Wat valt er te zien en te lezen in dit blog??? 1. Hoe ik ooit begon als muziekant. 2. Orkesten en groepen waar ik in speelde. 3. Enkele zangers en zangeressen die ik begeleide als muziekant. 4. Mijn favoriete saxofonisten e.a. instrumentisten. 5. Ontstaan van de " Jazz ".De eerste pioniers. 6. Hoe ik overstapten van amateur naar beroepsmuziekant 7. Waarom ik stopte als muziekant????? 8. Hoe ik "PR " werd van Boekingskantoor VOLENDAM. 9. Korte biografie's van de beste Nederl. groepen waar ik in Begië voor werkte, THE CATS. GEORGE BAKER SELECTION en vele andere.( jaren 60--70 ) 10. Muzikale films van af de eerste sprekende film, foto's en de de titels van de muziek. 11. Foto's en korte biografie van mijn favoriete jazz zagers en zangeressen. 12. enz. enz.
Van onderstaande jazz legendes was ik al grote fan in mijn jeugdjaren.
Inhoud. 1 Oude jazz legendes 2 Orkest foto's. 3 Publ.rel. Volendam. 4 Nederl. topgroepen uit jaren 1970. 5 Diversen,kan van alles zijn. 6 Muzikale films jaren 30- 40 vanaf de eerste geluidsfilmen. Titels van film- Acteurs- en de liedjes.
GERRY MULLIGAN Sax Bariton
STAN GETZ Sax Tenor
SONNY ROLLINS Sax Tenor
CHARLY PARKER. Sax Alto
JACK SELS Belg. Sax Tenor
DIVERSE JAZZ zangers- zangeressen- muziekanten en big bands
FRANK SINATRA
Louis Armstrong
SAMMY DAVIS jr
Dizzie Gillespie trompet
SIDNEY BECHET sax sopraan
SLIDE HAMPTON. Samen met opgetreden in Tessnderlo ook met George Coleman
Eén tussendoortje. René Vlayen van Theaterbureau KING had PAUL DAVINCHY naar Belgie ge- haald, hij had wel een probleem, hij moest drie blazers hebben, twee saxen en één trompet, dat was nog niet alles, er moest ook nog muziek geschreven worden. Ik vroeg René mij de singel- tjes op te sturen van de zangnummers Pitt De Coninck uit Mechelen, ook sax, copierde de muziek, en samen met trompet Marcel Vervaet speelde wij een zeer mooie avond in TESTELT, met PAUL DAVINCHY
In mijn "glorietijd", zowat 32 jaar geleden, wat gaat dat vlug.
AVOND OPTREDEN IN EDEN BLANKENBERG, samen met NICOLE JOSI.
Ook in Blankenberg JOE HARRIS in vorm.
Deze foto is nog uit de tijd van "Joske Harris" en The Music- Fans.
Deze foto werd gefotografeerd van tv scherm, wij stonden hier in "Tienerklanken", of misschien in " Binnen en buiten"
Music- Fans samen met ADAMO.
Music-Fans en "Joske" Harris in Londen(foto 1)
De laatste dag gingen wij ons"busje" halen om het materiaal te laden, maar ons busje was weg. Een politieagent die juist in de buurt was gaf ons een adres, waarschijnlijk stond het daar, het was gewoon weggesleept.(foto 2)
Hier speelde wij ergens in de buurt van het Noordstation in Brussel, foto werd gemaakt voor het toen bestaand "boekske" Music-Fan"
Als U vanaf hier begint te lezen, denkt U misschien dat ik PRO Nederland ben, maar ik ben niet PRO Nederland,en ook niet PRO Belgie, ik schrijf alleen toestanden die ik met mijn groepen heb meegemaakt, en soms ook met Belgissche artiesten. Voor "DEN HARRIS" zijn orkest verkleinde ( dus zonder de blazers) had ik al kontakt gehad met BOEKINGSKANTOOR VOLENDAM ik kreeg de groepen exclusief voor Belgie, en moest dus zelf geen kontrakten maken of ondertekenen, deze gingen tussen de inrichter en de managers van die groep. Het Boekingskantoor in Nederland werd gerund door drie gebroers Buys. Jan Buys, in Volendam beter gekend als JAN TUF was manager van THE CATS, de tweede oudste was JAAP BUIJS, manager van de GEORGE BAKER SELECTION en DIZZY MANS BAND, en LARRY, de jongste was manager van LEFT SIDE plus nog enkele kleinere groepen.
P.S.Ze noemde Jan Buys, JAN TUF zo, omdat hij in het begin, gans Nederland doorkruiste op zijn brommer om kontrakten te gaan afsluiten voor zijn "CATS", Jan is spijtig genoeg op 46 jarige leeftijd overleden. Jaap heeft zich ontfermd over Jan zijn groepen.
Een beetje wegwijs in het mooie stadje Volendam.
Verschil tussen ons en VOLENDAMMERS ?
Volendammers zijn misschien wel een beetje chaufinistisch,bvb er staat een huis te koop in Volendam, dan tracht men dat het door een Volendammer gekocht wordt.
Volendammers zijn één grote famulie, iedereen kent iedereen met naam en bijnaam, want dat laatste hebben ze bijna allemaal.Zit er iemand wat in de "pinarie", staan ze direct klaar om te helpen .
Als vreemde wordt ge niet gemakkelijk aanvaard, wat mij betreft was dat na een tijdje wel het geval,zelf's in de café's op den dijk waar wij wel eens een pintje gingen pakken, kreeg ik wel een Belgissche pint, "nen 33 cl." , niet zo'n cola glaasje.
Bij een eventueel bezoek aan Volendam moet ge niet "verschieten" dat ge op den dijk bvb een Elisabeth Taylor of een ander grote filmvedette tegen komt, dat is daar de gewoonste zaak van "Volendam"
Bijzonderste Nederl.groepen Die ik plaatste in Belgie.
" THE CATS"
George Baker selection.
DIZZY MAN'S BAND.
Peter en de Rockets (Peter Koelewijn)
Mouth en Mc Neal.
SPOOKY EN SUE
THE BUFFOONS
ARNE JANSSEN( meisjes, met rooie haren) maar wel een goede "popgroep)
BONNIE St CLAIR (solo)
HAPPY FAMILIE (paket) Groep= UNIT GLORIA+Bonnie St Clair+Robert Long+Haerts of Soul.
Van UNIT GLORIE & HAERTS OF SOUL momenteel geen foto's.
AD VISSER Van AVRO'S TOPPOP.
KRIJN TORRINGA Dj van AVRO Momenteel geen foto.
PUSSYCAT Hit nummer "missisipi" Wel zeer goede "popgroep" Momenteel geen foto.
TEACH-IN. Winnaars van het Eurosongfestival1975.
BZN, Volendamse groep.Had ik niet exclusief voor Belgie.
JAAP BUIJS,is niet alleen "manager" van GEORGE BAKER, PIET VEERMAN, en nog andere, maar hij heeft jaren terug ook "JANTJE SMIT" onder zijn vleugels genomen. Jantje is intussen wel " JAN SMIT" geworden, die wist in korte tijd Duitsland, Oostenrijk te veroveren, en in korte tijd een paar millioen cd's te verkopen.
Nu wat foto's over ons zelf.
ALEX ; piano- orgel- zang en schreef de muziek voor gans het orkest, ook dat deed hij formidabel goed.
JERRY; Is van Poolse afkomst, speelt solo gitaar, bas, en piano. Hij was ook de orkestzanger, en later ook gitarist zanger bij Wil Tura.
Paul. ik zelf. Sax tenor- bariton, clarinet.
GROEPSFOTO'S en diverse.
JOE HARRIS met PAUL ANKA
JOE HARRIS en HEIDI BRÛHL, Duitse filmster.
Vroeger met mijn Nederl. groepen kreeg ik eens van iemand uit een zeer gekend Belgisch orkest te horen dat door mijn toedoen zoveel Nederlandse groepen in Belgie kwamen spelen, maar dat zij zelf nooit een aanvraag kregen om in Nederland te gaan optreden. Ik vertelde dat aan Jaap in Nederland, minder dan een week later kreeg ik telefoon van Jaap, die groep moest maar kontakt opnemen met hem, en ze zouden een tournée van 14 dagen kunnen werken in Nederland. Ik belde direct die bepaalde persoon terug, maar ik heb er nooit nog maar iets van gehoord. Nog zo iets. Als er door mijn toedoen een minder gekende Nederl. groep voor de eerste maal speelde in Belgie, en de baas was na het optreden tevreden, en wilde hij al een nieuwe datum voorstellen, dat deed die groep nooit rechtstreeks, dat moest langs mij gaan. Nu het tegenovergestelde. Op zekere dag kreeg ik telefoon van een BV aan de lijn , om te vragen of ik iets voor hem kon doen kwa optredens. Ik vertelde hem dat als ze mij belde het wel ging om popgroepen, maar beloofde toch iets voor hem te doen. Begin de jaren 70 hadden wij op Zondag middag op TV "BINNEN EN BUITEN"Ik stond daar bijna iedere Zondag met een bepaalde groep. Op die dagen kon ik voor die avond de groep plaatsen aan verminderde prijs. In het Leuvense was er een zaaltje dat heel graag George Baker Selection eens had geboekt, maar aan de gewone prijs wilde ik deze man niet deze groep te geven, zelfs als de zaal bomvol zat, moest hij er geld bij inschieten, wel tegen mijn "commerce" maar zo was het. (daarom ben ik ook nooit rijk geworden) Ik sprak af met die inrichter, als hij een kontrakje met die BV afsloot, zou ik zorgen dat hij George Baker op een Zondag zou krijgen, daar ging hij mee akkoord. Die BV werkte die datum,George Baker speelde in zijn zaak zoals afgesproken. Maanden later reed ik voorbij die bepaalde zaal, en wat zag ik, affichen van dat BV ke die ik maanden terug een plezier had gedaan, hij had dat maar vlug zelf afgesloten, zonder mijn kleine vergoeding.Het gaat hier niet om die kleine vergoeding, maar over "MENTALITEIT"
Een anecdote WITTE PIANO.
Wij moesten ergens in Duitsland optreden met JOHAN STOLTZ als atraktie. Het was een opening van een groot hotel restaurant. Zijn witte piano stond al op het podium, want in die tijd MOEST hij een witte piano, of het optreden ging niet door. Wij waren al volop aan het opstellen, als Johan arriveerde. Wat bleek? hij had wel zijn witte piano, maar stond op de verkeerde plaats. Wij wilden dat vlug "arangeren" om die piano op ZIJN plaats te rollen. Man lief, hij kreeg bijna een beroerte, DAT WAS GEEN WERK VOOR MUZIKANTEN, DAT PASTE NIET. Dus het personeel van de zaak heeft de piano dan maar op zijn plaats gerold. Na het optreden legde hij uit waarom hij zo " uitvloog" wij moesten ons laten gelden als artiesten, wat als er iemand gekwets zou raken bij het verschuiven van zo een vleugelpiano. In feite had hij gelijk, maar wij waren wel wat anders gewoon. Dat leest U wel in een van de volgende berichten.
Beroeps muzikanten & Beroepsrenners & ASKZ. Zoals al in vorige geschreven berichten heb ik altijd braaf mijn bijdrage betaald, eerst als zelstandig bijberoep, later gewoon als zelfstandig muziekant. Dit tot wij een kontrakt hadden in het HOF VAN WESTERLO,de enige plaats waar wij volgens de wet 100% in orde waren, wij stonden ingeschreven als bediende, kregen op tijd onze centen, en ook onze ziekenbon. Ik ging naar mijn kas ASKZ om mij te laten uitschrijven als zelfstandige. Na een 4 tal maanden was het afgelopen in het hof van westerlo, ik ging terug naar mijn vroegere kas, waar ik al 15 jaar ingeschreven was, en vroeg om mij terug in te schrijven, wat kreeg ik te horen. Een muziekant kan niet zelstandig zijn, met muziekanten en beroepsrenners weten wij geen blijf, wie is de werkgever???? Maar ik ben hier al 15 jaar ingescheven geweest. Het enige dat ge kunt doen is, BETAAL DIE 4 MAANDEN GEWOON DOOR, DAN ZIJT GE ZOGEZEGD NIET WEG GEWEEST, EN DAN IS ALLES IN ORDE. Toch gene contraire die man.
Nu iets over de JAZZ MOEDERS. Mijn dochter Sigrid liet mij vorige week horen dat ze wel eens wilde lezen over ge weet wel wat... Ik moet U wel zeggen, als wij ergens in Belgie gingen optreden, hadden wij wel een 100 tal fans, die ons zowat overal volgde. Er was zelfs een koppel uit Wilrijk, die ons volledig schema van buiten kon opzeggen, en telkens VOOR ons terplaatse waren, ze hielpen om het matriaal binnen te sleuren, en bleven dan ook tot het einde van het optreden om te helpen inladen, dat waren echte fans. Bij de music-fans zaten wel snelle jongens, en er zullen wel fans in de zaal gezeten hebben die speciaal voor één van hen naar de optredens kwamen, maar wat veel mensen denken over muziekanten, echte lady killers zijn het wel niet. Meestal hadden wij al 2 uur in het busje gezeten, dan 1 uur nodig om op te stellen, dan omkleden en 6 uur de ziel uit ons lichaam te blazen, weer 1 uur om alles af te breken, gaan ontvangen en nog een pintje drinken met de inrichters, en dan te weten dat we nog eens twee uur in het busje moesten, dan hebt ge wel géén goesting meer om nog zotte dingen te doen. Ik heb wel ondervonden, als ge boven op die "plank" ( podium) staat, wel meer aantrek hebt, dan wanneer ge in een overal aan t'werken zijt. Nu zijn er wel van die JAZZ moeders, die weten dan tegen hun vriendinnen te vertellen van die, of van die andere, daar heb ik........... Hopelijk komt dit geloofwaardig over, anders...............
Een JAZZ moeder uit Lommel.( in feite een Jazz meisje) Wij moesten optreden met Joske Harris enTHE MUSIC FANS in LOMMEL, wij moesten spelen in de spiegel tent van VANBAEL, wij waren telkens van de partij met kermissen rond Lommel, Mol, Dessel, Retie, Arendonk, deze kermissen waren telkens voor ons. Op de meeste van deze kermissen hadden wij altijd zware concurentie met nog een feesttent, KLESKENS; Ik woonde toen in Leopoldsburg, dus den HARRIS was mij komen uithalen, om niet met twee auto's naar Lommel te moeten rijden. In die tijd kon je je auto gerust parkeren zonder de deuren te sluiten, soms bleef zelfs de kontaktsleutel in het kontakt. Na het optreden vetrokken wij naar huis. Wij waren al "efkes" aan t'rijden, toen wij bemerkte dat wij niet allen waren. Jos stop zijn wagen, en ja, op de bodem tussen voor en achter zetel, lag op de vloer, een jaz meisje ( geen moeder). Wij hebben (Jos en ik) moeten sleuren om dat wicht uit de auto te krijgen, wij zijn dan gewoon teruggereden en hebben haar gewoon aan de tent terug afgezet.
Raar maar waar, (alleen in Mol meegemaakt)
Heel ,heel vroeger, in de tijd dat ik nog speelde met de "jazz" in cafeetjes. Bij de afspraak met de inrichter legden wij een bepaalde datum van optreden vast, kontrakten bestonden toen nog niet, er waren alleen mondelinge afspraken. Wij waren wel verwonderd dat wij hem een lijst moesten bezorgen met de nummers die wij zouden gaan spelen, ook de teksten van de zangnummers. Volgens hem moest hij die voorleggen aan de burgemeester, en die besliste welke nummers eventueel niet mochten gespeeld worden. Ik weet niet meer welk, maar er was één bepaald nummer dat wij niet mochten spelen, omdat er ergens iets in tekst stond wat volgens hem niet door de beugel kon. Amaai, moest dat nu nog zo zijn, er zouden niet veel meer nummers gezongen mogen worden.
ECHT WAAR.
Héél, héél vroeger ging ik spelen... Voor het plezier.
Later. Voor het plezier, en de centjes.
Toen ik beroeps werd. Voor de centjes, en voor het plezier.
Moest ik nu nog kunnen. Voor het plezier, en zou nog centjes bijgeven.
paulsax
Jazz cursus in Heist op den berg.
Jazz cursus in Heist op den berg???? Jawel, dikke Jules, een ongelooflijke jazz liefhebber, had dat jaar Slide Hampton, met George Coleman gevraagd om een Jazz cursus te komen aanleren in Heist Op Den Berg. Ik had dat al het jaar voordien gevolgd, maar dit jaar was het met een zestal muzikanten uit de Rene Beckers big-band, allemaal eerste prijzen conservatorium, classiekers dus, wel héél goede lezers. Dit jaar zou het gaan over improviseren . Op het bord stond een korte melodie, gevolgd door alleen de akkoorden. Slide en Georgen speelden de melodie, en vervolgens duide hij iemand aan om te improviseren, acht, zestien of 32 maten,op die accoorden, wel ik was wel altijd "DE SIGAAR" alhoewel die anderen " nen hele hoop noten meer kende dan ik " Wat die Jules betreft, Toen wij ons lieten inschrijven bij die Jules voor die cursus, liet hij ons zijn colectie JAZZ L.P,'s zien, niet te geloven, rekken langs de muur, van op de vloer tot aan het plafond. Ik mocht een willekeurige artiest vragen ,in een "wip" had hij die gevonden, en dat zonder p.c. Wat hij heel vroeger ook deed ( heb ik horen vertellen, ik was toen nog maar "een menneke". Hij haalde jazz muzikanten naar Heist, zorgde voor wat optredens in JAZZ clubs, maar ze moesten ook Heist Op Den Berg een optreden doen voor genodigde klanten van Jules, deze laatste heb ik van horen zeggen, maar ik ben bijna zeker dat het zo was.
Mijn schoonbroer EDDY HOUSE sax alto clarinet sax bariton.
Den Eddy kon in die periode wel bij de top 3 gerekend worden, samen met EDDY. DEVOS, en MARCEL DENNY de eerste alt van FRANCIS BAY big band, het orkest van de BRT. Deze laatste had ook problemen met ongeveer hetzelfde wat ik had aan mijn gezicht. Wij hadden regelmatig telefonisch kontakt om te vragen of het al beter ging, later heb ik van hem wat muziek betreft niets meer gehoord. Dus Eddy House is mijn schoonbroer, hij trouwde één jaar na mij met de zuster van mijn vrouw. Hij had voor zijn trouwfeest een jazz ingehuurd, om het muzikaal wat op te vrolijken. Hij had wel gevraagd dat ik mij sax wou meebrengen. Na een paar gangen aan tafel gaf hij mij een teken, en wij gingen onze instrumenten uit de wagen halen, 5 minuten later stonden wij boven op de planken, en hebben zowat de ganse avond tesamen met " de jazz" meegespeeld. Rare bruiloft, maar zijn vrouw had zoiets wel verwacht.
Mijn grote vriend JAN BUYS.
PIET VEERMAN. Zanger van THE CATS.
JAN BUYS, was in Nederland beter gekend als JAN TUF, hij was van in het begin van de CATS hun manager. Hij doorkruiste heel Nederland met zijn brommer om kontrakten af te sluiten, en ook om hun belangen te behartigen. Na een tijdje starte hij het Internationaal Boekingskantoor Volendam, samen met nog twee van zijn broers, JAAP en LARRY, zijn nog andere broers zaten in een andere handel. Jan was een keiharde, maar eerlijke zakenman, het was ook Jan die een tijdje nodig had om zijn groepen exklusief voor Belgie aan mij toe te vertrouwen. Spijtig genoeg is Jan op 46 jarige leeftijd na een langdurige en pijnlijke ziekte overleden.
Weet U van wat ge MANAGERSZIEKTE kunt krijgen? Ik wel.
De Cats hadden een optreden te doen in Lier. Ik was één uur op voorhand al terplaatse, de opstellers van Cats waren al bezig de instrumenten te stemmen, en lege kisten te verwijderen, nu nog de zanginstallatie, en dan konden de mannen iets gaan eten. Ik had in de zaal al wel een paar jonge mannen zie rondlopen, toen ik ging vragen waar de inrichter was, kreeg ik te horen dat zij dat waren, dat stond mij al niet zo aan. Jan Buys was intussen ook geariveerd met de cats. Ik had al zo'n voorgevoel dat het " platte talloren" ging zijn dezen avond. Toen ik aan die jonge snaken ging vragen wat ze hadden gedaan voor reklame; NOPPES, alleen een tiental affichen opgehangen, ook nog eens veel te laat mee begonnen. Zoals ik verwacht had, véél te weinig volk, misschien genoeg ontvangen om het klein orkest uit te betalen. Nu moest het komen, de centjes voor de CATS, het ging hier toch om een 165.000-fr.(dat was in die tijd wel veel geld) Met bezwete handen naar die twee snaken, ze wisten direct te zeggen dat het wel hun fout was, zeker wat reklame betrof. Eén van die snaken schiet in zijn portefeuille, en haalt daar een wel ondertekend blaco cheque uit, alleen het bedrag moest worden ingevuld. Ik ben niet zo cheque achtig, Jan Buys ook niet, die had al andere toestanden meegemaakt met" chequeske"s, maar allé, beter dat dan niets. Jan gaf die cheque aan mij en moest daar de volgende ochtend mee naar de bank, en hem dan telefonerten. Natuurlijk van slapen kwam niets in huis, en s'mogens stond ik al aan de bank voor ze open was. Ik vroeg aan de bediende of hij eerst wilde bellen om te zien dat het wel OK was, en wat bleek, geen probleem, hij was gedekt.
Nog zoiets....
De dagen dat er Nederlandse groepen moesten optreden in Belgie , moest iedereen mij wel gerust laten, zeker van 17 u tot 19 u, die tussen tijd was ik wel mijn " kas aan t'opfretten",als ik tot dan geen telefoon gekregen had wist ik dat iedereen terplaatse was. Deze keer was het dus niet. Dizzy mans band moest hier optreden, zo rond 17 uur kreeg ik telefoon van hen, zij stonden aan de grens en mochten Belgie niet binnen, zij hadden een bepaals document niet in bezit. Normaal moet ge een formulier hebben waar al de instrumenten worden vernoemd met " merk " en serie nummers, ook wat zanginstallatie betreft. Zij waren al io tal keren de grens overgegaan, en nooit werd er naar dat document gevraagd, dus deze keer wel. Ik ging vlug naar de bank om redelijk wat centen op te vragen, misschien om een borg of zoiets te regelen, ( misschien ook om om te kopen) Dan maar vlug naar die grenspost gereden. Daar aangekomen, de groep was terug Nederland ingereden. Daar ergens gezocht naar een café waar ik Volendam kon bellen, er bestonden nog geen GSM, daar hoorde ik Jaap( hun manager) dat Dizzy al terplaatse waren waar ze moesten optreden. Ze waren wel terug gereden, maar ergens langs een smokkelweg toch in Belgie geraakt. Van dat document wist ik, met den Harris hetzelfde meegemaat, wij waren al 10 tal keren weg en weer Duitsland binnen en buiten gereden, toen, die ene keer niet.
Drie Harpoentjes Conamus. Een zilveren harp Conamus. Een gouden harp Conamus. Exportprijs 1976.
Onderscheidingen buitenland.
Bronzen Leeuw Radio Luxemburg. Europa Welle Bild am Sortag. Die schönste melodie der letzte 30 jaar.
Onderscheidingen USA.
Listner choise award 1976. USA WHNS. Most out standing country song 1975. Paloma Blanca ASCAP
Muziek gebruikt in films.
o.a. THE executioner Song boek Norman Mailer
Nederlandse en buitenlandse artiesten die gebruik hebben gemaakt van George Baker composities.
Nederland. Corry Kon,inks André Hazes. Koos Albert. Frank Aston. Anny Schilder. en vele andere Buitenland. Tom Jones Great Britain. Slim Withman USA. Boris Gardiner. USA. The Ray Conniff singers USA James Last. Germany. Heine. Germany. Freddy Quinn. Germany. Jonathan King. Great Britain. Tony Marshal. Germany. Jurgen Maas. Germany. Costa Cordalis. Germany. Fisher Chore. Germany. Karel Gott. Germany. Nina und Mike. Germany. Rika Zarai. France. Sheila. France. Patricia Lavila. France. Roberto Delgado. Germany.
Hoogtepunt van George Baker 1975 Paloma Blanca.
Van PALOMA BLANCA werden er bijna 6,5 miljoen platen verkocht, stond bijna in ieder land nummer1. Buiten dit alles bestaan er nog ongeveer 125 verschillende versies van "PALOMA BLANCA" VERZAMEL LP EN CD ONGEVEER 25 STUKS TOTAAL GOUD EN PLATINE 30 stuks. vermelde cijfers en gebeurtenissen zijn tot in het jaar 1996. Na meer dan 25 jaar ongeveer 600 succesvolle composities, ongeveer 20.000.000 verkochte platen en cd, talloze binnen en buitenlandse tournees. Moet er nog zand zijn.
Gestart met mijn nieuwe hobby. In mijn voorgaand tekske DIT WIL TOCH EVEN KWIJT, sprak ik dus dat ik ging overstappen op fotografie als hobby, nadat ik een jaar als een "zomby" in mijn zetel had gezeten met mijn scheef gezicht, vroeger dag en nacht weg, en nu ineens voor niets meer goed. Ik heb toen maar een fototoestel aangeschaft, met de nodige lenzen, 35 mm- 50 mm-telelens 200 mm, later kwam daar nog veel meer bij. Ook had ik mij een ganse reeks boeken over fotografie aangeschaft, en ik ben beginnen "blokken", had ik vroeger op school zo moeten blokken, had ik misschien wel advokaat geweest. Ik ben dan ook bij een fotoclub gegaan, daar zaten de mannen van den ouden stempel, die kende wel de knepen van het vak, en gaven er niets om, om ons dingen te leren waar zij zelf jaren hadden op gezocht, die mannen hadden nog van die meters lange foto's gemaakt van landschappen en boerderijen en zo, (deze waren wel "in" in die tijd) die ze dan ontwikkelde in zelf gemaakte ontwikkelingsbakken, en het fotopapier daarin bewerkte met een spons gedrenkt in ontwikkelaar en fixeer. Ik ben gestart met het maken van "dias", ik heb er nog zo'n 2.000- liggen die ik maar niet kan wegdoen, alhoewel ik ze nooit "afschijn". Ik werkte altijd met FUJITSU film, die kleuren vond ik persoonlijk mooi, behalve de kleur groen,die was niet zo natuurlijk. Frans Verlinden, de stichter van de club FDT, gaf mij de raad om hetzelfde merk film, maar deze wel op rol aan te schaffen, die was meer professioneel, en Frans had zo een machientje om de film te spoelen op gewoon lege rolletjes, zo kon ik filmkes maken met aantal beelden die ik zelf verkoos, 12- 24- 36 beelden. Dat werk moest wel gebeuren in het "pikke donker, want anders wel de hele filmrol" FUTCHIE". Later ben ik overgestapt op wit- zwart, landschappen, portret, zeker landschappen deed ik het lieft, en kon ik wel het beste. Wit zwart foto's, die ik dan naderhand inkleurde, véél mooier dan de originele kleuren foto's. Ik was weeral geen uitzonderlijke fotograaf, maar behoorde wel bij de " redelijke". Als ik bijvoorbeeld 6 foto's instuurde voor een wedstrijd, en ik een stuk of twee AANVAARDINGEN, was ik al heel tevreden.
Even pauseren voor het zware werk begint. Precies de nacht voordien maar weinig geslapen
Nog vlug een fotoke, en dan vliegen wij er in.
Een foto voor de boekskes.
OUDE JAZZ LEGENDES. Jazz saxofonisten
SIDNEY BECHET. sopraan saxofonist.
Sidney Bechet
Sidney Bechet werd geboren in New Orleans en was al in zijn tienerjaren een gevierd muzikant. Envenals enkele andere vroege blaasinstrumentspecialisten produceert ook Bechet een licht en vloeiend geluid dat gekenmerkt wordt door een specifiek vibrato. Hij speelde samen met de cornettist Louis Armstrong, pianist Clarence Williams, en saxofonist Johnny Hodges, maar Bechet was een kei van een saxofonist die in bijna elke situatie wist te overtuigen. Met de opleving van de traditionele Jazz in de jaren 40 beleefde ook de carrière van Bechet een opleving die tot diep in de jaren vijftig zou aanhouden. Ook bracht hij in deze tweede periode diverse albums uit die echter maar zelden het niveau halen van zijn vroegere periode-- een kwestie van energie en bevlogen inspiratie.
BENNY CARTER.
Benny Carter
Carter is een van de eerste grote altsaxofonisten (samen met Johnny Hodges), maar ook een zeer verdienstelijk trompettist, arrangeur en componist. Als multi-instrumentalist was Carter in de jaren twintig en vroege jaren dertig van onschatbare waarde voor orkesten. En als arrangeur geldt Carter in de swingperiode als een belangrijk architect van de bigband. De stijl van Carters saxofoonspel gaat in een andere richting dan de stijl van Hodges. Beide mannen zijn pure muzikanten, waarbij het spel van Carter vergeleken bij het milde geluid van Hodges iets bijtender is. Carter soleert in lange lijnen en blaast zich bijna onmerkelijk een nummer binnen.
Coleman"bean"Hawkins.
Coleman 'Bean' Hawkins
Met het ontleden van de structuur en de melodie van het nummer 'Body and Soul', om het vervolgens in een milde maar complexe solo weer op te bouwen, wees Coleman Hawkins de weg tot de moderne saximprovisatie - in 1939. Vijf jaar later begonnen trompettist Dizzy Gillespie,
saxofonist Charlie Parker en enkele anderen met het ontwikkelen van een nieuwe, interessante en veelbelovende stijl, de bebop (zie hoofdstuk 4). Tenorsaxofonist Hawkins, die veelal in verband wordt gebracht met de swing van de jaren dertig en veertig, was zo bedreven dat hem de aansluiting bij deze nieuwe revolutie geen enkele moeite kostte.
Johnny Hodges.
Johnny Hodges Hoewel Hodges vooraf werd gegaan door andere begaafde saxofonisten behoort hij toch tot de eersten die ditinstrument in de jazz als een solo-instrument gebruiken (met name in de band van Duke Ellington waar Hodges vanaf 1928 het grootste deel van zijncarrière deel van uitmaakt).
Ben Webster
Ben Webster
Evenals Coleman Hawkins en Lester Young (beiden ontsproten aan de 'territoriumorkesten' van de jaren twintig) was ook Ben Webster een uiterst invloedrijk tenorsaxofonist die tot zijndood in 1973 uitstekende muziek bleef maken. Websters ruige en zware toon vormt een wezenlijk onderdeel van zijnspel. Het past zowel bij een ballade als bij de spetterende duels. Al neemt Webster geen buitensporige risico's in zijnspel, zijngevoelvolle en ontroerende toonbehandeling is ronduit meesterlijk.
Lester ' pres ' Young.
Lester 'pres' Young
De toon van Young is aangenaam en zoet als siroop. Elke toon versmelt zich met de volgende en elke frase eindigt in een langzaam, sensibel vibrato - een licht trillende, golvende toon. Een van zijnbelangwekkendste verworvenheden is het in lengte laten variëren van frasen, terwijl zijncollega's op tenorsax, zoals Ben Webster en Coleman Hawkins, hun solo's meer in clusters van tonen spelen van gelijke duur. Talloze saxofonisten rekenen Young tot hun belangrijkste inspirator. De iets jongere Charlie Parker leerde veel van de solo's van Young door ze tot op de noot nauwkeurig na te spelen.
Chu Berry.
Chu Berry
Chu Berry was in de jaren dertig een collega van Ben Webster, Lester Young en Coleman Hawkins en hij was een eersteklas solist in de orkesten van Benny Carter, Teddy Hill, Fletcher Henderson en Cab Calloway. Beluister hem op Berry Story (Jazz Archives) en op Blowing Up A Breeze (Topaz), en verder op Cab Calloway/1938-1939 (Classics) en Cab Callo-way/1939-1940 (Classics).
Don Byas.
Don Byas
Sommige liefhebbers kennen zijn muziek niet of nauwelijks, maar onder saxofonisten hoor je zijnnaam geregeld noemen. Byas werd in Oklahoma geboren en speelde tenorsax in de jaren dertig bij de orkesten van Andy Kirk, Lucky Millinder, Lionel Hampton en anderen. Ook maakte Byas sensationele muziek als orkestleider, balancerend tussen vriendelijke,lichtvoetige swing en flitsende,complexe bebop. Beluister Introduction to Don Byas/1938-46 (Best of Jazz), A Night in Tunisia (Black Lion), Autumn Leaves (Jazz House), Don Byas, Vol. 2/1945 (Classics).
Charlie Parker.
Charlie Parker
En toen kwam Bird. Als je jazzkenners naar de naam vraagt van de belangrijkste jazzmuzikant van de twintigste eeuw, dan wordt negenennegentig van de honderd keer de naam Charlie Parker genoemd.
Volgens de beroemde bandleider Jay McShann kreeg Parker zijn bijnaam tijdens een tournee met zijnorkest. Parker overreed met zijnauto een kip (hij noemde het een 'yardbird') en wilde het dode beest per sé meenemen, 's Avonds glipte Parker naar de keuken om het avondmaal te bereiden ... Vanaf die tijdnoemen zijnvrienden hem 'Yardbird' of kortweg 'Bird'.
Earl Bostic.
Earl Bostic
Bostic vermengt swing en bebop met bezielde rhythm&blues en werd door andere saxofonisten geroemd om zijnkennis van blaasinstrumenten en mondstukken. Hij wist een verbijsterende hoeveelheid geluiden aan een sax te ontlokken. The Best of EarlBostic (King/DeLuxe) geeft een aardig beeld van deze meester van de altsax in de jaren vijftig.
Dexter Gordon.
Dexter Gordon
Terwijl Bird bop speelde in New York hield Cordon zich in Los Angeles bezig met het verkennen van het nieuwe, complexe en snelle idioom. Hij was waarschijnlijk de eerste tenorsaxofonist die het tempo van Parkers altsax kon bijhouden.
Omdat hij een lichaamlengte had van bijnatwee meter stond Cordon bekend als 'Long Tall Dex'. Hij onderging de invloed van Parkers muzikale genialiteit en snelheid en hij werd getroffen door de dromerige, gevoelige en vloeiende improvisaties van tenorsaxofonist Lester Young.
In de jaren veertig speelde Cordon in de band van Louis Armstrong, maar hij voelde zich meer op zijnplaats toen hij in 1944 bij Billy Ecksti-ne ging spelen. Daar blies hij zijnvroege bebop met zijnmedemuzikanten Parker en Gillespie
Sonny Rollins.
Sonny Rollins
Tenosaxofonist Sonny Rolins was nog een tiener tijdensde vormingsjaren van de bebop toen hij al een eigen sound begon te ontwikkelen. Naar eigen zeggen vormde ook Coleman Hawkins een belangrijke inspiratiebron, toch vond hij zijn eigen stijl en maakte tientallen voortreffelijke albums. Vergeleken met andere saxofonisten die hun wortels in de bebop hebben, maakte Rollins over een periode die meerdere decennia beslaat een uiterst vruchtbare carrière. Je krijgt zo een idee van de rijkdom die zou zijnopgebouwd door Charlie Parker, Clifford Brown en
Fats Navarro indien deze giganten een langer leven beschoren geweest zou zijn.Rollins - die in Nederland enkele jaren geleden elke zondagavond te horen was in de leader van het televisieprogramma Keek op de Week van Van Kooten en De Bie maakte in de jaren zestig zelfs een korte excursie in het rijkvan de freejazz.
CANONBALL ADDERLY.
Julien 'Canonball' Adderley
Adderley was zowel fysiek als creatief een gigant. Hij speelde een bluesachtige bop uit.op zijnaltsax en bracht in de jaren vijftig en zestig een grote hoeveelheid platen Presenting Cannonball (Savoy) is zijn eerste album en geeft al een aardige indicatie van de fabuleuze muziek die nog zou volgen.
Adderley bereikte een mijlpaal in zijncarrière toen hij eind jaren vijftig bij het All Star Sextet van Miles Davis ging spelen. Veel van zijnbeste eigen albums maakte hij met medewerking van het personeel van Davis: het fraaie Portmit of Cannonball (Original Jazz Classics), met pianist Bill Evans en drummer Philly Joe Jones. Somethin'Else (Blue Note), met Miles Davis in hoogst eigen persoon. Cannonball in Chicago with John Coltrane (EmArcy) is een legendarisch tête-a-tête van twee saxmeesters - ook weer samen met de ritmesectie van Davis.
PAUL DESMOND.
Paul Desmond
Pianist Dave Brubeck wordt er veelvuldig om bejubeld, maar in werkelijkheid was het altsaxofonist Desmond die in de jaren vijftig het relaxte meesterwerk 'Take Five' componeerde. Het stuk werd populair door de band van Brubeck waar Desmond deel van uitmaakte. Hoewel Desmond in New York City werd geboren, heeft zijnspel juistde lichte en milde stijlvan Californië. Proef iets van zijn vroege kwartetmuziek via Brubeck and Desmond in Concert (Fantasy), Jazz Goes to College (Sony) en Time Out (Sony), waar je het beroemde 'Take Five' op aantreft. Nadat Desmond (Sony), Take Ten (Bluevertrokken was bij Brubeck nam hij zelf de leiding in handen: Pure Desmond bird) en Two of a Mind (Bluebird, met baritonsaxofonist Gerry Mulligan.
STAN GETZ.
Stan Getz
Stan Getz staat bekend om de tedere, rijketoon die hij uit zijntenorsax wist te halen. Hij was in de jaren zestig een belangrijk initiator van de vermenging van jazzmet latinritmen - vooral de bossa nova (zie hoofdstuk 6). Hij maakte tientallen albums en de meesten zijnvan bijzondere klasse. Roost Quartets (Roulette) toont een vroege Getz uitde jaren vijftig. Hamp and Getz (Verve) is het resultaat van een samenwerkingsproject met Lionel Hampton. Luister ook naar Stan Getz and J. J. Johnson at the Opera House (Verve), Getz and Gilberto (Mobile Fidelity), Live at Montmartre (SteepleChase) en People Time (Verve). Op de cd dit bij dit boek hoort, vind je het nummer Trezervation' dat afkomstig is van het album met dezelfde titel (Original Jazz Classics).
GERRY MILLIGAN.
Gerry Mulligan
Waarschijnlijk heeft geen mens meer voor (en met) de baritonsax gedaan. Mulligan werd geboren in New York en groeide uittot een van de architecten van de cooljazz. Niet alleen was hij betrokken bij de totstandkoming van Miles Davis' Birth of the Cool, waaraan hij ook meewerkte als arrangeur, hij maakte tevens opnamen met en/of arrangementen voor een lange lijst muzikale zwaargewichten, waaronder trompettist Chet Baker, orkestleider Stan Kenton, pianist Thelonious Monk, de saxofonisten Paul Desmond, Ben Webster, Stan Getz en John-ny Hodges, pianist Dave Brubeck en zelfs het orkest van Duke Ellington. The Atranger (Columbia) biedt een goede weergave van Mulligan als geniaal arrangeur. Ook zeer de moeite waard zijnWhat /s There To Say (Columbia), Gerry Mulligan Meets Ben Webster (Verve) en Soft Lights and Sweet Music (Concord).
ZOOT SIMS.
Zoot Sims
Sims was een cool/bobkameleon met een uiterst productieve carrière die vijf decennia omspant. Een kleine greep uitde muzikanten met wie hij heeft samengewerkt: klarinettist Benny Goodman, de saxofonisten Jimmy Giuffre, Stan Getz, John Coltrane en Sonny Rollins. Je krijgt een goed overzicht van zijn kunnen viaMorningFun (Black Lion), ZootSims and the Gershwin Brothers (Original Jazz Classics), Zoot Plays Soprano (Pablo), Blues for Two (Original Jazz Classics) en On the Korner (Pablo). Beluister Sims ook met de Herd van Woody Herman op Keeper of the Flame: Complete Capitol Recordings (Capitol).
JOHN COLTRANE.
John Coltrane
Van de generatie saxofonisten na Charlie Parker steekt John Coltrane, die tenor- en altsax speelde, met kop en schouders boven de rest uit. Coltrane speelde in formaties met Miles Davis en Dizzy Gillespie, maar ook met de spitsvondige pianist Thelonious Monk. Coltrane heeft twee jaar samengespeeld met de bigband van Dizzy Gillespie, maar anders dan enkele van zijn voorgangers bereikte hij zijnmuzikale volwassenheid voornamelijk in kleine formaties en niet in een van de bigbands die in de late jaren veertig en de jaren vijftig juist zo'n opgang maakten.
BRANFORD MARSALIS.
Branford Marsalis
Hoewel misprezen door zijn oudere broer Wynton, omdat hij op tournee ging met popmuzikant Sting en de muzikale leidingin handen nam van de Tonight Show van Jay Leno, geldt Branford Marsalis desondanks als de beste tenor- en sopraansaxofonist van zijn generatie. Zijn toon is bluesy en de emotionele werking is pakkender dan het spel van zijn grote broer. Scènes in the City (Columbia), Trio Jeepy (Columbia) en The Beautyful Ones Are Not YetBorn ( columbia) zijnallemaal voortreffelijk.
PHIL WOODS.
Phil Woods
Woods verkeert in de bloei van zijnleven en heeft al een respectabele hoeveelheid albums op zijnnaam staan. Hij is geschoold in de orkesten van trompettist Dizzy Gillespie en drummer Buddy Rich en is specialist op de altsax, die hij als een eigentijdse Charlie Parker bespeelt. Pairing CW(Original Jazz Classics) presenteert Woods in de jaren vijftig, Phil Woods/Lew Tabackin (Omnisound) uit1980 is het resultaat van een samenwerkingsproject met de ondergewaardeerde fluitisten saxofonist, Bob Stew (Concord) toont Woods samen met de fenomenale trompettist Torn Harrell. My Man Benny, My Man Phil (Musicmasters) is een van mijn favoriete saxofoonalbums, waarop Woods samenspeelt met de legendarische saxofonist en orkestleider Benny Carter.
Vervolg van einde middenkolom. Het ontstaan van de " Jazz " deel 7.
Met de jaren konden meer en meer negers hun brood verdienen met het spelen van dansmuziek te Storeville; velen van hen speelden overdag in paradefanfares en s'nachts in Storeville. Op het einde van vorige eeuw trok de zwarte pistonspeler " BUDDY KID " sterk de aandacht. Behalve de gewone dansdeuntjes uit de tijd ( kwadrilles-- polka's---en walsen- speelde zijn fanfare ook nieuwe ragtimeswijsjes, die dadelijk met geestdrift in Storeville begroet werden. Bolden en zijn ensemble steelden in een gans nieuwe stijl; hun muziek die niet geschreven was drukte hun eigen zielstoestand uit en was het resultaat van een gemeenschappelijke improvizatie; de begeleiding veroorzaakte de meest verbluffende contrapuntische en " polyritmische" effekten. Daar de vrije improvizatie beschouwd wordt als het typische kenmerk voor de JAZZ wordt BOLDEN'S fanfare als de oorspronkelijke jazzband beschouwd.
Fanfares deel 7. Een ander belangrijk belangrijk Jazzpionier was de trompettist MANUEL PEREZ. Sommige schrijvers beweren dat zijn " keirzerlijke " fanfare de nieuwe stijl lanceerde voor de fanfare van BOLDEN. Onder de ensembles die gevormd werden om met BOLDEN en PEREZ te wedijveren, waren de " OLYMPIA BAND " en de " ORIGINAL CREOLE ORCHESTRA " van vitaal belang voor de ontwikkeling van de Jazz. Andere beroemde Jazzvoorvechters uit New Orleans waren; Trompet. William "Bunk" Johnson. Joseph "King" Oliver. Freddy Keppard. Louis Armstrong. Tommy Ladnier.
Klarinet. Alphonse Pico. "Bid Eye Louis" Nelson. Johnny Dodds. Jimmy Noone. Sidney Bechet. "Mez" Mezzrow.
Trombone. Honoré Ditrey. Edward "Kid" Ory.
Piano. Tony Jackson. "Jelly Roll" Morton.
DIXIELAND deel 8. De blanke orkesten uit New Orleans poogden met meer of minder sukses de negerjazz na te bootsen. De " RAGTIME BAND" van JACK LAINE, die men algemeen als " DE VADER VAN DE BLANKE JAZZMUZIEK" beschouwd, lanceerde de DIXIELANDSTIJL. Het eerste blank orkest, dat buiten Louisiana optrad was, " TOM BROWN and his DUSTERS", dat in 1914 in Chicago verscheen. De finaciële krisis van 1929, veroorzaakt door de korenworm, die de vrucht van de katoenplant aantaste, had een belangrijke uitwijking naar het Noorden tot gevolg, en de muzikanten volgden de arbeiders van de plantages. Het is met deze muzikanten dat de beroemde " ORIGINAL DIXIELAND JAZZ BAND " gevormd werd. In 1915 speelde dit orkest in het café " SCHILDER" te Chicago en weinig later trad het in New York op. Het bestond uit trompet, een klarinet,een trombone, een piano, en slagwerk. Het werd geleid door de trompet NICK LA ROCCA, van wie de " TIGER RAG " in gans de wereld populair werd.
CHICAGO deel 9. Twaalf November 1917 is een belangrijke datum in de Jazzgeschiedenis. Op bevel van de regering der Verenigde Staten en op aanvraag van de vlootautoriteiten werden op die dag al de ontspanningsgelegenheden van Storeville, een wijk van New Orleans, gesloten. Die laatste avond vermaakte men zich meer dan ooit, en op het sluitingsuur trokken al de orkesten onder het spelen van treurmarsen door de stad. Zij werden door een enorme mensenmassa gevolgd. De Jazz had geen vaderland meer. Het Negerkwartier van Chicago--- de Black Belt--- ligt in het Zuiden van de stad. Rond 1920 was Blach Belt voor Chicago, wat Storeville voor New Orleans geweest was, sinds. Sinds 1910 hadden de pianisten " JELLY ROLL" Morton,en Tony Jackson er om de gunst van het publiek gestreden en vier of vijfjaar later werd de BLACK BELT overrompeld door de orkesten van New Orleans.
De " Kleurlingen" Jazz van Chicago. deel 10. "King Oliver ", die in 1918 in Chicago aankwam, werd geëngageerd om in twee café's te spelen ( de ROYAL GARDENS en DREAMLAND ) Toen hij later zijn persoonlijk orkest vormde, kwamen de muzikanten uit gans de Verenigde Staten hem in massa's beluisteren. Hij maakte ophef toen hij in 1922 de toen 22 jarige LOUIS ARMSTRONG als tweede tropettist in zijn orkest opnam. In 1923 werd het New Orleans repertorium van OLIVER en zijn " CREOLE JAZZ BAND " geënregistreerd en zijn fonoplaten werden als voorbeelden beschouwd door al wie Jazz studeert. Men maakte ook opnamen van uitvoeringen van LADNIER, DODDS, en NOONE ; ook deze platen vormen stukken die onmisbaar zijn in de verzameling. Nadat ARMSTRONG- OLIVER verlaten had keerde hij terug naar New York en vormde hij zijn eigen ensembles " HOT FIVE" en " HOT SEVEN" die, na OLIVER, de tweede plaats in de geschiedenis van Chicago- Jazz innemen.
De " blanke" Jazz van Chicago.
Een groot aantal blanke muzikanten, die--- het was in Chicago---voor de eerste maal Jazzmuziek hoorden als " levende "muziek, vatten het plan op deze na te bootsen en zij schiepen de zogenaamde "Chicagostijl " van de Jazz, in tegenstelling met de stijl van de negermuzikanten, die bijna allen uit New Orleans afkomstig waren. Het blanke Jazzorkest dat als pionier van de nieuwe stijl doorgaat, was het "NEW ORLEANS RHYTMN KINGS ". Daarin speelde Paul Mares(trompet)--Leon Rappolo(klarinet)-- en Georges Brunies(trombone. Een blanke muzikant die zich bijzonder onderscheide in de loop van deze periode was de talent volle "BIX " Beiderbecke, een opvallende figuur uit het beroemde blank orkest " THE WOLVERINES " Dit orkest, dat volledig toevallig onstond, voerde de saxofoon in de Jazzmuziek in. De leerlingen van de AUSTIN HIGH SCHOOL waren zodanig op Jazzmuziek verzot dat ze een orkest oprichten. Hun muzikale studies bestonden hoofdzakelijk in het beluisteren van het ensemble "KING OLIVER ". Enkele leden van het orkest van de AUSTIN HIGH SCHOOL werden beroemde Jazzspelers, o.m. JIMMY Mc PARTLAND ( trompet)---DICK Mc PARTLAND ( gitaar)--BUD FREEMAN (saxofoon)---en FRANK TESCHEMAKER (klarinet) en ( saxofoon). Andere beroemde blanke muzikanten uit de Chicago-periode zij; Eddie Condon ( banjo) Benny Goodman (klarinet) " Pee Wee " Russel ( klarinet ) " Mez " Mezzow. (klarinet) Joe Sullivan (piano ) Jess Stacy ( piano ) "Muggsy " Spanier ( trompet ) Gene Krupa ( slagwerk )
Wat wordt bedoeld met Chicagostijl?
De Chicagostijl was in principe dezelfde als de New Orleansstijl, waaruit hij ontstaan was. De saxofoon verving de trombone en de " ritmesektie " werd versterkt door de piano. Maar de gezamelijke improvizatie moest gedeeltelijk wijken voor geschreven arrangementen en solopartijen; onder invloed van de Europese muziek, vereiste men een spel met grotere eenheid en meer elegantie. Van dan af aan begon de essentie zelf van de Jazz te verwateren en op korte tijd moesten de spelers van de originele Jazz wijken voor de druk die door de gramafoonplaatmaatschappijen uitgeoefend werd.
Andere voorname Jazzcentra waren; Sain Louis, Los Angeles, Kansas City en vooral New York, dat weldra het nieuwe hoofdkwartier van de Jazz worden zou.
Onderstaande foto. Billie Holiday luisterd scherp toe om de trompetsolo van Louis Armstrong te horen, in de fim " New Orleans "
Kansas City stijl.
In Kansas City was er een wijk die in veel opzichten grote gelijkenissen vertoonde met die van New Orleans. Honderden nachtclubs, kleine restaurants en danszalen bevonden zich daar, in twee straten, dich bij elkaar verenigd. En daar de zeer inschikkelijke politie aan deze gelegenheden de toelating gaf om de ganse nacht open te blijven en oogluikend de onwettelijke alkoholverkoop toeliet, werd de stad het ontmoetingscentrum van de op spel en plezier beluste burgers uit gans de Verenigde Staten.
De Jazz-muzikanten uit Kansas City verbeterden hun persoonlijke stijl. Ofschoon hun ensembles gewoonlijk uit minstens tien spelers samengesteld waren, had hun manier van spelen iets intiem, terwijl het ritme duidelijk werd aangegeven. De ' tuba' weefde een soepel melodisch gordijn achter de anderee instrumenten. De saxofoon-bariton was zeer populair, daar de stad verschillende talentvolle saxofonisten aanmoedigde.. Rond 1930 ontwikkelde deze stijl zich tot de zogenaamde " RIF " techniek, waarbij één solist improvizeert, terwijl het orkest korte motieven speelt, die voortdurend hethaald werden "COUNT BASIE" en zijn orkest spelen in deze stijl.
De New York stijl.
Te New York bevind zich de grootste negerwijk ter wereld; ( de toen, 325.000 inwoners) In de hoofdstraat van deze wijk, in Lenox Avenue, bevond zich de beroemde dancing "SAVOY BALLROOM ", het " HOME of HAPPY FEET " ( het huis der gelukkige voeten) Het is het goedkoopste etablissement van gans Harlem en het wordt door een talrijk en trouw publiek publiek bezocht, dat uit dans verzotte negers bestaat.
