Je hebt ze misschien in huis, de muggensprays, -kaarsen, -wierook maar toch mis je dat eenvoudig middeltje om gezond, zonder gezoem in te slapen.
citroengeranium
pepermunt
citroenmelisse
Anti-muggenplanten voor de tuin Een aantal planten kunnen in je tuin zeker helpen tegen de muggen:
Plant indien mogelijk deze muggenwerende planten onder de venster van je slaapkamer. Vroeger hingen de mensen een bos boerenwormkruid boven hun bed om de Middeleeuwse muggen op veilige afstand te houden. De 21ste-eeuwse muggen willen wel eens vergeten, dat ze eigenlijk niet van boerenwormkruid houden... Volkswijsheid dicteert dat insecten het onder een okkernoten- of walnotenboom heel ongezellig vinden. Je zal ze er niet vaak aantreffen. Sommige slimmeriken proberen nu met okkernotenbladeren de muggen van het lijf te houden. Ze onderschatten de 21ste-eeuwse muggen, want die zijn veel slimmer geworden en trekken zich van notenbladeren niet veel meer aan. Bij ons toch niet, maar dat kan ook aan ons liggen Je moet de bladeren kneuzen en regelmatig verversen wil je effect hebben.
Etherische olie Cymbopogon winteratus of Cymbopogon nardus met andere woorden Citronella of citroengras etherische olie helpt vlug en doeltreffend als je er op een verstandige manier mee omspringt. Als je er teveel van gebruikt, zal de geur je vlug irriteren of bedwelmen. En als je echt niet snapt dat één druppeltje genoeg is, kan je er zelfs van in shock geraken. Etherische olie van citroengeranium, citroenmelisse, eucalyptus, pepermunt, neem (Indiaanse olie), tea tree, ceder en lavendel kunnen ook een handje helpen.
Muggentips Tip 1: Wat zou je denken van prinsheerlijk slapen onder een muskietennet? Tip 2: Hang buiten grote plastic zakken met water. Draai die op tot een ballon. De muggen zien zich weerkaatst in de ballonnen, maar dan wel 100 keer groter. Ze schrikken zich rot en nemen de vleugels.
Help En word je dan toch nog gestoken door een onverschrokken, heldhaftige mug, smeer dan wat ui op de zere plek. De pijn en infectie verminderen.
Vochtafdrijvende reiniger Paardebloemen zijn echt wel nuttig. De bitterstof Taraxine is verantwoordelijk voor de geneeskrachtige werking van de paardebloem. Wil je je spijsvertering, je lever en je nieren een beetje helpen bij het lente-opruimwerk, zet dan zes weken lang paardebloem op het menu. Je speekselklieren schieten wakker en produceren op volle toeren. Je maag en darmklieren weten niet goed wat er allemaal gebeurt en willen niet onderdoen. Wat je eet en drinkt, verteert dus stukken beter. De afvalstoffen verzamelen zich via de nieren in de urineblaas. En van daaruit kiezen zij het ruime sop...
Paardebloemen werken dus vochtafdrijvend. En weet je waarom de paardebloem een streepje voor heeft op andere diuretische (vochtafdrijvende) kruiden? Dit gebenedijd artsenij onttrekt geen kalium aan het lichaam, wat andere vochtafdrijvers wel doen. Paardebloemblaadjes bevatten zelf veel kalium en vullen aan wat het lichaam verliest. Reumapatiënten hebben alle baat bij paardebloembladeren.
Koken met paardebloem Hoe kan je de paardebloemen lekker op tafel brengen? Pluk de bladeren van de plant tussen maart en april voor ze in bloei staan. Dan hebben ze de nuttigste stoffen. Daarna kan je ze ook nog gebruiken, maar dan zijn ze taaier en minder waardevol. Als je geregeld blaadjes plukt, dan komen er nieuwe, verse, knapperige tevoorschijn.
Paardebloemsla
De groene, jonge paardebloembladeren zijn het lekkerst en het geneeskrachtigst op het moment dat de paardebloem haar gele bloem nog niet heeft bovengehaald. Fijngesnipperd tussen de sla smaken ze overheerlijk.
Paardebloem en krepkessaus
Je kunt de fijngesneden bladeren net voordat je de pan van het vuur haalt, ook toevoegen aan spetterende en sissende blokjes spek. Deze lekkernij is pas helemaal klaar als je ze overgiet met krepkessaus. Deze saus maak je zoals een witte saus maar in plaats van melk neem je azijn.
Paardebloem-hutsepot
Wie van hutsepot houdt, kan de paardebloemsnippers onder de aardappels husselen.
Paardebloem-delicatesse
De kleine ongeopende knoppen die midden in de rozetschoot liggen te genieten van de zon, zijn een ware delicatesse. Was ze en bak ze mee met ui en spek. Laat heel even stoven en voeg dit mengsel toe aan je rijstschotel. Lekker, een tikkeltje anders en gezond.
Paardebloem-pannenkoek
Fijngesnipperde stukjes paardebloemblad in de pannenkoek (duizendblad, weegbree en brandnetel kunnen er ook nog bij) : heerlijk. Hoeveel kruidkoeken zou mijn grootmoeder zo gebakken hebben ?
Maarts viooltje: Viola odorata. Het maarts viooltje is op zich al een verrukking om naar te kijken en de geur is werkelijk het einde. Het doet me altijd aan lekkere bollekes van lang vervlogen tijden denken.
klein hoefblad
Japanse sierkwee
Klein hoefblad: Tussilago farfara Pluk de bloemknop van het klein hoefblad uit elkaar en strooi de bloemsprietjes over je worteltjesschotel.
Maagdenpalm: Vinca minor L. Dit prachtige blauwe bloempje bloeit al vroeg in het voorjaar. De bloemen mag je eten, maar de groene blaadjes niet. Die bevatten alkaloïden (o.a. vincamine). En die kunnen voor narigheid zorgen, als je er teveel van binnen krijgt.
Japanse kwee: Chaenomelis japonica. De volksmond noemt de Japanse kwee ook wel eens wilde appel, maar dat klopt niet helemaal. Als je de volledige bloesem op een gerecht legt, is dat nogal een dikke knop die je dan naar binnen moet spelen. Maar pluk je de licht roze of donkerrode bloemblaadjes af en smuk je daarmee je borrelhap op, dan krijgt je borrelhap dadelijk een dikke nek van trots. En is hij, daar bovenop, ook nog uiterst lekker.
Witte dovenetel: Lamium album De bloemen van de witte dovenetel smaken lekker naar honing. Vroeger zogen de kinderen het nectardruppeltje op. Dat was een echte lekkernij.
Paarse dovenetel: Lamium purpureum. De purperen bloemen zijn iets kleiner dan die van de witte dovenetel. Maar een komkommerschotel ziet er feestelijk uit, als je er wat van die kleine, mauve bloemen over strooit.
Madeliefje: Bellis perennis. De plaatselijke koosnamen voor het madeliefje zijn Mariabloem, meizoentje of orakelbloem. Als je de bloemen 's avonds wil gebruiken, denk er dan aan, dat de bloemkopjes zich sluiten. In warme soep zijn ze op een twee drie weer klaarwakker en open. Geraspte worteltjes lusten wel wat madeliefjes op hun rug. Meizoentjes ogen niet alleen mooi, ze reinigen ook het bloed.
Heide: Calluna vulgaris. Heide bevat veel kiezelzuur, mineralen, giststoffen, glycociden en saponinen. Een hele mond vol als je het mij vraagt. Klinkt geleerd, maar het enige wat ik wil zeggen is dat het allemaal goede stoffen zijn. Als je geregeld wat heide op je menu zet, zijn je nieren en blaas je erg dankbaar.
Dieren voelen op een heel natuurlijke manier aan wat goed voor hen is. Zo zullen de koeien bijvoorbeeld geen boterbloemen eten.
In een grote dierentuin in Nederland deden ze eens de proef. Aan de apenkooien legden ijverige handen een kruidentuin aan. De apen konden naar hartelust van de kruiden snoepen. Onderzoekers ontdekten dat apen met een bepaald probleem altijd of veel meer van bepaalde kruiden aten.
Tegenwoordig zijn dieren, net zoals de mensen, hun contact met de wilde natuur een beetje kwijt. Paarden knabbelen aan taxusgroen en koeien eten Sint-Janskruid (Hypericum perforatum). In het eerste geval is er vaak niet meer veel aan te doen. In het tweede zal de koe kale plekken krijgen als ze in de felle zon staat. Het is dan echt wel nodig dat de koe een streep schaduw heeft of ze gaat er na een tijd aan.
Wild-aspirientje
Paarden die wilgenblaadjes eten doen dat af en toe eens omdat ze daar net zin in hebben. Maar meestal knabbelen ze eraan omdat er in wilgenblaadjes stoffen zitten die pijnstillend werken. Daarvan zijn onze aspirientjes afgeleid.
Vlooien-kruid
Vroeger waren er geen honden en poezen vlooien bandjes. Ze hielden poes of hond vlooienvrij met boerenwormkruid. Onze voorouders legden boerenwormkruid in de mand of slaapplek van hun troeteldier.
Als je een stevige tuil boerenwormkruid in het kippenhok of duiventil hangt, blijven de vlooien daar ook weg, wisten ze vroeger.
Knoflookpoeder onder het eten gemengd doet ook zijn werk.
Een beetje etherische olie van pepermunt is tegenwoordig iets handiger.
Gezonde eieren Vroeger kregen de kippen brandnetel op hun menu. De eieren waren dan gezonder, de eierschaal was stevig en de boerin gelukkig.
Griezel-kruiden Er bestaan natuurlijke middeltjes om mieren een andere weg te wijzen.
Mieren griezelen van peper en muntblaadjes.
Strooi wat peperbolletjes over het mierennetwerk, leg er nog wat pepermuntblaadjes bij en wacht een dag. Mieren griezelen van deze kruiden en nemen de pootjes.
Wespenkruid We zullen het geweten hebben. Geen plekje in het bronsgroen eikenhout of er zaten wespen. Een schoteltje kruidnagel, overgoten met kokend water, deed de meeste wespen de vleugels nemen.
Wespen moeten ook niks hebben van een beetje gebrande koffie op een metalen schoteltje. Een porseleinen bordje barst.
Appelazijn voor kat, hond en paard Niet enkel mensen, maar ook dieren hebben alle baat bij appelazijn: appelazijn voert afvalstoffen af, verhoogt de weerstand en conditie.
Geef je paard eens een gezond hapje, rijk aan vitaminen en mineralen. Een stukje brood met appelazijn in plaats van een klontje suiker. Het helpt om alles goed te verteren.
Uitwendig helpt appelazijn tegen vliegen, dazen en horzels.
Je vindt nog veel meer recepten en weetjes in de boeken geschreven door Daniëlle Houbrechts. Ontdek ze in de boekhandel of op het internet via www.kruidjes.be.
Bescherm je tegen griep en verkoudheid door je weerstand te verhogen.
Planten en kruiden kunnen, op allerlei manieren, een handje helpen. Er zijn planten die je weerstand verhogen, die antiviraal werken en andere die een ontzwellende werking hebben. Maar één ding is zeker: griep vraagt tijd. Kruiden kunnen er niet voor zorgen dat je de volgende dag weer helemaal de oude bent. Aarzel niet: als je je echt slecht voelt, raadpleeg dan een dokter! Dan kan je nog altijd met hem of haar overleggen of je kruidenremedies kan gebruiken. Het is trouwens altijd beter te voorkomen dan te genezen. Daarom hier enkele kruidige tips om preventief je weerstand te verhogen tegen griep en verkoudheid.
Rode zonnehoed (Echinacea angustifolia) Rode zonnehoed beschermt je tegen bacteriën en virussen. Daarom is het geen slecht idee onmiddellijk een kuur te beginnen met tinctuur van deze plant. Drie keer per dag 20 druppels. Heb je toch griep: van het moment dat je iets voelt onmiddellijk 50 druppels echinacea tinctuur nemen, daarna ieder uur 10. Doe dat één tot drie dagen. Zodra je je beter voelt verminder je de dosis (3x daags 20 druppels). Er zijn geen bijwerkingen bekend.
Zweedse kruiden Neem een soeplepel Zweedse kruiden die je in een beetje lauw water doet. In Zweedse kruiden zitten 10, soms elf verschillende kruiden verwerkt. Ze beschermen je tegen allerlei winters onheil.
Propolis Bijen zorgen niet alleen voor honing, maar ook voor propolis. Dat is een product dat ze maken van de kleefstoffen die rond de ongeopende boomknoppen zitten. De bijen metselen daarmee gaten en kieren van hun huisjes dicht en voorkomen op die manier dat ongewenste diertjes de boel komen verpesten. Ook onze voorouders maakten eeuwen gebruik van propolis om zich te beschermen tegen allerlei infecties. Neem bij de eerste ziekteverschijnselen propolistinctuur (bijv. driemaal per dag 25 druppels). De dosering staat op de verpakking. Er bestaat ook mondspray en er zijn kruidentabletten met propolis, meestal samen met echinacea en vitamine C.
Citroenthee Dat vitamine C haar sporen verdiend heeft is algemeen bekend. Daarom is het handig altijd citroenen in huis te hebben. Pers twee citroenen en doe het sap in een kop. Giet er kokend water over en wacht tot je drank drinkklaar is. Doe er een dikke theelepel honing bij. Drink met kleine slokjes. Als je thee te zuur is, kan je nog wat honing toevoegen.
Provençaalse kruidenthee Neem een theelepel Provençaalse kruiden en overgiet ze met kokend water. Deze kruiden zijn houteriger en moeten daarom 10 minuutjes trekken. Je voelt de weldaad onmiddellijk in je keel. Drie kopjes per dag, liefst met citroen erbij. In een Provençaalse kruidenmengeling zit ook tijm.
Tijm (thymus vulgaris) Onze voorouders noemden tijm het antibioticum van de arme mens. In tijm zit inderdaad een natuurlijk antibioticum. Dat geeft de bacteriën geen kans. Wetenschappelijk onderzoek bevestigde deze werking. Tijm helpt slijm oplossen, onderdrukt hoest en stimuleert de ademhaling. Je kan er thee van maken (zie hierboven) of siroop en dat doe je zo:
Overgiet 50 g verse of 25 g gedroogde tijmblaadjes met 600 ml kokend water. Laat 20 minuten trekken. Zeef het kruid eruit. Doe 250 g kandijsuiker bij je aftreksel en laat op een zacht vuurtje uitdampen tot je een vloeibare siroop krijgt. Laat je siroop afkoelen tot hij handwarm is en doe er dan 300 g vloeibare tijmhoning van de imker bij.
Vlierbessen en -bloesems Vlierbessensiroop is al heel lang bekend. Als je elke dag een eetlepel vlierbessensiroop neemt, voorkom je waarschijnlijk griep en verkoudheden. Eet daarom s morgens een boterham met vlierbessenjam. Doe wat vlierbessensiroop bij je rode kool en giet wat van deze siroop bij een druppel jenever.
Vlierbloesem (Sambucus nigra) Als je hoge koorts hebt, moet je onmiddellijk je huisarts bellen. Heb je maar een beetje koorts, dan kunnen kruiden helpen. Trouwens, bij verhoogde lichaamstemperatuur helpt vlierbloesem de koorts te doen dalen. Thee van deze bloemen doet je transpireren en daardoor versnelt de genezing. Dus onmiddellijk thee drinken zo vlug je temperatuur stijgt. Als je op voorhand regelmatig van deze thee drinkt, voorkom je verkoudheid en griep. Vlier werkt ontstekingswerend. Je kan gedroogde vlierbloesem in de handel kopen.
Ui (Allium cepa) Zo gauw je iets voelt kriebelen in keel en/of neus, snij je een ui in stukjes. Doe de snippers in een oud washandje. Leg het op je keel en draai een oude sjaal rond je hals. Dat is een oud middel dat mijn grootmoeder gebruikte. Het klinkt inderdaad wat raar, maar in een beginfase helpt het echt. De ui heeft heel wat waardevolle werkingen. Eén ervan is zorgen voor een betere weerstand. Eet daarom regelmatig een boterham met smeerkaas en snipper er wat rauwe ajuin over. Doe wat ui over je rauwkostschotels en stoof wat ui bij je vleesgerechten.
Braam (Rubus fructicosus) Drink sap van bramen of maak thee van jonge braamblaadjes. Braam werkt ontstekingswerend. In de handel kan je ook bramentinctuur (alcoholisch aftreksel) kopen.
Kruidenthee Kruidenthee maak je door een soeplepel blaadjes te overgieten met heet water. Laat een kop water koken, laat 1 minuutje staan en overgiet daarmee de prille verse of gedroogde blaadjes. Laat maximum 5 minuutjes trekken, zeef de blaadjes eruit en wacht tot je thee drinkklaar is. Doe er dan nog een koffielepel honing bij en drink je thee met kleine slokjes. Drie kopjes per dag.
Fietsen is gezond, dat weten we allemaal wel. En waarom zouden we het niet doen nu ons fietspadennetwerk zo verleidelijk naar ons ligt te lonken? Als je je voorzorgen neemt voor kleine ongemakken kan er echt niet veel verkeerd gaan. Hier volgen enkele kruidige tips mocht je tegen de grond gaan. En troost je: zelfs de grootsten met namen als klokken zoals Museeuw, Diercksens en Boonen maken al eens onzacht kennis met moeder aarde. Dus niet getreurd, het stuur rechtgetrokken en even gekeken hoe groot de averij is? Blijkt het toch ernstig, dan maar de 100 bellen. Valt de schade mee, dan maar enkele kruidenmiddeltjes:
Etherische olie Zorg dat je een klein flesje met etherische olie bij hebt. Lavendel of tea tree olie zijn zeer geschikt om kleine wondjes te verzorgen. Doe enkele druppels op een pleistertje en kleef het op de zere plek. Deze oliën kunnen zonder problemen, onverdund hun werk doen. Ze zorgen ervoor dat de wonde vlug geneest en bestrijden infecties.
