versturen. Door de stroompanne was onze aansluiting kapot Telenet beloofd ons dat het opgelost zal zijn binnen de drie werkdagen maar uiteindelijk hebben we 6 dagen moeten wachten en moet ook de technieker langs komen. Want het stukje die kapot is moest met taxipost komen en is hier tot op heden nog niet. Moesten we ons niet zo kwaad gemaakt hebben zaten we nog zonder internet en telefoon. Nu is het eindelijk in orde vandaag op 04/01/2006 en zal ik spoedig terug iets op het blog zetten en ook de mensen uit mijn gastenboek bezoekenen bedanken. Ik wil alvast iedereen bedanken die mijn blog bezoekt en ook nog in mijn gastenboek schrijft. Hopelijk allen tot ziens en tot schrijfs.
Het doet soms pijn als je mensen hoort vertellen wat er allemaal gebeurt. We leven in een overbodige luxe dat we niet weten wat er aan de hand is met anderen. Als er een vrouw langs de kant zit te bedelen ben je vaak er niet op geconcentreerd en loop je haar voorbij alsof het niets is. Ik ken zo iemand en ze heeft het moeilijk. Ze leeft in nauwe toestanden, waarmee ik bedoel dat ze geen geld heeft om te eten, geen geld heeft voor studies waardoor ze amper ergens kan geraken in het leven. Ik vind het erg voor haar, want ze moet bukken om tomaten te plukken. Door al dat bukken krijgt ze pijn en dan is er geen dokter die er voor haar kan zijn. Ze heeft geen geld, ze heeft geen kleding, het is een drama als in een film die je in de werkelijkheid leert kennen. Je wil haar helpen maar je weet niet hoe. Wat kan je doen buiten haar hulp aan te bieden en ze vooruit te helpen met haar studies. Ze wil niet praten over haar verdriet, want ze vertrouwt de mensen om haar heen helemaal niet. Ze kan genezen van dit drama eens ze de luxe van ons in handen krijgt. Haar moeder en broer zijn ziek, haar broer moest zijn studies opgeven. Zij moet nu toiletten schoonmaken zonder al te veel te verdienen. Zo moet ze haar moeder, broer en zichzelf onderhouden. Niet alle mensen betalen, mensen lopen weg en schelden haar uit. Ze moet sterk zijn en van zich afbijten. Een vader bestaat niet meer voor haar, het land waar ze vandaan komt heeft hem gevloerd en begraven. Eén kogel was genoeg om haar leven een ommekeer te geven en te vluchten van haar land, van haar vrienden en familie. Help haar, doe iets, maar wat? Wat kan je doen zonder je weet hoe? Ik wil haar helpen, ik wil haar steunen, maar geef me een kans. Geef haar een kans om te leven. Met deze tekst wil ik mensen één raad meegeven. Geraak niet gefrustreerd door het kleine iets, denk dan aan deze persoon die het moeilijk heeft, die door het leven gaat met verdriet. Genieten mag je van het leven maar trek je niet van het minste iets aan, als je weet dat voor sommige mensen het leven een andere richting is ingegaan.
Ik ben vloeibaar en zacht, Ik loop vanaf jouw ooghoeken, De trappen af naar je neus, En glijd naar je blozende wangetjes, Naar beneden, Ik ga vervolgens langzaam naar je mond, En streel je lippen, Ik kus ze, En geef je een zoet zure smaak, Ik ben een traan, Een traan van geluk, En je denkt telkens weer aan mij, Als je een traan laat, Van verdriet, Of van geluk, Ik ben van jou!
Er was eens een roos met vele mooie blaadjes ,velen werden er van geplukt, maar eentje werd er uit het hart gerukt . Dat deed vreselijk veel pijn ze zou nooit meer de zelfde zijn . Het hart bloede maar door en door tot ze het geloof in zich zelf bijna verloor. Maar ooit komt er een tijd dan krijgt de plukker spijt en zal er iets gebeuren dat ook de plukker zijn hart zal verscheuren, en dan pas zal deze weten ik mocht haar nooit vergeten.
Ik geef je Mijn vrede, Ik reik je Mijn hand. Ik geef je Mijn sterkte, door Mij houd. Ik geef je genade, een teken van trouw, Ik ben als een Vader , Ik ben er voor jou.
Ik geef je Mijn vriendschap,een arm om je heen, Ik geef je Mijn zegen, je bent nooit alleen. Ik geef je Mijn warmte, een vuur in de kou,want Ik ben als een Vader, Ik ben er voor jou. Ik geef je Mijn toekomst, Ik geef je Mijn Geest, als gid,s in de wereld,op weg naar het feest. Ik geef je Mijn liefde die nimmer benauwd,want Ik ben als een Vader,Ik ben er voor jou. Ik geef je Mijn blijdschap, Ik geef je Mijn kracht, Ik geef je Mijn uitzicht als licht in de nacht. Ik geef je Mijn leven, omdat Ik van je hou, want Ik ben als een Vader, Ik ben er voor jou.
