Dat liep allemaal een beetje anders dan gedacht. Gisteravond toen wij vertrokken waren stootte Madison haar knie en dat was brullen geblazen. Ze hield niet meer op. Ja, en ze wilde naar huis. Hadden ze de hele dag lopen juichen dat ze bij Oma mochten slapen en nu was er niets goed meer. Moeder Kim opgebeld. Die waren al weer thuis en die probeerde te sussen maar er zat niets anders op, vader Sean kwam ze weer ophalen. Want Payton wilde niet alleen blijven. Ondertussen had die wel zijn hele lego kraan in elkaar gezet. En toen Marja vanmorgen opstond had ze heel erg last van haar rug. Ze is van de winter gevallen op haar achterste maar ze houdt veel pijn. Dus die wilde naar de chiropractor. Ze had vandaag nog vrij. Maar wij vermaakten ons best. We zijn naar de dierentuin gegaan. Brookfield Zoo, het park van Chicago. Groot was het wel, enorm zelfs, maar weinig dieren. De enige diersoort die er heel veel was waren de kinderen. Ontelbare families. Het park is rond gebouwd en aan de kanten zijn de dieren en in het midden is de kinderspeeltuin. Dus wij hebben de buitenkant gelopen en later een treintje gepakt want het was zo groot. Maar heel gezellig, voorbeeldige kinderen allemaal en niet te warm. Om vijf uur heb ik Marja gebeld en die kon weer lopen. Michael had de barbeque al aangestoken, we werden verwacht. Hamburgers en Poolse worstjes vandaag. Omdat het zo'n mooie avond was zijn Marja en ik nog een uurtje buiten gaan zitten kletsen. Ja, want je eet natuurlijk binnen.