Klein hoefblad: Tussilago farfara
Pluk de bloemknop van het klein hoefblad uit elkaar en strooi de bloemsprietjes over je worteltjesschotel.


Maagdenpalm: Vinca minor L.
Dit prachtige blauwe bloempje bloeit al vroeg in het voorjaar. De bloemen mag je eten, maar de groene blaadjes niet. Die bevatten alkaloïden (o.a. vincamine). En die kunnen voor narigheid zorgen, als je er teveel van binnen krijgt.


Japanse kwee: Chaenomelis japonica.
De volksmond noemt de Japanse kwee ook wel eens wilde appel, maar dat klopt niet helemaal.
Als je de volledige bloesem op een gerecht legt, is dat nogal een dikke knop die je dan naar binnen moet spelen. Maar pluk je de licht roze of donkerrode bloemblaadjes af en smuk je daarmee je borrelhap op, dan krijgt je borrelhap dadelijk een dikke nek van trots.
En is hij, daar bovenop, ook nog uiterst lekker.


Witte dovenetel: Lamium album
De bloemen van de witte dovenetel smaken lekker naar honing. Vroeger zogen de kinderen het nectardruppeltje op. Dat was een echte lekkernij.


Paarse dovenetel: Lamium purpureum.
De purperen bloemen zijn iets kleiner dan die van de witte dovenetel. Maar een komkommerschotel ziet er feestelijk uit, als je er wat van die kleine, mauve bloemen over strooit.


Madeliefje: Bellis perennis.
De plaatselijke koosnamen voor het madeliefje zijn Mariabloem, meizoentje of orakelbloem.
Als je de bloemen 's avonds wil gebruiken, denk er dan aan, dat de bloemkopjes zich sluiten. In warme soep zijn ze op een twee drie weer klaarwakker en open.
Geraspte worteltjes lusten wel wat madeliefjes op hun rug. Meizoentjes ogen niet alleen mooi, ze reinigen ook het bloed.


Heide: Calluna vulgaris.
Heide bevat veel kiezelzuur, mineralen, giststoffen, glycociden en saponinen. Een hele mond vol als je het mij vraagt. Klinkt geleerd, maar het enige wat ik wil zeggen is dat het allemaal goede stoffen zijn. Als je geregeld wat heide op je menu zet, zijn je nieren en blaas je erg dankbaar.