Elke keer dat een hand naar een ander wordt uitgestrekt om te helpen Dat is Kerstmis Elke keer dat iemand boosheid aan de kant schuift en naar begrip streeft Dat is Kerstmis Elke keer dat mensen hun verschillen vergeten en zich hun liefde voor elkaar realiseren Dat is Kerstmis Moge deze Kerstmis ons dichter brengen bij de energie van menselijk begrip en de zegen van vrede! PRETTIGE KERSTDAGEN EN EEN GELUKKIG 2006
Waar liefde heelt een hart van steen, en lachen helpt tegen geween. Voert Kerst al tijden hevig strijd Voor Vrede en Menselijkheid. Om zoveel warmte kan niemand heen De beste wensen voor iedereen.
De allerbeste wensen voor 2006 Dat elke nieuwe dag Jullie vrede geven mag En bergen van geluk Een heel jaar aan één stuk Veel liefde voor elkaar Een ongelooflijk goed jaar!
Dit is een rozentuil voor jullie allemaal. Rozen mijn lievelings bloemen
Ik hou van doodgewone dingen
Maar het meest van een lieve lach
Een lach kan een schaduw verdringen
En zorgt dan weer voor een zonnige dag
Ik hou van de mooie gele zon
Hij verwarmt en hij verlicht
Zou willen dat ik zo schijnen kon
Dan scheen ik op ieder droevig gezicht.
Mijn trouwboeket 24/03/2006
Mijn kleinkinderen drie van de vier. Reno, Jana, Quinten
"Vrienden zijn als sterren: je kan ze niet altijd zien, maar je weet dat ze er zijn"
Wie het kleine niet leert, doet het grote verkeerd
Goede vrienden blijven komen.
De Schorpioen
De Schorpioen is een sterk en gecompliceerd persoon, trots en gevoelig. Zijn gevoelens zijn niet makkelijk onder woorden te brengen, laat staan uit te leggen. Als hij van iemand houdt, dan doet hij dat heel intens, met hart en ziel. Het is voor hem erg moeilijk om luchtig met dergelijke gevoelens om te gaan. Doet een ander dat wel, dan kan hij daar eigenlijk geen begrip voor opbrengen.
Zijn gevoelens zijn dan ook vrij snel gekwetst. Ondanks het feit dat hij dan direct in de aanval gaat - het teken Schorpioen is niet voor niets één van de felste strijders van de dierenriem - verliest hij niet snel zijn humeur. Gebeurt dit wel, dan kan degene die zijn boosheid over zich af heeft geroepen beter maken dat hij of zij wegkomt: vergeten en vergeven komt niet in zijn woordenboek voor.
Anderen hebben soms moeite hem te begrijpen en ondanks de aantrekkingskracht worden vriendschappen moeilijk gesloten. Is het eenmaal zover, dan gaan deze vriendschappen heel lang mee.
De ascendant schorpioen.
Degenen met ascendant Schorpioen zijn gevoelige personen. Zij staan open voor de gevoelens van anderen en hebben een meer dan gemiddeld inzicht in mensen. Daarnaast kunnen zij snel beledigd zijn. Hun interesse in anderen gaat verder dan hun gevoelens en hun ideeën: zij willen weten waarom mensen dingen doen zoals ze doen. Hebben zij eenmaal een standpunt ingenomen, dan staan zij hier ook voor.
Zij zullen hun gevoelens niet snel uiten. Hierdoor weten anderen niet altijd wat ze aan ze hebben en kunnen zij enigszins geheimzinnig of zelfs achterbaks overkomen. Hun temperament zit ze hierbij in de weg: Zij kunnen koppig zijn en snel beledigd. Is hun woede eenmaal aangewakkerd dan valt deze niet snel te blussen. Zij kunnen in dergelijke situaties zeer scherp en sarcastisch zijn.
Elke nieuwe ervaring wordt door hen voor meer dan 100 procent beleefd, het woord extreem komt niet in hun woordenboek voor. Zij storten zich echter nooit ergens hals-over-kop in: zij denken van te voren goed na en de risico's die zij nemen zijn eigenlijk altijd goed doordacht.
Soms is het niet erg iets moois te verliezen beter verliezen dan het nooit te hebben gehad.
KNIP EEN DAG UIT GOUDPAPIER MET HELDER BLAUWE RANDEN DAN HEB JE OP EEN REGENDAG ZELF HET GELUK IN HANDEN
Mijn broer Rudy toen 12 jaar nu 48 Mijn zus Martine toen 11 jaar nu 47
