Handen die geven, ogen die leven. Schouders zo breed,om te dragen het leed.Handen die strelen. Een troostend gebaar , beschermend bij dreigend gevaar. Handen ....gewoon handen. Een geschenk ons gegeven. In je handen durft te leggen. Mijn lot.... mijn leven.
Iedere nacht lig ik te dromen, dicht bij huis en heel ver weg. Mooie dromen, Rare dromen, Werkelijke dromen. Soms word ik even wakker, met al mijn gedachten. Nare dromen. Angstige dromen, Beleefde dromen. Als ik wakker word, alles jagend door mijn lichaam. Slechte dromen, Dezelfde dromen, Nieuwe dromen. Iedere nacht, lijken de dromen werkelijkheid. Ga verder dromen, Dezelfde dromen, Honderden dromen.
Roosje. Tien witte roosjes, stralend in je handen. De tranen in je ogen, voel je zachtjes branden. Tien witte roosjes, ruikend zo zacht. Ze brengen je vrede, de roosjes van liefde en kracht.
Rozen hebben doornen het leven kent verdriet Rozen zijn mooi het leven is mooi De doornen doen pijn het leven doet soms pijn Rozen hebben doornen het leven kent verdriet Maar leven zonder rozen nee, dat wil ik niet Want rozen zijn mooi het leven is mooi Ondanks het verdriet Kijk ik naar de rozen en ik geniet.
Dag in dag uit de ene tegenslag na de andere altijd maar pech. Stopt het dan nooit? Hopen en wachten op betere tijden, dat is het enige wat ik nu doe. Mijn wens is een beetje meeval een beetje geluk.
