De dagen zijn weer verleden tijd,dus tijd om een nieuw jaar binnen te stappen.
Wat zal ons dit weer brengen.. want het is allemaal narigheid wat je ziet... honger ellende... nee dat is niet zo vrolijk.

Maar denk dan maar aan mijzelf,want deze dagen waren een kwelling voor mij... de kinderen stonden me wel bij,maar als je man weg is ,dan is dat heel wat anders,en te weten dat hij nooit meer thuis komt,en die niet beseft dat er kerstmis is, oud en nieuw..

Hij leeft in zijn eigen wereldje en als alles maar op tijd komt... heeft nu ook last van zijn hart.. en ben met mijn docher nog geweest ,mager.. en doffe ogen, wist eerst niet wie we waren... dan is dat toch intriest zo te leven, ook voor de kinderen,maar ook voor mijzelf.

Een gesprek kun je niet voeren.... hij dommelt maar wat dus blijven we niet zo lang want hij vertelde wel dat hij zo moe was...
Ja dan ga je maar weer naar huis.... en wacht op de dingen die komen gaan... want ik ben bang dat de kanker op zijn stembanden en strottenhoofd weer terug komt... wat hij heeft nu geen stem meer en fluisterd en is slecht te verstaan..

Denk ,dat als u dit leest.. misschien ook iemand in d efam: heeft die zo is... dan weet u waar ik over praat... maar moet dit toch kwijt.. en schrijf het dan maar van mij af....

Ik moet nog op gang komen,want ben soms zo down,komt ook door dat trieste weer... en koud -nat- ik verlang zo naar de lente en dan zal het wel anders worden.... tot horens !!!!