Toen ik belde was Marja nog niet thuis, maar Michael wel. Hij ging net de barbeque aansteken dus hij kon er voor ons ook wat opgooien. We hebben een gezellige avond gehad, veel gepraat over het leven van Marja met haar ouders en later met Michael. Ze begrijpt heel goed dat Otto het allemaal heeft moeten missen en hoe erg hij dat vindt maar zegt ze, het heeft geen zin om terug te blijven kijken. Kijk maar vooruit dat doe ik ook. Ze heeft een goed leven, een fijne man en kinderen. En ja, het had anders kunnen lopen maar dan had ik hen niet gehad. En ze heeft gelijk. Vanmorgen een beetje kalm aan gedaan, wat gewassen en boodschappen gedaan en gegeten bij Denny's. Ze kennen ons daar nog en noemen ons de smart guys. We kunnen er lekker ontbijten en er is goede koffie die ze eindeloos bijvullen. Het was vochtig warm en opeens begon het heel erg te regenen. Je kunt er op wachten en dan schijnt de zon weer. Met Marja zijn we naar een appel-aardbeienfeest gegaan in een stadje dat Long Grove heet. Niet zo ver en heel oud, wel honderd jaar. Kleine antiekwinkeltjes en galeries en een overdekte brug zoals in de bridges of madisoncounty en natuurlijk aardbeien. Verse aardbeien gedoopt in chocolade, best te eten. Het was broeierig warm maar toen we weer terugreden krijgen we weer een stortbui. Dus geen barbeque vandaag, gyrosbroodjes hebben we gehaald. Marja reed vanmiddag dus ik kon lekker rondkijken. Je ziet de prachtigste huizen, allemaal van hout, en meestal grijs van kleur en nu begrijp je dat Michael als timmerman goed werk kan vinden. Hij bouwt nu een paar nieuwe huizen en tussendoor klust hij wat. We blijven nu in de staat Illinois. De auto staat geregistreerd in Missouri. Daar zijn we niet geweest maar we hebben toch een paar staten bezocht. Van Illinois naar Michigan, naar Canada, naar de staat New York, naar Pennsylvania en Ohio en aan de overkant van het Michigan meer is het Wisconsin. Had ik ook nooit gedacht dat ik dat allemaal nog eens zou zien. Morgen moet ik opbellen naar de jongste kleinzoon, Nick. Daar gaan we volgende week een paar dagen naar toe.
Reacties op bericht (1)
21-06-2008
Het oranje thuisfront
Hallo Otto en Els. Wij maken hier niet zoveel me als jullie daar ver weg. Het dagelijks leven van veel mensen staat hier in het teken van het voetballen. Oranje straten, oranje welpies bij Albert Heyn (zijn trouwens alle 24 miljoen bijna op), oranje berichten in de krant en oranje kinderen, klassen en collega's op school. Volgens de krant komen er vandaag 150.000 oranje fans naar Basel (niet Bern wat ik eerst zei). Dit zijn net zoveel mensen als er inwoners zijn. De hele stad is ontwricht en de mensen slapen overal op straat. Zelfs de tegenstander van vanavond (Rusland) is met de Nederlandse trainer Guus Hiddink een klein beetje oranje. Wij gaan kijken bij Jan en Karin en de kinderen gaan in oranje shirtjes naar cafe's met grote schermen. Zo zie je maar weer waar een klein landje groot in kan zijn. Missen jullie het al een beetje? Vast niet want zo te lezen hebben jullie het prima naar jullie zin. Fijn is dat. Ga nog maar lekker zo door. Oranje groetjes, Willy.
