Inhoud blog
  • KLEINDOCHTER
  • KLEINDOCHTER
  • ALS BIJ AVOND
  • DE WEELDE
  • OP DE TOTEM
    stilte brengt je tot bij jezelf
    het ontdekken van je eigenheid
    laat je groeien tot wie je worden wil.

    Edith Oeyen
    Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Foto
    ZELFMOORD

    Woorden noteren
    tot je barst
    en koud wordt.

    Edith Oeyen
    Als kinderen poëzie zijn
    wil ik steeds bij
    de jongeren horen.

    Edith Oeyen
    Gebrek aan zuurstof
    doet velen happen  naar lucht
    zoveel zomerzon.

    Edith Oeyen
    Laat ons samen
    de zomer vieren
    en drinken
    van het frisse water.

    Edith Oeyen

    Foto
    Foto
    Foto
    Zij heeft een mond
    als een schuurpoort zei opa:
    hij zoende hem dicht

    Edith Oeyen
    Foto
    Secretaris, penningmeester, voorzitter en cultureel afgevaardigde van de Koninklijke Vereniging van Limburgse Schrijvers.
    Foto
    Zoeken in blog

    Foto
    Foto

    Titels van verschenen werk:

    Glimlach van een zonnebloem, 1981

    Neveldraden en morgendauw, 1983

    1000 Jaar Jericho, 1985

    De schaduw van witte bloemen, 1985

    Het oog parelt, 1986

    De wolken nabij, (met anderen) 1986

    Een huis met duizend ramen, 1987

    Als al de dagen geuren naar jouw naam, 1989

    Een kruisweg door het huis van eenzaamheid, 1990

    De boom van stilte draagt vruchten van vrede, (met anderen) 1990

    Als een zwerfspin schuim ik langs jou, 1993

    Whitehaven, met Deen Engels) 1993

    Op vleugels van verlegen schaamte, 1994

    Dwalend langs onbekende wegen, (met anderen) 1997

    Woeste golven slaan hoog op uit zee, 1999

    Expressie, (met ingrid Lenaerts) 2001

    Van Beringen tot Brussel, 2002

    De ijslaag die ons draagt is dun, 2005

    De Witte Slaap, 2005

    In voorbereiding: DE KNIEPROTHESE



    KINDERVERHALEN

    Leila Muggelijn, 1983

    De zingende roos, 1986

    De toverbloemboom, 1990

     

    Toneel

    Korte stukjes  voor verenigingen.

    en vele andere

    Musicals voor kinderen

    Vivaldi's Lente

    De kinderen van het plein

    Herman, doe iets

    Poëzietheaters

    4 stuks

    Monografie over haar en haar werk

    Geschreven door Raoul Maria de Puydt, over haar werk en haar leven, verscheen in november 2005

    In februari 1993 mocht zij de oorkonde en de medaille van Ridder in de Orde van leopold II in ontvangst nemen als blijk en erkentelijkheid voor haar inzet als letterkundige.Dit ereteken werd verleend door zijne Majesteit Koning Boudewijn.


    Op 3 december 2006 verleende Zijne Majesteit Koning Albert II,  dit op voordracht van de eerste Minister, het ereteken van RIDDER IN DE KROONORDE, als blijk van erkentelijkheid voor bewezen diensten, als letterkundige.

    Foto
    Willy Nelissen en Edith Oeyen op de alg. vergadering van de KVLS oktober 2009
    Foto
    Foto
    Foto

    Recente foto's van de presentatie van de bundel 'EEN NAALD ZONDER OOG', de inleiding werd gedaan door Ina Stabergh en Willy Nelissen, Edith Oeyen en Ingrid Lenaerts lazen gedichten. Het Beverkoor bracht enkele liederen En Raymond Alberghs wist de honderdtwintig aanwezig aangenaam te verrassen met wondermooie pianoklanken.

    Welkom bij De Vrolijke Bloggers
    Welkom op mijn blog!
    Foto
    Foto
    Gedichten: Edith Oeyen, poëzie is mijn passie
    elke dag een gedicht
    06-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Onzichtbaar

    Onzichtbaar als een vleermuis
    is mijn verlangen aangespoeld
    op het strand

    rillend om mijn naaktheid
    voelde ik de oorsprong van pijn
    liefhebben is alles geven

    wil ik nu thuis zijn
    of hier aan zee
    waar regen en storm
    mij harden?

    onbewogen lig ik elke nacht
    te hunkeren naar jou
    onbewogen blijft het duister
    duister


    als een vis ontglip je mij

    hoe weet ik je te bekoren.

    Edith Oeyen

    06-01-2007 om 11:33 geschreven door Edith Oeyen


    >> Reageer (0)
    05-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.LIEFDE
    Klik op de afbeelding om de link te volgen






    Liefde
    liefste
    is een begrip dat werkelijkheid omvat


    hoe zou ik anders bergen beklimmen
    luisteren naar muziek
    zingen met de vogels


    niemand kijkt argeloos
    als ik voldoende liefde schenk


    gretig neem ik een ballon
    gevuld met teder zijn
    hij maakt voorspellingen waar


    liefdeloze dagen
    liefste

    ik zou niet weten
    hoe ik verder moest.


