Lopend in het donker
langs een stromende rivier,
de maan vol aan de hemel,
duizenden sterren in het vizier.

We gaan een weggetje in tussen de bomen,
het is heel donker om ons heen,
we horen de rivier in de verte nog stromen,
we zijn hier helemaal alleen.

Dan zien we ineens piepkleine lichtjes
die twinkelen heel snel aan en uit.
Ze lijken op de sterren aan de hemel
en dansen heen en weer zonder geluid.

Het zijn vuurvliegjes die we zien vliegen,
wat is dat een magisch gezicht!
Een beestje dat kan vliegen in het donker,
omdat het bij zich draagt een eigen licht.

Het lijkt of we ons in een sprookje bevinden,
wie weet komt er nog meer magie op ons pad.
We raken steeds meer opgewonden,
we hebben het vast nog lang niet gehad.

En ja, we kijken omhoog en wat zien we?
Een unieke verduistering van de maan,
die veroorzaakt een nog diepere duisternis,
waardoor we nog veel meer vuurvliegjes zien gaan.

We blijven genieten van deze nacht,
liggend op het mos zo heerlijk zacht.
En luisterend naar de stromende rivier,
die ons heeft geleid naar dit zeldzame vertier!