Maandelijks kom ik veel geld tekort.

Daarom bezoek ik regelmatig mijn directe chef om daarover te praten.

Ik wil gewoon meer geld voor mijn werkzaamheden.

Dat is mij een aantal keren gelukt. Maar telkens weer kom ik geld te kort.

Mijn chef werd dat – nadat ik een aantal keren per jaar kwam praten om salarisopslag - helemaal zat en hij verzocht mij heel dringend mij eens te melden bij een soort budget voorlichting.

Een heel vriendelijke mevrouw van een Voorlichtingsbureau voor Budgettering hoorde mijn relaas geduldig en begrijpend aan. Na mijn urenlange monoloog stelde zij mij voor om een lijst samen te stellen van mijn inkomsten en uitgaven.

Huur van de woning, gas, licht, water, verzekeringen, autokosten, kosten voor mijn motorfiets, zakgeld, kosten voor levensonderhoud zoals eten en drinken, reservering kleding en aanverwante zaken, ziektekosten, telefoonkosten voor het vaste net en natuurlijk voor mijn mobieltjes, kabelinternet, kabel TV, regelmatig aanschaffen van de nieuwste computers en laptops. etc.

Kortom: de normale uitgaven die u en ik nu eenmaal hebben.

Ook natuurlijk mijn maandelijkse reserveringen voor het geval ik plotseling ergens geld voor nodig zou moeten hebben.

In de loop der jaren heb ik een alleszins redelijk bedrag daarvoor gereserveerd. Op moment van bespreking was dat ongeveer 350.000,- euro. Dit bedrag staat op een spaarrekening van een bank en wordt door mij maandelijks aangevuld met een reservering van ongeveer 300,- tot 350,- euro netto.

Bij mijn volgende bezoek aan de mevrouw – met die prettige stem – van dat Voorlichtingsbureau voor Budgettering, bestudeerde zij aandachtig mijn financiële overzicht.

“U heeft dus ruim 350.000,- euro op de bank staan voor onverwachte uitgaven en u vult dat maandelijks nog steeds aan met zo’n 300,- tot 350,- netto per maand? Ondanks uw redelijke salaris en secundaire arbeidsvoorwaarden heeft u een maandelijks tekort op uw netto inkomen, hetgeen u wilt aanzuiveren door regelmatige salarisverhogingen?”  stelde zij in vragende vorm vast, terwijl zij mij over haar charmante leesbril indringend aankeek.

Reeds na deze twee ontmoetingen en mijn - kennelijk - duidelijke financiële overzicht kwam deze mevrouw tot een - voor mij - totaal verbijsterende conclusie:

“U moet eens proberen een aantal uitgaven te heroverwegen en te verminderen. Tevens is het verder oppotten van uw reserve kapitaal in uw situatie volstrekt overbodig en kunt u die maandelijkse reserveringen beter aanwenden om uw maandelijks terugkerende uitgave posten te betalen. Daardoor zal uw financieringstekort vrijwel- of geheel zijn opgelost”.

Inmiddels heeft u bij het lezen van dit artikel – over mijn financiële problemen - reeds rode vlekken in de nek gekregen en is uw stijgende verbazing omgeslagen in afgrijzen en onbegrip. Dit alles gelardeerd met een flinke scheut opkomende agressie. Wellicht merkt u bij uzelf dat u thans ernstige hartkloppingen heeft, een droge mond en dat u eens heeeeeel diep moet ademhalen.

Natuurlijk is dit kletskoek, maar …………

Uit zeer betrouwbare bron – de Nederlandse Minister van Onderwijs – heb ik begrepen dat zij (ja het is een vrouw) heeft ontdekt dat (praktisch) alle hoge scholen en universiteiten in Nederland enorme financiële reserves op bankrekeningen hebben staan.

“Voor het geval dat…….” 

Elk jaar komen deze instellingen met zielige verhalen over tekorten en ernstige budgetteringsproblemen bij hun Minister klagen over de thans ontstane grote financiële tekorten en dat de Minister van Onderwijs moet zorgen voor forse extra bijdragen uit de schatkist.

Onze zuur verdiende week- en maandlonen worden o.a. met steeds hogere belastingen  naar beneden bijgesteld, terwijl blijkt dat grote sommen geld niet alleen voor het onderwijs worden aangewend maar ook om die enorme reserves op pijl te houden en verder uit te bouwen. Als ik de berichten goed heb gehoord dan gaat het hier om reserves van miljoenen euro’s.

Het is natuurlijk te gek voor woorden dat wij belasting betalen om het onderwijs in Nederland op peil te houden terwijl wij ook nog eens betalen voor reserveringen die al maar aanzwellen.

Ik zou zeggen: Minister dwing deze instellingen om al die enorme reserves voor die zaken in te zetten waar ze voor bedoeld zijn nl.: ONDERWIJS.

Daarmee levert u een stevige bijdrage aan verlaging van de lasten van de inwoners van Nederland en een aanzienlijke koopkrachtverbetering. 

U en uw politieke collega’s verdringen elkaar bij de nieuwsmedia om om het hardst uit te kramen hoe graag u, de overheid, de stagnerende economie in Nederland weer draaiende  krijgt. 

Er ligt dus een schone taak op u te wachten. Eerst de miljoenen gebruiken en dan pas verder over overheidssubsidie praten.

Tenslotte moeten burgers ook eerst hun opgespaarde kapitaal opmaken om financiële steun van de overheid te krijgen wanneer ze in een bejaarden- of verzorgingshuis terecht (moeten) komen.

Normen Waardenburch

31-03-2006 om 12:12 geschreven door Normen Waerdenburch