Vandaag de eer aan gast-blogger Andrew.

Tip tap top, de datum staat op zijn kop…

Deze nacht was niet beter dan de vorige. Heel veel regen en super veel last gehad van brommers…

Als ik niet beter had geweten dacht ik dat ik op een moto gp was: Carina bromt zich door de eerste bocht,

gevolgd door Martin die een harde snurk door de bocht neemt. De spanning is te snijden.  Ohnee Martin

krijgt een platte band… Snel de pit lane binnen… Inademen… snurk… stilte… NIETS…. Nog steeds niets…

de toeschouwers worden ongerust… stilte… te stil… en dan SNURK… oef de pit stop is gelukt… de race kan

weer van start gaan…. Vroem vroem snurk snurk

Na een lekker ontbijt en na het betalen bij de vriendelijke, zeer aangename knappe dochter vertrekken

we weer: een trip van 247 km. Papa aan het stuur, aan het blazen (vroem vroem), mama daarnaast, en ik… ik ben

weer vertrokken aan een nieuw vermist avontuur. Als een echte rechercheur verslind ik op 3 uur gemakkelijk

3 zaken: als dat geen record is met een kapot tv spelertje…

Wanneer we aankomen op de camping staan we in de allergrootste file ooit die we al hebben meegemaakt

(allé toch volgens ons vader): zeker 1 caravan voor ons, en twee campers achter ons… Op de deur van

de receptie staat: we gaan pas terug open om 2 uur… “Allé we zullen maar overnachten voor hun deur zeker?”

‘vroemt’ ons vader… “Papa, het is nog maar een uurtje.”

Op zoek naar een plaatsje ontdekken we dat de camping overvol zit. Ons moeder begint weer,

zoals ze elke keer doet als we op een nieuwe camping aankomen: “Dit is nu al de aller slechtste camping

waar we al hebben gestaan deze vakantie.”  Ik vraag me af wat haar graad van “aller slechtste” eigenlijk is…

We zijn gestart bij slecht, aller slecht, aller aller slecht en nu opnieuw een dieptepunt… Nog even en we

hebben opnieuw de top bereikt.

Na dagen wachten (volgens ons vader) gaat de receptie EINDELIJK open. Voordat ik het wist was ik opnieuw

toeschouwer tijdens een moto gp. De vrouw achter de balie (de over over groot moeder van ons

dochtertje van deze morgen) blaast gewoon ons vader bijna achter haar bureautje omver… Waarschijnlijk

was het ineens mega druk in haar receptietje en de computer wilde precies ook al niet meer meewerken…

En ons moeder had de kamer al lang verlaten wegens te hoge “sauna” temperaturen… Dus daar kon de

defecte computer ook niet aan liggen.

…

Oef eindelijk helemaal geïnstalleerd. Nog een beetje genieten van de zon en … ach waarom niet: nog snel

1 vermist case oplossen. Als een echte ‘James Bond’ stel ik mijn tv’tje in en zet ik me klaar voor een nieuw…

haperend… avontuur.

Terwijl ik dit typ denk ik na over de volgende nacht…: Wie zal de volgende gp winnen en maakt dit jaar

kans op de wereldtitel (snurken)…

VROEM VROEM…

Zaterdag 08 juni 2019

Veel regen gehad deze nacht. Tegen de morgen is het wel wat beter geworden, zodanig dat we

een wandeling konden maken in de buurt van de camping. Voor één dag mag de auto ook eens

aan de kant blijven…

We waren nog maar net vertrokken en onze gids, Andy, stond oog in oog met een hert. Wie het

meest schrok weet ik niet, maar het hert schoot als

een pijl uit een boog weg, en Andy stond als genageld aan de grond. Andersom had trouwens heel

raar geweest…maar wel geweldig om zien.

Het uitzicht van op de kliffen op de camping en de stranden is echt wel de moeite. Na de middag betrekt

het echter terug en valt er malse regen. Eigenlijk de eerste dag dat het weer tegenzit.

Uit frustratie gaan we vanavond dan maar eens eten op de camping, maar meer dan een veredeld frituur

is het niet, ook al geen topper.

Bij terugkomst aan de caravan blijkt er een rusp (geen schrijffout) de straat over te willen steken. Ons

mamske heeft de rusp veilig overgebracht naar de overkant.