Zuivere honing Hoe gek het ook klinkt, honing kan je perfect gebruiken op wonden. De bijen vliegen van bloem tot bloem en nemen geneeskrachtige deeltjes (stuifmeel) mee naar hun korf om er honing van te maken. Wonden die slecht genezen moet je volgens wetenschappers Lücke, Gundel en Blattner met honing behandelen. Ze probeerden het eerst met kamillezalf en boorzalf, daarna met honing. En honing gaf de beste resultaten. Vooral honing in combinatie met levertraan gaf een heel bevredigend resultaat. Dokter S. Efen van het Academisch Ziekenhuis van Calabar (Nigeria) schrijft : Stinkende wonden worden na amper een week reukloos, als je ze dagelijks insmeert met zuivere honing. Zware brandwonden genezen door honing zonder dat ze infecteren. Dus, denk ik dan, als honing werkt in zulke extreme gevallen, dan zal het zeker helpen bij kleine schaafwonden. En als je niet valt, kan je de honing lekker opeten tussen een heerlijke boterham. Na het fietsen zal die zeker smaken.
Arnicazalf (Arnica montana L.) Ik ken eigenlijk niets beter dan arnica, als het gaat om builen en blauwe plekken. Arnica-zalf voorkomt ontstekingen. De zalf reinigt en heelt wonden. Daarom is het aan te raden deze zalf op fiets- en wandeltochten mee te nemen. Je zou ze altijd bij de hand moeten hebben, want iedereen loopt wel eens ergens tegenaan. Zeker als er kinderen in de buurt zijn. Arnica heet in t Nederlands niet voor niets valkruid. Arnica vind je bij ons haast niet. Zelfs in onze tuintjes groeit de plant heel voorzichtig. Daarom koop je de zalf best in een natuurwinkel of bij de apotheker.
Smeerwortel (Symphytum officinale L.)
smeerwortel
duizendblad
Als je kleine rakkers iets te uitbundig roepen: Kijk mama zonder handen en nadien huilend hun builen en schrammen tonen, kan je ze weer oplappen met bladeren van de smeerwortel. Leg de gekneusde bladeren op de wonde en prik de uiteinden met een stokje vast. Bind er voor alle zekerheid nog een zakdoek rond. Smeerwortel staat al lang bekend voor zijn helende werking bij kneuzingen, verstuikingen en breuken. Het is natuurlijk nog handiger als je symphytumcrème op zak hebt, want Smeerwortel staat niet overal en je bent nooit zeker of de plant zuiver en onbesproeid is.
Duizendblad (Achillea millefolium) Zoals boven al gezegd: zelfs de meest ervaren en moedigste fietser valt wel eens. Resultaat: hele lappen vel geschaafd en hier en daar kapot. Als sommige jonge kleuters of oude kwezels een druppel bloed zien, vrezen ze al het ergste : "Ik zie hier twee druppels bloed, 't is spijtig dat ik sterven moet". Wat moet het dan soms niet zijn met fietsers die voor het eerst een ongelukje meemaken. Probeer niet te panikeren. Nogmaals: verwittig onmiddellijk een ambulance als je twijfelt of duidelijk merkt dat het menens is. Een gsm-toestel is op zon fietstocht echt geen overbodige luxe.
Meestal neemt het zo geen vaart. Een duizendblad...blad helpt in dit geval. Het werkt bloedstelpend, als je het blad gekneusd op de wonde legt. Je kan in de handel ook duizendbladpreparaten kopen. Dat werkt nog handiger. Laat de 'stervende' ondertussen op een wilgentakje knabbelen, dat werkt als een aspirientje en verdooft de pijn een beetje. Een dubbele whisky doet bij volwassenen ook wonderen...
Wat kan ik in de keuken uitspoken met Duizendblad?
In de wilde natuur vind je duizendblad met witte bloemen. Soms hebben de bloemen een rozige schijn. Beide planten kan je in de keuken gebruiken. Het zijn vooral de jonge blaadjes die op tafel komen.
Je rauwkostschotels worden een echt kunstwerk als je dit kantwerk op de rand legt.
Duizendblad groeit graag in volle zon, maar doet het ook in lichte schaduw. De plant groeit zon beetje overal. Zelfs in droge, arme grond. Ze geeft de voorkeur aan goed doorlaatbare, rijke leemgrond. Ze verdraagt tot 20°C. In goede omstandigheden kan het kruid 75 cm hoog worden.
En buiten de keuken? Wat kan ik nog doen met de massas duizendblad-plantjes die In de weide achter ons huis staan?
Duizendblad kon en kan je voor allerlei doeleinden inschakelen: Wonde Duizendblad gebruikten ze vroeger als bloedstelpend 'pleistertje'.
Ook allerlei vrouwenkwalen kon je met duizendblad verhelpen.
Verkoudheid en indigestie
Tegen verkoudheden en indigestie had je vroeger de duizendbladwijn. Daarvoor lieten ze 30 g verse, in stukjes gesneden duizendbladplantjes gedurende drie weken op een warme plek in 0,7 liter rode wijn trekken.
Daarna filterden ze de wijn en voegden ze er wat honing aan toe. Hiervan dronken ze elke dag een likeurglaasje voor of na de lunch.
Couperose
Dames die last hadden van 'couperose' (=gesprongen kaakadertjes) legden kompressen van duizendblad op hun wangen.
Aambeien en spataders
De plant heeft een samentrekkende werking, daarom was het ook een ideaal middel tegen aambeien en spataders.
Je mocht niet roekeloos tewerk gaan. Als je te veel van het duizendblad gebruikte, kon er een huidreactie ontstaan. Zeker als je huid bloot stond aan de zon.
Compost
Deze plant heeft verrassende kwaliteiten. Sommigen beweren dat enkele stengels duizendblad een kruiwagen vol huisafval snel omzet in goede compost.
Het wortelsap zorgt ervoor dat buurplanten minder vlug ziek worden. Die buren krijgen bovendien een voller aroma waardoor hun geur en smaak alleen maar verbetert.
Kan het zijn dat ik ooit ook al eens licht roos getinte duizendbladbloemen gezien heb? In de natuur vind je meestal de knalwitte duizendblad-bloemen. Er bestaan ook een ietsie-pietsie naar de roze kant getinte bloemen. Sommigen beweren dat dit afstammelingen zijn van een duizendbladplant die ooit eens in de kloostertuinen stond.
Ik heb een vette huid die vlug ontsteekt. Welk kruid kan ik hiertegen gebruiken?
Met een aftreksel van duizendblad kan je dode huidcellen verwijderen en vetafscheiding tegengaan. De poriën vernauwen. Kook hiervoor 5 eetlepels gedroogd kruid in een halve liter water. Laat 30 min trekken.
WOORDJE VOORAF. Vandaag krijgen onze keukenkruiden weer de plaats waarop ze recht hebben, meer en meer gaan we terug naar de basis, misschien is dit wel een modetrend, maar dit buiten beschouwing zijn kruiden lekker, gezond en geven dat tikkeltje meer kleur en geur in onze kookpotten, maar ook in onze tuinen. De komende maanden wil ik hier op inpikken en gaan we de meest populaire kruiden nader bespreken, zowel wat de teelt betreft, maar ook met nuttige tips en misschien wel met één of ander receptje dat mogelijk een aanrader kan zijn bij een komend eetfestijn.
Waar vinden onze kruiden hun oorsprong? Als we terug gaan in de tijd zien we vooral dat kruiden gebruikt werden als geneesmiddel of zelfs als tovermiddel! Door de eeuwen heen zijn ze geëvolueerd tot de smaakmaker bij uitstek in onze gerechten. Een 4.000-tal jaren geleden werden ze zelfs al beschreven bij de Chinezen (o.a. anijs, dragon, tijm enz). Via de Romeinen en de ontdekkingsreizigers zijn ze uiteindelijk in onze streken beland. De Romeinen en de Grieken kenden reeds meer dan honderd kruiden! Bij ons waren ze vroeger (Middeleeuwen) vooral populair in kloostertuinen, abdijen en kasteeltuinen. De monniken brouwden er speciale medicijnen van die heilzaam bleken bij vele kwalen. Zo zijn ze ook langzaamaan bij de bevolking bekender geworden. Kruiden waren ook populair bij de arme mensen omdat ze een alternatief en surrogaat waren voor de zeer dure, ingevoerde specerijen (peper, muskaatnoot, kruidnagel, enz.)
Indeling.
Eenjarige keukenkruiden: zijn keukenkruiden die slechts een groeiseizoen meegaan. Populaire eenjarige: Basilicum, éénjarig bonenkruid, Dille, Oost-Indische kers, komkommerkruid.
Tweejarige keukenkruiden: zijn keukenkruiden die twee groeiseizoenen meegaan, zaad geven en afsterven. Populaire tweejarigen: peterselie, kervel.
Doorlevende keukenkruiden: zijn keukenkruiden die mits goede verzorging meerdere jaren overleven. Populaire doorlevende keukenkruiden: bieslook, doorlevend bonenkruid, citroenkruid, citroenmelisse, dragon, Hysop, Roomse kervel, laurier, lavas, Lievevrouwebedstro, marjolein, mierikswortel, muntsoorten, rozemarijn, salie, tijm, venkel en zuring.
Waar groeien onze keukenkruiden het liefst? Keukenkruiden zijn niet veeleisend, ze groeien echter het best in een goed gedraineerde, voedzame, humusrijke grond. Liefst kiezen we hiervoor een zonnig plaatsje, misschien dicht bij ons keukenraam, zo kunnen we er extra van genieten en hebben we ze vlug bij de hand bij minder goed weer. We kunnen ze ook in onze borders gebruiken, gecombineerd met vaste planten, zo zijn ze ook decoratief en ze misstaan er allerminst. Als we geen tuin bezitten, kunnen we onze keukenkruiden ook kweken in potten mits goede verzorging zullen ze ook onze terrassen of vensterbanken sieren.
Hoe komen ze het best tot hun recht? Mits de gepaste dosering en geen te overdreven vermenging zijn ze echt lekker. De smaak is hier wel vrij persoonlijk, van bitter over scherp tot zelfs pikant, alles kan! Men kan ze gedroogd of ingevroren gebruiken, maar niets gaat boven vers.
In welke gerechten vinden we ze terug? Soepen, sausen, visgerechten, vleesgerechten, bij groenten en salades, in vinaigrettes, marinades, kruidenmayonaises, zelfs in nagerechten en drankjes (Elixir, Maitrank).
Met zelfgemaakte kruidendrankjes de winter tegemoet. tijmsiroop.
tijmsiroop :
Tijm is een overheerlijk keukenkruid maar heeft ook helende kwaliteiten. Onze Griekse en Romeinse voorvaderen maakten al gretig gebruik van dit kruid en de Egyptenaren gebruikten tijm als hoofdingrediënt bij het balsemen. De ontsmettende en antibacteriële werking werd toen al gewaardeerd en is tot vandaag nog een niet te onderschatten hulpbron in de strijd tegen meerdere kwalen .Wil U meer weten over tijm in de keuken : bekijk dan even het kruidenartikel tijm
Ingrediënten :
100 g verse tijm
200 g rietsuiker of kandijsuiker
6 dl water
Bereidingswijze : Spoel de vers geplukte tijm met veel water. Laat de tijm vervolgens tien minuten koken in het water (ongeveer 6 dl) . Zeef het ingekookte tijmsap en giet over in een andere kookpot, doe er de suiker bij, laat opnieuw gedurende een kwartier inkoken tot er een siroopachtige emulsie overblijft. Giet de siroop in steriele flessen (voorverwarmd : om het barsten van de flessen te voorkomen). Sluit de flessen na het afkoelen en bewaar ze op een koele, donkere plaats (kelder koelkast).
Deze siroop kan het ganse jaar bereid worden maar in september is tijm wel het meest aromatisch !
Hoe en waarvoor gebruiken ?
Tijmsiroop is overheerlijk om drinken en helpt uitstekend bij winterse kwaaltjes zoals ontsteking van de luchtwegen. Tijm bevat « thymol » , een prima ontsmettingsmiddel met antibacteriële eigenschappen .
Tijmsiroop versterkt de longen en is daarom aangewezen bij bronchitis door zijn bronchiënverwijdende eigenschappen. Ook bij hoestbuien, verkoudheden, griep en keelpijn kan deze siroop verlichting brengen.
In de Middeleeuwen werd het gebruikt als « het » medicijn tegen kinkhoest bij kinderen en bij droge hoest.
Ook ons afweersysteem reageert prima op tijmpreparaten die de verhoogde aanmaak van witte bloedlichaampjes bevorderen.
Gebruik : 4 maal daags na de maaltijd een eetlepel tijmsiroop -dit bij de eerste symptomen van ziekte- kan helen en verlichten, ook kinderen mogen deze siroop gebruiken.
Hopelijk wordt de winter niet te streng en worden we gespaard van een ellendige, lange griepepidemie, maar zeg nu zelf, af en toe een landerig en loom gevoel dat ons toelaat een dagje te « luieren » is in de winter toch even op zijn plaats en met een lepel zelfgemaakte tijmsiroop in de buurt krijgen onze medebewoners misschien voldoende medelijden waarbij we ons even ongegeneerd kunnen laten verwennen !
Tijm Wetenswaardigheden over de plant Konijn op zijn Vlaams, een lekker stoofpotje, worteltjes en erwten: compleet alledaagse gerechten, maar oh, zo lekker en wat is het geheim dat deze gerechten gemeenschappelijk hebben? Natuurlijk: tijm, men zou denken ordinair, maar toch zeer verdienstelijk in onze keuken en natuurlijk ook de geneeskrachtige werking is niet te versmaden. Even verder zal ik een eeuwenoud recept van hoestsiroop verklappen die men nergens beter kan vinden en die effectief werkt. Daarbij is ze uitermate goedkoop en heeft u een kruidentuin in de hof of op het terras, dan is ze zelfs in de weekends in uw bereik, geen apotheker van wacht: maak dan zelf uw unieke hoestsiroop op basis van tijm! De wortels van dit groenblijvende half-heestertje vinden we terug in de landen rond de Middellandse Zee. De oude beschavingen maakten veelvuldig gebruik van dit populaire kruid. Ook de Egyptenaren en de Etrusken gebruikten het in combinatie met andere kruiden, dit om hun geliefde afgestorvenen te balsemen. De Grieken (tijm komt van het Griekse thymos wat kracht betekent) gebruikten het om hun spijzen te verfijnen en als wierook in hun tempels. De Romeinen wisten dit plantje te waarderen in hun keuken maar ook in de huisapotheek. Ze maakten er toiletwater en zeep van en dit om zijn zeer disinfecterende en genezende werking , iets wat ze perfect door hadden, voor hen was het een echte schoonheidskuur. Tijm was er ook het symbool van moed en dapperheid. Later brachten ze het over op hun veroveringstochten naar onze streken waar het vooral te vinden was in kloosters en abdijen maar ook bij het gewone volk. In de middeleeuwen naaiden de edelvrouwen takjes tijm op de klederen van koene ridders om hen sterkte en kracht te geven bij gevechten en expedities. Bij het gewone volk werd het aangebracht als middel tegen kwalijke geuren en om ziektes te bestrijden. Tijm en knoflook waren het antibiotica van de lagere klasse. Wanneer we tijm botanisch moeten omschrijven dan vallen vooral de kleine, paarsblauwe bloemen (Familie de Lipbloemigen) op, deze bloeien in mei - oktober en zijn een zeer geliefde bijenplant. Honing van tijm is zeer waardevol en heeft een sterk genezende werking (o.a. bij geelzucht). De jonge takjes zijn kruidachtig en bevatten kleine, afgeronde naaldvormige blaadjes. Oudere takjes worden houtachtig. De lange fijne worteltjes dienen om water en voedsel te zoeken in droge rotsachtige bodems, dit is de natuurlijke biotoop van tijm.
Nog enkele populaire tijmsoorten:
Citroentijm (Thymus citriodorus): winterhard, groenblijvend; geschikt als keukenkruid bij vis- en kipgerechten. Minder sterk dan gewone tijm maar heeft wel een sterke citroengeur.
Kruiptijm (Thymus serpyllum): kruipende groenblijvende vaste plant geschikt als keukenkruid met een mild aroma maar vooral geschikt als bodembedekker in rotstuinen.
Standplaats Tijm vraagt om een zonnige, droge standplaats waarbij de grond het liefst kalkhoudend is. Vochthoudend en goed doorlaatbaar is essentieel en zware grond kan men verlichten door er turf onder te mengen. Tijm wordt het best om de 2 à 3 jaar verplant, zo blijft houdt men een jeugdige en frisse plant en behoudt het zijn sterk aroma.
Opkweek Het keukenkruid vermeerderen kan met zaaien maar het duurt een paar jaar eer men een volwassen struik heeft. De methode die het meest gebruikt wordt om nieuwe plantjes te bekomen is scheuren. Dit gebeurt in het voor- of najaar: we planten de gescheurde plantjes met worteltjes eraan diep genoeg d.w.z. het groen 10 cm boven de grond. Het verplanten dient op dezelfde wijze te gebeuren indien men houtige en minder fris ogende planten wil vermijden. Oudere planten verliezen immers veel van hun aroma! Men kan de plantjes ook stekken, afleggen en eventueel aanaarden, alle methodes zijn gangbaar en gemakkelijk te verwezenlijken.
Gebruik in de keuken Het ons allen welbekende kruidentuiltje kan haast niet zonder tijm en in combinatie met laurier en peterselie is het de smaakmaker. Stoofpotjes, wildgerechten, pastas, vegetarische gerechten, spaghettisaus men kan het zo gek niet bedenken of tijm hoort er bij. Het kruid mag meekoken (liefst wel met mate gebruiken!). Bij het opdienen verwijderen we vanzelfsprekend de tijmtakjes. Samen gebruikt met marjolein geeft het aan spijzen een heerlijk aroma. Ook bij marinades, gerechten met wijn en bij de inmaak van olijven wordt tijm gebruikt. Niet alleen om zijn smaak maar ook omwille van de anti-bacteriële en ontsmettende werking wordt het gebruikt bij het conserveren van vlees(ham). Een bestanddeel van Benedictine- likeur is tijm.
RECEPTIDEE Parelhoen met tijm Wrijf een parelhoen in met peper en zout. Plaats de parelhoen in een vuurvaste schotel samen met een teentje knoflook en meerdere takjes tijm. Giet er droge witte wijn bij, voldoende tot het vlees onder staat. Zet dit alles ongeveer twee uur in de oven tot de wijn bijna hellemaal verdampt is en het vlees goudbruin en mals is. Opdienen met wat gestoofd witlof of wat andere wintergroentjes, zelfgemaakte aardappelkroketten (hemels) of misschien een portie frietjes en het feest kan beginnen.
