Ja, je moet er toch uit om te eten. Volgens de verhalen is er hier maar een goed restaurant,Clementine. Wij daar naar toe om een uur of zeven. Een drukte niet mooi meer. We moesten zeker een uur wachten. Dan maar naar de buffetchinees. Altijd lekker. Na het eten nog even naar het strand. De braderie rommel was opgeruimd en we konden makkelijk parkeren. 's Middags hadden we al gezocht hoe je moest betalen. Er hing een bord met tarieven maar nergens een betaalplaats te vinden. Nu maar eens gevraagd. Een meisje liep mee en liet zien hoe het moest. In een groot geel bord zaten kleine gleufjes met nummers erboven. Wij stonden op nummer 21. Aan het bord hing een draadje met een plat aluminium plaatje. Je pakt je geld vouwt het een beetje over het plaatje heen en frommelt het samen door het gleufje van nummer 21. En dat was het. En hoe weet men dat dat ik betaald heb? Ach ze kijken af en toe achter in het bord en vinden dan het geld. Dus als je ergens staat en ze vinden op dat nummer geen geld zit je fout. Het was nog druk op het strand. Zondag en de kinderen hebben nu vakantie en mooi weer. Geen wind meer en de laatste zon. Je kunt je niet voorstellen dat het een meer is, net de zee. Dwars over het meer varen duurt drie uur. Gaan we ook proberen. Maar alleen met mooi weer.