Morgen vertrekken we naar onze volgende bestemming.

Vrijdag  07 juni 2019

Vandaag trekken we naar Jammerbugt, in het bijzonder naar Rudjerg Knude, op zo’n

50 km van de camping.

De vuurtoren van Rudbjerg Knude wordt beschreven als één van de meest iconische plekjes

van Noord-Jutland, en hiervan is geen woord gelogen…

De toren bevindt zich in een vergelijkbaar decor als gisteren. Meters hoge zandduinen omringen

de vuurtoren, die stilaan door de duinen wordt opgeslokt. Nu staat hij nog op zo’n 60 meter hoogte,

maar dit zal later misschien helemaal anders zijn. Vanop de toren hebben we  een schitterend zicht

op de kustlijn en op het binnenland. Het weer is ronduit fantastisch en dat maakt het plaatje compleet.

Na de picknick besluiten we terug naar Skagen te rijden. Hier zijn we al een keer geweest en het

leek ons een gezellig stadje. We vinden daar onze eerste winkelstraat op onze Denemarken-trip.

Niet echt groot maar wel heel leuk.

In de haven van Skagen liggen heel grote schepen, waaronder het Noorse cruiseschip Viking

Jupiter. Het is een enorm groot schip, indrukwekkend !!

Er is ook een supermarkt, een Super Brugsen, die we dan maar ineens meepakken. Dit is ook

de eerst winkel die voor ons ‘normaal’ overkomt. Hier is echt veel te krijgen, de moeite en zeker

niet duurder dan de rest. Een naam om te onthouden als je Denemarken bezoekt. Dan nog maar

eens gaan tanken, gelukkig is de diesel hier niet duur, ongeveer 1.26 euro/liter, en dan is het nog

maar pas duurder geworden.

Ons mamske is tot de vaststelling gekomen dat er geen benen op haar haar staan en hier alles nog met

boer en kar gaat. Aan de vuurtoren waren ze aan het para-painten. Dit is een nieuwe Deense discipline

waarbij je hangend aan een para-glider een schilderij moet maken, vermoed ik…

Dat belooft weer voor later…

Donderdag 06 juni 2019 (D-Day)

Wat is het rustig ‘s nachts. Het ruisen van de zee is het enige geluid dat je hier hoort, en als het

licht wordt komen de geluiden van de vogels erbij, thats it…

Het blijft hier trouwens licht tot na 23u en rond 4u breekt de morgen alweer door, heel speciaal…

De camping ligt dan ook zo’n 11 km van de grote baan, dus daar heb je al helemaal geen last van,

kortom zalig…

Onze eerste stop vandaag is het strand vlak achter de camping, en ja zoals beloofd, met de auto het

strand op. Goed voor een paar leuke foto’s…cool.

Vandaar rijden we naar Den Tilsandede Kirke. Van het kerkje, midden in een natuurgebied, rest enkel

de toren. Het grootste gedeelte is in het zand verdwenen. De kerktoren is volledig in het wit

geschilderd en deed vroeger dienst als markeringspunt voor de scheepvaart.

Volgende stop is de 46 m hoge vuurtoren van Skagen die Andrew dan maar weer heeft beklommen.

In de zee liggen reusachtige vrachtschepen. Vandaar wandelen we naar het meest noordelijke punt

van Denemarken, waar de Noordzee en de Oostzee samenkomen. Doordat de zeeën niet met elkaa

r mengen geeft dit een heel speciaal zicht. Op een bepaald moment sta ik met mijn rechtervoet in de

Noordzee en met mijn linker in de Oostzee…

Voor eventuele aardrijkskundigen onder ons, het is het samenkomen van het water van het Kattegat

en het Skagerrak.