In 1916 en 1917 had New York het bezoek gehad van de "ORIGINAL DIXYLAND JAZZBAND ", die er zeer populair geworden was. De Jazz die door de stadsmuzikanten zelf uitgevoerd werd, was evenwel van veel minder kwaliteit dan die van Chicago en New Orleans. Hij wilde vooral behagen aan de hogere kringen van New York; deze begunstigden het oprichten van grote ensembles, die dan modedeuntjes speelden, goed gekomponeerd weliswaar, maar gemakkelijk van orkestratie. Deze stijl werd rond 1920 door TED LEWIS, BEN POLLACK, en JEAN GOLDKETTE gelanceerd en geperfektioneerd door PAUL WHITEMAN, die de zogenaamde "SYMFONISCHE JAZZ" lanceerde. In 1924 bereikte WHITEMAN zijn grootste sukses door de " RHAPSODY IN BLUE" van GERSWIN bekend te maken. Ofschoon, rond 1920, negermuzikanten van allereerste gehalte zoals OLIVER, ARMSTRONG, BECHET, LADNIER, en MORTON, verschillende malen in New York optraden, verscheen de de eerste blanke Jazz met een zekere waarde in deze stad toch pas in 1925 toen de trompettist "RED NICHOLS" zijn" RED HEADS " samenstelde. Zijn laatste ensemble, de "FIVE PENNIES ", telde muzikanten zoals JIMMY DORSEY(klarinet) en JOE VENUTI(viool). Dit ensemble wedijverde met de " MEMPHIS FIVE " waartoe ondermeer de trompettist PHIL NAPOLEON en de pianist FRANS SIGNORELLI behoorden.
De drie onderstaande foto's zijn van Jimmy Dorsey.
De ekonomische krisis van 1929.
De ekonomische krisis van 1929 die begon met de ineenstorting van Wall Street, had een diepe weerslag op de ontspanningsgelegenheden. De muzikanten van zuivere Jazz werden het zwaarst getroffen, want een Jazz vol leven en optimisme kon niet wedijveren met het gerne van " zoete " muziek, dat populair begon te worden en een kalmerende invloed uitoefende op de sterk geschokte zenuwen. Om hun broodwinning te verzekeren werden veel muzikanten van echte Jazz gedwongen zich aan te sluiten bij grote orkesten, die vooral commerciële bedoelingen hadden. " BIX BEIDERBECKE ", de gebroeders "DORSEY ", de gebroeders " TEAGARDEN ", "EDDIE LANG"en nog andere werden in het orkest van WHITEMAN opgenomen en verloren er alle persoonlijkheid, want de toen in zwang zijnde salonsdanstijd bood slechts zelden gelegenheid om een Jazzsolo te spelen.
Wat de muziek aan de JAZZ verschuldigd is.
De Jazz verleende aan de ernstige muziek nieuwe ritmische ontwikkelingen, een vrijere opvatting van de tonaliteit, een harmonische verrijking en een veel groter begrip aan de mogelijkheden der instrumenten in een orkest. Daarenboven was de Jazz de eerste om bij het groot publiek begrip en liefde voor de polyfonie te wekken. Het feit, dat de Jazz de belangstelling deed herleven voor de vrijere improvizatie is wellicht nog belangrijker. Hierdoor werd de oude opvatting, die men over de uitvoerders had, opnieuw hersteld ; hij is niet alleen een instrumentist die in staat is de muziek te spelen die hij voor zich heeft, maar hij is een volledig musicus. Ernest Krenek schreef. " De Jazz... heeft de improvizatiekunst doen herleven in een mate zoals die sinds de periode van het ' super librum cantare' , de contrapuntische improvizatie uit de XV e eeuw, door de ernstige misici niet meer gekend was" .
De invloed van de Jazz. deel 1.
Reeds in 1908 bediende DEBUSSY zich in GOLLYWOG'S CAKE- WALK van ritmen aan de ragtime onleend, en twee jaar later deed hij hetzelfde in MINSTRELS maar dit geschiede lang voor dat de nieuwe negermuziek een invloed van enig belang in Europa begon uit te oefenen. De rondreizen van de jazz - bands, na de eerste Wereld Oorlog, verwekten veel opschudding onder de musici. In 1917 verscheen een ballet " PARADE ( ragtime van de paketboot) van ERNST SATIE. Een jaar later liet STRAWINSKY zich enkele bladzijden ragtimemuziek opsturen. Hij was er opgetogen over.
Onderstaande foto DEBUSSY.
De invloed van de Jazz. deel 2.
Het inspireede hem voor zijn GESCHIEDENIS VAN EEN SOLDAAT en in RAGTIME voor elf instrumenten, stukken waarin hij talrijke jazzritmen aanwende. Zijn voorbeeld werd weldra gevolgd door jongere komponisten, vooral in Frankrijk waar MILHAUD jazzritmen gebruikte in werken als zijn ballet LE BOEUF SUR LE TOIT (1919) en zijn negerballet LA CREATION DU MONDE. Onmiddelijke jazzinvloed is merkbaar in het Conserttino voor piano en orkest van HONEGGER ( 1925) In 1927 publiceerde RAVEL een sonate voor viool en piano waarvan de tweede beweging " BLEUS " getiteld is.
Onderstaan foto's; MILHAUD. HONEGGER.
De invloed van de Jazz. deel 3.
ERNEST KRENEK komponeerde de eerste "JAZZ OPERA " , "JONNY SPIELT AUF", in 1927. KURT WEILL gebruikte lange tijd de Jazz; hiervan getuigen ondermeer zijn ' "DREIGROSCHENOPER", moderne versie van de DRIESTUIVERS OPERA, en zijn operette MAHAGONNY, die in jazstijl geschreven is. CONSTANT LAMBERT was de eerste komponist die in Engeland Jazzvormen gebruikte; het was toen hij het gedicht van SACHEVERELL SITWEL, RIO GRANDE, op muziek zette voor solostem en orkest. Nochtans hebben slechts weinig Engelse komponisten zich rechtstreeks door de Jazz laten inspireren. Indien men de invloed van de Jazz op de moderne muziek beschouwt, mag men zeggen dat,ofschoon enkele komponisten de waarde ervan ontkend hebben en daarbij vooral het belang van de " BLEUS " en de " Sentiments" van de Jazz beklemtoonden, toch weinigen de Jazz rechtstreeks in hun eigen werk hebben toegepast. Onderstaande foto's. Ernest Krenek. Constant Lambert.
FILMMUZIEK.
De verbinding van beeld en klank.
De opzoekingen van de grote Franse fysioloog, Jules Marey, in de laboratoria Edison te Amerika leidden tot de moderne geperforeerde film, die Louis Lumière gebruikte in zijn apparaat voor levende beelden. Het was van dit apparaat dat men gebruikt maakte voor de eerste publieke, betaalde voorstellingen die plaats vonden op 28 December 1895, in het souterrain van het Grand Café op de Boulevard des Capucines te Parijs. De levende beelden van Lumière, die een reusachtige sukses kenden, gaven het ontstaan aan dokumentaire films, openlucht opnamen, reis- aktualiteit- en reportagefilms.. In 1902 richte Charles Pathé een grote industrie van kinematografische fims op, die vanaf 1907 opnametoestelen en filmbobijnen fabriceerde. Hij was eigenaar van de grootste en talrijkste studio's ter wereld, hij draaide zelf zijn films en projekteerde ze in zijn zalen. Hij vertegenwoordigde een geweldige macht die zich over de vijf werelddelen uitstrekte en zich vooral in Duitsland, Engeland, en Amerika liet gelden, evengoed als in Rusland, Italië, België,Nederland, en Japan. Op dit ogenblik verkocht Pathé alleen driemaal meer films in de Verenigde Staten dan al de Amerikaanse firma's samen. Kort voor de oorlog van 1914, was de internationale filmhandel een Franse monopolium geworden en 80 tot 90% van de uitgevoerde films kwamen uit Parijse studio's. In de eerste stadia van de film-- van 1910 tot 1925 ongeveer--werden de stomme films begeleid door willekeurig gekozen muziek, die evengoed op een piano gespeeld werd als uitgevoerd door een groot orkest. In de kleine kinima's begeleide een pianist met aangepaste muziek de fims, die van de aktualiteiten overgingen naar de fratsen of naar het melodramma en vise versa. Op het einde van de Eerste Wereldoorlog werd een meer oordeelkundige metode toegepast bij het kiezen van de omkledingsmuziek. Men zocht een muzikale achtergrond die aan de film aangepast was ; de muzikanten van alle kinema's, waar men die film draaide, speelden dezelfde partituur. In de grote zalen gebruikte men vooral groote orkesten ; het trio ( viool, cello, en piano ) vormde evenwel een ensemble dat de volle gunst der kinemadirecteurs genoot.
KLANKFILMS.
De uitvinding van het klankspoor die een ware revolutie in de filmwereld ontketend, gaf een nieuwe, sterke impuls aan de Franse kinema.
MUZIEK ALS ACHTERGROND.
Deze filmmuziek kan in twee kategerieën ingedeeld worden ; de muziek die door een vooraanstaand criticus bestempeld werd als " vulling van het klankspoor " en die waardeloos is indien met ze scheidt van de begeleidende film, waarvoor ze een vage sfeer schept ; en de muziek die voldoende originaliteit bezit om op zichzelf te kunnen bestaan. De muziek van deze laatste kategerie heeft veel bijgedragen tot de superioriteit van enkele der merkwaardigste films van de laatste jaren.
MUZIKALE FILMS.
De techniek van de filmproduktie werd in 1926 gewijzigd door de kreatie van de klankfilm. De Amerikaanse film " DE JAZZ-SINGER (1927) was de eerste grote film waarin woorden en muziek gesynkronizeerd waren. AL JOLSON, de vedette van deze avabt-garde film, behaalde hetzelfde sukses met THE SINGING FOOL en tot in 1935 diende deze films als voorbeeld van de muzikale films in hun geheel genomen. Toen het publiek aan het nieuwtje van de klank gewoon werd, ontstonden er ingewikkelder muzikale films. In Frankrijk schreef JACQUES IBERT de eerste muzikale gesynkronizeerde filmpartituur. In 1930 schonk ons RENE CLAIR een spirituele film ; SOUS LES TOITS DE PARIS. De partetuur van IRVING BERLIN voor TOP HAT (1935), waarvan de grote vedetten FRED ASTAIRE en GINGER ROGERS waren, werd het vertrekpunt voor meer geraffineerde muzikale ontspanningsfilms, die een toppunt bereikten in de films van GENE KELLY; ANCHORS AWEIGH en AN AMERICAN IN PARIS. Men verwezenlijkte een hoger soort muzikale films door het verfilmen van opera en ballet. Frankrijk gaf enkele kinematografische versies van bekende opera's o.m. FIGARO'S BRUILOFT van Mozart, en MANON, van Massenet. De muziek van Tsjaikofski, Chopin, Rossini, en Léo Delibes werd met een grote behendigheid aangewend als materiaal voor het ballet; DE RODE SCHOENTJES ( The Red Shoes ) ( 1948), Hoffman's Vertellingen ( 1951 ) enz... In FANTASIA verwezenlijkte WALT DISNEY een ganse film, die hij op een muzikale basis liet steunen. Hij bediende zich van zijn kunstenaarspotlood om een fantaziewereld op te bouwen, die op een aangepaste manier de werken van beroemde komponisten illustreerde. Gedurende de jaren 1945 tot 1949 verkocht men in Frankrijk jaarlijks vierhonderd miljoen kinimabiljetten; in Groot Brittannië een biljoen driehonderd miljoen, en in de Verenigde Staten vier biljoen vijhonderd miljoen. Ongeveer tweehonderdduizend mensen kunnen aldus van de filmindustrie leven.
AL JOLSON.
Fred Astaire en Ginger Rogers.
GENE KELLY.
Louis Mariano.
Enkele Beroemde Muzikale Films.
ALEXANDER RAGTIME BAND ( 1938) Alexander Ragtime Band Blue Skies. Easter Parade. Remember Everybody doin'tit. Cheeck to cheeck. MUZIEK; IRVING BERLIN. Vertolkers- TYRONE POWER - ALICE FAYE - ETHEL MERMAN.
TYRONE POWER.
ALICE FAYE.
ETHEL MERMAN.
AN AMERICAN IN PARIS. ( 1951 )
OUR LOVE IS HERE TO STAY. I'LL BUILD A STARWAY TO PARADISE CONCERTO IN F GROOT AN AMERICAN IN PARIS I GOT RHYTM MUZIEK ; GEORGE GERSHWIN. Vertolkers ; GENE KELLY. OSCAR LEVANT. LESLIE CARON.
GENE KELLY.
OSCAR LEVANT.
LESLIE CARON.
ANCHORS AWEIGH ( 1945 ) JEALOUSY. ANCHORS AWEIGH. WE HATE TO LAEVE. I BEGGED HER. Hongaarse rapsodie n° 2. I FALL IN LOVE TOO EASILY. MY HAERT SINGS. THE CHARM OF YOU. THE DANKEY SERENADE. IF YOU KNEW SASIE. Vertolkers. FRANK SINATRA. KATHRYN GRAYSON. GENE en JOSE ITURBI
FRANK SINATRA.
KATHRYN GRAYSON.
JOSE ITURBI.
ANDALOUSIE ( 1950 ) ANDALOUSIE. OLE ! TORREO. SANTA MARIA MUZIEK VAN FRANCIS LOPEZ. VERTOLKERS. LUIS MARIANO. CARMEN SEVILLA. MAURICE BAQUET.
LUIS MARIANO.
CARMEN SEVILLA.
MAURICE BAQUET.
ANNIE GET YOUR GUN. THEY SAY IT'S WONDERFUL. DOIN' WHAT COMES NATURALLY. THE GIRL THAT I MARRY. YOU CAN'T GET A MAN WITHE A GUN. Muziek ; IRVING BERLIN. VERTOLKERS. BETTY HUTTON. HOWARD KEEL. LOUIS CALHERN.
BETTIE HUTTON.
HOWARD KEEL.
LOUIS CALHERN.
APRIL IN PARIS. ( 1952 ) MOON OVER MIAMI. Saint- Louis Bleus. NAGASAKI. APRIL IN PARIS. VERTOLKERS. DORIS DAY. RAY BOLGER.
DORIS DAY.
RAY BOLGER.
( THE ) GLENN MILLER STORY. MOONLIGHT SERENADE. IN THE MOOD. PENSYLVANIA 6.500. STRING OF PEARLS. TUXEDO JUNCTION. BASIN STREET BLEUS. St- LOUIS BLEUS. LITTLE BROWN JUG. AMERICAN PETROL. NATIONAL EMBLEM MARCH. BINDIN' MY TIME. CHATANOOGA CHOO- CHOU. I KNOW WHY. AT LAST. ADIOS. EVERYBODY LOVES MY BABY. LOOKING AT THE WORLD. OVER THE RAINBOW. ELMER' S TUNE. STAIRWY TO THE STARS. I FOUND A NEW BABY. LOVE THEM FROM THE GLENN MILLER STORY.
NAAR HET LEVEN VAN DE AMERIKAANSE DIRIGENT, GLENN MILLER. VERTOLKERS. JAMES STUART. JUNE ALLYSON.
DE FILM BRENGT TALRIJKE MUZIKALE TUSSENSPELEN MEE, WAARAAN DEELNEMEN... BEN POLLACK. THE ARCHIE SAVAGE DANCERS. THE MODERN AIRES EN IN HET BIJZONDER LOUIS ARMSTRONG. GENE KRUPA in een verbluffende " JAM- SESSION "
De tijd van toen, wie zou die niet willen overdoen...
Vanwege de omvang van dit blog gelieve de archieven te raadplegen in de rechterkolom...
Veel plezier Paul
04-10-2011
SLIDE HAMPTON ( jazz trombonist )
SLIDE HAMPTON. Geboren 21 april 1932 in Locksley Wellington, is een Amerikaans linkshandige trombonist, bandleider, componist, arrangeur. Hij speelde onder andere met THE DUKE ELLINGTON, LIONEL HAMPTON, BUDDY JOHNSON R&B, MAEYNARD FERGUSON, GEORGE COLEMAN, en nog vele andere. Klik op de foto voor vergroting. Bent U echt een jazz liefhebber, en wil U meer weten over Slide, gaat dan eens naar YOU TUBE, echt de mooite waard.Geweldige solo's!!!!
GEORGE EDWARD COLEMAN. Geboren 08 maart 1935 in Memphis Tenessee. Is een Amerikaanse "hard bob saxofonist ", bandleider, componist. Hij is vooral bekend van zijn werk met MILES DAVIS, en HERBIE HANGCOCK in de jaren 1960. Klik op de afbeelding voor vergroting.
Een paar dagen geleden kreeg ik een mailtje van VIC VOS ( bastrombonist ), een muzikant die vroeger ook in de bigband van René Beckers en The Yellow City Band speelde, ( en nog diverse andere orkesten teveel om op te noemen ) Na wat heen en weer mailen had ik voor Vic nog een foto gevonden van een optreden met de René Beckers big band waar Vic opstond, en die ik hem door mailde. Tergelijkertijd stuurde hij er eentje terug van Joe Harris, een foto die ik nog nooit gezien had , dus zeker wel de moeite om deze op mijn blog te zetten.
Verzeker Uw Veiligheid. Draag hem vast. Promotie campagne om de veiligheid de gordel te promoten. Klik op de foto om te vergroten.
Misschien ben ik wel wat hard van stapel gelopen over hetgeen ik in mijn eerste berichteje over axl en zaki schreef, maar ik kan niet goedkeuren dat om het even wie een bepaalde zanger of een bepaald liedje afbreekt op tv, en zeker niet als het over een artiest zoals George Baker gaat en zijn vernoemd liedje Una Paloma Blanca. Er is ook een presentator op vrt die dikwijls een bepaalde artiest en een bepaalde titel van een lied vernoemd, en dan van die lelijke grimassen trekt,en vervolgens braaknijgingen vertoond. Ik kan wel begrijpen dat niet iedereen een bepaalde artiest of lied goed vind, daar is iedereen vrij in, maar iemand afbreken voor tv dat kan niet.
George Baker, Nederlands meest succesvolle zanger en componist. Wie is deze man die 40 jaar na zijn debuut nog zoveel weet los te maken in de internationale popwereld? Na een 10 tal bandjes en 40 baantjes, van bouwvakker, havenarbeider tot schoorsteenveger besloot George ( Hans ) in 1967 -te solliciteren als zanger bij de in Zaanstreek beroemde band " SOUL INVENTION " In die tijd ontdekte hij zijn talent voor het schrijven van liedjes. Toen de band in 1969 bij de toenmalige platenlabel NEGRAM een geslaagde auditie deed, werden er onder leiding van producer RICHARD DUBOIS een drietal composities van zijn band opgenomen. Eén daarvan was het legendarische "LITTLE GREEN BAG ", de eerste HIT van de band, inmiddels omgedoopt tot ' GEORGE BAKER SELECTION '
Wereldhit. George ; "Ik zal nooit meer het moment vergeten dat de piepjonge LEX HARDING onze eerste plaat aankondigde, met de woorden " hier dan een nieuwe band met hun éérste uitstekende plaatje "LITTLE GREEN BAG ", laten we hopen dat het geen ééndagsvlieg is '. Het bleek al snel dat de band met George een zanger en songwriter van groot formaat in huis had; "LITTLE GREEN BAG " werd in een hoog tempo een WERELDHIT.
Lopende band. Terwijl George nog achter de lopende band stond te werken in een limonade fabriek bereikte het nummer de 5e plaats in de US BILLBOARD TOP 100. Geoge; "We hadden een band, we hadden een wereldhit, wij hadden alleen nog geen manager. Totdat JAAP BUIJS uit VOLENDAM zich aandiende met de woorden " Jullie zijn aardige jongens, maar zakelijk gezien is het een puinhoop". Jaap stelde orde op zaken en onder leiding van koningskoppel BAKER en BUIJS werd het succes van de GBS tot grote hoogten opgestuwd, met als hoogtepunt de in 1975 verschenen singel " UNA PALIMA BLANCA "
Nog een paar artiestjes die ooit nummers van George Baker hebben opgenomen........
TOM JONES. Ook Tom Jones scoorde in 1999 met zijn coverversie van Little Green Bag een nummer 1 hit in onder ander in Engeland; hij verkocht meer dan 3 miljoen exemplaren.
STEFAN RAAB. Als klap op de vuurpijl scoorde de Duitse megaster Stefan Raab met zijn Una Paloma Blanca Boys in 1999 een nummer 1 hit alle Duitstalige landen met " UNA PALOMA BLANCA ".
VET HARD. In 2005 werd een remake van UNA PALOMA BLANCA gebruikt in de Nederlandse bioscoopkraker " HARD ". Het nummer verscheen wederom in de hitlijsten van verschillende landen.
THE KITE RUNNER. In 2008 werd " UNA PALOMA BLANCA " gebruikt in de internationale kaskraker " THE KITERUNNER ", een verfilming van de bestseller " DE VLIEGENIER " van KHALED HOSSEINI. De single verscheen hierdoor wederom in de hitlijsten.
De muziek van George Baker spreekt ruim 30 jaar na de legendarische wereldhit " UNA PALOMA BLANCA " onverminderd tot de verbeelding; nos steeds worden er ieder jaar nog MILJOENEN titels verkocht Hieronder een uitgebreide korte biografie van deze levende legende.
Back in the charts.
Het gebeurt regelmatig dat een hit van George Baker terug komt in de hitlijsten.
Reservoir Dogs. "Little Green Bag " scoorde weer in 1999 hoog in de hitlijsten nadat het was gebruikt als titelsong voor QUENTIN TARANTINO'S film 'RESERVOIR DOGS'. Naar aanleiding van dit succes werd ' LITTLE GREEN BAG ' gebruikt voor een Japanse reklame spot van een bekend whiskeymerk, en de overweldigende reacties op deze commercial deden de platenmaatschappij besluiten de single en het album in zijn geheel opnieuw uit te brengen. Vervolgens gebruikten ook reklamebureaus in Frankrijk, Scandinavië, en Italië "Little Green Bag ", met als gevolg dat het liedje 30 jaar na de eerste release opnieuw een internationale hit werd.
Vrijdag 15 julie 2011 keek ik per toeval op TV naar het programma "1000 zonnen ", en wie zie ik daar??? Zaki en Axel die het lef hadden, om George Baker en zijn Paloma Blanca af te breken door, "baker en zijn Paloma Blanca" te vernoemen, en dan vieze gezichten te trekken, ge moet maar durven. Ik was daar echt niet goed van . Zoals U misschien verder in mijn blog gelezen hebt, heb ik in de jaren 70-80 gewerkt hier in België met de meest gekende Nederlandse popgroepen, waaronder zeker dan ook met de George Baker Selection, één van mijn topartiesten. Daarom wil ik hier een paar berichtjes op mijn blog aan toevoegen, met deze deel 1.( wordt vervolgd)
Om het geheugen wat op te frissen. Korte Biografie. De muziek van George Baker spreekt ruim 30 jaar na de legendarische wereldhit "Una Paloma Blanca "onverminderd tot de verbeelding : nog steeds worden er ieder jaar nog miljoenen titels verkocht Hieronder een uitgebreide biografie van deze levende legende.
Morgen gaan we verder Klik op de afbeelding voor vergroting.
Wat betreft het zoeken naar JERRY, vroegere gitarist, zanger e.a.
Met deze bedank ik Jeanine Baps uit Bonheide, een vroegere "fan " van Joe Harris en The Pink Umbrelles die door haar toedoen mij in verbinding heeft gebracht met " Jerry ", gitarist en zanger van ons vroeger orkest. zo ongeveer 40 jaar geleden. Zij was per toeval op mijn blog terecht gekomen, en zij heeft dat doorgestuurd naar Jerry, beste dank hiervoor. Vriendelijke groetjes. paulsaxtenor.
Ik wist dat ik nog ergens een foto van Jerry had liggen, Jerry was een formidabele zanger- solo gitarist, en werkte jaren met " the pink umbrellas" Korte tijd na het afwerken van ons seizoens kontrakt in dancing "EDEN" in Blankenberg (1967?) stapte hij over naar het orkest van Will Tura als orkest zanger-sologitarist. Hallo Jerry. Moest ge per toeval op deze site terecht komen, neem dan eens kontakt met mij op (zomaar ) Ik weet van een gebuur hier, die ook uit Genk komt, en beweert dat hij goed bevriend was met U, dat ge nog altijd in Genk woont, maar verder weet ik niets.
ALEX is veel te vroeg gegaan 17.07.1946-/ +20.12.2010
Alex maat, dat was even schrikken toen ik het bericht doorkreeg dat U was heengegaan, 64 jaar is toch véél te jong. Met deze wensen wij de familie véél sterkte toe.
Alex is niet meer. Mijn vrouw had mij al dikwijls gezegd, " waarom rijd ge niet eens naar Alex of naar Jerry, ge hebt daar al die jaren mee gespeeld in het orkest " Wel ja ik zou dat wel eens doen.... zelfs de week voor ik het bericht kreeg dat Alex overleden was. Overleden? dat kon toch niet, dat waren allemaal mannekens die veel jaren jonger waren dan ik, ik vergat wel dat ik gestopt ben bij Harris in 1972, en dat is bijna 40 jaar terug. Alex, sorry, maar misschien zien wij elkaar wel weer, in een ander leven.
Foto van The Pink Umbrellas. met twee nieuwe gezichten onderaan. Links Lou (sologitaar) Rechts Pino ?? ( slaggitaar ) Klik op de foto voor vergroting, klik dan nog eens op de vergroting.
Joe Harris en The Pink Umbrellas Op het strand in Blankenberg. Klik op de foto voor vergroting, klik dan nog eens op de vergroting. Van links naar rechts. Ronny. Ikke. Jerry. Alex. Joe. Maurice. André. Sorry voor de plooi in de foto.
Foto van de week ;Louis Neefs begeleid ergens in de jaren 60.
Louis begeleid met het orkest "Jos Harris en 'THE MUSICFANS" ergens in de jaren 60. Klik op de foto voor vergroting, klik dan nog eens op de vergroting.
Ook deze foto werd gefotografeerd van het tv scherm. Dit tv programma ( als ik mij niet vergis ) moet zijn geweest, het Zondagsprogramma "BINNEN EN BUITEN " Klik op de afbeelding voor vergroting, klik dan nog eens op de vergroting.
Foto van Joske Harris en THE MUSIC FANS. Moet zo ergens midden de jaren 1960- 1965 ? Gastoptreden met ADAMO. ( wel even geleden.....) Klik op de foto voor vergroting, klik dan nog eens op de vergroting.
Deze foto werd genomen van het t.v scherm. Uitzending van het Zondagnamiddag programma " binnen en buiten " Klik op de afbeelding voor vergroting, klik dan nog eens op de vergroting.
Vergeet dan niet in de 'archieven" te gaan kijken die U per maand kan opvragen. Daarin vind U hoe ik ooit als muzikant begon, over toestanden die ik meegemaakt heb met de groep "JOE HARRIS EN THE PINK UMBRELLAS " en nog veel meer. Dank U. paulsaxtenor N.B. In de linker kolom vind u " Beoordeel dit blog " Ik zou het fijn vinden moest U uw eerlijke meening geven wat dit blog betreft. Dank U .
With the translator ALTA VISTA column left can convert you the Dutch language to the English language (copieër + to stick)
Avec le traducteur ASTAVISTA colonne gauche, vous pouvez traduire la langue néerlandaise vers la langue française (copieëren + coller)
Kort reekske foto's van optreden in Vilvoorde. Dancing FABIOLA.1/9.
Aankomst aan dancing "FABIOLA " te Vilvoorde, wat ik mij nog herinner was deze gelegen langs een grote drukke baan, en gelegen naast dancing " Virske de fluitster " ook een heel goed draaiende dancing. Klik op de foto voor vergroting.
Kort reekske foto's van optreden in Vilvoorde. Dancing FABIOLA.2/9.
Kort reekske foto's van optreden in dancing Fabiola te Vilvoorde. De persoon op de achtergrond was de eigenaar en uitbater van de dancing.Wij speelde regelmatig in deze zaak. De uitbater speelde een beetje vibrafoon, en op het bijna einde van de dansavond speelde hij enkele nummers samen met ons , en gelukkig dat hij dan was.... Klik op de foto voor vergroting.
Dit reekske kluchtfoto's zijn gemaakt ergens halfweg de jaren 1960 ( ja, weeral bijna 50 jaar geleden ) en moesten natuurlijk dienen voor de boekskes. Van L naar R. Ronny -- Alex-- Jerry -- Maurice-- André-- ikke-- Joe Harris. Klik op de foto voor vergroting.
Oude foto van THE PINK UMBRELLAS. van L naar R. Ronny (bassist zanger) Gilbert ( drummer-zanger ) Ikke- (sax tenor-saxbariton-klarinet) Alex ( orgel- piano- zang ) Marcel ( trompet-akordeon ) Jos ( sax tenor ) Lou (solo gitaar - zang ) onderaa Joe Harris
Oude foto van toen nog... "Joske Harris en The Music-Fans " Van Links naar Rechts. Maurice Leenaerts ; (trompettist) Ikke ; tenor en bariton saxofonist. André Haesen ( drummer ) Klik op de foto voor vergroting.
Deze foto werd genomen in1972, juist voor het splitten.
Hier wisten wij al dat Joe Harris zijn orkest ging verkleinen, hij zou verder gaan alleen met de ritme sectie. De reden? In die periode, ik denk nu zelfs nog weten ze met de muzikanten geen blijf, WIE IS ER IN FEITE DE WERKGEVER???, dus werden de orkestleiders aanzien als werkgever, en zouden met terugwerkendekracht vanaf 1 januari 1970 RMZ en al die toestanden moeten betalen voor al hun muzikanten, en dat waren geen klein bedragen. Van links naar rechts hebben we op deze foto. RONNY- ALEX- JOS- ikke- MARCEL
Lieve bezoekers; Tussen dit loge en die paar onderstaande foto's komen nog een hele reeks van artiesten uit de jaren eind 1960 en later. Klik op de foto voor vergroting.
BRIAN, Brian was is de jaren eind 60, begin 70 een héél bekende gast, had juist een paar dikke hits uitgebracht, en was een verleidelijke kerel, de meeste jonge meisjes ( toen ), zelfs jonge " jazzmoeders " waren stapel op hem. Als ik het goed voorheb kwam hij uit Australië. Klik op de foto voor vergroting, klik dan nog eens op de vergroting.
Tomaten voor Will Tura. Natuurlijk is dit niet letterlijk. Dit kolommeke is geschreven door een jaloerse kerel, zo zullen en nog wel een paar honderd zijn geweest in die periode. Klik op de afbeelding voor vergroting, klik dan nog eens op de vergroting.
ENGELBERT HUMPERDINCK. ( foto uit het blad MUSIC FAN ). Dat moet deze perioden zijn geweest dat wij samen hebben gespeeld in dancing " DE TOEKOMST " in Putte ( Putte bij Mechelen ) Klik op de foto voor vergroting, klik dan nog eens op de vergroting.
De rode loper en LEAH THYS. ( Marianne uit 'THUIS ')
Optreden van Leah Thys in Elisabethzaal te Antwerpen. Ik heb in de 'RODE LOPER 'alleen maar flitsen gezien van het optreden, maar heb wel met veel bewondering gekeken. Dat Leah een goede actrice is, en dan ook haar ' waar ' kan verkopen wisten wij al, maar dan ook nog de moed heeft gevonden om een hele reeks van liedjes te brengen van toch wel een speciaal iemand zoals zeker Marlène Dietrich, chapeau. Ik vond ook fijn te horen zeggen van haar, dat ze tijdens het optreden er aan dacht dat ooit de echte MARLENE daar echt had gestaan waar zij nu stond, wel dat heb ik nu ook nog altijd. Als er beelden op TV zijn van om het even welk programma die door gaan in die zalen, kijk ik altijd naar de plaats waar ik toen ergens moet gezeten hebben. Want in 1974 heb ik als gewoon saxofoniske van Tessenderlo de eer gehad om toen in het begeleidingsorkest te spelen, samen met muziekanten uit de René Beckers Big Band. Het eerste optreden was te Vorst National, het tweede optreden in de Elisabetszaal, en het derde optreden in Carré in Amsterdam.
Marlène Dietrich optreden in België en Nederland.
28-02-2006
In 1974 kwam MARLENE DIETRICH naar Belgie, een optreden in VORST NATIONAL, een in ELISABETHS ZAAL, een in CARE in AMSTERDAM. Een week voor datum van optreden kwam de rythme-sectie overgevlogen, voor de blazers zou de inrichter instaan, zo kwam hij bij RENE BECKERS BIg-BAND terecht. Er was één week dagelijkse repetitie voorzien, ( ook betaald ), de muziek was niet zo speciaal, het waren wel copies van copies, niet zo duidelijk dus. Bij de laatste repetitie werd er flink gewerkt in de zaal, de geluidsinstallatie, en de verlichting werden opgesteld en opgehangen. Op zeker ogenblik stond er een mevrouw voor op het podium die aanwijzingen gaf, waar de spots moesten geschoven worden. Zij was gekleed in jeans die zeker niet uit een "stockamericain" kwam, maar wel op maat gemaakt, dat was MARLENE DIETRICH. De inrichter wist ons later te vertellen welke eisen mevrouw stelde, ze moest afgehaald worden in een bepaalde wagen, er mochten geen foto's genomen worden, de kleedkamer moest op het zelfde niveau als het podium zijn, zodat ze als het nodig was met een rolstoel kon verplaatst worden (die had zij bij ) De binnenzijde van haar kleedkamer moest in rode "floer"zijn. Tijdens het optreden stonden er " bodygards" klaar, moest er iets gebeuren. Achter het gordijn van het podium stonden vier grote tafels tegen mekaar,; daar op lag haar nertssenmantel, met allemaal kaartes er rond geplaatst , in drie talen , NIET AANRAKEN. Dat was de mantel die zij droeg in de film. DE BLAUWE ENGEL. Ik ben wel fier zo'n madam begeleid te hebben, ik een klein saxofoniske uit LOOI
Op 27 december 1901 wordt Maria Magdalena Dietrich geboren. Ze heeft lang geprobeerd het idee op te houden dat ze in 1904 geboren was. Haar voornaam "Marlene" creëert zij als kind uit haar beide voornamen. Zij zou hem later gebruiken als een pseudoniem waarmee de hele wereld haar zou aanspreken. Grote bekendheid krijgt ze met haar rol als revuezangeres Lola in de film Der blaue Engel, vooral met het lied Ich bin von Kopf bis Fuß auf Liebe eingestellt. Deze film uit 1929 wordt nu gezien als een van de meest tijdloze films ooit gemaakt. Tijdens de Tweede Wereldoorlog wordt ze nog bekender met haar vertolking van het lied Lili Marleen, geschreven in 1915 en aan weerszijden van het front geliefd (zij het in verschillende talen).
In 1930 verhuist Marlene Dietrich naar de Verenigde Staten. Daar werkt ze met de Oostenrijkse regisseur Josef von Sternberg. Ze wordt door Hitler gevraagd terug te keren naar Duitsland. Hij ziet in haar het toonbeeld van de Duitse vrouw. Maar ze weigert. Ze verafschuwt alles waar Hitler voor staat. In de oorlog gaat ze voor de geallieerde soldaten aan het front optreden om hun moreel te versterken. Vanwege haar moeder, die de hele oorlog in Berlijn is blijven wonen, wordt Marlene een van de eerste niet-militairen die na de bevrijding de grens van Duitsland oversteken. Ze treedt nog éénmaal in Berlijn op, waarna ze er nooit meer terugkeert. Dit omdat ze wordt uitgejoeld als verraadster.
Marlene is niet zomaar een filmster. Ze is een symbool voor velen. Haar stijl wordt later gekopieerd door Madonna en ook door Britney Spears. Maar niet alleen haar uiterlijke verschijning, ook haar seksuele uitstapjes zorgen voor bewondering en minachting. Ze kwam er openlijk voor uit biseksueel te zijn. "Ein bisschen bi schadet nie" is een uitspraak van haar. Onder haar vrienden bevonden zich het Amerikaanse sekssymbool Mae West, schrijver Ernest Hemingway, Noël Coward en Hildegard Knef. Ze had onder andere relaties met John F. Kennedy, Mercedes D'Acosta, Jean Gabin en Claudette Colbert.
Marlene begint wanneer haar filmcarrière stokt een nieuwe loopbaan als zangeres en entertainster. Concerttournees en optredens in Las Vegas met een orkest onder leiding van Burt Bacharach brengen haar nieuwe faam. Met Marlene zelf gaat het minder goed: zij raakt verslaafd aan alcohol, slaappillen en barbituraten en heeft steeds meer moeite haar ouderdom te verbergen. Op tournee in Australië breekt zij "spontaan" een van haar fameuze benen. Zij zal nooit meer in de openbaarheid verschijnen.
Op 6 mei 1992 overlijdt ze, na 15 jaar als een kluizenaar geleefd te hebben, in haar appartement in Parijs. Als een gebaar van verzoening wordt ze begraven in Berlijn.
Marlenes dochter Maria Riva publiceert na haar moeders dood een onthullend boek over haar moeder waarin de schandalen, het drank- en drugsmisbruik en de egocentriciteit van de grote Dietrich worden onthuld. Het boek wijst ook op Marlenes discipline, vakmanschap en haar inzet voor de geallieerde zaak in de Tweede Wereldoorlog.
Een deel van Marlenes bezittingen, waaronder haar garderobe en haar "Haute couture" is in het filmmuseum in Berlijn ondergebracht.
Joe Harris en the Pink-Umbrellas. Jaren 1960 - begin 1970. Wil U meer weten over deze mannen, scrol dan naar het begin van mijn blogje, in mijn archieven dus terug te vinden.
Hij was een van de pioniers van de jazzmuziek en heeft met name de saxofoon een hechte plaats binnen de jazz gegeven. Vandaar zijn bijnaam 'vader van de tenorsaxofoon'. Hij begon op 5-jarige leeftijd echter op piano en wat later ook op cello. Op zijn negende verjaardag kreeg hij een, toen in de de Verenigde Staten populaire en goedkope, C-melody sax. Hoewel wat kleiner dan een tenorsax toch een groot instrument voor een kind, maar de jonge Coleman was er bezeten van.
Zijn kennis van muziek en zijn vermogen om muziek te lezen was groot en al met 12 jaar trad hij regelmatig met anderen op. Zijn grote kans kwam toen hij 16 was en hij door de toen razend populaire vaudeville-zangeres Mamie Smith voor haar showband werd gevraagd. Zijn moeder weigerde in eerste instantie om toestemming te geven, maar gaf twee jaar later toch toe. Hij speelde er zowel cello als saxofoon, waarbij hij de C-melody al snel inruilde voor de tenorsax.
Al snel speelde Hawkins ook met topmusici in New York. Hij verliet Mamie Smith in 1923 om onder meer te gaan werken met Fletcher Hendersons orkest.
Geïnspireerd door pionier Adrian Rollini bespeelde Coleman daar korte tijd ook de grote bassaxofoon en dubbelde hij ook regelmatig op klarinet en bariton. De tenor zou echter zijn grote liefde blijven. Het was in deze periode dat zijn spel tot rijpheid kwam en zijn naam voorgoed werd gevestigd. Een jaar lang maakte ook Armstrong deel uit van de Henderson-band en al bleven de twee solisten afstandelijk ten opzichte van elkaar, toch zullen ze elkaar zeker gestimuleerd hebben.
In 1934 was Hawkins aan verandering toe en vertrok naar Engeland voor een engagement met het toen beroemde orkest van Jack Hylton. Een jaar later had Hylton een tournee in Duitsland waar toen al geen zwarte Amerikanen werden toegelaten. Daarom reisde hij door naar Nederland, met regelmatige uitstapjes naar Parijs en Zwitserland. Gelukkig zijn in die periode veel platen gemaakt, onder andere met het Nederlandse orkest The Ramblers met zang van Annie de Reuver en met musici als Django Reinhardt en Stéphane Grappelli.
Net voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog keerde Hawkins in 1939 naar New York terug, waar hij op 1 oktober in Kelly's Stables Body and Soul opnam, dat hem op slag wereldfaam opleverde, ook buiten jazzkringen. Hij ging nu zijn meest vruchtbare periode in en met alle groten van de jazz maakte hij de ene opnamesessie na de andere, met name ook met jonge muzikanten die een nieuwe muziekvorm hadden bedacht: bebop.
Zijn muzikale smaak was zeer gevarieerd en hij bezat veel platen van Chopin en Schumann tot Mahler en Strauss, maar Bach was ongetwijfeld zijn grootste favoriet en diens muziek hield hij ook altijd aan jonge musici als voorbeeld voor. Hij was zelf een goed pianist en speelde ook veel klassiek op zijn Steinway vleugel. Als saxofoon koesterde hij het zwaar vergulde exemplaar dat hij persoonlijk van Maurice Selmer, directeur van de gelijknamige saxofoon'fabriek', had ontvangen.
Eind jaren veertig maakte Hawkins' stilistische voorbeeldfunctie (G. Slagmolen sprak van 'een superbe sonore swingstijl') plaats voor die van zijn vibratoloos spelende tegendeler Lester Young om na het door Miles Davis geïnstigeerde tijdperk van de 'cool'-jazz weer speurbaar te worden in het spel van Sonny Rollins en (eind jaren 60) Archie Shepp. Dit neemt niet weg, dat hij in de jaren 50 een prominente rol speelde in het reizende muzikale 'circus' van Norman Granz met zijn fameuze 'Jazz at the Philharmonic'.
Daarnaast waren er de, vaak eveneens door Granz georganiseerde, festivals zoals het meest beroemde in Newport. En in 1959 werd door hem de zoveelste versie van Body and Soul gespeeld, die voor veel kenners geldt als nog beter dan het 'origineel'. Feit is dat Hawkins (of 'Bean', zoals hij vaak werd aangeduid) ook in deze periode dingen heeft neergezet, zoals zijn prachtige solo's op het Benny Carter-album "Further Definitions" en met het orkest van Duke Ellington.
Vanaf zijn zestigste werd echter wel een gestage neergang ingezet en ging hij zichzelf verwaarlozen. Altijd al een zware drinker at hij nu nauwelijks meer en dronk alleen nog maar. Spelen deed hij nog steeds, maar zwaar leunend tegen een piano, omdat hij anders niet meer overeind bleef. In plaats van zijn altijd zeer verzorgde uiterlijk waren zijn kleren nu verkreukeld en zijn haren ongekamd, zijn ogen leeg en starend. Hij stierf op 65-jarige leeftijd.
Er is geen tweede voorbeeld van een jazzmusicus, die zonder zijn eigen stijl te verloochenen in de voorste gelederen is blijven spelen tot aan zijn dood toe, o.a. als jongeman samen met de jonge Louis Armstrong, later met de topbopper Dizzy Gillespie en in de jaren 60 met John Coltrane. Zijn absorptievermogen was te danken aan een verbluffende muzikale intelligentie.
Webster, geboren in de Amerikaanse staat Missouri, wordt gezien als één van de drie meest belangrijke swing tenoren (naar zijn instrument, de tenor sax) met Coleman Hawkins (Webster's belangrijkste invloed) en Lester Young. Hij stond bekend om zijn harde, geraspte en brutale uithalen, terwijl hij in ballads ook warm en sentimenteel kon spelen. Webster leerde piano en viool spelen op jonge leeftijd, voordat hij met de saxofoon om leerde gaan. Toen Bud Johnson hem eenmaal de technieken van het saxofoon spelen leerde was hij verkocht en voegde hij zich bij de Young Family Band (toen nog met Lester Young). In de jaren 30 van de vorige eeuw spendeerde hij de nodige tijd met verschillende orkesten, waaronder die van Andy Kirk, Fletcher Henderson, Benny Carter, Willie Bryant, Cab Calloway en de band van Teddy Wilson.
In 1940 werd Ben Webster de eerste tenor solist in het orkest van Duke Ellington. In de daaropvolgende drie jaar speelde hij op vele beroemde albums, waaronder Cotton Tail en All Too Soon. Na drie productieve jaren met Duke Ellington verliet hij in een boze bui de band in 1943 en knipte hij een pak van Ellington aan stukken. Hierna speelde hij in New York City, als bandleider en lid. Hieruit vloeide onder meer korte samenwerkingen met Raymond Scot, John Kirby en Sid Catlett voort.
Met Art Tatum nam hij ook nog een klassieke set op, maar in 1964 besloot hij te gaan toeren met Amerikaanse jazz-muzikanten in Kopenhagen. In zijn laatste decennium woonde hij afwisselend in Kopenhagen en Amsterdam. Documentairefilmer Johan van der Keuken legde zijn verblijf te onzent vast in Big Ben: Ben Webster in Europe. Ondanks het feit dat hij bekend stond als een moeilijk persoon speelde hij met de grootste muzikanten die de jazz gekend heeft. Bovendien was zijn speelstijl een invloed voor latere beroemdheden als Archie Shepp, Lew Tabackin, Scott Hamilton, David Murray en Bennie Wallace.
Korte biografie van ART BLAKEY ( drummer-Bandleider).
Art Blakey
Arthur (Art) Blakey, ook wel Abdullah Ibn Buhaina genaamd (Pittsburgh (Pennsylvania), 11 oktober 1919 - New York City, 16 oktober 1990) was een van de grootste Amerikaanse jazzdrummers en een van de invloedrijkste jazzmuzikanten.
Blakey is met Kenny Clarke en Max Roach de uitvinder van de bebop-drumstijl. Blakey was echter niet alleen een drummer, hij stond ook te boek als een groot bandleider.
Geschiedenis
In de jaren '40 begon Blakey als drummer van verscheidende bands ervaring op te doen in het jazzwereldje. In die jaren bekeerde hij zich tot de Islam en nam de naam Abdullah Ibn Buhaina aan. Eind jaren '40 en begin jaren '50 drumde hij onder meer bij Miles Davis, Bud Powell en Thelonious Monk. Al snel begon hij zijn eigen bands te formeren, waaruit uiteindelijk de samen met Horace Silver opgerichte band The Jazz Messengers voortkwam.
The Jazz Messengers
The Jazz Messengers (1985)Meer dan 30 jaar lang maakte Blakey albums en trad hij op met zijn band The Jazz Messengers'. Deze band was ontstaan uit een aantal bands die Blakey samen met Horace Silver leidde. Na vijf jaar verliet Silver de band en ging Blakey alleen verder. De band kreeg toen de naam Art Blakey and the Jazz Messengers.
In deze legendarische band kregen vele jonge muzikanten de ruimte om zich aan het grote publiek te laten zien. Blakey's credo was dan ook: I'm gonna stay with the youngsters. When these get too old I'll get some younger ones. Keeps the mind active. Freddie Hubbard, Wayne Shorter, Donald Byrd, Cedar Walton, Lee Morgan, Benny Golson, Wynton Marsalis, Branford Marsalis, Keith Jarrett, Lonnie Plaxico en John Hicks zijn slechts enkele van de grote artiesten die in zijn band zijn begonnen.
In 1956 nam Art Blakey met zijn Jazz Messengers een elpee op met de Nederlandse jazzzangeres Rita Reys, iets wat in Nederland alle kranten haalde. De elpee "The Cool Voice of Rita Reys" werd zowel in de VS (op het label Columbia) als in Nederland (door Philips) uitgebracht.
Blakey bleef tot op late leeftijd optreden en albums maken met zijn Jazz Messengers en overleed in 1990 in New York. Hij had zijn stempel gedrukt op de jazzmuziek en liet een indrukwekkende lijst van muzikale hoogtepunten na.
Korte biografie van Etienne Verschueren. ( sax alto ).
Etienne Verschueren ( sax alto ).
Etienne VERSCHUEREN werd geboren in Ronse (Ronse), België, in 1928, uit een muzikale familie. He studies piano at the Music Conservatory of Ghent in 1945, then harmony in his home town. Hij studie piano aan het Conservatorium van Gent in 1945, toen de harmonie in zijn woonplaats.He starts playing the saxophone, on which he is self-taught. Hij start het afspelen van de saxofoon, waarop hij zichzelf aangeleerd.
Soon after World War 2, he works with the most famous professional bands : Willy ALBIMOOR, Mickey BUNNER. Kort na de Tweede Wereldoorlog 2, hij werkt met de meest bekende professionele bands: Willy ALBIMOOR, Mickey BUNNER.He shares his activities between piano and saxophone. Hij deelt zijn activiteiten tussen piano en saxofoon.In the fifties, while playing with Belgian tenor sax legend Jack SELS, he moves towards the alto sax. In de jaren vijftig, terwijl tegelijk met de Belgische tenor sax legende Jack Sels, hij stappen in de richting van de alt sax.
He joins Roger VAN HAVERBEKE's "Belgian Bluebirds" then trumpet player Janot MORALES. Hij treedt toe tot Roger Van HAVERBEKE de "Belgische Bluebirds" dan trompettist Janot MORALES.
Etienne VERSCHUEREN starts getting involved with the Belgian bebop scene : René THOMAS, Jacques PELZER, Jean WARLAND, SADI, etc. Etienne VERSCHUEREN begint steeds betrokken bij de Belgische scene bebop: Rene Thomas, Jacques Pelzer, Jean WARLAND, Sadi, enz.
He also plays accordeon in the recording studios and develops a carreer as an arranger. Hij speelt ook accordeon in de opnamestudio's en ontwikkelt een loopbaan als arrangeur.He writes for famous singers Catherina VALENTE, Charles AZNAVOUR, etc... Hij schrijft voor beroemde zangers Catherina Valente, Charles Aznavour, enz. ..
In 59, he joins the Belgian radio (INR) big band led by Henri SEGHERS. In 59, dat hij zich aansluit bij de Belgische radio (INR) big band onder leiding van Henri Seghers.He composes for this ensemble the music of "Suite en seize", a TV program that receives the "Rose de Bronze" award in Montreux (63). Hij componeert voor dit ensemble de muziek van 'Suite en grijpen ", een tv-programma dat ontvangt de" Rose de Bronzen "award in Montreux (63).
The same year, the BRT radio hires him and soon selects him in 65 to be the leader of the "BRT Jazzorkest". In datzelfde jaar, het BRT-radio huurt hem en al snel kiest hij in 65 als de leider van de "BRT-Jazzorkest".Under his leadership, this big band will become an important institution on the musical scene, as well in Belgium as in Europe. Onder zijn leiding heeft deze big band zal een belangrijke instelling op het muzikale vlak, zowel in België als in Europa.They will perform every year at the "Jazz Middelheim" Jazz Festival in Antwerp. Zij zal elk jaar op de "Jazz Middelheim 'Jazz Festival in Antwerpen.
As a leader, composer/arranger or saxophonist, Etienne VERSCHUEREN had the opportunity to work with the greatest American jazzmen. Als leider, componist / arrangeur en saxofonist, Etienne VERSCHUEREN de gelegenheid gehad om te werken met de grootste Amerikaanse jazzmen.But he also promoted, with the help of radio producer Elias GISTELINCK, the music of Belgian composers and arrangers : SADI, Francy BOLAND, Jean WARLAND, Bert JORIS, Bob PORTER, Michel HERR, Freddy SUNDER and many others. Maar hij ook bevorderd, met de hulp van radio-producent Elias GISTELINCK, de muziek van Belgische componisten en arrangeurs: Sadi, Francy Boland, Jean WARLAND, Bert Joris, Bob PORTER, Michel Herr, Freddy SUNDER en vele anderen.
In 77, Etienne VERSCHUEREN founds the "Bop Friends" with Nick FISSETTE (tp), Tony BAUWENS (p), Roger VANHAVERBEKE (b) and Freddy ROTTIER (drs). In 77, Etienne VERSCHUEREN sticht het "Bop Friends' met Nick FISSETTE (tp), Tony Bauwens (p), Roger VANHAVERBEKE (b) en Freddy Rottier (drs.).The group recorded 2 albums. De groep 2 albums.Another album, "Early Spring", recorded in 83, after a first eclipse as a saxophonist, presents him with pianist Charles LOOS, Roger VAN HAVERBEKE (b) and Freddy ROTTIER (drs). Een ander album, "Early Spring", opgenomen in 83, na een eerste zonsverduistering als een saxofonist, presenteert hem met pianist Charles Loos, Roger Van HAVERBEKE (b) en Freddy Rottier (drs.).
He also recorded a big band album with pianist Jack VAN POLL : "Injacktion" (September 5118). Hij heeft ook sprake van een big band album met pianist Jack VAN Poll: "Injacktion" (september 5118).
In 85, Etienne VERSCHUEREN is forced to give up the saxophone for health reasons. In 85 van Etienne VERSCHUEREN is gedwongen om afstand te doen van de saxofoon om redenen van hygiëne.He then concentrates on his writing, plays the piano and communicates his enthousiasm for music to musicians of all generations. Hij concentreert zich vervolgens op zijn schrijven, speelt de piano en communiceert zijn enthousiasme voor de muziek aan muzikanten van alle generaties.
