de zaadjes in de grond voor een nieuwe zomer het wandelpad waar ik vaker wandelde,fietste de vogels in de ruisende populieren waarvan de bladeren met bergen in de wei vallen het groene,knarsende tuinhek van staal alles buiten het huis,spreekt zijn eigen taal een van verlangen naar vergane zaken die taal noch teken geven,maar toch het hart raken.
Graag geen foto van mijn site kopieeren,de gedichten liefst ook niet,alleen voor persoonlijk gebruik maak ik een uitzondering; maar zet dan mijn naam: Loekie Pechler eronder!
