AFSCHEID NEMEN UIT ZELF BEHOUD.

De afgelopen dagen weer verdrietig wakker geworden met de gedachten aan mijn beide dochters, verdriet overmand mij en begint mijn leven te beheersen, maar ik val hier niemand mee lastig.

Het is 12 ½ jaar geleden, dat ik hen gezien heb en zij mij als oud vuil gedumpt hebben.

Bij mijn dagelijks verdrieten in de afgelopen jaren mij altijd afgevraagd, hoe zij alles ervaren en hiermee kunnen leven en natuurlijk ook bij hun verdriet stil gestaan, zij hebben ook niet gevraagd om de scheiding van hun ouders en dat doet ieder kind pijn.

Wel hebben zij zich laten manipuleren en bewust gekozen zonder enige beperking voor hun moeder, zonder rekening te houden met mijn gevoel en liefde voor hen.

Na mijn open hart operatie, besloten om via derde al mijn gedachtes die ik in de afgelopen jaren heb opgeschreven te trachten bij hen af te leveren, wat door hen is geweigerd!

Toch door gezet en uiteindelijk van mijn jongste dochter een e-mail ontvangen, waarin zij mij vertelde dat zij een hersenbloeding heeft gehad en een dochter heeft. Dat is voor haar verschrikkelijk en voor mij nog meer extra heel verdriet om dat ik zoveel van haar hou. Ik kan haar niet troosten en even vast houden, zij wenste op dit moment zonder verklaring geen contact met mij, dat respecteer ik maar waarom mij toen zij ziek werd niet geinformeerd ?

In haar mail gaf zij een totale onjuiste gang van zaken weer, wat ik pertinent heb ontkent, maar verder in haar belang niet meer op in wens te gaan, tegen manipuleren en leugens kan niemand zich verdedigen.

Ik kon via een weblog zoals zij heeft aangegeven haar, en haar man en kind zien, waar ik uit zelf bescherming en respect aan mij zelf niet op in ben gegaan.

Ik wens mijn dochter na 12 ½ jaar niet op een beeldscherm te zien, samen met haar wil ik dat heel graag wel bekijken.

Ik kijk in de spiegel en moet uit zelf bescherming alles afsluiten, mijn dochters hebben voor hun moeder en zich zelf gekozen, dat is hun beslissing waar ik mee moet leren te leven, maar moet mijn leven er niet meer door laten beheersen.

Ik moet duidelijk als gedachten aan hen opkomen de navolgende woorden tot mijzelf spreken.

Zij hebben gekozen en voor mij is geen plaats in hun leven, ik moet het afsluiten  in het belang van mijn gezondheid en allen die mij nu lief zijn.
Wens hen in gedachten al het goede toe en maak hen geen verwijten, daar heb ik alleen mij zelf maar mee, daar er toch geen antwoorden op de zoveel vragen van mij komen.
ECOS  - 2008xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />