Met de caravan langs de Franse Vogezen naar Duitsland
07-09-2015
En de P8 ging naar Freiburg
Freiburg is een bruisende stad vol jonge en oude mensen en veel fietsers. We reden met de trein naar het Hauptbahnhof en daar stonden onze Duitse vrienden Karin und Roland ons op te wachten. Betere gidsen konden we niet hebben. Ze wonen immers in Freiburg. We bezochten de beroemde Münster kathedraal, het Kaufhaus en vele gildehuizen van weleer. Door vele straten loopt een kanaaltje met zuiver water. Kinderen laten er hun bootje in varen. Karin en Roland lieten ons de Duitse Bockworst proeven, die je uit het vuistje kunt eten, und mit viel Senf!
St. Peter is een stemmig dorp. De voormalige kloosterkerk overheerst alles. Binnenin is het alom barok. Na de middag presteerden we het een vlotte wandeltocht te maken naar de Lindenberg. Daar is een klein bedevaartsoord en men was er bezig te herdenken dat Maria onbevlekt ontvangen werd op 8 september, of was het de engel Gabriël die het beste van zichzelf gegeven heeft? De tocht was ontspannend en er zijn wat calorieën af gevlogen. Maar morgen komen ze er weer bij, want dan komen onze Duitse vrienden Karin en Roland samen met ons tafelen in het Waldcafé, hier aan de camping.
Treinen rijden in Duitsland stipt op tijd. Burelen gaan exact op het afgesproken uur open. Elke dag haal ik mijn ontbijtbroodjes af. Stipt om 8 uur doet de campingbaas zijn bureel open. Ons bezoek ging rond 10 uur komen. Stipt om 10 uur waren Karin en Roland bij ons. Geen Franse slag of Spaanse mañana. Onze tafel is besteld om 13 uur. Precies om 13 uur werden we verwacht. Veel nieuws valt er vandaag niet te vertellen, want Bea heeft een wasbeurt georganiseerd. Als je meerdere weken van huis bent, moet je af en toe kledij en beddengoed wassen, drogen en de caravan van binnen kuisen. Ondertussen heb ik mijn verdere reisroute uitgestippeld: telefoon naar de camping in Geslau in Bayern, studie van de wegenkaart en het hoofdstuk over de Romantische Straβe in de reisgids nogmaals doorgelezen. Zo doe ik ook een beetje mee met de Deutsche Gründlichkeit.
Prachtig weer betekent een must voor een heilzame voettocht. Te voet kan je het best kennis maken met een streek, beter dan asfalt bekijken. Met een wandelkaart stapte ik met de hond naar de Lindlhöhe. Overal wordt het pad gemarkeerd en zowat om de 100 meter vind je een rustbank die altijd mooi gevernist is. Mooier kan niet. Op de berg boven de camping staat af en toe een hoornblazer de ziel uit zijn lijf te blazen. De klank dringt over het hele dal door.
Morgen trekken we naar Geslau tegen Rothenburg ob der Tauber
Beste blogvrienden, vandaag vrijdag beleven onze laatste volle dag in St. Peter, in het Hochschwarzwald. Vandaag brengen we een bezoek aan de boerenmarkt te St. Peter, zetten we nog een stapje in het Wald en plooien we de voortent op. Morgen trekken we naar Frankenland, Bayern, naar Geslau tegen Rothenburg ob der Tauber. Wellicht weet geen kat waar dit ligt, en daarom zet ik hier twee kaartjes. Daar waar het puntje van mijn pijpenkuiser staat, daar trekken we naar toe. Nochtans is Rothenburg goed gekend door de Duitsers. Het is een middeleeuwse stad, die ooit belegerd is. De stad ging verwoest worden tenzij er een inwoner in één teug 3,5 liter wijn kon drinken. De burgemeester aanvaardde het voorstel en slaagde. En zo kunnen wij straks de middeleeuwse bouwwerken bewonderen. Ik ben niet zeker of internet en wifi in Geslau naar behoren werkt. Wees dus niet ongerust dat het enkele dagen rustig zal zijn in blogwereld.
We staan nu op camping Mohrenhof in het gehucht Lautenbach in het dorp Geslau in de buurt van Rothenburg ob der Tauber in Frankenland in Bayern in Duitsland. De camping is een grote familiecamping met een restaurant en Biergarten. Gisteren hebben we er een mega Jägerschnitzel gegeten voor weinig geld. Het is hier warmer dan in het Schwarzwald, maar maandag wordt veel regen voorspeld. Dan moeten we ons focussen op stadsbezoek, zoals Rothenburg en Würzburg. Deze morgen ben ik redelijk vroeg opgestaan en wat beeldjes gemaakt van het ochtendgloren hier in Lautenbach. Dan heb ik mijn ontbijtbroodjes afgehaald aan een boerenhof op korte afstand van de camping, net zover als de tijd voor een pijp met vijf gram Semois. Ik stel vast dat de camping volledig gerund wordt door een aantal dames: veel zorg voor details en klantvriendelijkheid alom.
Een voettocht naar Buch am Wald deed me kennis maken met Frankenland en de Romantische Straße. Buch am Wald is niet te verwarren met Buchenwald uit het gruwelijke oorlogsverleden, maar is een vredig dorpje met één Kneipe of café en waar de mensen je aanspreken en vragen of ze je kunnen helpen met de weg te wijzen. Te voet ontdek je veel. Boogschieten in het woud à la Willem Tell is hier een plaatselijk vermaak en je wordt ervoor gewaarschuwd om niet zonder voorzorgen het bos in te lopen. Als je niet oplet, vliegen de pijlen je om de oren. Ook dit is deel van de Romantische Straße, waar wij ons bevinden. Zonder pijl in mijn lijf en zonder doorboorde appel ben ik na mijn kilometers terug op de camping Mohrenhof. Het is warm en bewolkt en ik vrees dat er een onweer op komst is.
