De inspiratie voor deze bloemlezing put ik uit het boek “In de naam van de vader” van Nelleke Noordervliet.

Ze droomt nog steeds de dromen van haar vader
En construeert het gevoel van haar hand in de zijne
Zijn stem klinkt vanachter de stem van zijn vriendin
Ze sluit haar ogen en op haar hoofd voelt ze de kus
Ze voelt zich opgetild, bang voor een wild en dampend paard
Hij trekt haar slee naar het hoogste punt van de helling, samen suizen ze eraf, de vader met enkel zijn kind.
Maar wat is hij nog meer, nu de kinderidylle voorbij is?
Waar is de vader, de hoeder, de prins met wie zij was?
Het doet er eigenlijk niet toe wie hij later is of wordt
Als hij maar de wachtpost blijft aan de grenzen van haar kinderrijk.