Geneeskrachtige eigenschappen In de homeopathie is tijm niet weg te denken, dit door de ontsmettende en anti-bacteriële werking. Ook helpt het kruid bij spijsverteringsproblemen (darmgisting), gebrek aan eetlust en bij slechte vertering van spijzen in de hand gewerkt door verhoogde galafscheiding die tijm teweeg brengt . Slapeloosheid , depressie of migraine: tijm kan helpen.
Problemen met de ademhalingswegen, griep, bronchitis en hardnekkige hoest kunnen verlicht worden met siroop op basis van tijm, hiervoor heb ik een receptje uit grootmoeders tijd :
Laat gedurende een tiental minuten in 3 dl water ongeveer 50 g tijm meekoken, na het koken zeven en er 100 g kandij of rietsuiker aan toevoegen . Doe dit mengsel in een steriel flesje en bij gebruik zal je merken dat de hoestbuien minder hevig worden en tenslotte ook verdwijnen.
Meer info over de bereidingswijze en het gebruik van deze tijmsiroop kunt u vinden in het specifieke artikel over TIJMSIROOP
Niet alleen in de homeopathie wordt er gebruik gemaakt van tijm, ook in de cosmetica-industrie gebruikt men het in zeep, tandpasta parfum,...
Hopelijk blijven hoest en andere winterse ziektekiemen ver uit onze buurt, mocht dit niet het geval zijn: tijm kan misschien de reddende engel zijn !!!
Rozemarijn / Rosemarinus officinalis. Wetenswaardigheden over de plant Koning winter is op bezoek en heeft zijn best gedaan. Sneeuw, ijzel, koude, een witte Kerst. Misschien dromen enkelen van ons toch reeds weg bij het zien van de eerste zomerbrochures. Een van de vakantiestreken bij uitstek De Provence komt er uitgebreid aan bod. Met zijn prachtige lavendelvelden, veel zon en heerlijk geurende barbecues, waar we de geuren snuiven van lekkere kruiden, waaronder ook het kruid dat we vandaag in de kijker zetten: ROZEMARIJN. Een typische harssmaak en een heerlijk doordringend parfum zijn kenmerkend voor de plant. Dit geurig groenblijvende keukenkruid dat tot 2 m hoog kan worden is inheems rond de landen van de Middellandse zee en vooral in de kustzones en betekent vrij vertaald dauw van de zee. Restanten van rozemarijn vond men al terug bij de Egyptenaren in hun piramiden waar rozemarijn als heilig kruid aangeschreven stond. Ook bij de Grieken en de Romeinen waar het symbolisch liefde vriendschap en trouw vertegenwoordigde werd het plantje bij huwelijks- en geboorterituelen gebruikt. Het werd gebruikt als wierook, dit laatste om kwade geesten te verdrijven. Om hun dierbare afgestorvenen onsterfelijk te maken en hen te vergezellen op hun laatste tocht werd een takje rozemarijn op het lichaam van de afgestorvene gelegd. Hoewel het plantje dat familie is van de Lipbloemigen en er vrij robuust uitziet is het toch niet zo goed bestand tegen matige tot strenge vorst (houdt stand tot -10°C). De blaadjes lijken op dennennaalden en de plant zorgt voor mooie licht blauwe bloemen, dit in de maanden februari - april, deze worden graag bezocht door bijen die op hun beurt zorgen voor heerlijke, gezonde honing die uitermate heilzaam werkt bij mensen met leverstoornissen. In de cosmetica vinden we rozemarijn terug als ingrediënt van eau de cologne en van het minder bekende Hongaars water. Tevens helpt het tegen mot in de kleerkast en is het bruikbaar als natuurlijk antioxidant bij het conserveren van fijne vleeswaren. Het is ook een begerenswaardige plant in menig homeopathie middel.
Standplaats Rozemarijn vraagt gezien zijn geringe weerbaarheid tegen vorst een zonnige, droge, zanderige en beschutte standplaats in de kruidentuin of in vaste plantenborders, dit laatste om de sierwaarde van het kruid. De beste grond is een kalkrijke en goed doorlaatbare grond die met weinig voedsel best tevreden is.
Opkweek Rozemarijn vermeerderen kan door zaaien maar wordt zeer weinig toegepast. De meest gebruikte vermeerderingswijze is het nemen van stekken. Dit gebeurt in de maand september (we spreken hier dan van zomerstekken) door kruidachtige kopstekken van +10 cm te nemen. We steken de stekken in een mengsel van turf en rijnzand (3/2) en zetten het gedurende de inwortelperiode onder dubbel plastiek of gaatjesplastiek. Na de inworteling worden de stekken in een voedzame, doorlaatbare en humusrijke grond opgepot en pas in de lente wanneer de meeste vorst verdwenen is uitgeplant op een afstand van 50 cm.
Gebruik in de keuken In de Mediterrane keuken is rozemarijn een hoofdrolspeler. Het wordt er vooral gebruikt om marinades, barbecues, soepen , bruine sausen en stoofschotels het aparte Provençaalse smaakje te geven. Vooral gegrild vlees (lam, varkensvlees en wild) soepen smeken om rozemarijn. Ratatouille, tomaten- en auberginegerechten, maar ook in minder voor de hand liggende zoete gerechten zoals: jam en gebakjes houden veel van dit kruid. Vers maar ook gedroogd of ingevroren behoud dit kruid zijn fijn aroma.
RECEPTIDEE Voor de vegetariërs onder ons is het volgende gerecht een aanrader, maar ook vleeseters zullen het niet versmaden.
Vegetarische goulash · 2 eetlepels rozemarijnolie · 2 gesnipperde uien · 1 eetlepel paprikapoeder · 275 ml heet water met een theelepel tomatenpuree · 400 gr tomaten, gepeld in vieren gesneden · 2 takjes rozemarijn · 1 dessertlepel bloem · 225 gr bloemkool · 225 gr nieuwe aardappelen in stukken · 225 gr zomerwortelen in partjes · ½ groene, fijngehakte paprika · 150 ml room · peper en zout
Bereiding: Verhit de rozemarijnolie in een vuurvaste schotel en doe er de fijngehakte uien in. Voeg er drievierden van het paprikapoeder aan toe en laat alles 2 minuten sudderen. Doe er nu vervolgens het water, de tomaten, de takjes rozemarijn en de bloem bij en breng nu het geheel aan de kook en blijf roeren tot men een redelijk gladde massa bekomt. Voeg er alle groenten aan toe en doe een deksel op de schotel en zet die in een voorverwarmde oven van 190°C. Haal de schotel er na een 30 à 40 minuten uit en verwijder de takjes rozemarijn en roer er dan de zure room en de rest van het paprikapoeder door. Een eerlijke en heerlijke bereiding als welkome variatie na de eerder zware maaltijden van de voorbije feesten, maar zeker niet minder lekker!
Geneeskrachtige eigenschappen Rozemarijn kan helpen bij griep en longaandoeningen (kan van pas komen bij de griepepidemie die ons land teistert!). Ook bij bloedarmoede, galblaasontsteking en kramp is Rozemarijn de redder in nood. Thee drinken van Rozemarijn kan helpen bij stress, migraine en depressie. Een uitstekend geneesmiddel bij een te lage bloeddruk, maar opgelet: niet aangewezen bij personen die een hoge bloeddruk hebben. Rozemarijn is het hoofdbestanddeel van het bekende Hongaars water dat indertijd (14 de eeuw) door de Koningin van Hongarije gebruikt werd als wondermiddel tegen ouderdomsverschijnselen (het recept werd haar aangereikt door monniken damesbladen bestonden toen nog niet - en werkte uitermate efficiënt) dat het daarna verder geprofileerd werd als de verjongingskuur bij uitstek. Uitwendig, te koop als Rozemarijnolie in reformzaken, is het uitstekende middel om spier-, zenuw- en gewrichtspijn op een natuurlijke wijze te behandelen. Ook pijn veroorzaakt door kneuzingen kan erdoor verlicht worden.
Rozemarijn, alom gewaardeerd, het kan en mag niet ontbreken in onze kruidentuin.
Peterselie Wetenswaardigheden over de plant Dit tweejarig, winterhard, maar als éénjarig gekweekt keukenkruid is van oorspong terug te vinden in het gebied rondom de Middellandse Zee en verspreidde zich in de tijd over gans Europa. Ten tijde van Karel de Grote was de bevolking verplicht dit kruid te kweken (omwille van het gunstig effect op de gezondheid). Peterselie is één van de meest gebruikte tuinkruiden, dit zowel als smaakversterker, maar nog populairder als schotelversiering of als afwerking van gerechten. Denken we hier ook even aan de gerechten « fines herbes », waarvan peterselie een essentieel bestanddeel is. Peterselie is echter veel meer dan decoratie . Het helpt ons bij de algemene werking van onze lichaamsfuncties. Hier komen we verder zeker op terug. De smaak van peterselie is verfijnd en hartig, echter niet zo overheersend als lavas en selder. In de zaden van peterselie zit een etherische olie die het giftig apiol bevat, deze olie wordt dus niet gebruikt in gerechten. Groot voordeel is dat peterselie het jaar rond vers kan geoogst worden. Het kruid is familie van de schermbloemigen, net zoals dille, koriander, wortel, selder enz De plant wordt zon 20 cm groot.
OPGELET: tijdens het opschieten in bloemstengels verliest peterselie veel van zijn smaak!!!
2. Wortelpeterselie (Petroselinum c.tuberosum), gebruikt als smaakmaker in de keuken
Standplaats Geef peterselie geen zonnebad, hij groeit liever in halfschaduw. Een humusrijke en vooral vochthoudende, frisse grond is belangrijk. Plant hem niet in de onmiddellijke omgeving van wortels. Hij verdraagt ook geen vers stalmest (verbranding). Zet hem liefst op een perceel grond waar de vorige teelt geen schermbloemige was (dus niet na de teelt van wortel, selder of dille).
Opkweek Eerste manier Zaaien in volle grond kan vanaf begin april tot eind juni. De trage kiemkracht (4 weken) kan men vervroegen door de zaden een nacht in lauw water te leggen voor de uitzaai. Dit laatste gebeurt op 20 cm tussen de lijnen en uitdunnen kan op 10 cm in de rij. Peterselie laat zich niet of nauwelijks verplanten door zijn pinwortel. De grond moet steeds vochtig gehouden worden tot de kieming door middel van geperforeerde plastiek of natte jutedoek. Deze teeltwijze geeft mooie en stevige planten.
Tweede manier Zaaien in potjes gebeurt vanaf half februari tot half augustus. Vooral bij de zaai tot mei heeft men in de hobbyserre een ideale kiemtemperatuur van 20° nodig. Bij de opkweek tot de uitplant 15°. Men zaait 5-10 zaadjes per potje verdeeld en dekt af met een zaaigrondlaagje of scherp zand van ongeveer een 0,4 cm. Het trucje met het zaad in lauw water lukt hier ook. Uitplanten gebeurt wanneer we 4 à 5 jonge blaadjes zien op de jonge plant. Plantafstand 30 X 20 cm. Oudere planten uitplanten geeft een moeilijke in groei. Indien men geen grond te beschikking heeft, geen nood men kan gerust peterselie kweken in potten of bak mits een regelmatige bijbemesting. Het oogsten gebeurt door het blad te plukken, zo kan men gans het jaar genieten van een zekere oogst.
Peterselie kan belaagd worden door bladluizen of ook wel wilgenluizen genoemd (Cavariella aegopodii) genoemd naar zijn overwinteringplaats op wilgen, deze belaging is typerend voor schermbloemigen, deze kunnen door hun zuigende monddelen een virus overbrengen waardoor de plant geel - paars wordt en verdwijnt. Dit virus (Carrot Mottle virus + Yellow Dwarfvirus) is afkomstig van de tuinwortel en is zéér moeilijk te bestrijden. Het enige middel dat echt werkt is preventie, dit door de plantjes na uitplant of kieming af te dekken met kunst vliesdoek of insectengaas. Ook de wortelvlieg - waarvan de maden de wortel van de peterselie aantasten - is een grote vijand, eens aangetast treedt een totale verwelking van de plant op waarna ze afsterft. Dus een gouden raad: steeds afdekken houdt de bladluis en wortelvlieg op een stevige afstand en op deze manier is de plant ook nog wat beschut tegen rechtstreeks zonlicht.
Gebruik in de keuken De bladeren en wortels worden gebruikt. Als smaakmaker pas vóór het opdienen toevoegen aan de gerechten. Niet meekoken want het aroma verdwijnt totaal. Bij meekoken in soepen geeft peterselie deze laatste een bittere smaak (dus vermijden!). Wortelpeterselie mag wel meegekookt worden. Peterselie staat op nummer één bij de versiering van onze koude schotels. Geeft onze aardappelen een feestelijke aanblik (fijngesnipperd er bovenop strooien), ook bij aardappelpuree, worteltjes en erwten, sauzen, vinaigrettes en ook in onze omelet fines herbes is peterselie een graag geziene gast. Ook onze soepen, vis, kip en zelfs onze kruidenboter komt hij verfijnen. Gefrituurde peterselie smaakt flets, evenals gekookte of gestoomde. Drogen kan ook maar met veel smaakverlies. Diepvriezen kan zeker, wel niet meer te gebruiken als schotelversiering.
Een kruidig receptideetje: Gebakken kabeljauwfilet met peterselie
700 gr kabeljauwfilet 50 gr bakboter of olijfolie 2 eetlepels citroensap 2 grote eetlepels gehakte peterselie 1 ui 1 klontje hoeveboter peper zout - viskruiden afwerking: wat citroen, een toefje peterselie
Wrijf de visfilet in met wat zout, peper en de viskruiden. Pel de ui en hak hem fijn. Nu kan men de filets bakken in de hete boter tot ze gaar zijn (bruin korstje). Halverwege de baktijd voegt men de ui toe en laat hem mee bakken. Wanneer de filets gaar zijn leggen we ze op ons bord, sprenkelen er wat citroensap over en bestrooien we ze rijkelijk met de gehakte peterselie, nu nog de gesmolten hoeveboter er overgieten en alles wordt één lekker geheel. De partjes citroen en het toefje peterselie als versiering maken ons gerecht bovendien feestelijk, laat het u smaken. TIP: Nu de krielaardappelen op komst zijn zullen ze wonderwel accorderen met onze vis.
Geneeskrachtige eigenschappen In peterselie zitten vele vitamines, waaronder vitamine A en C en het bevat ook veel ijzer en kalk. Het kruid is bloedzuiverend, eetlustopwekkend en kalmerend. Helpt bij hoofdpijn en leverkwalen, ook nuttig bij nierstenen. Zelfs bij menstruatiepijn helpt peterselie. Het kruid heeft ook een heilzame werking bij vermoeide ogen (kompres). Bij insectenbeten kan men ook gekneusde bladeren inwrijven op de pijnlijke plekken (verzacht). Bent u wat verdrietig of somber, dan is peterselieolie een natuurlijke antidepressiva (5 à 6 druppels), deze peterselieolie laat men verdampen in de aromalamp, deze kan men bekomen in gespecialiseerde zaken, die de olie verwerken en verkopen. Kauwen op een peterselieblad helpt de knoflookgeur verdwijnen en geeft een frisse adem.
Wetenswaardigheden over de plant Dit keukenkruid is in oorsprong een geneeskrachtige plant, waarschijnlijk afkomstig uit het oosten van Europa en werd in de vorige eeuwen gebruikt als smaakmaker in de Duitse en Deense keuken bij bereiding van vissausen. Later verspreidde dit scherpe, pikante keukenkruid zich naar het Britse eiland waar het onafscheidbaar verbonden is met rosbief. Tegenwoordig treft men geraspte mierikswortel aan in tal van culinaire gerechten.
Mierikswortel heeft een forse bladerrozet met als opvallendste deel de pinwortel die geraspt onze spijzen kruid, het is een taaie, woekerende en doorlevende plant die eenmaal in de tuin geplant niet meer stuk te krijgen is. De wortel heeft een zeer scherpe, mosterdachtige en pikante smaak vandaar in de volksmond wel eens peperwortel genaamd. Op het einde van de lente komen op de 1,4 m hoge bloemstengels witte bloempjes die ons doen denken aan Gypsophila en die behoren tot de familie van de kruisbloemigen dus een neef van tuinkers, radijs, rammenas en koolgewassen. Ook in deze planten komt dezelfde pikante smaak terug, toch minder uitgesproken dan bij mierikswortel. Dit keukenkruid is in oorsprong een vermaarde geneeskrachtige plant die bij vele kwalen van pas kwam door zijn antibiotische werking. Het eerste landelijke receptenboek voor apothekers ten tijde van Napoleon wist ons al te melden dat de krachten van de Meiredik (mierikswortel) zijn meer vermogend dan die van de Ramenas. Zij doen de maandstonden en de Pis ontlasten, slijten den steen en genezen scheurbuik
Standplaats Hoewel mierikswortel een zeer sterke plant is gedijt hij toch het best in een lichte, goed bewerkte, voedzame en vochthoudende grond. Ook op schaduwrijke plaatsen groeit hij goed maar de bladeren zijn dan wel gevoelig aan witziekte door het moeilijk opdrogen en door gebrek aan rechtstreeks zonlicht.
Opkweek Een mierikswortelplantje bemachtigen kan geen probleem zijn, de plant verspreidt zich snel en ieder stukje wortel levert een nieuwe plant op. Hoewel men de plant ook kan zaaien zal men toch eerder vermeerderen door wortelstekken te nemen of de plant te scheuren. Het beste moment hiervoor is wanneer de plant in rust staat (in de wintermaanden, dan is ook de plant bovengronds afgestorven).
Gebruik in de keuken De geraspte wortel wordt zowel geroosterd als vers gebruikt in sausen bij rosbief, gerookte en vette vis. Samen met azijn en room bij kip of hardgekookte eieren is dit keukenkruid een welkome afwisseling. Op geraspte wijze kan mierikswortel verwerkt worden in rauwkost zoals in koolsla, roomkaas, mayonaise of als dressing bij avocadovulling. Het jonge verse blad kan men gebruiken in salades en ook een broodje gerookte makreel is prima maatjes met dit blad, een ware lekkernij !