Dan naar Rabjerg Mille, één van de weinige bewegende zandduinen. Het zicht dat je hier hebt is

werkelijk adembenemend. Je waant je echt in de woestijn. Enorme duinen strekken zich voor ons

uit, prachtig…

Ons mamske ging dan eens voordoen hoe je al huppelend makkelijk door het mulle zand kwam…

Na de eerste,of halve, huppel lag ze al met haar gezicht pal in het zand. Je kon het vergelijken met

zo’n val uit een tekenfilm, eerst vlak tegen de grond en dan volgen de beentjes nog zodat je bijna

dubbel plooit, zie je het voor je ??  Het eerste halfuur heeft ze moeite gehad om al het zand vantussen

haar tanden te krijgen, wel leuk om te zien, allez voor mij dan…

Dan weer terug naar de camping voor nog een paar uurtjes rust…

Woensdag 05 juni 2019

Vannacht hebben we een onweer gehad, en wat voor één…Tientallen bliksemschichten in evenveel seconden

en een fractie van een tel nadien een kei-luide donderknal, en dit alles net boven de camping. De hemelsluizen

werden wagenwijd opengezet, eerst wat hagel en nadien liters en liters per vierkante meter. Na een klein uurtje

werden de tussenpozen tussen bliksem en donder wat langer, we hadden het ergste achter de rug. Dit onweer

staat toch mee bovenaan in onze top tien van serieuze onweders. Zelfs Andy was er wakker van geworde

n en zoals je weet, of niet, moest hij ten tijde van de atoombom in Hiroshima gewoond hebben, hij had het niet geweten…

Rond een uur of tien laten we Humlum (spreek uit hoemloem) achter ons en duidt de GPS Skiveren aan.

Weer langs Deense wegen, veel groen, veel weides, weinig huizen, weinig verkeer…

Om 13u30 rijden we  Camping Skiveren in Aelbaek binnen. Onze eerste 4- sterren camping van deze trip

(gewoon om dat er zo goed als geen zijn met 4 sterren). Tis een grote camping vlak aan zee met toch wat

gedateerd sanitair. Net buiten de camping is een best grote supermarkt waar veel te krijgen is, altijd makkelijk.

We mogen zelf een plaats kiezen.  Je kan de zee zien vanuit de caravan.

Je mag hier ook met de auto het strand op, zolang je maar 20m van de branding blijft. Ook apart…

Ga het toch eens doen, alleen al om een paar foto’s te maken, en een paar collega’s jaloers te maken

…”met den otto oept strand, allez gast da miende ni…”

Dinsdag 04 juni 2019

Allez vandaag ist dan toch gelukt. Ne rustdag, ’t is te zeggen ne rustdag min of meer…

We moesten vanmorgen gaan tanken en hebben dan maar van de gelegenheid gebruik gemaakt

om nog een bunker en een soort educatieve toren te bezoeken. Allebei op 7 km van de camping

(spreek uit z e v e n…).

Niks speciaal.

 Na de middag dan echt rusten in het zonnetje, zalig. Toen het begon te betrekken hebben we de

luifel en al onze spullen maar weer opgeborgen om morgen de rit naar Skiveren aan te vatten. Een rit

van 216 km richting het meest noordelijke punt van Denemarken.

Maandag 03 juni 2019

Bestemming vandaag  is Thyboron en Jyllandsakvariet (simpel ni…?). Gelukkig maar op 43 km van de camping. Thyboron blijkt een redelijk ongezellig dorpje te zijn, met een vismijn en viswinkeltje en de, hoe kan het ook anders, ijssalons.

Voor de rest is er eigenlijk zo goed als niets te zien. Nabij het strand is er het museum Sea War. Bij gebrek aan iets anders hebben Andy en ik dat dan maar bezocht. Het gaat over de zware zeeslagen tijdens WO I aan de Deense kusten, vooral dan grenzend aan Jutland. We worden door een zeer enthousiaste zeerot ontvangen. Al met al was het zeker de moeite, met veel originele stukken. Na de middag begint het echter te regenen en valt de geplande zeehondensafari met een bootje letterlijk en figuurlijk in het water. Daar ze dan ook 27 euro p/p vragen besluiten we dan maar huiswaarts te keren. In de viswinkel kopen we eerst onze eerste Deense visjes, Catfisch en Schol, volgens Andy is dit zeewolf en tong…de kenner heeft gesproken ay,ay captan…

Tijdens de rit naar huis komen we voorbij een Spar winkel. We slaan maar weer wat proviand op.

De visjes waren in ieder geval heel lekker, samen met Danske kartoffeler, top…

Morgen gaan we niet teveel doen, allez tot het weer zover is…