In 1964 heb ik in Londen gewoond en
gewerkt. Ik ontmoette een Engelse ondernemer die een export kantoor had.. Hij
was onder de indruk van mijn talenkennis en mijnbekendheid met de exportwerkzaamheden.
Aanvankelijk zou ik bij hem op kantoor
werken en hij zou zorgen voor een workingpermit. In die tijd kon je in Engeland
alleen een workingpermit krijgen als je domestic work (huishoudelijk werk) dee.
Hij bezwoer me echter dat dat geen probleem zou zijn want hij had relaties.
Enfin, ik ben begonnen en na drie
weken kwamen ze van de vreemdelingenpolitie om mij mee te delen dat ik daar
niet meer mocht werken.
Probleem dus ! Nu woonde ik in een
hotel in Seven Sisters Road en de eigenaar was een Hollander. Ik vertelde hem
dat ik nog een maand zou blijven en dat ik weer terug moest naar Holland omdat
mijn geld dan op was.
Nu had ik al diverse malen
bijgesprongen in de receptie als tolk en hij stelde voor dat ik bij hem kwam
werken als receptionist, maar op de vergunning zou zetten dat ik als hulpkok
fungeerde.
Zo gezegd zo gedaan. Ik heb daar twee
jaar gewerkt met plezier en zo kon ik s avonds naar school gaan om mijn taal
te perfectioneren.
s
Morgens bij het ontbijt kregen we altijd bacon and eggs De bacon was altijd
slap en niet echt lekker. Op een morgen vroeg ik aan Lilly, het dienstmeisje of
de kok het spek eens goed kon uitbakken. Ze ging het vragen en de kok wist niet
hoe dat moest. Toen heb ik aangeboden om het hem voor te doen. Bij mijn
tafeltje aangekomen begon ik te eten. Een andere gast die alles gevolgd had,
wilde dat ook wel. Ik heb toen voor hem ook zon ontbijtje gemaakt. En vanaf
die dag heb ik elke morgen de ontbijten klaar-gemaakt voor die stijve Engelsen.
Op een gegeven moment heb ik
voorgestgeldm om een Hollandse week te organiseren. Dat zag hij wel zitte, dus
ik heb een week lang Hollands gekookt en op woensdagavond een lezing gehouden
over de Deltawerken. Ik kreeg daar veel hulp bij van het Nederlandse consulaat.
Ik heb die Engelsen nog nooit zo zien eten. Eindelijk kregen ze eens een goeie
prak. Boerenkool, zuurkool, nasi en Hollandse pudding erbij. Ze hebben genote
en ik kreegveel complimentjes.Leuke tijd geweest.
In 1966 ben
ik daar weggegaan en na een paar weken Holland, ging ik op de bonnefooi naar
Duitsland waar ik direct kon werken als tolk vertaler. Dat vertel ik later.
"Mi Viejo" = Mijn oudje, gezongen door Aida Cuevas een van Mexico's befaamste zangeressen. Een toonbeeld van gratie en perfectie. Haar mooie stem brengt iedereen in vervoering. Hier zingt zij voor haar vader.
Ik ben Pieter van Zwieten de Blom
Ik ben een man en woon in Noordwolde () en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 07/10/1936 en ben nu dus 88 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Muziek, computeren, talen, wandelen, op een terrasje zitten.
Sinds drie jaar ben ik weduwnaar. Dagelijks drink ik even een kopje koffie en lees mijn krantje op een gezellig terrasje in Vledder. Momenteel ben ik bezig met een studie Spaans. Ook onderzoek ik het onderlinge verband tuusen de Romaanse talen.
Talen.
Mijn belangstelling gaat vooral uit naar de onderlinge verbanden bij de Romaanse talen waarvan de nadruk ligt op de overeenkomsten in de grammatica van deze talen. Ook de woordkennis komt hierbij aan bod en het is een feit dat een groot deel van de betekenis der woorden terug te voeren is naar het Latijn.
Muziek. Ik ben een fervent liefhebber van Latijns-Amerikaanse muziek en vooral de Mexicaanse folksongs hebben mijn aandacht. Om de betekenis der liederen beter te begrijpen, ben ik begonnen met een cursus Spaans. Mexico kent vele bekende zangers en zangeressen die zich op het gebied van dit soort muziek bewegen. Enkele bekende namen zijn Aida Cuevas, Lola Beltran, Yvonne de Rio, Ludero, Luch Villa, Jose Alfredo Jimenez enfin en nog vele anderen. Zij treden meestal op in de traditionele Mexicaanse kledij, waarbij vooral de hoeden (sombreros) erg opvallen. De gratie waarmee zij optreden en de intense manier van zingern b rengen je in de ban van deze volksmuziek.