RECEPTIDEE Een lekkere tip voor een leuk verrassingseffect op ons bord: Avocado met mieriksworteldressing Het kleureffect speelt de hoofdrol in dit gerecht maar ook onze smaakpapillen worden prima verwend.
Rasp de mierikswortel. Smelt de boter en doe er de broodkruimels onder. Laat even sudderen en voeg dan de mierikswortel toe. Goed roeren en pan van het vuur halen. Rasp de appel in de pan, doe er de yoghurt bij, vervolgens citroensap, zout en peper (naar smaak, niet overdrijven !) en tot slot de zéér fijngehakte kruiden. Laat afkoelen in de koelkast. Meng daarna de room door het geheel, schep alles in de halve avocado's. Onmiddellijk daarna opdienen met gemengde sla en stokbrood of een krokante toast. Dit lichte recept is een prima afsluiter van een heerlijke zomerdag, zittend in de tuin, op het terras, of op een andere koele plaats, genietend van de ondergaande zon, misschien wel met een gekoeld roséwijntje in de buurt. Heerlijk!
Nog even vermelden dat mierikswortel goed accordeert met gerookte vis- en vleesgerechten.
Geneeskrachtige eigenschappen Verse mierikswortel bevat veel mineralen en vitamines zoals magnesium, calcium, natrium en vitamine C. Als natuurlijk antibiotica is deze plant vermaard en helpt vooral bij infecties aan de luchtwegen bronchitis) maar ook bij ontstekingen op de urinewegen, koorts en bij gewrichtsontstekingen (artritis, jicht, ) kan het verlichting en genezing brengen. Uitwendig wordt de geraspte wortel gebruikt als kompres bij wondinfecties en artritis. Mierikswortel stimuleert de spijsvertering. Al meerdere malen heb ik mijn dierbaren en mezelf geholpen met het volgende receptje (bij hoest): rasp een mierikswortel goed fijn en doe er onmiddellijk rietsuiker bij, meng goed en laat het geheel een nachtje in de koelkast trekken. Pers de volgende dag het sap eruit met een neteldoek of zeef uit en doe het in een flesje, drink 3 maal daags een koffielepel van de zelfgemaakte siroop. Verlichting verzekerd! Ook de bio-kwekers onder ons komen aan hun trekken: mierikswortelaftreksel zou goed werken bij bewaarziekten van fruit en de plant in de onmiddellijke omgeving van aardappelen zou de beruchte aardappelplaag op afstand houden. Fijngesneden blad verwerkt in hondenvoer zou een wormafdrijvend effect hebben. In de cosmetica zou een aftreksel vermengd in melk een huidzuiverende lotion opleveren.
Iedereen kan meegenieten van de gaven die mierikswortel aanbrengt. Deze plant is zeker de moeite waard, kennis maken is niet meer loslaten !
Meimaand en Lievevrouwebedstro: een onafscheidelijk duo !
Ook zin om met een origineel aperitiefje uit de hoek te komen? Met Lievevrouwebedstro dat nu weelderig staat te bloeien zal het zeker lukken. De befaamde Maitrank heeft haar bestaan nl. aan Lievevrouwebedstro te danken. Terug in de tijd bij de Germaanse volkeren vinden we het drankje al terug, gemaakt in de maand mei werd het in overvloed gedronken. Zo dachten de Germanen hun lichaam opnieuw kracht te geven, dit een héél jaar lang.
Het Lievevrouwebedstro genoot ook faam als middel tegen boze geesten, zelfs tot in de wiegjes van babys werd het plantje gelegd om ze zo te behoeden voor tovenarij. In legendes werd zelfs gezegd dat het Lievevrouwebedstro als stro in de kribbe van het kindje Jezus lag. De blaadjes en bloempjes worden ook gedroogd in kruidenkussentjes gebruikt omwille van de specifieke geur. Ze verdrijven insecten en geven ons linnengoed een aangename geur, deze is wel minder uitgesproken als bij lavendel. Ook als weervoorspeller was dit kruid populair nl. wanneer er regen op komst was ging het veel sterker geuren, vooral in omas linnenkast was dit perfect waarneembaar.
De plant Lievevrouwebedstro is een winterharde (meerjarige-grondbedekkende) vaste plant behorende tot de familie van de Sterbladigen (Rubiaceae) met witte, stervormige bloemen en smalle groene bladeren in kransen van 6 of 8, wordt ongeveer 15 tot 20 cm groot. Zéér aromatisch, geurt het enkel na afsnijden en drogen. Bloeit in de vroege zomer, van maart tot juni. Zorg voor een schaduwrijke plaats (kruipend bosplantje), het is tevens een goede bodembedekker in de borders.
Opkweek Het plantje wordt op een schaduwrijk plaatsje gezaaid in de late zomer, echter wel uitdunnen. Het langzaam kiemende plantje zal snel weelderig groeien dankzij de wortelscheuten die men ook kan scheuren en daarna uitplanten.
MAITRANK Wat hebben we nodig? Een fles witte wijn (Moezel, Elzas) Suiker Citroen Eventueel een glas cognac
Hoe bereiden we ons drankje? De in bloei staande plant wordt afgesneden en gedroogd Een handvol van deze gedroogde plant wordt met de fles witte wijn overgoten, suiker toevoegen naar smaak. Dit mengsel één nacht laten rusten in een kelder of op een andere koele plaats. Daarna zeven en citroen toevoegen. Wil men het aperitief wat pittiger dan kan men een geutje cognac toevoegen.
Opgelet: ijskoud opdienen.
Geneeskrachtige eigenschappen In de kruidengeneeskunde was en is dit kruid zéér populair, bij bloedsomloopstoornissen en tegen trombose. Thee van Lievevrouwebedstro helpt bij maagpijn, tegen slapeloosheid en stress, dit door het kalmerende effect is het zelfs een uitstekend slaapmiddel. Verder is het bloedzuiverend en galafdrijvend, het kan zelfs helpen tegen voorjaarsmoeheid. Lukt het niet om te stoppen met roken, probeer dan kruidentabak met als hoofdbestanddeel, Lievevrouwebedstro, een prima hulpmiddel.
Nog een kleine tip voor een originele uitstap In Aarlen vinden eind mei begin juni de Maitrankfeesten plaats. Een mooie stoet met folkloristische dansen, samen met een inwijdingsplechtigheid bij het Broederschap van de Maitrank zorgen ervoor dat het aangenaam vertoeven is in deze stad. Uw smaakpapillen worden er uitstekend verwend met de befaamde Maitrank.
Met een lekker aperitiefje Maitrank in mijn bereik, rest er me nu niets anders meer dan al de lezers gezondheid toe te wensen
Ingebed zijn mijn gedachten, starend naar het niets waar beelden en woorden vervagen in een bevrijdende stilte waarin de sterren een verhaal vertellen. Al luisterend ontdek ik mijzelf in stilte.
Wetenswaardigheden over oregano Geluk en voorspoed: een droom voor ieder van ons, de Grieken wisten al waar de klepel hing, want volgens hun mythologie zou de zoete en kruidige smaak van Oregano gemaakt zijn door de godin Aphrodite als symbool voor geluk en voorspoed. Oregano is afkomstig van de landen rond het Middellands Zeegebied, in Griekenland en Italië is het kruid in overvloed terug te vinden in de vrije natuur.
Bruidsparen werden er getooid met slingers van Oregano, anderzijds werden ook de graven versierd met oreganoplanten, beiden rituelen als teken van vrede. Later ontdekte men ook de medicinale waarde van de plant en tenslotte kwam het terecht in onze keuken.
Oregano is een doorlevende vaste en groenblijvende plant die tot 45 cm hoog kan worden. Dit dichte keukenkruid geeft in de zomer paars - rode bloemen die druk door bijen bezocht worden. De kruidenplant die tot de familie van de Lipbloemigen (Labiatae) behoort bezit brede, eironde, 4 cm lange en roodgetinte blaadjes die enigszins behaard zijn. De smaak benadert deze van tijm (bevat eveneens de aromatische stof thymol) en kan deze gerust vervangen. Meekoken echter kan niet, in tegenstelling tot tijm.
Oregano wordt wel eens verward met Marjolein of Majoraan (Origanum majorana). Hoewel de smaak en geur weinig verschillend is met die van Oregano is Marjolein echter een éénjarig keukenkruid (dus ieder jaar opnieuw zaaien), het is niet zo groeikrachtig en ook kleiner van blad.
Standplaats Oregano doet het vooral goed op een zonnige standplaats. De grond moet voedzaam zijn en eerder aan de kalkrijke kant. Rekening houdend met zijn natuurlijke rotsachtige habitat, is het vanzelfsprekend dat een goed doorlaatbare of gedraineerde grond noodzakelijk is, vooral tijdens natte winters, steenpuin in de grond verwerken is hiervoor ideaal. De invloed van klimaat, seizoen en grond zijn bepalend voor de smaak en niet zozeer de vele cultivars die bestaan. Planten geplukt in de mediterrane streken zullen een veel sterker aroma hebben dan de inheems gekweekte planten. Oregano kan ook zeer gemakkelijk gekweekt worden in pot of kuip op het terras (zorg er echter voor dat deze groot genoeg zijn zodat de plant makkelijk kan uitgroeien).
Oregano is ook een mooie borderplant, vooral de roze bloemenpracht komt tot zijn recht in rotstuinen.
De plant is vrij goed bestand tegen ziekten en insecten, het wordt zelfs aangewend om samen met zwavel in mierengaten of holen te strooien of te stoppen, de beestjes gaan zowaar op de vlucht!
Opkweek Wilde marjolein is een zeer gemakkelijk te kweken plant. Er zijn verschillende manieren om ze te vermeerderen.
Scheuren die de meest gebruikte vermeerderingswijze is, doe je het best in het voorjaar wanneer de plant nog in rust is. Neem een stevige plant en steek er een mooi stuk vanaf met zoveel mogelijk grond eraan en plant deze op een zonnige standplaats.
Stekken is ook een goede methode maar wel wat omslachtiger.Men neemt kruidachtige kopstekjes in de maand juni en steekt ze in een mengsel van zand en turf. Totdat de stekken zijn ingeworteld legt men er geperforeerde plastiekfolie op. Daarna de ingewortelde stekken oppotten of rechtstreeks uitplanten.
Zelf zaaien gaat ook. Dit gebeurt in april-mei in een kweekserre in goede zaaigrond. Rechtstreeks in potten zaaien ofwel verspenen naar grotere potten om ze daarna uit te planten op hun definitieve standplaats. Oudere planten zaaien zich zelf gemakkelijk uit.
Gebruik in de keuken Oregano wordt overvloedig gebruikt in de Griekse en Italiaanse keuken, maar ook bij ons is het een smaakmaker. Een pizza zonder oregano is als een café zonder ? Oregano wordt bij ons ook wel eens palingkruid genoemd, het wordt dan ook gebruikt in palinggerechten.
Oregano wordt gebruikt in tomatenschotels, bij gebraden groenten, aardappelgerechten en ook bij paddestoelgerechten.
In pastagerechten en rijstschotels (zoals risotto) is Oregano subliem. Het verbetert de smaak van eigerechten (omeletten), frittata en quiches.
In marinades en bij de afwerking van gebraden of gestoofd rund - en varkensvlees, en bij gevogelte geeft Oregano een apart karakter aan het gerecht. Wilde marjolein maakt ook deel uit van het kruidenassortiment dat gebruikt wordt om Eau des Carmes te maken.
Daar Oregano nogal sterk smaakt is het aan te raden het met mate te gebruiken. Vers of gedroogd behoudt het kruid een heerlijk aroma.
OPGELET! Oregano wordt niet meegekookt maar pas op het einde van de bereiding toegevoegd.
Receptidee: Geroosterde aardappelen met oregano!
Benodigdheden
5 grote aardappelen
5 lepels olijfolie
3 theelepels gedroogde oregano
zeezout
zwarte peper
Bereidingswijze: Kook 6 grote aardappelen in een snelkookpan of in een stoomkoker en snij ze in vier gelijke stukken. Meng in een kom de olijfolie, de gedroogde oregano, het zeezout en de versgemalen zwarte peper. Bestrijk de gare aardappelen met dit mengsel en leg ze op een ingevette rooster, roosteren op 220°C in de oven. Haal ze uit de oven wanneer ze knapperig en goudbruin zijn.
Lekker bij de barbecue: knapperig, kruidig, pittig, niet duur !
Geneeskrachtige eigenschappen Oregano is in oorsprong een medicinaal kruid dat bij Grieken en Romeinen in hoog aanzien stond, vooral om zijn ontsmettende en pijnstillende werking. Als thee kan men het gebruiken om verkoudheden te verlichten. Bij maag - en darmklachten biedt Oregano ook verlichting.
Uitwendig kan het gebruikt worden om wonden te helen .
In de aromatherapie wordt de olie, gewonnen uit het kruid, aangewend om zenuw - en spierpijnen te onderdrukken, maar ook hier waardeert men de antiseptische werking bij allerlei virale en bacteriologische infecties.
Oregano verlicht hoofdpijn en helpt ook bij menstruatiepijnen.
Gebruiken en tradities, er wordt aan gesleuteld, we geven ze door, generatie na generatie, daarbij zijn ook onze keukenkruiden niet weg te denken, want iets waardevol is tijdloos en krijgt steeds opnieuw de plaats die het toekomt, met vrede en voorspoed als basisgedachte kan toch niets mis zijn: Oregano: mythe of passie?
Koriander / Coriandrum sativum Wetenswaardigheden over de plant Koriander is een van de oudste keukenkruiden door de mens gebruikt, het stond reeds vermeld in de Bijbel (het is één van de bittere kruiden die gebruikt werden bij de rituelen van het Joodse paasfeest). Ook in de Egyptische piramides vinden we sporen terug, de Romeinen op hun beurt gebruiken koriander gemengd in azijn om hun vlees in te strijken dit om bederf te voorkomen. Onderzoeken tonen inderdaad aan dat de plant schimmelwerend en bacteriedodend is. Het plantje is uit het Midden Oosten door de Romeinen meegebracht naar onze streken. Koriander is familie van de schermbloemige, het wordt ongeveer 60 cm hoog (is wel kwetsbaar!). Het is een éénjarig kruid, met witte tot roze bloemschermen, deze laatste geven het zaad. Het blad doet ons denken aan kleine selderblaadjes . De zaadjes zijn ongeveer even groot als peperbolletjes waar ze dan ook op gelijken. Men maakt veel gebruikt van dit keukenkruid in de Indiase, Griekse en Thaise keuken. Vooral de zaden worden gebruikt, deze geven een aangename aromatische smaak aan onze gerechten. De geur van de plant zelf is niet zo aangenaam, vandaar dat men koriander soms wantsenkruid noemt (de reuk doet denken aan wantsen: deze kleine insecten verspreiden bij aanraking dezelfde geur).
Standplaats Koriander verkiest een zonnig plaatsje en groeit het best in licht kalkhoudende, humusrijke en goed doorlaatbare grond met organische bemesting. Het plantje groeit het best in volle grond, wat vooral noodzakelijk is als we het kruidje opkweken voor het oogsten van de zaadjes. In potten kweken we het plantje enkel voor het blad!
Opkweek Vanaf half april kan men koriander in huis of in de serre zaaien. Het duurt wel 14 dagen eer het zaad kiemt. Het plantje kan uitgeplant worden in volle grond van 15 mei op een afstand van 30 cm. Men kan ook ter plaatse zaaien in volle grond, wel op een zonnige beschutte plaats. De rijafstand is 30 cm, zoals hierboven reeds vermeld, en men kan het uitdunnen op 20 à 25 cm. Tot de kieming dient men de grond vochtig te houden d.m.v. geperforeerde plastiekfolie. Regelmatig hakken en wieden bevorderd de groei. Kent u het oude gezegde: hakken en wieden zal men nooit verbieden? De zaadjes worden geoogst wanneer ze licht grijsbruin verkleuren. Ze worden gedroogd op een tochtige plaats en men bewaart ze achteraf best in een glazen bokaal met deksel. De zaden en plantjes zijn ook te koop in tuincentra en in de meeste grootwarenhuizen.
Gebruik in de keuken Het blad wordt gebruikt in stoofschotels, kipgerechten, salades en sauzen. Vooral in de Oosterse en Zuid-Amerikaanse keuken maakt men er gretig gebruik van. Men dient het blad steeds vers te gebruiken want éénmaal gedroogd verliest het zijn aroma. Invriezen kan maar ten koste van de mooie groene kleur. De zaden die men zelf kan oogsten maar die ook te koop zijn, hebben een licht pikant, anijsachtig aroma en worden het meest gebruikt. Denken we hierbij aan ingemaakte augurken op azijn, in wildpasteien, koekjes (o.a. speculooskoeken), zelf in kaas. Ook gemalen is koriander een belangrijk ingrediënt van de curiemengeling garammasala, dat we zeker terugvinden in de Indische keuken. Kennen jullie Champignon à la Grecque? Wel er zit koriander in! Een gekend Grieks varkensgerecht Afelia is eveneens met koriander gekruid.
Een receptideetje: Champignons met koriander
Wat hebben we nodig (voor 2 personen)? · 500 gr. witte champignons · 2 eetlepels olijf- of zonnebloemolie · 2 eetlepels korianderzaad · 1 teentje knoflook · 2 eetlepels tomatenpuree · 300 ml droge witte wijn · zout peper · korianderblad (versiering van het bord)
Bereiding: Maak de champignons schoon en snijd ze in stukken. Doe de olie, wijn, knoflook en koriander zaden in een pan en breng het geheel aan de kook. Doe het deksel op de pan en laat 5 minuten sudderen. Voeg de champignons en de tomatenpuree toe. Laat dit alles 5 minuten doorkoken tot de champignons gaar zijn. Haal deze laatste uit de pan en leg ze even terzijde, kook de vloeistof nog wat langer door (5 minuten ongeveer), zodat het mengsel voor een stuk verdampt is. Giet het daarna over de champignons, laten afkoelen, daarna versieren met korianderblad. Weer een overheerlijk gerechtje dat we perfect op voorhand kunnen klaarmaken en op een warme zomeravond zeker van pas komt (hopelijk valt het weer mee). Misschien zelfs een origineel ideetje voor bij de barbecue?
