Zondag 02 juni 2019

Omdat het vanmorgen niet zo’n stralend weer is, wordt er besloten, jawel…, om toch maar weer

een uitstap te maken. Deze keer trekken we naar het eiland Mors. Volgens Google de plek bij uitstek

om zeehonden te spotten. Er zouden meer dan 2000 zeehonden op en rond de stranden verblijven.

Onze eerste halte is echter een klif die een mooi uitzicht biedt op de achtergelegen zee. Vandaa

r naar een parking op de uiterste punt van het eiland, waar ook de ferry vertrekt . We proberen

eerst langs de kustlijn verder te geraken maar dat lukt niet. Dan maar via een ander wandelpad wee

r richting zee. Wandelpad is misschien veel gezegd, het onkruid staat hier 1.5 m hoog en we moeten

ons echt een weg banen tussen het groen. Als je weet dat ons mamske amper groter is dan 1.5m,

weet je welk zicht dat geeft tussen al die hoge planten. Voordeel was wel dat het even stil was, want

ze had schrik een of ander beestje binnen te spelen, dat ze haar lippen strak op één hield. Onzen andere

held kwam als laatste door, ook al schrik van vanalles en nogwat.

Uiteindelijk bereiken we de kustlijn en wandelen we verder. Spijtig genoeg geen zeehonden te zien. Na

een uurtje houden we het voor bekeken en keren we terug. Zelfde verhaal als hierboven.

Een beetje teleurgesteld gaan we dan maar picknicken, en dan plots zijn ze daar. Een blinkend hoofdje

net boven de waterlijn. Ze kijken al net zo nieuwsgierig naar ons als wij naar hen…

Dan zijn er meer, drie,vier zeehonden hebben we gezien.

Het is de bedoeling naar de andere kant van het eiland te rijden om daar dan de ferry te nemen. Maar

na 30 km komen we bij de ferry die…uitdienst blijkt te zijn. Niets aan te doen, dus weer 30 km terug

naar de brug. Om 16u terug op de camping die nu zo goed als verlaten is, morgen ist weer school…

Mamske en Andy nemen nog een soft ijsje, allez ja ijsje… zeg maar ijs. Zo’n grote heb je nog nooit gezien

Het is nu heel mooi weer dus kunnen we er nog van profiteren.