't Is heerlijk als in 't stille ochtendgloren
de dijken kleuren,
de dijken geuren.
Het scheldeland wordt weer herboren,
    uit het donker van de nacht.

't Water schuift geruisloos door de diepe voren,
 naar de brede stroom die het verwacht.
Het landschap is oneindig rustig
betoverd door dat zachte licht.

Zelfs eb en vloed glijden, even aarzelend,
voor elk onnodig geluid beducht.
Enkel een verre vogel
en wat bladgeritsel,
versterken de sfeer van dit gedicht.

    Ik weet wel dat straks de dag met veel gerucht
dit zalig uur moet openbreken,
maar God, laat dit nog even duren
want ons opgejaagd  hart
 heeft zo'n nood aan die stilte en rust.