This generous musician leaves us with several recordings, in which he shows a brilliant talent as a saxophonist and as a composer/arranger. Deze ruimhartige, muzikant laat ons met verschillende opnames, waarin hij toont een briljante talent als een saxofonist en als componist / arrangeur.
He wrote many pieces for jazz big band, for symphony orchestra ans a few film scores (ao André DELVAUX's "Une femme entre chien et loup"). Hij schreef veel stukken voor jazz big band, voor symfonisch orkest ans een paar film scores (oa Andre Delvaux "Une femme entre chien et loup").
A musician of great feeling, he was nicknamed "Mister Blue" by his peers. Een muzikant van groot gevoel was hij de bijnaam 'Mister Blue "door zijn collega's.
Theodore Walter (Sonny) Rollins (7 september1930, New York City) is een Amerikaans jazzmuzikant en tenorsaxofonist. Sonny Rollins heeft al een lange productieve carrière in de jazz. Hij begon op zijn elfde, en speelde al voor zijn 20e samen met Thelonious Monk. Tegenwoordig toert hij nog en neemt hij nog albums op. Leeftijdgenoten en muzikanten waarmee hij opnam heeft hij overleefd: John Coltrane, Miles Davis en Art Blakey.
Op 22 juni 1956 nam hij Saxophone Colossus op, één van zijn hoogst gewaardeerde albums. Op het album ook Tommy Flanagan (piano), de Jazz Messengers (Art Blakey)-bassist Doug Watkins en drummer Max Roach. Het was pas zijn derde album als bandleider, maar toch nam hij al zijn meest bekende nummer op: "St Thomas", een calypso afgeleid van een liedje dat zijn moeder zong in zijn jeugd: 'het was een traditional'. In de jaren '50 was Rollins een leidende kracht in wat later bekend werd als hard bop. In 1957 begon hij ook met het gebruik van bas en drums als begeleiding van zijn solo's, bijvoorbeeld op de twee vroege opnames 'Way Out West' (Contemporary, 1957) en 'A Night at the Village Vanguard' (Blue Note, 1957).
Albums
In 1959, toen hij gefrustreerd raakte met zijn - volgens hemzelf - muzikale beperkingen, nam hij een tweede (en beroemd geworden) verlof van de muziek. Om een zwangere buurvrouw niet lastig te vallen, ging hij oefenen op de Williamsburg Bridge. Zijn 'comeback'/album heette dan ook The Bridge.
Ook in de jaren '60 bleef Sonny een van de avontuurlijkere muzikanten. Elk album verschilde hemelsbreed van de voorgaande. Hij deed latin/rtmes op 'What's New', haalde de avant-garde in met 'Our Man in Jazz', en herontdekte de normen op 'Now's the Time'. Hij speelde ook de soundtrack van 'Alfie'.
Wederom gefrustreerd nam hij zijn derde, en voorlopig laatste, verlof. Hij besteedde zijn tijd aan yoga, meditatie en Oosterse filosofieën. In 1972 raakte hij in contact met RandB, pop, en funk/ritmes. Hij had nu ook elektrisch versterkte gitaar en bas in zijn band. In deze periode speelde hij zijn solo's zonder begeleiding. In 1985 kwam zijn album 'Solo Album' uit.
Zijn grootste bekendheid behaalde hij met uitvoeringen op de album Tattoo You van de Rolling Stones uit 1981. Hij speelt op de nummers 'Slave', 'Waiting on a Friend' (de solo) en mogelijk 'Neighbours'.
Op 11 september 2001 was Sonny Rollins vlakbij het World Trade Center toen de torens instortten. Vlak daarna nam hij het live/album "Without a Song: The 9/11 Concert" op.
Nadat hij in de jaren vijftig van de twintigste eeuw met grootheden als Dinah Washington, Lionel Hampton en Dizzy Gillespie had gespeeld, legde hij zich vanaf de jaren zestig toe op het schrijven, arrangeren en produceren van muziek. Aanvankelijk bleef hij trouw aan de jazzwereld, maar langzamerhand breidde hij zijn werkterrein uit naar de filmmuziek en de pop. Hoewel hij met talloze artiesten heeft gewerkt, blijft Michael Jackson (vanwege de productie van het miljoenenalbum Thriller) nog altijd de meest genoemde. Het nummer Chump change fungeert als tune van het bekende sportprogramma op de radio, Langs de Lijn.
Jones werd in zijn carrière maar liefst 76 keer voor een Grammy Award genomineerd, en won er 26. Voorts kreeg hij een Emmy Award en zeven nominaties voor een Oscar, waarvan hij echter geen enkele won.
Stan Getz (geboren als Stanley GayetskyPhiladelphia, 2 februari1927 Malibu, 6 juni1991) was een Amerikaanstenorsaxofonist, vooral bekend voor zijn fusion van jazz en bossa nova in de jaren '60, in samenwerking met o.a. Astrud Gilberto, João Gilberto, Jan Johansson en Charlie Byrd. Stan Getz was een van de weinige blanke jazzsaxofonisten met een negro-sound. Hij werd door het grote publiek en door zijn collegas enorm bewonderd. Hij kon op zijn tenorsax zowel heel gevoelig spelen (mellow) als supersnel en zijn klank werd zo beroemd, dat het bekend staat als The Sound (hét geluid).
William John Coltrane(23 september1926 in Hamlet, North Carolina - 17 juli,1967 in Huntington Hospital in Long Island, NY) is een Amerikaansejazzsaxofonist en componist.Born in Hamlet, North Carolina, Coltrane grew up in High Point, North Carolina and moved to Philadelphia, Pennsylvania in June 1943. Geboren in Hamlet, North Carolina, Coltrane opgegroeid in High Point, North Carolina en verhuisde naar Philadelphia, Pennsylvania in juni 1943.He was inducted into the Navy in 1945 and returned to civilian life in 1946. Hij was inducted in de Marine in 1945 en keerde terug naar het civiele leven in 1946.Coltrane worked a variety of jobs through the late forties until (still an alto saxophonist) he joined Dizzy Gillespie's big band in 1949. Coltrane werkte een verscheidenheid aan banen door de late jaren veertig tot (nog een alto saxofonist) hij zich aan bij Dizzy Gillespie's big band in 1949.He stayed with Gillespie through the band's breakup in May 1950 and (now on tenor saxophone) worked with Gillespie's small group until April 1951, when he returned to Philadelphia to go to school. Hij bleef met Gillespie door het uiteenvallen van de band in mei 1950 en (nu op tenor saxofoon) werkte met Gillespie's kleine groep tot april 1951, toen hij terug naar Philadelphia om naar school te gaan.
In early 1952, Coltrane joined Earl Bostic's band. In het begin van 1952, Coltrane bij Earl Bostic's band.In 1953, after a stint with Eddie Vinson, he joined Johnny Hodges's small group (during Hodges's short sabbatical from Duke Ellington's orchestra), staying until mid 1954. In 1953, na een stint met Eddie Vinson, Johnny Hodges hij toetrad tot de kleine groep (Hodges tijdens de korte sabbatical van Duke Ellington's orkest), blijven tot medio 1954.
Throughout his career Coltrane's music took on an increasingly spiritual dimension that would color his legacy. Doorheen zijn carrière Coltrane's muziek heeft een steeds spirituele dimensie die kleur zou zijn erfenis.His conception of expression in jazz became increasingly mystical , gnostic and cathartic . [ citation needed ] Zijn opvatting van meningsuiting in de jazz steeds meer mystieke,gnostische en catharsis.
Halfweg de jaren 60 heeft Willy nog met ons gewerkt, toen noemde onze groep nog JOSKE HARRIS EN THE MUSIC-FANS, in die tijd speelde wij nog " bals ", dus regelmatig een " marske", een " walske " een " tango "dus echt wel het commerciële 'gerne'. Hoe vlugger wij de mensen aan het dansen kregen, en ze ook hielden tot sluitingstijd, hoe gelukkiger de uitbater, en hoe meer kans dat wij hadden terug " kontrakjes " te krijgen. Als Willy zijn gitaar boven haalde, en een paar Jazz-akoorden sloeg, had ik al direct door dat hij bij ons niet op de juiste plaats zat, na enkele maanden verliet hij ook de groep, en heb van Willy verder niets meer gehoord, tot ik op zijn blog op seniorennet terecht kwam, onder de rubriek " MUZIEK " onder de naam van COWBOY. Zoals U kunt zien heeft hij wel met grote ' binken ' gewerkt, daarom vind ik dat hij zeker een plaats op mijn blog verdient, ik vind het zels een eer om dat mogen te doen.
Gitarist Willy Donni heeft een lange carrière achter zij rug als blues en jazzmuzikant.
Hier een paar namen van bekende musici waarbij hij speelde.
de jaren 60- Chuck Berry (tv.opname 63) T. Bone Walker (o5/o5/69), Jimmy Whiterspoon (in de Blue Note, Brussel). ( toen uitgebaat door Al Goyens.).
A.o. his recordings is a LP with Benny Waters (Vogel records van Mon De Voghelaere). Hij is ook de fiere vader van saxofonist/clarinettist André Donni. Klik op de foto voor vergrtingn klik dan nog eens op de vergroting
Jef Neve is het absoluut grootste nieuwe jazz talent uit België. Met zijn geweldige pianospel, innovatieve composities en erg goede rhythm sectie overtuigd hij ook op zijn nieuwe album Nobody Is Illegal weer optimaal. Wat een klasse! !!!!!!! Jef Neve (1977) heeft reeds een indrukwekkende staat van dienst als hij in 2003 met zijn Jef Neve Trio debuteert met het fraaie Blue Saga. Zo speelt hij vanaf zijn 14de als pianist met locale bands en schrijft hij muziekstukken voor zowel solo piano als voor orkest.
MEESTER Hij speelt daarna al snel samen met grote jazznamen als Dre Pallemaerts en Jesse van Ruller, als solist bij het Filharmisch Orkest van Vlaanderen en daarnaast in tal van popbands, in de vermaarde Belgische funkband Mr.Zebedee, bij klassieke ensembles, theater gezelschappen en hij doet vele sessies als studiopianist.
Hij maakt daarna tevens grote indruk als pianist en componist voor Dathe van het Contemporary Dance Company in Londen. En hij haalt ook nog even diplomas voor Meester in de Muziek voor Jazz en Klassiek en een diploma voor Specialisatie in Kamermuziek met een grote onderscheiding aan toe. O ja, Jef Neve is nu (2007) dus 30 jaar!
Trio albums
Met het debuutalbum Blue Saga scoort Neve dus gelijk internationaal. Het zijn niet alleen de erg goede en spannende composities die het werk doen. Ook het perfecte samenspel tussen bassist Piet Verbist (hij nam ooit lessen bij de vermaarde Dave Holland) en drummer Teun Verbruggen werken voor Neve optimaal.
Niet raar dus dat voor het tweede album wederom het trio wordt opgevoerd en met Its Gone wederom een klapper wordt gemaakt. Net als het debuut verkoopt het album zeer goed, is in het thuisland zelfs het best verkochte jazzalbum van het jaar en niet lang daarna interesseert grote platenmaatschappij Universal Neve om een internationale deal te tekenen.
Nobody Is Illegal
Met Nobody Is Illegal gaat Neve dus, met veel promotie, de wereld in en het is uitermate prettig om te weten dat er geen concessies op de sound van het trio zijn gedaan en ze nog volledig hun eigen avontuurlijke gang gaan.
Het levert gelijk het beste album van het Trio op met uitermate geslaagde composities. Album opener Airplane is zon track waar die andere pianomeester Brad Mehldau een moord voor zou doen. En ook de avontuurlijkheid in tracks als Nothing But A Casablanca Turtle Slidewhow Dinner (alleen die titel al..) en Second Love getuigen van de grootste klasse.
Eigenlijk kloppen gewoon alle tracks op dit briljante album. Nothing Is Illegal is zon jazzalbum waar het avontuur vanaf spat en de emoties bovenop liggen. Een waar meesterwerk van een eigentijdse jazzheld, die de wereld aan zijn voeten zal gaan krijgen.
Als Jazzorkest zijn we een rehearsel-band die semi-professioneel werkt aan optredens in binnen- en buitenland. Boom Big Band werd de afgelopen jaren al verschillende malen warm onthaald tijdens de concerten in de theaterzalen. Hierdoor werd de band tussen muzikanten en het professionele leven als artiest versterkt. Ook hebben we een hedendaags repertoire opgebouwd. Het spel tussen publiek en keuze van nummers blijft een uitdaging. BBB bestaat reeds 22 jaar en heeft 4 CD's. Klik op de foto voor vergroting, klik dan nog eens op de vergroting
Jos Gerinckx (drums) Lid van de Rico Zorroh band, is de rechterhand van Robert verelst (dirigent). Klik op de foto voor vergroting, klik dan nog eens op de vergroting.
Jacky Coppejans (piano) Was leider van de 5 Pennies Trad als begeleider op van o.a Connie Neefs, De Strangers, Klik op de foto voor vergroting, klik dan nog eens op de vergroting.
Eddy deVos (tenor sax) Was lid van de VRT bands van Etienne Verschuren en Freddy Sunder Was lid van het groot orkest van Nathalie Cole Tourde in de USA met Vaya Condios Klik op de foto voor vergroting, klik dan nog eens op de vergroting.
Eddy Coeck (bariton sax / klarinet) Vanaf het begin van het bestaan van BBB is Eddy lid van dit orkest. Klik op de foto voor vergroting, klik dan nog eens op de vergroting.
Solist Fred van der Meiren ( trompet ) Boomse Big Band.
Fred van der Meiren (trompet) Lead-trompet en gespecialiseerd in "high-blowing". Heeft hier reeds verschillende jaren zich op toegelegd. Uiteraard is zijn idool Maynard Ferguson TCE studio Klik op de foto voor vergroting, klik dan nog eens op de vergroting.
Biografie van FRANS VAN DYCK( trombonist ) Uit het Nieusblad 08.12.1904.
Radio zonder bigband is als een voetbalveld zonder gras'' Kleindochter giet muzikale herinneringen van Frans Van Dyck in biografie
ZELLIK - Binnenkort verschijnt in Asse een biografie van Frans Van Dyck. De 81-jarige( op 08.12.1904 ) Zellikenaar is een van de laatste nog levende grote muzikanten van de legendarische BRT-bigband van Francis Bay. Zijn enige kleindochter Nathalie raakte zo geboeid door de vele muzikale belevenissen van haar grootvader-trombonist dat ze er een boek over schreef.
Frans Van Dyck : ,,Actief spelen doe ik al enkele jaren niet meer, al weten ze mij wel nog te vinden. Voor de Zellikse fanfare maakte ik arrangementen voor medleys van liedjes van Will Tura en The Ramblers. Voor de wandelclub de Trekplosters schreef ik hun clublied, met een plezante tekst in het Zelliks dialect. Ik heb de arrangementen opgestuurd naar Freddy Sunder. In maart komt hij met zijn orkest naar Den Horinck en dan gaan ze dat eens opvoeren. Ik zeg altijd: muziek moet je schrijven voor de mensen, niet voor de muzikanten.'' Sunder staat samen met jou op meer dan één foto van de BRT-bigband van Francis Bay. Zie je die mannen soms nog?
,,Van de foto die in mijn muziekkamer ophangt, leven er nog hooguit vier en met hen bel ik nog regelmatig. Trompettist Edmond Harnie uit Halle is zelfs nog actief, ook al is hij al 83 of 84. Francis Bay zelf horen we niet meer, die schermt zich al jaren af. Ach, hij was nooit bevriend met de muzikanten, maar was wel een zeer goeie chef. Zelf een uitstekend trombonist zijnde, werd ik door Bay altijd iets strenger beoordeeld.Enkele weken geleden overleed nog Fernand Terby, met wie ik ook veel speelde. Daar is op verzoek van de familie geen ruchtbaarheid aan gegeven, hoewel hij een heel grote chef was van het symfonisch orkest en het Festivalorkest van de toenmalige BRT.'' Na de generatie Francis Bay was het bij de openbare omroep snel afgelopen met de eigen orkesten. Dat moet je toch iets gedaan hebben?
,,De radio is niet meer hetzelfde. Een radio zonder bigband, dat is als een voetbalveld zonder gras. Bij de viering van 50 jaar televisie hebben ze massa's oude programma's afgestoft. Maar iets van Francis Bay heb ik niet gezien.''
Tea for two
Met het lijstje orkestleiders en artiesten die je begeleidde, vul je al een half boek.
,,Je kunt me beter vragen met wie ik nooit speelde, dat is korter. Ik heb ze allemaal gezien: alle Vlaamse artiesten als Jo Leemans, Louis Neefs en Will Tura tot Aznavour, Sacha Distel of Becaud. Van Catharina Valente vergeet ik nooit dat ik in 1957 met haar in de studio in Brussel zat en ze me via de micro meedeelde: Frans, Sie haben ein junge Tochter . Mijn vrouw was bevallen van onze enige dochter. Ik werkte toen bijna dag en nacht. Overdag voor de BRT, 's avonds en 's nachts in zalen of nachtclubs. Met Caravelli ben ik op tournee geweest in Japan. Die had nooit een eigen orkest. Hij kwam hier in Brussel in de Decca-studio's zijn platen opnemen en trommelde Belgische muzikanten op. Wij, Belgische muzikanten, waren wereldvermaard bij de orkestleiders. Zelfs Frank Pourcel, een zeer moeilijke chef maar wel een van de beste, nam op in Brussel.'' Je speelde zelfs op het huwelijksfeest van koning Boudewijn.
,,Dat was een feest in twee zalen. In de ene speelde Francis Bay's orkest, in de andere dat van zijn RTBF-tegenhanger Henri Segers. Ik speelde toen bij Segers. Met al die koningen en hooggeplaatsten ging het er nogal stijfjes aan toe, behalve bij prinses Beatrix van Nederland. Ik herinner me nog dat ze ons tussen twee liedjes in toeriep: hé jongens, kunnen jullie eens een cha-cha spelen? Waarop wij onmiddellijk Tea For Two inzetten
Ik heb ook de eer gehad ooit met Frans Van Dyck te hebben gespeeld, dit in ' HET HOF VAN WESTERLO' in Westerlo, met de Big Band van Louis Neefs. Frans is toen enkele keren iemand komen vervangen.
Harold (Hal) Singer was born in Tulsa, Oklahoma in 1919. A talented young musician, he could play the violin, piano, and especially the reed instruments. he soon found that he preferred the tenor saxophone most of all. He quit college at Hampton Institute in Virginia to go out on the road as a musician with a territory band led by Terrence Holder. This led to other local bands such as Ernie Fields, Ed Christian, and Nat Towles. In 1942 while a member of the band of Lloyd Hunter, Singer stayed in Kansas City and became part of that city's musical scene. He was part of the Tommy Douglas band until he joined the great K.C. band of Jay McShann. Singer then moved to New York and spent the mid forties with the bands of Earl Bostic, Big Sid Catlett, Don Byas, and Roy Eldridge
Eddy House is een bekende saxofonist en clarinettist, die muzikaal heel wat op zijn kerfstok heeft. Hij won met zijn eigen big band allerhande festivals en schreef arrangementen voor Randy Crawford, David Soul, Lee Towers en de meeste Belgische vedetten.
Als componist-arrangeur was hij actief voor zowat alle Europese radio- en TV-orkesten, waarbij hij vooral faam verwierf omdat zijn werken probleemloos het domein van de licht-klassieke muziek en de jazz bewandelen. Hij maakte ook composities voor o.m. de Muziekkapel van de Rijkswacht en het Clarinetkoor van Walter Boeykens.
Verder trad hij verschillende keren op voor televisie, als solist of met verscheidene ensembles. Als rietblazer is hij een veelgevraagd solist, en hij maakte verschillende tournees die hem door gans Europa en de USA brachten. Hij trad op met ontelbare bekende muzikanten, en nam o.a. een CD op met het uit Nederland zeer bekende Pim-Jacobs-Trio.
Theo Mertens is veruit de bekendste trompettist van de Benelux. Hij speelde vanaf zijn 17de bij de Antwerpse Filharmonie en soleerde in Denemarken, Zweden, Parijs,... Tijdens The Night of The Proms was hij twee keer te gast als solist.
Hij doceerde aan de Conservatoria van Antwerpen en Rotterdam, waar hij onder andere John Curfs, de befaamde dirigent van "The Young Ones", tot zijn leerlingen mocht rekenen. Hij zal gegarandeerd iedere muziekliefhebber verbazen met zijn ongekende instrumentenbeheersing.
De liefde voor muziek is bovendien erfelijk : zijn zoon Carlo bespeelt de trombone bij El Tattoo del Tigre.
Biografie van FRANCIS BAY. Zondagnacht van 24 op 25 april 2005 overleed Francis Bayetz, beter gekend als Francis Bay. Geboren uit een klein middenstandersgezin te Rijkevorsel in 1914. De muziekmicrobe had hem vlug te pakken, want op 7-jarige leeftijd stond hij reeds als clarinettist op het podium met talrijke orkesten uit de streek. Op zijn veertiende schreef hij zijn eerste composities en gaf gedreven zijn muziekcarrière de goeie plooi met een voorkeur voor het toen zeer populaire Jazz. Later ook wel aangevuld met de populaire dansmuziek. Na de verhuis van zijn ouders naar Mechelen volgde hij er muziekopleiding in het muziekconservatorium, waar hij de eerste prijs behaalde voor clarinet. Later aangevuld met trombone, gitaar en saxofoon. Zijn verdere muziekstudies in Amsterdam zorgde ervoor dat hij in Nederland verbleef om te gaan spelen bij het orkest van Paul Godwin, waar hij zijn eerste grote optredens en ervaring opdeed. Ook maakte hij er nog even deel uit van de toen overbekende "Ramblers". Hij speelde ondermeer ook in de swingbands van Boyd Bachmann en Dick Willebrands en bleef tijdens WO II muzikaal actief bij Belgische en Nederlandse bands en was na de oorlog een van de grondleggers van "The Skymasters". Europese bekendheid verwierf hij met composities voor Nederlandse en Duitse speelfilms. In 1948 startte hij met een eigen orkest om in 1954 de leiding te nemen van het Nationale Radio- en Televisieorkest van de NIR, later BRT. Hiervoor maakte hij producties en composities voor ontelbare programma's.
Voor velen blijft Francis Bay de gekende begeleider van Jo Leemans en haar "Que sera sera" en ook de succesrijke muzikale optedens van Toni Corsari(1955-1964). Vanaf 1954 tot 1964 waren Bay en Leemans bijna dagelijkse gasten op radio en TV, tot Jo in 1964 besloot om uitsluitend voor het scherm te kiezen en zo gingen hun wegen voor altijd uit mekaar. In 1958 won Francis en zijn orkest de "Gouden Gondel" in Venetië. Een wedstrijd voor bigbands. Verder dirigeerde Francis Bay meer dan 10 maal onze eerste generaties Eurovisiesongvertegenwoordigers: Bob Benny (3x), Louis Neefs (2x), Ann Christie, Jacques Raymond (2x), Lily Castel, Nicole en Hugo en tenslotte in 1979 Micha Marah... Canzonissima, de eurovisie-preselecties en De Gouden Zeezwaluw kregen zijn voorkeur. In Amerika, na ontdekking op de wereldtentoonstelling van Brussel in 1958, werd hij in zijn beginperiode omschreven als de "Leader of some of the wildest big band-ensembles of the space age pop era". En dat wil wat zeggen als de Amerikaanse cowboys hem naast een Benny Goodman onder het kleine Jazz-platenlabel "Omega" onderbrachten. Zijn eigentijdse immitaties van hits van Count Basie, Glenn Miller, Tommy Dorsey en vele anderen waren daar niet vreemd aan en zorgden ervoor dat hij op Europees niveau een titelgevecht aanging met Perez Prado als beste
Biografie van EDDY HOUSE. is een bekende saxofonist en clarinettist, die muzikaal heel wat op zijn kerfstok heeft. Hij won met zijn eigen big band allerhande festivals en schreef arrangementen voor Randy Crawford, David Soul, Lee Towers en de meeste Belgische vedetten.
Als componist-arrangeur was hij actief voor zowat alle Europese radio- en TV-orkesten, waarbij hij vooral faam verwierf omdat zijn werken probleemloos het domein van de licht-klassieke muziek en de jazz bewandelen. Hij maakte ook composities voor o.m. de Muziekkapel van de Rijkswacht en het Clarinetkoor van Walter Boeykens.
Verder trad hij verschillende keren op voor televisie, als solist of met verscheidene ensembles. Als rietblazer is hij een veelgevraagd solist, en hij maakte verschillende tournees die hem door gans Europa en de USA brachten. Hij trad op met ontelbare bekende muzikanten, en nam o.a. een CD op met het uit Nederland zeer bekende Pim-Jacobs-Trio.
N.B. Eddy is mijn schoonbroer, wat ik mij nog altijd herinner alsof gisteren gebeurd, was zijn bruiloft. In de feestzaal was er een klein orkestje voorzien om tijdens het eten en daarna de genodigden op de dansvloer te krijgen. Eddy had mij vooraf wel gevraagd om mijn sax mee te brengen, na het eten zijn wij dan beiden op het podium gestapt, en hebben de ganse avond door met de jazz doorgespeeld.
De legendarische trombonist Slide Hampton (1932) presenteert het werk van Antonio Carlos Jobim, oftewel de Gershwin van Brazilië. Hampton speelde met zon beetje iedere jazzcoryfee: Lionel Hampton, Maynard Ferguson, Woody Herman, Freddie Hubbard, Booker Little, enz., maar ook zijn samenwerking met Dizzy Gillespie (1917-1993) wiens all star band al tien jaar door Slide wordt aangevoerd is memorabel. Net als Dizzy is Slide een belangrijk mentor van jong talent. Danilo Perez, David Sanchez en Roy Hargrove hebben voor een deel hun chops geleerd bij deze sympathieke éminence grise, die zich nu in Braziliaanse sferen begeeft.
Ikzelf, heb de eer en het genoegen gehad samen met enkele muzikanten uit de RENE BECKERS BIG-BAND een jazzcursus met trombonist SLIDE HAMPTON en saxofonist GEORGE COLEMAN gevolgd te hebben, en later een paar onvergetelijke concerten met deze twee uitzonderlijke muzikanten gespeeld te hebben.Heerlijk meegenomen.
Biografie van "DIRK VAN DER LINDEN" een jazzmuzikant van bij ons DIRK VAN DER LINDEN werd geboren te Antwerpen op 28 augustus 1969. Als zesjarige bespeelt hij de gitaar. Dirk komt voor het eerst in contact met jazz op twaalf jaar, in een restaurant te Antwerpen. Hij speelt tegelijk zijn eerste noten op piano.
Momenteel bespeelt Dirk Van der Linden naast gitaar, Hammondorgel, piano, bas (zowel contrabas als electrische bas).
In 1989 besluit Dirk Van der Linden beroepsmuzikant te worden. Sinds dan speelt hij als muzikant bij verschillende theaterproducties van Blauwe Maandag, K.V.S., K.J.T. en andere. Momenteel speelt Dirk Van der Linden bij verscheidene jazzformaties. Zo is hij de vaste pianist van de Swingcats waarbij in gans Europa wordt opgetreden. Ook met de Vanilla Brothers speelt hij piano.Samen met Pascal Michaux speelt hij in het trio The Hammond Swing Machine, twee Hammonds en drums. Het Hammondorgel vormt ook de spil van de groep: Dirk Van der Lindens Hammond Pressure.Regelmatig wordt Dirk als gast gevraagd op Hammondorgel met het trio van de franse saxofonist Jean Michel Cabrol.De gitaar bespeelt hij in hetDirk Van der Linden Trio en akoestische ritme gitaar bij de 8-koppige Internationale "Echoes of Swing Orchestra".
Dirk Van der Linden is volledig autodidact doch geeft hij les in scholen zoals de Jazzstudio te Antwerpen alsook in de Rockschool Noise Gate te Ternat. Hij werkte herhaaldelijk voor Radio en Televisie in binnen- als buitenland.
Hij concerteert in België, Nederland, Frankrijk, Duitsland, Zwitserland, Engeland, Italië, Wales, Schotland, Hongarije, Finland, op Ibiza, Noorwegen, Nieuw Zeeland, Guadeloupe en Amerika.
Hij werkte samen met o.a. Clark Terry, Toots Thielemans, Deborah Brown, Red Holloway, Dan Barrett,Tom Baker, Mike Carr, Frits Landsbergen, Eddie Locke, Bruce Adams, Bob Barnard, Leroy Jones, Teddy Edwards, Charlie Gabriel, Mark Braud, Carlo d Wys, Gianni Basso, Patrick Artero, John Barnes, Andy Cooper, Joe Muranyi, Charlie Antolini, Mighty flea Conners, Mike Cotton, David Paquette, Lilian Boutté, Danny Doriz, Mandy Gaines, Jesse van Ruller e. a. alsook met Vlaamse artiesten zoals Connie Neefs. Dirk is tussen zijn optreden ook blogger op seniorennet. blogs.seniorennet.be/dirkvanderlinden
Bert Joris begon zijn muzikale activiteiten op jeugdige leeftijd. Eerst studeerde hij viool en piano maar koos op zijn veertiende uiteinderlijk voor trompet. Hij volgde een klassieke opleiding aan het conservatorium van Antwerpen, maar voelde zich meer aangetrokken tot de jazz, een muziekstijl waarin hij zijn creatieve talent beter kon ontplooien.
Van 1978 tot 1987 werkte hij in het BRT jazzorkest, dat onder leiding van ETIENE VERSCHUREN stond. Aanvankelijk speelde hij trompet, maar hij deed zich ook opmerken als componist- arrangeur en uiteindelijk als gast dirigent.
Ondertussen bouwde Bert Joris verder aan zijn reputatie als pedagoog. Dit leide in 1987 tot een aanstelling als docent aan de befaamde SWISS JAZZ SCHOOL in Bern. Ongeveer gelijktijdig lanceerde hij in het LEMMENSINSTITUUT in Leuven een jazzcursus die na verloop van tijd uitgroeide tot de huidige jazzafdeling. Van 1991 tot 1992 was hij trompetleeraar aan het HILVERSUMS CONSERVATOTIUM.
In 1992 begon Bert Joris een intense samenwerking met de Belgische gitarist PHILIP CATHERINA. Maar ook met andere muzikanten en ensembles trad hij op. Zo tourde hij Europa rond met de ensembles ROB van BAVEL, ROBERT JAN VERMEULEN, WOLFGANG HAFFNER, RICARDO DEL FRA,- MICHEL HERR,- ENRICO PIERANUNZI,- JOE HAIDER,- ACT BIG BAND. Daarnaast vormde hij het BERT JORIS QUARTET ( met pianist DADO MORONI, drummer DRE PELLEMAERTS, en bassist PHILIPPE AERTS). Inmiddels wordt hij vaak als solist en/of als componist-dirigent uitgenodigd bij grotere Europese formaties en big bands zoal deze van KLAUS WEISS, AL PORCINO, het JAZZORCHETRA van het Concertgebouw, het metropollorkest en vele andere.
In 1986 tourde hij samen met de gerenemeerde drummer en orkestleider MEL LEWIS door Europa, waarop een uitnodiging volgde om in de NEW YORKSE club "THE VILLAGE VANGUARD diens big band te komen leiden in een project met zijn eigen muziek. Het plotse overlijden van MEL LEVIS maakte een einde aan het project. In 1998 trok hij naar de VS en oogste er veel succes met de SJS big band, waarmee hij ondermeer in de beroemde jazzclub " BIRDLAND " uit eigen werk dirigeerde met CLARK TERRY als gast solist. Dir succes werd in 2003 bevestigd wanneer hij uitgenodigd om samen met het BJO zijn muziek te komen presenteren op de meest prestigieuze en internationale jazzmeeting, de IJAJE in New York.
In 1996 ontving BERT JORIS de " DJANGO d'or prijs" en in 1998 wer hij verkozen als de beste BELGISCHE JAZZTROMPETTIST door de luisteraars van RTBF en VRT en door de Franstalige vakpers. Als huiscomponist van het BJO produceerde hij drie cd's. "September sesions ", THE MUSIC OF BERT JORIS" en " MEETING COLOURS " met Phillip Catherina. Veel jaren terug, toen ik zelf nog in de "YELLOW CITY BIG BAND" speelde, is Bert Joris ( toen nog een jonge snaak ) eens komen vervangen, de chef liet hem enkele maten solo spelen, en het was toen al een hele krak. Een paar maanden geleden keek ik op tv naar een film, de inleiding van deze, en de achtergrondmuziek, speelde Bert,allen op trompet, verder geen begeleiding; wat een muzikant!!!!!!!!!
Biografie van " ROGER VANHAVERBEKE " - viool- kontrabassist.
Biografie van ROGER VANHAVERBEKE.Viool- kontrabassist.
Als broekje van zeven speelde Roger al viool. Na enkele jaren aan de muziekacademie te Oostende studeerde hij aan het Koninklijk Conservatorium Brussel waar hij de eerste prijs viool behaalde en de zilveren medaille voor ( uitmuntendheid) notenleer. Ondanks zijn klassieke opleiding raakte hij in de ban van de jazzviolisten uit die tijd. EDDY SOUTH ( die net als Roger klassiek geschoold was) JOE VENETU- en STEPHANIE GRAPPELLY.
In 1949 ontving hij filicitaties voor zijn vioolspel van de contrabassist JOE BROWN. Deze spoorde hem teven aan om zich op de contrabas toe te leggen. Op 01.10.1950 speelde Roger zijn eerste concert als contrabassist bij het MICKY BUNNER ORCHESTRA. Hij bleef één jaar bij het orkest maar tegelijkertijd was hij ook actief op viool in het orkest van EMILE SALON. Daarna verving hij BENOIT QUERAIN in het octed van JACK SELS ( die hij héél hoog inschatte ) tijdens een tournée langs Amerikaanse Officeers Clubs in bezet Duitsland 1952-1953 ). Hij tourde nog drie jaar door Europa. Wanneer JACK SELS terug naar België kwam vormde ROGER zijn BELGIAN BLUEBIRDS met ETIENNE VERSCHUREN, WILLY ALBIMOOR en CEES SEE ( die later vervangen werd door PIERRE JOWAT)
In 1955 ging een zevenjarige samenwerking van start met het GROOT ORKEST van het Casino van Oostende o.l.v. Franz Lebrun
In 1962 droeg HENRI SEGERS hem op om de toenmalige RTB BIG BAND terug een nieuw leven in te blazen. Hij speelde er o.a. met SADI, ETIENNE VERSCHUREN, NICK FISSETTE en JOHNNY RENARD.. Ook maakte hij in September 1963 deel uit van het " SADI QUARTET ". Nade ontbinding van de bigband in 1965 besloot hij zijn eigen weg te gaan en formeerde hij zijn eigen trio met pianist JEAN FANIS ( later BOB PORTER , TONY BAUWENS, PASCAL MICHAUX en JOHAN CLEMENT) en drummer AL JONES ( speelde ooit bij DIZZY GILESPIE en in 1952 bij het Modern Jazz Quartet.
In 1966, 1967, 1971 zat Roger Vanhaverbeke in de studio met THE MERTENS BROTHERS Style met wie hij L.P. opnam voor verschillende labels.
In januarie 1976 vinden wij hem een laatste keer in de studio met het "SADI QUATET. Op 16 juni van hetzelfde jaar nam hij op met het BRT JAZZORKEST. Het nummer "EXE " uit deze sessie is terug te vinden op de compilatieplaat ' Mr BLUE " van Etienne Verschuren. Met zangeres ' STELLA MARRS en zijn trio blikte hij in november van dat jaar de L.P. " BELGIUM DISCOVERS STELLA MARRS" in.
Een jaar later vormde hij de legendarische BOB FRIENDS "met Etiene Verschuren, Freddy ROTTIER, Nic Fissette, en Tony Bauwens. Ze brachte twee LP uit op het VOGEL label: " LIVE AT THE MOZART"( 1977 ) en " LIVE AT THE BRUSSELS JAZZ CLUB"(1979 ) In 1980 werd de zieke Etienne Verschuren vervangen door STEVE HOUBEN voor een optreden tijdens het " NORTH SEA JAZZFESTIVAL in Den Haag. In 1983 speelde Roger Vanhaverbeke mee op de albums " EARLY SPRING "
In de zomer van 1992 komt de plaat " ATMOSPHERE " uit van het NEW LOOK TRIO met als gasten gitarist JEAN-FRANCOIS PRINS, en de Amerikaanse zangeres JUDY NIEUMACK. Met tenosaxofonist GEORGE MOX, en zijn New Look Trio nam hij in november van hetzelfde jaar de CD " JAZZY TUNES" op.
In de loop der jaren trad zijn trio op als begeleider van jazzgroten op doorreis in België zoals, CLARK TERRY, JOHNNY GRIFFIN, ROLAND KIRK, ART FARMER, GEORGE COLEMAN, SLIDE HAMPTON, DEXTER GORDON, SONNY STITT, MILT JACKSON, FRANK ROSOLINO, KAI WINDING, CHRIS EN PHIL WOODS, DON BAYAS, CECIL PAYNE, JEROME RICHARDSON, TOOTS THIELEMANS, SCOT HAMILTON, en IDREES SULIEMAN om er maar enkele te vernoemen.
Biografie van tenor sax " JACK SELS " Jean- Jaques ( Jack ) Sels. Geboren; Berchem, 29 januari 1922 Overleden ; Antwerpen, 21 maart 1970 Was een Belgisch jazzmuzikant.
Als puber verzamelde Sels jazzplaten. Door een aanzienlijk erfenis van zijn vader, wist hij zijn platen collectie op te voeren tot zo'n 10.000 stuks, die tijden de bomberdementen in de Tweede Wereldoorlog vernield werden. Sels leerde zichzelf het bespelen van de tenorsaxofoon aan, en nam hij met gitarist FREDDY SUNDER enkele plaatjes op. Vanaf 1958 werkte Sels mee aan radioprogramma's van de latere BRT- radio, en in opdracht van de dienst VOLKSONTWIKKELING van het ministerie van CULTUUR trok hij door Vlaanderen om de jazzmuziek te promoten. Sels speelde in zijn leven ondermeer met DIZZY GILESPIE, LESTER YOUNG, LOU BENNETT, en KENNY CLARKE, maar is desondanks zelf niet doorgebroken bij het grote publiek buiten Antwerpen. In het NIEUWSBLAD 9 met 2003 werd hij door Dick Martens " DE WITTE NEGER VAN DE DOKKEN" genoemd.
(tenor sax) Was lid van de VRT bands van Etienne Verschuren en Freddy Sunder Was lid van het groot orkest van Nathalie Cole Tourde in de USA met Vaya Condios Ik heb zelf met Eddy gespeeld in de big-band " THE YELLOW SITY BAND" te Geel. Eddy was de ' leed ' van de sax sectie. Eén uur voor elke wekelijkse repetitie van de big-band repeteerde de saxen appart, kwam het geheel dan samen, dat klonk als een bel. Ik moet wel zeggen dat ik de twee laatste jaren ( voor ik mijn gezichtsverlamming kreeg) meer heb bijgeleerd dan mijn 23 jaar ervoor. Wat ik mij nog herinner is..Onder de pauze van de repetitie stond ik met Eddy aan den toog een pintje te drinken, Eddy kreeg een telefoontje van Etienne Verschuren ( leider van het toen zeker beste jazzorkest van België) om Eddy uit te nodigen om een tournée te doen, Etienne moest ook nog een baritonsax hebben, Eddy vroeg mij of ik intresse had, maar daar voelde ik mij wel véél te klein voor.
Het een en ander over Jazzgitarist " FREDDY SUNDER "
Uit het " NIEUWSBLAD " wat over " FREDDY SUNDER. De man die vooral geen Vlaming mocht zijn F. Sunder blaast klassiekers nieuw leven in op Radio 2.
In de jaren 50 dacht het Vlaamse publiek nog dat hij een Amerikaans artiest was. Maar jazzgitarist Freddy Sunder is wel degelijk een Vlaming. Vandaag is hij een levende legende, die op uitnodiging van Radio2 oude 'standaard' nieuw leven mag inblazen.
Freddy speelde ooit bij NATHALIE COLE, SAMMY DAVIS Jr, en SHIRLEY BASSIE voor hij jarenlang de BRT-BIGBAND zou gaan leiden. Sunder heeft een voorliefde voor swingende jazz en de tijdloze melodiën uit het GREAT AMERICAN SONGBOOK die alle stormen hebben doorstaan. Met enkele van Vlaanderens mooiste sremmen, van BARBARA DEX over PAUL MICHIELS tot SOFIE, mag hij nu samen met een achtkoppige band in die eindeloze verzameling standards graaien. Sunder weet alles van orkestraties en arrangementen en is dus de geknipte man voor het bewerken van klassiekers als SUMMERTIME of MY FUNNY VALENTINE. Legendarisch is zijn gitaarpartij op WILL TURA'S. IK BEN ZO EENZAAM ZONDER JOU. Technisch onderleg. Zijn zoon FRITZ SUNDERMANN is intussen bekend van de folkgroep' LAIS ' "Onvoorstelbaar wat hij allemaal gedaan heeft" zei Fritz ooit over zijn vader. " HIJ IS OVERAL IN DE WERELD GEWEEST ; van CONGO tot RUSLAND. Een grappige anekdote vind ik dat hij in het begin aan de man werd gebracht als een Amerikaan. Hij mocht absoluut tegen niemand zeggen dat hij een Vlaming was. Zijn cariëre liep uitstekend, tot aan het licht kwam wie hij werkelijk was. Wat ik aan hem bewonder, is dat hij muzikaal-technisch bijzonder onderlegt is "
Vandaag is Freddy Sunder zowat een levende legende, één van de iconen van de Belgische Jazz.
Biografie van " Toots Thielemens " Uit het Belg. pop & rock archief. De meest gerenomeerde muzikale artiest. Alhoewel hij het belangrijkste is voor de jazz-wereld, heeft hij toch ook een inpact gehad op pop é rock- muziek.
Toots werd geboren in 1922. Als kind luisterde hij naar de muziek van DJANGO REINHARDT & HIS HOT CLUB DE FRANCE en CHARLY PARKER. Hij leerde accordeon, harmonica, en electrische gitaar spelen, maar heeft nooit de knepen van het notenschrift onder de knie gekregen. "Mijn ouders hadden in café ( staminee), en elke zondag was er een accordeonist. Ze hebben mij verteld dat ik als ik in mijn wiegje lag, dat ik al die bewegingen wou maken, op een lege schoendoos. En een van de klanten zegt " MO BERNARD DA JOENGSKE WILT ACCODEON SPELEN " En dan heeft mijn vader een kartonnen accordeon gekocht, en dat dit machientje dat ik nog steeds heb. Muziek heb ik nooit op school geleerd, ik ben en zelf-made man; Ik was niet van de sterkste gezondheid en " muzikant is gene stiel, hé", dat was het gezegde. In de jaren 40-50 kwam Toots in kontact met de jazz-scene, en tourde hij na een tijdje al rond met het orkest onder leiding van BENNY GOODMAN. Kort besloot hij zijn geluk in Amerika te proberen ( hij verkreeg de Amerikaanse nationaliteit in 1952 ). Een keer in het beloofde land, werd hij ontdekt door pianist GEORGE SHEARING, die hem uitnodigde bij zijn quintet te komen in 1953. Na zes succesvolle jaren met Shearing ging Toots verder en stichte een paar swing en bebop- kwartetten onder zijn eigen naam. In 1961 nam hij voor het eerst zijn welbekende compositie " BLUESETTE" op, en nu een echte "evergreen". Hij refereert er altijd lachend naar als " zijn pensioenfonds "
Daarnaast werd Toots zeker zo bekend met zijn carriére als een sessiemuzikant, werkende met de grote sterren van de jazz als QUINCY JONES , ROY ELDRIDGE' DIZZY GILESPIE, en OSCAR PETERSON. Thielemans zijn mondharmonica is ook te horen op de soundtracks van beroemde films als 'MIDNIGHT COWBOY(1969), THE GETAWAY (1972), SUGERLAND EWPRES (1974), TURKS FRUIT , en de wereldberoemde thematune van SESAMSTRAAT. Hij ging ook avontuurtjes uit de popwereld met talrijke muzikanten niet uit de weg, zoals BILLY JOEL, PAUL SIMON, e.a.
In 1981 kreeg Toots een kleine hartaanval, die deel van zijn lichaam weinig gevoel achterliet. Hierdoor moest hij gitaar spelen aan de kant laten, en het houden bij harmonica. Hij herstelde echter goed van deze tegenslag, en alhoewel hij moet toegeven dat hij niet evenveel noten als vroeger kan spelen, " hij nog steeds de goeie kan spelen". In 1998 heeft Toots een nieuwe CD gelanceerd, genaamd " CHEZ TOOTS", opgenomen in de Franse hoofdstad Parijs. Het repertoire is een jazztromisch menu van Toots, herinneringen aan de klassieke Franse chansons, van Edith Piaf tot Eric Satie.
In 2001 werd Toots opnieuw op een aantal plaatsen geëerd, nadat zijn "BLUESETTE " in 2000 al was bijgezet in de "eregallerij van het Vlaamse lied" door ' radio 2 '. Zo mocht hij het openingsfeest van het Belgisch E.U. voorzitterschap op de Brusselse Grote Markt inblazen op het CHAPEAU EUROPESE-feest. Hij was de eerste Belgische muzikant die de eer kreeg, samen met Wil Tura en Adamo geriddrd werden en zich Baron mochten noemen. Daarnaast kreeg hij ook nog een unieke EDISON voor zijn gehel cariëre op het Nederlands NORTH SEA JAZZFESTIVAL in DEN HAAG. Op live gebied in 2001 was een hoogtepunt zeker het optreden op Jazz Middelheim met het BRUSSELS JAZZ ORCHESTRA.
Biografie van Jazzpianist " THELONIOUS MONK " Theolonious Sphere Monk. geboren; 10 oktober 1917 (Rocky Mount-North Carolina ) Overleden; 17 februari 1982 (Weehawken New Jersy) Hij was een Amerikaans jazzmuzikant.
Hij werd geboren op 10 oktober 1917. Zijn kinderjaren en zijn jeugd bracht hij door in New York, waar zijn familie vanaf 1923 verbleef in het zwarte kwartier van JUAN HILL. Juist in deze buurt was er steeds een actieve muziekscene aanwezig. Dit feit zal er zeker toe bijgedragen hebben dat Thelonious heel zijn leven lang nabij dit muziekoord is blijven wonen.
Toe Monk 10 jaar oud was, kreeg zijn familie van een goede vriend een piano als geschenk, en zijn oudere zus Marion kreeg vanaf toen klavieronderricht. De kleine Thelonious keek toe hoe zijn zus regelmatig oefende en hij leerde daarbij vrij vlug noten lezen. Monk zei zelf later dat hij piano leerde spelen door over de schouder te kijken. Hij begon zelf piano te leren spelen. Op 11 jarige leeftijd kreeg hij voor het eerst, correcte pianolessen, en volgens Monk eigen zeggen, begon hij zich direct daarna in jazz te interesseren. Anders dan in andere families respecteerde de familis Monk de muzikale ambities van hun jonge spruit. Meer nog, Monk's moeder ondersteunde hem en stond hem steeds bij.
Monk kwam vlug voor het publiek terecht, hij begeleide het kerkkoor van de lokale Baptistengemeenschap, waarin ook zijn moeder zong. Hij verdiende ook zijn sporen als dansmuziekant op party's. Ondertussen groeide zijn intresse nog verder in de jazz. DUKE ELLINGTON, FATS WALLER, EARL HINES, en nog meer in het bijzonder "JAMES.P.JOHNSON " die in zijn buurt woonde, trokken zijn aandacht. Op 17 jarige leeftijd hield hij de de school voor bekeken, om een uitgebreide tour met een gospelgroep te ondernemen. Naast Monk bestond de begeleidende band van deze dames, uit een trompettist, een saxofonist, en een drummer. Als ze zich in een stad installeerden, vond Thelonious vlug aansluiting met de lokale jazzscene, en op het einde van zijn werkdag speelde hij s'avonds nog op diverse jamsessies. Hij maakte dan nog steeds gebruik van vele standaardtechnieken, alhoewel hij vanaf toen zijn eigen stijl ontwikkelde en speelde. Zijn moderne harmoniën kwamer er reeds aan. Om in zijn onderhoud te voorzien speelde hij als gelegenheidsjobs in bars en dans-plaatsen. In zijn vrije tijd werkte hij aan zijn eigen muzikale voorstellingen. Gedurende deze tijd had hij vriendschappelijke banden met personages die in de toekomst belangrijk zouden worden in de jazzwereld; de drummer KENNY CLARKE, de pianist BUD POWEL, en de trompettist DIZZY GILESPIE.
In het jaar 1939 trad altsaxofonist CHARLIE PARKER, toen nog begeleid door JAY McSHANN-BAND uit Kansas City, voor de eerste maal in de " BIG APPLE "(New York ) op. Zijn muzikale ontwikkeling leek in dezelfde stroming en richtig te geraken als van de jonge muzikanten uit de MINTON'S. Het jaar daarop speelde PARKER weer in New York en zijn revolutionaire spel zorgde ervoor de nodige aandacht te trekken in de Jazzwereld. GILESPIE en CLARKE klopten bij de nieuwkomer aan, en namen hem ook in MINTON'S PLAYHOUSE. De doorbraak van de " BE-BOB " was, zoals we nu tegenwoordig weten, nog slechts een kwestie van tijd. Thelonious had het idee vanaf in zijn hoofd gehaald, enkel en alleen nog van zijn muziek te leven. Hij gaat van de ene club naar de andere, speelt klavier en slaapt als hij moe wordt, eender waar hij zich bevind, soms op de planken, achter het klavier. Na een tijd trekt hij zich terug uit de BE-BOB-scene.
Toen hij in de jaren 1944-45 de tenorsaxofonist COLEMAN HAWKINS, Monk's vriend, in de stad kwam en hem voor concerten en opnamesessies in zijn band nam, waren dat de weinige uitzonderingen waarop Monk speelde en we nog opnames van hem hebben.. Monk werd niet bijzonder geapprecieerd door het publiek. Gezien Monk niet bereid was tot compromissen, vond hij in deze jaren slechts zelden werk. Hij bleef thuis en componeerde en droeg zijn gasten zijn werk voor. In 1947 kreeg Monk dan toch nog een kans, in de vorm van zijn eerste platencontract. De twee Joodse immigranten en jazzliefhebbers ALFRED LION en FRANK WOLFF hadden Nazi- Duitland in de jaren '30 verlatern en in 1939 een onafhankelijke platenfirma gesticht met de naam " BLUE NOTE RECORDS ". Na enkele jaren meer traditionele kunstenaars voorgesteld te hebben zoals bvb SYDNEY BECHET, richten beide jazzliefhebbers zich meer tot de moderne jazz, en stelde Monk voor met zijn eerste albumtitel " GENIUS OF MODERN MUSIC ". Monk bleef slechts zijn muziek en ritme kennen en op 40 jarige leeftijd leefde hij nog altijd bij zijn moeder. In 1948 werd hij geselecteerd in de " DOXNBEAT CRITIC POLLING", in de groep van de beste jazzmuzikanten van het land. Monk wordt met pech achtervolgd. Het jaar 1951 werd een absolute dieptepunt van zijn carriëre. Tijdens een gewoon autoritje met " JUNKIE BUD POWEL ", kwam Monk trecht in een voeruigencontrole. Powel stak Monk een klein pakje heroine toe, Monk verborg het en zoals het lot het wil, vond de politie toch de heroïne tussen de tenen van Monk. Monk moest 60 dagen zitten, en verloor daardoor zijn CABARET CARD. Het verlies van die kaart betekende dat Monk in geen enkele club nog mocht aantreden waar alcohol geschonken werd. Dir betekend voor een jazzmuzikant, zoveel als een beroepsverbod.
Biografie van Jazpianist-componist " DAVE BRUBECK "
Biografie van pianist- componist " DAVE BRUBECK " DAVE BRUBECK: Geboren 06 december 1920 (Concord--Californië.
Dave Brubeck studeerde compositie bij DARIUS MILHOUT. Zijn bekendste groep was het " DAVE BRUBECK QUARTET" met saxofonist PAUL DESMOND ( 1924-- 1977), opgericht in 1951. Brubeck experimenteerde met ongebruikelijke maatsoorten in de jazz. Zijn bekendste opname is " TAKE FIVE " (1959), een compositie van PAUL DESMOND in 5/4 maat. Zijn tweede bekendste nummer in " UNSQUARE DANCE ", dat bekend staat omdat het nummer in 7/8 maat is geschreven.