Geneeskrachtige eigenschappen Koriander bevordert de eetlust en is op velerlei manieren nuttig voor onze spijsvertering, het voorkomt een opgeblazen gevoel en vermindert branderigheid van de maag. Het werkt ook vochtafdrijvend. Dit keukenkruid is een prima hulpmiddeltje voor ons geheugen (misschien een leuke tip voor onze jeugd, nu in volle examenperiode). Bij verkoudheid , griep of in een periode van stress kan koriander verlichten. De geplette zaadjes werken als kompres goed in op pijnlijke gewrichten, en zijn ook een hulpmiddel bij aambeien.
De Grieken brachten het, tijdens hun veroveringstochten, van het Perzische rijk naar het Griekse vaste land mee. De laurier was voor hen het symbool van wijsheid en glorie. Tijdens hun olympische spelen kregen de winnaars een krans gemaakt van lauriertakken als geschenk en teken van hun overwinning (lauwerenkrans)
Later werd de laurier verspreid via de landen rond de Middellandse Zee en ten tijde vanhet Romeinse keizerrijk werden keizers en zegevierende veldheren gekroond met een laurierkrans.
In de 17°eeuw heeft de laurier hier zijn intrede gedaan en rondom de 19°eeuw begon men in de streek van Brugge met de teelt van deze plant, momenteel zijn er daar nog veel laurierbedrijven.
De laurier is een houtachtige en groenblijvende struik die tweehuizig is: de mannelijke en vrouwelijke bloemen staan op afzonderlijke planten.
Oudere planten geven zwarte bessen met slechts één zaadje. De bladeren die lederachtig en glanzend aanvoelen geven bij het wrijven de typische aromatische geur af. Behalve voor het gebruik in de keuken wordt de plant gebruikt als versiering (kegel bolvorm, gedraaide stammen ) en worden de bladeren verwerkt in kransen, guirlandes, bladapplicaties en zelfs als een bestanddeel van potpourri.
De laurier wordt soms wel eens verward met de groenblijvende en giftige haagplant Prunus laurocerasus (laurierkers, paplaurier) die groter is van blad maar geen verwantschap heeft met laurier.
Standplaats
Tijdens de zomer staan de laurierboompjes die meestal in kuipen gekweekt worden best op een zonnige standplaats. Sommige exemplaren (meestal oudere) gedijen in volle grond hoewel laurier eigenlijk niet volledig winterhard is. Vooral in de kuststreek en in stadstuinen (mits voldoende beschutting) kunnen ze temperaturen tot -5°C verdragen. Toch laat men ze best binnen in kuipen overwinteren.
Zolang het niet gaat vriezen, mag hij buiten blijven staan, wil u echter geen risico nemen, plaats hem dan op een koele, vorstvrije plaats (veel licht hoeft niet), geef om de 5 weken wat water en zorg er vooral voor dat de potkluit niet uitdroogt.
Een te warme overwintering werkt schildluisaantasting in de hand. De schildluizen produceren bij het aantasten van de planten de kleverige en zoete honingdauw, deze wordt op zijn beurt aangetast door de roetdauwschimmel die de bladeren zwaar bevuilt. Om de schildluizen en het vuil te verwijderen kan men de bladeren een voor een bovenaan maar vooral onderaan afborstelen met water en detergent. Na de behandeling de plant flink afsproeien.
Laurier is een sterke plant die zelden aangetast wordt door ziekten of insecten.
In mei mag men hem gerust buiten zetten, laat hem echter langzaam wennen aan het zonlicht indien hij uit een donkere overwinteringplaats komt (tegen verbranding).
Als het warm is dagelijks water geven, niet teveel = even slecht als te weinig !
Grond: goed organisch bemeste potgrond die een pH heeft van 6,5 - 7 en wat klei bevat. Zorg voor goede drainage in de pot.
Bemesting : traag werkende organische meststoffen die weinig zouten bevatten en die het best in het voorjaar toegediend worden. Ook traagwerkende osmocote-pillen zijn een goed alternatief.
Opkweek
Vermeerdering : De meest gebruikte vermeerderingswijze is het nemen van stekken. Dit gebeurt in september (we spreken hier van zomerstekken) door kruidachtige kopstekken van +10 cm te nemen. We steken de stekken in een mengsel van turf en rijnzand (3/2) en zetten het gedurende de inwortelperiode onder dubbel plastiek of gaatjesplastiek met eventuele bodemverwarming. Na het inwortelen worden de stekken in een voedzame, doorlaatbare en humusrijke grond opgepot. Dit laatste is niet zo eenvoudig en het resultaat kan soms tegenvallen.
Een andere methode met meer slaagkans bestaat uit het wegsnijden van wortelscheuten met wortels aan, die men oppot en verder opkweekt. Meestal kan dit enkel met oudere exemplaren.
Laurier verpotten: gebeurt op het einde van de rustperiode (febmaart). Gebruik hier degelijke potgrond met klei. Deze grond spoelt door de aanwezigheid van klei minder vlug uit, houdt het water langer vast, geeft vooral steun aan de wortels en verhoogt het gewicht in de pot zodat hij beter bestand is tegen wind. Laurier in grote potten hoeft maar om de 5 jaar verpot te worden, zorg er bij het verpotten voor dat de wortels zo weinig mogelijk beschadigd worden en verpot nooit in een te grote pot.
Laurier snoeien: Laurier snoeien gebeurt vooral om de planten in een passende vorm te knippen. Het snoeien gebeurt tijdens de rustperiode (november-maart). Zorg bij het insnoeien dat men de bladeren niet insnoeit maar wel de takken ertussen. Van het snoeihout kan men de blaadjes gebruiken vers of droog- in allerhande gerechten.
Gebruik in de keuken Laurier is een echte smaakmaker, in geen overdreven grote hoeveelheden, maar subtiel gebruikt geeft hij smaak aan wortel- en andere stampotten, zuurkool, stoofpotjes (Vlaamse karbonaden, konijn, ragout), ook in groentesoepen en rijstschotels is laurier niet weg te denken. Ook met visgerechten vormt hij een perfect geheel.
Laurier maakt ook deel uit van het bouquet garni (kruidentuiltje) = 2 takjes peterselie ,1 takje tijm en 1 laurierblad). Een laurierblad meekoken in melk als extra smaakmaker incake en rijstpudding.
Laurierblaadjes kunnen zowel vers als gedroogd gebruikt worden. Gedroogde bladeren smaken minder bitter dan verse, verse zijn wel aromatischer. Ze mogen meekoken, hoe langer de blaadjes meekoken des te kruidiger de smaak.
RECEPTIDEE: Gepocheerde zalmfilets met laurier
Bestanddelen :
4 zalmfilets (vers of diepvries)
4 blaadjes laurier
1 takje tijm
sap van 1 citroen
peper, zout
glas droge, witte wijn
een theelepel viskruiden
Doe de zalmfilets in een kom samen met de laurierblaadjes, de tijm, kruid licht met zout en peper, doe er de viskruiden bij, overgiet alles met de wijn en laat zachtjes gaar worden (6 à 10 minuutjes). Neem de vis uit de pan en laat afkoelen.
Besprenkel de visfilets met het citroensap en dien op met een lekkere coctailsaus.
Coctailsaus: enkele eetlepels mayonaise met wat tomatenketchup, een geutje whisky, wat peper (liefst van de molen) goed onder elkaar mengen, eventueel nog een klein beetje room toevoegen.
LEKKER MET EEN STUKJE STOKBROOD EN EEN FRIS SLAATJE, OOK MET EEN AARDAPPEL IN DE SCHIL OF PETERSELIEAARDAPPELEN.
Geneeskrachtige eigenschappen Laurier werkt antiseptisch op de luchtwegen. Helpt bij griep, tandpijn en aften. Is vochtafdrijvend. Wekt de eetlust op en bevordert de spijsvertering. Geeft kracht en is opwekkend en mede daardoor een natuurlijk antidepressivum. Ook bij sinusitis, keelpijn, bronchitis brengt laurier verlichting,
Futloos en vet haar spoelen met water -waarin men enkele blaadjes laurier aan de kook heeft gebracht- is een prima natuurlijk schoonheidsmiddel.
De olie uit laurier gewonnen kan in de aromatherapie gebruikt worden bij de behandeling van spierpijn, zenuwpijn en verrekking.
Met laurier kunnen we vele kanten uit, het lijkt me ook een speciaal geschenk : een prachtige laurierkrans of een grootse guirlande, het kan met een gerust hart geschonken worden, als de gelukkige ontvanger het niet weet te waarderen als versiering kan hij of zij het alsnog gebruiken in een of ander stoofpotje !
Wetenswaardigheden over de plant Lavas of maggikruid komt oorspronkelijk uit Zuid Europa en is momenteel verspreid over gans Europa en ook tot in Noord-Amerika.Tijdens het Romeinse keizerrijk stond lavas hoog aangeschreven in de Romeinse keuken. Door de Romeinse kolonisatie in onze streken en via de vroeg middeleeuwse kloostertuinen kreeg dit plantje een plaats in onze hedendaagse kruidentuin.
Levare die vrij vertaald verlichten betekent is afgeleid van de geslachtsnaam Levisticum. De lavas (andere gebruikte naam: maggiplant) werkt inderdaad verlichtend bij ongemak veroorzaakt door een slechte spijsvertering.
Deze enorme vaste plant kan tot 2 m uitgroeien maar sterft tijdens de winter bovengronds af. De sterk aromatische, naar selder smakende plant, vertoont tijdens de bloei geelgroene schermbloemen (familie van de Schermbloemigen), deze worden druk bezocht door bijen. De blinkende donkergroene bladeren lijken op selder (daarom soms Franse, berg of bastaardselder genoemd).
Standplaats
Lavas gedijt zowel op zonnige als op halfschaduwplaatsen. Bij de grondkeuze best een diepe, humusrijke en vooral goed doorlaatbare plek kiezen. De plant kan best om de 8 jaar verplant worden, zo blijft men er van genieten!
Gezien de grote hoogte is het raadzaam ze ergens achteraan in de kruidentuin te planten.
Wie geen tuin heeft kan lavas in een pot op het terras of op het balkon kweken, echter er wel op letten dat de pot breed genoeg is (ongeveer 24 cm diameter). Weliswaar groeit de plant hier niet zo hoog als in de volle grond maar de smaak is gelijk.
Opkweek
Lavas kan men vermeerderen door zowel de plant te zaaien als te scheuren.
Het zaaien gebeurt het best in de lente (maart-april) in een serre of buiten op een beschutte plaats. Zorg er steeds voor dat tijdens de kieming de zaaigrond vochtig blijft. Dit kan je doen door er geperforeerde plastiekfolie of glas boven te leggen tot de kieming die 3 weken kan duren.
Indien de plantjes voldoende groot zijn kan men ze oppotten of verplanten op de definitieve standplaats.
Scheuren doet men best in het voorjaar wanneer de planten pas uitschieten. Oude planten scheuren is zeer moeilijk, dus het scheuren kan enkel bij jongere planten (3-4 jaar)
Van ziekten of insecten heeft de plant weinig last. Soms kunnen de larven van de seldermineervliegen de bladeren wel eens aantasten en daardoor wat minder appetijtelijk ogen maar kapot gaat ze er niet van, wel kan men best de aangetaste bladeren wegsnijden om verdere verspreiding tegen te gaan.
Gebruik in de keuken
In de keuken kan zowel wortel, stengel, blad als de zaden van lavas gebruikt worden
De verse bladeren geven een pittige smaak aan soep, saus, roereieren, spinazie, wortelen en aardappelen. Ook fijn versnippert geeft het aan salades een fijne aromatische en pittige smaak. Ook bij runds- en lamsvlees is lavas een smaakmaker, deze gerechten zijn bovendien beter verteerbaar. Vervang eens selder door lavas in mosselen .. van een pittige smaak gesproken !
Bladeren mogen meegekookt worden zonder smaakverlies, liefst in vers (droog kan niet, invriezen kan nog net). Lavas is sterk aromatisch en wordt daarom met mate gebruikt.
Een echte delicatesse: de jonge scheuten stomen en opdienen met een Hollandse saus. Ook gesuikerd zijn de scheuten lekker (dit kan ook met bladstelen van de Engelwortel).
Minder gekend: het gebruik van de bruine splitvruchtzaden, deze worden verwerkt in brood, cake, vlees en kaas. Een populaire likeur in het voormalige Oostblok is gemaakt op basis van lavaszaden en de gedroogde wortel ervan.
Voor mensen die een zoutloos dieet volgen kan lavas een smaakmaker zijn, evenals zuring kan lavas zout in gerechten vervangen.
RECEPTIDEE
Wortelen met lavas : een geslaagde combinatie !
Benodigdheden
Ingrediënten voor 4 personen
2 koffielepels lavasbladeren
6 à 8 geraspte wortelen
2 geraspte appelen
250 g halfvolle yoghurt
2 koffielepels mayonaise
slablaadjes
1 ui (in ringen gesneden)
bieslook (naar smaak)
Bereidingswijze:
Meng de geraspte wortelen, appelen, lavas (eerst zéér fijn hakken), mayonaise en yoghurt (kan vervangen worden door een geutje room) goed door elkaar samen met wat peper en zout (naar smaak) .
Versier bij het serveren met de uienringen, bieslook en jonge lavasblaadjes.
Originele rauwkostsalade bij de barbecue : fris, pittig, niet duur en vooral lekker !
Geneeskrachtige eigenschappen
Lavas is niet alleen een gewaardeerd keukenkruid maar ook in de volksgeneeskunde en homeopathie komt het van pas. De aftreksels van de bladeren en de wortels werken maagversterkend en helpen bij buikkrampen en een opgeblazen gevoel.
Lavasthee van de bladeren bevordert de spijsvertering, wekt de eetlust op en helpt bij het verzachten van de hoest.
Thee van de fijngesneden en gedroogde wortels is dienstig tegen waterzucht en gezwollen voeten. Ook bij klachten aan de urinewegen kan lavas verlichtend en genezend werken en verhoogt het de urineafdrijving.
Een afkooksel van de bladeren wordt als natuurlijk deodorant in het badwater gedaan om ongewenste geuren te verdrijven en de huid te zuiveren. Dit vinden we reeds terug in een citaat van de Engelse plantkundige Thomas Hyll (1577) : This herbe for his sweete savoure is used in bathe.
Vroeger gebruikte men de holle stengels om warme melk of een andere warme drank mee op te zuigen, de op deze manier vrijgekomen medicinale stoffen verlichten en genezen keelpijn.
Lavas, ze zijn in onbruik geraakt. De sublieme smaak, de genezende eigenschappen en toch nog het zwarte schaap in menige kruidenverzameling, met een onstuitbare wederopmars kunnen we er onszelf maar beter en lichter bij voelen. Aan te raden!
Wetenswaardigheden over de plant Komkommerkruid of ook wel eens bernagie genoemd is een gekend keukenkruid afkomstig van de landen rond de Middellandse Zee en werd door de eeuwen heen verspreid over gans Europa en Noord-Amerika. Bij de Grieken en de Romeinen stond dit kruid in hoog aanzien. De gekende Romeinse Plinius schreef over deze plant ego Borago Daudia semper wat vrij vertaald ik borago breng altijd moed betekent. In de Middeleeuwen liet men de bladeren in wijn trekken, deze werd daarna gedronken om melancholische stemmingen te milderen en om letterlijk en figuurlijk moed in te drinken.
Borago zou van het Italiaanse borra komen wat wol betekent, verwijzend naar de dikke, grijze en korte beharing van de plant, deze valt bij het betasten onmiddellijk op: ruw en zilverachtig van kleur, dus helemaal niet verwonderlijk dat de plant behoort tot de Familie van de Ruwbladigen (Boraginacea).
Komkommerkruid (verwijst naar de geur en het aroma van deze plant dat sterk doet denken aan komkommer) is een winterharde éénjarige plant met hangende, blauwe stervormige bloemen, deze worden druk bezocht door bijen, deze zorgen op hun beurt voor een heerlijke honing. De plant die tot 1 m hoog kan worden heeft een holle stengel met ruwe, eivormige bladeren, ze is zeer gemakkelijk te kweken.
Oorspronkelijk gebruikte men dit kruid om zijn geneeskrachtige waarde, momenteel wordt het echter gebruikt als keukenkruid.
Standplaats Komkommerkruid is een kruid dat weinig eisen stelt en in praktisch alle grondsoorten gedijt, komt jaarlijks zonder enige moeite op dezelfde plaats terug doordat het zich zelf gemakkelijk uitzaait.
Een humusrijke grond en een goede organische bemesting zullen echter fors groeiende planten leveren met een uitstekend aroma.
Opkweek
De vermeerderingswijze zal zoals bij de meeste éénjarige planten bestaan uit het zaaien. Dit kan gebeuren in de lente (maart april), zowel in pot als in de volle grond. De bloeitijd is in juni - augustus. Men kan ook zaaien in het najaar (sept-okt), deze planten kunnen gezien hun wintervastheid de koude trotseren en geven al bloemen in mei. Planten sterven na de bloei en zaadvorming af, dus best zaaien in het voor- en najaar, zo kunnen we er het ganse jaar optimaal van genieten.
Men kan de zaden ook aankopen, eenmaal gekweekt komen de plantjes vanzelf terug. De plant is ook door zijn ruwe opbouw weinig gevoelig voor ziekten of insecten.
Gebruik in de keuken Zowel de bladeren als de bloemen worden in de keuken gebruikt. De bladeren kunnen samen met koolbladeren (2 delen kool en 1 deel komkommerkruid) gekookt worden. Ook kan men de zuivere blaadjes gebruiken en klaarmaken zoals spinazie. Gehakte bladeren worden op het einde van het kookproces zowel aan soep als aan hutsepot toegevoegd. In salades en bij zachte kaas is komkommerkruid een delicatesse. Door zijn licht zoute smaak is het ook een vervanger en smaakmaker bij zoutloos dieet.
Opgelet: komkommerkruid dient steeds vers gebruikt te worden.
De blauwe bloemen zijn zeer gewaardeerd in de moderne keuken en hebben een hoge decoratieve waarde. Alcoholische dranken op basis van jenever of gin kan men versieren met enkele bloempjes (succes gegarandeerd). Ook in komkommersoep kan men zich aan enkele bloempjes wagen (origineel). Geglaceerd als decoratie voor cake zijn ze pas helemaal speciaal !
Gedroogde bloemen worden gebruikt in potpourri .
