Donderdag 27 juni 2019

We zijn dus thuis…gisterenavond na ons mislukt dinertje hebben we dan maar beslist om te vertrekken.

Rond 21u30 zijn we

vertrokken voor onze laatste etappe van deze reis.

Het voordeel van dit late vertrekuur is dat er geen files zijn, GEEN files, zalig…

De staat van de autosnelwegen rond Rotterdam is echter bedroevend slecht. Soms lijkt

het wel of je over

verkeersdrempels moet rijden. Die worden echter niet aangegeven zodanig dat je flinke trekken krijgt, niet gezond

voor auto en caravan…

Uiteindelijk parkeren we voor de deur om 00u30. Veilig en wel terug thuis…

Samenvatting

We hebben op onze trip 10 verschillende campings bezocht. De ene beter dan de andere, maar

echt slechte of vuile

campings waren er niet bij.

2754 km heeft de caravan extra op zijn teller. De auto heeft 4888 km achter de kiezen, toch stevig…

Denemarken is zeker de moeite om te bezoeken, vooral de westkust heeft onze voorkeur. De natuur

is hier echt

overweldigend, het leven en de verkeersdrukte zijn rustig. De oostkust is veel drukker,

ook omdat de enige

autosnelweg aan die kant ligt.

Kopenhagen kan je onmogelijk links laten liggen.

Denen zijn vooral eerlijke mensen. Overal langs de weg zie je kraampjes met jordbear (aardbeien),

je neemt wat

je wil en legt het geld in een bakje…

Wil je op de camping je gras afrijden, neem een grasmachine, vul hem met de bijgeplaatste

jerrycan benzine,

en ga je gang.

In Roskilde heb ik een gedeelte van het camping geld cash betaald, om van onze Deense Kronen

vanaf te geraken.

De campingbaas heeft zich meerdere keren verontschuldigd omdat hij het geld moest natellen…

Is er dan niets minder leuk geweest ?  Zeker wel, de ellende op de wegen in Duitsland is echt

verschrikkelijk.

Je kan onmogelijk naar Scandinavië zonder door Duitsland te rijden en dat is spijtig. Zoals er daar

wel meer fout

loopt, Wir Schaffen das nicht…

Al met al was het een leuke, avontuurlijke vakantie. We zijn blij dat we het gedaan hebben,

het was de moeite…!!!

EINDE

Danmark er absolut et besøg værd. ( Denemarken is absoluut een bezoek waard). 

Woensdag 26 juni 2019

BREAKING NEWS…NOODTOESTAND UITGEROEPEN  IN NEDERLAND THV DE VELUWE…

GENAAMDE C.P. RIEP

ALGEHELE NOODTOESTAND UIT WEGENS VLIEGEND HERT OP FIETSPAD…

DE INTERVENTIE BETROF HET VEILIG OVERBRENGEN VAN VLIEGEND HERT NAAR DE

BOSRAND. DE INTERVENTIE

IS SUCCESVOL VERLOPEN. DE NOODTOESTAND IS NADIEN OPGEHEVEN…

Zoals je ongetwijfeld kan raden hebben we nog een dag extra kunnen bijboeken.

De temperatuur is wel tot een

aanvaardbaar peil gedaald. Tijdens onze fietstocht is het zelfs fris, zo snel kan het gaan…

Het is hier echt leuk fietsen door de Veluwe, zeer wisselende landschappen en veel fietsers,

die allemaal even

vriendelijk ‘hallo’ zeggen…

Buiten het incident met ‘het vliegend hert’ komen we heelhuids terug op de camping.

We gaan vanavond nog

maar eens eten om de feestelijkheden definitief af te sluiten. Alleen, het trok deze keer

op geen kl*ten. We hebben

anderhalf uur moeten wachten op een Mediteranees plankje waar dan nog bedroevend

weinig oplag. Zelfs

de dienster zat er mee verveeld, zodanig dat ze ons maar de helft aanrekende…

Een afsluiter in mineur, dus dat zullen we moeten overdoen als we thuis zijn…

Dinsdag 25 juni 2019

Wat een hitte. Het blijft nog lang gloeiend heet in onze caravan, niet ideaal om te slapen…

Daar we midden in de Veluwe zitten besluiten we een fietstochtje door het natuurpark te maken. Veel bosse

n en heide en heel mooie fietspaden, wel de moeite.

Onderweg komen we een (nagebouwd) verscholen hut tegen in het bos. Blijkt dat tijdens de tweede wereldoorlog

hier een volledig dorp verstopt was in het bos. Verzetsmensen, Joden en Engelse piloten hielden zich daar

schuil voor de Duitse bezetter.

 We denken er zelfs aan om nog eens een keer terug te komen naar hier. Het bevalt ons  wel.

Na onze fietstocht brengen we het cafe aan de camping een bezoekje, een weizzen Hertog Jan gaat er altijd in.

Voor de rest van de dag zoeken we de schaduw op aan de caravan, het blijft drukkend warm…

We besluiten om ’s avonds maar weer iets te gaan eten wegens te warm om zelf te koken.

Als er morgen onze plaats nog vrij is blijven we nog een dagje extra, anders komen we naar huis.

Afwachten maar…

Maandag 24 juni 2019

Allez, vandaag onze huwelijksverjaardag. Hopelijk kunnen we vanavond nog ergens een

hapje gaan eten…

We besluiten toch maar om verder richting Nederland te trekken. De camping is toch niet wat

we ervan verwacht

hadden. De (verse…!!!) broodjes voor deze morgen lagen gisteren avond reeds klaar in

het winkeltje…

En ja, tot vervelens toe, we rijden recht naar de file. Deze keer is het de omgeving van

Bremen dat ons

parten speelt, aanschuiven, aanschuiven en nog eens aanschuiven. Bremen uiteindelijk

voorbij gesukkeld,

Osnabruck biedt van hetzelfde laken een broek…doffe ellende. Doe mij er straks als we

thuis zijn eens aan

denken om een bedankingsmail naar Mitsubishi te sturen…dit kan niet elke auto aan…

Eindelijk bereiken we de Nederlandse grens. Daar zijn de benzinestations op de autosnelweg

zodanig

geconstrueerd dat je heksentoeren moet uithalen om met een combinatie auto-caravan

terug te kunnen

vertrekken na het tanken.

De afmetingen die ze in acht nemen zijn net voldoende voor hun mini-autootjes…pfffttt…

Rond een uur of drie bereiken we onze camping en wat blijkt…ze staat vol.

We mogen nog wel op het sportveld gaan staan, met de voetbalgoal net voor

de deur…

Daar bedanken we feestelijk voor. Op naar de volgende camping, een boerencamping

waar geen ruimte is

voorzien om auto en caravan te plaatsen voor de ingang, dus dat wordt ook niets.

We krijgen het (meer dan stilaan) op onze heupen. De buitentemperatuur loopt op tot

zo’n 33gr, man, man,man…

Dan maar op goed geluk de bordjes van een andere camping gevolgd. Het blijkt

RCN-camping Jagerstee

te zijn en, wonder boven wonder, ze hebben plaats.

Voorlopig hebben we twee nachten geboekt. Het is best een leuke camping.

Vanavond zijn we dan lekker gaan eten (weet je nog onze huwelijksverjaardag…)