Een ander bekend nummer is " BLUE RONDO A LA TURK ". Dave Brubeck is de enige die het heeft begrepen, heeft een beroemde zwarte jazztrompetist eens gezegd. Brubeck begreep al vroeg in zijn carriëre dat hij een ander soort jazz moest creëren om zich te onderscheiden van de uitvinders van deze unieke muziek. Door onder andere gebruik te maken van Europese maatsoorten en zijn daarop gebaseerde eigenzinnige composities, ontwikkelde hij een eigen uniek jazzconsept. Europese jazzmusici hebben tot op heden weinig gebruik gemaakt van de eigen oorspronkelijke maatsoorten en het perspectief zichzelf daarmee herkenbaar te maken.Voorlopig hebben wij alleen TOOTS THIELEMANS met "BLUESETTE " en JOE VANENKHUIZEN met zijn compositis in driekwartsmaat het inzicht van Dave Brubeck op de juiste waarde te schatten en een herkenbaare vorm van Europese jazz ontwikkeld. foto; Dave Brubeck piano en Gerry Mulligan baritonsax
Geboren ; 3 mei 1903. Overleden ; 14 oktober 1977 Geboorteland ; Verenigde Staten.
HARRY LILLIS ( Tacoma, Washington, 3 mei 1903-- Madrid, 14 oktober 1977) was een populair Amerikaans zanger- acteur. Big Crosby's grootste hit was zijn opname van het door IRVING BERLINS gecomponeerd lied " WHITE CHRISTMAS " FILMOGRAFIE. ° THE BIG BROADKAST (1932) ° MISSISSIPPI (1935) ° RHYTM ON THE RANGE (1936) ° RHYTM ON THE RIVER (1940) ° BIRTH OF THE BLUES (1941) ° HOLIDAY INN ( 1942) ° GOING MY WAY (1944) ° THE BELLS OF ST. MARY'S (1945) ° BLUE SCIES (1946) ° A CONNECTICUT YANKEE IN KING ARTHUR'S COURT. ° WHITE CHRISTMAS ( 1954) ° HIGH SOSIETE (1654) met Frank Sinatra & Louis Armstrong °THE COUNTRY GIRL (1956) ° komedie " road" films, met BOB HOPE-Dorothy Lamour °° Road to Singapore(1940) °° Road to Zanzibar (1941) °° Road to Moroco (1942) °° Road to Utopia (1946) °° Road to Rio (191948) °° road to Bali (1952) °° Road to Hongkong (1962)
Biografie van Louis Armstrong. Volledige naam ; Louis Armstrong. Bijnaam ; Satchmo-- Pops. Geboren 4 augustus 1901. Overleden ; 6 juli 1971. Geboorteland ; Verenigde Staten. Jaren actief ; 1919-- 1971. Genre(s) ; Jazz .. als muzikant -- OOK ALS ZANGER. Armstrongs geboortedag. Armstrong beweerde altijd dat hij niet wist wanneer hij jarig was, maar dat hij het altijd vierde op 4 juli ( de Amerikaanse onafhankelijkheidsdag ). Armstrong gaf als jaar van zijn geboorte meestal 1900 op, behalve op officiële overheidsdocumenten ( daar was het 1901). Zijn geboortedatum (4 augustus) werd later teruggovonden door muziekhistoricus TAD JONES in de dooparchieven van de rooms-katholieke kerk waar Armstrongs grootmoeder hem had laten dopen. Armstrong was een telg van een arme familie in New Orleans. Ten tijde van zijn overlijden in 1971 werd hij beschouwd als één van de belangrijkste musici van de twintigste eeuw. In een eerbetoon aan Armstrong zei BING CROSBY " HIJ WAS DE ENIGE MUSICUS OOIT, DIE NIET DOOR IEMAND ANDERD VERVANGEN KON WORDEN ". MILES DAVIS zei over hem " JE KUNT NIETS OP EEN BLAASINSTRUMENT SPELEN DAT LOUIS NIET AL GESPEELD HEEFT" En DUKE ELLINGTON zei, " HIJ WERD ARM GEBOREN, STIERF RIJK, EN HEEFT INTUSSENTIJD NIEMAND BENADEELD " Wat hij deed. De door Armstrong bereikte mijlpalen vallen in drie categoriën. ° Zijn talenten als instrumentaal virtuoos omvatten een unieke, eigen stijl van spelen en een buitengewoon talent voor melodieke improvisatie. Als neveneffect van zijn talent ontwikkelde de trompet zich tot solo-instrument binnen de jazz. ° Zijn zangkunst. Overbekend om zijn rauwe, raspende stem was hij ook hier een meester der improvisatie in melodie en liedtekst om deze aan te passen aan de noden van zijn uitvoering. Beroemd om zijn introductie van het woordloos vocaliseren, later bekend als " scat ". Voor Armstrong zongen zangers altijd het lied, na hem werd het geaccepteerd om als uitvoerder een eigen stempel op het nummer te drukken. ° Zijn onverzettelijke persoonlijkheid, zowel als entertainer als later als publiek figuur. Zijn persoonlijkheid was zo sterk dat deze soms bijdragen als muzikant en zanger overschaduwde. Als acteur speelde hij in een aantal bijrollen in Holywood- producties en was hij de eerste zwarte die in de Verenigde Staten een nationaal uitgezonden radioprogramma presenteerde.
Biografie van ' Billy Eckstine ' Geboortenaam; William Clerance Eckstine. Geboren; 8 juli 1914. Geb. plaats; Pitsburg, Pennsylvania. Gestorven; 8 maart 1993 Genre(s) ; Jazz. Associated acts; Dizzy Gilespie-- Charlie Parker-- Sarah Vaugan.
Biografie van " Dean Martin" Geboren ; 07 juni 1917 Steubenville ( Ohio ) Gestorven ; 25 december 1995 Beverly Hills ( Californië. Hij was een Amerikaans filmacteur-- zanger.
DINO PAUL CROCETTI werd geboren in een Italiaans- Amerikaanse familie in Steubenville, Ohio. Hij verliet de school op 16 jarige leeftijd en had verschillende baantjes voordat hij zijn naam veranderde en succes kreeg als zanger in de clubs van New York.
De eerste keer dat hij met JERRY LEWIS samenwerkte was op 25 juli 1946 in" CLUB 500" in Atlantic City en samen ontwikkelde ze een succesvolle komedieroutine. Het duo maakte hun eerste film in 1949 " MY FRIEND IRMA " en in 1959 speelden ze een rol in de filmhit " AT WAR WITH THE ARMY". De dertien films die ze daarna maakten waren op de formule van deze film gebaseerd.
Hun gezamelijk televisiedebuut was in 1950 in " THE COLGATE COMEDY HOUR ", een gevarieerde show die zij tussen 1950 en 1955 ook af en toe zouden presenteren.
De samenwerking met Lewis werd op 24 juli 1956 afgebroken en tot veler verassing had Dean Martin hierna een succesvolle solocarière.
In de jaren 1960 was hij lid van de " RAT PACK", een beroemd/beruchte vriendenclub.(Frank Sinatra-enSammy Davis jr )
Hij speelde geheimagent MATT HELM in vier films (1966--1969 ) en tussen 1965--1974 presenteerde hij zijn eigen wekelijke televisieprogramma, THE DEAN MARTIN SHOW op NCB.
Zijn teruglopende gezondheid en populariteit zorgde ervoor dat hij vanaf de jaren 70 alleen nog veel theaterwerk deed. In 1988 trok hij zich kompleet terug uit de showbusiness nadat hij tijdens een tour met de andere Rat Pack- leden FRANK SINATRA-- en SAMMY DAVIS jr ziek werd. Uiteindelijk heeft hij in 51 films een rol gespeeld.
Hij was drie keer getrouwd en had acht kinderen waarvan één geadopteerd. Zijn zoon DEAN PAUL MARTIN Jr kwam om het leven in een vliegtuigongeluk op 21 maart 1987. Dit was opnieuw een zware aanslag op zijn gezondheid.
DEAN MARTIN overleed op 25 december 1995 en ligt begraven op Westwood Village Memorial Park Cemetry, in Westwood, Californië
Biografie van FRANK SINATRA. Bijnaam : The Voice OL' Blue Eyes. Geboren : 12 december 1915- Hoboken ( New Jersey. Overleden : 14 mei 1998- Los Angeles. Geboorteland: Verenigde Staten. Jaren actief: 1935-- 1995. Genre(s): --Jazz- Great American Songbook. Labels: Colombia-- Capitol-- Reprice. Hij werd geboren in Hoboken in New Jersey, en hij besloot zanger te worden nadat hij Bing Crosby op de radio hoorde. Hij begon in kleine club's in New Jersey, en kwam op die manier onder de aandacht van trompetspeler en bandleider HARRY JAMES.
Na een korte periode met Harry James sloot hij zich aan bij het TOMMY DORSEY Orchestra, en na zij debuut met hem in 1940 werd hij beroemd als zanger. Hij had een grote aantrekkingskracht op de tieners van die tijd ( de zogezegde BOBBY SOXERS ), die een heel nieuw publiek waren voor populaire muziek. Deze muziek was tot dan toe voorbehouden aan volwassenen, en Frank werd zo het eerste tieneridool.
Eind de jaren veertig en begin de jaren 50 ging het bergaf met zijn carière, maar hij maakte een comeback als acteur in de film " FROM HERE TO ETERNITY. Hij verscheen daarna in veel verschillende films, in het biezonder " THE MAN WITH THE GOLDEN ARM en THE MACHURIAN CANDIDATE.
In de vijftiger en zestiger jaren was Sinatra een populaire atractie in Las Vegas. Hij was bevriend met DEAN MARTIN en SAMMY DAVIS junior, en samen vormde zij de kern of wat het RAT PACK heete--een losse goep muzikanten en zangers die vrienden waren en samen feest vierden.
Zijn stem is onmiddelijk herkenbaar, en wordt beschreven niet alleen in termen van kracht en charisma, maar ook van nostalgie en tederheid. FRANK SINATRA wordt daarom ook "THE VOICE " genoemd. Er wordt ook vaak naar hem verwezen als " OL' BLUE EYES ".
Hij overleed in 1998 op 82 jarige leeftijd, en is begraven in het DESERT MEMORIAL PARK in CATHEDRAL CITY, Palm Springs, Califinië. Op zijn grafsteen staat de tekst "THE BEST is YET to COME."
Al meer dan een decennia staat ze op de planken, en sinds 1960 is ze officieël "EUROPE'S FIRST LADY of JAZZ. Op 21 december werd MARIA EVERDINA REYS geboren in het Rotterdamse Crooswijk. Ze kwam uit een artistiek gezin, vader violist, moeder revuedanseres. Thuis werd er vrijwel geen Jazz gedraaid. Pas op latere leeftijd kwam Rita in aanraking met de Jazz. Wel zong ze als tiener al in Rotterdamse zangconcoursen, die ze stuk voor stuk won., ook toen ze als 15 jarige optrad met " THE HAWAAIIENS MINSTRELS . Twee jaar later zong ze met het orkest van Johnny Jansen, waar ook haar vader deel uitmaakte.
Rita leert Jazz kennen. In 1943 werkte Rita véél in een kroeg in Hilversum, waar ze Jazzdrummer WESSEL Heken dikwijls op bezoek kreeg, die later dan ook haar man werd. Door Wessel kwam Rita in de Jazzscene terecht. Ze gingen wonen boven de befaamde Amsterdamse Jazzclub "SHEHEREZADE "
Europa in. In de jaren die volgde traden Rita en Wessel steeds vaker op in het buitenland. In 1945- 46 gaven ze concerten in België, Luxemburg, samen met TED POWEL. In de jaren 1947-- 1950 toerden ze door Spanje en Noord Afrika met het orkest " VANDIJK ". Stockholm ( Zweden was in die tijd het jazzcentrum van Europa, en vandaar dat Rita en Wessel er voor langere tijd heengingen.. Rita's eerste plaatopnamen werden hier gemaakt, voor het Zweedse label "ARTIST ". Op 2 maart 1953 maakte ze opnames met de toendertijd beroemde saxofonist LARS GULLIN. Een half jaar later ging ze nogmaals de studio in met het sextet van klarinettist "OVE LIND."
Naar de States. Producer "GEORGE AVAKIAN" hoorde haar zingen in de " SHEHEREZADE", en nodigde haar uit naar de States te komen. Ze ging helaas zonder Wessel, die geen visum kon krijgen omdat hij ' stiekies ' rookte. In New York mocht ze een plaat opnemen met het beroemdste Jazzbands aller tijden, " BLAKEY & THE JAZZMESENGERS.
Europe's first lady of jazz. In Nederland ging Rita steeds vaker optreden met het trio " PIM JACOBS ". Na enige tijd bleek dat Pim stapelverliefd werd op Rita, en op 30 september 1960 trouwden ze dan ook. Dat jaar 1960, was om meerdere reden een bijzonder jaar. Rita en het Pim JacobsTrio wonnenn het jazzfestival in Frankrijk, waarin Rita werd uitgeroepen tot " EUROPE'S FIRST LADY OF JAZZ. In de jaren die volgden wilde Rita laten zien dat ze meer kon dan alleen maar jazz, en maakte ze samen met het orkest ROGIER van OTTERLOO prachtige platen.
June Christy is geboren op 20 november 1925- gestorven op 21 juni 1990 Ze was een populaire Amerikaanse Jaz- zangeres in de jaren 50. Ze begon te zingen in 1945 bij het STAN KENTON orkest. Daarna begon ze solo in 1954 met als lied " SOMETHING COOL " geschreven door Hullywood componist BILLY BARNES.
June Christy is geboren in SHIRLY LUSTER SPRINGFIELD ILLINOIS en verhuisde op driejarige leeftijd. Ze speelde samen in een lokale band tijdens haar hogeschoolperiode en verhuisde naar CHICAGO in de begin jaren 1940.150 mijlen ver van Springfield. Ze veranderde haar naam naar CHARON LESLIE, zong met een groep genaamd naar " BOYD REABURN ". Na haar succesvolle carriére vond ze werk vinden in de muziekindustrie moeilijk en frusterend, met als resultaat dat ze haar droom als zangeres opgaf. in het jaar 1945. In dat zelfde jaar hoorde ze dat ANITA O' DAY ook het STAN KENTON'S orkest verliet.
In 1945 dat ze hoorde dat ANITA O' DAY het orkest verliet, deed ze auditie met als rol vocale zangeres. Ze vond zelf een unieke vocale stijl, met een warm karakter en een zachte stem. Tijdens deze tijd dat ze zong in het orkest, had ze als naam JUNE CHRITY. Met haar unieke stemproduceerde ze succesvolle hits als "SHOO FLY PIE and APPLE PAN DOWDY," en "THE MILLION SELLING", en " "TAMPICO " in 1945, en alnog " HOW HIGH the MOON ". PAMPICO was het grootste succes met millionenverkoop. Wanneer KENTON BAND stopte in 1948, begon ze te zingen in nachtclubs voor een korte periode.
Vanaf 1952 starte ze zelf een solo carriére op met eigen opnamen, met als bandleider PETE RUGOLO. In 1954 realiseerde ze haar eerste 10" LP " SOMETHING COOL " ( een aanrader voor echte liefhebbers, ik speel ze zelf nog regelmatig )opgenomen met het orkest (allemaal jazmuzikanten van Los Angeles waar ook haar echtgenoot bij speelde) van PETE RUGOLO en alsook BOB COOPER en als alto muzikant BUD SHANK. " SOMETHING COOL" realiseerde ook een 12" LP in 1955 en werd uiteindelijk ook in stereo opgenomen in het jaar 1960 SOMETHING COOL was een hit dat in de jaren 50 de top 20 behaalde , zo ook haar derde album " THE MISTY MIS CHRISTY "( 1956). Vervolgens realiseerde ze nog meer opnamen. In 1977 heeft ze haar laatste opname gemaakt " IMPROMPTU". Maar met haar nierziekte is ze gestorven op 21 juni 1990.
Biografie van " Billie Holiday " Billie Holiday.( werkelijke naam ELEONORA FAGAN GOUGH. geboren Philadelphia 7 apil 1915. gest. New York City 17 julie 1959...wordt algemeen beschouwd als één van de belanhrijkste en meest invloedrijke Amerikaande jazzzangeressen van haar tijd. Ze werd behalve als Billie Holiday, ook bekend onder de door LESTER YOUNG voor haar geopperde bijnaam " LADY DAY " Billie, op haar beurt, was ze verantwoordelijk voor YOUNGS bijnaam " pres "( afkorting van president) Billie Holiday, dochter van gitarist CLARENCE HOLIDAY en SADIE FAGAN. Haar vader was 16 jaar en haar moeder 19 toen Billie geboren werd. De artiestennaam Billie leende de zangeres van een actrice die ze bewonderde : Billie Dove. De kindertijd van Billie is enigzins in nevelen gehuld en heeft soms meer weg van een legende. Het begint al bij haar geboorte. Veel bronnen vermelde 1915, sommige bronnen noemen het jaar 1912. Ook het moment waarop ze begon te zingen staat niet onomstotelijk vast. Volgens haar eigen biografie werd ze ontdekt in 1933, toen een dansauditie mislukte, en ze inplaats daarvan werd gevraagd om te zingen, maar feitelijk lijkt het aannemelijker dat ze al in 1930 of 1931 zong in jazz-clubs in New York. Wat wel vaststaat is dat ze in 1933 voor het eerst in de publiciteit kwam door een column in het blad MELODY MAKER, geschreven door producent JOHN HAMMOND. Deze bracht haar in contakt met BENNY GOODMAN, die haar met haar eigen orkestje haar platendebuut liet maken met het lied " YOUR MOTHER'S SON IN LAW "
Het jaar daarop maakte Holliday furore in New Yorkse jazz-clubs, wat resulteerde in een optreden in het vermaarde APPOLO THEATER. Later speelde ze samen met " LESTER YOUNG, COUNT BESIE, en ARTIE SHAW. Ze doorbrak de rassenscheiding door samen te spelen met blanke muzukanten. In de loop van haar jaren ging ze steeds meer drank en drugs gebruiken, wat haar in 1959 het leven koste. Drie jaar voor haar dood schreef ze, geholpen door journalist William Duffi " LADY SINGS THE BLEUS ( tevens de titel van één van haar grootste hits ). De inhoud van die autobiografie is omstreden, omdat ze her en der de hand zou hebben gelicht met de feiten. Het boek vertelt in ieder geval een openhartig verhaal over drugsgebruik, ontwenningskuren, en relaties met mannen door wie ze vrijwel zonder uitzondering altijd werd uitgebuit en mishandeld. LADY SINGS THE BLUES werd in 1972 verfilmd met Diana Ross als Billie Holliday.
Sarah Vaughan " geb. Newark, 27 maart 1924-- gest. Los Angeles, 3 april 1990. Sarah Lois Vaughan was een Amerikaanse jazz zangeres, die samen met Billy Holiday en Ella Fidgerald tot de grootsten in haar gerne werd gerekend. Vaughans ouders waren beiden muzikanten, zij zelf begon te zingen in kerkkoren. Haar deelname aan tallentenjachten trok de aandacht van Earl Hines bij wiens big-band ze begin jaren 40 zangeres werd. Al snel ging ze werken met BILLY ECKSTINE. BILLY ECKSTINE en VAUGAN werkten vervolgens enige tijd samen met DIZZY GILESPIE en ART BLAKEY maar in 1945 ging VAUGHAN solo optreden. Bekende nummers uit die periode zijn "TENDERLY ", " LOVER MA " en " IT'S MAGIC ". Vaughan bleef platen uitbrengen en optreden tot de vroege jaren 80 en werkte met grootheden als MILES DAVIS en QUINCY JONES.
Biografie van " ELLE FITZGERALD " Van Wikipedie. Ella Fitzgerald Newport news (Viginia, 25 april 1917.----Bevely Hills (California)--15 juni 1996.... is één van de grootste jazz- zangeressen ooit. Ze werd dan ook roemend " The First Lady of Song " genoemd, en won dertien " Grammy- Awards ". Haar stem had een groot bereik van drie octaven, en een duidelijke uitspraak, en leende zich tevens prima voor " scatzang ". De enige kritiek die men wel eens heeft is dat haar zang zich eigenlijk niet leende voor het wat minder opgewekte repertoire.......... Biografie. Ella had een moeilijke en arme jeugd . Ze was het jaar voor haar grote doorbraak zelfs dakloos. Zij werd echter ontdekt bij een amateurwedstrijd in het najaar van 1934 in het APOLO THEATER in HARLEM, Newyork. Vervolgens nam CHICK WEBB haar in zijn orkest op en zo vergaarde ELLA haar roem. Met hem nam ze vanaf 1935 voor DECCA platen op, waarvan haar bewerking van het kinderliedje " A- RISKET, TASTEt " een hit opleverde. Toen WEBB in 1939 overleed werd het orkest omgedoopt tot " ELLA FITZGERALD AND HERE FAMOUS ORCHESTRA ", met matig succes................
In 1941 besloot de zangeres, die vrij jong en onervaren was voor het leiden van een ouderwetse bigband die langzaam uit de mode begon te geraken, solo verder te gaan. Ze koos haar repertoire steeds minder uit " swing" en meer uit " bebop", het laatste vooral doordat ze toerde met meester bebopper "DIZZY GILESPY " en de bekende bandleider " DIKE ELLINGTON "..........
Tijdens deze periode bleef ze platen opnemen bij " DECCA ", die haar helaas slechts een beperkt repertoire aanbood. Concertimpressario en grondlegger van de platenlabels CLEF en NORGRAM-NORMAN GRANZ vanaf 1949 om haar onder het verstikkende regime van Decca weg te halen en haar voor zijn eigen label te laten opnemen. Fitzgeralds contract liep echter tot 1956, maar vanaf 1949 trad ze wel op in de ronreizende concertcerie van Norman Granz, jazz at the Philharmonie.....................
In 1955 speelde zij ook in een film met PEGGY LEE, PETE KELLY'S BLUES " en tekende vervolgens bij GRANZ VERVE RECORDS waar ze haar bekende songbooks met muziek van onder meer COLE PORTER; GEORGE GERSWIN, IRA GERSWIN,HAROLD ARLEN, en DUKE ELLINGTON opnam. Alleen het laatste album van deze is strict jazz te noemen. Haar carrière nam vanaf 1956 een vlucht en liet Ella werken met een keus van artiesten zoals OSCAR PETERSON, ROY ELDRIDGEn COUNT BESIE, DAVE BRUBECK, NELSON RIDDLE, DUKE ELLINGTON, JOE WILLIAMS, en vele andere.............
In 1963,1964,1965 werkt Ella met ROY ELDRIDGE en het TOMMY FLANAGAM trio.......
In 1966 loopt het kontrakt af met Verve en gaat ze free lance werken. In 1972 wordt er aan Ella's comeback gewerkt in de jazzscene. Dit wordt de plaat JAZZ AT TYHE SANTA. Hierna ekend ze bij NORMAN GRANZ; waar ze van 1973 tot 1983 platen op uitbrengt.........
Fitzgerald begon van 1970 te kampen met de gevolgen van diabetes, die eerst resulteerde in blindheid. Haar stem bleef tot in begin jaren '80 vitaal, maar vanaf 1984 is het een aflopende zaak. Door 'diabeten mellitus' moesten in 1993 beide onderbenen worden geamputeerd en ze ondervond gedurende de jaren 90 meer gevolgen van diabetes, waaraan ze zou overlijden in 1993.
Nat King Cole of- NATHANIEL ADAMS COLES. Geboren 17 maart 1919-- Overleden 15 februarie 1965. geboorteland- Verenigde Staten. Nat " King " Cole zoals hij meestal genoemd werd, werd in Montgomery geboren- Hij was een Amerikaans Jazz- zanger- pianist- en song writer. Hij is ook de vader van " NATALIE COLE " en broer van zanger " FREDDY COLE ". Cole wordt algemeen beschouwd als de beste mannelijke vocale jazz- en balletvertolker van de jaren vijftig- zestig....
Op 4 jarige leeftijd verhuisd het gezin naar Chicago. Zijn vader was slager en ' diaken ' in de True Light Churg. De jonge Nat zijn moeder was organiste in de kerk en stimuleert Nat om muziek te leren. Vanaf zijn twaalfde jaar bespeelde ook Nat het kerkorgel en zingt hij kerkliederen. Zijn echte interesse gaat echter al snel uit naar de Jazz-muziek, wat zijn ouders niet echt waardeerden, Jazz werd immers in nachtclubs gespeeld...............
In het jaar 1936 vertrekt Nat naar Los Angeles, en geeft van 1936 tot 1945 zijn naam aan het beroemde " NAT KING COLE TRIO " ( in de eerste formatie met OSCAR MOORE en WESLEY PRINCE )............
Vanaf 1945 besluit Nat zijn bijzondere stem ook buiten de Jazz te laten horen. Hij ontwikkeld zich meer en meer als ( jazz ) ballet zanger, zijn bijzondere stem zorgt voor een miljoenenomzet bij platenmaatschappij "CAPITOLE ". Cole is de superster van de jaren 1950............
In de jaren veertig is Cole de eerste Afro- Amerikaan met een eigen radioprogramma, en in de jaren 1956- 1957 heeft hij als eerste zwarte Amerikaan een eigen wekelijkse televisieshow bij ' NCB '. Daarnaast treedt hij herhaaldelijk als filmacteur op, o.a. in " St. Louis Blues "...........
Nat rookte drie pakjes ' cool menthol ' sigaretten per dag.Volgens Cool droegen de sigaretten ertoe bij dat zijn stem voldoende laag bleef. Om die reden rookte hij voor iedere plaatopname meestal drie sigaretten achter elkaar.. In het najaar van 1964 merkt Cole dat hij gewicht verliest. In oktober 1964 wordt bij hem longkanker geconstateerd. De verschillende behandelingen ( o.a. Cobalt- behandeling) slaan niet aan, en Nat King Cole overlijd in het " St. John's Hospital in Santa Monica, Californië...........
Nat King Cole is begraven op " FOREST LAWN MEMORIAL PERK ". Hij was getrouwd met MARIA ELLINGTON en had vijf kinderen. Ook zijn dochter NATALIE COLE en zijn jongere broer FREDDIE COLE zijn zangers.......
In de jaren 1990 wordt Cole opnieuw populair, dank zij zijn dochter NATALIE COLE, die op c.d. " UNFORGETTABLE " haar zang combineert met oude opname van haar vader.
SAMMY DAVIS JUNIOR Van Wikipedia. Sammy Davis Jr. werd geboren in Harlem op 8 dec. 1925.... als zoon van ELVERA SANCHEZ, een Puerto Ricaanse Amerikaanse, en SAMMY DAVIS Sr., een Afro Amerikaan die beiden variètè dansers waren. Als baby werd hij opgevoed door zijn grootmoeder, van vaders zijde. Toen hij drie jaar oud was, scheiden zijn ouders..............
Zijn vader die het zeggensschap over zijn zoon niet wilde verliezen, nam hem mee op reis. Zo leerde hij dansen van zijn vader, en zijn oom " Will Mastin ".............
Tijdens zijn legerdienst sloot hij zich aan bij een entertainment-groep en vond dat de schijnwerpers het vooroordeel verwijderden." MIJN TALENT WAS HET WAPEN, DE KRACHT EN DE MANIER VOOR ME OM TE VECHTEN" Het was de manier waarop ik denkwerelden zou kunnen beinvloeden zei hij. Na zijn legerdienst, voegde hij zich weer bij "Will en zijn vader. en dansten zij met groeiend succes................
Een tegenslag kwam in 1954, toen een auto-ongeluk het verlies van een oog resulteerde. Toen hij in het ziekenhuis lag , raakte hij verdiept in het Jodendom. In 1955 kwam zijn tweede album uit. Een belangrijke ontwikkeling in zijn carrière kwam toen hij aan de " BROADWAY-SHOW " Mr. WONDERFUL" meedeed...............
In 1959 werd hij medeoprichter van " RAT PACK ", dat door zijn oude vriend FRANK SINATRA werd geleid. Nadat hij bekend werd, heeft hij altijd geweigerd om in zalen te werken die rassenscheiding uitoefenden. Zijn eisen leidden uiteindelijk tot de integratie van nacht-clubs in MIAMI BEACH en CASINO'S in Las Vegas............
In 1960 veroorzaakte Davis controverse toen hij de blanke in Zweden geboren actrice MAY BRITT huwde. Op dat ogenblijk waren de gemengde huwelijken nog verboden in 31 van de 51 Amerikaanse staten Het paar had één dochter en adopteerde twee zonen. Ze scheiden in 1968...........
Dat jaar begon Sammy Davis uit te gaan met ALTOVISE GORE, een danseres in één van zijn shows. Zij werden in 1970 gehuwd door dominee Jesse Jackson en bleven samen tot Sammy Davis overlijden in 1990..........
In zijn biografie beschrijft Davis zijn levensstijl die alcohol, cocaiëne en vrouwen omvatte. Hij beschouwd ook zijn fanantiële problemen. Hij stierf in Beverly- Hills op 16 mei 1990 aan complicaties van keelkanker, en resultaat van vele jaren overvloedig roken??? Misschien ook van de drank!!!!!!
RAY CHARLES ROBINSON. Albania- Georgia 23 sept. 1930--Beverly Hills 10 juni 2004. Hij was een blinde Amerikaanse zanger- pianist en een groot vertolker van de moderne ' blues' en de ' rythm and blues'. In de jaren 50 ontwikkelde hij deze muziek verder door de introductie van ellementen uit de kerkelijke gospelmuziek, welke laatste ondermeer wordt gekenmerkt door een prominente rol van het vrouwenkoor. Zo stond RAY CHARLES meestal begeleid door een groep zeangeressen " De Raylettes ", aan de wieg van de " soul " met nummers als " I GOT A WOMAN "- " THE NIGHT TIME IS THE RIGHT" en " WHAT'G I SAY ". Legendarisch is de uitvoering van laatst genoemd nummer tijdens een openlucht concert in Atlanta, Georgia in 1950. Dat optreden was een hoogtepunt uit zijn loopbaan. In 1960 volgde een radicale verandering van stijl; violen en popsongs deden hun intrede. De ' BLUES" en de " Rythm and blues " hadden afgedaan. Ray scoorde een megahit met " I CAN'T STOP LOVING YOU " en zijn vertolking van " GEORGIA MY MIND " maakte die song tot een evergreen. Notoir is zijn nummer " BUSTED " dat hij schreef nadat hij een jaar in de gevangenis gezeten had voor het bezit van heroïne. Ray stierf op 10 juni 2004 op 73 jarige leeftijd, ten gevolge van leverkanker, in zijn huis te Beverly-Hills, Californië, in bijzijn van zijn familie en vrienden.
DONOVAN. ( 1967 ) DONOVAN mag de muziek schrijven voor de musical " POOR COW ", die binnenkort opgenomen wordt met CAROL WHITE in de hoofdrol. DON heeft nog geen ' ja ' gezegd, want hij weet niet voldoende tijd heeft. Binnenkort vertrekt hij naar Amerika voor een tournee van 6 weken, waarin hij 30 shows zal geven, plus nog enkele in Hawail en in Tokyo. Voor deze tournee neemt Don 6 Engelse muzikanten mee.
BEE GEES ( 1967 ) De BEE GEES zijn Australiërs die tijdelijk in Engeland wonen. Hun hits " NEW YORK MINING DISASTER 1741" en " TO LOVE SOMEBODY " hebben Premier Wilson al milioenen aan deviezen opgeleverd, maar dat nam niet weg dat zij toch het land uitmoeten omdat hun werkvergunning niet verlengd wordt. Maar zulk soort stunten zijn we van Wilson wel gewend. De BEE GEES gaan nu naar Amerika.
THE SPECTRUM ( 1967 ) The Spectrum is een nieuwe groep die veel kansen heeft. Het zijn een stel hardwerkende jongens die geen ogenblik verloren laten gaan en zelfs tijdens het nemen van foto's de gelegeheid te baat nemen om een plaatje te beluisteren. Hun plaat heet "PORTOBELLO ROAD "--- dat is de Londense vlooienmarkt---- waar dit plaatje ook opgenomen werd
CAT STEVENS. ( 1967 ) CAT STEVENS heeft zijn reis naar Mexico uitgesteld. Hij gaat nu voor een week of twee naar Griekenland en momenteel staat hij in de studio om een plaat op te nemen met zijn eigen ontdekking, de zanger SASHA CARO. Half septeber komt CAT's nieuwe plaat uit.
ENGELBERT HUMPERDINCK. Engelbert Humperdinck heeft weer een nieuwe plaat. Het nummer heet " THE LAST WALZ " en is even slepend als de twee voorgaande hits van Engel. Eigenlijk is dat jammer. We weten nu wel dat hij lief kan zingen, maar het wordt eens tijd dat hij eens iets gaat zingen dat hij werkelijk wil en kan. Dan horen we de echte ENGELBERT HUMPERDINCK teminste eens.
BEATLES & STONES ( 1967 ) Er zijn verschillende mensen die beweren dat de Beatles meezingen op de laatste plaat van de ROLLING STONES " WE LOVE YOU ". Deze singel werd door de Stones gemaakt uit dank voor de duizende simpatiebetuigingen die ze ontvingen en voor het feit dat ze vrijgesproken werden. Het nummer begint dan ook met het dichtslaan van een celdeur en voetstappen in een hol- klinkende gang. De plaat werd-- als laatste stunt in haar bestaan door RADIO LONDEN--- gedraaid voordat de titels officieel bekend werden gemaakt.
SAMMY DAVIS. ( 1967 ). SAMMY DAVIS is in Londen druk bezig aan zijn nieuwste film " SALT AND PEPPER ". Ten behoeve daarvan raast hij met zijn overbekende grijns als een kogel met zijn bromfiets door SOHO, af en toe stechts vaart vertragend voor een stel mooie benen. Maar nadat de politie enkele malen had ingegrepen omdat Sammy het verkeer ophield besloot zijn film-maatschappij Soho even na te bouwen in de studio's. Na een paar maanden en een paar miljoen stond het geheel dekor klaar en konden de opnamen verder gaan.
DE VERHUIZER " TOM JONES " (1967 ) TOM JONES, die vanaf deze week vacantie heeft, hielp eerst nog even zijn moeder verhuizen. De woning die vrijkwan nadat Tom zijn intrek had genomen in zijn nieuwe huis, heeft hij namelijk aan " ma Jones "gegeven. Na de verhuizing van Ma Jones pakte Tom zijn zwembroek, vrouw en kind in, en vertrok naar Portugal. Voor 6 weken.
PINK FLOYD. ( 1967 ) De PINK FLOYD hebben het erg druk door hun hit " SEE EMILY PLAY " . Dat is vooral de sologitarist van Pinks groep. SUD BARRETT, wat wat zwaar op de maag gevallen, want hij moet van de dokter in bed blijven. Daardoor kon een tournée in Duitsland niet doorgaan. PINK "ik geloof dat we allemaal aan wat rust toe zijn. We zullen maar 14 dagen op vakantie gaan, anders liggen wij eerdaags allemaal in bad. "
BRUCE JOHNSTON. ( 1967 ) BEACH BOY, BRUCE JOHNSTON zit momenteel in Londen. Tijdens een interview verklaarde hij " VEEL MENSEN VINDEN "HEROES and VILLAINS" niet goed. Maar gelukkig kunnen wij ons permitteren om af en toe eens een slechte plaat uit te brngen omdat wij de BEACH BOYS zijn " Bruce schijnt niet over het paard getild maar gesmeten te zijn.
PROCOL HARUM. ( 1967 ) De PROCOL HARUM-- de top " PALE " groep die volgende week ( uit HUMO van 1967) bij ons in BILZEN op zal treden---heefr een nieuw singeltje. Het nummer heet " HOMBURGER HAT " en is volgens insiders nog beter dan " PALE " Het nummer is geschreven door de PROCOLLERS GARY BROOKER en KEITD REID en komt binnenkort uit.
SONNY EN CHER ( 1967 ) Het was een hele klap voor Sonny en Cher toen Cher verleden week opeens naar het ziekenhuis moest en daar voortijdig haar babytje verloor. Telkens als wij het echtpaar spraken, lieten ze altijd weer merken dat een kindje hun liefste wens was. Hopen we voor hen dat er spoedig weer nieuwe kansen zijn.
MANFRED MANN ( 1967 ) Manfred Mann schijnt na " HA HA SAID THE CLOWN " ingesudderd te zijn, maar toch heeft hij de afgelopen maanden niet stil gezeten. De nieuwe plaat heet " SO LONG DAD " Het is een handwerkje van RANDY NEWMANN. Verder heeft MANFRED een aanbod gekregen om samen met drummer MIKE HUGG de score te schrijven voor de film " UP THE JUNCTION " die aan het eind van dit jaar in de bioskoop moet komen. Het is nog niet zeker of de Manfreds de filmmuziek ook zelf in de film zullen spelen.
GEORGE HARRISON & RAVI SHANKAR ( 1967 ) Speciaal om RAVI SHANKAR ( sitar speler en pop-idool tegen wil en dank ) te zien, vloog Beatle GEORGE HARRISON naar Los Angeles. Ter plaatse sloot de kleine Indiër de ontroerde BEATLE in zijn armen en bedankte hem dat hij speciaal voor hem naar de States was gekomen. GEORGE ( 23 ) verklaarde dat God zich in de Indiase muziek op een spirituele manier kenbaar maakt. Ravi gaf daarna nog drie bisnummers.
JIM REEVES ( 1967 ) We hebben al even niets meer gehoord van JIM REEVES, maar RCA maakt zich sinds kort geen zorgen meer over nieuwe platen. Onlangs vonden ze namelijk banden met 60 nieuwe songs en daar kunnen ze de komende maanden wel mee vooruit. De eerste singel ligt sinds kort op de markt in Engeland en heet "TRY TO FORGET ", maar al probeer je het nog zo, JIM REEVES vergeten, dat lukt voorlopig nog niet.
TOMMY STEELE. (1967 ) Het leek er even op dat TOMMY STEELE er bezwaar tegen had om zijn zuster SANDRA HICKS ( 18 ) weg te geven aan de bruid, maar na enkele minuten liet hij zich toch overtuigen dat de man al was uitgekozen, de taart klaar stond en het JA-WOORD al min of meer gegeven. Persoonlijk bracht hij haar toen de kerk uit, sloeg wat champagne naar binnen op de receptie, drukte de hand van de echtgenoot ( PETER RUSSEL , 22 , links op de foto ) en verdween naar de States.
CLIF RICHARD. ( 1967 ) Clif Richard is een eigenaardige knaap. Iedere keer dat je denkt ; "nou is- ie voorgoed op z'n retour ", komt Clif weer olijk met een geweldige plaat uit de hoek waardoor hij weer nummer één wordt. Ook zijn laatste plaat is weer een knaller waar het laatste woord nog niet over gezegd is "THE DAY I MET MARY ". Hou hem in de gaten.
Jeanne Lee, een geschenk van de BRT aan Jazz Bilzen.1967.
JEANNE LEE, een geschenk van de BRT- radio aan Jazz Bilze, ' 67. Komt met big-band o.l.v. "ETIENNE VERSCHUEREN" en met trio "AL JONES' bewijzen dat zij het meest persoonlijke geluid is op het gebied van moderne jazz-zang. Een vokaliste die vandaag mede de toekomst van de Jazz bepaald.
Op Zondeg 27 augustus 1967 Jazz Bilzen " AL COHN "
AL COHN. Geboren in New York in 1925. Al Cohn kan ook met heel wat instrumenten overweg ; tenorsax--baritonsax-- klarinet--en basklarinet. Daarenboven is hij nog een zeer gewaardeerd komponist en arrangeur. Hij begon zijn carriëre bij de big-band van JOE MARSALA. Daarna volgden verbintenissen bij GEORGE AULD, BUDDY RICH, WOODY HERMAN en ARTIE SHAW. In 1950 keerde hij plotseling de jazzwereld de rug toe om twee jaar later al even onverwacht het podium weer op te komen. In het kwintet van ZOOT SIMS kwam hij tot volledige ontplooiing. In tegenstelling tot deze populaire figuur heeft AL COHN maar zelden kans gezien om in de gunst van het grote publiek te komen. Hij is vooral een " musisian's musisian ", een solist dus die vooral door zijn coléga's- musici gewaardeerd werd.
Op Zondag 27 Augustus1967 -JAZZ- BILZEN." ZOOT SIMS/ AL COHN "
AL COHN / ZOOT SIMS " ; Top Tandem op JAZZ BILZEN. Regelrecht uit Europa's meest befaamde jazzclub-- de "RONNIE SCOTT CLUB " in Londen--arriveert het duo AL COHN / ZOOT SIMS op Zondag 27 augustus in Bilzen. Dit duo is echter geen gelegenheidsformatie. In 1957 al verenigden beide saxen hun talenten om samen met een ritmegroep een combo te vormen dat een graaggeziene gast is geweest in de Amerikaanse jazzclubs. Zowel COHN als SIMS hadden toen al een solide solistenreputatie. ZOOT SIMS. ( geboren in Californië in 1925 ) bespeelt sax tenor, sax alto, en klarinet. Hij speelde ondermeer bij KENNY BAKER, BENNY GOODMAN, en SID CATLETT. Toen WOODY HERMAN in 1947 de klankkleur van zijn big band verrijkte met een speciaal sax- team, maakte Zoot Sims deel uit van dit beroemde orkestonderdeel, dat de jazzgeschiedenis zou ingaan als de " FOUT BROTHERS ". De roem die hij op deze manier verwierf wendde Sims aan om overal als " free lance solist " op te treden. Hij liet hierbij geen enkele kans onbenut om Europa te bezoeken ; in 1950 met BENNY GOODMAN SEXTET, in 1953 met STAN KENTON, in 1956 met GERRY MULLIGAN, in 1956 opnieuw met Benny Goodman en later nog met een groep " JAZZ AT CARNEGIE HALL ". De laatste keer dat wij ZOOT SIMS bij ons aan het werk zagen was in 1962 toen hij deeluitmaakte van " JAZZ USA ", dat met CHARLY BYRD de Bossa Nova naar Europa bracht.
Lijst met ARTIESTEN die optraden JAZZ- BILZEN 1967.
Lijst van ARTIESTEN die optraden JAZZ BILZEN 1967. Niet vergeten; Klik op de lijst voor vergroting, klik dan nog eens op de vergroting, om nog eens te vergroten.
Lijst van artiesten JAZZ BILZEN ( met foto) in het jaar 1967.E JOSKE HARRIS
JOSKE HARRIS (later JOE HARRIS ) Joe Harris en zijn orkest THE MUSIC-FANS vervullen een balangrijke rol in Bilzen. Zijn orkest zorgt er voor dat er voortdurend muziek in Bilzen klinkt, want zij zijn verantwoordelijk voor de begeleiding van alle solo -artiesten. Joske is een geboren Limburger, en treed met liefde in Bilzen en tussen de bloemen op. Joske is een oude rot in het vak want hij staat al vanaf zijn 9e op de planken. Hij speelt zelf basgitaar maar zingt natuurlijk ook. Hij is nu 21 jaar ( in 1967 ) en vind het enorm dat hij in Bilzen kan optreden
Lijst van artiesten JAZZ BILZEN ( met foto) in het jaar 1967.FERRE GRIGNARD.
FERRE GRIGNARD. Ferre Grignard is een oude bekende--- ook van Bilzen. Ferre is eigenlijk een geboren " FLOWER- CHILD " want deze foto vorig jaar in Bilzen werd genomen laat zien dat hij toen al in een soort bloemen hemd rondliep en erg lief was. Zijn platen zijn overbekend en de nu 28 jarige ( in 1967 ) Ferre staat nog maar aan het begin van zijn sukses. In Engeland bestaat momenteel grote belangstelling voor hem, en het is niet uitgesloten dat de " warrige " figuur met zijn buitensporige haargroei eerdaags de Engelse tieners van zijn woeste, uit het hart gegrepen muziek zal laten genieten. Zijn laatste plaat, " YELLOW ME YELLOW YOU " loopt als een trein en staat eerdaags beslist in in HUMO'S TOP- 20.
Lijst van artiesten JAZZ BILZEN ( met foto) in het jaar 1967.ADAM'S RECITAL
ADAM'S RECITAL. Adam's Recital is een groep die een zekere toekomst tegemoet gaat. Op 11 Augustus traden ze als enige buitenlandse groep op tijdens het WINDSOR FESTIVAL in Engeland en hadden daar een enorm sukses. Dat sukses werd nogmaals herhaald toen ze op Zondagavond in de beroemde MARQUEE- CLUB in Londen optraden. Tussen het bloemenfestijn van Bilzen door kun je naar ADAM'S geweldige gitaartechniek en zijn stem luisteren en ervan opkijken wat drummer JACKY allemaal presteert.
Lijst van artiesten JAZZ BILZEN ( met foto) in het jaar 1967.
PROCOL HARUM. De PROCOL HARUM komen dus. Een geweldige stunt voor onze pop-avond, want het is de eerste keer dat de PROCOL HARUM in Benelux optreden. Deze groep, die samen met de BEATLES en de STONES, beschouwd kan worden als de topgroep van de pop- wereld, hebben in hun korte bestaan al heel wat meegemaakt. Begin Mei kende niemand de naam PROCOL HARUM nog. Ze hadden één plaat gemaakt " A WHITER SHADE OF PALE " toen we ze in de Londense Speekeasy zagen optreden. Eén week later stonden ze halverwege de Engelse hit-lijst en op 10 Juni lagen ze op de eerste plaats van de top 20. In 'no time' stond hun " PALE " bijna over heel de wereld op de eerste plaats.Er werden per dag 90.000 platen verkocht, en in drie weken lag de verkoop rond het half miljoen. En dat voor een groep waarvan de leden elkaar nog maar nauwelijks kende. Hun bestaan dateert eigenlijk van November 1966 toen de groep "THE PARAMOUNTS" uit elkaar gingen en solozanger GARY BROOKER in kontakt kwam met KEITH REID. Reid zocht mannetjes om zijn teksten op muziek te zetten en GARY was de man. Er werden nog 4 man bijgezocht om de band kompleet te maken. RAY ROYER--DAVE KNICHTS--BOBBY HARRISON-- en MATHEW FISHER. Door moeilijkheden in en rond de band werden intussen RAY ROYER en BOBBY HARRISON vervangen door BARRY JAMES WILSON en ROBINLEONARD TROWER.
In Bilzen bloeit de ' BEAT '. Het pop- gebeuren waar België al jaren op wacht!! Alles wat modern, in en nieuw is, kun je eindelijk zelf meemaken!! Alles waar je het in HUMO over hebt gelezen van wat er in Londen, Los Angeles,, San Francisco en verder op de wereld onder de tieners leeft en gebeurd is allemaal in Bilzen ' 67 op de grote 'popavond' van HUMO op 25 Augustus bij elkaar gebracht. Bilzen ' 67 is geen feest, het is één grote Beat-happening. In Bilzen bloeit niet alleen de ' beat ' maar--- en dat heb je al geroken--- ook het lief zijn. Want op 25 Augustus, HUMO'S POP-AVOND wordt er een geweldige LOVE IN gehouden waar iedereen aan mee kan doen. Er zijn stapels bloemen, groepen treden er tegelijk op, je kunt er van alles eten en drinken, overal kun je papieren bloemen en belletjes kopen, en de televisie komt dat allemaal opnemen. Bilzen zelf is tot een pop- dorp getransformeerd--- alle bomen zijn fluoreserend, de straten worden beschilderd en ga zo maar door-- en er treden ruim 20 artiesten en groepen uit binnen- en buitenland op. Hieronder vind je een lijst van alle artiesten waarvan natuurlijk de grootsten bovenaan straan ; THE PROCOL HARUM.
"JAZZ BILZEN " is dit jaar het enige grote zomerfestival in ons land. Dat is een hele eer en een hele opdracht. Want dit betekend dat Bilzen de erfenis van Comblain la Tour in de schoot geworpen krijgt en dat het bij de derde uitgave van zijn festival moet bevestigen, wil het tot de grote broers van de Europese festivals gerekend worden. Verder in dit blad wordt het hele programma van de festival- driedaagse aan het kritische oog van de lezer onderworpen. Hoe die er ook moge oordelen, deze lijst is het eindresultaat van maandenlang overdroten werkijver en ondernemingslust van een centraal comité, enkele producers, een massa medewerkers en een groot aantal steunende firma's. Er werd dit jaar vooral getracht elk wat wils te bieden. Daarom de " HUMO LOVE IN " van vrijdag de uitgebreide serie randmanifestaties van Zaterdag. Maar bij dit alles is de JAZZ centraal gebleven. Laat ons hopen dat een zo simpatieke organisatie als " JAZZ BILZEN ' 67" hierdoor tot een reusachtig sukses mag uitgroeien.
Ik wist dat ik ooit JAZZ- Bilzen had gespeeld, en dat ik daar zeker documentatie moest van hebben, maar waar??? Een muzikante uit de geburen had mij eens gevraagd of ik misschien nog muziekpartituren had van vroeger, die misschien voor haar groepje zou kunnen dienen. Tijdens mijn zoektocht kwam ik bij een oude 'HUMO' terecht. Uit deze antieke 'HUMO' ga ik wat artiesten van die tijd laten zien in volgende onderstaande berichten. OM DE FOTO'S EN TEKSTEN VERGROOT ZIEN,OOK IN DEZE REEKS, KLIK MET DE LINKER MUISKNOP OP FOTO ZO OOK VOOR DE TEKSTEN.
Annie Cordy. Annie Cordy in de Duitse film " VICTOR UND VICTORIA ". Best gekend films; Si Versailles m'etait conté.( 1952 ) Boum sur Paris. ( 1952 ) Poisson d'Avril. ( 1952 ) La Belle des Belles ( 1955 ) Sur toute la gammme.( 1955 ) Sourire aux lèvre. ( 1956 ) Le Chanteur de Mexico. ( 1956 )
Afbeeldingen van oude muziekfilmen; kijk ook in linker en rechter kolom.
Hieronder vind u afbeeldingen van acteurs uit oude muziekfilmen. Kijk ook in de linker en rechter kolom. Vriendelijke groetjes, en veel kijkplezier. paulsaxtenor
Een Jazz-orkest bestaat uit een " melodische sektie " en een " ritmesektie ". Deze laatste omvatte aanvankelijk een gitaar of een banjo, een contrabes of een suzafoon ( tuba ), soms een piano en gewoonlijk slagwerk. In de tijd van de ' swing' bestond ze uit een contrabas, een gitaar, slagwerk en een piano.; in de jongste Jazz zijn de elektrische gitaar en de piano geen overheersende instrumenten meer van de ritmesektie sektie ; gewoonlijk begeleiden ze nu, meestal door middel van lang aanhoudende akkoorden die gedurende verschillende sterke tijden van het ritme aangehouden worden of die zelf de sterke tijd aanduiden
In New Orleans bestond de " melodische sektie " gewoonlijk uit een klarinet, één of twee trompetten, en een trombone ( schuiftrompet ). Dit laatste instrument werd in de blanke jazzmuziek van Chicago soms vervangen door een ' tenor saxofoon '. Om een groter Jazz-orkest te vormen voegde men er twee tot vijf saxofonen bij en evenveel trompetten en trombones; iedere groep vormt dan op zichzelf een afzonderlijke sektie ( de saxofoongroep en de kopers) In de jongste Jazz vind men alle instrumentenkombinaties.
De Vorm van de " bleus " bestaat uit 3 x 4 maten en de " ragtime " is in marsvorm geshreven; nochtans bestaat het merendeel de jazzmelodieën uit 16 of 32 maten in vier delen ingedeeld : het tema, de herhaling ervan, het " midden " en opnieuw het tema. De improvizatie en het arrangement kunnen er natuurlijk een gans andere vorm aan verlenen. De Klank , de " negerklank ", die de blanken aanvankelijk nabootsten, was breed en vol, en bezat een groot ritmisch vibrato. De klank is min of meer veranderd volgens de verschillende stijlen ; tegenwoordig vertoont hij neiging om te verzwakken en zijn vibrato te verliezen.
De bouw van de Jazz. Ritme. Het grondritme 4/4 is overheersend, maar de vier tijden werden op veschillende wijze geaksenteerd; soms door op de vier tijden dezelfde nadruk te leggen, soms door het aksent op de tweede en de vierde tijd te leggen, die dan de zogenaamde " sterke tijden " vormen. Het ritme van de melodie is gewoonlijk gesynkopeerd, zodat de sterke tijden tussen de tijden van het basisritme vallen. De RAGTIME was sterk synkopisch; de moderne Jazz is het minder.