    Edith Oeyen

    05-01-2007 om 09:21 geschreven door Edith Oeyen


    >> Reageer (0)
    04-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Elke ochtend

    Bij ochtend tuimel ik in tuinen
    waar verdorde bomen wenken
    ongelovig zie ik
    de wenteling van tegenlicht

    er wervelt storm in mij

    in schoonheid prijkt een watervijver
    weerspiegeld vleugels vol gedachten

    vergetelheid doet mij huiveren
    tot beminnen mij tegen
    jouw borst aandrukt.


    Edith Oeyen

    04-01-2007 om 10:33 geschreven door Edith Oeyen


    >> Reageer (0)
    02-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Even

    Even sprakeloos
    in vervoering als een drenkeling
    aan zee

    het verhaal
    mijn zwerver
    werd plots omringd door
    dansers tussen bloemen


    in schaduwbeeld jij
    die vrolijkheid zaaide
    een stem die ik eeuwig herkennen zou


    even sprakeloos
    lagen  wij op het strand


    Edith Oeyen

    02-01-2007 om 23:31 geschreven door Edith Oeyen


    >> Reageer (0)
    01-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Achter




    Achter welke schaduw zal ik schuilen
    nu een blinde mij drinken laat
    uit fijngeslepen glazen

    met wijsheid wil ik zuinig zijn
    momenten vleugels dragen
    om te slapen achter hoge zuilen
    waar oevers rijpen om de werkelijkheid


    achter welke schim vind ik
    hem die mij beroert
    zodat we uit fijngeslepen glazen
    kunnen drinken
    dronken worden van elkaar.

    Edith Oeyen

    01-01-2007 om 11:46 geschreven door Edith Oeyen


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.OP DE DREMPEL

    Over de drempel van het oude jaar

    betreden wij schoorvoetend het nieuwe

    onzeker over wat komen gaat

    maar ook hoopvol kijkend naar

     

    wij horen geknal in de verte

    en weten dat iedereen feest

     

    met vermoeid hoofd

    begroeten wij weer

    voor de zoveelste maal elkaar

     

    en wensen, wensen zijn er in overvloed.

     

    Op de drempel van het nieuwe jaar

    lijkt alle positief en iedereen gelukkig.

     

     

    Edith Oeyen

     

    01-01-2007 om 10:32 geschreven door Edith Oeyen


    >> Reageer (0)
    31-12-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ONDER

    Onder de wijde hemel
    geruis van vlindervleugels
    zwijgen wordt zichtbaar spreken
    schaduw wil ik breken


    halfduister luistert naar eenvoud
    slaap vlucht in de avond
    tot de morgen aangeschoven komt


    onder de wijde hemel
    glinstert de zon in een waterplas.

    Edith Oeyen


    uit: Woeste golven slaan hoog op uit zee

    31-12-2006 om 15:40 geschreven door Edith Oeyen


    >> Reageer (1)
    29-12-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zondagmiddag

    Zondagmiddag

    en weeral is de eenzaamheid

    hier gehuisvestigt

    het vuur staat rood gloeiend

    een pan zingt een beetje

    voor het vlees dat braad

     

    de wind loeit om de gevels

    en vraagt zich af

    waarom jij niet hier bent

     

    geheel vrijblijvend zet ik de tv aan

    kijk naar beelden zonder te weten wat ik zie

     

    pijn doorboort mijn lijf

    en een vloek ontsnapt mijn mond

     

    waarom moet een mens lijden

    de tijd is toch al kort

     

    zondagmiddag

    ik verlang weer naar het kleine geluk

    van jonge kinderen op het gras

    van voortdurend luisteren

    hoe de voetbalploeg scoorde

     

    ik zet de tv uit

    leg me op de canapé

    en droom me weer jaren jonger

     

    geluid in de verte haalt me uit een roes

    kleinkinderen juichen

    samen met mijn hart

     

    Edith Oeyen

     

     

     

     

     

    29-12-2006 om 14:59 geschreven door Edith Oeyen


    >> Reageer (0)
    28-12-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.DE DICHTER

    DE DICHTER

     

    Elke ademhaling laat de dichter leven

    zijn woorden zijn als stromend bloed

    zijn aderen zijn rivieren

     

    maar als groot verdriet

    zijn hart overspoelt

    is de dichter een kleine mus

    die pluimen verliest

    en kaal de waarheid

    onder ogen ziet

     

    elke ademhaling geeft de dichter

    hoop op leven,

    laat woorden bewegen

    in zijn stromend bloed.

     

    Edith Oeyen

    28-12-2006 om 09:54 geschreven door Edith Oeyen


    >> Reageer (1)
    27-12-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.IN HET WENTELEN








    In het wentelen van de tijd

    wordt stilstaand water brak

    moeizaam kronkelen kikkers

    tussen het kroos

    verlaten in trage traagheid

    wuivende halmen

     

     

    De bloementuin spreekt vol hartstocht

    vele kleuren openen de dag

    en als ontheemde kinderen

    sluipen wij door de stilste stilte

     

    De ochtend heeft

    weer de wijzers verplaatst.

