Vrijdag 10 mei 1940 . Die morgen is er groot alarm in en rond Lanaken. Duitse jachtvliegtuigen vallen de kazerne van Lanaken aan en er vallen slachtoffers. De mensen in de omgeving slaan op de vlucht, richting binnenland, met een klein deel van hun goederen. Sommigen met de fiets, anderen met paard en wagen en velen te voet met kinderkoetsen. Een paar dagen geleden werd er nog gefeest in de dorpen voor de communies van hun kinderen nu was het oorlog.

In de Pannestraat in Lanaken vertrok de familie Slangen Hustinx met drie van hun vier kinderen. Zij zouden uiteindelijk belanden in het stadje Therouanne. Een dorp niet ver van de Belgische grens in Frankrijk. Het is mij tot nu toe onbekend welk vervoermiddel of –middelen de familie gebruikte voor deze lange reis. De oudste zoon  Jean (toen 18) bleef in Lanaken achter. De familie Slangen Hustinx waren in het stadje Thérouanne toen Stuka’s het stadje bombardeerden waarbij zij allen om het leven kwamen. Hun overlijdensakte vermeldt dat het uur van dit bombardement om 18.30 was en er meer civiele slachtoffers waren te betreuren zowel Noord Fransen als Belgen.

Op het tableau aan de kerk in Lanaken staan de volgende namen te lezen van mensen die bij dit bombardement het leven lieten.

Dit waren: Pieter Slangen (1893)en zijn echtgenote Maria Hustinx  (1896), vervolgens hun kinderen Maria Slangen (1925) en de tweeling Magdalena en Michel Slangen (1930).

Verder nog Joseph  Slangen en Agnes Pas. Het moet nog bevestigd worden, maar aangenomen wordt dat Joseph een broer was van Pieter Slangen.

De burgemeester van Thérouanne gaat op 14 juli een plaquette plaatsen in zijn stad om de gevallen burgers te eren die bij het bombardement het leven lieten. In de plaquette krijgt de familie Slangen een bijzondere plaats. Daarvoor werd een foto gebruikt die in 1946 aan hun zoon Jean teruggestuurd werd.

De inschrijving van deze slachtoffers werd pas een jaar later, door de toenmalige burgemeester Hendrik Hoebrechts, gedaan in de boeken van de Burgerlijke stand van Lanaken na een bericht vanuit Frankrijk.

Nu was het zo dat de vluchtelingen over de gehele afstand die zij aflegden bij voortduring in de vuurlinie's lagen van zowel het terugtrekkend Belgisch- als het oprukkend Duitse leger. Er speelden zich onderweg hachelijke situaties af. Meermaals moesten de vluchtelingen de grachten induiken om het vege lijf te redden, als zij aangevallen werden door vliegtuigen omdat zij samen met de terugtrekkende militairen hun weg vervolgden naar 'de vrijheid'.
De thuisblijvers hadden minder te duchten van het doortrekkend Duitse leger, dan zij die op de vlucht waren.Vader Slangen had zelf in de eerste wereldoorlog gediend in het Belgisch leger en had daar zulke bizarre situaties meegemaakt dat hij dit aan zijn echtgenote en kinderen wilde besparen. Voor hen pakte het helaas anders uit met het gekende gevolg, het Duitse leger waarvoor zij op de vlucht waren wilde perse naar het kanaal om daar Engeland te bestoken. Niet ver van de plaats waar de familie Slangen een onderkomen zocht (bij Duinkerke) werden een tijdje later de Engelse militairen ingescheept tijdens hun vlucht naar Engeland. Het gebied rond Duinkerke heeft een lange tijd oorlogsgeweld te verduren gehad.
Een kleindochter van deze familie heeft mij  gevraagd om enkele opzoekingen te verrichten om zodoende de juiste gegevens te verkrijgen voor de plaquette.

Jean zelf is bij het verzet gegaan om, volgens eigen zeggen, zijn ouders te wreken. Jean zou bij een verzetsgroep actief geweest zijn die piloten naar Engeland loodsten door België. Deze groep opereerde onder de naam ‘Les Ailes Brisées.

XML:NAMESPACE PREFIX = O /> 

Tot zover hetgeen mij nu bekend is en zal zeker vervolgd worden.

Mocht U lezer informatie kunnen verschaffen over de vluchtroute van deze familie dan kunt U dit in een reactie aan ons melden.