En dan kon de ontdekking beginnen! Waw, juf, kijk daar is een dikke pompoen. Kijk, hier een gele, hier nog een kleine, ... ogen tekort alsook handjes tekort. Elke pompoen kwam in ons vizier en werd overspoeld door handjes. Waw, wat een dikke harde pompoenen!
Na veel gezwoeg en fantasieverhalen, kwam de eigenlijke vraag. 'Juf, een pompoen waar groeit die aan, in een boom, in een struik, aan een tak?' Laat ons het gaan ontdekken... we lieten er geen gras over groeien en weg waren we! Niet ver van onze school heeft de buurman een moestuin. Een moestuin? Wat is dat? Onze rakkers en bengels kwamen direct in contact met allerhande groenten.
Wie ziet er pompoenen in de moestuin? Eventjes klimmen en klauteren ... maar we worden beloond!!
Na het optillen van de pompoen kwamen we tot de conclusie dat de pompoen echt wel zwaar is, veel te zwaar. Maar wat zou er in de pompoen zitten? Het fantaseren kon niet op! Wat een harde schil, tok tok tok is er iemand thuis?
Zoals beloofd, gingen we op donderdag 20/9 hebben over de meegebrachte pompoen van Maurice. Waw, zo dik, waw precies een voetbal! Ja dik was hij inderdaad. We brachten de pompoen in de kring en bekeken hem van dichterbij. Wat een harde schil? Hoeveel zou hij wegen? Kan hij op onze weegschaal? Is de pompoen zwaarder als een potlood, een blad papier, een schaar, onszelf... We gingen op ontdekking! Alleen was het toch wel wat moeilijk om hem op te tillen, dan maar met 2...
Het is misschien altijd al wat opgeschoven, maar morgen is het zover. Dan hebben we het over de meegebrachte pompoen van Maurice. Hij heeft ons beslist veel te vertellen... we gaan ook eventjes kijken bij onze buurman in zijn moestuin. Daarna gaan we zelf aan het werk ... we maken pompoensoep!
Onlangs gaf ik een papiertje mee met daarop de vermelding wie onze klasafgevaardigde dit jaar is,alsook haar emailadres.
Bij deze wil ik jullie laten weten dat er een klein, maar niet onbelangrijk foutje in stond. Haar emailadres is: lies-vereecke@telenet.be
Voor diegene die het verschil niet ontdekken of zien (waaronder ik dus blijkbaar ook) is het dus geen punt tussen 'lies' en 'vereecke' maar wel een koppelteken!!!
Wanneer de klok 10.30u tikt, is het tijd om ons terug af te drogen en aan te kleden. Al het materiaal netjes uit het water,... klaar om het laatste stukje te starten... wellicht het meest leuke van alles! OPNIEUW DOUCHEN!!!!!!
Voor we uit het zwembad gaan, krijgen onze rakkers nog effe de tijd om wat te spelen in het water, te doen wat ze zelf willen. De ene keer wordt er materiaal aangeboden, de andere keer niet. Onze rakkers hebben het naar hun zin, geloof me. Die laatste minuutjes zijn voor hen van groot belang! Elkaar helpen, grenzen verleggen, met juf of meester nog iets proberen, ... het hoort er allemaal bij
Bij meester Wannes gaat het er wat moeilijker aan toe. Alle rakkers krijgen een plankje. Meester Wannes laat zien hoe het moet, wie kan hem nadoen. Proberen maar. Armen strekken, lukt het met je benen ook? En durf je je hoofd onder water steken? Drijven maar ...
Eindelijk! We kunnen eraan beginnen! We werken in 2 groepjes. Het ene groepje durft al wat meer dan het andere groepje. Kijk, we maken een fontein met onze voetjes... Wie kan nog meer spetters maken?
Heeft iedereen zich gedoucht? Dan is het tijd om te verzamelen op het trapje. Want meester Wannes heeft ons elke zwemles vanalles te vertellen. Nog even kort de afspraakjes herhalen, de groepjes verdelen en wat we gaan doen.
Eens in Dilkom aangekomen, zoeken we ons een plaatsje in de kleedkamer en kleden we ons zo vlug mogelijk om. Dan is het even wachten tot meester Wannes komt opdagen, die ons meeneemt naar de douche en het zwembad! Bij het uitkleden komt heel wat bijkijken. Hangen onze kleertjes netjes aan de kapstok? Zijn onze sokken in onze schoenen? Wat met onze slip? Vraag het maar aan je rakker ... die vertelt het je allemaal!
Elke dinsdag staan onze rakkers paraat met hun zwemzak... want voor velen onder hen is dit paradijs! Voor anderen is het dan weer proberen grenzen te verleggen,angsten te overwinnen,...
Het begint allemaal bij het begin - de bus die ons staat op te wachten; een plaatsje zoeken op de bus, gezellig babbelen voor, achter, naast, ... Luisteren naar afspraakjes betreft in -en uitstappen, wat wel kan en wat niet kan.
Bij vertellen blijft het niet, nu echte werk... aan de slag in de winkel van de klas.
Eerst oefenen we in de kring hoe en wat we allemaal vertellen wanneer we een winkel binnenkomen. Inlevingsvermogen, rollenspel, expressie, durf, mimiek, ... staan hier centraal.
Echte prijzen zijn aan ons winkelwaar nog niet toegekend, dit was wat te veel van het goeie. We werken er zeker aan verder!
De 1ste prent was wat makkelijker dan de 2de prent. Nu is er niks meer gekleurd. Eerst werd er wat verteld wat we zagen. Zo leerden we de verschillende winkels kennen en oefenden we onze spreektaalvaardigheid. Hier blijft het niet bij, we gaan een stukje verder. Oogjes dicht want de juf gaat iets kleuren, oogjes open... rarara wie vindt wat de juf heeft gekleurd. In begin was het vrij makkelijk... een taart, een boeket bloemen, een appel, maar wat als het kleine details waren zoals oa een stuur van de melkboer zijn auto of het achterlicht ...
Na het konijnenavontuur, stond er weer iets anders op het programma. Onze rakkers en bengels hebben misschien alle hoekjes al ontdekt ... maar de winkelhoek blijft hen wat vreemd. Dus hier staan we wat langer bij stil.
Vooreerst werkten we met grote vertelplaten. Onze ukken kregen enkele minuutjes de tijd om de praatprenten te bekijken. Dan maar spontaan vertellen wat ze zien, alles verwoorden en alles goed gedetailleerd bekijken, was de boodschap want daarna kwamen de vraagjes van de juf. Natuurlijk vertelden we aan elkaar ook onze ervaringen over 'winkelen'. Heel wat dus!
