Een oester ontdekte een parel die in een rotsspleet was gevallen op de bodem van de zee. Met grote moeite lukte het de oester om de parel te pakken te krijgen en op een blad te leggen, dat naast haar in het water deinde. De oester wist dat mensen op zoek zijn naar parels en dacht : de parel naast mij op het blad zullen ze zeker zien en dan zullen ze mij met rust laten. Inderdaad kwam er een parelduiker. Maar zijn ogen waren getraind in het opsporen van parels in oesters en niet in het zien van parels op bladeren. Dus greep hij naar de oester, waarin zich helaas geen parel bevond. En de echte parel werd door de bewegingen van het water weer teruggeduwd in de spleet van de rots. Men weet precies waar en hoe men moet zoeken en daarom lukt het niet God te vinden
Als er licht is in de ziel zal er schoonheid zijn in de mens Als er schoonheid is in de mens zal er harmonie zijn in het huis Als er harmonie is in het huis zal er rust zijn in het land Als er rust is in het land zal er vrede zijn op aarde