De bouw van de Jazz-- Harmonie Bijgaande foto Paul Whiteman De " vader vansymfonischejazz " Hij slaagde erin de Jazz tot de konsertzalen toegang te verlenen. Het grootste deel der Jazz-muziek gebruikt de gewone akkoorden in grote en kleine toonaard; daar waar men in de " bleus " en de primitieve muziek van New Orleans enkel drieklanken en septiem- akkoorden vind. De SWING en het soort Jazz dat er op volgde, gebruikten effekten die gelijken op degene die door DEBUSSY werden bekomen, de allerjongste Jazz bedient zich van echt van dissonante akkoorden. In de " bleus ", waar de grondtoonaard weggevallen is, zijn de dominante septiem-akkoorden vervangen door een plagale kadans, door alternerende akkoorden of door none- akkoorden, zonder septiemen. Een opeenvolging van septiemakkoorden vormt ook één van de karakteristieken van de bleus.
Mélodie Tot voor zeer korte tijd werd de Jazz altijd ofwel op de gewone grote en kleine toonladders gebouwd, ofwel op de pentatonische ( vijftonige ) toonladder, die nog eenvoudiger is, soms ook wel op een toonladder waaraan tertsen en septiemen in kleine toonaard ( de " bleus" toonladder) toegevoegd waren. De jongste Jazz voegd bij de "blauwe " noten verschillende andere noten, die buiten de diatonische toonladder genomen werden, en in enkele extreme gevallen benadert hij zelfs de grenzen der atonale muziek.
De meest interessante nieuwe pogingen zijn deze van de ensembles, geleid door de Pianisten, LENNIE TRISTANO, en DAVE BRUBECK. Tristano is de initiator van een nieuwe gedurfde stijl; het grondtoonakkoord komt dikwijls uit een bekend wijsje maar de improvizaties op de instrumenten ( soms gelijktijdig op piani en gitaar ) staan dicht bij de melodische atoneliteit. Dikwijls worden verschillende andere melodieën ingebracht, die de originele beheersen. De ensembles van Tristano schijnen wetens en willens af te zien van de ritmische levendichheid, de " swing " en de " drive ", die tot hiertoe de kenmerken van de Jazz waren. Een uitgebreider samensmelting van de ritmische Jazztradities met de jongste verniewingspogingen op gebied van de melodie en harmonie, werd verwezenlijkt door DAVE BRUBECK. Dave, die leerling was van DARIUS MILHAUD heeft gezegd dat zijn doel erin bestond " DE JAZZ EEN HOGER ESTETISCH PEIL TE DOEN BEREIKEN ". Platen als- The Way You Look Tonight--- Prelude ",---Fuge en Bob Themes herinneren zowel aan de polyfonie van Bach als aan die van New Orleans.
In deze uitbreiding van de " bob" muziek ", die hier door grotere orkesten gespeeld wordt, is de Zuid Amerikaanse invloed duidelijk merkbaar en klankeffekten worden op een extreme wijze aangewend. In deze Jazzstijl heeft de arrangeur STAN KENTON het best onderscheiden. Veel kenners beweren dat de " EXPERIMENTELE " of "PROGESSIEVE " Jazz maar een zijspoor is en dat de rechte ontwikkelingsweg van de " cool "stijl moet uitgaan.
Om te reageren tegen de woeligheid van de " bob " stijl, begonnen enkele muzikanten op een kalmere manier te spelen (" cooler "). Zelfs in de BOB bestond een tendens om de zinnen van de melodie achter de sterke tijden van het basritme te laten " sleepen ". Deze neiging werd versterkt en terzelfdetijd werd de toon zwakker en bijna volledig van vibrato ontdaan. De pianist " GEORGE SHEARING " vervolmaakte, met zijn klein orkest, deze fijnere en soberte vorm. Bij deze meer evenwichtige en verzorgde manier van spelen werden de melodieën, zoveel dat kon, in de " cool " stijl ontwikkeld.. Alle mogelijkheden om het basisakkoord te verbreden werden uitgebaat. Het ritme wordt op de bas ( op zijn laatste register ) aangegeven en zacht begeleid door het slaan en vrijven van bostels ( slagwerk ) op de Turksetrom. STAN GETZ in één der beste vertolkers van deze stijl, die door het publiek weinig gewardeerd wordt.
De be-bob, de re-bob of de bob zonder meer ontstonden tijdens de Tweede Wereldoorlog en de jaren onmiddelijk daarna. Zij waren de scheppingen van de pioniers van de oude- Jazzgeneratie, voornamelijk van ROY ELDRIDGE, CHARLIE CHRISTIAN, de saxofonist LES YOUNG en de drummer KENNY CLARKE. Hun eerste pogingen vonden plaats tijdens de toevallige ontmoetingen van muzikanten in restaurants, uit deze ontmoetingen ontstond een stijl, die een grotere vrijheid verleende aan de solisten, fantasierijker harmonieën en ingewikkelder ritmen toeliet, met een basisritme in de bassen en voortdurend wisselende motieven gespeeld door de bekkens, de trommels en de Turkse trom. Soms werden sommige passages, die in een meer verfijnder stijl werden gespeeld, plots afgebroken door stukken die vlug en geweldig werden uitgevoerd, en gekenmerkt zijn door zonderlinge en ongemotiveerde aksentueringen. Deze stijl, die strijdig is met de traditie en uit de swingperiode dateerd, werd voortgezet door muzikanten als de saxonist CHARLIE PARKER en de trompettist DIZZY GILESPIE. Aanvankelijk bestond de " bob " gewoonlijk uit een inleiding, waarin de saxofoon en trompet unisono speelden ( zij werd dikwijls door een gekende melodie geïnspireerd ), een reeks solo- improvizaties en als slot een herneming van de inleriding. Deze bouw kan aanleiding geven tot eentonigheid en in 1946 begon GILLESPIE vertolkingen te laten enregistreren, die door een groter orkest gespeeld werden en waarvan de stukken volledig herwerkt werden door arrangeurs als WALTER FULLET en JOHN LEWIS.
Op het ogenblik dat ELLINGTON en de SWING hun hoogtepunt had bereikt, onderging de echte Jazz twee verschillende invloeden, enerzijds wenste een nieuwe generatie muzikanten de Jazzstijl nog meer te perfektioneren; anderzijds poogden de reeds oudere componisten tot de vergeten bronnen van de Jazz en voornamelijk tot de muziek van New Orleans terug te keren. In 1938 werden een reeks nieuwe interpretaties geënregiseerd, o.m. die van de trompettist TOMMY LADNIER. Te New Orleans slaagde WILLIAM RUSSEL, die oude vedetten terugevonden had, er in " BUNK JOHNSON" over te halen om zijn uitvoeringen te laten enregistreren. Ook KID ORY en JELLY ROLL MORTON lieten hun vertolkingen op plaat opnemen. Deze gramafoonplaten, die thans als " historische dokumenten" beschouwd worden, laten ons toe ons rekenschap te geven van wat de primitieve Jazz waarschijnlijk geweest is. Ook nieuwe, uitstekende platen geënregistreed door SIDNEY BECHET, werden opgenomen. In tegenstelling met de neiging van andere blanke orkestleiders, zoals BOB CROSBY sinds 1935 zijn inspiratie in de traditionele DIXYLANDSTIJL. Andere ensembles ( onder meer dat van LU WALTERS, die zich inspireerden op de instrumetale samenstellingen en de repertoria van de oude orkesten van New Orleans, brachten de zogenaamde " NEW ORLEANS REVIVAL" met zich. Een stijl die niet alleen in Amerika in zwang is, maar in alle landen waar men zich voor Jazz interesseert. Tegelijktijd ontstonden verschillende nieuwe tendensen, gedeeltelijk in het leven geroepen door een soort " syntese "van de eerste pogingen die in het domein van de Jazz werden aangewend; gedeeltelijk onder de invloed van muzikale vormen uit Zuid-Amerika, Cuba, en Afrika.
De grote bleus zangers zongen op een nieuwe, aan de negers eigen wijze. Bij deze manier van zingen schijnt de stem zich " om de woorden te kronkelen " Deze zangwijze heeft ondanks de ontwikkeling van de Jazz haar oorspronkelijk karakter bewaard en wordt nog altijd toegepast door beroemde zangers als ELLA FITZGERALD, Ethet Water, Billie Holiday en Sarah Vaugan. Close Harmony. Jazz wordt ook vertolkt door de " close harmony " waarbij de zangers zich dicht naast elkaar voor de micro opstellen. Aanvankelijk werd deze manier van zingen vooral gebruikt als een amusementsnummer voor de klanten der kappersalons in New Orleans. Groepen blanke zangers maakten het groot publiek met deze manier van zingen vertrouwd. De "Boswell Sisters"en de "Andrew Sisters" kunnen hier worden genoemd en bij kleurlingengroepen de "Mills Brothers," de "TREE PEPPERS", "SLIM and SLAM " en de " Five Spirits of Rhythm." " Scat " De Jazzmuzikanten hebben ook de nieuwe vokale stijl geschapen, die onder de naam "Scat Singing " gekend is. Hier worden de woorden door onomatopeeën vervangen. Naar het schijnt werd de " scat " gelanceerd door Louis Armstrong en overgenomen door " Hi-de-ho " King, Cab Calloway.Thans wordt deze stijl aangewend door Gillespie en nog anderen in de vreemde klanken van de " BE- BOB "
Naast de RAGTIME pianomuziek, die sinds het begin van de Jazz zijn ontwikkeling alleen voortzette, bestaat er een andere speciale Jazzstijl voor piano, de " Boogie- Woogie ", die sinds haar kreatie door de pionier JIMMY YANCEY, nagenoeg onveranderd bleef. Een andere stijl, die o.m. door JELLY ROLL MORTON en JAMES P. JOHNSON ontworpen werd, deed een zeer dynamische manier van spelen ontstaan, die toegepast werd door " FATS WALLER " en nog verbeterd werd door ART TATUM, ERROL GARNER, en OSCAR PETERSON.
Het publiek hoorde voor het eerst het woord " SWING " toen BENNY GOODMAN in 1935 zijn orkest als een " SWINGBAND " voorstelde. De Swing is bestemd als dansmuziek, maar onderscheid zich van de " zoete " muziek ( waarin al de muziekpartijen vooraf geschreven zijn .) doordat hij de individuele improvizatie vrij spel laat, ofschoon hij doorgaans geen gemeenschappelijke ( polyfonische) improvizatie kent.
Eigenlijk werd deze stijl al voor 1935 door FLETCHER HENDERSON geperfektioneerd, maar het is GOODMAN die er al de mogelijkheden van uittbaatte. De tijd om een grote verandering te voltrekken was gekomen. GOODMAN'S populariteit nam snel een ongewone uitgebreiding en de swingmuziek wekte in Amerika, zoals in de ganse wereld, een nieuwe geestdrift voor de Jazz. Onder de andere bekende figuren van de SWING vermelden we de Trombonespeler TOMMY DOSEY, en de klarinetspeler ARTIE SHAW. Eén van de resultaten die door GOODMAN bereikt werden, was het feit dat een samenwerking tussen blanke en zwarte muzikanten gewoon werd. Ontelbare Jazzplaten voor kleine ensembles, geënnregistreerd naar vertolkingen van Goodman samen met een trio, een kwartet of een sextet ( met inbegrip van "Body en Soul", waarin Teddy Wilson, de merkwaardigste pianist uit de swingperiode, speelde) vormen schitterende voorbeelden van wat door een dergelijke samenwerking kan worden bereikt.
Ellington en zijn orkest verdienen op zichzelf reeds een hoofdstuk in de geschiedenis van de Jazz, want alle omstandigheden ten spijt, hebben zij hun eigen persoonlijke stijl onafhankelijk bewaard. Dank zij ELLINGTON'S muzikale talent, gaf zijn orkest het ontstaan aan zowat de beste Jazzmuziek die men ooit gehoord heeft. Meer dan duizend platen werden met zijn vertolkingen geperst en enkele daarvan worden thans als klassiek beschouwd.
De voornaamste kenmerken van de stijl die in HENDERSON en ELLINGTON zijn beste vertegenwoordigers vindt, zijn het vervangen van de persoonlijke improvizatie en de vrijheid van expressie door orkestraties, die door talentvolle arrangeurs gemaakt werden, het versterken van het orkest dat elf tot veertien uitvoerders telde en de toenemende invloed van de Europese ortodoxe muziek.Vele Jazzpuristen verwerpen de muziek door deze orkesten uitgevoerd als onechte Jazz. Zo heeft REX HARRIS bijvoorbeeld geschreven... "Al de arrangeurs en al de orkestleiders, die zo hun tallent aanwendden, speelde met het verstand. De echte Jazzmuzikanten, zij spelen met het hart!!!. Eens dat het idiale getal van zes of zeven uitvoerders vermeerderd wordt met een bijkomd instrument van de " MELODISCHE SEKTIE.... vedwijnen de spontaneïteit en de geschiktheid tot improvizatie, en de geest van de Jazz is verloren.
Hierbij mogen wij wel vernoemen, FLETCHER HENDERSON en DUKE ALLINGTON. Henderson had jaren lang met de gedachte rondgelopen arrangementen van Jazzmuziek te maken voor grote orkesten; waarin het de solisten toegelaten zou zijn te improvizeren volgens hun eigen inspiratie.. Thans schijnen zijn eerste pogingen ons een beetje onnatuurlijk en het is niet te verwondren dat beroemde muzikanten zoals LOUIS ARMSTRONG er niet lang aandacht aan besteedden Andere muzikanten evenwel, zoals COLEMAN HAWKINS ( saxofoon) en DON REDMAN, werkten een tijd lang trouw mee met HENDERSON. In 1931 begon de stijl van dit ensemble populair te worden dank zij opname, als RADIO RHYTM en HOUSE of DAVID BLUE; enkele jaren later bereikte hij zijn hoogtepunt met merkwaardige stukken als NAGASAKI, WRAPPIN IT UP, en DOWN SOUTH CAMP MEETING, die gecreërd waren in een periode waarin HAWKINS, HENRY "RED"ALLEN (trompet), " BUSTER BAILEY (klarinet) en " BENNY CARTER " (saxofoon) in gemeen overleg werkten. FLETCHER werd de arrangeur van BENNY GOODMAN, toen deze kort na 1930 de periode van de " swing "inhuldigde.
1892 New Orlean............... Johnny Dodds. 1895 New Orleans............. Jimmy Noone. 1906 St Louis...................... Charles"Pee Wee" 1909 Chicago...................... Benjamin"Benny Goodman" 1910 New York................... Artie Shaw. 1913 Milwaukee................. Woodrow"Woody Herman"
1889 La Place, LA....... Edward " KING ORY" 1895 New Orleans...... Honore Ditrey. 1905 Shenandoah,PA. Thomas "TOMMY DERSEY" 1905 Vernon, Texas... WeldonJac"BIG THEA"
Het ontstaan van de " Jazz " deel 6. DE RAGTIME. De ragtime is een gesynkopeerde negerdans zonder merkbare melodie. Rex Harris denk dat ze haar oorsprong dankt aan de pogingen van de negerpianisten uit New Orleans, die trachtten de speelwijze van de fanfares na te bootsen, die het aksent van een sterke tijd naar een zwakke verleggen bij het uitvoeren van marsmuziek. Het waren de melodieën van de muzikanten uit St. Louis ; Tom Turpin ( Harlemrag, 1895)-- Scott Joplin ( Maple Leaf Rag Time, 1899) en nog anderen, die de ragtime in gans Amerika populair maakten.
Het ontstaan van de "Jazz" deel 5. " Nigger Minstrels " Kabaret uit New Orleans. Het is in dergelijke etablissimenten dat de " JAZZ " ontstond.
De Nigger Minstrel " is een groep zangers en komedianten als negers verkleed. Men veronderstelt dat hun repertorium van zwarte afkomst is. Het eerste optreden van de Nigger Minstrels had plaats rond 1820, toen zij begonnen met nummers uit te voeren op het toneel. Hun muziek was geinspireerd op dansen en gesynkopeerde zangen der negers, maar daarnaast bevatte ze ook elementen der Europese muziek, voornamelijk Schotseliederen, en bekende operaria's.
Het ontstaan van de " Jazz " deel 4. De " BLEUS " Dansers van de Mwami van Urandi. Deze dansers worden uit de beste adellijke families der Watusi gekozen. Zij zijn beroemd om hun mooie dansen die jarenlange oefening vergen. De " BLUES. De " BLUES " ligt aan de oorsprong van de " JAZZ " Het onderwerp van de tekst der blues kwam zowel van de ambachtsliederen als van de spirituals, terwijl hun muzikale vorm------ een diatonische toonladder in majeur waaraan tertsen en septiemen in mineurtonen toegevoegd worden---- te weiten is aan de onbekendheid der negers met de regels der harmonie, zoals men die in Europa beoefend.
Het ontstaan van de " Jazz " deel 3. SPIRITUALS. De neger vond een grote troost in het kristendom, dat hem vrijheid en bevrijding van aardse ellende beloofde.. Zijne naïve opvatting van de Bijbelse figuren en zijn kinderlijke vroomheid vonden hun uitdrukkingswijze in de spirituals. Deze autentieke Godsdienstige negerliederen sluiten nauw aan bij het Afrikaans ritueel. Zij ontwikkelden zich vaak in gedeeltelijk geïmprovizeerde wisselzangen tussen de voorzanger en het koor der gelovigen.
Het ontstaan van de " Jazz " deel 2. POPULAIRE MUZIEK. De eerste lading negerslaven bestemd voor de Amerikaanse plantages stak vanuit Afrika de Atlantische Oceaan over in 1620. Deze onmenselijke handel, die evenwel voor velen voordelig was, duurde tot in het begin van de XIX e eeuw. De ongelukkige slaven werden ontrukt aan volksstammen bij wie de muziek een voorname rol speelde, zowel in het dagelijkse als in het godsdienstige leven. Hun muziek werd gekenmerkt door het overwicht van het ritme en nauwelijks merkbare overgangen tussen zang en woord, tussen instrumentale muziek en dans, evenals tussen ernst en klucht. De " Jazz " heeft dus een dubbele voedingsbron: de ene " zwart", de Afrikaanse primitieve muziek, en de andere " blank ", die tot hymnen van de Metodistenkerk opklimt. Deze elementen van Europese en Afrikaanse oorsprong werden zeer nauw verbonden in de " volksmuziek " van de Amerikaanse neger, die zich op een uiterst karakterestieke wijze uitdrukte in de " ambachtsliederen ", de " spirituals ", de " blues " en ook de spektakelspelen die door blanke zangers en komodianten, in neger verkleed uitgevoerd werden. De 'JAZZ' dankt zijn hortend ritme aan de Afrikaanse primitieve dansen. Hier ziet men een Pygmeëer uit het territorium POKO in Uélé, die een danstrommel slaat.
HET ONTSTAAN VAN DE " JAZZ "; deel 1. Dit muziekgerne, dat ontstond bij de Amerikaanse negers, onderscheidt zich van de gewone Europese muziek door zijn instrumentale en zijn ongewone ritmen. Over de betekenis van het woord " JAZZ " is men het niet eens. Sommige beweren dat het voorkomt van een Kreools woord dat betekent " versnellen " en anderen leiden het af van het Franse woord ' Jaser " ( kletsen ). Nog anderen houden vol dat het een afkorting is van " Jasbo ", de voornaam van een negermuzikant die leefde rond 1900. Sousa dacht dat het een titel was voor een finale van een revue. Het is onmogelijk een juiste datum op te geven voor het begin van de Jazz. Deze muziek bestaat immers uit een mengsel van veel elementen waarvan men moeilijk de evolutie kan nagaan.
Spanier Muggsy. Amerikaans Jazz-Trompettist. ( geb. 1906,Chicago) Toen hij zestien jaar oud was , werd Spanier beroepsmuzikant en in de goude periode van de jazz, rond 1920 speelde hij in verschillende beroemde ensembles van Chicago. In 1928 kwam hij in het orkest van TED LEWIS; met BENNY GOODMAN, en andere bekende musici werkt hij mee om er een zeer perfekt ensemble van te maken. Daarna speelde hij in het orkest van BEN POLLACK, maar opm gezondheidsredenen moest hij een tijdje het spelen laten. In 1939 trad hij opnieuw voor het publiek op met zijn eigen "RAGTIME-BAND" en ditmaal speelde hij in " Dixielandstijl ". Spanier bewees dat hij nog één der merkwaardigste trompettisten van de blanke-jazz was. De opnamen der uitvoeringen van dat ensemble zijn uitstekende voorbeelden van de beste muziek in dixilandstijl.
Best gekende opnamen. Everybody loves my Baby. Mobile Blues Really a pain. Hot Mittens. Tiger Rag South Alabama Caution Blues. Tipperary Sister Kate Someday. Riverboat Chuffle. Lonesome Road. At Sundown.
Barelli Aimé, Frans trompettist, dirigent en komponist ( geb. 1917, Lantosques; A.M.) Hij was een waardevol tropettist die zichzelf vormde. De debuteerde te Nice in 1935, en stichte in 1944 zijn eigen orkest. Het referendum, ingericht in 1950 door de revue " JAZZ HOT ", duidde hem als " beste tropettist van Frankrijk ". Aimé Barelli is zo'n virtuoos dat hij met brio het BOLERO van RAVEL kan spelen. Zijn meesterstuk op de trompet is het AVE MARIA van Schubert. Aimé Barelli was gehuwd met de zangers LUCIENNE DELYLE, wier liederen hij met zijn orkest begeleidt.
Frank Sinatra. Amerikaans zanger ( geb. 1917- Hoboken,New Jersey). Sinatra was liftjongen en sportreporter voor hij zanger werd. Het was nadat hij met een jong meisje naar een film gegaan was, waarin Bing Grosby de hoofdvedette was, dat Sinatra besloot als zanger zijn kans te wagen. Hij nam deel aan een wedstrijd voor liefhebbers, die door de radio was ingericht, en zijn vertolking van Night and Day behaalde de eerste prijs. Dit sukses bezorgde hem engagementen voor andere radio-uitzendingen en een tournee in Vaudevilletheaters. Zijn naam bleef evenwel tot in 1939 voor het grote publiek onbekend. Op dat ogenblik werd hij geëngageerd door Harry James, "The Trumpet King of Swing" om in zijn ensemble te zingen. Daarna zong hij met het orkest van TOMMY DORSEY. Tijdens de tweede Wereld Oorlog werd een regelmatige radio- uitzending " SONG bij SINATRA" aan hem gewijd. Deze uitzendingen gezorgden hem hartstochtelijke bewonderaarsters in de kringen der " bobby-soxers", wier flauwtes en oorverdovende kreten telkens hij op het podium verscheen hem wereldfaam bezorgden. Te Londen, evenals in andere Europese steden, behaalde hij een buitengewoon sukses. Zijn talrijke films maakten zijn stem en zijn aatrekkelijke persoonlijkheid in de ganse wereld bekend. Onder zijn platen waren " I' ll never smile again" en " Night and Day" de suksesrijkste.
COLE PORTER. geb. 1893, Peru, Indiana. Amerikaans componist van lichte muziek (hij mag op dit blog gerust vermelde worden, hij schreef prachtige muziek). Eén van zijn meest bekende operettes is " THE GAY DIVORCE ( 1932)" , waarin het beroemde lied NIGHT EN DAY voorkomt. Nymph Errant werd in 1933 gekomponeerd. In 1934 schreef hij ANYTHING GOES en het jaar daarop JUBILLEE, waarin het in de ganse wereld populaire lied BEGUINE the Beguine voorkomt. Onder zijn meer recente komedies vermelde we DU BARRY was a LADY (1939), PANAMA HATTIE (1940) en KISME,KATE (1948). Porter komponeerde ook veel filmmuziek, ondermeer IN THE STILL OF THE NIGHT en ROSALIE. Hij schreef zelf de tekst van de meeste zijner beste liederen. Het rare is; Hij schreef graag in cafés vol mensen en tijdens soirees; hij werdt nooit gehinderd door het gerucht en het rumoer rondom hem. Veel van zijn liederen werden zelfs geschreven in een vlliegtuig, in een auto, of aan boord van een paketboot
Oliver Jozef " KING " Amerikaans trompettist, Jazz- dirigent, arrangeur en komponist. geb. 1885, New Orlean gest. 1938. Op 15 jarige leeftijd maakt Oliver een tournee als pistonspeler, met een uit jonge knapen bestaand orkest. In 1909 maakte hij deel uit van de Eagle Band, één der populairste Jazz- orkesten van New Orleans, en twee jaar later vormde zijn persoonlijk ensemble, de MAGNOLIA. Zijn faam verspreidde zich vlug door gans New Orleans, en hij werd tot " KING " uitgeroepen. Na enkele jaren met de Olympia Band te hebben gespeeld, met SYDNEY BECHET, KID ORY, en " JEL ROLL "MORTON, kwam hij in 1918 te Chicago aan , waar hij sensatie verwekte. In 1919 nam hij de leiding van het Duhé orkest op zich, dat hij " KING" Oliver's Creole Jazz-Band noemde. Hij werd beschouwd als één der beste trompetspeler van zijn tijd. en als één der schitterendse Jazz-improvisators. In 1921, na een tournee in Californië, keerde hij terug naar het Lincorn Gardens Café, te Chicago, waar hij het mekka van de Jazz maakte. Het volgende jaar kwam LOUIS ARMSTRONG in zijn ensemble, en werd de grote vedette van Amerika; musici uit gans de Verenigde Staten begaven zich naar Lincoln Gardens. Alsdan werden de eerste gramafoonplaten van Oliver opgenomen. De laatste jaren van Oliver werden door tegenslag verduisterd. Oliver vormde grotere ensembles ( zoals zijn SAVANNAH SYNCOPATORS, van 1925-1927) die, volgens het oordeel van tarijke kritici, een verval van zijn kunst aanduidden. Ten slotte veroorzaakte een afnemende gezondheid hem ook finantiële moeilijkheden.
Gene Krupa. Amerikaans drummer en Jazdirigent ( geb. 1909, Chicago.) Nadat hij reeds in verschillende Jazzorkesten had gespeeld als drummer zonder speciaal te zijn opgevallen kwam Krupa in 1928 in het ensemble van JOE KAYSER. Daarna speelde hij in dat van RED NICHOLS; in 1935 werd hij beroemd toen hij deel uitmaakte van het orkest BENNY GOODMAN. Al de platen waarop vertolkingen van dit ensemble zijn opgenomen door de verassende techniek van KRUPA. Van 1938 tot 1942 dirigeerde hij zijn persoonlijk orkest, daarna werkte hij opnieuw samen met BENNY GOODMAN. Na een seizoen lang in het orkest van TOMMY DORSY gespeeld te hebben, stichte hij in 1944 een nieuw ensemble. Toen Benny Goodman in 1953 ziek was, dirigeerde hij het orkest van deze laatste. Krupa onderwees aan verschillende universiteiten, want hij wordt als een autoriteit in zake ritme beschouwd
STAN KENTON. (geboren 1912. Wichita- Kansas Amerikaans Jazz- dirigent en arrangeur. Kenton was pianist en muziekdirecteur van een teater vooraleer hij, in 1941 zijn persoonlijk orkest oprichte. Het verdedigde met kracht en geestdrift wat men "progressieve" jazz noemt. Hij denkt dat die het Jazz- type is dat het beste past bij de smaak van onze tijd, aan de onbewuste verlangens van de hedendaagse mensheid voldoet en de Jazz een hoger peil zal doen bereiken. Zijn aanhangers vinden genialiteit in de buitengewone klankeffekten die hij bereikt, evenals in zijn ritmmische en melodische morieven. Talrijke critici beschouwen integendeel zijn muziek als koud en " kunstmatig ". Pietro Rugolo, oud leerling van Darius Milhaut, was de auteur van de meeste arrangementen door Kenton en zijn ensemble van1946 tot 1950 gebruikt. In 1950 vormde STAN KENTON een groter orkest, dat uit 40 musici bestond. Van hun vertolking werden talrijke gramafoonplaten geperst, die verschenen onder de titel " INOVATIONS in Modern Music " Sindsdien dirigeert hij weer een kleiner ensemble.
Best gekende opnames. A. Concert in Progessieve Jazz. Artristy in Rhythm. Innovations in Modern Music. Cuban Fire. City of Glass
HARRY JAMES. Amerikaans trompettist en Jazzdirigent ( geb. 1916; Albany, Georgia )Zijn eerste 15 jaar bracht hij in het circus door, waar zijn vader de fanfare dirigeerde; aan hem dankt hij zijn schitterende techniek. Op achtjarige leeftijd sloeg hij de pauken en speelde trompet in de fanfare. Vervolgens maakte hij in Texas deel uit van verschillende dansorkesten ondermeer dit van BAN POLLACK in 1935 en twee jaar later van dat van BENNY GOODMAN. James was de beroemste trompettist uit de " SWING " periode tijdens welke GOODMAN zoveel sukses oogste. Op diens aanraden vormde hij in 1939 zijn persoonlijk orkest, dat hij een zachter karakter gaf, en hij specializeerde zich in ingewikkelde arrangementen. Veel van zijn vertolkingen werden geënregistreerd. Hij werkte eveneens mee aan verschillende films.
Lionel Hampton. Amerikaans jazzkomponist ( geb. 1913 Louisville, Kentucky ) Hampton is vooral als vibrafoonspeler gekend; drum en piano waren evenwel zijn eerste instrumenten. Hij is een uitstekend zanger en maakt deel uit van het orkest BENNY GOOFMAN in 1936 tot 1940. Sinds 1941 heeft hij echter zijn eigen orkest waarmee hij tounee's maakte in alle landen. Op de vraag welke muzikanten hij het meest bewonderde, noemde Hampton; LOUIS ARMSTRONG, DIZZY GILESPIE, CHARLES PARKER, en ART TATUM. Hampton wordt als één der voornaamste jazz-muzikanten beschouwd. Hij is een merkwaardig Jazzdirigent door de energie, de zwier en het ritme dat hij uit de muzikanten haalt. Hij heeft talrijke bewonderaars, niet alleen in de Verenigde Staten, maar ook in de verschillende Europese landen.
Ella Fitzgerald. Amerikaanse negerzangeres van Jazz-muziek ( geb. 1918.) Zij werd " ontdekt" op een zangwedstrijd voor liefhebbers te HARLEM, in 1934. Daarna trad zij op met de beroemde Jazz-band van CHICK WEBB. Zij verwierf dadelijk een grote populariteit en na de dood van WEBB, nam zij een ganse tijd de leiding van het orkest waar. Sindsdien heeft zij als zangeres haar tounee's in Amerika en Europa voortgezet. Zij wordt in de ganse wereld als één der beste jazz-zangeressen beschouwd. BEST GEKENDE OPNAMES. Can't Help Lovin Dat Man. Sentemental Journey. Black Coffee. Crying. You're Gonna Lose Your Gal. Sugar Blues. Thanks fot the Memory. It might as well be Spring.
Dizzy Gillespie. Amerikaans negertrompettist en Jazz dirigent ( geb; 1917-- gest. 1942 Brussel ) Gillespie is één der vertegenwoordigers van de onder de naam BEBOB gekende jazztendens; men noemt hem dikwijls " DE VADER VAN DE BEBOB " Hij begon zijn carrière in 1935, in het ensemble van FRANKIE FAIRFAX: daarna speelde hij in ensembles van EDGAR HAYES, ELLA FITZGERALD, CAB CALOWAY, BENNY CARTER, FLETCHER HENDERSON, en nog andere. Daarna vormde hij zijn eigen orkest te NEW YORK. Lionel Hampton hielp hem bekend maken door hem een aanbod te geven om in één zijner konserten in CARNEGIE HALL te spelen. Gillesspie heeft zin voor humor. Hij is het idiaal type van de musicus en de spektakeldirecteur. Aan zijn vlot trompetspel, dat het effekt van een klankvuurwerk maakt, paart hij een onnabootsbare mimiek. Hij speelt zeer wilskrachtig en bezit in een merkwaardige graad de kunst om de muzikanten aan te sporen die hem begeleiden
Tommy Dorsey. Amerikaans trombonist en dirigent ( geb. 1906, Pennsylvania- gest. 1956.New York ) Dorsey speelde eerst in de orkesten van JEAN GOLDKETTE en van PAUL WHITEMAN. In 1928 stichte hij met zijn broer Jimmy ( klarinet- saxofoon ) de Dorsey Brother's Band. Toen de swingorkesten in 1934 opdoken, richte Tommy zijn eigen orkest op, dat een grote populariteit genoot, vooral bij de dansers van zijn eigen restaurant. "CASINO GARDEN " Later associeerden de gebroeders DORSEY zich opnieuw . Tommy Dorsey werd onder de best gekende trombonisten gerekend. In de loop der laatste jaren verwierf de ' zachtheid " van zijn stijl hem de bijnaam "SENTIMENTAL GENTLEMEN OVER YOU "
DORIS DAY Amerikaanse filmaktrice. en zangeres. ( geb. 1924 Cincinnati.) Zij deputeerde op twaaljarige leeftijd als danseres.. Terwijl ze herstelde van zware verwondingen bij een auto-ongeval opgelopen, nam zij zangles en werd er zich van bewust dat zij voor deze kunst het meest begaafd was. Na een langdurig kontrakt met een radiostation van Cincinnati, begon zij op te treden in films. Voor enkele rollen kwamen haar de vroerere dansstudies uitstekend van pas. Doris Day zong met het orkest van Bob Crosby en Les Brown: zij is één der voornaamste vedetten van het witte doek, de televisie en de radio geworden. Men heeft meer dan één miljoen platen met opnamen van haar stem verkocht. Zij nam de naam van DAY aan, toen een dirigent van een Jazz-orkest, die haar "DAY AFTER DAY" had horen vertolken, haar 25 dollar in de week beloofde om onder die naam met zijn te willen zingen. Best gekende films. My dream is yours. Young man with a Horn. Tea for Two Lullebay for Broadway. April in Paris Lucky Me. Love me or leave me The man who Knew too much Julie
Amerikaans zanger, ( geb. 1904 TACOMA, WASHINGTON ). Terwijl hij rechten studeerde aan de universiteit van SPOKANA, richte hij een groep op met zijn vriend AL RINKER, een jazz-orkest, waarin hij zong en trommel speelde. In 1925 vormde zijn vriend en hij samen met Harry Barris, het trio " THE RHYTHM BOYS "; verschillende jaren zongen zij met het orkest PAUL WHITEMAN en zij speelden met hem in de film " THE KING OF JAZZ " In 1930 werd het trio geëngageerd om in LOS ANGELES met het orkest GUS ARNHEIM te spelen. Crosby speelde in verschillende film, o.a. " ROAD " samen met Bob Hope; "WHITE CHRISTMAS " enz... Meer dan 700 liederen werden van hem geënregistreerd.
NAT KING COLE. Amerikaans neger, zanger en pianist ( geb. 1917 , Montgommery, Alabama.) Op vijtienjarige leeftijd vormde COLE zijn eigen ensemble " NAT AND HIS RHYTHM " ( Nat en zijn vagabonden van het ritme. ) met JOHN MILER bas, OSCAR MOON gitarist, en hijzels als pianist en zanger. Zijn gewijzigde Chicago stijl maakte hem op één slag beroemd te NEW-YORK onder de naam van " EBONY PRINCE"-( De ebbenhoute prins.) Een reeks concertreizen droeg nog tot zijn roem bij, en enkele jaren later speelde hij te HOLYWOOD met zijn " KING COLE TRIO " in talrijke films. Zijn platen zijn zeer populair. Er werden er twaalf miljoen verkocht in tien jaar. Woorden van de King; " Ik ben een verteller van geschiedenissen, wanneer ik begin te zingen is het alsof ik mij neerzette en een sprookje vertelde "
Maurice Chevalier. Frans zanger en akteur ( geb 1889 Parijs ) De vader van Maurice , een Parijs werkman stierf jong; Maurice moest zeer vroeg uit werken gaan. Na verschillende stielen geprobeerd te hebben, begon hij als zanger in een variété- teater van een armzalige voorstad. Daarna zong hij in kleine badstadjes en in de Parijse straten. In de Eerste Wereldoorlog zong hij om zijn kamaraden in de loopgraven te vermaken. ( mijn biologische vader was in die tijd bevriend met Maurice ) Ten slotte werd hij gewond en krijgsgevangen genomen; hij bleef gevangen in het kamp van ALTENGRABOW, tot MISTINGUETT ( zeer gekende zangeres uit die tijd ) met de hulp van de Spaanse koning, zijn vrijlating en zijn terugkeer naar Frankrijk verkreeg. Na de oorlog zong hij samen met MISTINGUETT in de FOLIES BERGERES. Holywood bood hem filmrollen aan in stomme films, maar hij weigerde met de woorden. " Hoe kan ik mezelf zijn, als ik de gelegenheid niet krijg om een woord te zeggen , of een noot te zingen " De opkomst van de " klank film " deed hem van gedacht veranderen en zijn talrijke rollen maakten hem in de ganse wereld populair
Gilbert Bécoud; Gilbert Bécoud, Franse chansonnier ( geb. 1928.Toulon ) Pianist en begeleider van Jaques Pills. Hij schreef samen met hem chansons, waarvan er één , " JE 'T AI DANS LA PEAU " gelanceerd door Edith Piaf, hem groot sukses gaf. Vervolgens zong hij te Parijs , eerst " CHEZ TONTON " dan in " LIBERTY'S " en in " Villa d'Est ". In 1955 reisde hij naar Amerika, waar hij veel bijval kende. De Académie de Disque Française verleende hem in 1953 "GRAND PRIX de la chanson" Sindsdien groeide eijn populariteit onafgebroken. Hij debuteerde in de film met " Het land waar ik van hou ", film van Marcel Carné ( 1956
DE ANDREWS SISTERS ; Het Vokaal Amerikaans trio, gespecializeerd in furore makende dansnummers. De drie zusters heten; LAVERNE ( geb. 1915.), MAXENE ( geb. 1917.) en PATTU ( geb. 1920.) Hun vader in Griekenland geboren, hield een restaurant open en hun moeder was een Noorse. De gezusters traden reeds op toen ze nog héél jong waren. De orkestmeester LARRY RICHE lanceerde ze in 1931. In 1937 kenden zij hun eerste groot sukses met de FOXTROT ' BEI MIR BIST DU SCHÖN ", van de Joodse componist Sholom Seeunda, Dit lied was reeds in 1933 gekomponeerd maar het waren de Andrews Sisters die het, vier jaar later, populair maakten. In 1944 speelde ze in de film " HOLLYWOOD CANTEEN " en veroorzaakten sensatie met het liedje van COLE PORTER, " DON'T FENCE ME IN " Het trio heeft in verschillende andere films gezongen. Ook traden ze op voor de radio en in nachtklubs. Veel van hun liederen werden opgenomen. In December 1954 verliet Patty het ensemble om alleen te zingen. De Engelse zangeres DOROTHY SQUIRES nam haar plaats in.
Zijn vader leerde hem trompet en piano op vijfjarige leeftijd, maar toen hij zeven was, na tuberculose te hebben gehad, concentreerde hij zich op de piano. Hij verwierf snel de reputatie van een technisch briljante en melodisch inventieve jazzpianist, en werd een regelmatige gast in radioprogramma's. Hij maakte zijn eerste optreden in de Carnegie Hal in 1949.
In 1993 leed Oscar aan een ziekte die zijn linkerkant verzwakte, waardoor hij rustig moest blijven gedurende twee jaar. Hij is er overheen gekomen en is nu nog steeds bezig met optreden, opnemen en componeren zoals vanouds. In 1997 ontving hij een Grammy Award voor zijn gehele carrière en een Internationaal Jazz Hall of Fame Award, het bewijs dat Peterson nog steeds als een van de grootste jazzmuzikanten wordt gezien.
Zijn werk heeft hem door de jaren heen zeven Grammy Awards opgeleverd. In 1978 werd hij in de Canadese Music Hall of Fame opgenomen. Hij is eveneens in de Juno Awards Hall of Fame en de Canadese Jazz and Blues Hall of Fame opgenomen.
Biografie Duke Ellington- oude foto's + biografie. 2
Biografie DUKE ELLINGTON 2
De invloed van de " swing " stijlen laat zich duidelijk voelen in de verschillende zijner briljante komposities, onder meer in " SO FAR SO GOOD ". Hij creërde ook orkestwerken, die op het eerste gezicht verwant schijnen te zijn met de " symfonische Jazz" maar die, bij een meer diepgaand onderzoek, een engere verwantschap met de echte jazz vertonen. Voorbeelden voor dit gerne vinden wij in kleine consertstukken voor zijn solisten bestemd ( Conserto for Cooti, TROMPET in SPADES en Echoes of Harlem, of ook in lange suites BLACK, BROWN, and BEIGE, met zijn ontroerende, op de "BLUES" geinspireerde, partij, en de LIBERIAN SUITE, opgedragen aan de Afrikaanse Negerrepubliek. Constant Lambert verklaarde dat zelfs RAVEL niets gekomponeerd heeft dat zo behendig is als de soli uit de uitbundige HOT AND BOTHERED, en dat STRAWINSKY niets geschreven had dat zo dynamisch klink als de finale van datzelfde werk. De verbinding der tema's uit de finale wordt door Lambert beschreven als één der vernuftigste stukken van de moderne muziek.
VOORNAAMSTE WERKEN. Black and Tan Fantasie 1927. Caravan 1938 Creole Love Call In a sentemental Mood 1935 Mood Indigo 1934 Ring dem bells 1930 Solitude Sophisticated Lady Ik heb het genoegen gehad een optreden van Ellington gezien te hebben.
Biografie Duke Ellington- oude foto's + biografie.
Biografie DUKE ELLINGTON Edward Kennedy. 1
Amerikaans pianist, komponist, dirigent (geb.1899, Washington.) Van in het begin van zijn loopbaan gebruikte Ellington de typisch gutturale klank der Negers " het gebrom ", en een zeer behendige baskombinatie. Hij is er ook in geslaagd in de loop der jaren een uiterst persoonlijk "arrangementswijze " te bewaren. Het zijn vooral de gramafoonplaten, waarop zijn uitvoeringen opgenomen werden, die het beste Ellington's hoedanigheden als arranguer aantonen, zowel van machtige orkesttrale massa's, waarin hij zonder haperingen de ene partij op de andere laat volgen ( zoals in NEW BLACK and TAN FANTASY) als de meer intime muziek, die gekenmerkt wordt door gedempte klankefekten ( zoals in MOOD INDIGO SOLITUDE) Het valt te betwijfelen of er iemand Ellington overtreft op het domein van het " jungle " gerne, dat al de karakteristieke geluiden omvat van de tropische jungle, geluiden dewelke gecreërd worden door het " gegrom " van trompet of trombone, een tremelo van de banjo, een roffel op de trommels en klaaglijke kreten van de saxofoon. Een klassiek voorbeeld voor deze stijl bied "Echous of te Jubgle "
Amerikaans jazz-dirigent ( geb. 1905-- gest. 1944 ) Met een ensemble in 1936 door hem gevormd en uitsluitend uit vedetten bestaande, evenals met de vorming van zijn persoonlijk orkest in 1937, nam Glen Miller plaats tussen de eerste dirigenten van blanke jazz- orkesten. Zijn bewerking van BEALE STREET BLUES van W.C. Handy kende een grote vermaardheid. Na zijn eerste kontrakr in New York , waar hij TOMMY DORSEY en BOB CROSBY opvolgde, speelde hij in een groot aantal films, ondermeer in " SUN VALLEY Serenade " (1941) en in " ORCHESTRA WIVES " ( 1942 ) Zijn elegante en verfijnde bewerkingen van " zoete " muziek verleenden hem de gunst van het Amerikaabse publiek. Tijdens de Tweede Wereldoorlog dirigeerde hij een Amerikaanse muziekkapel. De 15 e December 1941, op weg naar Parijs, waar hij een konsert moest geven, ging het vliegtuig waarin hij zich bevond, boven het Kanaal verloren.. In 1953 verscheen een film op het witte doek, een film over zijn leven." GLEN MILLER STORY "
Benny Goodman; Amerikaanse klarinettist en jazz-dirigent ( geb. 1909 Chicago ) Toen hij tien jaar oud was, speelde Goodman reeds klarinet en hij was nog maar een zeer jonge knaap toen hij reeds deel uitmaakte van verschillende gekende ensembles; die van BEN POLLACK " BIX " Beiderbecke, Phil Napoleon, Red Nicolas en nog andere. In 1933 vormde hij te New York zijn eigen orkest en trad hij regelmatig op voor de radio in de uitzending " Lets Dance". In deze periode, toen de gebroeders Fletcher en Horace Henderson met hem samenwerkten als arrangeurs; ontwikkelde hij een nieuwe meer ingewikkelde stijl voor belangrijke orkesten. In 1935 verwierf Goodman wereldroem. Dank zij het eersterangsorkest, dat hij zo juist had gevormd; lanceerde hij de " swing " Goodman nam zelf de titel van " King of Swing "aan. David Ewen zegde; " Zijn heerschappij was voorspoedig ; in radio, bioscoop en in het "Pennssylvania Hotel te Naw York" werd de swing van Benny Goodman een nationale hartstocht " In Januarii 1938 gaf Goodman met zijn orkest in Carnegie Hall de eerste swingauditie, die in een konsertzaal plaats vonf; hij werd met een donderende ovatie begroet.Een belangrijk aspekt van Goodman's muzikale bedrijvigheid is de vorming van kleine ensembles, gaande van het trio naar het septet; en uit het grootorkest gekozen; men heeft verschillende beroemde platen geperst met zulke vertolkingen van "kamermuziek" jazz. Het trio , Benny Goodman met Teddy Wilson als pianist en GENE KRUPA als drummer verwierf grote faam. Goodman was één der eersten die negers toeliet te spelen in ' blanke " orkesten; hij was het ook , die LIONEL HAMPTON, de vibrafoon speler, lanceerde.
Best gekende opnamen. consert de jazz à Carnegie Hall A fine Romance. Stardust Caravan Love Walked in The Benny Goodman story. ( film ) Dizzy Fingers. Back in your own back Yard Chicago. Whistle Blues
biografie Sidney Bechet. oude foto's en biografie.
Biografie Sidney Bechet.( " POPS")
Amerikaans saxofoonspeler en clarinettist ( geb. 1897, New Orleans). Bechet werd, toen hij pas acht jaar oud was ontdekt door Freddy Keppard, die hem in zijn orkest opnam. Sinds 1905 trad hij in verschillende ensembles van New Orleans op, en in 1916 speelde hij in ht orkest van " KING OLIVER". Twee jaar later begaf hij zich naar Chicago, waar hij van verschillende deel uitmaakte, waaronde dat van FREDDIE KEPPARD. Men bood hem een rondreis doorheen Europa aan; deze starte in LONDEN in1919. Bij zijn terugkeer in de Verenigde Staten speelde hij van 1923 tot 1925 in de " BLUES FIVE " van Clarence Williams, en van 1928 tot 1932 samen met Noble Sissle. In deze periode begaf hij zich verschillende malen naar Europa, waar hij in de " REVUE NEGRE" optrad ( 1925--1927 en 1930 ) In 1929 speelde hij gedurende korte tijd met zijn eigen orkest in een Berlijnse restaurant. HAUS VATERLAND. Bechet richte in 1932 zijn persoonlijk orkest te New York; daarna speelde hij opnieuw met NOBLE SISSLE van 1934 tot 1938. Later maaktte hij deel uit van kleinere ensembles enmaakte hij grote rondreizen. In1951 kwam hij opnieuw naar Europa. Ten slotte vestigde hij zich te Parijs in St. Germain-des-Prés, waar hij met de orkesten van André Revelliotty en Claude Luter groot sukses oogste. Hij werd bij de beroemste jazz-muzikanten gerekend, om wille van zijn helderheid en spelvariatie. Zij vibrato getuigt van ongewone kracht.. Van zijn vertolking werden zeer veel grammafoonplaten gemaakt, en enkele zelfs met beroemdheden als JELLY ROLL MORTON en LOUIS ARMSTRONG. Onlangs kwam hij met zijn orkest op het witte doek in " Série Noire." ( 1954 )
Best gekende opnamen.
Pleyl Jazz Consert. Bechet revient. Sentimental Mr. Bechet. Memphis Blues. St. Louis Blues. Petite Fleur.
Biografie LIONEL HAMPTON- oude foto's + biografie.
Biografie LIONEL HAMPTON.
Lionel Hampton: Amerikaans jazzcomponist ( geb. 1913, Louisville, Kentucky.) Hampton is vooral als VIBRAFOON speler bekend; drum en piano waren zijn eerste instrumenten. Hij is een uitstekend zanger, en maakt deel uit van het orkest van BENNY GOODMAN 1936 tot 1940. Sinds 1941 heeft hij echter zijn eigen jazzorkest waarmee hij tournees maakt in alle landen. Op vraag van DE WERELD DER MUZIEK, welke muzikanten hij het meest bewonderde, noemde Hampton; Louis Armstrong, Dizzy Gilespie, Charlie Parker en Art Tatum. Hampton wordt als één der voornaamste hedendaagse jazzmuzikanten beschouwd. Hij heeft talrijke bewonderaars, niet alleen in de Verenigde Staten, maar ook in verschillende Europese landen.
Best gekende opnamen.
APPOLO HALL CONCERT 1954. STOMPIN AT THE SAVOY JAZZ TIME IN PARIS JUST JAZZ, LIONEL HAMPTON JAZZ CLASSICS, SERIES n° 2 en 3 CARNEGIE HALL CONSERT. 1945 LIONEL HAMPTON à Olympia.
Best gekende films.
A SONG IS BORN ( 1948 ) BENNY GOODMAN STORY ( 1955
Biografie Louis Armstrong- oude foto's + biografie. deel 2
Vervolg. deel 2 Louis Arstrong.
Ofschoon hij samen met Oliver en later , in New York, met Fletcher Henderson ( 1924--1925 ) veel sukses kende, bleef zijn droom toch een eigen orkest te hebben. In 1926 debuteerde hij met zijn " hot five " dat soms een " hot seven " werd en waarin de klarinetspeler Johnny Doots hem tegenspeelde. Rond deze tijd begon Armstrong stukken van liederen en geimprovizeerde uitroepen als belangrijk bestandsdeel in zijn stukken te verwerken. Hij gooit er woorden zonder de minste zin tussen, die slechts dienen om het ritme te versterken en meer leven te geven ( bijvoorbeeld het populaire" SKID DA DE DAD" Zijn komposities voor trompet zijn van hetzelfde gerne; zijn vruchtbare verbeelding slaagt er in verrassende effekten te bereiken. Enkele bewijzen van zijn wellicht ongeëvenaard meesterschap als soepele vertolker van zuivere jazz leveren zijn stukken voor solist zoals;" WRAP YOUR TROUBLES IN DREAMS" en " ON THE SUNNY SIDE OF THE STREET", alsook zijn composities met de MILES BROTHERS en zijn interpretatie van het oude " NEGRO SPIRITUAL"; NOBODY KNOWS THE TROUBLE I"VE SEEN. zijn geliefkoosd stuk. Hij maakte verschillende suksesrijke rondrijzen in de Verenigde Staten en Europa in 1934; 1949, en 1952, en ontving verschillende onderscheidingen. President Auriol gaf hem zelfs in 1948 een vaas in " Sèvres porselein". In 1954 werd hij in New Orleans verkoze als "King of the Zulus" Als trompettist trad hij op in zeer veel films: " New Orleans " -- " A Song is Born"- " Glen Miller Stoy" "Higt Street "
Biografie Louis Armstrong- oude foto's + biografie.
Biografie Armstrong Louis.