TIP voor de moestuin: komkommerkruid is een ideale metgezel voor tomaten en maakt hun smaak voller. Ook pompoenen en aardbeien leven harmonieus samen met deze plant en komt hun smaak ten goede
Receptidee:
Komkommerkruid RAITA
Bestanddelen :
een handvol verse blaadjes komkommerkruid
200 ml Griekse yoghurt( ook gewone is bruikbaar)
peper, paprikapoeder, zout
Neem een handvol verse blaadjes en giet er kokend water over. Plet ze fijn met een houten lepel en laat afkoelen. Na het afkoelen het vocht door een zeef gieten, daarna 4 eetlepels vocht door de Griekse yoghurt mengen.Hak nog wat blaadjes fijn en roer ze onder de Raita ( die men kan afwerken en op smaak brengen met wat peper, zout en paprikapoeder) .
Raita, een typisch Griekse yoghurtsalade, wordt geserveerd bij gegrilde groenten en scherpe gerechten.
Geneeskrachtige eigenschappen Oorspronkelijk was komkommerkruid een geneeskrachtige plant. Zowel aan de bladeren als aan de bloemen werden en worden geneeskrachtige eigenschappen toegeschreven. Komkommerkruid is rijk aan mineralen en bevat een hoog gehalte kalium.
Hete thee werkt koortsverlagend en is ook goed als middel bij mond- en keelinfecties en bij verkoudheden. Is ook bloedzuiverend.
Ook in de aromatherapie wordt de olie gewonnen uit het zaad aangewend tegen velerlei kwalen zoals: eczema, huidontstekingen en reumaklachten.
De plant helpt ook bij melancholie en zwaarmoedigheid.
EHBO recht uit onze tuin, zo kan men dit wonderkruid typeren en in de komkommertijd waar niets moet en alles kan, zal men de heilzame werking van het plantje zeker waarderen, ook als blikvanger in het aperitiefglas of bij de salades zorgt komkommerkruid voor de nodige randanimatie: succes verzekerd!
er zaten eens twee luizen in een kut de een zegt tegen de andere ik stop en de andere vraagt waarom omdat er hier een of andere lul in mijn kaarten zit te kijken.
Wetenswaardigheden over de plant Hou je ook van anijs, dan ben ik er zeker van dat je de smaak van kervel zal waarderen. Niet voor niets is dit keukenkruid enorm populair, zowel in de Belgische maar ook in de vermaarde Franse keuken. Men kan er ook zoveel mee doen: warme sauzen, soepen, dipsausjes, schotels versieren, kervel past hier overal prima bij. Deze inheemse plant is afkomstig van de landen rond de Middellandse zee en WestAzië en werd door de Romeinen naar het noorden meegebracht. Deze laatste gebruikten kervel vooral als geneesmiddel. In de middeleeuwen trof men dit kruid aan in onze kloostertuinen. Kervel werd in de christelijke ritus gebruikt voor het bereiden van de maaltijden tijdens de goede week, de zuiverende en reinigende eigenschappen speelden een symbolische rol tijdens deze prepaasvieringen. Kervel die een winterharde plant is en familie van peterselie en hierdoor tot de familie van de schermbloemigen behoort is een tweejarige plant maar wordt als éénjarig geteeld. Deze tot 70 cm hoge plant met samengestelde bladeren die onderaan zacht behaard aanvoelen geeft witte bloemen. Op het moment van de bloei verliest de plant zo goed als volledig zijn aroma.
Roomse kervel (Myrrhis odorata) is een doorlevende variant van dit tuinkruid met een nog meer uitgesproken zoeterige anijsachtige smaak en de witte bloemen ruiken zoet. De varenachtige bladeren zijn wel veel groter dan van de gewone kervel. Het voordeel van deze plant is dat ze steeds ter plaatse mag blijven staan en niet ieder jaar gezaaid of herplant dient te worden. De grote zwarte zaden worden gebruikt om salades te kruiden en om de vermaarde chartreuse te voorzien van het nodige aroma. In vroegere tijden werden de zaden in Engeland gebruikt om eiken meubelen te boenen en geurig te maken. Het kiemen van deze zaden kan lang op zich laten wachten en ze worden ook wel eens vorstkiemers genoemd, d.w.z. dat de zaden tijdens of voor het zaaien een vorstbehandeling moeten krijgen om de kieming te vergemakkelijken. Men kan deze plant ook in tuincentra aanschaffen.
Standplaats Kervel vraagt om een vochtige, goed doorlaatbare en humusrijke grond en een licht beschaduwde plaats. Wanneer je voldoende organische meststoffen vóór de teelt inwerkt is een rijkelijke oogst gegarandeerd.
Opkweek
Teelt in de volle grond: Vanaf maart kan men beginnen met buiten zaaien, dit tot ver in de zomer. Zaai om de 8 weken wil je steeds verse kervel voorhanden hebben. Zaai de lange, dunne en zwarte zaden(1cm) niet te dicht op de rij, dit laatste is nodig om mooie, kloeke planten te bekomen. Je kan zowel breedwerpig als in lijnen zaaien met een tussenafstand van 15 à 20 cm. Bedek de zaden na de uitzaai met een dun laagje dekgrond. Hou de grond vochtig tot de kieming door alles af te dekken met geperforeerde plastiekfolie of door gebruik te maken van een vochtige jutedoek.
Teelt binnenshuis Dit kan in bakjes of in grote bloempotten waarin men een voedzame potgrond doet. Potscherven onderaan de zaai recipiënt zorgt voor een goede afwatering. Het zaaien kan vanaf oktober en dit op dezelfde wijze als hierboven aangehaald. Zet ze na de kieming op een zonnige en zo klaar mogelijke plaats. Opletten dat je niet teveel water ineens geeft en dat de zaaiteil niet te vochtig staat anders zouden de jonge plantjes wel eens kunnen geplaagd worden door smeul . Dit is een kiemschimmel die de plantjes doet wegrotten. Deze teeltwijze kan binnenshuis gebeuren of in een hobbyserre. Bij het verschijnen van de eerste bloeistengels is het best de kervel op te ruimen daar hij dan zijn typische smaak kwijtraakt, dit geld evenwel niet voor de Roomse kervel die steeds ter plaatse mag blijven staan, deze kan men vrijwel gans het jaar oogsten.
TIP: oogst de bladeren door ze 5 cm boven de grond met een scherp mes af te snijden zo kan je vele malen na elkaar oogsten.
Gebruik in de keuken De malse, jonge blaadjes worden gebruikt in soepen, salades, sausen en in omelet, de stengels worden evenwel verwijderd. Gebruik steeds vers geplukte kervel deze nooit laten meekoken anders verliest hij zijn aroma. Dus alleen op het einde van de bereiding toevoegen! Gedroogde kervel heeft weinig of geen smaak. Kervel kan wel ingevroren worden en behoud zijn aromatische eigenschappen. In vissausen is de smaak van kervel subliem. Uw vlees en visschotels gaan een perfect huwelijk aan met kervel, dit laatste hier wel als versiering, want zeg nu zelf: het oog wil ook wat! Roomse kervelblaadjes kunnen om dezelfde manier verwerkt worden als de gewone. De peenachtige wortels van dit kruid kunnen evenwel als gekookte groente gegeten worden en afgewerkt met een botersausje staat men versteld hoe lekker die wel smaakt. Ook zijn de wortels rauw geraspt lekker wanneer men ze mengt in groene slaatjes al dan niet met Franse sladressing. De grote zwarte zaden kan men in zijn geheel of geplet verwerken in appeltaart wat ook hier een uitzonderlijk aroma geeft.
EEN HEMELS RECEPTJE OP BASIS VAN KERVEL Staartvis (Lotte) op basis van kervelroomsaus
Benodigdheden: ongeveer 500 g staartvis (voor 2 pers) viskruiden of visbouillonblokje 1 glas witte wijn het wit van 3 jonge preien 1 minitomaatje en 1 worteltje 20 dl room kervel naar smaak peper en zout
Bereiding Kook de staartvis samen met de viskruiden en een glaasje witte wijn. Verwijder de vis uit het kookvocht als hij gaar is. In dit vocht de fijngesneden prei, wortel en tomaat laten blancheren. Laat het kookvocht zoveel mogelijk inkoken en wanneer de groenten beetgaar zijn voegen we er de room aan toe, ev. binden met de vloeiende bloem. Neem nu de saus van het vuur en voeg er de fijngesneden kervel bij naar eigen smaak. Nog even bijkruiden met zout en peper van de molen. Dit gerecht is extra lekker met nieuwe aardappelen en kan men serveren met jonge worteltjes of zelfs met schelperwten. Ontkurken wij hierbij een wit wijntje of misschien zelfs een zomerse rosé (moet kunnen!), dan ben ik er zeker van dat de dag niet meer stuk kan. Smakelijk!
Geneeskrachtige eigenschappen Kervel is al van in de oudheid bekend om zijn bloedzuiverende en urineafdrijvende eigenschappen. Heeft een heilzame werking op de luchtwegen, dit vooral bij ontstekingen op de bronchiën en bij astmatische problemen. Vers sap kan men gebruiken bij keelpijn. In de middeleeuwen werd kervel inwendig gebruikt bij leveraandoeningen, darmkolieken en uitwendig bij oogontstekingen en aambeien. Kervel is tevens een rijke leverancier van vitamine C en bevat veel koolhydraten.
Wetenswaardigheden over hysop Hysop, inheems in het Midden-Oosten en rond de landen van de Middellandse Zee, verspreidde zich wereldwijd ten tijde van de Romeinse kolonisatie.
De naam Hysop komt van het Hebreeuws ezob wat letterlijk heilig kruid betekent.
Het gebruik van dit ritueel kruid staat beschreven in het Oude testament in het Boek van de uittocht en in psalm 51:7 zuiver mij met Hysop en ik zal schoon zijn: was mij, en ik zal witter zijn als sneeuw.
Maar niet alleen bij de Joden, Egyptenaren en Grieken werd het kruid aangeprezen om zijn zuiverende werking, ook bij de Romeinen werd Hysop gebruikt in tempels en in de publieke baden: het kruid werd er aan het badwater toegevoegd om lepra te voorkomen.
Hysop is een winterharde vaste plant die tot 60 cm hoog kan worden. De blauw lila-achtige bloemen (soms ook wit en roze) worden druk bezocht door bijen en leveren overheerlijke honing. Dat de Fransen deze weinig eisende plant Lavendel van het Noorden noemen komt door de gelijkenis met lavendel. Hysop behoort ook tot de lipbloemigen (Labiateae), de bloemen komen ook mooi tot hun recht in een bloemenborder.
Hoewel Hysop in hoofdzaak een geneeskrachtige plant is wordt ze ook (in mindere mate) gebruikt in de keuken. De aparte, licht bittere, muntachtige smaak wordt niet door iedereen gewaardeerd.
Standplaats Hysop groeit vrij gemakkelijk in droge, rotsachtige kalkgronden, zelfs de meest troosteloze gronden krijgen bij Hysop een kans. Planten op een zonnige standplaats en in een goed gedraineerde, kalkrijke grond is voldoende. De plant is helemaal niet veeleisend, waar ze echter niet tegen kan: natte grond en dat vooral in de wintermaanden. Ook in potten op het terras kan de plant gekweekt worden maar tijdens strenge vorstperiodes dient men ze dan wel te beschermen of binnen te halen.
Opkweek Hysop kan vermeerderd worden door te zaaien in de maanden april mei , men kan zaaien in volle grond buiten of in potten. De jonge plantjes daarna verspenen of oppotten en eind mei uitplanten op de definitieve standplaats.
Stekken kan men door het nemen van kruidachtige kopstekken in de maand juni. Stekken in een mengsel van zand en turf en afdekken met geperforeerde plastiekfolie tot de inworteling. Ingewortelde stekken oppotten of definitief op de standplaats uitplanten.
Men kan de plant vermeerderen door scheuren, dat gebeurt in de lente. De gescheurde planten uitplanten in de volle grond of oppotten.
Gebruik in de keuken Hysop wordt (door de wat bittere smaak) in de keuken met mate gebruikt. De jonge stengeltoppen genomen vóór of tijdens de bloei geven het meeste aroma. Deze worden gebruikt in soepen, hutsepot, tomaten en marinades die deze een aparte smaak geven. Ook bij lamsvlees, varkensvlees, gevogelte en bij vette vis kan men Hysop gebruiken. De bloemen worden verwerkt in salades en in potpourri. Hysop mag meegekookt worden, men kan het ook invriezen of drogen (minder aromatisch).
Hysop is één van de 130 kruiden in het gekende drankje Chartreuse.
Receptidee:Kip op Baskische wijze
Benodigdheden
een grote braadkip
enkele Spaanse pepers
5 uien
5 grote tomaten gepelde tomaten( in stukken gesneden)
enkele teentjes knoflook
glas droge, witte wijn
0lijfolie met hysop
1 bouquet garni (tijm, peterselie, laurier) aangevuld met een takje Hysop
peper en zout
Bereidingswijze: Laat wat olie in een pan sudderen en doe er de fijngesneden pepers bij tot ze gaar zijn. Haal ze uit de pan en braadt de in stukken gesneden kip in de resterende olie, draai regelmatig om. Doe het gebraden vlees in een grotere braadpan en kruid met peper en zout. Giet er de wijn over en laat het geheel sudderen op een zacht vuur tot bijna gaar. Doe de in schijfjes gesneden ui en de gepelde knoflook in een pan en laat sudderen, voeg de pepers en de tomaten samen met de gemengde kruidenmix toe.
Als het groentemengsel romig is mag de kip erbij.
Laat alles nog 20 min doorsudderen.
Geserveerd met krielaardappelen of rijst en misschien een heerlijk (Spaans) wijntje proeven en ruiken we opnieuw vakantie !!
Geneeskrachtige eigenschappen Hysop is reinigend en zuiverend, ook bij verkoudheden met astmatische en bronchiale symptomen brengt Hysop (bladeren en bloemen) geserveerd als warme thee verlichting, dit vooral door de slijmoplossende eigenschappen, het is ook ideaal als gorgelmiddel bij keelontsteking.
Een zwakke maag of lastige darmen: Hysop kan verlichten, verder is het kruid ook wormafdrijvend.
Bij oververmoeidheid, stress of depressies werkt het kruid kalmerend.
Uitwendig wordt Hysop gebruikt bij bloeduitstortingen, kneuzingen en schaafwonden, men maakt een kompres van gekneusde bladeren.
In de aromatherapie (olie) wordt het gebruikt maar wel in kleine concentraties.
Ook als homeopathisch geneesmiddel wordt Hysop met mate en de nodige omzichtigheid (vooral GEEN hoge concentraties) gebruikt het is echter totaal verboden voor aanstaande moeders en moeders die borstvoeding geven!!!!
Voor de moestuinliefhebbers
Slakken worden op afstand gehouden door Hysop!
Planten van Hysop tussen koolgewassen houdt het koolwitje op afstand.
In de nabijheid van druiven kan Hysop de aantasting van de plant door schimmels tegengaan.
Uitgestrooid op vloeren of planken weert het insecten af.
In een perfect gedoseerde combinatie is Hysop een uitstekend kruid om de strijd aan te gaan tegen onze innerlijke en uiterlijke kwaaltjes, eerlijk en heerlijk, in een eeuwenoude traditie zelfs heilig verklaard en ten dienste van ons allemaal!
Wetenswaardigheden over de plant Dit uiterst populair keukenkruid is afkomstig uit Midden-Azië en Midden en Oost-Europa en werd in de 13de eeuw door de Moren (Arabieren) tijdens hun veroveringstochten naar Spanje meegebracht, even later konden wij ook voluit genieten van dit uitzonderlijk lekker keukenkruid. Dragon - in de volksmond ook keizersla, drakenkruid of slangenkruid genoemd - is een doorlevende plant die toch om enige bescherming vraagt in de winter. Dracunculus, "draak", verwijst naar de grillige vorm van de wortelstokken. Slangekruid wijst vooral op de geneeskrachtige werking bij slangen en insectenbeten. Dragon met zijn weinig opvallende geelgroene bloempjes behoort tot de familie van de samengesteld bloemigen (Compositae) en kan 90 cm groot worden. Het behoort tevens tot hetzelfde geslacht als citroenkruid en de bittere alsem of absint. Het kruid met zijn lijnvormige, gladde en blinkende bladeren heeft een gepeperde, zure anijssmaak die ons aangenaam verrast in vele gerechten. De Franse dragon (Artemisia dracunculus), de meest gebruikte , wordt soms wel eens verward met zijn smaakloze Russische variant (Artemisia dracunculoides).
Standplaats Dragon voelt zich best thuis op een beschutte zonnige plaats in een voedzame en goed doorlaatbare grond. Goed gedraineerde grond is noodzakelijk wil men sclerotienrot voorkomen bij nat weer. Daar de plant van origine afkomstig is uit zuiderse landen is het aangewezen het kruid gedurende de winter af te dekken met bladeren. De plant doet het ook bijzonder goed op het terras in potten of bakken.
Opkweek Aangezien de zaden in onze streken geen kiemkracht bezitten vervalt hier de zaaimethode. Daarom zijn we verplicht andere vermeerderingswijzen te gebruiken:
1. Stekken: dit gebeurt in de lente door het nemen van kruidachtige kopstekken of door wortelstokstukken die men in een mengsel van turf en zand steekt op een warme plaats, beschut met dubbel glas of onder geperforeerde plastiekfolie. Na het inwortelen kan men de stekjes oppotten en daarna afharden en buiten planten op de gewenste plaats.
2. Scheuren: is een veelgebruikte vermeerderingswijze die ook dient te gebeuren in de lente. Indien men ten volle wil genieten van het aroma van dragon is het aangewezen de plant om de drie jaar te verplanten. Dat dit keukenkruid niet gemakkelijk te kweken valt is te wijten aan het feit dat ze enerzijds kan belaagd worden door sclerotiënrot (schimmel die de plant doet afrotten tussen groeistengel en wortel ten gevolge van langdurige natte) en anderzijds door aardrupsen die dragon graag lusten , men kan ze enkel kwijtraken door ze te zoeken in de grond rondom de plant en ze daarna te vernietigen.