     

    Edith Oeyen

     

     

    27-12-2006 om 23:09 geschreven door Edith Oeyen


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.DE DOODSSTRIJD

    DE DOODSSTRIJD

    Bij werk van Felix De Boeck

    Duister omkleedt de laatste uren
    gebroken ogen
    hopen nog op kracht,
    maar in filterlicht
    is verlichting opgeborgen

    de dood
    heeft reeds een masker op jouw gelegd,
    rimpels tekenden jouw lijden
    als vreemde vogels in jouw ogen

    avondkruid en altijd duren
    hebben een verbond getekend

    straks als het licht
    in jouw ogen dooft
    ontvangt jouw ziel
    de blauwe rust
    en vindt zij de stilte

    van geliefde doden.


    Edith Oeyen

    27-12-2006 om 10:19 geschreven door Edith Oeyen


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.WINTER

    De tijd lijkt verloren
    het winterhof een rust
    koude grond
    nodigt de sneeuw uit
    een deken te zijn

    ik huiver bij het zien
    van de tuinman
    hij veegt het pad schoon
    traag zoals zijn leeftijd is


    zachtjes sluiten gordijnen
    als in een film
    zie ik bomen rillen.

    Edith Oeyen

    27-12-2006 om 00:08 geschreven door Edith Oeyen


    >> Reageer (1)
    26-12-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.OF PLUK IK
    Klik op de afbeelding om de link te volgen









    Zal ik vruchtbaar zijn als aarde
    als zaad zich stort in mijn schoot

    zullen vleugels van tijd vreugde
    ontdekken en schaamteloos de wereld schrijven

    Een goudvink draagt haar zwarte vleugels
    schudt haar rozerode kop
    zoekt melkdistels en viooltjes
    voedt de jongen in haar nest


    wanneer koude kille dagen
    haar uit dit oord verjagen
    weet ik haar onvruuchtbaarheid


    Zal de winter dan vlug sterven
    de lente mij een kind geven
    of pluk ik heel behoedzaam
    de allereerste tulp.


    Edith Oeyen

    Uit: De boom van stilte draagt vruchten van vrede'

    26-12-2006 om 11:09 geschreven door Edith Oeyen


    >> Reageer (0)
    25-12-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Angie

    DE HERINNERING AAN ZIJN DOOD

     

    De pijn om het alleen zijn overviel haar weer. Tranen welden op in haar ogen, niet wenen, dacht ze bij zichzelf. Ze zette zich in de zetel en liet haar gedachten de vrije loop. Woorden kwamen, woorden over eenzaamheid en verdriet. Ze noteerde deze en er was een gedicht geboren. Veel troost vond ze er niet in, want haar denken stopte niet, het was net een draaimolen vol gedachten die haar kwelde.

    (gedicht)

    Ze dacht terug aan haar man. Reeds meer dan 13 jaar was hij zo plots uit haar leven weggerukt. Ze hoorde weer zijn stem vanuit de verte. Ze hoorde ook de pijn in zijn stem. De pijn om hun zoon. Hoe had hij het weer gezegd? Angie dacht even na en ja, daar hoorde ze het weer exact zoals zoveel tijd terug.

    ‘ Ik ben bij onze Jorgen geweest. Het was daar niet min. Ik kon mijn oren niet geloven, ze zijn amper zes maanden getrouwd en er is niets dan lawaai. Ik heb hem gezegd te zwijgen.’

    Angie had hem in de reden gevallen: ‘Heb je gezegd dat hij moest zwijgen? Wat was de reden van hun ruzie? Heb je er niet naar gevraagd?’

    Erik schudde zijn hoofd. ‘Nee, ik heb niet naar de reden gevraagd, maar na zes maanden al zo’n ruzie, het is onvoorstelbaar. Zij is een echte furie, zo kende ik haar niet. Toen ik haar leerde kennen, en tijdens hun verloving leek ze een engel’.

    ‘Een engel? Vroeg Angie, ben je wel zeker. Ik weet dat ze jou om haar vinger heeft gedraaid, maar daarom moet je niet zo nodig overdrijven.’

    Angie herinnert zich nog dat Rik toen ging zitten, voor zich uit keek en staarde in het wilde weg. Zij wist goed  dat op dat moment zijn gedachten bij zijn zoon waren. Samen hadden ze een nauwe band, al van toen Jorgen een kind was. Het was zwaar voor Erik om zijn zoon zien te lijden. Maar wat dat een reden om te zeggen dat hij moest zwijgen? Ach, ja het zat zo ingeburgerd, voor de lieve vrede werd al veel gezwegen en Erik was nu eenmaal zo, hij was een goede, brave man.  Hij  kon niet tegen lawaai en onrechtvaardigheid. Zo had hij ook zijn kinderen opgevoed.

    Na even in gedachten verzonken te zijn liet hij zich ontvallen: ‘onze Jorgen heeft toch wat onder zijn dak gehaald, die twee blijven niet samen.’ Angie schrok. Zou deze voorspelling uitkomen?