Amerikaans zanger en trompettist ( geboren NEW ORLEANS 1900) Hij groeide op in het kleurlingenkwartier van New Orleans, waar zijn " dagelijks brood " de muziek was van beroemde jazz- trompettisten zoals BUDDY BOLDEN, FREDDIE KEPPARD- en " BUNK " Johnson.. Hij droomde ervan het slagwerk van een orkest te mogen bezorgen, maar, toen hij pas elf jaar was, werd " BUNK" zijn vriend en deze leerde hem alle bijzonderheden van de trompet. Zijn verdere opleiding voltrok zich in een staatsinstelling voor jeugddelikwenten. Op het feest van St.- Sylvester had Louis die erg opgehitst was, gebruik gemaakt van een oude revolver en de autoriteiten hadden hem naar die instelling gezonden.. Men liet er hem toe het reveil en de etenstijd te blazen op een oude jachthoorn en weldra speelde hij pistonsolo's. Zijn loopbaan begon in de ' KING ", het orkest van Oliver, en toen dit ensemble naar Chicago vertrok in 1917, werd Armstrong, zeer natuurlijk de opvolger van Oliver. Weldra was hij de populairste trompettist van New Orleans. Gedurende twee jaar speelde hij in het orkest " FATE MARABLE" op de " DIXIE BELLE", een ekskursieboot op de Missisippi. Armstrong getuigde zelf dat deze oefening hem zeer nuttig was; " ik kon veel harder en langer blazen dan in het begin, zonder de minste vermoeidheid te voelen" In 1924 riep OLIVER hem naar Chicago en de twee beroemde trompettisten sloten een verbond, dat een mijlpaal betekent in de geschiedenis van de jazz. Deze nieuwe meeslepende stijl uit New Orleans, waarvan de muziek door duo's onderbroken wordt, zou een grote invloed uitoefeznen op de toekomstige " blanke " jazz. DIPPERMOUTH BLUES en FROGGIE MORE dateren uit die tijd. De vertolking van deze stukken door Armstrong en Oliver rekent men onder de eerste echte voorbeelden van originele Naw Orleans jazz.
Subcontrabassaxofoon. Voor zover het is geweten is er nooit een echt praktisch bespeelbare SUBCONTRABASSAXOFOON gemaakt geweest. Men vind echter wel enkele reclame stunts waar enorme saxen in voorkomen Dir instrument kan men niet echt een sax noemen. Het is meer een hoom met de looks van een sax. Het was een stunt om eens zo een sax te bouwen. De pads ( kleppen )moesten met behulp van handen dicht geduwd worden om een andere toon. Naat het schijnt kwam er een geluid uit maar niets was op toon, en het instrument kon niet eens de tonen opeenvolgend spelen.
Volgens mijn persoonlijke mening heeft de baritonsax nog een zachtere, gevoeligere klank dan de tenorsax, wel mijn twee lievelingsinstrumenten. Samen met de sopraan,alt, en tenorsax, vormt deze sax de bezetting van het saxofoonkwartet, GERRY MULLIGAN)
Welke soorten saxen bestaan er. Er zijn toch wat discussies over de soorten saxofoons. Het is namelijk niet duidelijk welke soorten er bestaan hebben. Als we voort gaan op de informatie van " ADOF SAX instuten:Saxophone Family Chart" dan kunnen we volgende saxofoons onderscheiden, dit waren tevens de 14 saxofoons dat Sax uitvond. Van die 14 saxofoons zijn er nu nog een 7 tal ( sopranino-- sopraan-- alto-- tenor-- bariton-- bas-- en contrabas) bestaand. Onder die 8 zitten er een 5 tal veel verkochte saxen.
Uit de goede oude tijd. Paul met zijne KING sax. Voor die sax heb ik mijn bouwplaats verkocht ( + acht are) en ik moest nog geld opleggen, maar het was een geweldig instrument.
Waarschijnlijk is deze foto gemaakt na dat Jerry ( solo gitarist + zanger) naar Will Tura was overgestapt. Van Links te beginnen .. Lou, solo gitaar + zang-- Ikzelf, sax + clarinet-- Jos Verelst, sax tenor-- Marcel Vervaet, trompet-- Alex, orgel, piano-- Gilbert ( muisje) drum + zang-- Pino, of Gino?? basgitaat, slaggitaar.
Met deze bende vertrekken wij binnen kort naar Blankenberg, voor een drie maandelijks kontrakt. Van Links naar Rechts. Ronny, bas-- Alex,hamondorgel, piano-- Marice,saxtenor,clarinet,dwarsfluit--Joe Harris, zang-- Ik zelf,saxtenor,clarinet-- Jerry, solo gitaar, zang-- André drum.
Iedereen was redelijk tevreden, na 12 uur studio, wel niet onderschatten hoor. Het mixen van de nummers laten wij aan Louis Vanrymenant over met zijn studiomensen, wijkunnen eindelijk naar huis.
Met deze ploeg vertrekken wij binnen een paar weken naar BLANKENBERG.
Met deze ploeg vertrekken wij naar Blankenberg voor een kleine driemaand, eerst nog wat foto's maken, deze is de ingang van de opnamestudio. Straks gaan wij een LP ke opnemen.
Jos even aan 't kijken wat er van ons in het boekske " Music-Fan" geschreven werd deze week. Van L naar R-- André, drummer-- Alex, Hamond orgel Piano--Jerry Sologitaar+ Zang-- Ik zelf Sax, clarinet. Midden Joske Harris.
Wij waren uitgenodigd op dat feestje, start van The Music Fans. Van links naar rechts, Ikzelf sax-clarinet- Albert accordeon- André drum- Maurits trompet.
De kleedkamer was zeker ruim genoeg, wij staan er zo "samengeperst" op, maar dat was maar voor het maken van de foto. De man op de achtergrond was de baas, hij speelde Fibrafoon, op het laatst van de avond kwam hij met ons wat meespelen, hij deed dat zelfs héél goed.
Ik heb op mijn vorig berichtje van een paar bloggers een berichtje ontvangen, dat ze "precies" twijfelen over mijn "maar tweemaal" een beetje te veel gedronken te hebben op die 25 jaar muzikant. Wel ik heb ECHT niet gelogen, natuurlijk, moesten er in die tijd zo van die "blaastoestellen" bestaan hebben, zou ik wel een paar "pévékes" gekregen gehad hebben. Wel, mijn eerste keer was.......... Ik was misschien 14-15 jaar, ik speelde toen nog "jaz" met drie man. Een héél verre neef, Giliaume Geyskens, had een klein café op de Kiezel ( Geelsebaan), hij had ons ingehuurd om op Looikermis bij hem te komen spelen. Wat ik niet wist, bij ieder pintje die hij ons liet brengen had hij in het mijne een " witteke" ( geneverke) gedaan, hij wilde mij persé "zat" krijgen. Halfweg de avond ging ik buiten om een plaske te doen, daar ben ik ineen gezakt, s'morgens werd ik in mijn bed wakker, maar wist wel niet hoe ik thuis gekomen was, en koppijn, niet te doen. Dus, dit was wel een geval van heirkracht. De tweede keer........... Ik speelde toen met Joe Harris met toen nog THE MUSIC-FANS, Joe had een kontrakt aangenomen in BRUSTEM voor de piloten in de kazerne. Het bal zou doorgaan in de hal waar de vliegtuigen stonden, het podium was opgesteld tussen de vliegtuigen, met opgehangen parachutes, echt heel mooi. Er werd ons gevraagd om op te treden met onze legerkostuums, wij waren al een tijd geleden afgezwaaid,een mooi zicht, dat kan ik verzekeren, ikzelf was een kilo of vijf bijgekomen, die andere volgens dat ik kon zien nog veel meer. Soit, Het ergste van al was, als drank, alleen whisky puur, of whisky cola, dan maar het laatste, man lief, na een paar uur naar buiten, en ik ben niet meer op het podium geweest. Ik ben hier zeker niet fier over, maar,tweemaal op 25 jaar, dat kan toch, niet?
Ik heb het nu al gehad over " JAZZ-MOEDERS" -" DRUGS", en nu over het drankgebruik. Wel, net zoals in het gewoon burgerleven, er zijn er niet meer of niet minder in de muziekwereld dan in het gewoon burger leven. Nu is het wel zo, als ge vroeger als 16-17 jarige een "liefke" had, en de ouders wisten dat hun lief muziekant was, had ge er al gelegen, dat was zo in die tijd, muziekanten, acteurs, artiesten, dat werd zo een beetje aanzien als zware jongens. Wel ik heb bij optredens altijd bier gedronken, waarom? , als blazer is dat het beste dat ge kunt drinken.Van plat water moet ge te veel gaan plassen, van limonade of cola dat is te plakkerig, het riet van sax plakt, de pistons van de trompet komen vaste zitten, dus, een gewoon pintje bier is het beste. Normaal, ik herhaal, normaal kreeg je van de inrichter voor ieder muziklant 7 bonnetjes, dus één pintje per uur. Gelukkig waren er bij onze groep 4 cola drinkers, meestal dronken die twee à drie colaatjes, de rest van de bonnekes gingen naar de blazers.Maar op veelplaatsen, moesten wij de garçon maar roepen, en ze kwamer al aangelopen met een vol "platoke". Ik moet U wel zeggen, ik ben op die 25 jaar muziekant, geen enkele keer " zat" thuis gekomen, en heb ook nooit een ongeval gehad in het naar huis tijden, en als ge zo rond drie-vier uur auto's tegen komt, daar zijn gevaarlijke chaufeurs bij, dat kan ik U verzekeren. Ik heb juist tegen u " gelogen", twee maal ben ik str...zat thuisgekomen, dat vertel ik u bij mijn volgend bericht
Ik lees soms in de "boekskes" dat er artiesten zijn die klagen over de omkleedkamers die voor hen bestemd zijn. Kunt ge U voorstellen hoe het héél vroeger was, 50 jaar terug? Wij hebben echt meegemaakt dat wij ons moesten omkleden in de kelder ( meestal plaatst onder het podium) waar aardappelen, zelfs kolen opgestapeld lagen, met een paar stoelen om onze kleding op te stapelen. Soms moesten wij twee per twee binnen om ons te verkleden, omdat de ruimte te klein was voor heel de groep in eens.Dan waren er ook kleine gemeente zaaltjes waar meestal toneel werd gespeeld, met links, rechts, ook achterkant van het podium van die geschilderde "decors" hingen of stonden,(landschappen, of een muur uit een boerenhuis nageschilderd,) maar met de kermis werd in deze zaaltjes gedanst.Daar stonden dan een paar stoelen, of een afgedankte café tafel, waar wij onze zaken konden opstapelen.Ik heb ook persoonlijk meegemaakt in Kapelle op den bos, de kleedruimte was ook in de kelder onder het podium, maar wel proper, voldoende ruimte, en kapstokken om onze kleding op te hangen, dat was al een luxe. Wij waren omgekleed, gereed om te beginnen spelen,iedereen op zijn Paasbest. Eén van de garçons kwam beneden, er moest nog een "vat aangestoken" worden, die plaatst zijn stempel, mist, en gans de groep werd bespoten met bier, ik stond het dichtste bij het vat, ( als het iets met bier te maken had, stond ik meestal op de eerste plaats)ik had wel de volle laag gehad.Gelukkig hadden wij altijd meer dan één kostuum bij, dus maar vlug verwisseld. Gelukkig moesten wij s'nachts niet stoppen voor de rijkswachters, want de geur van bier zou ons direct veraden hebben.
Wij zitten al verschillende dagen maar te klagen over de momentele hitte, maar gisteren avond dacht ik "efkes" aan héél vroeger, zo'n 40 jaar geleden. Toen waren er in deze periode ook zo'n hitte golven, en moest er s'avonds opgetreden worden met het orkest, zeer dikwijls in feesttenten, want de maanden Julie- Augustus waren de maanden dat bijna in ieder dorp een feesttent neergepoot werd ten voordele van één of ander vereniging. Soms stonden wij tot onze enkels in het water, en konden wij met het matriaal bijna niet aan de tent geraken, maar met zo'n dagen gelijk nu, ik kan U verzekeren, dat was niet van de poes. Eerst een uurtje of twee in de wagen om op de bestemming te komen, dan het materiaal naar binnen sleuren, Hamond Orgel + Leslykast (luidspreker voor orgel, met slinger luidsprekers) inbegrepen,plus andere rommel, daar waart ge wel een uurtje mee bezig eer alles was opgesteld. De tent was natuurlijk volledig gesloten, alleen aan de inkom was het zeil opgerold, dat was nodig, want anders zouden de inrichters niet veel ontvangen aan inkomgeld. Pas wanneer de tent vol zat ( plus minus 1.500 tot 2.000 plaatsen) werden ook de zijkanten opgerold. Dan moest er nog 8 uur gespeeld worden,want een balavond duurde 8 uur , van 6 tot 2 uur- of van 7 tot 3 uur, en dan mochten er geen overuren bijkomen, anders kwam er nog een uurtje bij. Was dat allemaal gedaan, echt van dorst nog wat pintjes gaan pakken aan de toog van de tent, onze spullen afbreken, laden in de wagen, nog eens een paar uurtjes in de wagen, en dan zijn er nog mensen die denken dat muzikanten nog goesting hadden om andere dingen te doen, zou jij dat kunnen?? n.b. Zo waren natuurlijk niet al onze optredens, ik bedoel zoals hierboven beschreven, maar de maanden Julie - Augustus- Sempember waren wel de maanden van de feesttenten, dankzij die tenten hadden de muzikanten werk, dat is op het ogeblik niet meer zo, of toch véél minder.
Vader LOUIS HAESEN was drummer, zijn oudste zoon ANDRE was drummer, zijn jongste zoon Gilbert was drummer. Wij zijn gestart met Joske Harris en The Music-Fans. Albert Scholts accordeon- Andre Haesen drum- Joske Harris electr. bas- Maurice trompet- ik saxox tenor en clarinet. Wij traden in die tijd regelmatig op in de dancing " DE OUDE STAM" in Rillaar, gezellige dancing, maar in feite te klein voor de prijs van het volledig orkest, het zat er telkens " boemvol" maar als het orkest uitbetaald was zullen er niet veel centjes meer overgebleven zijn, toch werkten wij er regelmatig. De bazin was fel voor ons, ze wilde nu eens iets anders uitproberen, op Zondeg kort na middag met muziek beginnen. Er was maar één mogelijkheid, want s'avonds moesten wij met het volledig orkest op andere diverse plaatsen optreden. De accordeon, sax, trompet, was vlug ingepakt, de drum was in feite het probleem, ofwel moesten wij vader Louis laten drummen, die kon na het optreden rustig zijn spullen afbreken, en wij waren tijdig terplaatse om met de andere mannen van de band te beginnen. Wij verdiende daar niet zoveel, maar wij hebben daar wel reuze plezante dagen meegemaakt.
GROOT BEATFESTIVAL IN LONDERZEEL MET DIVERSE ARTIESTEN IN HET" EGMOND COMPLEX,1968. GROTE " POP POLL FESTIVAL" Begeleiding gedaan van FREDDY SUNDER, op foto, Freddy en Maurice Rayen
Om onderstaande foto's vergroot te zien, dubbelklik op de foto.
VEDETTEN VAN HET VLAAMSE SCHLAGERFESTIVAL IN KNOKKE, 1965. Van links naar rechts... Tonia- Nicole Jesy- Jhonny White- Joske Harris- Kalinka- Rocco Granata
Ik heb gisteren mijn blog een beetje bijgewerkt, en heb ook nog wat foto's gevonden van vroeger die ik nog moet scannen en bij op mijn blog plaatsen. Telkens als ik naar foto's kijk van Joe Harris vraag ik mij af, wat is er feitelijk gebeurd 1 juni 2003. Zelfmoord? Jos goed kennende, als hij verkozen had er een einde aan te maken, zou hij dat ZEKER niet op deze manier gedaan hebben, van water had hij een broertje dood. Op die drie maand dat wij in Blankenberg gewerkt hebben is Jos geen enkele keer in zee geweest, ja, voor een foto sessie voor de boekskes, tot onze knieën in het water, Jos dacht al dat hij ging verdrinken, en dan nog wetende dat hij dat vies water ging slikken, zelfmoord ? Is voor mij zeker uitgesloten. Langs de andere kant, juist een hartaanval krijgen als ge op de rand van het kanaal staat, in Brugge, is mogelijk, maar???? Ofwel heeft iemand Jos er gewoon ingekieperd, niemand zal het zeker weten. Maar zelfmoord is voor mij 100% uitgesloten.
Zoals gisteren beloofd, hier de foto, kijk naar het prijskaartje.
U ziet hier RON van de Shakes-Spaers, ik ben niet de enige die met een saxofoon sta te pronken uit een muziekwinkel geleend waar het prijskaartje nog aan hangt, om vlug een TVke te doen, of om vlug een foto te maken voor de " boekskes"
Ik vind van mezelf dat ik als 25 muzikant in alle opzichten stip in orde was, altijd op tijd ter plaatse, kostuums en instrumenten in orde, zeker nooit te laat aankomen , heb zelfs één keer een taxi moeten nemen van Antwerpen naar Blankenberg daar mijn auto het begeven had, maar ik was wel op tijd om te beginnen spelen. Behalve..... Wij hadden voor het een of ander tv programma een opname, orkest plus " den Harris". Voor de opname werden wij zoals altijd uitgelegd hoe ze het zouden gaan opnemen, natuurlijk play-back. Met plakband werd er op de vloer een kruisje geplakt waar wij moesten gaan staan, en ook hoever wij ons mochten verplaatsen om niet uit het beeld te geraken. (zo gebeurde het jaren later ook nog, mijn Nederlandse groepen moesten daar altijd om lachen.) Toen het zover was dat wij het matriaal moesten binnen halen, bleek het ongelooflijk maar waar te zijn, "ik was mijn sax vergeten." De impressario Rijmen volop in paniek, zijn wagen in, en in volle "vites" vertrokken. Na een half uurtje was hij er terug, hij was gewoon naar de muziekwinkel geweest waar hij al verschillende zaken gekocht had, en had een sax in leen meegekregen, het was wel een "Alto," en voor het "soloke" dat moest gespeeld worden moest het wel een " tenorsax" zijn, maar geen kat zal de gezien hebben, ook niet dat wanneer ge goed keek op tv , het prijskaartje onder aan de" pijp" te zwieren hing. Later heb ik hetzelfde gezien met THE SHAKES-SPAERS, Ron, de saxofonist poseert op de foto met zijn??? sax, waaronder het prijskaartje te zwieren hangt. Ik heb daar ergens een foto van, als ik ze vind" plak" ik dit wel bij in dit berichtje. Waarschijnlijk had hij hetzelfde aan de hand als ik.
Hoe en wanneer zijn de minder goede tijden voor muzikanten begonnen.
De jaren 1960-70 waren goude jaren voor muzikanten, in ieder dorpje, hoe klein ook, werd voor de één of ander vereniging een feesttent opgebouwd, twee of drie dagen muziek. Met kermissen in ieder café jaz, dat zijn dingen die er momenteel om zeggens niet meer zijn Klein dancings die vroeger met orkesten werkten, nu met dj. 1 Volgens mij is het ooit begonnen met die Autoloze Zondagen ergens midden jaren 70, als ge een goede reden had kon je op het ministerie wel een vergunning krijgen, ik was er als eerste bij om eentje te krijgen ( in het begin kreeg je die nogal vlug) ik had kontrakten meegenomen die ondertekend waren door de groep ( salix alba) en door de inrichter, en die moesten afgewerkt worden. Maar wat gebeurde, minder volk in de zalen, minder geld in de kassa van de inrichters, dan maar een goedkope dj, en wat minder volk, maar evenveel in de kassa. 2 Dan werd er ineens fel opgetreden op jeugd onder de 18 en die niet vergezeld waren van hun ouders. Ik heb dat een paar keer meegemaakt zo'n inval, ik moest direkt denken aan nog vroeger, toen die grijze mannen van over de streep hier de baas kwamen spelen. In Putte heb ik zo'n inval gezien, de jeugd die kort aan het podium vluchte gewoon achter het podium, er zaten er zelfs de kisten waar de zanginstallatie werd verpakt, echt zoals in een oorlogsfilm. 3 Dan het ergste van al, "wie is de werkgever" ik geloof zelfs dat het tot op heden nog niet opgelost is. Sommige inrichters zouden socialelasten moeten betalen MET TERUGWERKENDEKRACHT van af 1 januarie 1970 ( en dat is een pak geld) en andere weer niet. Om het dan maar gemakkelijk te maken, werd er dan maar beslist, wij zullen dat maar op de rug van de " lijders " van het orkest te schuiven. Wat heeft dat nu opgebracht???? 1 Minder benzine, minder in de staats kas. Dan maar de BTW verhogen 2 De jeugd onder de 18 jaar.? Nu zouden ze een wet gaan maken dat ze vanaf 16 wel mogen boem boemen. Van wie moeten de balinrichters het hebben, gepensioneerde? jonge gasten die juist getrouwd zijn? 3 Klein dancings zijn blijven werken met dj. grotere zal heel dikwijls ook. Of zit de schrik er nog een beetje in aangaande sociale toestanden. Misschien kunnen de muzikanten het hedendaags muziek niet spelen, niet moeilijk, zo een computergedoe, is ook niet te doen Ooit kom dat misschien wel terug, ik zou niet weten wat ze nu nog kunnen uitvinden.
De vrouw van Trompettist Marcel had hem gevraagd vlug naar de beenhouwer te gaan om vlees te gaan halen voor s'middags. Door grote dorst ging hij effe in een café om een pintje, dat liep een beetje uit. Hij kwam na zes maand pas terug thuis. De reden? Hij had wat "héél" teveel op, in het terug naar huis rijden knalde hij tegen een paar geparkeerde wagens, en kwam pas tot stilstand, toen hij ook nog een verkeesrslichtpaal in de prak reed. Toen de rijkswacht erbij kwam, wilde hij deze ook nog eens wat leren, tot slot, hij kreeg zesmaand gevang. Zijn zoon liet regelmatig plaatjes draaien op de radio voor zijn vader, "Glaasje op, laat je rijden." Sorry Marcel als ge dit moest lezen, maar je hebt het ons zo verteld, en dat Uw achternaal Vervaet is, heb ik niet gezegd.
Toen ik afgeschreven was als muzikant met mijn toen scheve "smoel", iets wat mij een dikke mercedes had gekost, en ook volendam had opgegeven, omdat ik met zo'n gezicht niet meer de baan op kon, ik had zelfs schrik als de telefoon ging, omdat de mensen mij bijna niet verstonden, moest ik wel uit de pijp komen, ik had toen niet alleen mijn vrouw maar ook vier snaken rondlopen. Ik had vroeger als monteerder ( montage van metalen gebinten, hoogte werker dus) gewerkt. Ik was nu 46 jaar geworden. Na mijn tweede telefoon die ik deed kon ik een proef als lasser monteerder gaan afleggen, wat ik ook deed, en ik kon s'anderen daags beginnen. Ik vergeet nooit mijn eerste werkdag, op de koolmijn van Beringen.Een ploeg monteerders had een werk afgemaakt, en onder lag "nen hoop" oude ijzer, en dat moest opgeruimd worden, niet te vergeten, dat lag zowat verspreid in een vuile natte "slammassa" ( slam= héél fijn koolstof)Ik heb nu wel geen schrik van werken, maar ik durf wel te zeggen dat ik tranen in mijn oger kreeg. Een paar maanden terug gewerkt met grote artiesten, en nu met mijn voeten in de slamsmodder, maar ik dacht, wacht maar een beetje. Na enkele dagen kreeg ik eindelijk het echte werk, lassen en branden. Na een 6 tal maanden ben ik en drie medewerkers van baas veranderd, een aannemer van Tessenderlo. Eén van deze mannen Jean,werd aangesteld als chef monteur, hij was daar zeker bekwaam voor. Maar na enkele maanden ging hij terug naar zijn vorige baas ( hij kreeg een veel dikker loon dan vroeger) Mijn baas van Tessenderlo stelde mij aan als "chefmonteur" en toen ben ik er wel ingevlogen. Ik nam de " plans" mee naar huis, bestudeerde deze glad van buiten, ik durf wel zeggen dat ik kon planlezen. Tot ik na een zestal jaren later op het werk mij niet zo goed voelde en naar de dokter ging, werd daar vastgesteld dat ik beter op ziekekas ging ( ik wist nog niet dat dat bestond), ik mocht van hem niet hoger dan 1 meter klimmen, niet meer dan 10 kgr tillen, geen machines bedienen, er " schoot" niet veel meer over. Nu dat ik dat weer aan de hand had, heb ik wel een jaar in mijne zetel gezeten gelijk ' ne zombie", tot mijn vrouw mij aanspoorde om een hobby te gaan doen, ik ben naar een vriend fotograaf gegaan, heb mij een fototoestel met de nodige lenzen aangeschaft, en heb mij op fotografie gestort. Hierover vertel ik wel meer in de rechter kolon van mijn blogske.
De zeven onrustigste dagen en nachten uit mijn leven.
Het was in de tijd dat ik nog voor Volendam werkte met Nederlandse popgroepen. Op zekere dag, de deurbel rinkelde, ik ging de deur openen, en daar stond een heer, ik ben gene kleine, maar die was nog kop en nek groter dan ik, en dubbel zo breed. Kom binnen, en zet U. Met wat kan ik U helpen? Mijnheer Geyskens, U plaats Nederlandse groepen hier in Belgie. Nee, ik bemiddel tussen de inrichters en de groepen, dus als tussen persoon. Dus U bent wel de werkgever.. NIET.Die man " dramde "maar door, en het ging maar van WERKGEVER, en met terugwerkendekracht Januri 1970, ik was er echt niet goed van. Na een uurtje vertrok hij eindelijk, ik zou nog wel van hem horen. Ik belde direct Volendam, en ik moest zo vlug mogelijk die man bellen en een afspraak regelen, wat ik ook deed. Die afspraak was geregeld voor juist een week later, Volendam zou bij mij thuis komen met hun boekhouder ( gene gewone) Zeven dagen en nachten was ik niet om aan te spreken. De beruchte dag was aangebroken, Jaap was er al een uur voordien met hun boekhouder, dhr List. Mijnheer de hoofdkontroleur begon weer van werkgever en met terugwerkende kracht, en List die lachte maar, en hoorde nog niet de helft van wat die heer vertelde, ik was razend. Als mijnheer de hoofdkontroleur uitgesproken was begon List, die scheen de Belgissche wetgeving beter te kennen dan die mijnheer, die ik als maar kleiner en kleiner zag worden. Na een uur was hij vertrokken, hij ging alles eens uitpluizen, ik heb er wel nooit nog iets van gehoord. Natuurlijk was ik geen werkgever, ik sloot geen kontrakten af, ook niet ondertekenen, ik ontving geen "gage", en ik betaalde de groep niet uit. Maar ge moogt gerust zijn, IK WAS DAT NIET.
Dit is een aangenamer epistel, dat was" efkes den goeien tijd" de jaren 60-70, de tijd dat de jeugd nog kon dansen, de ene wat beter dan de andere, maar toch. Rock, boogie-woogi, swingkes, dat was wel héél aangenaam om te zien dansen, maar ook plezierig om te spelen, er zat nog melodie in de muziek, af en toe een " soloke sax", een soloke gitaar", op de knieen,de sax in de lucht, de gitaar in de nek, en de muziek ging maar door. Ik begin al zowat te spreken zoals mijn grootvader vroeger, als ik als 12 jarige naar Jazz muziek zat te luisteren zei hij dat het juist negermuziek was, is het misschien omdat ik ook als grootvader de muziek ( dat electronisch gebulder) van tegenwoordig niet zo kan " apriciëren" of zijn er nog zo'n mensen.
Muzikanten worden wel eens aanzien als druggebruikers, wel, ik heb op mijn 25 jaar muzikant toch wel met een paar honderd muzikanten gewerkt, de enige drugs die ik heb zien gebruiken waren een paar pintjes bier, een hoop sigaretten, en soms een sterk drankske. Ik denk dat het momenteel nog altijd zo is. Wel als ik soms op TV, die" mega dancings" zie, en daar een paar duizend, ik dacht te zeggen dansers, ik weet niet hoe ik dat moet noemen, laat mij zeggen, huppelendearmzwierende jeugd bezig zie, en die dat als het moet 48 uur volhouden, denk ik wel dat in dat millieu meer gebruikers zijn dan onder de muzikanten. Ik spreek hier niet over de HEEL GROTE namen, dat zijn de mannen die al 87 vrouwen thuis hebben gehad, al wat drank betreft hebben gedronken, een paar miljoen op hun bankrekening, grote villa's in het buitenland,27 auto's voor de deur hebben staan, ergens een JET op een vlieghaven, een jacht in ik weet niet waar, die spuiten en snuiven hun lichaam vol met dat spul, en denken dan nog dat ze beter spelen, dat denken ze, maar niets is minder waar. Hopelijk ook dit recht gezet.
Muzikanten worden meestal omschreven als echte "lady-killers", niets is minder waar. Ik ga U hier niet vertellen dat er soms geen "graantje" meegepikt werd door sommige, maar niet omdat ze muzikant zijn, wel omdet ze het op een schaaltje aangeboden kregen. De roddels die hier overgaan zijn fel overdreven. Juist zoals wij in onze jonge tijd, al eens " stoefte" tegen onze kamaraden als we weer eens met een meisje waren uitgegaan, wij vertelde dan sommige dingen waar geel "fluit" van waar was. Ik heb véél later ondervonden dat de meisjes, ook de jonge vrouwtjes wel eens dingen vertelde tegen hun vriendinnen, waar ook geen " fluit" van waar was, maar zo krijgen de muzikanten wel een minder goede naam. Wat ik wel moet zeggen, als ge boven op het podium staat, denken vele " waw", beginnen zelfs te gillen als ge opkomt, en dan hebt ge nog geen noot geblazen. Het zijn niet altijd de muzikanten die iets uitlokken, de vrouwtjes staan niet achter. Ik heb hopelijk met deze de goede naam van muzikant een beetje rechtgezet.
BIOGRAFIE van PIET VEERMAN zanger van THE CATS. Terwijl geen einde aan de verschrikkingen van de oorlog, die al bijna drie jaar duurt, wordt hij geboren op 1 Maart 1943. Dankzij de liefde en toewijding van zijn ouders,de ligging van Volendam aan de boorden van de Zuiderzee met zijn mogelijkheden tot ruilhandel en de (verse) koeiemelk van de boeren, groeit hij op zonder echt op een oorlogskind te lijken. Eerder het tegenovergestelde, want zijn moeder bezigt het standpunt: een stevige jongen is een gezonde jongen. Als leadzanger/ componist/ , tekstschrijver , gitirist heeft Piet Veerman, samen met de CATS en sinds 1985 als solozanger, meer dan 30 gouden, platina, en diamanten albums in ontvangst mogen nemen Solo heeft hij alweer 12 albums op zijn naam staan, waarvan Rolling On A River, Back To You, The Best of, My Hart en Soul, Cry Of Freedom, en In Between de gouden status behaalden. De " Sailing Home" cd die als titel zijn eigen naam mee kreeg om het publiek ervan in kennis te stellen dat er een einde was gekomen aan de CATS periode na de tour van 1985 en hij zijn muzikale weg alléén zou vervolgen is bijna twee keer PLATINA geworden, met natuurlijk de singleSAILINg Home als trekker, die 5 weken op de eerste plaats stond in Nederland en België. Zijn buitenlandse reizen. Zweden- Noorwegen- Duitsland- Zwitserland- Oostenrijk- Frankrijk- Spanje- Indonesië- Waar hij en zijn jongens van de CATS min of meer aanzien werden als de ambasadeurs van Nederland Discografie. 1 Sailing home. 2 Walking together. 3 A new tomorow. 4 Whenever you need me. 5 Go on home. 6 Cry of freedom. 7 Fellow me. 8 Boy from nowhere. 9 Mexical girl. 10 Soledad. 11 My special prayer. 12 Arms of Mary. 13Goog year for the roses. 14Free. 15 Walk in the room. 16Ticket to heaven. 17 La Paloma. 18 Recuerda. 19 Onder the boardwalk. 20Heaven stoog still.
Toen in de sombere oorlogsjaar 1944, en wel op 08 December,een kleine baby, genaamd Hans Bouwens, in een ziekenhuis in Hoorn, zijn eerste kreetje slaakte, bevroede niemand dat hier eens de wereld vermaarde zanger, componist, tekstschrijver, en platenproducer George Baker uit zou groeien. Toch kwam zijn muzikaliteit snel boven drijven, n.m.l op vierjarige leeftijd kreeg de kleine Baker van zijn oma een monharmonika en tot grote verwondering van familieleden en buurtbewoners wist hij al snel de toenmalige populaire deuntjes van de radio na te spelen. Zijn zangtalent kwam al op 6-jarige leeftijd boven drijven toen hij, overigens met grote tegenzin naar de Zondagsschool moest van zijn moeder.Later vertelde hij vaak in interviews, dat de stichtelijke woorden van de juffrouw z'n deur voorbij gingen, maar dat het zingen in het kinderkoor het feest van de week was. Wilden zijn vriendjes brandweerman, politieagent of piloot worden, hij zei steevast, ik word zanger.
Het aller allerlaatste optreden van THE CATS in Belgie.
Op zekere dag kreeg ik het bericht van Jan Tuf, de CATS stoppen met optreden. Ik kreeg van Jan nog één datum voor een optreden in Belgie. Ik keek in mijn agenda, en zocht wie het eerste de CATS hadden geboekt in hun begin stadium van de optredens in Belgie,en ik vond dat die inrichter de voorkeur kreeg, die hapte natuurlijk direct toe. Dus na dat optreden was het afgelopen, geen optredens meer in Belgie. De eigenaar van de Thierbrau in Torhout belde mij of het niet mogelijk was de Cats nog éénmaal in zijn zaak te krijgen voor een optreden, dat was voor 99% uitgesloten, maar beloofde hem toch dit te proberen. Een paar dagen later moest ik in Volendam zijn, en wie zaten daar, de Cats, de volledige groep. Na wat "geklets", en een paar pintjes, kwam ik te voorschijn. Eerst was het van "neen", gedaan is gedaan, tot iemand van de groep zei, luister, Paul heeft zich vroeger uit de naad gewerkt voor zijn Nederlandse groepen, dit kunnen wij voor hem wel doen. De dag van hun allerlaatste optreden in Belgie was aangebroken, ik was al om 18 uur in Torhout, bijna terplaatse bemerkte ik dat aan kruispunten zoveel politieagenten stonden om het verkeer te regelen, ik dacht eerst dat er een fietskoers of zoiets moest passeren, maar nee, het was voor het allerlaatste optreden van de CATS
Als ik sommige berichtjes lees die ik binnen krijg, ben ik wel wat verlegen. Sommige van hen denken dat ik een uitzonderlijk muzikant was, maar niets is minder waar, ik was gewoon " goed", dan hebt ge nog héél goede, héél héél goede, nog meer goede, Nee ik kan zowat in alles " mijne plan trekken" Moest ik al eens invallen in één of ander fanfare of harmonie, geen probleem, dat gebeurde regelmatig in de tijd dat ik nog een" manneke" was. Was er een concert in Meerhoutgestel, gingen een paar muzikanten van Tessenderlo helpen, en omgekeerd gebeurde ook. Terwijl mijn vrienden naar feestjes of kermissen gingen, ging de Paul wat" nootjes" blazen, in feite deed ik dat graag, en heb er ook veel van geleerd. Waar ik altijd echt op geoefend heb was op de " klank ( toon)". Als ge veel van die grote binken van jaren 30 sax hoort spelen, wat improvisatie betreft formidabel, maar veel hadden wel " nen toon gelijk" nen lege emmer " , zo'n bibberend gedoe. Als ge tenor blaast, moet die tenor klinken, speelt ge bariton, moet die bariton klinken , ik heb wel een héél aantal bekken ( monstukken), en rietjes gekocht en uitgegeprobeert, en uiteindelijk ook gevonden. Een goede raad aan opkomende saxofonisten De sax is een gevoelsinstrument, die moet kunnen kraken als er gekraakt moet worden, en ge moet die kunnen bespelen dat de haren op Uw armen rechtop komen staan. Koop ge een nieuwe sax, smijt die bijgaande " bek" weg, probeer bekken, want mondstukken en rietjes zijn héél belangrijk.
WAT HAD IK MISSCHIEN BETER GEDAAN??? ZOU IK OPNIEUW DEZELFDE KEUZE DOEN?? 1 Ik had mijn diploma metaalbewerker, spec. draaier-frezer-mecanica. Ik was ingelijfd bij het leger bij de ORDENANCE. Na 8 maanden opleiding werd ik sergant specialist klas3. Ik werd naar SIEGEN overgeplaatst om daar te werken? in garage voertuigen op wielen, moto's, kleine rupswagens (brencarriers +Loyd) Wij deden de 6 maandelijkse inspecties van die voertuigen. Mijn taak was dat ik voertuigen teste, en de mekaniekers herstelde de gebreken die ik had genoteerd, dag in dag uit, van s'morgens tot s'avonds. Toen mijn legerdienst bijna ten einde liep werd ik bij de companie officier geroepen, die mij vroeg om eventueel bij te tekenen, ik mocht mijn strepen houden, nog wat verder studeren, zo zou ik kunnen ADJUDANT scecialist. klas 1. worden. Had ik dat gedaan, had ik nu wel een pensioentje zeker het huidige X 4. Waarom heb ik dat niet gedaan? Mijn saxofonneke. 2 Mijn vader had conecties met een grote firma. Op zekere dag belde mijn vader mij van uit Brussel, of ik geinteresserd was om in de Congo te gaan werken als onderhouds technieker in een brouwerij. Ik was toen 21 jaar, dus was het in 1954, dat was nog de goede tijd in Congo. De enige vereisten waren; ik moest eerst trouwen, en 6 maand stage lopen in Nederland. Dat zouden dan 3 termijnen van 3 jaar, met telkens één jaar verlof (door betaald) tussen in, dus in toteel 11 jaar, het verlof meegerekend, dus een dik pensioen op 32 jarige leeftijd. Waarom heb ik dat niet gedaan? Voor mijn grootmoeder, en ook voor mijn saxke.
Als iemand mij moest vragen of ik opnieuw zou kiezen voor muzikant??????
"AWEL" JA. maar ik zou geen contracten van drie maand meer doen, zeker als er thuis iemand is zoals toen,op drie kinderen moest letten, zeker weten!!!!!!!!!
Silvana en ook mijn schoonzoon hadden mij vroeger eens horen zeggen dat ik spijt had indertijd mijn instrumenten verkocht te hebben, al was het maar om ze ergens op een mooie plaats op statief te installeren. Waarschijnlijk had de klein ( ze was toen 5à6 jaar) haar vader aangespoord om op zoek te gaan naar een sax. Bij eerstkomende vaderdag had ze mijn instrumentje bij, een oudje, maar wel volledig vernieuwd en bespeelbaar.
Einde Nederl. groepen - Einde orkestoptredens.....30/30
Na dat tornooi met Beckers B.B gespeeld te hebben, ging ik terug naar de tandarts om een nieuwe foto van mijn gebit, en ja, mijn tand was gebroken in het tandvlees. Die man wist dat ik muziekant was, en dat die voortanden zeer belangrijk waren, daarom stelde hij voor de tand niet te trekken, maar een gat te boren van onderkant tand tot in de wortel, en daar een PIN in te kloppen, niet zo plezierig, en ik ben al geen tandartsfreek. Ik kwam daar "bezweet van schrik" buiten, zo rond 14.uur, pijn pijn pijn, nog erger dan voordien, maar ik veronderstelde dat die pijn wel zou minderen. s'Avonds was die verdoving "presies" nog niet uitgewerkt, dat voelde allemaal zo raar aan, mijn vrouw kreeg mij in de mot, mijn mond hing half open, mijn rechteroog ging niet meer dicht, ik zag er wel prachtig uit. De volgende morgen was dat allemaal nog veel erger, ik stapte direct naar de huisdokter, die gaf daar zo'n mooie Latijnse naam aan, en hij stuurde mij direct naar een specialist. Die wist mij te vertellen dat het ontsteking was op de hoofdzenuw, ergens aan het oor komt die zenuw uitde schedel, en bediend, 1 naar het voorhoofd ( fronsen) 2 naar de ooghoek ( plimpen) 3 naar de mondhoek, en 4 naar de kin, op ieder van die plaatsen stak hij een naald ( ik zeg naald, maar het waren "presies" vogelpikpunten. Die pinnen waren verbonden aan een machine, en moest dan trachten te " fluiten", daar kwam geen "fluit" uit, dit kan ik nu nog niet, fluiten. Hij wist mij ook te vertellen dat die verlamming waarschijnlijk kort van duur was, 2à3 weken, in uitzonderlijke gevallen "blijvend", bij mij dus. Ik ben bijna 2 jaar naar de kinesist gegaan ( als zelfstandige), zelfs de Zaterdag mocht ik gaan,, dus zesdagen per week, ik heb wel een heleboel electriciteit te slikken gekregen, genoeg om een gans jaar een lamp van 100 wat te laten branden, maar het was allemaal "nopi" Met de Nerderl.groepen ging het ook minder, ik kon met zo'n gezicht niet de baan op,ik had schrik als de telefoon ging, want de mensen verstonden mij bijna niet. Eten en drinken (ook roken) was een probleem, in t' kort "ik was een vrak" Na twee jaar ben ik naar een homeopaat gegaan, de eerste sessie duurde bijna 2 uur (die mannen vragen de pieren uit uwen neus) Ik kreeg een voorschrift voor mijn pillen, een doos met 30 stuks, genummerd van één tot dertig, in die volgorde moest ik die innemen. Na die maand ging ik terug, ik kreeg weer zo'n lading, na opnieuw deze ingenomen te hebben, stond mijn gezicht terug op zijn plaats, alleen mijn voorhoofd aan de rechterkant fronst niet zo fel als links, dat is wel niet zo erg, erger,de spieren van mijn bovenlip zijn niet stevig genoeg om de "bek" van mijn instrument te omklemmen ,als ik blaas op mijn sax, vliegt de wind naar alle kanten, behalve in mijn pijp,( met pijp bedoel ik wel mijn sax) ik ben niet " winddicht". Ik heb in mijn leven dikwijls zware klappen gekregen, maar buiten sterfgevallen van naaste familieleden, was deze klap wel de zwaartste, "het niet meer kunnen spelen."
Wat was voornamelijk mijn werk. Ik moest gewoon bij klienten mijn groepen voorstellen, ik had alle matriaal bij, posters, biografie's, singeltjes. Ik wist wie en wanner bepaalde groepen in de hitparade stonden, dank zij VERONICA, toen nog "illigale" zender, maar voor ons ZEER bij zonder. Het moeilijke was wel, de orkesten hier speelde 6 uur, mijn groepen deden maar 2 X 45 min., dus er moest nog een tweede orkest of d.j bijgeplaatst worden. De kontrakten voor nabije datum's waren het moeilijkste, zo had ik voor maan october 72 maar twee datums, maar na een tijdje verliep het vlotter dan verwacht. Dus , ik sloot NOOIT zelf een kontrakt af. Ik noteerde al de gegevens en stuurde die door naar VOLENDAM, zij stuurde mij deze terug ondertekend, ik bezorgde de inrichter het dubbel kontrakt, welmoest ik een goede agenda aanleggen, ik moest wel vermijden dat een bepaalde groep niet te dikwijls in dezelfde omgeving optrad. Na een tijd moest ik niet meer zoveel de baan op, en werden de datum's telefonisch geregeld Ik had wel het kleinste bureeltje, maar was wel een van de grootste Boekingskantoren van die tijd in Belgie Wat werken met Hollanders betreft. Ik heb nooit met eerlijker mensen gewerkt, zo waren ook hun groepen, misschien omdat het VOLENDAMMERS waren, of toch van in die buurt.
Ik zat wel onrechtstreeks in de muziek, maar miste wel een beetje het drukke gedoe van optredens,maar dat veranderde vlug. Op zekere dag kreeg ik telefoon van de heer VERMEER, ja die met zijn zeer grote meubelzaak, HET HOF VAN WESTERLO. Hij had een van zijn stokeerplaatsen laten opruimen, en daar had hij een dancing van laten maken, zeer mooi, en zo'n 1.000 zitplaatsen. Vermeer had twee zonen, één speelde orgel, en de andere was zanger. Samen met nog een paar andere jongens hadden zij een groepje gevormd, maar Vermeer wilde er iets groots van maken. Louis Neefs werkte toen ook voor Vermeer als Public Relation, hij moest de mensen die met "bussen" kwamen verwelkomen en rondleiden, en tussendoor een liedje brengen in de dancing. Zoals gezegd, Vermeer wilde een groot orkest, een big-band, maar zijn twee zonen moesten er wel inblijven, Paul kunt ge dat regelen?? Natuurlijk!!!!! Bij thuiskomst belde ik direct PIT DE KONING, saxofonist uit Mechelen om een afspraak te maken. Pit vond dat een goed idée.De muzikanten zouden wij wel vinden, maar de muziek voor Big-Band, dat was iets anders.Toen wij dat zegde tegen Vermeer, moesten wij op zijn bureel komen, de Pit kreeg 100.000 fr mee om naar Engeland te vliegen, en muziek voor Big Band te zoeken, mij gaf hij geld om hier in België te zoeken, maar dat is hier niet te vinden. Pit speelde niet alleen goed sax, maar schreef ook muziek uit voor groot orkest, zodat wij op redelijke tijd een redelijk repertoire hadden. De muziekanten vonden wij ook vrij vlug, de BRT had toch FRANCIS BAY opgedoekt, veel van hen waren vrij, en waren kontent om te kunnen spelen, en ook iets te verdienen. Na een paar repetities was het orkest klaar, zo ook de nummers die Louis Neefs zou brengen. Wij moesten kort na de middag beginnen spelen, als de dancing "vol" zat, kwam Vermeer naar het podium, en moesten wij stoppen met spelen, éénmaal nam hij ons zelfs mee met zijn autobus naar een bijgelegen dorp, en ging hij met ons de foor rond, schietbarak en ander atrakties, allemaal op zijn kosten.Na een uurtje... " nu gaan we terug, de zaal zal wel leeggelopen zijn, zodat het volk dat daar straks niet binnen kon, nu wel binnen zit. Hij had gelijk ook. Van VERMEER-THEYS werd van alles verteld, maar ik wil wel zeggen... IK HEB NOOIT ZO'N BAAS GEHAD, wij waren ingeschreven als bediende, na 14 dagen moesten wij ons voorschot gaan halen, eind van de maand was het afrekening, op tijd onze ziekenbon. Op mijn 25 jaar muziekant alleen hier bij VERMEER in orde geweest. Later heeft hij nog een aangelegen stokeerplaats vrijgemaakt, en verbonden met de bestaande dancing, nu waren er 2.000 zitplaatsen
In 1974 kwam MARLENE DIETRICH naar Belgie, een optreden in VORST NATIONAL, een in ELISABETHS ZAAL, een in CARE in AMSTERDAM. Een week voor datum van optreden kwam de rythme-sectie overgevlogen, voor de blazers zou de inrichter instaan, zo kwam hij bij RENE BECKERS BIg-BAND terecht. Er was één week dagelijkse repetitie voorzien, ( ook betaald ), de muziek was niet zo speciaal, het waren wel copies van copies, niet zo duidelijk dus. Bij de laatste repetitie werd er flink gewerkt in de zaal, de geluidsinstallatie, en de verlichting werden opgesteld en opgehangen. Op zeker ogenblik stond er een mevrouw voor op het podium die aanwijzingen gaf, waar de spots moesten geschoven worden. Zij was gekleed in jeans die zeker niet uit een "stockamericain" kwam, maar wel op maat gemaakt, dat was MARLENE DIETRICH. De inrichter wist ons later te vertellen welke eisen mevrouw stelde, ze moest afgehaald worden in een bepaalde wagen, er mochten geen foto's genomen worden, de kleedkamer moest op het zelfde niveau als het podium zijn, zodat ze als het nodig was met een rolstoel kon verplaatst worden (die had zij bij ) De binnenzijde van haar kleedkamer moest in rode "floer"zijn. Tijdens het optreden stonden er " bodygards" klaar, moest er iets gebeuren. Achter het gordijn van het podium stonden vier grote tafels tegen mekaar,; daar op lag haar nertssenmantel, met allemaal kaartes er rond geplaatst , in drie talen , NIET AANRAKEN. Dat was de mantel die zij droeg in de film. DE BLAUWE ENGEL. Ik ben wel fier zo'n madam begeleid te hebben, ik een klein saxofoniske uit LOOI
Eind HOF VAN WESTERLO- Begin RENE BECKERS big-band 27/30.
Na een viertal maanden. Opeens was Louis Neefs er niet meer, was hij opgestap? afgedankt? wij wisten het niet zo goed. Een paar muziekanten gingen naar het bureel om te vragen wat er feitelijk gebeurd was, waarschijnlijk was Vermeer in een slechte bui, en wist te vertellen, als het ons niet aanstond, wij konden opstappen, wat wij ook deden, zonder Louis zou het vroeg of laat toch gedaan zijn.
Korte tijd nadien kwam ik René Beckers tegen, die ook directeur van de muziekschool was, hij ging een bigband oprichten, en vroeg mij of ik intresse had om mee te doen, wat ik ook" zo wie zo" aannam. De repetities zouden in het gemeentehuis Tessenderlo s'Maandags s'avonds. Voor mijn groepen geen enkele hinder. Hij had al een 10 tal muziekanten, leeraren uit de muziekschool wel allemaal klasiekers, wel zeer goede lezers, met zijn conecties had hij vlug 18 man tesamen. Mijn schoonbroeder EDDY HOUSE speelde niet alleen sax alto (zeer goed zelfs) maar schreef veel stukken voor Big Band. Het was niet de bedoeling om veel te gaan optreden met dit orkest, maar wij moesten toch eens uitpakken. Zo speelde wij in CASINO in KNOKKE, en voor de BRT-radio. Op de volgende optredens ben ik wel fier................ In 1973 trok het orkest op samen met SLIDE HAMPTON trombone ,en GEORGE COLEMAN , sax tenor, twee Amerikaanse jazz- muziekanten, wel bij de 3 beste van Amerika geplaatst. In 1974 nodigde MARLENE DIETRICH de band uit om haar te begeleiden bij haar concerten Belgie en Nederland. Wij traden op in met haar op in VORST NATIONAL- Brussel. Elisebethzaal Antwerpen Caré Amsterdam Op 6 Maart 1975 verscheen de Big Band voor de eerste keer op het kleine scherm,tijdens " Hasselt Internationaal" een Latijns- Amerikaans tornooi voor professionals.Ook voor het Belgisch kampioenschap Standaard dansen voor amateurs werd er beroep gedaan op de Big Band En toen het BelgischVorstenpaar op bezoek kwam naar Limburg, werd er weer beroep gedaan op de Big- Band. Blij om dit alles te hebben meegemaakt. ( vervolgt)
René Beckers big-band plus ook nog de YELLOW-Citi big band 26/30.
Met mijn Nederlandse groepen ging het uitstekend, ik stond ook 24 uur paraat voor hen en ook voor mijn klienten. Ik had voor mij persoonlijk wel de Maandag avond, en Donderdag avond, want na Beckers werd ik ook gevraagd als sax Bariton bij Yellow Citi band ,wat ik ook "gretig" had aangenomen. De Yellox Citi band, dat was echt professioneel, muziekanten uit orkesten zoal Francis Bay- Harry Segers, plus mannen die jaren lang in andere gekende groepen.
Intussen had ik bijna al de Nederlandse topgroepen onder mijn hoede. THE CATS - GEORGE BAKER SELECTION- DIZZI MANS BAND -ARNE JANSSEN ( van meisjes met rode haren) MOUTH EN Mc NEAL- TEACH IN ( eerste in songfestival voor Nederland ) PETER EN DE ROCKETS- LEFT SIDE- HAPPY FAMILIE,bestond uit groep UNIT GLORIE + BONNIE St CLAIRE + ROBERT LONG ( ook goede popzanger) + HAERTS OF SOUL TEE SET. AD VISSER ( dj Veronica) KREIN TORINGA ( dj Veronica) PUSSY CAT,....e.a.
Met Beckers bb zouden wij binnenkort in Hasselt een Latijns - Amerikaans tornooi voor professionals moeten spelen. Met de Yellow Citi een maand later een jaarlijks consert Maar er gebeurde wel iets ernstig, voor mij persoonlijk toch.