Gebruik in de keuken Dragon wordt vooral gebruikt in kip- en eiergerechten, salades, vinaigrettes (tartarensaus). Een dragon- of bearnaisesaus maakt van onze maaltijden één culinair festijn . Ook de populaire dragonazijn smaakt enorm lekker bij salades,... Ook in soepen is dragon complementair (venkelsoep, tomatensoep ....). Het keukenkruid smaakt het sterkst wanneer men het oogst vóór de bloei en men dient het steeds vers te gebruiken. Gekneusde bladeren en in gedroogde toestand moet veel aan aroma inboeten. Optimaal is wanneer men het kort laat mee opwarmen en vóór het opdienen toevoegt aan de gerechten. Gebruik het ook met mate want anders kan de smaak nogal opdringerig over komen.
Twee overheerlijke receptideetjes:
Kip in dragonsaus Meng 25 gr boter en 45 gr verse kruidenkaas met elkaar. Voeg peper en zout toe, hak een 6-tal takjes dragon fijn; roer alles goed onder elkaar. Dit mengsel kan men vervolgens onder het vel van de braadkip stoppen. De kip inwrijven met braadboter en gaar bakken in de oven.
Bearnaisesaus 3 gehakte sjalotten, 1dl dragonazijn, 4 peperbolletjes, een klein takje tijm en wat dragon langzaam laten inkoken. Ondertussen in een pan een klompje boter laten smelten, liefst in een bain-marie. Hou dit klaar. Voeg de gezeefde azijnmassa toe en meng het geheel met geklopt eigeel (2) onder voortdurend gelijkmatig roeren. Wanneer dit klaar is kan men nog wat versnipperde dragon toevoegen en er overheen strooien. Misschien niet zon makkelijk te bereiden sausje maar wel overheerlijk bij rund of schapenbereidingen.
Geneeskrachtige eigenschappen Dragon wekt de eetlust op en stimuleert de spijsvertering. Het kruid heeft een kalmerend effect bij maagkrampen en ook bij een hikaanval is het een redder in nood. Dragon is vochtafdrijvend. In vroegere tijden werd het zelfs gebruikt tegen kiespijn (kauwen van dragonblaadjes), ook als thee voor het slapengaan kan dragon onze nachtrust bevorderen. Bij een zoutloos dieet is dragon een aangenaam alternatief, gezien de pittige, zurige smaak.
Zoveel lof voor één keukenkruid, dragon vraagt gewoon om een culinair plaatsje op onze tafel, met Pasen in het verschiet vindt het kruid misschien een plaatsje in een of ander eiergerecht want: dragon en eieren staan borg voor een volmaakt huwelijk. Smakelijk.
Ben ik blij dat ik weer thuis ben. Een ganse tijd staan wachten en aanschuiven daar bij VTM. T'was wel een toffe dag,allerei soorten honden te zien gehad in alle soorten (grote en het peipkleinste). voor mij was het de enig doel meedoen en niet winnen. Ben al zeer tevreden voor Rocky want hij was het die in de belangstelling mocht staan. We kregen nog een mooi kransje om op te spelde bij de hond en kregen nog een mooie fleè doek met VTM op,meer moe dat niet zijn hoor,laat andere het maar doen,Rocky is voor mij de winnaar in het geheel,want een andere hond kan niet tippen aan mijn zoetekoekje .
Wetenswaardigheden over de plant Oorspronkelijk is dille afkomstig van het Midden-Oosten en Zuid-Europa. Als we terug gaan in de tijd was dit keukenkruid vooral gekend voor haar geneeskrachtige werking dit zowel bij de Egyptenaren, Joden, Grieken als bij de Romeinen. Men maakte gebruik van zowel de bladeren als van de zaden. Dille is vermoedelijk door monniken in de rest van Europa verspreid. Tijdens de middeleeuwen was Dille een kruid dat men gebruikte in de strijd tegen de heksen! In de Scandinavische landen staat dille op nummer één samen met peterselie in de kruidenhitparade en is één van de grootste smaakmakers in hun gerechten, vooral bij visgerechten (Scandinaviër zijn viseters). De naam dille komt van het oud-Saksisch woord «Dilarm» wat vrij vertaald «in slaap wiegen» betekent. Dille behoort tot de familie van de schermbloemige waartoe ook wortels, selder en peterselie toe behoren. Het plantje heeft een holle, glimmende stengel waarop de bladeren, geveerd, breekbaar en draadachtig zijn; de groengele schermvormige bloemen zijn zeer geliefd bij fleuristen en schitteren in vele bloemstukken, ze ruiken ook goed, wel apart, dus kleur en geur verzekerd in onze huiskamer! De zaadjes verschijnen in de loop van de zomer op de plant die gebruikt worden in gerechten als in thee. Men vindt dit plantje ook in de vrije natuur terug waar het zich gemakkelijk laat verwilderen.
Standplaats Het tot 90 cm hoge kruidenplantje verkiest een zonnige plaats en groeit het best in vochtige, goed doorlaatbare en humusrijke grond. Ook in potten of bakken kan met dit plantje kweken mits voldoende water en voedsel.
Opkweek Men zaait dit keukenkruid best ter plaatse, dit laatste omdat dille zich moeilijk laat verplanten, oorzakelijk door zijn pinachtig wortelgestel. Ideale periode hiervoor is april-mei, dit op een afstand van 30 cm, na twee weken gaan de zaden kiemen. Uitdunnen op 20 cm geeft kloeke en stevige planten. Men kan ze echter ook in potjes zaaien en uitplanten na 15 mei. Dille is gans het jaar door verkrijgbaar, in pot of vers voorverpakt in grootwarenhuizen en groentewinkels en in de zomermaanden ook in tuincentra. Dille is weinig gevoelig voor insecten.
Gebruik in de keuken Vers versnippert past het perfect in salades, sausen en soepen. Maar vooral is het de smaakmaker bij uitstek voor onze visgerechten. Kip, kalfvlees, maar ook kaas harmoniëren met dille. Het best kan men het blad oogsten vóór de bloei (aroma is dan het sterkst), dit voor vers te gebruiken maar ook om het te drogen. Drogen van dille gebeurt het best in een oven van 40 à 50°C of in een magnetronoven. De zaden moeten geoogst worden voor ze helemaal rijp zijn dit omdat ze snel uitvallen (ze worden gebruikt in donkere soepen zoals in ossestaartsoep, schildpadsoep). Zaden worden gebruikt in marinades en thee en er wordt ook op gekauwd als middel tegen slechte adem.
Tip: Indien dille gebruikt wordt om gerechten te versieren moet er op gelet worden dat het kruid niet gewassen wordt, dit om te vermijden dat het fijn bladig kruid aan elkaar kleeft.
Even een tussendoorgerechtje: Gemarineerde en rauwe zalm met dille en appelvinaigrette. Benodigdheden: 100 gr. verse zalm, 100 gr. gerookte zalm, vinaigrette van ¼ ui, ¼ appel, 1 dl. appelsap, geutje olie, 1 koffielepel azijn, peper, zout, mespunt kerriepoeder, blaadjes sla, bussel dille. · Snij de verse en gerookte zalm in fijne reepjes · Maak een vinaigrette met fijngesneden dille en meng de 2 soorten zalm eronder · Laat een half uurtje marineren · Garneer een blaadje sla op de bordjes · Doe het zalmmengsel in kleine vormpjes en stort ze uit op de sla · Werk af met dille (garnituur)
Geneeskrachtige eigenschappen Dille helpt bij overtollige darmgassen is hoestwerend en is rijk aan vitamine C, het helpt ook bij spijsverterings problemen. De zaden als thee gebruikt bevorderen een goede nachtrust, zijn dus anders gezegd slaapverwekkend. Ook bij borstvoeding is dit kruid goud waard (bevorderd de melkafscheiding).
Wetenswaardigheden over de plant Bonenkruid is een alledaagse plant rondom de Zwarte Zee en ook in het gebied rond de Middellandse Zee. Dit keukenkruid was reeds ten tijde van de Romeinen zeer populair, dit weten we dankzij de geschriften van Virgilius die het volk aanmaande bonenkruid rondom bijenkorven te zaaien, dit kwam de smaak van de honing ten goede (zoeter en geuriger). Rond de 9de eeuw raakte het kruid bij ons bekend en vond men het terug in de kloostertuinen. In den beginne werd dit kruid gebruikt als middel tegen impotentie (de voorloper van Viagra?).
We kennen 2 soorten Bonenkruid: *Satureja hortensis: éénjarig bonenkruid (fijne soort met lange smalle blaadjes), deze blaadjes hebben een naar peper neigende smaak en geuren aromatisch. *Satureja montana: doorlevend bonenkruid (variant met een iets sterker aroma en donkerder blad)
Beide soorten bloeien van juni tot september en zijn geliefkoosde snoepjes voor bijen en zijn tevens neven van de basilicum die ook tot de familie van de lipbloemigen behoort..
Standplaats Bonenkruid komt het best tot zijn recht op zonnige plaatsen en groeit in vochthoudende, humusrijke goed doorlaatbare middelzware grond. Bonenkruid geplant in de schaduw geeft minder aroma. In de nabijheid van onze tuinbonen geplant geeft bonenkruid deze groenten een betere smaak en behoed ze van hun vijand nummer één: de zwarte bonenluis.
Opkweek Eenjarig bonenkruid: vanaf april-mei kan men dit plantje zaaien in huis of in de hobbyserre, niet te dicht zaaien, anders krijgen we een opgeschoten, broze plant, voldoende licht en geen te hoge temperatuur is de ideale omgeving voor onze plant. Wanneer de kans op vorst geweken is op een afstand van 20 cm uitplanten in volle grond. Men kan het ook ter plaatse zaaien in open lucht (15 tot einde mei) om ze nadien uit te dunnen of te verplanten. Op een organisch bemestte grond krijgt men zeker de nodige blaadjes. Het plantje sterft af bij het intreden van de eerste nachtvorst. Doorlevend bonenkruid: kan men zaaien vanaf april en daarna uitplanten ofwel gaat men het doorlevend bonenkruid stekken in de zomer. De afstand bij het uitplanten is ongeveer 20 à 30 cm. liefst op een zonnige, humusrijke en voedzame plaats. Het plantje kan moeiteloos overwinteren mits enige beschutting bij strenge vorst. Regelmatig insnoeien is bevorderlijk voor de frisheid van de plant. Bonenkruid kan men ook drogen of invriezen, wat de smaak weinig of niet beïnvloed. Het beste tijdstip voor deze behandeling (drogen, invriezen) situeert zich juist voor of tijdens de bloeiperiode (krachtigst). Natuurlijk kan men het jaar rond vers (vooral in de zomermaanden) of gedroogd aanschaffen in grootwarenhuizen en in de betere groentewinkels.
Gebruik in de keuken Het ietwat pikante bonenkruid maakt zwaar voedsel beter verteerbaar. Denken we hier vooral aan gerechten met als hoofdingrediënt de gewone tuinboon, erwten en andere peulgerechten, vandaar ook de naam bonenkruid. Het kruid kan helemaal alleen gebruikt worden als smaakmaker. Het kruid is vooral in zijn nopjes wanneer het meegekookt wordt, dit in tegenstelling tot de meeste andere kruiden, omdat het hierdoor ten volle zijn smaak en geur afgeeft. Keule zoals dit kruid in de volksmond genoemd wordt misstaat ook niet in een visgerecht (vette vis), bij varkensvlees ook in groetensalades kan men het er op wagen, dit echter in een zeer kleine hoeveelheid. Hou je niet van de sterke geur van groene kolen of spruitjes, kook dan gerust een blaadje bonenkruid mee, en weg is de geur!
Even een tussendoorgerechtje: Struikboontjes met gerookt spek gesmoord in een bechamelsausje. Kook de fijne boontjes gaar samen met een takje bonenkruid. Laat ze even uitlekken, wikkel ze vervolgens in het dun gesneden gerookte spek, dit in kleine bundeltjes, leg ze naast elkaar in een ovenschotel met de naad beneden, laat ze even uitbakken, maakt ondertussen een klassieke bechamelsaus, overgiet onze bundeltjes hiermee, laat even gratineren met wat geraspte kaas, strooi er wat fijngesnipperd bonenkruid overheen. Lekker met krielaardappeltjes! Een gekoeld rosé wijntje maakt van dit gerecht een zomerse heerlijkheid.
Geneeskrachtige eigenschappen Zoals hierboven reeds aangehaald is de sterkste kant van bonenkruid dat hij onze gerechten beter verteerbaar maakt, het voorkomt tevens gasvorming eigen aan peulgerechten. Het werkt ook ontstekingsremmend. Mensen die een maag- en darmsparend dieet volgen kunnen rustig wat bonenkruid in hun gerechten verwerken, ze zijn een ideale plaatsvervanger voor peper en zout en het spaart bovendien hun tere ingewanden!
Wetenswaardigheden over de plant Het is zomer, tijd dus voor vakantie, zon, zee, een fris ijsje, een terrasje, een gekoeld drankje, luchtige kledij en zeker niet te versmaden hierbij de heerlijke salades en rauwkostspecialiteiten waarin ons keukenkruid dat we nu bespreken een belangrijke rol kan spelen. Willen we even nader kennismaken? Bieslook is reeds eeuwenlang een populair en steeds terugkerend kruid, dit zowel in de keuken maar ook als vaste plant in onze borders. Dit keukenkruid was reeds bekend 3 eeuwen vóór Christus en dit meerbepaald in de Oosterse samenleving. De Chinezen kenden bieslook toen reeds als keukenkruid maar ze gebruikten het ook als een tegengif bij diverse soorten van vergiftiging! Later verspreidde dit kruid zich over grote delen van Azië en dan verder naar Europa. In de Egyptische cultuur vonden we sporen van het gebruik van bieslook terug, in onze streken werd het echter via de Romeinen ingevoerd. In de 16 de eeuw konden we reeds kennismaken met bieslook in onze keuken. Dodoens ° 1644, een vermaarde kruidendeskundige zei van dit keukenkruid: BIESLOOK IS VAN NATURE DE PAREYE SEER GHELIJCK, waarmee hij verwees naar de verwantschap met prei en ajuin. Deze polvormende, winterharde vaste plant met mooie lichtpaarse, bolvormige bloemen kan tot 30 cm hoog groeien en behoort tot de familie van de lelieachtigen. De bladeren hebben pijpvormige, holle stengels, in de volksmond noemt men bieslook ook pijpgras of uiengras. De bladeren, maar ook de bloemen zijn overheerlijk in gerechten. Nog gauw even vermelden dat er ook een andere variant van bieslook bestaat: het Chinese bieslook (Allium tuberosum), dit laatste heeft een grasachtig plat blad met mooie witte bloemen en heeft een milde knoflooksmaak waardoor het kan dienen als vervanger van de eerder scherpe knoflook. Het Chinese bieslook kan meegekookt worden in gerechten, wat met bieslook niet kan of mag (smaakverlies!). De bloemen van het gewone bieslook zijn zeer mooi in bloemstukken doch de lookachtige geur die ze afgeven moet je er wel bijnemen. Ook kan men de bloemen goed laten drogen en zo verwerken in droogboeketten.
Standplaats Bieslook verkiest een kalkrijke, goed bemeste (organische meststoffen), vochtige grond, dit zowel op een schaduwrijke maar tevens op een zonnige plaats. Bieslook is de plant bij uitstek voor de kleine tuintjes, maar ook in potten op de vensterbank buiten of op ons terras is dit een ideaal zeer dankbaar en snel bij de hand keukenkruid.
Opkweek Vermeerderen van bieslook kan ofwel door zaaien of scheuren. Dit laatste is wel het meest in trek en men heeft vlug grote planten. Zaaien kan in maart-april in potjes onder glas. Gebruik goede potgrond en dek de zaadjes af met een dun laagje rivierzand. Het jonge bieslook wordt uitgeplant in mei-juni, men kan reeds oogsten in het vroege najaar.
OPGELET: hou bieslook voldoende vochtig tijdens de opkweek. Scheuren van bieslook kan men best in het voorjaar, hiervoor gebruiken we goed gevormde plantjes die we uit elkaar trekken of scheuren. Uitplanten kan op 20 cm ofwel in potten.
Bieslook kan geplaagd worden door roestziekte(schimmelziekte), dit kan voorkomen worden door de plantjes op een zonnige en luchtige plaats te zetten (snel opdrogen van het gewas). Indien de plant aangetast is kan ze best afgesneden worden tot tegen de grond, de nieuwe jonge scheutjes die daarna verschijnen zijn dan meestal vrij van deze schimmelziekte, dit door hun jeugdige kracht.
Gebruik in de keuken Bieslook smaakt in nagenoeg elk gerecht, maar mag nooit meegekookt worden (smaakverlies). De pijpvormige blaadjes kunnen fijngesnipperd toegevoegd worden aan salades, soepen, dipsausjes, eiergerechten, ragout en ook in de befaamde kruidenboter op basis van look of bieslook, dit laatste zowel als smaakmaker maar ook als kleurgever, het oog wil immers ook wat. De bloemen kan men gebruiken als garnering maar men kan ze ook fijn snipperen in salades. Bieslook kan men invriezen, dit evenwel fijngesneden, gedroogd verliest het snel zijn aroma.
EEN VLUG KLAAR RECEPTJE?
Bieslookboter Benodigdheden : ongeveer 200 g melkerijboter 8 soeplepels fijngesneden bieslook 2 soeplepels citroensap smaakmaker: zout, peper
Bereiding Meng de boter (op kamertemperatuur) en het bieslook goed onder elkaar. Voeg het citroensap toe en breng op smaak met zout en peper. Laat de boter in de koelkast hard worden. Ze kan meerdere dagen bewaard worden. Bieslookboter is zeer lekker bij gebakken krielaardappelen, rood vlees, vis, gekookte groenten en bij gerechten op basis van eieren (omeletten). Zomertijd is barbequetijd: bij onze gepofte aardappeltjes een nootje bieslookboter en de hemel is nabij!
Geneeskrachtige eigenschappen Bieslook werkt zacht laxerend, bevordert de eetlust en is vochtafdrijvend.. Het is bloedsuikerverlagend en hoestdempend. Bieslook is een rijke leverancier van vitamine C en bevat ook vitamine A en B. Misschien terloops nog even vermelden dat bieslook een uitstekend middel is tegen het meestal niet zo fraaie gevoel na een avondje teveel eten, drinken, feesten .... dus kortom de noodoplossing na een uit de hand gelopen drankfestijn (weg met de kater!!!). Gebruik dit keukenkruid met mate want een overdosis werkt slapeloosheid en rusteloosheid in de hand.
