Volgende dag   was ik vroeger  aan de halte en zij ook.Ze had er duidelijk zin in want  veel werd er niet gesproken .We kusten hevig  ,en ze voelde dat ik verder wou gaan.Mijn ouders werken  allebei sprak ze ,op woensdag namiddag ben ik alleen thuis .Ze stapte uit de auto en duwde een briefje in mijn hand ,met een adres en een tekstje op vanaf  half twee. Ik had het goed te pakken  en  begon de afspraak te plannen. Met een kartonnen doos  ingepakt ,begaf ik mij naar het huis  dit om de buren te misleiden alsof ik een pakjes dienst was .Hoe naïef want dit valt natuurlijk nog meer op. De auto parkeerde ik  een paar huizen verder ,ook weer zo iets dat geweldig opvalt. Ik belde aan  vol van verlangen ,ze opende de deur in badjas ,met nog natte haren ,ze sleurde mij als het ware binnen de badjas viel meteen open .Ik viel bijna letterlijk in de salon zetel .Verstandeloos  liet ik mij gaan  in wellust   ,ik streelde gretig haar lichaam ,niet beseffende  welk  een misdaad ik aan het begaan was seks met een minderjarige   ,buiten echtelijk ….maar niets van dat alles  kwam in  mij op. Als een dier  ging ik op in de drift en likte en streelde haar jonge frele lichaam .Heel haar jonge lichaam sidderde  als ik haar overal likte en  zoog .Haar handen  streelden mijn lid  ,en de kwakken  spatten op haar buikje .De volgende keer  moet je in mij komen  fluisterde ze in mijn oor  ,toen ik de woning verliet.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Zo ging het twee weken door ,toen zei ze ,koud  en ietwat afstandelijk ,we stoppen ermee ,voor ik verliefd wordt op u .want dit heeft geen toekomst, hopelijk bent  u niet verliefd op mij ,ik heb met u nu het meeste ervaren  ,ik heb er van genoten  en u ook  dat heb ik gevoeld .We zullen elkaar niet meer zien  .We hebben een geheim  en  kunnen  een mooie herinnering koesteren. ..ik stond geslagen  van de  koele rationele vijftienjarige, en stamelde verslagen  nog een kusje ,neen sprak ze kordaat het is over en ze sloot de deur.

Ja percent ,wat een perversie   en wat een geluk heb jij gehad .Eindelijk  is het van mij af  wat goed het eens te hebben verteld , jij  notaris hebt nu de essentie verwoord van  het begrip  “biechten “ is dat zo prosper  moet  dat niet in een hokje  ,neen mijn beste  zo is het veel beter. Uw ontvangst was  voortreffelijk  , spreek eens met joris  ,en als boetedoening voor uw zijsprong ,denk eens  aan  ons bedevaart  oord  .oh en nog iets  ,stuur  uw meid eens naar mij   als ge  besluit uw praktijk te  stoppen. Zal ik zeker doen.

Het was al een flink stuk in de namiddag,misschien moet ik maar eens kontakt zoeken  met die jongen van Alydis  en Linda  ,met onzen Ivan.De jeugd van het dorp kon je deze dagen vinden in het café van Paul Krente, zijn echte naam was Pavlov  Krnecevic  ,maar dat vonden we te moeilijk  en het werdt dus  Pol Krente  , uiteraard  met de toestemming van betrokkene. Pavlov was  een  Hongaar  uit pec .Hij was gevlucht uit Hongarije ten tijde van  de koude oorlog.Hij was helemaal naar hier gekomen  met zijn fiets en  wat kleren voornamelijk ondergoed en kousen ,die hij in een duiven mand  achteraan op zijn fiets  had bevestigt. Hij was naar hier geraakt zonder één lekke band.Ge moet het maar eens proberen van Pec naar hier  rijden met een fiets zonder één platte band.Hij was gestopt aan het café om eens  goed naar het toilet te gaan .Want fietsen stimuleert de stoelgang  .Het café was toen nog eigendom van Alma  ,Alma en het café waren van het zelfde bouwjaar.En Alma was oud geworden ,met veel rimpels net als het behang in het cafe  en haar gezicht was bruin van het vele roken van de klanten,net zoals ook het behang bruin was van de rook.Alma stelde Pavlov voor  om hier een nieuwe toekomst  op te bouwen en het café over te nemen op lijf rente.Pavlov huiverde  bij de gedachte dat lijfrente  te maken had met lijfelijk kontakt met Alma ,maar toen hij  vernam dat het om een geldelijke bijdrage ging  smolt hij voor het voorstel.Alma had hongaars geleerd van een hongaarse paarden handelaar  , die driemaal per jaar paarden kwam  verkopen in het dorp.Alma liet zich door hem vele malen bestijgen ,en leerde ondertussen een aardig woordje hongaars. Wat haar nu  zeer goed van pas kwam  bij het overlaten van haar zaak ,in ruil voor lijfrente. Pol  noemde  zijn café “Den Djoeff” en daar trek ik nu naar toe.