     

    Angie voelde haar hart in de keel kloppen van angst. Zij hield van beiden haar zonen en wilde dat zij allebei gelukkig werden. 

    Als ouder kun je, je kinderen bij de hand nemen en leiden, maar eenmaal dat ze getrouwd zijn, laten ze zich leiden door hun partner. Hun weg loopt dan anders, hun denken wordt door die andere beïnvloedt en soms vervreemden kinderen van hun eigen ouders. Vooral zonen worden weggetrokken van hun familie, ze moeten al stevig in hun schoenen staan willen ze goed overeenkomen met hun partner en beide families. Steeds weer stelde Angie zichzelf de vraag wat ze verkeerd had gedaan. Vooral als ze terug dacht aan het plotse heengaan van haar man. Zomaar totaal onverwacht weggerukt uit de familie zonder enige vorm van afscheid, dan ook nog zover van huis. Door een vrachtwagen gegrepen en ter plaatse overleden.

    Wanneer de politie het nieuws bracht rilde Angie op haar benen, een vriendin vertelde een tijd later dat Angie op het moment een luide kreet gelaten had. Daar herinnerde zij zich niets van. Enkel wist ze nog dat haar beste vriendin haar was komen roepen en zei dat de politie naar haar gevraagd had.

     

    Ja, samen met Rik was Angie naar een kamp gereden om daar een namiddag door te brengen. Rik ging dan gewoonlijk fietsen met zijn vrienden daar in de beurt waar het kamp was opgebouwd. De streek verkennen was iets wat hij graag deed samen met Jef en Charlie. Ieder jaar waren ze ergens anders gehuisvest en ieder jaar reden Rik en zijn vrienden de verkenningstoer af. Terwijl zij rond reden, waren Angie, Hilde en de andere vrouwen in de keuken bezig.

     

    De rillingen liepen weer over Angies rug als ze  er aan terug dacht. Ze weet nog hoe de politie het achterportier van de auto opendeed en haar zegde plaats te nemen. Zonder aarzeling in zijn stem zei een politieman: ‘ mevrouw we zullen het maar zeggen, uw man heeft een ongeval gehad en hij was op slag dood.’ Angie hoorde het in Keulen donderen. Haar wereld stortte in. Nee, ze kon het niet geloven. De politieman vroeg haar mee te komen naar het politiekantoor, om de getuigen. Wat moest zij getuigen? Als een robot volgde zij automatisch de bevelen op, Hilde zei toen tegen Angie te volgen met haar wagen. Maar ook Hilde was erg onder de indruk. Op het politiekantoor zaten zij daar alle twee heel stil er werd geen woord gezegd. Een man in uniform kwam bij hen en stelde een paar vragen, of Angie wist dat haar man fietsen was? En of ze wist waar hij naartoe gereden was? Of ze kon zeggen of hij dronk?

    Angie begreep er niets van en antwoordde gelaten op alle gestelde vragen. Hilde en Angie werden alleen gelaten, na een tijd kwam er een assistent, het was inmiddels doorgedrongen tot Angie dat ze iemand bij haar thuis moest verwittigen. Ze vroeg aan de assistent of ze mocht bellen. Daar was geen bezwaar tegen. Het bellen naar haar jongste zoon die nog thuis woonde was een hele opgave. Hoe zou hij het opnemen? Ook moest Robby er dan voor zorgen dat Jorgen en Bea verwittigd werden. Bevend nam de hoorn van de haak. Ze draaide het nummer en ogenblikkelijk nam Robby op. Angie hield haar kranig. Robby wil jij bij oma gaan zeggen dat wij niet meer langs komen deze avond. Daaarop had Robby gevraagd waarom. Om geen paniek te zaaien had Angie geantwoord dat ze een klein ongeval hadden gehad. Maar Robby begreep meteen dat het ergens was dan werd gezegd. Angie riep nog na ook Jorgen te verwittigen. De zuster van Rik mocht ook wel wat weten, drong Hilde aan. En zonder nadenken draaide Angie het nummer van Riks zus. Zonder resultaat. Dan Angies broer opgebeld en toen zij zijn stem hoorde, barste Angie los in een huilbui. De spanning was te groot. Al hortend en stotend vertelde Angie het verhaal. Haar broer repliceerde nog door te zeggen dat hij naar haar thuis zou rijden om de twee zonen op te vangen. Maar de oren van Angie waren intussen gesloten voor elk contact.

     

    Een politieagent kwam weer de plaats binnen waar Angie en Hilde zaten. ‘Ik heb het ziekenhuis gebeld en jullie mochten gaan kijken. Vraag naar aan de inlichtingen naar dokter Peeters en tegelijkertijd zeggen dat het om de persoon gaat van het ongeval.’

    Hilde en Angie knikte het hoofd en verdwenen uit het politiegebouw. Als zij aankwamen bij het ziekenhuis beefde Angie op haar benen.

    Wat zij echter niet wist, was dat haar jongste zoon Robby intussen gebeld had naar de kampplaats om te informeren. Daar had men gezegd dat het zeer erg gesteld was met Rik en dat het beter was om af te komen.