Na de repetitie bij Beckers, de laatste voor het danstornooi, zoals gewoonlijk gingen wij na de repetitie een paar pintjes drinken, deze keer misschien wel een paar paar. Ik kwam wat later thuis dan gewoonlijk, en wilde mijn gezin niet wakker maken, stil in het donker naar de badkamer, ik "strunkel "over iets, en met mijn mond juist op de rand van de wastafel, mijn linker snijtand door mijn bovenlip, (een klein winkelhaak,) als ik aan mijn tand voelde, was het om in mijn broek te p... s'Anderen daags direct naar de tandarts om een foto te laten maken, en ja, hij zag een " lijntje " in de wortel, misschien gewoon een fout, ik moest een paar dagen wachten, was de lijn breder, dan was mijn tand gebroken in het tandvlees. Het optreden in Hasselt ( het danstornooi ) heb ik zo gespeeld, mijn lip was al bijna dicht, dat geneest nogal vlug, maar " mijnen " tand!!!!!! Na een tijdje zo gespeelt te hebben,en onder de pauze,( ik heb zo'n klein spleetje tussen mijn twee voortanden) heb ik met een stukje van een bierkaartje tussen mijn voortanden " gefrommeld "zodat die vast geblokeerd zat,en het ging wel al beter, maar na het optreden was mijn mondstuk wel mooi rood gekleurd, het was een avond waar precies geen eind aan kwam, zolang duurde dat spel. (vervolgt)
De tijd van het einde bij het orkest begon te naderen. Het boekingskantoor van Harris was een dikke flop. Ik moest dringend " uit de pijp komen" Ik was intussen juist hertrouwd ( mijn eerste vrouw overleed op 36 jarige leeftijd) had drie kinderen, 13-5-2 jaar oud. Ik de wagen in, en naar Volendam. Ik kende de broers JAN-JAAP en LARY BUYS, van boekingskantoor BLW, was dus geen" goeie" reklame . Jan was de oudste, en stichter van BOEKINGSKANTOOR VOLENDAM. Jan was de manager van The Cats, Jaap van de George Baker Selection en Dizzymans Band - Lary van Leftside, plus nog verschillende opkomende groepen. Ik kwam met Jan en Jaap te spreken over groepen, en eventuele optredens in Belgie, niet zo gemakkelijk na de slechte ervaringen die zij hadden gehad met BLW. Ik wilde met hun groepen werken, maar ik moest ze wel "exklusief" hebben, dus ieder optreden moest langs mij gebeuren, ik sprak nogal zelfverzekerd, maar ik zag Jaap naar Jan knikken,en spraken hetvolgende af, JAAP zou één dag naar België komen, en mee de baan opgaan.Dat gebeurde,en Jaap ging terug naar Volendam met 12 kontrakten. Ik had wel de beste zalen uitgekozen, die ik al jaren kende van er zelf opgetreden te hebben. ( vervolgt)
Tot nog toe hadden wij als zelfstandig muziekanten braaf onze driemaandelijkse bijdrage als zelfstandige betaald , en ook braaf onze belastingen betaald, maar wij hoorden links en rechts dat er moeilijkheden op komst waren voor de muziekanten "kwa" RMZ. De grote vraag dat ZIJ stelden was, WIE IS DE WERKGEVER???? Ja, dan maar de leiders van de orkesten ( diegene die het kontrakt afsloot) dat was het gemakkelijkste. Tura en Harris , en waarschijnlijk nog andere hadden daarvan al bericht gekregen. Ik had een voorgevoel, er gingen veranderingen komen, Jos kon altijd alleen met de "ritmesectie" gaan optreden, en dat gebeurde dan ook, de blazers zouden eindigen oktober 1972.
Voor die tijd starte Jos met nog een paar colega's een boekingskantoor,n.m.l. BLW boekingskantoor te St Truiden, en mij had hij gevraagd om de baan te doen. Zij hadden alles wel groot gezien, zij huurde een mooi pand, met alles er op en er aan, burelen als ministers, maar meestal zat ik daar wel alleen. De B stond voor BELET JOS- was ook boekhouder, dus wijnig op post. De L stond voor Liesbeth is achternaam van Joe hij begon laat-en stopte vroeg De W stond voor Wagemans, stond in voor buitelandse groepen, en veddetten. Ik heb daar alles geleerd wat ik later zeker niet moest gaan doen. Om een voorbeeld te geven,Wagemans bestelde 5 datums van bvb George Baker Selection, gaf zelfs plaats van optreden op die er nog niet waren, en probeerde dan toch maar die datums te plaatsen, bleef hij met één datum over, huurde hij vlug ergens een zaaltje, hing wat poosters op, dat werd natuurlijk een dikke flop,zo zonder reklame. ( vervolgt)
Met wie hebben wij zoal gewerkt,begeleid, en in voorprogramma.23/30.
1970 Wat werk betreft, zelfde als de voorgaande jaren , van de ene zaal naar feesttenten, van feesttenten naar dancings.Soms traden wij op met een speciale gastvedette. Met ons orkest speelden wij bvb met.... De meeste Belg. namen van toen+bvb JESSE EN JAMES in Meerhout. STRANGERS in Blankenberg. ENGELBERT HUMPERDING in Putte DAVE BERRY in Putte ADAMO in Herk de stad FREDDY SUNDER in Londerzeel GILBERT BECAUD in Waregem Ik persoonlijk heb later gewerkt met volgende artiesten.( na J.Harris) PAUL DAVINCHY in TESTELT.(de hoge stem van de RUBBETS) MARLENE DIETRICH .Vorst National BRUSSEL Elisabethzaal ANTWERPEN Carré AMSTERDAM (de drie in 1974) DALIDA "voorpr." Zaal GOLDMUNTZ in ANTWERPEN SLIDE HAMPTON - Beste Amerik. trombonist-zie Jaz Middelheim GEORGE COLEMAN Amerikaanse sax.tenor (ik laat hier een ruimte open,want er komen zeker nog namen bij)
Ik heb zeker geen dikke nek, maar ik ben wel fier om dat meegemaakt te hebben, en klein "saxofonisteke "gewoon uit Tessenderlo. ( vervolgt-).
Waar ik ook wel fier over ben, is om MARLENE DIETRICHT begeleid te hebben met R.B BIG-BAND.Eén optreden in VORST NATIONAL. Eén optreden in ELISABETHSZAAL Antwerpen, en Eén optreden in CARE in Amsterdam Dit was in 1974
Wij zijn al in 1970. Januari 1970 begon ons kontrakt, één maand op dezelfde plaats, ieder dag op en neer. Wij hadden al dikwijls gespeeld met tussendoor atrakties, maar nog niet zoals hier in AKEN. Wij moesten spelen in het restaurant LA BELLE EPOQUE voor luister publiek. Het programma zag er als volgt uit. Januar 1970. Taglich abends ab 20.00 Uhr. Gastspiel zum ersten Mal in Deutschland. Joe Harris. And The Pink-Umbrellas. das belgische Starseptett-eine musikalische Sensation - bekannt durch zahlreiche schallplatten sowie Fernsehaufzeichnungen. Charles van Dijk. der meister der frohen Unterhaltung und ein Könner an der Hifi Stereoanlage
Worchester in seinen extravaganten Balancen
Lamara. in einen akrobatischen Cocktail
Erwin und Eva Angelas. in einer Parodie auf den Montmartre.
Maria Angeles. in akrobatischen Tanz- und elastikshows Wij moesten alleen de gaten opvullen, zeer mooie post hier in Aken Duitsland ( vervolgt)
Langs een impressario dhr.Delcuve uit Drongen hadden wij dit kontrakt aangenomen, wij haden nog nooit in Frankrijk opgetreden, daarom had hij de twee eerste kontrakten meer in gewone zalen gemaakt, zodat wij een doorzicht kregen van wat het Franse publiek zoal wilde, voor het grote werk begon. Het eerste optreden was in een gewone dancing, niet veel verschillend van hier. Ook het publiek was ongeveer hetzelfde als hier, wij speelde de dancing vol, ze kwamen denkelijk wel uit nieusgierigheid naar dat Belgisch orkest,of uit gewoonte, want Harris had nooit een plaat uitgebracht in Frankrijk.Hoe dat stadje hete, weet ik niet meer, in ieder geval niet zo ver over de Belgische grens. Na het optreden bleven wij in dat stadje overnachten, om s'anderendaags naar de volgende dancing te surfen. Dat was al veel dieper in het land,, ook deze naam van de stad kan ik niet meer herinneren, ( zal waarschijnlijk den ouwendag zijn) Wat deze zaal betreft, dat had ik nog nooit gezien, 2.000 zitplaatsen, de zijwanden waren volledig in spiegel, zodat alles nog groter toonde, er hingen meters hoge affichen van Sylvie Vartan, Johhny Hollidy, en hier en daar een "poosterke" van Joe Harris en The Pink-Umbrella's. Boven de dancing was er een even grote cinema, en beneden naast de dancing een grote "catch zaal" , gans dat "spul" was van dezelfde eigenaar. Het optreden verliep echt geweldig , want de baas wilde ons terug, maar voor één kontrakt die afstand doen, was niet te doen.Na het opteden zijn wij gewoon naar onze volgende bestemming gereden, alleen wat geslapen in de auto , kwamen wij tegen de middag aan. De drie volgende optredens waren in casino's, de muziek die wij daar moesten brengen was wel niet van hetgeen wij in de twee vorige zalen hadden gespeeld ,maar na een half uurtje wisten wij wel wat we moesten brengen, wij speelde ook regelmatig voor de Amerikanen in SCAPE bij Bergen (Mons), die muziek brachten wij ook daar. Dat was ook daar in Frankrijk wat deze mensen moesten hebben. Wij waren toch wel blij om terug in Begie te zijn, maar dat hadden wij toch maar weer meegemaakt, OPTREDEN IN FRANCE ( vervolg)
JOE HARRIS en THE PINK-UMBRELLA\'S in BOBEJAAN LAND20/30
Jos had een kontrakt aangenomen om te werken in Bobejaanland. Bobejaanland was toen nog niet van wat het nu is, maar er was toch al flink bijgebouwd. (ik bewonder Bob en zeker ook José om van een modderpoel te maken wat het later is geworden.) Achter op zijn domein had Bob een "SPIEGELTENT" laten bouwen, daar zouden wij een maand alle dagen optreden. Wij speelde die elke dag vol, dikwijls hadden wij ook bussen met "mongooltjes", maar dan speelden wij nummers die zij misschien wel kende, zodat die gastjes konden mee zingen of dansen. Het moeilijke was wel, als er eentje op het podium klom, stond het podium na twee minuten bomvol. De ene nam de "rumba bollen, dan andere nen " tamboerijn "en klopten en zongen er duchtig op los. De zuster van José was de grote chef van de spiegeltent, " nen echte gendarm". Als het wat kalm was in de tent, of er werd niet genoeg verteerd, belde zij naar haar zus, dan moesten wij altijd in looppas naar de grote zaal met onze spullen om daar wat nummers te brengen, wie het laatste aankwam kreeg geweldig naar zijn voeten. Alex den orgelist was nogal "nen toffe gast", hij had daar een meisje leren kennen, in de pauze stond hij wat "te flik flooien " achter de gordijn van het podium, en pech, José had dat gezien, dat was daar " nen kleine oorlog". De bekende acordeonist ROGER EGGERMOND speelde van kort na de middag in het cafetaria van Bob, gelegen in de zelfde bouw als de grote zaal,hij had aan Bobejaan gevraagd of ik vroeger kon opkomen om met hem te spelen tot wanneer ik met Joe Harris moest optreden, dat heb ik dan ook gedaan. Dubbel "posten maken" was toch gewoon. Bij het opmaken van het kontrakt, had Joe, Bobejaan wel gezegd dat hijzelf,één week niet kon optreden met ons, daar hij in SPLIT een zekere zangwedstrijd moest gaan doen. MICHA MARA zou hem vervangen, dus Micha heef haar "debuut" gemaakt bij ons. Bobejaan is bij het eerste optreden van haar eens komen luisteren, heeft wat opmerkingen gemaakt, en zij heeft achter het podium lange tijd zitten wenen Och arme. ( vervolgt)
Terug thuis, na een zwaar seizoen in Blankenberg.....19/30
Terug thuis hadden wij paar dagen rust, maar dan begonnen de optredens weer, de meeste bij onze vaste zalen - dancings - en feesttenten. Ik moet wel zeggen de jaren eind 1960 begin jaren 70 waren goude tijden voor de muzikanten, in het kleinste dorpje werden er feesttenten geplaats, dan weer voor een voetbalclub dan weer voor een ander vereniging, die tijden komen wel niet meer terug, .Soms lees ik in de "boekskes" vedetten zeggen dat ze het druk hebben, en als ge dan hun agende bekijkt hebben ze een tiental optredens, soms nog minder. Er zullen wel artiesten zijn die optredens dubbelen, maar geloof mij, dat is maar van korte duur, de spelen hun eigen tijdelijk succes kapot. Op de eerste plaats zijn ze te vroeg, de tweede plaats ongeveer op het juiste tijdstip, op de derde plaats zijn er al mensen naar huis, daar ze veel te laat terplaatse waren, verkeerd !!! Doe één optreden goed, maak wat tijd voor de "fans", dat is 100 maal beter voor de duur van Uw cariere. Ik ben even aan 't afwijken, maar dat moest ik wel even kwijt. Met ons orkest ging het goed, André den drummer werd vervangen opnieuw met Gilbert Haesen, die ook vroeger bij ons speelde, Maurice Rayen tweede tenor sax, werd vervangen door Jos ...... ? uit Werchter , ook sax tenor, Jerry de sologitarist, zanger, ging als gitarist- zanger bij Will Tura, die werd vervangen door de sologitarist van "THE SHAKES- SPEARE'S" CHRIS. Aan de accordeon terug MARCEL VERVAET uit Eeklo, dus hadden wij weer een zevenmans orkest. De shakes-speares was een groep uit Australië, die waren hier in Belgie op goed geluk aangeland, maar na een tijd kregen de meeste heimwee,BRAIN de zanger, en CHRIS de gitarist bleven hier. THE SHAKES-SRAERES hebben wel een dikke hit gemaakt, die nog altijd gedraaid wordt, de titel ben ik wel vergeten, als die mij te binnen schiet, voeg ik deze wel bij ( vervolgt )
Wij hadden nog een paar dagen te gaan in "EDEN " Blankenberg, en waren stilaan aan het uitbollen; Wij hadden het gans seizoen " vollen bak " gespeeld, ook de vermoeidheid begon parten te spelen. Wat de baas ( uitbater) betreft, een toffe kerel, maar wel streng, zag hij iets op het podium wat hem niet aanstond, zagen wij ( meestal) dat hij dat noteerde, en dan moesten wij na het optreden op rapport komen Wat het logement betreft, alles verliep vlot "Joséke Harris "kookte goed, verzorde ons met ons coifure en kleren, dat was allemaal dik O.K. s' Nachts na het optreden was het soms wel druk in het appartement De jonge muzikanten hadden al vroeg vriendinnen gemaakt, die soms na het optreden nog een kofie kwamen drinken, dan kon het druk worden. Na de eerste week had ik een klein Jazz-club ontdekt, niet zo ver van den eden, met een viermans orkest, zeer goede muzikanten, zeer goede muziek. Daar ging ik dikwijls na het optreden nog een koffie drinken, en bleef ik daar een paar uur genieten. Door de dubbele posten die ik voordien gemaakt had,was ik aangepast aan weinig slaap. Soms reed ik na optreden naar Tessenderlo, waar ik woonde, dan wel met Joe Harris zijn "VAILLANT. In die tijd was er nog geen snelheidsbeperking, en was er niet zoveel verkeer, Ik ben geweest dat ik op 1 uur thuis was, alleen om even thuis te zijn, maar ik had wel mijn gezin gezien. (vervolgd)
Namiddag optreden in het schuifvenster in Blankenberg.
Optreden voor de "APEN", wij noemde dat zo, omdat het overvolle terras omgeven was tot op den dijk van het volk. In feite waren wij de apen. Dat was wel plezant spelen, zo met uitzicht op de zee. Alleen den "HARRIS" had daar problemen mee, zijn amandelen werden zou dik als tennisballen van de zoute lucht, ik kreeg er alleen maar meer dorst van.
Wij waren de dag voor wij moesten optreden aangekomen. Wij waren wel benieuwd hoe dat er ging uitzien, maar dat viel 200 % mee, proper, en zeer groot , dat moest wel met zeven muzikanten plus de vrouw van Joe, ( want zij stond in voor het proper houden, en de kook, dat heeft ze ook formidabel goed gedaan.). Ik moest in de living slapen op zo'n openklapbaar bed, dat was prima. Van zo vlug wij geinstalleerd waren vetrokken wij naar de plaats waar het moest gaan gebeuren," DEN EDEN." De baas van de zaak viel wel best mee. Het podium was juist groot genoeg , in t'kort, alles viel best mee. Normaal mochten wij met het busje niet op den dijk, maar wij deden of we dat niet wisten, wij gingen toch niet die Hamond honderd meter gaan sleuren. Wij waren zinnens om alles al op te stellen voor s'anderendaags, maar de baas zij dat dat verloren werk was, daar wij die dag om 1.30u moesten beginnen te spelen voor de mensen op het terras, en het volk op den dijk. De voorkant van de zaak was voorzien met schuifvensters, daartussen moesten wij spelen, eerlijk gezegd later vond ik dat wel fijn, veel volk op het terras, en een hoop volk er rond, wij noemde dat later " voor de apen" spelen. Het kontrakt was zo opgesteld................. De dag begon zo ......van 12.30u tot 17.30u spelen voor de apen. Na deze, al het matriaal naar het podium sleuren en opstellen voor s'avonds, dan vlug naar het apartement eten, onze avond "tenu" aangetrokken, en terug voor de avond vertoning, die om 20.00 uur begon, spelen tot 0.30 uur, iedere dag. s' Zondags kwam er nog een dienst bij. Ieder jaar werd er op Zondag voormiddag dansles gegeven door iemand, dan moesten wij beginnen om 10.00u tot 11.30u, dan moesten wij cha-cha- bolero- rumba enz. spelen. De show s'avonds was altijd met een vedette, Nicole Josy, Fauvette ( een Franse artieste),de Strangers, Franky Bodet, e.a. Tussen door kregen wij bezoek van een cameraploeg van de BRT, voor het programa Tienerklanken, Binnen en buiten, of iets dergelijks. Eén anecdote. Wij hadden weer deze mensen daar, Van in plaats s'middags te gaan eten moesten wij een opname doen. Met opgerolde broekspijpen in de zee gaan staan met onze instrumenten, ( wel geen drum natuurlijk) en playbacken op Eerst zien en dan geloven. Frany Bodet die ook vastaangenomen was voor het seizoen vroeg mij of ik dat niet kon regelen dat hij er ook niet kon bijzijn. Ik had dat gevraagd aan de verantwoordelijke van de groep, en ja, plaats hem in zo'n rubber bootje, en laat hem zo wat langs de groep varen. Met zijn kleren van optreden in zo een klein geleend bootje paradeerde hij langs ons door, toen hij omdraaide met zijn "titanic", sloeg dat geval om, en pardoesde hij het water in. Zijn horloge, zijn foto's in zijn brieventas, alles naar de knoppen. Het mooiste van al, bij de uitzending van het programma, was van zijne " titanic" niets in beeld geweest ( vervolgt )
Dit geval gebeurde wel een hele tijd terug, toen nog THE MUSIC-FANS. Wij hadden het week- end opgetreden, de Vrijdag, de Zaterdag- en de Zondag, verder waren wij vrij tot de eerstkomende Zaterdag 24 December. Gilbert had na de laatst gespeelde Zondag zijn kleine en grote trom mee naar huis genomen om te oefenen. Ik had ook mijn instrumenten die dag mee naar huis genomen omdat die dringend eens moesten gepoetst worden. Al jaren speelden wij op Kerstavond in zaal PRINS LEOPOLD in Zemst. Fintje de bazin wist dat 25 December Joe Harris zijn verjaardag was, en dan deed ze altijd iets speciaals. Links en Rechts van het podium waren er trappen om van in de zaal naar het podium te klimmen. Opde achterzijde van het podium had zij dan drie cafétafels tegen elkaar "geschoven" en dan met " pateekes" een grote verjaardagstaart gemaakt, en na een uurtje spelen werd het beschermdoek weggenomen, en ieder aanwezige kon langs de trap naar boven komen,een pateke halen en langs de andere trap terug naar beneden.
Dus dit jaar zouden wij daar terug gaan spelen, s'morgens 24 december een telefoontje van Jos. PAUL,WIJ KUNNEN DEZENAVOND NIET GAAN OPTREDEN. Ik dacht eerst dat het een grap was, nee, ZE HEBBEN DE RAMORQUE EN HET MATRIAAL UIT DE GARAGE GESTOLEN, maar wij hebben alles doorgegeven aan de verzekering, Rijmen had nog een lijst met welke en ook de nummers van de geregistreerde instrumenten, dat hadden wij nodig als we in het buitenland moesten optreden, dus ook mijn saxen, ook het halve drumstel van Gilbert. ( later veel last mee gehad, maar niet opzettelijk gedaan). De ramorque was splinternieuw, en groot genoeg om zelfs de Hamond en electr. piano te bergen. Rijmen had dat niet opzettelijk zo doorgegeven, want hij wist niet dat er bepaalde spullen niet inzaten. Hij heeft dagenlang rondgereden om misschien ergens de nochtans opvallende ramorque te zien staan, maar " noppes", is zelfs nog naar een pendelaar gegaan, die wist te zeggen dat ze ergens in Landen te vinden zou zijn, maar zij is nooit gevonden. Laat in de middag belde Jos me op; dat het optreden in Zemst toch doorging, wij mochten het nodige gebruiken van een orkest uit St Truiden dat juist vrij was. Jos heeft veel later een " kruimel" ontvangen, van de verzekering,en heeft het ontbrekende zelf bijgekocht. Wij waren wel geschorts bij de verzekering. ( vervolgt)
Eerst zien en dan geloven, 1ste hit..............15/30
Wij hadden vroeger al een stuk of zes singeltjes opgenomen, de eerste twee waren dan nog zelf betaalde, ge betaalde een zeker bedrag, en ge "kreeg" een bepaald aantal singels, die ge dan zelf kon verkopen, en naar radio stations brengen Jos heeft het geprobeerd in het nederlands, in het engels, zelfs in het chinees had het ons toen nog niet gelukt. Momenteel is het veel gemakkelijker, nu zijn het al BV 's als ze regelmatig op tv komen, kunnen zingen of niet. Eindelijk had Joe Harris ( en wij) wat meer geluk, EERST ZIEN EN DAN GELOVEN ( was wel een "cover") werd grijs gedraaid op de radio, en van toen af kregen wij regelmatig TV optredens. LOUIS VAN RYMENANT, platenbaas en producer had ons ook opgemerkt, wij moesten een LP opnemen en uitbrengen VOOR wij naar Blankenberg vertrokken,ook de naam van het orkest moest veranderen, van toen af waren wij........... JOE HARRIS EN "THE PINK-UMBRELLAS."
Nu nog de LP opnemen. Wij moesten s'morgens vroeg in de studio aanwezig zijn, want de LP moest op één dag opgenomen worden. Echt gekkenwerk. Wij zetten er wel nummers op die wij ook op optredens speelden, maar een LP, weerskanten?????. Ik heb later meegemaakt dat de Nerderlandse groep THE CATS een week studio huurde voor één singen A en B kant, die was dan ook AF!!!! De naam van het orkest was dus THE PINK-UMBRELLA'S, dus ROZE PARAPLU'S. Ik kende in Brussel een fabrikant KNIRPS paraplu's, ik nam met hem kontakt op om te vragen dat hij 7 paraplu's niet in t'zwart, maar in t'rose kom maken, dat was geen probleem. Louis Vanreymenant vond dat een schitterend idée, wij moesten die in Blankenberg ALTIJD bij hebben , zelfs als wij op het strand lagen. ( ik had er zo een paar honderd moeten laten maken, dan had half Blankenberg met een roze paraplu rondgelopen.) De LP stond er op, nu nog MIXEN, het was intussen half nacht geworden , dat mixen vraagt veel werk, en eerlijk gezegd, volgens mij hebben zij daar niet genoeg tijd ingestoken, op een schaal van 1 tot 10, geef ik maar een 7.
Nu morgen nog een fotocessie, en dan op weg naar Blankenberg.
nieuwe sax tenor en twee jaar later nieuw sax bariton...14/30
Ik had heel vroeger bouwgrond gekocht in Zolder, acht are groot. Ik was toch niet van gedacht daar te gaan bouwen, ik had gezien dat zelfs nieuwe huizen door grondverzakkingen scheurden, ( veroozaakt door de koolmijn in de buurt. Ik had al een lange tijd een folder met muziek instrumenten, daar stond een sax tenor in, die moest ik hebben, van het merk " KING SILVERBEL". Met akkoord van mijn wederhelft verkocht ik die bouwplaats voor 50.000-fr, mijn sax moest wel 75.000-fr kosten, zonder koffer, want die koste nog eens 1.500-fr, dit maar om een vergelijking te maken, maar in die tijd was dat zeer veel geld. De saxofonist Johnny Sax van het orkest van Tura had in die zelfde periode het zelfde merk gekocht, de zijne was volledig verguld, die van mij ook, maar het bovenstuk en het pavillioen was in massief zilver, ik had wel waar voor zijn geld. Een paar jaar later kocht ik mij een sax bariton SELMER dit terloops gezegd.
Bij ons terug keer van Londen, begonnen er verschuivingen van muzikanten, de accordeonist veranderde van werk, de drummer had het te druk met zijn werk. De accordeon werd vervangen door......... ALEX GRUARIN hamondorgel - piano- en schreef de partituren uit, voor het orkest. GILBERT HAESEN ( de broer van onze vroegere drummer Andre) speelde drum, hij had een dubbele RODGER met alles er op en aan, dat was al een atraktie op zich als dat op podium stond, hij kon ook zeer goed zingen. RONNY BEELEN werd onze bassist, want Jos zou maar 2-3 maal 45 min. doen. JERRY BLUE speelde solo gitaar ( werd veel later de orkestzanger bij Wil Tura.) en was orkestzanger IKZELF speelde tenor- bariton - clarinet. MAURICE RAYEN speelde saxtenor. clarinet- dwarsfluit. MARCEL VERVAAT uit Eenklo speelde trompet.- accordeon Dat was het begin van een tijd later van de PINK-UMBRELLAS
Opkomend succes van JOE HARRIS en The Music-Fans....13/30
Het zeven man orkest werd maar beter en beter. Wij toerden door gans Belgie, vandaag in Wenen, s'anderendaags diep in Limburg,dan weer naar de vlaanders, kilometers dat wij deden.Wij kregen meer en meer werk. Sommige muzikanten waren al gestopt met werken, en waren ingeschreven als zelfstandig muzikant, ik werkte nog altijd, en had ik weken dat ik maar 12 uur sliep op een week. Op zekere dag kwam Jos af, hij had een kontrakt aangenomen voor een gans seizoen aan de kust te spelen, n.m.l in Blankenberg, in den "EDEN," op den dijk. Ik ging nog altijd werken, hoe moest ik dat "flikken"Waarschijnlijk had mijn baas al ergens "iets horen fluiten" over dat kontrakt. Op zekere dag moest ik op het bureel komen, en ik moest beslissen , "spelen of werken," dat was vlug beslist. Was het een goede beslissing, ik weet het niet, maar ik denk wel dat ik het nu juist hetzelfde zou doen. Ik moest nu wel gaan "doppen" tot het kontrakt begon aan zee, ik kreeg wel geen dopgeld ( ik speelde nog wel de kontrakten die nog moesten afgewerkt worden) maar ik " bleef wel in orde".Er waren een paar veranderingen in het orkest. Wij vertrokken met................ Orgel Piano..Alex Drum............Andre Bas.............. Ronny Gitaar.......... Jerry Sax-clar.fluit Maurice Sax .clar. Ikzelf. Zang........... JOE HARRIS ( vervolgt )
Joske Harris en Thr Music-Fans treden op in Londen.....12/30
Ik weet niet hoe de impressario Rijmen daaraangeraakt is, maar wij moesten met de groep gaan optreden in Londen. Ik werkte in die tijd als vertegenwoordiger sanitair, ik kreeg van de baas wel een weekje verlof. Wij moesten met de boot Oostende- Doover, s'avonds inladen, en s'nachts varen. Joske Harris had al van voor het vertrek een duivelse schrik, iemand had hem gezegd voor het vertrek goed wat whisky te drinken, dat had wel niet veel geholpen, want hij moest niet alleen de ganse nacht overgeven, maar zag ook nog zo groen als gras van schrik. Ik moet wel zeggen dat de zee wel zeer woelig was, zelfs een kleine storm, voor ons toch. In Doover aangekomen moesten wij met ons " buske " naar Londen, dat links rijden was in het begin niet zo gemakkelijk, maar na een tijdje ging dat wel. Aan het hotel aangekomen, en een kijkje genomen te hebben van onze kamers, zouden wij zoal terug naar huis gereden hebben. Gelukkig vond impressario Rijmen dat ook, en hebben wij een ander hotel geboekt n.m.l. REGENT PALACE HOTEL LONDEON, kort aan het PICCADILLY CIRCUS. Wij hadden ons matriaal uitgeladen aan de dancing waar wij moesten optreden, en ons " buske" in de buurt geparkeerd .De optredens verliepen zo ongeveer zoals hier. Na ons laatste optreden wilden wij ons matriaal inladen, en wilde wij zo vlug mogelijk vertrekken naar Doover Maar wat bleek. Ons buske was niet te vinden, in t' begin dachten wij dat wij op de verkeerde plaats aan t' zoeken waren, maar neen, ons " buske" was weg. Een politieagent die juist in de buurt was wist ons te vertellen dat ze ons "buske" zeker hadden weggesleept, en ja, op het adres dat hij ons gegeven had stond ons "machien" achter afgeschermde draad. Na het betalen van de boete konden wij vertrekken. Wij hadden wel in Londen opgetreden, wij hadden alleen niets verdiend, zelfs geld toegestoken,maar "WIJ HADDEN TOCH IN LONDEN OPGETREDEN"
"Joske Harris" en The Music-Fans drie dagen in Londen.
Er waren drie optredens voorzien in Londen. Wat het publiek betreft, heel tof. De dancing was ook heel speciaal. Links en rechts hingen twee kooien waarin twee danseressen hun kunstjes lieten zien.De dancing op zich zag er wel heel vreemd uit.
De zijruiten achter van VW 1500 gaan niet open van boven naar onder, die kun je wel openen op een kier, dat moest met zo'n chromé "klinkske".Toen ik s'anderen daags de wagen aan t'poetsen was, ik de buitenkant, mijn vrouw de binnen kant, deed zij de ontdekking, tussen dat scharnierend " geval " zat een plukje ros haar, ik heb het wel fel moeten uitleggen. Wie hebben wij zoal begeleid hebben met THE MUSIC-FANS......
WILL TURA, een paar keer, wat Will betreft, soms na een optreden, en er stond een piano op het podium, zong en speelde hij nog wat na, ongelooflijk goed. Wat ik nu nog bewonder, dat hij het al die jaren in zo'n klein Belgie heeft moeten doen, en nog altijd. Proficiat.
JAQUES RAYMOND. Toffe gast, en een zeer.goede stem, wat mij betreft staat hij in de top 3.Lang niet meer gezien.
JOHNNY WHITE. Een zeer goede stem, voor mij ook in de top 3.
LOUIS NEEFS. Ik geloof zelfs dat wij opgetreden hebben met Louis in Mechelen, periode 1963- 64.Ik heb nog altijd een grote foto van hem, dezelfde die toen uitgestald werd als" afiche", veel later hebben wij hem begeleid met Big-Band in t'Hof van Westerlo, dat was niet met the MUSIC-FANS,daar heb ik het verder wel over. Wat stem betreft, ongelooflijk, Zo worden ze nu niet meer gemaakt Verder nog met.......... Tonia Adamo Nicole Josi Micha Mara Ann Christy. Samanta e.a.
Toen ik begon bij de groep waren er veel zangers en zangeressen die zelf nog geen begeleidingsorkest hadden, Zo hebben wij verschillende zangers (en zangeressen)begeleid, ik bedoel wel begeleid met muziek. Een paar keer zelfs met Will Tura, de enige plaats die ik mij momenteel herinner was in Aarschot, in "t'bloemenhof". Ik weet dat nog omdat ik die dag voor de eerste keer met mijn nieuwe auto ( was wel een demonstratie wagen) VW 1500 reed. Na het optreden wilde Will en de muzikanten mijn wagen eens zien ( misschien uit beleefdheid) en toen ik dat ding eens wilde laten draaien kwam daar "geen noot muziek" uit. Den Harris heeft mij moeten thuis brengen.De volgende dag is de garagehouder de auto gaan halen, het had die beruchte nacht fel gevroren, mijn baterie was volgens hem niet volledig opgeladen, zodat dat ding bevroren was.Verder heb ik met die wagen geen last meer gehad. Jawel, nog één keer, maar het lag niet aan de wagen.Wij hadden weer een bepaalde artiest begeleid, ( de naam zal ik wel niet vermelden) die moest de dag daarop weer met ons optreden, daarom bleef die in Sint Truiden slapen, wij hadden gewerkt rond "de kanten" van Tienen, en had mij gevraagd of ik hem naar SintTruiden kon brengen. Hij had op het bal een vriendinnetje leren kennen die ook naar Sint Truiden moest, die had ik dan ook maar meegenomen,hun beiden van achter in de wagen. (vervolgt)
Einde VAN THE FLAMINGO\\\'S- Begin van THE MUSIC-FANS met JOSKE HARRIS....9/30
De laatste jaren voor het einde van The Flamingo's was ik verhuisd naar Leopoldsburg. Leo Caerts had daar een commercehuis gekocht waar zijn vrouw een zaak opstarte, ik huurde van hen de eerste verdieping. Dus zoals al vermeld, kreeg ik het bezoek van Joske Harris met zijn manager, na lang beraadslagen, en met goedkeuring van mijn wederhelft, stemde ik toe, ik had intussen een dochter van drie jaar, en mijn vrouw zou nu meer tijd voor haar hebben.Ik moest wel voor elke repetitie naar Sint-Truiden, want de andere muzikanten, en ook Jos woonde in Sint-Truiden De groep bestond toen uit.. Accodeon Albert Scholts, uit Wellen. Drum Andre Haesen Trompet Maurits Leenaerts Sax Tenor-Clarinet Ik zels Joske Harris zang en Basgitaar.
Het opstarten van het orkest verliep vlot, en al vlug begonnen wij wat bekend te worden, want in die tijd ging het wel heel anders dan nu, bij de hedendaagse tv programma's zoals bvb Idool, zijn zelfs die halfweg uitvallen al BV, maar vroeger moest ge wel eerst presteren, en de reklame moest van "goede optredens" komen, zo kreeg je meer en meer werk, en ook bekendheid.Het was niet alleen zo voor orkesten, maar ook voor zangers (zangeressen), zangers zoals Will Tura. Louis Neefs, Jaques Raymond,Johnny White,Rocco Granata enz. hebben het moeten halen zonder TV, maar wel met kwaliteit. Wij hebben met ons orkestje wel verschillende artiesten begeleid, daarover meer vanavond of morgen. .
Einde van The Pickup boys, begin van THE FLAMINGO'S...8/30
Ik was intussentijd getrouwd, woonde in Zolder, en wij speelde nog altijd ieder in een ander orkest. Van Piere Rekkers kreeg ik te horen dat hij voor zijn werk overgeplaats werd naar Brugge. Ik had intussen al uitgekeken voor muzikanten om zelf een groep te beginnen. Voor accordeon had ik een Poolse jongen uit Heusden. Drum Raymond Beckers uit Koersel, was ook buschaufeur. Trombone, LEO CAERTS,( later pianist van Will Tura) Trompet Edgard Caerts, neef van Leo Sax Alto Maurice Borremans Sax tenor, mij zelf. Zangeres, mijn vrouw. Vrij vlug waren wij toch één van de topgroepen die voor Louis Vanierschot werkten, wij speelde zo'n 130 dagen per jaar. Na een tijd had de accordeonist ons zonder te verwittigen laten vallen, wij moesten spelen in Zolder bij "Beekske", zo hete de eigenaar van de zaal. Leo Caerts ging vlug terug naar huis, (want hij speelde ook accordeon klavier) om zijn accordeon te halen, hij is dat altijd blijven doen, als er een piano stond, wisselde hij af, piano- accodeon. Wij zijn zo jaren blijven doorgaan, ik denk tot begin jaren 60. Wij waren zo een beetje uitgekeken op mekaar. Leo had ook een aanvraag gekregen om pianist te worden in het opkomend orkerst van Will Tura. Leo was wel een uitstekend muzikant. Na het stopzetten van het orkest THE FLAMINGOS dacht ik er wel aan difinitief te stoppen met muziek, spelen en dat zwaar en gevaarlijk werk als monteerder begon zwaar door te wegen. Ik was nog maar een paar weken gestopt, toen ik bezoek kreeg van JOSKE HARRIS met zijn manager Fernand Rijmen ( word vervolgd)
Een zeer goed balorkest, speelde zowat van alles Wij speelde toen voor Louis Vanieschot, die had zo'n dertig orkestjes waar hij werk moest voor vinden. Het vervelendste voor mij was dat ik iedere keer met de fiets van Tessenderlo naar Houthalen moest met al mijn spullen, door weer en wind.
Ik was zo ongeveer een week terug thuis, kreeg ik een telefoontje uit Houthalen, zij waren opzoek naar een saxofonist, ik belde onmiddelijk terug,en nam dat aanbod aan, Het was al een tijd een bestaand orkest, de naam van die groep was THE PICK-UP BOYS. Zij speelde voor een Limburgse impressario, de heer Louis Vanierschot. De groep bestond uit... Accordeon - George. Paula - orgel. Jean - drum Victor- trompet Piere Rekkers - zanger Sax - mijzelf Lisette - zangeres De impressario had zo'n dertig orkesten, wij behoorden wel bij de vijf beste, en werkte toch zo'v 130 dagen per jaar, dus viel het nog redelijk te combineren met mijn werk, ik werkte in de bouw als monteerder van metalen gebinten, toen op de mijn te Zolder. Ik had voor mijn legerdienst verkering met de tweede zangees indertijds van DE CANARIES, zij zong wel in een ander orkest, ook ééntje van Vanierschot. Ik moest wel voor elke repetitie en optreden met de fiets van Tessenderlo naar Houthalen, en s'achts ( s'morgens ) terug naar Tessenderlo.De verplaatsing van Houthalen naar plaats van optreden was met de wagen, ikzelf moest met Piere Rekkers met de VESPA, want in de wagen was niet genoeg plaats. Na een tijdje had de moeder van mijn lief de logeerkamer voor mij klaar gemaakt, zodat ik na een optreden maar terug naar Zolder moest, en niet naar Tessenderlo. Na lange tijd zo gedaan, besliste ik om zelf een orkest te stichten, daarover morgen........
Op mijn "driedaagse" in t'klein kasteeltje in Brussel hadden zij beslist dat ik met mijn diploma "metaalberwerking- mechanica" het beste bij de "dienstencompagnie" onderofficieren school kon gaan. Ik moest dus 4 maanden opleiding krijgen in Doornik, en daarna 4 maanden in Luik ,dat was wel " zwaren toebak", veel dril, nachtoefeningen, en veel " koeken".Na drie weken mochten wij voor het eerste naar huis. Ik had tussendoor wel de tijd gevonden om enkele muzikanten bijeen te krijgen, en zouden bij het terug keren naar de kazerne onze instrumenten en muziek-partituren.meebrengen. Na enkele repetitie's hadden wij genoeg om enkele uren fatsoenlijke muziek te brengen, dat kon gebeuren in de kantine, of in de mes onderofficieren. Een keer hebben wij een bal van officieren gespeeld, dat moest in smoking zijn, de smokings werden ergens gehuurd door iemand, het enige wat ik mij herrinner is, mijn kostuum was waarschijnlijk één geweest van ne " kleine dikke", en ik " ne lange magere", mijn broek kwam halfweg mijn benen, gelukkig speelden wij achter gesloten pupitters. Na deze 4 maand moesten wij naar Luik, nog 4 maanden school. Daar was een bestaand orkest waar ik bij introk, goeie muzikanten. De bezetting was piano- drum- gitaar- drie saxen, zes in totaal. De pianist was een zekere Fiers, zoon van de beiardier in Gent of Brugge een echte Jazz muzikant. Wij deden daar optredens in kantine, en mes onderofficieren. Na Luik hadden wij onze drie strepen, ( ik heb daar echt niets speciaal voor gedaan ,maar hebben is de kunst. Van Luik moesten wij naar SIEGEN, duitsland, daar moesten wij nog 18 maanden trachten te overleven, maar dat viel best mee.( de diensttijd was toen nog 24 maand ) Nu ik sergant was had ik wel wat meer tijd, mijn werk in de garage was de 6 maandelijse inspectie's voertuigen op wielen en kleine rupswagens. Ik moest met ieder eerst een testrit maken, vermelden wat er eventueel moest nagekeken worden. Ondertussen had ik al muzikanten gevonden, Accordeon- drum- bas-sax- trompet. Onze almoezenier was verzot op muziek,( en body bulding) hij kreeg dan ook van alles geregeld voor ons, wij hebben zelf één keer niet moeten op maneuver gaan, om te repeteren met het orkest, er was een orkest wedstrijd van orkesten bezet-Duitsland, de ganse kazerne was leeg, behalve wij vijf. Wij hebben die wedstrijd gespeeld en derde plaats behaald. Ik was in verlof , had 20 maanden geklopt, en... opeens op de radio, al de soldaten klas 52 direct terug naar de kazerne, de diesttijd was veranderd van 24 naar 18 maand, ik had dus nog twee maand teveel gedaan. Ik ben nooit zo goed gezind opgestapt naar Siegen. (wordt vervolgd)
Het orkest bestond uit............... ACCORDEON. Blind Jefke, is momenteel 82 jaar, en speelt nog altijd DRUM. Jef Jazz GITAAR TROMPET SAX- CLARINET ikzelf ZANGERES ( zingt nog altijd met Jefke.) Het was in de tijd van HELMA en SELMA, twee Nederlandse zangeressen, veel gedraaid op de radio, dus er moest nog een zangeres bijkomen, wij waren dan met 7 in totaal.. Wij speelden zowat van alles, tiroler muziek, marsen, walsen, "den hele sante boutik", dus zowat alles wat op de radio kwam. In het wintersezoen waren er niet zoveel "bals" dan had Jef Jaz ( den drummer) er niet beter opgevonden, wij gingen ook " cabaret" spelen. Hij huurde in kleine gemeentes kleine zalen op, de muziekanten met nog een paar vrienden uit de "turnkring" hadden een nog niet zo'n slecht programma ineengestoken. Als wij gingen "bal spelen" werden wij diezelfde avond uitbetaald, nu hadden wij al redelijk " cabaret avonden" gespeeld, en nog geen geld gezien. Ik had intussen bericht gekregen dat ik moest soldaat worden, ik moest op 1 october 52 binnen. Toen ik juist daarvoor naar mijn centen vroeg, liet hij mij de onkostennota's zien, en er schoot werkelijk niets over. Er schiet mij juist nog iets te binnen. Het vervoer van de canaries. Liza van Miel Verbeeck, de vrouw dus van een garagist uit het dorp deed het vervoer. De auto was vroeger van het "hof" geweest ,zo'n vierkant geval, de bestuurder zat in een glazen kooi, langs de zijkant kwam daar een soort slang van een stofzuiger uit met " nen trefter", dat ding diende dus om met de bestuurder te praten. " De vloer was zo "rot als kees " als wij door een plas water reden, moesten wij onze voeten oplichten of wij waren nat.
Eindelijk bij een echt orkest. Ik heb zo nog een hele tijd in café's gewerkt, ik moet wel zeggen " dat is werken dag ", meestal waren dat kermissen, dwz kort na de middag moesten wij terplaatse zijn, zodat wij rond 2à3 uur konden starten, en dat zolang er volk was, dus ook tot 2à3 uur s'nachts, en dan moesten wij nog met de fiets naar huis. Het matriaal van de drummer werd zowat verdeeld, zodat wij buiten onze eigen instrumenten, ook nog een "trommel, of " nen tam-tam " op onze rug kregen, maar ja, wij hadden dan ook 25 fr verdiend, en daar mochten wij dan ook wel iets voor terug doen.S' Maandags of Dinsdags was het gewoonlijk " koers ", opnieuw hetzelfde, vroeg daar, en laat spelen. Eén anecdote wil ik tog nog kwijt. Wij speelde in Beringen, een nieuw café, wij waren al een uur aan spelen, en binnen was het nog altijd "platte talloren" De drummer die er toen bij was, Jef Jaz, ( later ook drummer van De Canarie's) ging het eens "arrangeren", met een koord rond zijne buik zijn trommel opgehangen, en met ons naar buiten, de foor rond. Toen wij terug aan ons café kwamen, konden de mense niet binnen, en wij hebben ze binnen gehouden. Eerlijk gezegd, ik kon wel doodgevallen kunnen zijn, want van zo'n toestanden, of gelijk met carnaval zo'n stom hoedje op uwen knikker, ben ik niet zo voor te vinden, daarom misschien kan ik mij deze nog herinneren. " Blind Jefke" en de bovenvernoemde drummer hadden een hele tijd terug een orkest samengesteld, en ik werd gevraagd als saxofoonist. Wat ik ook deed. ( wordt vervolgd )
Verrassing 3. Jef Verbeeck, een oudere kamaraad had onder de oorlog in Duitsland gevangen gezeten. Toen hij terug thuiskwan had hij van Duitsland een zeer mooie sax alto meegebracht. Hij speelde daarna ook in de harmonie. Wij moesten een consert spelen met "statiekermis" in t'dorp. De chef had graag het stuk." Papillon" gespeeld, een solo voor sax alto, tamelijk ingewikkeld, een bepaals thema, met daarop een 10 tazl variaties.Jef was niet zo'n goed muziekant, met een smoes " slechte tanden " heeft hij forfait gegeven, hij schonk ook zijn sax aan de harmonie.De chef vroeg mij of ik dat stuk zou kunnen spelen, natuurlijk kon ik dat ( al moest ik dag en nacht studeren ) Het consert verliep schitterend, ik kreeg er niet alleen een sax alto bij, maar ook een applaus van de toeschouwers, ( ik moet wel zeggen dat daaronder veel familie van mij bijstond). Het eerste betaald optreden. Mijn eerste optreden met " ne jazz " ging door in Zichem, in de café"wij heren van zichem", ik moet zo'n 14 à 15 jaar geweest zijn. De verplaatsing naar plaats van optreden was nog met fiets. Wij hadden die datum gekregen van " Blind Jefke", een goed accordeonist uit het dorp. Normaal moest hij daar spelen, (alleen de zondag) maar hij had een aanvraag op een ander plaats voor het volledig week-end. De accordeonist die met mij moest spelen, was een leerling van Jef, hij kende in totaal een 10 tal nummersd, de drummer was ook een beginneling, ik kan U verzekeren dat die avond lang geduurd heeft, dan hadden wij nog pech, want in dat café mocht niet gedanst worden, dus wij speelde voor luisterpubliek. (Wordt vervolgd)e
Uiteindelijk had mijn grootvader het ook door dat er toch iets moest schelen aan dat instrument, en op een zekere dag kwam hij na de repetitie thuis met een ander instrument, ook nog met een nieuwe koffer.Daar had iemand op gespeeld die in posten ging werken, en zodoende de repetities niet meer kon halen. Ik was verwonderd dat daar klanken uitkwamen,dat was ik niet gewoon, dat hard blazen had dan toch vruchten afgeworpen. Ik moest nu ook les gaan volgen, de repetities van de harmonie begon om 8 uur, ik moest om 6uur daar zijn, de chef ( Guske Gheys ) zou mij les geven, gene gemakkelijke, maar ik heb er veel van geleerd. Na een paar maanden was ik al zover dat ik bepaalde "stukken " mocht meeblazen met de grote muzikanten. Na ongeveer één jaar moest ik mijn sax terug inleveren, de chef had beslist dat ik voor eigen goed beter op clarinet zou verder doen, want " als ge clarinet kunt spelen, kunt ge ook sax spelen, maar niet andersom" Dat kon mij juist geen fluit schelen, na veel gebleit heb ik dan toch maar clarinet geleerd ( in feite is dat wel een zeer mooi instrument, teminste als het goed gespeeld wordt ) Alleen onze hond had daar last van, als hij zag dat ik begon te blazen was hij niet meer te houden en moest naar buiten Ik moet zowat ongeveer 12 jaar geweest zijn, dat mijn grootvader tegen mij zei, " wij gaan morgen naar Brussel, wij gaan eens kijken in de muziekwinkel bij Polfliet, maar alleen maar kijken. Dat deden wij dan ook, maar ik kwam wel thuis met " ne nieuwe sax tenor ".Nu was ik niet meer te houden, als ik thuis was, was ik ook aan t'blazen, 3 à 4 uur per dag, soms nog langer. Ik begon zo stilaan wat " straatliedjes " te spelen, en ik was niet meer te houden.
Voor ik begin met JOE HARRIS en The Pink- Umbrellas wil ik eerst vertellen hoe ik als orkest muzikant ben begonnen.Ik was nog zeer jong, ik was verzot op muziek, zeker als er sax tonen bij te pas kwamen. Het soort muziek dat ik het liefst hoorde was jazmuziek.Mijn grootvader ( ik ben opgegroeid bij mijn grootouders ) noemde dat negermuziek maar liet mij maar doen, in feite had hij gelijk. Mijn grootvader had vroeger de Koniklijke Harmonie helpen oprichten, speelde toen piston of trompet, dat weet ik niet meer zogoed.Op zekere dag kwam hij van de repetitie terug met een verrassing voor mij, een zelf ineengeknutselde kist, met stof overtrokken, met daarin, ja, een saxofoon alto.Het was gene gewone, maar "ne pure kopere ", groen uitgeslagen. Hoe jong ik ook was, ik heb dat ding opgekuist met sidol, en na een paar dagen blonk die " gelijk ne nieuwe "Alhoewel dat 60 jaar geleden is, zie ik dat "ding " zo voor mijn ogen, kleppen die rammelde, een " riet " dat verhakkeld was,maar ik dacht dat dat zo moest ziin. Wat heb ik daar opgeblazen, de ziel uit mijn lichaam, maar muziek kwam er niet uit, zelf het "instrument " had er de brui aangegeven, het zag er weer zo groen uit als toen ik hem gekregen had. (wordt vervolgd )
Mijn naam is Paul, geboren in Elsene Brussel, op 24.03.33. Bijgaande foto zijn mijn grootouders,wonende te Tessenderlo Juist voor het uitbreken van de oorlog 40-45 ( de mobilisatie ) ben ik naar Tessenderlo gaan wonen,de reden was, "op den buiten" kon je beter aan bepaalde zaken komen dan in de stad, en dat was ook zo, wat eten betrof heb ik nooit gevoeld dat het oorlog was. Ik ben daar naar school gegaan, dan naar de vakschool,en dan ook mijn muziek geleerd, in t'kort, ik ben daar altijd gebleven. In feite waren mijn grootouders meer mijn vader en moeder, en voor hen was ik ook één van hun kinderen, den kleinste dan nog wel. Mijn biologissche ouders kwamen wel regelmatig op bezoek, maar zijzelf zijn altijd in Brussel blijven wonen, ikzelf bleef liever in Looi.
ADOLF SAX; uitvinder van het mooie instrument, DE SAXOFOON.
ORIGINELE SAXOFOON VAN ADOLF SAX
Inhoud. 1 Oude Jazz legendes. 2 Belg. en andere artiesten die ik heb begeleid. 3 Oude JAZZ legendes 4 Diversen, van alles wat.
EARL BOSTIC Sax Alto
COLEMAN HAWKINS Sax Bariton + Tenor
DEXTER GORDON Sax Tenor.
CHET BAKER; meest gevoelige zanger muzikant, zijn slow nummers zijn de gevoeligste klanken, zowel zijn stem, als de klanken uit zijn trompet.
BEN WEBSTER Sax Tenor.
TOOTS TIELEMANS Mondharmonica Gitaar
DIVERSE JAZZ ZANGERS- ZANGERESSEN- MUZIEKANTEN EN BIG BANDS
Nat King COLE
Ella Fitzgerald.
Duke Ellington.
SARAH VAUGHAN
COUNT BASIE bb.
GEORGE COLEMAN SAX TENOR. Samen met opgetreden in Tessenderlo
Met deze een lijstje van artiesten die wij ooit begeleid hebben, en van sommige in het voorprogramma stonden, deze laatste geef ik aan met VP.
Louis Neefs, mijn persoonlijke favoriet,ook toffe gast als vriend.
Jaques Raymond, ook zeker bij mijn favorieten zangers.
FAUVETTE; Franse zangeres, samen gewerkt in EDEN in Blankenberg.
TONIA Goede en toffe zangeres, was later getrouwd met één van de gebroeders MERTENS, trombonist. Lang na zijn dood hertrouwde zij met ook een trombonist,Pol. Even later vertrokken zij naar Duitsland, en verblijven er nog.
