"God speelt niet met de dobbelstenen," heeft, dacht ik, Albert Einstein ooit eens gezegd. Intussen weten wij van de wetenschappers dat het universum, zeg maar de schepping, wel een zekere mate van willekeur of van toeval bevat. Vijf enorme dobbelstenen in de gitzwarte, heelaldonkere zaal van museum M en telkens worden andere ogen gegooid. Het is deel van de opstelling van kunstenares Alicja Kwade. Haar tentoonstelling loopt nog tot 22 februari 2026. Ooit gooien de dobbelstenen de combinatie waarnaar de mens tracht, ook al staan zij voor onvoorspelbaarheid en voor toeval of twijfel. De opstelling nodigt uit om te filosoferen over het toeval en haar goede uitkomsten. De levensloop van de mens, gestroomlijnd met de tijd, haakt in in een eindeloze reeks mogelijkheden die het leven met zich meebrengt. Het gooien van de dobbelstenen betekent een uitkomst waarover de mens geen controle heeft. Die heeft dan de keuze om het toeval te omarmen zodat het zin en richting geeft.

(De een zei: "God dobbelt niet." Een ander: "Alea jacta est..." Wat zeg jij?)