    Wanneer Hilde en Angie aangekomen waren bij het mortuarium stond de dokter hen op te wachten. Hij condoleerde de twee vrouwen en trok een bed uit een koude schuif. Angie schrok en verstijfde van de emotie. Ze kon geen woord uitbrengen. Ze wou haar man aanraken, maar kon niet. Honderd vragen wilde ze stellen, maar geen woord kwam over haar lippen. De dokter zei hen even alleen te laten. Hilde begon te praten. Ze zei dat er weinig te zien was van de aanrijding en Angie knikte. Langzaamaan ging de hand van Angie naar het dode lichaam van haar man. Ze raakte zacht de kille huid aan, terwijl liepen de rillingen over haar rug. De dokter kwam weer binnen en vroeg of het ging. Woordeloos knikte beiden en verlieten de verstilde plaats.

    Eens buiten de kamer waar het dode lichaam lag, vroeg Angie of haar kinderen nog mochten komen om te kijken. Daar had hij geen bezwaar tegen.

     

    Hilde en Angie reden terug naar de kampplaats. Daar wist men te vertellen dat de zonen met hun respectievelijke vriendin en vrouw onderweg waren. De vader van Mieke, de vriendin van Robin zou met de auto rijden. Het wachten duurde lang.

     

    Plots stopte een zware wagen op de inrit en daar kwamen ze aan, geheel verslagen. Toen Angie haar kinderen zag begon ze luid te wenen. Meteen reden ze allen weer naar het ziekenhuis om naar hun vader te gaan kijken. Het was een zwaar moment. Niemand kon zich beheersen, zoveel leed werd er veroorzaakt door dat ene ongeval. De dokter van wacht bleef in de omgeving, waarschijnlijk om op te vangen indien nodig.

     

    Angie wou met de wagen naar huis rijden, maar dat wilde Jorgen niet. Hij zou zelf rijden met de wagen van zijn ouders. Sprakeloos zaten ze naast elkaar. Halverwege begon Jorgen te praten. Hij zou nog allerlei werkjes opknappen die zijn vader begonnen was. Hij zou zijn moeder steunen.

     

    Nadat zij allen thuis waren gekomen, werd er de ganse avond gepraat. Over alles en nog wat, het werk dat Rik deed, hoe Jorgen en Rik samen elke dag naar het werk reden. Hoe Rik Robby hielp in zijn zelfstandige zaak. En hoeveel steun hij daar aan had. Maar ook over wat zij met hun twee zouden doen voor Angie. Zij zouden haar helpen. Al deze woorden werden in de wind geblazen, want het interesseerde Angie geen moer. Zij hoorde wel wat er gezegd werd, maar het drong niet door. Angie die steeds zoals Rik actief geweest was en nog steeds actief waren in het verenigingsleven liet de moed zakken. Deze onrechtvaardigheid had ze niet verdiend vond ze. Het was een echte straf die zij nu onderging en alles kon haar gestolen worden.

     

    De nacht verliep tergend traag. Haar gedachten schreef ze op. Ze maakte een gedicht voor het gedachtenisprentje en zocht de adressen samen. Zij hadden samen een grote kennissenkring die aangeschreven moest  worden. Angie  zag ertegen op dat het ochtend werd, dan zouden haar moeder en schoonmoeder verwittigd worden. Wat zouden deze zeggen. Rik had zijn moeder een paar dagen voordien beloofd het plafond te komen schilderen. En bij zijn schoonmoeder, die pas een zware heelkundige ingreep had ondergaan, ging hij iedere morgen binnen om te zien of alles naar wens verliep. Angie had een heilige angst om die twee bejaarde vrouwen onder ogen te komen. Hun zoon en schoonzoon was hen beiden zeer lief.

     

    Tien uur in de voormiddag en plots stond daar Bea op het grasperk. Samen met haar moeder. Deze was even binnen geweest had iedereen die aanwezig was gecondoleerd en was dan samen met Bea naar buiten gegaan. Angie was in feit wat lastig op Bea, want zij zou toch koffie kunnen zetten voor de bezoekers. Maar nee, samen met haar moeder stond zij snottebellen te wenen, net alsof het haar vader was. Angie ergerde zich erg aan haar houding, maar ze durfde niets te zeggen. Begreep Bea de situatie niet? Moest zij niet haar man Jorgen steunen? Wat had haar moeder hier te zoeken?

    Al deze vragen borrelden op bij Angie. Een antwoord kreeg ze echter niet.

    Robby hield zich kranig en hielp zijn moeder waar hij kon. Hij woonde ook nog bij haar in. Hij en Mieke hadden elkaar beloofd het naar nadien te trouwen. Robby voelde zich wat schuldig daarover en had de nacht voordien tegen zijn moeder gezegd eventueel nog te wachten. Maar Angie had gezegd dat hij gerust mocht trouwen, beiden hadden er de leeftijd voor. Robby was al een stuk in de twintig, Jorgen daarentegen was pas tweeëntwintig geworden als hij trouwde. Dat had Angie steeds te jong gevonden. Een jongen zou toch wel midden in de twintig mogen zijn wanneer hij deze grote stap zet.

