Ik denk niet aan 't getal der jaren, zo zie ik niet de grijze haren. Ik zoek vanbinnen naar een hart, dat klopt bij vreugde en bij smart. Een hart vol van genegenheid, vol trouw en veel hulpvaardigheid. Door liefde blijft het dagelijks kloppen,de tijd alleen kan het doen stoppen. Maar die tijd kent geen grens,die kent alleen mijn grootste wens. Ik wens dit hart te leren kennen,om het in stilte te verwennen. Omdat ,zolang het nog niet stopt, het ook voor mij een beetje klopt
Men zegt van liefde dat ze zacht is Als een lief en teder woord Men zegt van liefde dat ze hard is En zo vaak het geluk vermoordt Men noemt haar hunker en verlangen Men noemt haar redden in nood Ik zeg dat liefde als een bloem is Waarop de zon haar stralen strooit
Ze is het hart, zo bang en breekbaar, Zo wankel en zo broos Ze is de droom, bang voor het ontwaken Omdat ze dan de waarheid hoort Ze wacht op wie haar nu wil plukken Op wie haar tranen steelt. Zo bang om vroeg te sterven Voor ze werkelijk heeft geleefd
En is de nacht zo koud en eenzaam Duurt het wachten veel te lang Denk dan maar dat geluk alleen is Voor wie er hevig naar verlangt
Denk dan maar dat bittere winters en dikke lagen sneeuw Nog nooit hebben verhindert Dat de roos hen overleeft
Alles wat je vraagt is een aai over je bol. Wat brokken en een beetje lol. Samen wandelen in het bos. Soms aan de riem, maar het liefst lekker los. Als ik weg ben lig je op mijn jas te wachten, om het gemis van je baasje te verzachten. Je bent mijn allertrouwste vriend, die een lang en gelukkig leven verdiend. Ik hou van jou mijn lieve schat, Wat zou ik moeten als ik jou niet had.
Op deze dag at Jezus voor het laatst met zijn vrienden.We noemen dit het laatste avondmaal. Jezus zei,toen Hij het brood in stukken brak en ronddeelde: Dit is mijn lichaam, en het wordt voor iedereen gegeven. En bij het ronddelen van de wijn zei Hij: Dit is mijn bloed dat voor iedereen wordt vergoten.. Zijn vrienden snapten er toen niet veel van. Pas later toen Hij dood was begrepen ze wat Jezus bedoelde. In veel kerken wordt dit laatste avondmaal nog steeds gevierd. En in de Katholieke kerk zelfs elke zondag, daar heet het brood (lichaam van Jezus) de Eucharistie of Hostie..
Maart jaagt lang en nat over donkere wolken. Een vroege bloem teneergeslagen in zuigend slijk.
Een verdronken stad. Ik loop verloren in de grauwe straten op zoek naar de zon, die even glimpt en dan weer vlucht achter nieuwe wolken.
En toch voel ik lente in mij geboren. Want elke dag knabbelt stukjes van te kille nachten, en bij het nauwelijks ochtendgloren bezingt de merel ons liefdesspel.
