Met de caravan langs de Franse Vogezen naar Duitsland
31-08-2015
Lac des Corbeaux in La Bresse
Het toeval wil dat de broer van Bea en zijn echtgenote ook een weekje in Gérardmer op hotel zijn. Dan moeten we samen een voettocht maken. Wegens de hitte zochten we een tocht uit vol schaduw, naar het meer van Corbeaux in La Bresse. De twee hondjes deden hun best en de kleine Maltezer voelde zich de gids op kop van de groep. We moeten van het mooie weer profiteren, want morgen wordt er voor de ganse dag regen voorzien. Misschien moeten we dan de winkeltjes afdweilen. De keuze is aan de dames!
Met een prachtige zomeravond ga je niet gelijk met de kiekens gaan slapen. Dan gaan we een hapje eten in een van de talloze restaurantjes in Gérardmer. En natuurlijk moest ik een “coupe Vosgien” nemen als afsluiter. Vandaag, dinsdag, blijft de regen voorlopig uit. Er staat wat wind en het is bewolkt. Deze namiddag ga ik wat rondkuieren in de stad.
De pluviometers mogen content zijn. De eerste dagen zullen ze geen dorst meer hebben. Ik ben ook content omdat ik me kon toeleggen op een uurtje fotograferen in de avondlucht rond het meer van Gérardmer. En zoals altijd duurde mijn afwassessie weer meer dan lang genoeg is, omdat ik altijd in gesprek kom met medekampeerders. Vanavond had ik een ontmoeting met een man uit de Savoie tegen de Alpen. De man vertelde me honderduit over zijn voormalige koninkrijk en de eigenheden van zijn streek. En op die manier kom ik met droge borden in mijn caravan. Afdrogen hoeft dan niet meer.
En stilaan begin ik met de studie van de wegenkaart naar Duitsland, Zwarte Woud, Sankt Peter. Omwille van de triatlon in Gérardmer zijn vele wegen zaterdag afgesloten. Ik moet een alternatieve route vinden via kleine bergwegjes.
De Hohneck is een van de hoogste toppen rond Gérardmer. De berg laat zich ook comfortabel beklimmen, omdat er vele wandelpaden rond de berg zijn. Ook wij kozen voor een leuk wandelpad naar de top. Een vleugje mist en 10 graden minder dan eergisteren maakten van de tocht een aangename belevenis. 500 meter lager, aan het bergbeekje Vologne, was het beter om te picknicken in open lucht. Omdat het nog te vroeg was om op de camping gezwind binnen te komen, verbruikten we nog wat calorieën aan een wandeltochtje langs de Vologne met de steen van Karel de Grote. Morgen komt een weer een dag met nieuwe uitdagingen.
De wasspelden zijn altijd de beste ter wereld op de markt van Gérardmer: levenslange garantie belooft de marktkramer, nergens beter. Dan kan je niet weerstaan aan de kooplust. Een rondje lopen rond het meer, met of zonder nieuwe onverwoestbare wasspelden, is een namiddagactiviteit. Vele bootjes varen en zwemmers bereiden zich voor op hun triatlon. Straks eet ik vele weken confituur van bosbessen, dank zij de onvermoeibare inspanningen van Bea. En Linvosges overheerst in de stad. Wie lakens of handdoeken nodig heeft, kan maar één goed adres vinden: Linvosges in Gérardmer. En gisteravond hadden we een hammetje, een “Jambonneau” gegeten. Morgen vatten we onze laatste volledige dag aan in de Vogezen.
Mijn schoonbroer en –schoonzus maken zich klaar voor hun terugkeer naar België. De P8 maakt zich klaar voor de Heimat. Hier nog een laatste zicht op het meer van Gérardmer en een bus die nooit meer gebruikt wordt. Je kon er filmpjes in steken, om ze door de fotograaf te laten ontwikkelen, nostalgie. Morgen rijden we over de Col de Sapois langs kleine bergwegen en de Col de Bussang naar Mulhouse. Even verder steken we grens met Duitsland over en rijden tot Sankt Peter in de buurt van Freiburg, Zwarte Woud.
De Col de Sapois was beslist een sappig colletje. Kort na de middag zijn we aangekomen op camping Steingrubenhof in St. Peter in de buurt van Freiburg. We zitten in het Hochschwarzwald. Hier zijn talloze kleine en grote wandelingen aangeduid. De wandelschoenen staan al klaar. St. Peter is een stemmig dorp met een kloosterkerk. Niet ver ligt de Höllentalbahn, de beroemde spoorlijn met de grootste stijging. P8 mag tevreden zijn, vooral omdat we gratis gebruik mogen maken van het openbaar vervoer, bus en trein.
Na de middag kon ik mijn 62-jarige beer even uitlaten. Een voettocht van 12 kilometertjes door bos en steile weggetjes deed me deugd. Alles is mooi bewegwijzerd en overal zijn de appelen zo goed als rijp. Het werd dan toch geen appeltaart bij de caravan, omdat we een typische Schwarzwaldkirschtorte door onze mond lieten passeren. Morgen gratis met de Konuskarte naar Freiburg, een treinrit van ruim een half uur door het Höllental met de Hirschsprung!