     

     Fragment uit roman 'Angie'

     

     

     

     

    25-12-2006 om 11:29 geschreven door Edith Oeyen


    >> Reageer (0)
    24-12-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

    kerstmis.jpg, 97189 bytes, 27-3-01

    Fijne feestdagen aan allen die dit lezen



    24-12-2006 om 10:37 geschreven door Edith Oeyen


    >> Reageer (2)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.







    Ik wens dat iedereen de vrede en de vreugde
    mag vinden waar hij naar tracht,
    dat iedereen de blijheid
    mag ontdekken van het leven
    en dat Kerst aan ieder van ons
    de wijsheid geeft
    om in te zien dat ruzie en geweld zinloos zijn.


    Edith

    24-12-2006 om 10:36 geschreven door Edith Oeyen


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.







    Aan allen wens ik een gelukkig Kerstfeest
     en een zeer goed 2007

    Edith





















    24-12-2006 om 00:00 geschreven door Edith Oeyen


    >> Reageer (0)
    23-12-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hij is

    HIJ IS EEN BLINDE

     

     

    Dit ontwijken heeft geen naam

     

    Hoog verbergt de lucht zich

    achter de vleugels van mijn schaduw

    die zich schaamteloos uitspreidt over het land

     

    Het land dat sterft in eenzaamheid 

     

    als straks de sneeuw regen wordt

    en de zon wit van onrust

    koestert de nachtegaal het jonge groen

    dat ontsproten onder een blauwe hemel

    stikt in grauwheid

     

    Adembenemend stijgt de angst

    en gejaagd weergalmt de echo van de dag 

    in harmonie speelt ergens de zomerzon

    met het brandende zand

    dat bij het vallen van de avond

    grenzeloos wordt weggejaagd

     

     

    Wanneer dan een kind

    de jasmijn plukt

    n tintelingen voelt in zijn bloed

    weet het niet eens meer

    hoe vederlicht de lente was

     

     

    Hij is een blinde

    in dit landschap

    zonder seizoenen.

     

     

    Edith Oeyen

    23-12-2006 om 13:28 geschreven door Edith Oeyen


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het begin
    Klik op de afbeelding om de link te volgen






    Onder de korst van het niets
    fluistert een beweging
    over gespannenheid

    een explosie,
    als breekbaar glas
    spat alles uit elkaar


    onleesbaar duister
    wordt met kleur overgoten,
    voelt de beweeglijkheid
    van vleugels
    wentelt zich naar morgen


    vechtend tegen de nieuwe gloed
    ontluiken bloemen en planten
    zij kleden zich
    om dit feestelijk gebeuren.


    Edith Oeyen

    23-12-2006 om 01:41 geschreven door Edith Oeyen


    >> Reageer (0)
    21-12-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Aphrodite

    Aphrodite die bovenal beminde
    droeg de schoonheid
    die in mij zingt


    duif die ik ben
    op zoek naar de roos
    zonder doornen


    de zee verbergt mijn geheimen
    wanneer mijn bloedend hart
    zich in haar stort


    Apollo
    behoed het schaap en de zee.


    Edith Oeyen


    uit: 'Op vleugels van verlegen schaamte'

    21-12-2006 om 14:25 geschreven door Edith Oeyen


    >> Reageer (0)

    Archief per week
  • 21/04-27/04 2014
  • 20/05-26/05 2013
  • 13/05-19/05 2013
  • 06/05-12/05 2013
  • 29/04-05/05 2013
  • 31/10-06/11 2011
  • 05/09-11/09 2011
  • 24/01-30/01 2011
  • 06/12-12/12 2010
  • 01/11-07/11 2010
  • 04/10-10/10 2010
  • 20/09-26/09 2010
  • 13/09-19/09 2010
  • 30/08-05/09 2010
  • 09/08-15/08 2010
  • 02/08-08/08 2010
  • 26/07-01/08 2010
  • 19/07-25/07 2010
  • 12/07-18/07 2010
  • 28/06-04/07 2010
  • 08/03-14/03 2010
  • 08/02-14/02 2010
  • 18/01-24/01 2010
  • 14/09-20/09 2009
  • 10/08-16/08 2009
  • 13/07-19/07 2009
  • 22/06-28/06 2009
  • 23/02-01/03 2009
  • 22/12-28/12 2008
  • 06/10-12/10 2008
  • 21/07-27/07 2008
  • 14/04-20/04 2008
  • 07/04-13/04 2008
  • 31/03-06/04 2008
  • 04/02-10/02 2008
  • 21/01-27/01 2008
  • 07/01-13/01 2008
  • 17/12-23/12 2007
  • 12/11-18/11 2007
  • 29/10-04/11 2007
  • 15/10-21/10 2007
  • 01/10-07/10 2007
  • 24/09-30/09 2007
  • 17/09-23/09 2007
  • 10/09-16/09 2007
  • 03/09-09/09 2007
  • 20/08-26/08 2007
  • 06/08-12/08 2007
  • 09/07-15/07 2007
  • 25/06-01/07 2007
  • 18/06-24/06 2007
  • 11/06-17/06 2007
  • 28/05-03/06 2007
  • 21/05-27/05 2007
  • 14/05-20/05 2007
  • 07/05-13/05 2007
  • 30/04-06/05 2007
  • 23/04-29/04 2007
  • 16/04-22/04 2007
  • 09/04-15/04 2007
  • 02/04-08/04 2007
  • 26/03-01/04 2007
  • 19/03-25/03 2007
  • 12/03-18/03 2007
  • 05/03-11/03 2007
  • 26/02-04/03 2007
  • 19/02-25/02 2007
  • 12/02-18/02 2007
  • 05/02-11/02 2007
  • 29/01-04/02 2007
  • 22/01-28/01 2007
  • 15/01-21/01 2007
  • 08/01-14/01 2007
  • 01/01-07/01 2007
  • 25/12-31/12 2006
  • 18/12-24/12 2006
  • 11/12-17/12 2006
  • 04/12-10/12 2006
  • 27/11-03/12 2006
  • 20/11-26/11 2006
  • 13/11-19/11 2006
  • 06/11-12/11 2006
  • 30/10-05/11 2006
  • 23/10-29/10 2006
  • 16/10-22/10 2006
  • 09/10-15/10 2006
  • 18/09-24/09 2006
  • 11/09-17/09 2006
  • 04/09-10/09 2006
  • 28/08-03/09 2006
  • 21/08-27/08 2006
  • 07/08-13/08 2006
  • 31/07-06/08 2006
  • 24/07-30/07 2006
  • 17/07-23/07 2006

