Vandaag de eer aan gast-blogger Andrew.

Tip tap top, de datum staat op zijn kop…

Deze nacht was niet beter dan de vorige. Heel veel regen en super veel last gehad van brommers…

Als ik niet beter had geweten dacht ik dat ik op een moto gp was: Carina bromt zich door de eerste bocht,

gevolgd door Martin die een harde snurk door de bocht neemt. De spanning is te snijden.  Ohnee Martin

krijgt een platte band… Snel de pit lane binnen… Inademen… snurk… stilte… NIETS…. Nog steeds niets…

de toeschouwers worden ongerust… stilte… te stil… en dan SNURK… oef de pit stop is gelukt… de race kan

weer van start gaan…. Vroem vroem snurk snurk

Na een lekker ontbijt en na het betalen bij de vriendelijke, zeer aangename knappe dochter vertrekken

we weer: een trip van 247 km. Papa aan het stuur, aan het blazen (vroem vroem), mama daarnaast, en ik… ik ben

weer vertrokken aan een nieuw vermist avontuur. Als een echte rechercheur verslind ik op 3 uur gemakkelijk

3 zaken: als dat geen record is met een kapot tv spelertje…

Wanneer we aankomen op de camping staan we in de allergrootste file ooit die we al hebben meegemaakt

(allé toch volgens ons vader): zeker 1 caravan voor ons, en twee campers achter ons… Op de deur van

de receptie staat: we gaan pas terug open om 2 uur… “Allé we zullen maar overnachten voor hun deur zeker?”

‘vroemt’ ons vader… “Papa, het is nog maar een uurtje.”

Op zoek naar een plaatsje ontdekken we dat de camping overvol zit. Ons moeder begint weer,

zoals ze elke keer doet als we op een nieuwe camping aankomen: “Dit is nu al de aller slechtste camping

waar we al hebben gestaan deze vakantie.”  Ik vraag me af wat haar graad van “aller slechtste” eigenlijk is…

We zijn gestart bij slecht, aller slecht, aller aller slecht en nu opnieuw een dieptepunt… Nog even en we

hebben opnieuw de top bereikt.

Na dagen wachten (volgens ons vader) gaat de receptie EINDELIJK open. Voordat ik het wist was ik opnieuw

toeschouwer tijdens een moto gp. De vrouw achter de balie (de over over groot moeder van ons

dochtertje van deze morgen) blaast gewoon ons vader bijna achter haar bureautje omver… Waarschijnlijk

was het ineens mega druk in haar receptietje en de computer wilde precies ook al niet meer meewerken…

En ons moeder had de kamer al lang verlaten wegens te hoge “sauna” temperaturen… Dus daar kon de

defecte computer ook niet aan liggen.

…

Oef eindelijk helemaal geïnstalleerd. Nog een beetje genieten van de zon en … ach waarom niet: nog snel

1 vermist case oplossen. Als een echte ‘James Bond’ stel ik mijn tv’tje in en zet ik me klaar voor een nieuw…

haperend… avontuur.

Terwijl ik dit typ denk ik na over de volgende nacht…: Wie zal de volgende gp winnen en maakt dit jaar

kans op de wereldtitel (snurken)…

VROEM VROEM…