Het volgende keukenpraatje gaat over salie, een legendarische smaakmaker, in het verleden gekend als het heilig kruid.
Wetenswaardigheden over de plant. De wortels van Basilicum zijn terug te vinden in Azië en dit kruid is via de ontdekkingsreizigers en soldaten bij ons terechtgekomen, dit het eerst rondom de gebieden aan de Middellandse Zee. Reeds meer dan duizend jaar is dit kruid erg populair bij de Grieken en Italianen. Dit kruid is éénjarig en behoort tot de familie van de lipbloemigen. Het verspreidt een typische geur die ons doet denken aan kruidnagel. Het wordt ongeveer 15 tot 30 cm groot en heeft heldergroene ovale bladeren. Het is gans het jaar door verkrijgbaar in grootwarenhuizen, groentewinkels, tuincentra. Het plantje geeft witte bloemen die op een aarvormige bloeiwijze staan, de bloemen bloeien in de zomer.
Andere soorten: *Ocimum minimum: is de klein bloemige variant met zoete geur die in de Grieks-orthodoxe kerk in het wijwater wordt gedaan, men gebruikt het hier ook als keukenkruid. *Ocimum basilicum forma purpurea: is een roodbladig type dat sterker smaakt dan het gewone Basilicum van bij ons. *Ocimum basilicum forma citratum: geeft een soort citroensmaak, dit is vooral in de Oosterse keuken geliefd. *Ocimum tenuiflorum: wordt in India de Heilige basilicum genoemd, te danken aan de belangrijke rol die het kruid heeft in het Hindoeïsme. Standplaats. Basilicum komt het best tot zijn recht op zonnige plaatsen en groeit in vochthoudende, humusrijke goed doorlaatbare grond. Ook in potten of bakken op het terras is dit plantje thuis mits goede verzorging!
Opkweek. Vanaf april - mei kan men dit plantje zaaien in huis of in de hobbyserre. Wanneer het 2 à 4 echte blaadjes heeft kan men het oppotten en later uitplanten -eind mei-(wanneer de kans op vorst geweken is) op een afstand van 30 cm. Men kan het ook ter plaatse zaaien in volle grond (15 tot einde mei) om ze nadien uit te dunnen of te verplanten. Op een organisch bemestte grond krijgt men zeker de nodige blaadjes. Het plantje sterft af bij het intreden van de eerste nachtvorst. Ook slakken houden veel van Basilicum. Scherp zand of as rond het plantje strooien maakt het deze diertjes moeilijk, zo blijft ons kruid slakkenvrij. De bloemknoppen uitnijpen bevordert de groei en de opbrengst.
Gebruik in de keuken. In tomatengerechten is Basilicum een lekkernij, denken wij hier vooral aan tomatensaus, spaghetti, pizza en ook fijngesnipperd in onze tomatensla. In soepen geeft dit keukenkruid net dat ietsje meer smaak o.a. in venkelroomsoep , waar men na het pureren van de gekookte knolvenkel fijngesnipperde blaadjes Basilicum en een scheutje droge sherry toevoegt is dit kruid subliem -ook een weinig fijngesnipperde venkelblaadjes geven de soep kleur en smaak, deze soep smaakt vooral heerlijk in de zomer, zelfs koud opgediend (een scheutje room is toe te voegen naar smaak). Kaas met toevoeging van Basilicum (feta, platte kaas, verse kaas) is overheerlijk. Verder is het gebruik van het Koningskruid (zoals de Grieken Basilicum noemen) in koekjes, kroketten, meelspijzen, in kruidenazijn een aan te raden smaakmaker.
ZEER BELANGRIJK: het kruid mag niet meekoken en wordt best vers verwerkt. Gedroogd verliest het veel aroma.
Geneeskrachtige eigenschappen. Zoals de meeste keukenkruiden heeft ook Basilicum geneeskrachtige eigenschappen. Het werkt opwekkend, krampwerend, hoestdempend. Is heilzaam voor onze spijsvertering en is ontstekingsremmend, zowel is verse vorm als gebruikt in thee.
Hello iedereen hier, Ik heb mij voorgenomen jullie te helpen met allerei weetjes en datjes. Bv: Kruidentuiltjes-kruidenstoofpotjes en geneeskrachtig kruiden bewerken op grootmoeder's tijd. Ik weet zoal èèn en t'ander van kruiden, daar ik zelf een kruidentuin heb en ook gebruik ervan maak uit m'n eigen hofje. Ik beschrijf jullie wat je nodig hebt en welk werking het kruid geeft, maar pas opook heb je kruiden die gevaarlijk kunnen zijn, daarom is mijn boodschap,ga alles na vooral eer je ze gebruikt in de keuken
Salie Wetenswaardigheden over de plant Kennen jullie de koningin onder de geneeskrachtige planten ? Dat is Salie en weten jullie ook waarom dat zo is? De Latijnse werkwoordsvorm voor Salie is salvare en vertaald is dat genezen, helen of zelfs redden, en Salie zelf betekent: heil of redding. Eeuwenlang werd Salie als een wonderplant beschouwd. Gaan we nu even een stukje terug in de tijd? Van origine was Salie terug te vinden rond de Middellandse Zee bij de Grieken en de Romeinen. De Romeinen brachten het mee naar onze streken. Het kruid was hoog in aanzien bij deze laatste eerder als geneeskrachtige plant dan als keukenkruid. Het had enerzijds de kracht om levens te redden (genezing) maar speelde ook een rol bij het ontstaan van nieuw leven (vruchtbaarheidsdrank): het werd als dusdanig met de nodige ceremoniën geoogst, zonder ijzeren gereedschap. In de Middeleeuwen was Salie het middel tegen cholera en de pest. Verder in de tijd, spreken we hier van de 17de en 18de eeuw, was Salie een uitstekend ruilmiddel bij onze Nederlandse buren, in het verre Oosten ruilden ze de Salieblaadjes voor theeblaadjes.
Salie veelzijdig, want ook in de keuken is dit een gegeerd kruid, dit vooral om de gerechten beter verteerbaar te maken , zowel bij vis- als vleesgerechten, echter wel laag gedoseerd gebruiken en met zo weinig mogelijk andere kruiden gecombineerd, dit om de eigen smaak volledig tot zijn recht te laten komen. Ons kruid is een bladhoudende vaste plant met een sterke geur en wrange smaak. De vierkantige vorm van de stengel verraadt dat deze plant tot de familie der Lipbloemigen behoort. De Romeinen brachten er reeds hun kazen mee op smaak. Gedroogd en ingevroren bewaart Salie goed zijn aroma!
Er zijn verschillende soorten Salie waaronder:
Salvia officinalis: de meest gebruikte en ook de sterkst geurende Salie.
Salvia officinalis Purpurea: deze heeft een tikkeltje minder smaak en wordt meer gebruikt als gorgelmiddel.
Beide soorten kan men duidelijk onderscheiden op de foto. Andere, minder bekende soorten hebben meer een sierwaarde en worden dan ook minder gebruikt als keukenkruid.
Standplaats Op zonnige, droge hellingen en tussen krijtrotsen vinden we Salie terug in de natuur rond de Middellandse Zee, waaruit we kunnen afleiden dat we het kruid best een zonnig, liefst beschut plaatsje in onze tuin geven (tijdens strenge winters kan men de planten best beschutten). De grond moet kalkrijk en goed gedraineerd zijn. Kortom, in voedzame, droge grond staat Salie zeker op zijn plaats. Ook in een vaste planten mixed border komt Salie goed tot zijn recht, dit dankzij de groengrijze kleur van de plant met daarbovenop in de zomer nog de mooie paarsblauwe bloemen. Salie is ook gemakkelijk te kweken in potten op het terras.
Opkweek Zaaien kan men in maart onder glas. Verspenen in potjes en eind mei uitplanten in open lucht. Zaaien is wel de minst gebruikte wijze om nieuwe plantjes te bekomen. Stekken daarentegen is veel geliefder en efficiënter. Dit doet men door kruidachtige kopstekken te nemen in de maand september, onder dubbel glas of plastiekfolie. Na inwortelen van de stekken oppotten en de stekken laten overwinteren op een beschutte plaats buiten. In de late lente kan men de stekken uitplanten, dit op een afstand van 50 cm.
Salie is weinig onderhevig aan ziekten of insecten en daardoor een gemakkelijk te telen plant.
TIP: door de topscheuten regelmatig weg te knippen - voor gebruik in keuken,...- blijft de plant langer fris. Dit voorkomt houtachtige groei wat de levensduur van Salie aanzienlijk verlengt.
Gebruik in de keuken Men gebruikt Salie in sauzen en bij vette gerechten (varkensvlees, eend, schaap .). Ook vette vissoorten houden van dit kruid, en denken we even aan paling in t groen, daar hoort zeker Salie in! Kruidenazijn en kruidenolie vragen ook om wat Salie. Een ietsje gewaagder misschien maar daarom niet minder lekker: beignets met Salie. Men vermengt de verse salieblaadjes onder het deeg! Gefrituurde Salieblaadjes worden geserveerd bij pastas of als garnituur bij koude schotels; ook bij Parmaham met een fris slaatje. Salie geeft ook de typische smaak aan het Italiaans gerecht Saltimbocca. Ook in smeerkazen en in vulling van varkens- en kalfsvlees gebruikt men Salie.
Een receptideetje:
Varkenshaasje met Salie op een groen bedje
Wat hebben we nodig (voor 2 personen)? · 2 varkenshaasjes · 1 kg jonge spinazieblaadjes · 1 teentje knoflook · 1 takje verse salie · 150 gr. roomkaas met kruiden · zout peper - cayennepeper · citroensap
Bereiding: Laat de spinazie doorkoken (3 min.) in wat water. Roer er een klontje boter door, en kruid met peper, zout en een vleugje cayennepeper, doe er ook het geperste knoflookteentje bij. Hou warm. Hak de salie nu zéér fijn. Bak de varkenshaasjes naar eigen smaak, kruidt ze met peper en zout, strooi er de gehakte Salie bovenop, eventueel kan men nog verder op smaak brengen met wat citroensap. Leg de warme spinazie op de schotel, leg er de versneden varkenshaasjes bovenop, daarna kan men boven op het vlees het roomkaasje gelijkmatig verdelen. Versier met een blaadje Salie.
Dit gerechtje smaakt zalig met een aardappel in de schil, met een stevig rood wijntje is dit een aanrader om onze winteravonden wat warmer, knusser en feestelijker te maken.
Geneeskrachtige eigenschappen Salie wordt vaak gebruikt als mond spoelmiddel omdat het kruid ontsmettend werkt (aften, ontstoken tandvlees), men vindt het ook verwerkt in tandpasta (maakt de tanden witter) . Lauwe saliethee, gebruikt als gorgelmiddel, werkt genezend bij keelpijn en ontstoken amandelen. Ook als slaapmutsje is deze thee ideaal. Extract van salie (olie) helpt bij reumatische pijnen en is ook bloedzuiverend. Helpt ook bij buikkrampen, tegen winderigheid, is spijsverteringbevorderend en galaanmakend. Is ook een goed hulpmiddel om PMS te voorkomen, helpt ook om de kwaaltjes tijdens de menopauze wat te verlichten.
Opgelet: Salie niet gebruiken tijdens de zwangerschap! Salie heeft ook een versterkende werking op ons zenuwstelsel en is daarom ook het perfect antistress middel. Ook als schoonheidsmiddeltje bewijst Salie zijn diensten: als haar spoelmiddel, vooral bij donkerharigen om de haren nog donkerder en meer glanzend te maken. het kan tevens gebruikt worden als lotion om de huid te reinigen (eczeem, puistjes).
Deze kennismaking met Salie, zowel helend maar ook als delicatesse, verduidelijkt toch wel dat ze haar naam van koningin waardig kan dragen.
De Alternatieve dierengeneeskunde site voor hond-kat en knaagdier, Als je iets wou opzoeken voor je hond-kat of knaagdier, druk dan gewoon op het fototje.
Brrrr....zenuwen heb ik hoor,ik ben namelijk geselecteerd voor bij VTM Naar hond van jaar te komen,ik ben zo nerveus dat ik bijna niks kan doen. Hoe zou je zelf zijn,ik wil trouwens geen Bekende Vlaming worden en zomaar gaan paraderen op Tv. En van wie komt dit,natuurlijk mijn dochter's hebben dit gedaan met toestemming van mijn man. Ik zal daar mooi staan met zooooooo! KOP!
Een Engelse toerist neemt een taxi om van de luchthaven in Zaventem naar z'n hotel in Brussel te gaan. Ze rijden voorbij het Atomium en de passagier achter in de taxi wil de chauffeur wat vragen over het imposante bouwwerk, dus tikt hij de man even op z'n schouder om de aandacht te trekken. De taxichauffeur geeft een geweldige schreeuw en verliest de macht over het stuur. Het voertuig mist op een haartje na een tram, ramt bijna een huis, alvorens op het trottoir tussen tientallen driftig fotograferende Japanners tot stilstand te komen. Het is even stil in de taxi. Dan zegt de chauffeur: "Meneer, wilt u dat nooit meer doen. Ik ben me dood geschrokken." De passagier zegt dat hij niet had geweten dat de chauffeur zo zou schrikken van een klein tikje op z'n schouder. Waarop de bestuurder zegt: "Het is uw schuld niet hoor meneer. Maar vandaag is mijn eerste dag als taxichauffeur. Hiervoor heb ik 25 jaar lijkwagens gereden".
Jantje lust zo graag koude patatjes met mayonaise ... Op een dag mag hij met zijn ouders mee naar een groot trouwfeest waar het eten in buffetvorm wordt opgediend. Toevallig is zijn lievelingsgerecht er ook bij ... patatjes met mayonaise. Door een speelse houding (hoe zijn kinderen) stoot hij zijn bord van tafel. Jantje kruipt vlug onder de tafel en begint de gevallen patatjes op te rapen. Plots ziet hij een dame zitten, zonder slip, met haar benen gespreid . "Oei !", denkt Jantje, "Daar zit precies een hamsterke, en het steekt zijn tong uit. Dat diertje heeft zeker honger ?" Op het ogenblik dat Jantje een patatje naar het hamstertje toesteekt,laat de vrouw een dikke scheet ... "Sssssttt !", zegt Jantje, "Ge moet niet blazen ... het zijn koude patatjes!"
jantje is op het strand met zijn moeder en vraagt:"mam, wat heeft die man in zijn zak??"de moeder van jantje schrikt en zegt dat is zijn portemonee.jantje zegt"amai hoe langer hij naar u kijkt hoe rijker hij word."
Een man ligt al een tijdje in coma en zijn vrouw wijkt geen minuut van zijn ziekbed. Op een dag komt de man bij bewustzijn en wenkt zijn vrouw meteen dichterbij.
Hij fluistert haar in het oor: "In alle kwade dagen bleef jij bij mij: Toen ik ontslagen werd, was je er voor mij; toen mijn zaak bankroet ging, heb je me niet in de steek gelaten;toen ons huis afbrandde, zijn we samen meteen een ander onderdak gaan zoeken; en toen mijn gezondheid slechter werd, bleef je steeds aan mijn zij. Weet je wat ik denk?"
De ogen van de vrouw vullen zich met tranen van ontroering. "Zeg het maar schatje. Zeg het maar." zegt ze snikkend.
Een man zat met een papaegaai in een helikopter. De papegaai roept de hele tijd:In z'n onderbroek, in z'n onderbroek! De man krijgt hier genoeg van en smijt de papegaai eruit. Hij komt terecht in een kerktoren. De pastoor zei juist: Met z'n allen vieren we nu de geboorte van de Heer... Toen riep de papegaai: ... in z'n onderbroek, in z'n onderbroek!
Er liepen eens 2 tomaten op de straat, gezellig te kletsen... Ineens komt er een vrachtwagen aan. En...PATAAF..tomaat 1 is platgereden. Toen zei de levende tomaat tegen de overledene: "Rust in vrede, KETCHUPT"
Een grote bruine beer zit in het bos grommend te schijten. Op een gegeven moment komt er een konijntje naast hem zitten om er ook een paar dropjes neer te leggen. De beer kijkt grommend omlaag naar het konijn en vraagt, "Blijft bij jou de stront ook zo aan je vacht plakken?" "Nee zegt het konijn, daar heb ik geen last van." "Dan is het goed", gromt de beer. en hij pakte het konijntje en veegde er flink zijn reet mee af!
Op alle begraafplaatsen hebben duizenden mensen vandaag weer hun dierbaren bezocht. Alle kerkhoven liggen er prachtig gepoetst en rijk bebloemd bij. Voor veel mensen blijft Allerheiligen traditioneel de dag bij uitstek om met de familie samen op kerkhofbezoek te gaan.
Voor heel wat andere mensen is het ook een moment van bezinning.
Koken met paardebloem
Je kunt de fijngesneden bladeren net voordat je de pan van het vuur haalt, ook toevoegen aan spetterende en sissende blokjes spek. Deze lekkernij is pas helemaal klaar als je ze overgiet met krepkessaus. Deze saus maak je zoals een witte saus maar in plaats van melk neem je azijn. 
De kleine ongeopende knoppen die midden in de rozetschoot liggen te genieten van de zon, zijn een ware delicatesse. Was ze en bak ze mee met ui en spek. Laat heel even stoven en voeg dit mengsel toe aan je rijstschotel. Lekker, een tikkeltje anders en gezond. 
Kom erbij 
Vroeger waren er geen honden en poezen vlooien bandjes. Ze hielden poes of hond vlooienvrij met boerenwormkruid. Onze voorouders legden boerenwormkruid in de mand of slaapplek van hun troeteldier.
Gezonde eieren 
We zullen het geweten hebben. Geen plekje in het bronsgroen eikenhout of er zaten wespen. Een schoteltje kruidnagel, overgoten met kokend water, deed de meeste wespen de vleugels nemen.
weerstand te verhogen tegen griep en verkoudheid. 
Hoe gek het ook klinkt, honing kan je perfect gebruiken op wonden. De bijen vliegen van bloem tot bloem en nemen geneeskrachtige deeltjes (stuifmeel) mee naar hun korf om er honing van te maken. 
Arnicazalf (Arnica montana L.) 
Altijd iets wilds
En 
Dat is enig wat ze kunnen doen, gelijk m'n moeder en dat is......
Forever in love: wie
En samen zongen ze het volkslied.
.gif)