FREDDY SUNDER, zeker één van de beste gitaristen van Belgie(op jazz gebied)Samen gewerkt op een festival in LONDERZEEL
DALIDA grote Franse artieste, in VP gewerkt in Antwerpen in Zaal GOLDMUNTZ, ik schrijf hier over nog een volledig bericht.
Engelbert Humperdinck. Begeleid in PUTTE, bij Mechelen, dit in de geweldige zaak "DE TOEKOMST"
DAVE BERRY. Begeleid ook in Putte bij Mechelen. Putte was er bijna in primeur bij, en altijd juist op tijd geboekt.Proficiat Jef.
The 'STRANGERS" In het voorprogramma gestaan in Blankenberg, in "DEN EDEN". Na het optreden gezellig een pintje gedronken. Zoals de Strangers krijgen wij nooit meer zo'n groep.
ANN CHRISTY. samen gewerkt met René Beckers big-band, plaats van optreden TESSENDERLO.
NICOLE JOSI; Veel samen gewerkt, ook in EDEN, Blankenberg.
ANNEKE GRÖNLOH. Samen gewerkt in Peer. Ik kan me dat nog voorstellen, na haar optreden vertrok ze, maar had wel haar daimjasje vergeten, later kwam ze wel terug om dat op te halen.
LIONEL HAMPTON. Vibrafoon,slagwerk. Is de vader van SLIDE HAMPTON, de trombonist waarmee ik gespeeld heb.
BENNY GOODMAN, Clarinet
GENE KRUPA, wereld beroemde drummer.
DIVERSEN, van alles wat.
Solidaliteit tussen Nl. & Be.
Nederlanders. Ergens in de Vlaanders moesten de CATS tussen 20u en 02u twee optredens verzorgen, elk 45 min. Zoals altijd was het matriaal opgesteld minimum één uur voor het startsein . Het orkest dat verder de avond moest vullen, waren op de sukkel met hun geluidsinstalatie, de jongens van de Cats stelde direct voor dat ze op hun installatie mochten werken, zelfs hun technieker mocht alles regelen, in samenwerking met technieker van Cats.
Belgen. Ergens op het één of ander festival stond ik met MOUTH & Mc NAEL, zij moesten twee optredens van elk 45 min.doen. Het orkest dat de avond verder moest vullen was al opgesteld, het was het begeleidings orkest van een zekere princes? keizerin?( toch in ieder geval een hooggeplaatste persoon) van het vlaamse lied, de naam ben ik vergeten, maar hij begon met een M en eindigde met een A. Toen Mouth & Mc Nael moest beginnen stelde zij vast dat de verbindingskabel van de bassist stuk was, ik vroeg aan die princes of zij misschien hun kabel even mochten gebruiken, wat dacht U. Ze moeten maar zorgen dat ze alles bijhebben, dus noppi. Het verschil, wel een installatie van 100.000- gulden, geen kabel van 200- fr.
Een hele eer dit meegemaat te hebben. Ik had een aanvraag voor één van mijn groepen, SPOOKY & SUE, voor datum 27 September 1975,plaats van optreden Antwerpen, in zaal GOLDMUNTZ ( van, en in het Joden kwartier, diamant sector Antwerpen) Er had daar een "souper" plaats, er waren zo'n, schat ik, een 80 genodigden, en voor dat publiek hadden de inrichters zowat alle soorten muziek voorzien. Tijdens het eten was er een zigeuner orkest, dat aan de tafels ging spelen, dan was het weer de beurt aan het dans orkest, dan weer iets voor de jongere, enz.enz. De hoofd atraktie was wel de Franse geweldige zangeres, DALIDA. De kleedkamet van Spooky & Sue was juist naast deze van DALIDA. Terwijl spooky & Sue hun ding deden, had ik de kans een gezellig babbeltje te slagen met één van de grote Franse zangeres. Wat dat volledig programma zou kunnen gekost habben , kan ik op 200 à 300.000-fr niet schatten.
The "WALLACE COLECTION"
WALLACE COLLECTION is de groep waar ik veel bewondering voor heb, niet alleen zijn het stuk voor stuk uitstekende muziekanten, maar ook voor de gedurfde samenstelling van de groep, dit omzeggens in het " gitaren tijdperk" Hun bezetting was; Marc Hérouet.................piano-orgel. Sylvain Vanholme.......... gitaar. Fred Nieuland................ drum. Raymond Vincent.......... viool. Jaques Namotte............ cello. Chris Janssens............... bas. Eén van hun eerste opnames was"DAYDREAM" het was direct midden in de roos, en werd niet alleen grijs gedraaid in Belgie. Nu, na al die jaren word dit geweldig nummer nog regelmatig gedraaid. Ik denk dat het in 71 was dat de groep splitte, Marc Hérout begon iets later met" SALIX ALBA", Silvain Vanholme met "TWO MAN SOUND" van die andere weet ik niet.
Belgissche POPGROEP. "SALIX ALBA"
Op uitnodiging van deze jongens ben ik naar Brussel gereden, zij hadden mij de plaats opgegeven waar ze repeteerden. Na een paar nummers had ik al door dat het formidabele muzikanten waren, pianist was dan ook MARC HEROUET ( van de vroegere WALLACE COLLECTION) PIETER, zanger gitarist had al meerdere "stijlen" gespeeld en gezongen, hij imiteerde LOUIS PRIMA zoals geen ander. De drummer was een Rus, zijn naam valt mij niet te binnen, PINO bespeelde electr. bas. Gino ook Italiaan speelde sax alt en sax tenor, hij speelde een paar nummers met twee saxen tegelijk, dan had hij nog een speciale installatie, als hij één noot speelde, kon hij zijn installatie zo instellen dat deze één noot veranderde in een volledig akkoord, dan met twee saxen tegelijk,dat klonk zoals een vol akkoord op en kerkorgel. Ik heb zo vlug mogelijk gezorgd voor " cliché's" voor het nodige drukwerk, en ook zo vlug mogelijk gezorgd voor "poosters" , en wij konden vertrekken met optredens. ( vervolg zie hieronder)
Optredens en singels van SALIX ALBA.
Tegen dat het drukwerk allemaal rond was, had ik al tameljk wat datums voor SALIX ALBA. Ongeveer die periode kwam ook hun eerste singel uit " OH MAMA" , gezongen in de stijl van LOUIS PRIMA. Op korte tijd stond het nummer in de hitparade, zelfs in Nederland werd hun plaatje gedraaid. Wat betreft de optredens; de mannen speelde non stop, ik bedoel hiermee, het nummer was gedaan, en de intro van het volgend nummer werd al gespeeld, soms verdween de zanger ongemerkt terwijl demuziek verder speelde, en kwam hij ook ongemerkt terug, maar met aangepaste kledij, of aangepaste atributen. Zo deed hij bvb; onder het nummer verdween hij ongezien, bij de start van het volgend nummer kwam hij het podium opgekropen verkleed als vogelspin, en dat met aangepaste verlichting, en aangepast nummer. Salix bracht niet alleen goeie muziek, maar speelde tergelijker tijd ook theater. Moeilijk te begrijpen als ge de show niet gezien hebt. Ik had met Peter Koelewijn een afspraak gemaakt samen met de jongens van Salix , want hij had wel intresse in de groep, hij wilde zelfs het Belgisch kontrakt overnemen, ook" kwa" platenkontrakt, stukken beter dan hier, maar het werd niets. Na een jaartje splitte de groep, waarom? ze hadden te veel werk, ik weet het niet, ik heb er verder niets meer van gehoord. Het was wel een speciale maar ook EEN BESTE POPGROEP van die tijd, spijtig 15 jaar te vroeg. Hun singels OH MAMA---- SWEET TIME----WE WANT PETROL. I CAN'T RESIST---BLUE SKY----+ LP
WIE WAS JOE HARRIS.
Ik was dus van héél in t'begin van "JOSKE HARRIS enTHE MUSIC-FANS" bij de groep. Momenteel ben ik, en Andre Haesen ( drummer) de enige overlevenden van de groep. Jos was echt " nen toffe vent" , later kreeg hij wel wat kapsones, zeker na zijn hitsingel,"eerst zien en dan geloven", toen noemde de groep zich al wel "JOE HARRIS EN THE PINK-UMBRELLAS" Wat Jos betreft, als zanger, vond ik persoonlijk niet de allerbeste, maar kwestie verkopen van zijn kunnen, was formidabel, dat deed geen ander hem na. Wij hadden een zeer gevuld programma, 22 tot 24 optredens per maand, wat Jos niet wist was wel dat 50% van ons publiek voor de goep kwam, het waren ook stuk voor stuk goede muzikanten, en er zaten dan ook, buiten mezelf, toffe gasten bij, dat was dan ook "licht meegenomen." Ik ben gestopt bij de groep in Oktober 1972, Ik heb Jos nog eens gezien in zijn dancing in Itegem, ik schrok toen ik hem zag, na zijn optreden kwam hij bij ons aan tafel zitten, en vertelde tussendoor soms iets van vroeger, en telkens vroeg hij mij, WAART GIJ ER TOEN AL BIJ? Ik had hem zeker al vijf keer gezegd," Jos van in het begin van de groep was ik er bij" Wat ik nog altijd niet begrijp, waarom zo'n einde????????
Nu het weeral bijna PASEN is, schiet mij ineens iets te binnen van vroeger, toen nog de MUSIC-FANS. Albert de accordeonist, en ANDRE de drummer waren altijd aan t' ruzieën, en elkaar zowat te pesten. Albert was BAKKER samen met zijn broer, die broer bakte, en Albert deed de baan. In de periode van Pasen nam hij ook ingekleurde Paaseieren mee de baan op om te verkopen. Toen wij hem met het "buske" gingen ophalen voor een optreden, had hij voor ieder van ons een koppel eieren mee, wij sloegen die stuk tegen het voorhoofd van die gene die het korst in de buurt zat Albert zat naast Andre. Albert had wel één ongekookt ei mee, dat hij dan maar op Andre zijn voorhoofd stuk sloeg, de spijs droop van zijn gezicht, klinkt wel als een stomme grap, maar terwijl ik dat hier neer schrijf zit ik nog te lachen " gelijk ne gek" Ik zie dat na al die jaren zo voor ogen. Wij zijn met het busje moeten stoppen, en lagen krom van het lachen.
Mijn dochter SIGRID.
Mijn PETEKIND SILVANA. Geb.29.08.1992. dochter van Sigrid & Fiorenzo
Mijn vrouw Mariette met mijn petekind Silvana (juist 1 jaar geworden)
Tessenderlo_ vroeger en nu
23-08-2006
Vraagjes van bezoekers.
Ik kreeg al meermaals de vraag van bezoekers,of wij verschil uitmaakte in welke soort zalen wij moesten optreden. Wel toen wij beroeps werden speelde het zo geen rol, het ging er om veel optredens te doen, en die hadden wij wel, zonder een dikke nek te hebben, durf ik gerust zeggen dat wij in de jaren 60-70 wel één van de meest gevraagde orkesten waren, goede muzikanten, en Jos die het schitterend kon brengen. Natuurlijk speelden wij wel graag in goed draaiende zalen, maar feesttenten waren ook zeer welkom. Waar ik niet zo graag gespeeld heb was in Vreren, een prachtige zaal, een klein dorpje vlak aan de grens vlaams-walonië. De zaal was één van de mooiste qua inrichting, het was juist of ge in een oerwoud terecht kwam, met palmbomen, met verhoogde dansvloer in glas boven een vijver met fontijn, de zijmuren waren gevormd alseen rotsmassa, met een waterval, dat beneden uitliep in de vijver, dat was allemaal o.k, het vervelendste was het geluid dat opgevangen werd de micros van het orkest, na 7 uur spelen met dat geluid van fontijn en waterval stond Uw hoofd wel op springen, geloof mij vrij.
Ooit speelde wij in een feesttent juist naasr de omloop formule één in Francochamps. Telkens die wagens voorbij snorde, was het geluid, juist alsof die wagens dwars door de feesttent raasden. Maar ja, na het optreden hadden wij onze centen, daar ging het feitelijk wel om.
Dit heeft in feite niets met mijn blog te maken, maar het gaat over muziek, of daarover zou het moeten gaan, want muziek, op een paar uitzonderingen na, was er dit jaar niet veel te horen. Ik heb mij zo "geerregerd" dat het niet meer gezond voor mij was. Mijn vraag is, WAT IS DE BEDOELING van Eurosong??? Héél vroeger ging Eurosong in de eerste plaats over het mooiste lied, ieder artiest deed zijn eigen ding, en het beste lied werd nummer één. Hoe moet het tegenwoordig?? Mooie kleding, veel bloot ( niet te versmaden, maar heeft niets met zingen te maken), een hoop clowns op het podium met extravagante kostuums, daarbij duivelse geluiden uitbrengen, en gitaren die raketten afschieten, ze zouden gans de boel nog in brand steken ook. Dan de manier van stemmen, "smsessen", ook bij kleinere programma's zoals idool e.a, dat vind ik de grootste lulkoek die er bestaat, wie stemt er?? Jonge snaken, mensen van gezette leeftijd amuseren zich daar niet aan, op de tijd dat wij een bericht hebben ingetikt, is de zandloper al leeggelopen, en die jonge gasten tikken een bericht met hun gsm in hun broekszak. Wat ik persoonlijk vind, Ik zou als zanger of zangeres niet meespelen in zulke programma's, zeker niet als ge al zover staat als onze KATE RYAN, het is nu niet omdat Kate hier in de buurt woont, maar ik vind dat ze ten eerste zeker in de finale had moeten halen, en in de finale zeker bij de drie eerste had moeten uitkomen. Maar wij ben ik, een klein saxofoniske uit Looi.
Waarom JEF PEDAAL, wel Jef was een accordeonist uit St. Truiden, nen toffe gast qua karakter. Jef ging " jazzen" op kermissen, hij speelde accordeon en tergelijkertijd ook drum, alleen zijn dikke trom plus " nen charleston", met zijne rechter voet trapte hij op de PEDAAL van zijn dikke trom, met zijne linker bediende hij de "charleston" vandaar zijn naam, PEDAAL. Jef had wel de ganse tijd gedurende EXPO 58 daar opgetreden, volledig in orde, ingeschreven als beroepsmuziekant, en kon na de expo gewoon gaan doppen.Wij zijn eens met onze groep gaan kijken waar Jef speelde.( Eerst moet ik jullie nog iets zeggen, hij was altijd piek fijn in orde, zwart kostuum, wit gesteven hemd, witte vlinderdas ( groot model ), zijn haar pikzwart geverfd, zijn " fachen", ook de omtrek van zijn haardos bijgewerkt met zwart potlood of iets dergelijks.) Wel, Jef speelde in St.Truiden, wij waren na een optreden van ons even binnengestapt waar Jef speelde, hoe die man tekeer ging, niet te beschrijven, het zweet liep over zijn aangezicht, ook het produkt waar hij zijn haartooi mee bewerkte loste op van zweet, een liep in striemen naar beneden, tot op zijn " neuke". Toen Joske Harris wat meer bekend geraakte, ging Jef met ons mee naar optredens, hij installeerde zich achter in de zaal aan een tafel, waar hij een kleine winkel op uitstalleerde, verkocht singeltjes en souveniers van Harris.
Ik krijg veel mailtjes binnen met vragen zoals, hoe was Joe Harris in omgang, hoe is het om muzikant te zijn ? enz, enz. 1. Wel Joe Harris was echt " nen toffe gast," zeker toen hij nog Joske Harris was, ook het orkest THE MUSIC FANS, allemaal toffe gasten. In het begin was het knokken om aan "kontrakskes" te geraken, wij werkten ons uit de naad met het gedacht als de baas tevreden is mogen wij de volgende kermis of balavond terug komen, meestal was het ook zo. Jos stond met ons 7 uur op het podium, en zong "de klok uit de toren". Joske had in zijn prille jeugf een plaatje gemaakt, de titel weet ik niet meer, maar het ging over " mama ??" in de stijl van Heintje, dat moet in die tijd goed gedraaid hebben. Joske Harris woond toen in Zwevezele. Fernand Rijmen uit St. Truiden heeft Joske toen naar St. Truiden gehaald, en werd impressario en manager van Jos, en Jos woonde bij hem in, tot veel later Jos trouwde met José. 2. Hoe is het om muzikant te zijn? Ja muzikant is een zeer mooi beroep, maar zoals ook in de SPORT, moet ge een héél uitzonderlijk muzikant zijn om schoon geld te verdienen, dus rijk wordt ge er zeker niet van. Zolang je "jongman" bent, een mooi werk hebt, en één of twee dagen per week gaat optreden is het nog te doen, komen er meer optredens wordt het echt zwaar, ik heb het persoonlijk meegemaakt, 10 à 12 slaap per week, als ge dan 50 jaar wordt " is uw kaars wel uit", uwe " tikker" begint raar te doen, enz. Ook niet te vergeten Bijvoorbeeld, Uw vrouw, of één van de kinderen is ziek, of wat ook gebeurd, je bent zelf ziek, het optreden moet doorgaan, ik ben dikwijls thuis vertrokken met 40° koorts, maar het rare is, als ge een uur op het podium staat, zijt ge genezen. Ik vraag mijzelf dikwijls af. Ik had een zeer goed werk, op zeker ogenblik moest ik mijn keuze maken, beroeps worden, of mijn werk behouden . Wel ik denk dat ik juist hetzelfde zou doen, beroeps worden.
GILDA ( 1945 ) PUT THE BLAME AMADO MIO. VERTEOLKERS ; RITA HAYWORTH. GLENN FORD. GEORGES MACREADY.
RITA HAYWORTH.
GLENN FORD.
GEORGES MACREADY.
FOLIES BERGERE. ( 1935 ) LA ROMANCE DE LA PLUIE. LE CHAREAU DE PAILLE. Muzikale komedie geïnterpreteerd door MAURICE CHEVALIER. FERNAND LEDOUX.
MAURICE CHEVALIER.
FERNAND LEDOUX.
FOLOW THE FLEET ( 1936 ) LET'S FACE THE MUSIC DANCE. WE SAW THE SEA. I'M PUTTING ALL MY EGGS IN ONE BASKET. MUZIEK VAN ; INVING BERLIN. Naar het stuk van OSBORNE ; " Shore Leave " VERTOLKERS ; FRED ASTAIRE. GINGER ROGERS.
FRED ASTAIRE.
GINGER ROGERS.
GOING MY WY (1944 ). SWINGING ONE A STAR.( THE DAYS AFTER FOREVER. AVE MARIA. ( Schubert ) SILENT NIGHT. ( Gruber ) GOING MY WY. THAT'S AN IRISH LULLABY. MUZIEK VAN : JAMES VAN HEUSDEN. VERTOLKERS; BING CROSBY. BARRY FITZGERALD.
BING CROSBY.
BARRY FITZGERALD.
THE GREAT CARUSO. ( 1951 ). RIGOLETTA; LA DONNA E MOBILE ( VERDIO ) AIDA; CELESTE AIDA. VERSCHILLENDE ARIA'S UIT BEROEMDE OPERA'S " THE LOVELIEST NIGHT OF THE YEAR." VERTOLKERS. MARIO LANZA. ANN BLYTH.
MARIO LANZA.
ANN BLYTH.
GOLD DIGGERS OF 1933. EEN DER BEROEMDSTE AMERIKAANSE MUSIC- HALL FILMS ; HIJ DROEG BIJ TOT HET LANCEREN VAN DE MODE DER VERFILMDE REVUES EN MUZIKALE KOMEDIES. VERTOLKERS ; DICK POWEL. RUBY KEELER. GINGER ROGERS. WARREN WILLIAMS.
DICK POWEL.
RUBY KEELER.
GINGER ROGERS.
WARREN WILLIAMS.
HANS CHRISTIAN ANDERSEN ( 1952 ) WONDERFUL COPENHAGEN. THUMBELINA. THE UGLI DUCKLING. ANYWHERE I WANDER. MUZIEK ; FRANK LOESSER. NAAR DE SPROOKJES VAN ANDERSEN. VERTOLKERS ; DANNY KAYE. RENEE JEANMAIRE.
DANNY KAYE.
RENEE JEANMAIRE.
HOLIDAY INN. (1942 ) WHITE CHRISTMAS. EASTER PARADE. YOU'RE EASY TO DENCE WITH. LET'S START TO NEW YEAR RIGHT. BE CAREFUL, IT'S MY HEART. I'VE GOT PLENTY TO BE THANKFUL FOR I CAN'T TELL A LIE. SONG OF FREEDOM. I'LL CAPTURE YOUR HEART SINGING. LET'S SAY IT WITH FIRECRACKERS. HAPPY HOLIDAY. LAZIE. MUZIEK VAN ; IRVING BERLIN. VERTOLKERS. BING CROSBY & FRED ASTAIRE.
BING CROSBY & FRED ASTAIRE.
ILS SONT DANS LES VIGNES... ( 1951 ) LE JUPON DE LISON. DANS MON VERRE. MON PETIT BONHOMME DE CHEMIN. LE SOLEIL SUR L'HORIZON. MUZIEK : LOULOU GASTE. VERTOLKERS; LINE RENAUD. LUCIEN BAROUX. ALBERT PREJEAN. SUZANNE DEHELLY.
LINE RENAUD.
LUCIEN BAROUX.
ALBERT PREJEAN.
SUZANNE DEHELLY.
THE JAZZ- SINGER ( 1927 ). MAMMY. ( Irving Berlin ) LOVER. JUST ONE OF THOS THINGS. IF I COULD BE WITH YOU.BIRTH OF THE BLEUS. KOL NIDREL. MUZIEK ;LOUIS SILVERS. DE EERSTE SPREKENDE FILM. VERTOLKERS; AL JOLSON.
EEN ANDERE " JAZZ SINGER " WERD GEDRAAID IN 1953. GEINSPIREERD OP DE EERSTE FILM. HIJ VERTELT EVENWEL EEN GANS ANDERE GESCHIEDENIS. VERTOLKERS ; DANNY THOMAS. PEGGY LEE. MILDRED DUNNOCK. EDUARD FRANZ.
AL JOLSON.
DANNY THOMAS.
PEGGY LEE.
MILDRED DUNNOCK.
EDUARD FRANZ.
( THE ) LOVE PARADE. ( 1931 ) RÊVE D' AMOUR PARADE D' AMOUR. LA MACHE DES GRENADIERS. PARIS JE T'AIME, D'AMOUR. MUZIKALE KOMEDIE GEÏNTERPRETEERD DOOR... MAURICE CHEVALIER. JEANETTE MAC DONALD.
MAURICE CHEVALIER.
JEANETTE MAC DONALD.
MAD ABOUT MUSIC. ( 1938 ) I LOVE TO WHISTLE. CHAPEL BELLS. AVE MARIA ( Gounod ) MUZIEK ; JIMMY MC HUGH. VERTOLKERS ; DEANNE DURBIN. ARTHUR TREACHER.
DEANNA DURBIN.
ARTHUR TREACHER.
NIGHT AND DAY. ( 1946 ) BEGIN THE BEGUINE. IN THE STILL OF THE NIGHT. MY HEART BELONGS TO DADDY. NIGHT AND DAY. DON'T FENCE ME IN. MUZIEK ; COLE PORTER. VERTOLKERS ; CARY GRANT. ALEXIS SMITH. MONTY WOOLLY. JANE WYMAN.
CARY GRANT.
ALEXIS SMITH.
MONTY WOOLLEY.
JANE WYMAN.
NOUS IRONS A PARIS ( 1949 ) A LA MI- AOÜT. TANT JE SUIS AMOUTEUX DE VOUS. J'AI PEUT- ÊTRE TORT, J'AI PEUT-ÊTRE RAISON. MUZIEK ; MISKRAKI. MUZIKALE KOMODIE. VERTOLKERS ; PHILIPPE LEMAIRE. FRANCOISE ARNOUL. RAY VENTURA EN ZIJN COLEGIENS.
FRANCOISE ARNOUL.
PHILIPPE LEMAIRE.
RAY VENTURA en zijn Collégiens.
ON THE TOWN ( 1946 ) NEW- YORK , NEw YORK. MIS TURNSTILE BALLET. ON THE TOWN. A DAY IN NEW- YORK BALLET. MUZIEK ; LEONARD BERNSTEIN. Muzikale komedie met balletten. VERTOLKERS . GENE KELLY. FRANK SINATRA. VERA ELLEN. ANN MILLER.
GENE KELLY.
FRANK SINATRA.
VERA ELLEN .
ANN MILLER.
( THE ) RED SHOES ( 1948 ) Ballet der Rode Schoentjes. MUZIEK ; BRIAN EASDALE. Koreografie van Robert Helpman. Naar het sprookje van ANDERSEN. VERTOLKERS. MOIRA SHEARER. LEONIDE MASSINE. ANTON WALBROOK. MARIUS GORING.
MOIRA SHEARER.
LEONIDE MASSINE.
ANTON WALBROOK.
MARIUS GORING.
RHAPSODY IN BLUE ( 1945 ). THE MAN I LOVE. EMBRACEABLE YOU. I GOT RYTHM. RHAPSODY IN BLUE. SOMEBODY LOVES ME. PORGY AND BESS:"Summertime" CONSERTO IN F GROOT. MUZIEK ; GEORGES GERSHWIN. VERTOLKERS. ROBERT ALDA. JOAN LESLIE. ALEXIS SMITH. AL JOLSON. OSCAR LEVANT. HAZEL SCOTT. PAUL WHITEMAN en orkest.
ROBERT ALDA.
JOAN LESLIE.
ALEXIS SMITH.
AL JOLSON.
OSCAR LEVANT.
HAZEL SCOT.
PAUL WHITEMAN.
ROBERTA. ( 1935 ) SMOKE GETS IN YOUR EYES. YESTERDAY. YOU'RE DEVASTATING. ARMFUL OF TROUBLE. SOMETHING HAD TO HAPPEN THE TOUCH OF YOUR HAND. I WON DANCE. LOVELY TO LOOK AT MUZIEK ; JEROME KERN. Naar de operette van OTTO ITERBACH. VERTOLKERS. FRED ASTAIRE. GINGER ROGERS. IRENE DUNNE.
FRED ASTAIRE.
GINGER ROGERS.
IRENE DUNNE.
ROSE- MARIE. ( 1939 ) INDIAN LOVE CALL. O ROSE- MARIE I LOVE YOU. MUZIEK : RUDOLF FRIML. Naar de beroemde operette van Rudolf Friml. VERTOLKERS. JEANETTE Mc DONALD. NELSON EDDY. JAMES STEWART.
JEANETTE Mc DONALD.
NELSON EDDY.
JAMES STEWART.
(THE ) SEVENTH VEIL ( 1945 ) PRELUDE N° 7 (Chopin). SONATE IN C GROOT ( Mozart ). DE LUSTIGE VROUWTJES VAN WINDSOR OUVERTURE (NICOLAI) PIANOCONSERTO IN a KLEIN (Grieg ) PATETISCHE SONATE ( Beethoven) WALTZ OF THE SEVENTH VEIL (Ben Franke) De geschiedenis van een vrouw, die een uitstekende pianiste werd toen ze bevrijd werd van haar complexen. VERTOLKERS. JAMES MASON. ANN TODD. HERBERT LOM. PIANOSOLO'S DOOR EILEEN JOYCE.
JAMES MASON.
ANN TODD.
HERBERT LOM.
EILEEN JOYCE..
SONG OF SHEHERAZADE. ( 1947 ) HINDOELIED. ZIGEUNERLIED. HYMNE AAN DE ZON. FANDANGO. SHEHERAZADE. ARABESKE. DE VLUCHT VAN DE HOMMEL. SPAANS CAPRICCIO. MARS VAN DE MAINE. MUZIEK ; RIMSKI-KORSAKOF. VERTOLKERS; YVONNE DE CARLO. BRIAN DONLEVY. JEAN PIERRE AUMONT.
YVONNE DE CARLO.
BRIAN DONLEVY.
JEAN PIERRE AUMONT.
STORMY WEATER ( 1943 ) STORMY WEATER. ( Harold Arlen). AIN'T MISBEHAVIN ( Thomas"Fats Waller" ) I CAN'T GIVE YOU ANYTHING BUT LOVE,BABY. MUZIKALE FILM, die volledig door zwarten wordt vertolkt.
LENA HORNE.
BILL ROBINSON.
BESSIE SMITH.
FATS WALLER.
NICOLAS BROTHERS.
CAB CALLOWAY.
TEA FOR TWO. ( 1951 ) TEA FOS TWO. NO, NO, NANETTE. I WANT TO BE HAPPY. OH ME - OH MY. MUZIEK ; VINCENT YOUMANS. Naar de operette " NO NO NANETTE" VERTOLKER. DORIS DAY. GORDON MAC RAE. GENE NELSON. EVE ARDEN.
DORIS DAY.
GORDON MAC RAE.
GENE NELSON.
EVE ARDEN.
TWO GIRLS AND A SAILOR.( 1944. ) A LOVE LIKE OURS.(Albert Nichols) TAKE IT EASY. (EARL BRENT ) A TISKET A TASKET. Ella Fitzgerald ) THRIL OF A NEW ROMANCE ( Cugat en Curbelo ) SWEET AND LOVELY (Gus Armheim.) GRANADA ( Agustin Lra.) RAPER DOLL (Johnny Black ) IN A MOMENT OF MADNESS.( J.Mc.Hugh.) YOUNG MAN WITH A HORN. (G.Stoll ) YOU DEAR. (Sammy Fain) MY MOTHER TOLD ME. (J. Mc HUGH ) Muzikale komedie ; VERTOLKERS ; VAN JOHNSON. JUNE ALLYSON. GLORIA DE HAVEN. JOSE ITURBI. LENA HORNE.
VAN JOHNSON.
JUNE ALLYSON.
GLORIA de HAVEN.
JOSE ITURBI.
LENA HORNE.
TOP HAT. ( Hoge Hoeden ) 1935 ) TOP HAT NO STRINGS. ISN' T IT A LOVELY DAY ? CHEEK TO CHEEK. PICCOLINO. MUZIEK ; IVING BERLIN. MUZIKALE KOMEIE. FRED ASTAIRE en GINGER ROGERS.
FRED ASTAIRE en GINGER ROGERS.
SONG TO REMEMBER. ( 1944 ) POLONAISE IN AS GROOT. FANTAISIE- IMPROMPTU. REGENPRELUDE. WALS IN AS GROOT. SCHERZO N° 2 IN BES KLEIN. ETUDE IN AS GROOT. WALS IN DES GROOT. NOCTURNE IN ES GROOT. BERCEASE. WALS IN CIS KLEIN. REVOLUTIE- ETUDE. MUZIEK VAN ; CHOPIN. Naar het leven van Chopin. VERTOLKERS : CORNEL WILDE. PAUL MUNI. MERLE OBERON.
CHOPIN.
CORNEL WILDE.
PAUL MUNI.
MERLE OBERON.
( A ) SONG IS BORN. 1949 ) FLYING HOME. STEALING APPLES ( Thomas "FATS " WALLER ) DINAH ( H. Hartman ) MUSKAT RAMBLE ( Kid Ory ) A SONG IS BORN. ( A. Samson ) I'M GETTING SENTIMENTAL OVER YOU. (G. Basman ) ANITRA'S BOUGIE De geschiedenis van zeven professoren die zich voorgenomen hebben de Jazz en zijn weerslag op de man uit de straat over te bestuderen. VERTOLKERS ; DANNY KAYE. VIRGINIA MAYO. BENNY GOODMAN. LOUIS ARMSTRONG. TOMMY DORSEY. LIONEL HAMPTON. CHARLES BERNET. MEL POWELL.
DANNY KAYE.
VIRGINIA MAYO.
BENNY GOODMAN.
LOUIS ARMSTRONG.
TOMMY DORSEY.
LIONEL HAMPTON.
CHARLIE BARNET.
MEL POWELL.
LE CAVALIER NOIR ( 1944 à CAVALIER. CHIC A CHIQUITO. AVEC L' AMOUR. LA PLUS BELLE. MUZIEK ; FRANCIS LOPEZ. Muzikale operette.. VERTOLKERS. GEORGES GUETARY. SIMONE VALERE.. MICHELE PHILIPPE. ALERME. JEAN TISSIER.
GEORGES GUETARY.
SIMONE VALERE.
MICHELE PHILIPPE.
ALERME.
JEAN TISSIER.
MUZIEK ; FRANCIS LOPEZ.
MADEMOISELLE SWING. ( 1942 ) J'AI UN CLOU DANS MA CHAUSSURE. APRES L'IVER, VIENT LE PRINTEMPS. MADEMOISELLE SWING. MUZIEK ; RAYMOND LEGRAND. Muzikale komedie. VERTOLKERS. PIERRE MINGAND. IRENE DE TREBERT. RAYMOND LEGRAND EN ZIJN ORKEST. JEAN MURAT. ELVIRE POPESCO.
PIERRE MINGAND.
IRENE DE TREBERT.
RAYMOND LE GRAND EN ZIJN ORKEST.
JEAN MURAT.
ELVIRE POPESCO.
( THE ) MAGIC BOW. (1945 ) LA CAMPANELLA ( Paginini ) IL TRILLO DEL DIAVOLO. ( Tartini ) VIOOLCONSERTO N° 1 (Paginini ) CAPRICCIO N° 1 en 20. (Paginini ) VIOOLCONCERTO RONDO ( Beethoven ) Biografie van Paginini naar het boek van Manuel KOMROFF " L"archet magique " VERTOLKERS; STEWART GRANGER. PHYLIS CALVERT. JEAN KENT.
STEWART GRANGER.
PHYLIS CALVERT.
JEAN KENT.
MA POMME ( 1950 ) Y A TANT D' AMOUR. CLODO- SERENADE. T' EN FAIS PAS FISTON. MA POMME. Muzikale komedie. VERTOLKERS; MAURICE CHEVALIER. SOPHIE DESMARETS. RAYMOND BUSSIERES. FELIX PAQUET
MAURICE CHAVALIER.
SOPHIE DESMARETS.
RAYMOND BUSSIERES.
FELIX PAQUET.
JE CHEMIN DU PARADIS ( 1931 ) AVOIR UN BON COPAIN. LE CHEMIN DU PARADIS. AIR DE LA TROPE D' AUTO. TOUT EST PERMIS QUAND ON AIME. MUZIEK ; W.R. HEYMAN. VERTOLKERS; LILIAN HARVEY. HENRI GARAT. RENE LEFEVRE. JACQUES MAURY. GASTON JACQUET.
LILIAN HARVEY.
HENRI GARAT.
RENE LEFEVRE.
JACQUES MAURY.
GASTON JAQUET.
COVER GIRL ( 1944 ) MAKE WAY FOR TO- MORROW. COVER GIRL. PUT ME TO THE TEST. LONG AGO AND FAR AWAY THE SHOW MUST GO ON. MUZIEK; JEROME KERN. Muzikale komedie. VERTOLKERS. RITA HAYWORTH. GENE KELLY. LEE BOWMAN.
RITA HAYWORTH.
GENE KELLY.
LEE BOWMAN.
ENVOI DES FLEURS. (1949 ) QUAND LES LILAS REFLEURIRON. LA PETITE EGLISE. ANVOI DES FLEURS. en verschillende andere wijsjes van PAUL DELMET. MUZIEK, PAUL DELMET naar het leven van Paul Delmet. VERTOLKERS. TINO ROSSI. MICHELINE FRANCEY. JEAN BROCHARD. ARLETTE MERY.
TINO ROSSI.
MICHELINE FRANCEY.
JEAN BROCHARD.
ARLETTE MERRY.
ES WAR EINE RAUSCHENDE BALLNACHT ( 1941 ) VAINES TOUTES LES PEINES. NOTENKRAKER ( fragmenten ) TSJAIKOFSKIDOORNROOSJE. PATETISCHE SYMFONIE MUZIEK. TSJAIKOFSKI. Naar het leven van Tsjaikofski. VERTOLKERS. HANS STUWE. ZARAH LEANDER. MARIKA ROKK.
HANS STUWE.
ZARAH LEANDER.
MARIKA ROKK.
ONE HUNDRED MEN AND A GIRL. ( 1947 ) IT'S RAINIG SUNBEAMS (Fr. Hollander ) A HEART THAT'S FREE ( A.G. Rubin) LA TRAVIATA. (Verdi ) Lohengrin. Hongaarse Rapsodie ALLELUIA. 5mozart ) VERTOLKERS. DEANNA DURBIN. LEOPOLD STOKOWSKI. ADOLPHE MENJOU. MISHA AUER.
DEANNA DURBIN.
LEOPOLD STOKOWSKI.
ADOLPHE MENJOU.
MISHA AUER.
PREMIER RENDEZ- VOUS. ( 1941 ) PREMIER REDE VOUS. MUZIEK. RENE SYLVIANO. Muzikale komedie. VERTOLKERS. DANIELLE DARRIEUX. LOUIS JOURDAN. FERNAND LEDOUX. GEBRIELLE DORZIAT.
DANIELLE DARIEUX.
LOUIS JOURDAN.
FERNAND LEDOUX.
GABRIELLE DORZIAT.
CAREFREE ( 1938 ) CHANGE PARTNERS. CAREFREE. MUZIEK. IRVING BERLIN. VERTOLKERS. FRED ASTAIRE & GINGER ROGERS. RALPH BELLAMY.
FRED ASTAIRE & GINGER ROGERS.
RALPH BELLAMY.
(LE ) CONGRES S' AMUSE ( 1932 ) SERAIT-CE UN REVE ? JE T'AIMERAI TOUJOURS, VILLE D' AMOUR. MUZIEK. WERNER R. HEYMANN. De operette speelt zich af achter de schermen van het Kongres van Wenen. VERTOLKERS. LILIAN HARVEY. HENRI GARAT. ARMAND BERNARD.
LILIAN HARVEY.
HENRI GARAT.
ARMAND BERNARD.
( THE ) GLASS MOUNTAIN. ( 1949 ) THE MONTANARA. THE LEGEND OF THE GLASS MOUNTAIN. TAKE THE SUN. THE WAYFARER'S SONG. MUZIEK. NINO ROTA VERTOLKERS. VALENTINE CORTESE. TITO GOBBI. SEBASTIAN SHAW.
VALENTINE CORTESE.
TITO GOBBI.
SEBASTIAN SHAW.
LOUISE ( 1939 ) OH ! LOUISE, SI TU M'AIMES. DANS LE CITE LOINTAINE. DEPUIS LE JOUR OU JE ME SUIS DONNEE. MUZIEK; GUSTAVE CHARPENTIER. Naar de gelijknamige opera in 4 bedrijven. Muzikale leiding ; LOUIS BEYTS. VERTOLKERS. GRACE MOORE. GEORGES THILL. ANDRE PERNET. GINETTE LECLERC. ROBERT LE VIGAN.
GRACE MOORE.
GEORGES THILL.
ANDRE PERNET.
GINETTE LECLERC.
ROBERT LE VIGAN.
MOULIN ROUGE. (1953 ) MOULIN ROUGE ( Georges Auric en Jaques LARUE.) IT 'S APRIL AGAIN. Een biografie van de schilder TOULOUSE- LAUTREE VERTOLKERS. JOSE FERRER. COLETTE MARCHAND. ZSA ZSA GABOR.
JOSE FERRER.
COLETTE MARCHAND.
ZSA ZSA GOBOR.
NEW ORLEANS ( 1946.) WEST- END BLEUS. MAHOGANY HALL STOMP. WHERE THE BLEUS WERE BORN IN NEW ORLEANS. THE BLEUS ARE BREWIN. Een film geinspireed op het begin van de jazz in Amerika. VERTOLKERS. LOUIS ARMSTRONG. BARNEY BIGARD. KID ORY. CHARLIE BEAL. BUD SCOT. RED CALENDER. ZUTTY SINGLETON. "LUX" LEWIS. ARTURO DE CORDOVA. WOODY HERMAN & ORKEST.
LOUIS ARMSTRONG.
BARNEY BIGARD.
KID ORY.
CHARLIE BEAL.
BUD SCOTT.
RED CALLENDER.
ZUTTY SINGLETON.
" LUX " LEWIS.
ARTURO DE CORDOVA.
WOODY HERMAN & zijn orkest.
SHOW BOAT ( 1936 ) OL' MAN RIVER. BILL. CAN'T HELP LOVING THAT MAN. LIVE UPON THE WICKED STAGE. WHY DO I LOVE YOU ? AFTER THE BALL. MUZIEK; JEROME KERN. Naar de beroemde operette. VERTOLKERS EERSTE VERSIE. PAUL ROBESON. IRENE DUNE. ALLAN JONES. Een tweede versie van " SHOW BOAT " werd gedraaid in 1951. VERTOLKERS TWEEDE VERSIE. AVA GARDNER. KATHRYN GRAYSON. HOWARD KEEL. JOE E BROWN. GOWER CHAMPION.
Uit eerste versie.
PAUL ROBESON.
IRENE DUNE.
ALLAN JONES.
Uit tweede versie.
AVA GARDNER.
KATHRYN GRAYSON.
HOWARD KEEL.
JOE E BROWN.
GOWER CHAMPION.
EASTER PARADE. ( 1948 ) EASTER PARADE. IT ONLY HAPPENS WHEN I DANCE WITH YOU. BETTER LUCK NEXT TIME. A FELLA WITH AN UMBRELLA. SHAKING' THE BLEUS AWAY. MUZIEK. IRVING BERLIN. Terugblik op de wijsjes van Irving Berlin. VERTOLKERS. JUDY GARLAND. FRED ASTAIRE.
JUDY GARLAND.
FRED ASTAIRE.
JUDY GARLAND & FRED ASTAIRE.
( LA ) BELLE MEUNIERE ( 1948 ) De schone molenarin. VOAGES. WOHIN (uittreksel.) LES FLEURS DU MEUNIERE. SALUT DU MATIN. SERENADE. UNGEDULD. MUZIEK. SCHUBERT aangepast door TONY AUBIN. Nieuwe tekst van PAGNOL. De enige muzikale film van MARCEL PAGNOL; geïnspireerd op een min of meer denkbeeldige episode uit SCHUBERT'S leven VERTOLKERS. TINO ROSSI. JACQUELINE PAGNOL. LILLA VETTI. RAOUL MARCO.
TINO ROSSI.
JACQUELINE PAGNOL.
LILLA VETTI.
RAOUL MARCO.
UN GRAND AMOUR DE BEETHOVEN. ( 1936 ) PASTORALE MONDSCHEINSONATE. enz. MUZIEK. BEETHOVEN. VERTOLKERS. HARRY BAUR. ANNIE DUCAUX. JANY HOLT. JEAN- LOUIS BARAULT. PAULY. enz.
HARRY BAUR.
ANNIE DUCAUX.
JANY HOLT.
JEAN- LOUIS BARRAULT.
PAULY.
JAMM' IN THE BLEUS ( 1950 ) ZERR MERKWAARDIGE KORTE MUZIKALE FILM VERWEZENTLIJK DOOR DE BEROEMDE FOTOGRAAF " GON MILLI." MET HET ORKEST VAN COUNT BASIE.
COUNT BASIE.
ORKEST " COUNT BASIE "
TILL THE CLOUDS ROLL BY ( 1947 ) De zingende regen. OL' MAN RIVER. THE LAST TIME I SAW PARIS. LONG AGO AND FAR AWAY. SMOKE GETS IN YOUR EYES. SINGING IN THE RAIN. THEY DITN' T BELIEVE ME. I WON' T DANCE. LAND WHERE THE GOOD SONGS GO. LEAVE IT TO JANE. LOOK FOR THE SILVER LINING. A FINE ROMANCE. ALL THE THINGS YOU ARE. WHY WAS I BORN ? MUZIEK ; JEROME KERN. VERTOLKERS. VAN JOHNSON. FRANK SINATRA. ROBERT WALKER. VAN HEFLIN. JUDY GARLAND. JUNE ALLYSON. KATHRYN GRAYSON. LENA HORN. TONY MARTIN.
VAN JOHNSON.
FRANK SINATRA.
ROBERT WALKER.
VAN HEFLIN.
JUDY GARLAND.
JUNE ALLYSON.
KATHRYN GRAYSON.
LENA HORNE.
TONY MARTIN.
SONG OF LOVE. ( 1947 ) CONCERTO IN ES GROOT ( Liszt ) WIDMUNG. TRÄUMEREI. RAZPSODIE No 2 IN g KLEIN. FRÜLINGSSUMPHONIE. MEPHISTO. FAUST. SUMPRONIE. in C KLEIN. PIANOCONCERTO IN A KLEIN. CARNAVAL. HONGAARSE DANSEN. WIEGELIED. ARABESKE. MUZIEK: ROBERT SHUMANN. De schone liefdesgeschiedenis van Clara en Robert Shumann. VERTOLKERS: KATHERINE HEPBURN. PAUL HENREID. ROBERT WALKER. HENRY DANIELL.
KATHERINE HEPBURN.
PAUL HENREID.
ROBERT WALKER.
HENRI DANIELL.
SONG OF THE SOUTH. ( 1950 ) SONG OF THE SOUTH. ( A. WRUBEL ) UNCLE REMUS SAID ( H.F.GILBERT ) ZIP- A- DEE- DOOH- DAH. HOW DO JOU DO.? ( PHIL FLEMING ) Naar de " SPROOKJES VAN ONKEL REMUS" van J. Chandler Harris. Eerste tekenfilm van Walt Disney waarin ook levende akteurs voorkomen. VERTOLKERS. ERIC ROLF. RUTH WARWICK. BOBBY DRISCOLL.
ERIC ROLF.
RUTH WARWICK.
BOBBY DRISCOLL.
SWING TIME. ( 1936 ) THE WAY YOU LOOK TO- NICHT. A FINE ROMANCE. BOJANGLES GONNA DANCE. NEVER GONNA DANCE. THE WALTZ IN SWING TIME. PICK YOURSELF UP. MUZIEK : JEROME KERN. Eén der grootste suksessen van FRED ASTAIRE en GINGER ROGERS. ANDERE VERTOLKERS. VICTOR MOORE. HELEN BRODERICK.
FRED ASTAIRE & GINGER ROGERS.
VICTOR MOORE.
HELEN BRODERICK.
SYNCOPATION ( 1942 ) BLUES IN THE NICHT. I' M COMING VIRGINA. STRICTLY INSTRUMENTAL. TRUMPET BLUES. MUSIC TILL DAWN. DOIN' THINGS WILDCAT. Jazz van New Orleans, Dixieland, Jive en Boogie- Woogie, Negro spirituals, enz.. VERTOLKERS; ADOLPHE MENJOU. JACKIE COOPER. BONITA GRANVILLE. HARRY JAMES. BENNY GOODMAN. JOE VENUTI. JACK BENNY. CHARLIE BARNET. AlVINO REY. GENE KRUPA.
ADOLPHE MENJOU.
JACKIE COOPER.
BONITA GRANVILLE.
HARRY JAMES.
BENNY GOODMAN.
JOE VENUTI.
JACK BENNY.
CHARLIE BARNET.
ALVINO REY.
GENE KRUPA.
MAKE MINE MUSIC ( 1949 ) TWO SILHOUETTES. CASEY. WITHOUT YOU. JOHNNY FEDORA. ALL THE CATS JOIN IN. PETER EN DE WOLF. AFTER YOU' VE GONE. Een geheel van acht tekenfilmpjes door Walt Disney. LIEDEREN EN MUZIEK VERTOLKT DOOR; BENNY GOODMAN. THE PIED PIPERS. DINAH SHORE. ANDREWS SISTERS. NELSON EDDY. ANDY RUSSEL
FRANSE VERSIE VERTOLKT DOOR; EDITH PIAF. COMPAGNONS DE LA CHANSON. JEAN DENIS. JACQUES JANSEN.
BENNY GOODMAN.
THE PIED PIPERS.
DINAH SHORE.
ANDREWS SISTERS.
NELSON EDDY.
ANDY RUSSELL.
FRANSE VERSIE VERTOLKT DOOR;
EDITH PIAF.
LES " COMPAGNONS DE LA CHANSON ".
JEAN DENIS.
JACQUES JANSEN.
IT STARTED WITH EVE. ( 1941 ) THE LORDS PRAYER. GOING HOME. CLAVELITOS. VIENE LA CONGA. DOORNROOSJE. MUZIKALE FILM geïnterpreteerd door VERTOLKERS. DEANNA DURBIN. CHARLES LAUGHTON. ROBERT CUMMINGS.
Eddy House is een bekende saxofonist en clarinettist, die muzikaal heel wat op zijn kerfstok heeft. Hij won met zijn eigen big band allerhande festivals en schreef arrangementen voor Randy Crawford, David Soul, Lee Towers en de meeste Belgische vedetten.
Theo Mertens is veruit de bekendste trompettist van de Benelux. Hij speelde vanaf zijn 17de bij de Antwerpse Filharmonie en soleerde in Denemarken, Zweden, Parijs,... Tijdens The Night of The Proms was hij twee keer te gast als solist. 
Toen in de sombere oorlogsjaar 1944, en wel op 08 December,een kleine baby, genaamd Hans Bouwens, in een ziekenhuis in Hoorn, zijn eerste kreetje slaakte, bevroede niemand dat hier eens de wereld vermaarde zanger, componist, tekstschrijver, en platenproducer George Baker uit zou groeien. Toch kwam zijn muzikaliteit snel boven drijven, n.m.l op vierjarige leeftijd kreeg de kleine Baker van zijn oma een monharmonika en tot grote verwondering van familieleden en buurtbewoners wist hij al snel de toenmalige populaire deuntjes van de radio na te spelen. Zijn zangtalent kwam al op 6-jarige leeftijd boven drijven toen hij, overigens met grote tegenzin naar de Zondagsschool moest van zijn moeder.Later vertelde hij vaak in interviews, dat de stichtelijke woorden van de juffrouw z'n deur voorbij gingen, maar dat het zingen in het kinderkoor het feest van de week was. Wilden zijn vriendjes brandweerman, politieagent of piloot worden, hij zei steevast, ik word zanger.
Het aller allerlaatste optreden van THE CATS in Belgie.
WAT HAD IK MISSCHIEN BETER GEDAAN???
Met mijn Nederlandse groepen ging het uitstekend, ik stond ook 24 uur paraat voor hen en ook voor mijn klienten. Ik had voor mij persoonlijk wel de Maandag avond, en Donderdag avond, want na Beckers werd ik ook gevraagd als sax Bariton bij Yellow Citi band ,wat ik ook "gretig" had aangenomen. De Yellox Citi band, dat was echt professioneel, muziekanten uit orkesten zoal Francis Bay- Harry Segers, plus mannen die jaren lang in andere gekende groepen.
1970 Wat werk betreft, zelfde als de voorgaande jaren , van de ene zaal naar feesttenten, van feesttenten naar dancings.Soms traden wij op met een speciale gastvedette. Met ons orkest speelden wij bvb met....
Langs een impressario dhr.Delcuve uit Drongen hadden wij dit kontrakt aangenomen, wij haden nog nooit in Frankrijk opgetreden, daarom had hij de twee eerste kontrakten meer in gewone zalen gemaakt, zodat wij een doorzicht kregen van wat het Franse publiek zoal wilde, voor het grote werk begon.
Jos had een kontrakt aangenomen om te werken in Bobejaanland. Bobejaanland was toen nog niet van wat het nu is, maar er was toch al flink bijgebouwd. (ik bewonder Bob en zeker ook José om van een modderpoel te maken wat het later is geworden.)
De zijruiten achter van VW 1500 gaan niet open van boven naar onder, die kun je wel openen op een kier, dat moest met zo'n chromé "klinkske".Toen ik s'anderen daags de wagen aan t'poetsen was, ik de buitenkant, mijn vrouw de binnen kant, deed zij de ontdekking, tussen dat scharnierend " geval " zat een plukje ros haar, ik heb het wel fel moeten uitleggen.
Op mijn "driedaagse" in t'klein kasteeltje in Brussel hadden zij beslist dat ik met mijn diploma "metaalberwerking- mechanica" het beste bij de "dienstencompagnie" onderofficieren school kon gaan. Ik moest dus 4 maanden opleiding krijgen in Doornik, en daarna 4 maanden in Luik ,dat was wel " zwaren toebak", veel dril, nachtoefeningen, en veel " koeken".Na drie weken mochten wij voor het eerste naar huis. Ik had tussendoor wel de tijd gevonden om enkele muzikanten bijeen te krijgen, en zouden bij het terug keren naar de kazerne onze instrumenten en muziek-partituren.meebrengen.
Het orkest bestond uit...............
Eindelijk bij een echt orkest.
Verrassing n° 2.
Welkom.