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek



    Foto

    Foto

    Laatste commentaren
  • Autisme Storm (Autisme Storm)
        op KLEINDOCHTER
  • ...... (micheline.)
        op Vanop afstand
  • PNJuwJCCdTMQA (pYTZKdbsjhY)
        op WEERAL IS DE TIJD
  • mYwZUsbvZOHHmZSLr (QrDLDjLVJOaD)
        op
  • zeer mooi (veerle Ruijsch van Dugteren)
        op Als angst
  • ppsjes en nog van alles (georges)
        op
  • dag Edith (ingridstranella)
        op HET PLEIN
  • Prachtig gedicht blogmaatje (marylou)
        op eenzaamheid
  • .... (merel)
        op MIJN KLEINZOON
  • Lieve groetjes vanuit De Klinge (Lana & Pip)
        op
  • PPSJES LINK NAAR ONZE UITSTAPPEN EN NOG WAT (georges)
        op Zelfs
  • hey :o) (Lutje)
        op WEERAL IS DE TIJD
  • Lieve winter groetjes van uit De Klinge (Lana en Pip)
        op WEERAL IS DE TIJD
  • uitnodiging (jovo)
        op uitnodiging
  • Een zaterdag groet (Patricia)
        op Groeten
  • ontzettend knap verwoord edith (hartendame2)
        op GOOI ALLE
  • het was (merel)
        op GOOI ALLE
  • ook (merel)
        op Beste wensen aan allen
  • Dag (cleo)
        op ZIE ZE
  • met (merel)
        op Voor zijn tijd
  • Mooie poëzie Edith (Pierre Van Laeken)
        op Voor zijn tijd
  • wat knap verwoord!! (hartendame2)
        op ALLERHEILIGEN
  • even (merel)
        op ZIE ZE
  • even komen (merel)
        op Ruimte
  • Heel mooi gedichtje...lieve groetjes (Athea )
        op OP DE DREMPEL
  • voor? (Hilde De Backer)
        op VRIENDEN
  • Leopold Laarmans (Leopold)
        op INGEPAKT
  • Mooi Edith. (Pierre Van Laeken)
        op
  • wat mooi (merel)
        op
  • maak er (merel)
        op Waarover
  • dag edith (hartendame2)
        op Waarover
  • lang (merel)
        op Hier dreigen
  • mooi verwoord edith (hartendame2)
        op WAT IK NOOIT ZOU WILLEN
  • inderdaad (maarten)
        op we
  • zoals altijd (merel)
        op WAT IK NOOIT ZOU WILLEN
  • prachtig gedicht (hartendame2)
        op Bij Muziek van Trigon over Lichtmis
  • mooi (merel)
        op we
  • Heel toevallig . . . (merel)
        op
  • groeten (naneke)
        op is het
  • mooi (merel)
        op woorden
  • mooi (begrijphetnietje)
        op Mijn moeder
  • Ik wens u een fijne zondag. Erwin (Eros)
        op Nu nog
  • wensjes (begrijphetnietje)
        op Lente 4
  • prachtig (hartendame2)
        op BEN IK
  • gedichten (begrijphetnietje)
        op BEN IK
  • mooi (begrijphetnietje)
        op Leef ik
  • vind ik heel mooi edith (hartendame2)
        op Leef ik
  • ontmoetingsplaats (ingridstranella)
        op Haiku
  • een beetje (begrijphetnietje)
        op Hier ben ik
  • bezoekje (hartendame2)
        op Zo werd ik niets
  • lentezon (begrijphetnietje)
        op Niets
  • haiku's (begrijphetnietje)
        op twee kinderen
  • geluk (begrijphetnietje)
        op Een doosje
  • mooi (begrijphetnietje)
        op Zoveel
  • witte engel (begrijphetnietje)
        op Verpleegster X
  • hoop (begrijphetnietje)
        op EEN STILLE PLEK
  • moord (Pp)
        op ONDER
  • mooi (begrijphetnietje)
        op DE DICHTER
  • universeel (ingridstranella)
        op WINTER
  • feestdag (begrijphetnietje)
        op
  • gedicht 15/12 (ingridstranella)
        op Als een
  • mooi (begrijphetnietje)
        op Kinderen
  • kerstwensen (ingridstranella)
        op Kerstwensen
  • natuur (begrijphetnietje)
        op Onrust
  • op de drempel van december (ingridstranella)
        op Op de drempel
  • gedicht 02/12/06 (ingridstranella)
        op NU DE STILTE
  • 26/11/2006 (ingridstranella)
        op Zal ik
  • dit is een prachtig gedicht (Erna)
        op REGENDRUPPELS
  • gedicht van 21/11/2006 (ingridstranella)
        op REGENDRUPPELS
  • woord en dank (ingridstranella)
        op soms
  • mooi (begrijphetnietje)
        op soms
  • ik schrijf (ingridstranella)
        op IK SCHRIJF
  • liefde (begrijphetnietje)
        op liefde
  • gedichten (begrijphetnietje)
        op Muzikaal landscahp
  • dit gedicht (ingridstranella)
        op NU DE WIND
  • waarheid (begrijphetnietje)
        op EEN WERELD VOL PIJN
  • raar (begrijphetnietje)
        op Jullie jeugd
  • het leven (begrijphetnietje)
        op Ontmantel
  • Als de dood (hartendame2)
        op Als de dood
  • heimwee (begrijphetnietje)
        op Herfstwonder
  • Prachtig Edith!! (hartendame2)
        op Vergiftigd zweet
  • mooi (diaspora)
        op Vergiftigd zweet
  • heel mooi (begrijphetnietje)
        op Samen
  • mooi (begrijphetnietje)
        op VERTROUWEN
  • Hallo Edith (thea)
        op VERTROUWEN
  • ...bekoren. (Herman Coppens)
        op Dit zonderling geheim
  • koude rillingen (begrijphetnietje)
        op Mistige blik
  • gedicht (begrijphetnietje)
        op Dit landschap draagt
  • dit lanschap (ingridstranella)
        op Dit landschap draagt
  • wie zijn wij? (ingridstranella)
        op Wie zijn wij
  • vorige maand (ingridstranella)
        op Vorige maand
  • eenzaamheid (begrijphetnietje)
        op Avond te brussel
  • bij dit gedicht (ingridstanella)
        op MEISJE
  • hallo palued (ingridstanella)
        op WOORD
  • mijnstreek (ingridstranella)
        op Vergane weelde


  • Foto

    Foto


    DE IJSLAAG DIE ONS DRAAGT IS DUN'.

    Deze bundel wordt voorgesteld op het stadhuis te Beringen om 20.00 uur. Hierover schrijft Ingrid Lenaerts: 'In “De ijslaag die ons draagt is dun” viert  Edith de verbintenis van haar wereld met de puurste romantiek die ze aan het witte blad kan toevertrouwen. Ze heeft een patent op een duurzame taallegering verworven, zowel naar vorm als naar inhoud.

    Haar levenspad wordt doorkruist door het voor haar zo kenmerkend gedachtegoed, de analyse van thema’s die de dagdagelijkse dingen omvatten.

    Ze exploreert natuur en liefde, geboorte en dood in een beeldspraak en taalkoloriet die niemand haar kan ontnemen. Daar en alleen daar groeien haar verzen waar zij haar woorden en emoties aan de dichtersgrond toevertrouwt.

    Hier in deze bundel zijn haar gedichten vaak miniaturen van liefde, ongekunstelde landschappen, bloeiende tuinen of kunstwerken om in te wandelen, te verblijven of te verdwalen.

    Maar je vindt er zeker je weg in, de gedichten van Edith geven liefde, ze vragen liefde, ze zijn soms zo eenzaam, dan klateren ze weer van ontzettend zonnelicht. ( Ingrid Lenaerts)


    Foto

    beste

    Na een periode van een drietal weken zal ik weer de draad opnemen  en met de regelmaat van de klok een gedicht plaatsen op deze blog. Een heelkundige ingreep heeft me een tijdje op non actief gezet.
    Groetjes


    Edith
    Mijn favorieten
  • seniorennet.be
  • gedichten ingrid lenaerts
  • met hart en ziel
  • begrijphetnietje

  • Mijn favorieten
  • seniorennet.be
  • begrijphetnietje
  • jovo

  • Foto

    Foto

    Mijn favorieten
  • seniorennet.be
  • http://erna


  • Blog als favoriet !



    Foto

    Foto

    Foto

    Blog als favoriet !

    Blog als favoriet !

    Foto


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!